Aparat fotograficzny Nikon D4S body

Aparat D4S zajmuje czołowe miejsce w segmencie aparatów premium firmy Nikon. Trudno powiedzieć coś złego o modelce, bo jest czysto profesjonalna i wypchana różnymi „gadżetami” po oczach.

Równowaga megapikselowa

W przeciwieństwie do młodszej serii 800 (Nikon D800, Nikon D810) na pokładzie flagowca nie znajdziemy matrycy o rekordowej liczbie megapikseli. „Umiarkowanie wystarczające” dotyczy konkretnie D4S. Pełnoklatkowy sensor aparatu ma 16-megapikselową rozdzielczość, co jest normalnym balansem - wyścig o megapiksele potrzebny jest tylko w niektórych gatunkach fotografii, a ze szczegółami flagowca wszystko jest w porządku, nawet przy tej rozdzielczości .

Światłoczułość

Stosunkowo duży fizyczny rozmiar każdego pojedynczego piksela, z którego składa się obraz, umożliwia pochłanianie większej ilości światła. Wynika z tego, że grzbiet aparatu fotografuje w słabym świetle. Po podniesieniu ISO do wartości 51200 jednostek (wartość nieosiągalna dla większości aparatów), obraz w wielu przypadkach pozostanie nadający się do publikacji w Internecie. Pod względem światłoczułości tylko bezlusterkowiec Sony Alpha A7S II może konkurować z Nikonem, ale jego elementem jest wideo, a nie zdjęcia.

System ogniskowania

System ogniskowania pełnoklatkowego aparatu ma 51 punktów. To niewiele, ale ona chwyta fotografowany obiekt w niemal całkowitej ciemności, a także nie traci go z oczu przy maksymalnej szybkości fotografowania seryjnego (11 kl./s). Z takim „potworem” można spokojnie udać się na nocny etap Formuły 1 w Singapurze, wystarczy kupić szybki teleobiektyw.

"Żetony"

Zwykle topowe aparaty nie są wyposażone w żadne specjalne „chipy”. Ale D4S je ma. Aparat dobrze radzi sobie z robieniem i łączeniem zdjęć o dużym zakresie dynamicznym (czyli HDR), a także ma spore możliwości i ogromną różnorodność ustawień w filmowaniu poklatkowym i poklatkowym, tj. w tworzeniu upływów czasu.

Odniesienie. Fotografowanie poklatkowe polega na fotografowaniu obiektu pod tym samym kątem w regularnych odstępach czasu. Głównym celem tego typu filmowania jest zademonstrowanie powolnych procesów. Charakterystyczną cechą robienia zdjęć poklatkowych jest to, że w przypadku robienia zdjęć poklatkowych wszystkie zrobione zdjęcia są automatycznie gromadzone w filmie, podczas gdy w przypadku robienia zdjęć interwałowych wszystkie zdjęcia pozostają jako oddzielne ujęcia.