Dane techniczne modeli z rankingu można zobaczyć w tabeli porównawczej optyki do kamer systemu Mikro 4/3. W dziale katalogu o tej samej nazwie dostępna jest cała gama aktualnych ofert obiektywów.

Wysoki maksymalny otwór przysłony f/1.4, doskonała ostrość, fajny bokeh, kompaktowy rozmiar, cena.
Brak wbudowanego stabilizatora, winietowanie na otwartej przysłonie.

Jeśli chodzi o alternatywy dla „rodzimej” optyki, to tutaj na arenę wkraczają produkty japońskiej marki Sigma. Posiadacze aparatów z systemem Mikro 4/3 będą musieli dopasować niedrogi obiektyw portretowy Sigma 56mm f/1.4 DC DN Contemporary z kategorii obiektywów dla każdego.

Biorąc pod uwagę współczynnik kadrowania dwóch bezlusterkowców Micro 4/3, obiektyw zapewnia fotografowanie z równoważną ogniskową 112mm. W wersji dla „sześciotysięcznej” linii bezlusterkowców Sony jest to niemal referencyjny obiektyw portretowy – 84 mm. Kolejna ważna „paszportowa” liczba opisuje maksymalny otwór względny obiektywu f/1.4. Całkowicie otwarta przysłona działa całkiem nieźle - Sigma 56mm f/1.4 DC DN Contemporary rysuje ostry obraz w centrum kadru z lekko zauważalnym winietowaniem. Obraz staje się ostry jak brzytwa, jeśli przykryjesz do około f/4.

Obiektyw jest zmontowany w kompaktowym (67x60 mm) i lekkim korpusie (280 g) w stylu „minimalizmu”. Jedynym ruchomym elementem na jego „korpusie” jest szeroki pierścień do manualnego ustawiania ostrości. Dzieje się tak na wypadek, gdyby trzeba było poprawić działanie systemu automatycznego ustawiania ostrości. W modelu brakuje jedynie wbudowanego stabilizatora. Jednak mając na uwadze cenę i niespieszny sposób robienia zdjęć obiektywem, można się całkowicie obejść bez niedopałka.

Do konstrukcji obiektywu portretowego wprowadzono 9-listkową przesłonę, która zapewnia renderowanie wygładzonych świateł w strefie rozmycia. W efekcie soczewka rysuje przyjemny dla oka bokeh. Wisienką na torcie jest ciekawostka cenowa modelu, dzięki której nie ma konkurentów przynajmniej zbliżonych przysłoną i ogniskową.

Ogranicznik odległości ogniskowania, informacyjna skala odległości i odpowiadające im powiększenia, wysoka ostrość i mikrokontrast, szybki i dokładny autofokus, ochrona przed kurzem i wilgocią.
Nie zawsze miękki bokeh, brak osłony przeciwsłonecznej.

Fotografia makro to osobny, wieloaspektowy świat fotografii, który pozwala spojrzeć na codzienne rzeczy pod innym kątem i dostrzec najdrobniejsze szczegóły tematu. Obiektyw Olympus M.Zuiko Digital ED 60mm f/2.8 Macro jest idealny do zadań makro.

Charakterystycznymi cechami modelu są wysokie wskaźniki ostrości i mikrokontrast. Już szeroko otwarty na f/2.8, obiektyw wykazuje znakomitą rozdzielczość w centrum kadru, osiągając maksimum na przysłonach f/5.6-8. Optyka charakteryzuje się minimalnymi zniekształceniami geometrycznymi oraz wysoką odpornością na podświetlenie, zwłaszcza przy wysuwanej osłonie przeciwsłonecznej, którą trzeba będzie dokupić osobno.

Specjalizację makro obiektywu wyraża informacyjna skala odległości i odpowiadających im powiększenia, a także wygodny ogranicznik odległości ogniskowania. W pierwszej pozycji zapewnia ogniskowanie na minimalną odległość z powiększeniem 1:1. Dodatkowo fotograf ma dostęp do zakresu makro 19-40 cm oraz dwóch wersji pełnego zakresu: od 19 cm do nieskończoności i od 40 cm do nieskończoności. Ten ostatni doskonale nadaje się do fotografowania obiektów i portretów.

Olympus M.Zuiko Digital ED 60mm f/2.8 Macro zapewnia miękki i piękny efekt bokeh, o ile obiekt i tło są równomiernie oświetlone. Rozświetlone słońcem krople rosy zamieniają się w kontrastowe refleksy, co nie każdemu przypadnie do gustu. Obiektyw nadaje się do fotografowania wszelkiego rodzaju owadów naturalnej wielkości, do fotografii portretowej, a nawet do krajobrazów – w połączeniu z 120 mm EGF i przysłoną f/2.8 zdecydowanie nie musisz zagłębiać się w makrofotografię.

Uniwersalność ogniskowych, system stabilizacji optycznej, cichy silnik autofokusa, ochrona przed kurzem i wilgocią.
Nie ma znaczących wad.

W nazwach topowych obiektywów Panasonica prawie zawsze pojawia się nazwa renomowanej niemieckiej marki Leica. Przy udziale jej specjalistów powstają najlepsze z najlepszych obiektywów. Najlepszym tego przykładem jest „kombi” z zestawem ekwiwalentnych ogniskowych 24-120 mm i pływającą przysłoną f/2,8-4.

Obiektyw przez długi czas podlega stałej „rejestracji” na pokładzie aparatu. Wszystko dzięki pokryciu najpopularniejszych ogniskowych. Obiektyw nadaje się do fotografowania architektury, krajobrazów, scen codziennych, portretów i umiarkowanie odległych obiektów. Ponadto dzięki cichemu napędowi autofokusa dobrze radzi sobie z zadaniami filmowania.

Jak przystało na optykę z najwyższej półki, obiektyw otrzymał pływający, ale wysoki współczynnik przysłony – od f/2.8 na krótkim końcu do f/4 na pozycji teleobiektywu. Szeroki otwór przysłony może być używany do tworzenia spektakularnego rozmycia tła oraz podczas fotografowania w warunkach słabego oświetlenia. Dodatkowym ogniwem chroniącym klarowność obrazu w słabych warunkach oświetleniowych jest optyczny stabilizator Power OIS

Dodatkowym plusem jest karma soczewki za ochronę obudowy przed kurzem i wilgocią. Najważniejsze jest to, że „tusza” kamery również ją ma, w przeciwnym razie szybko zawiedzie pod wpływem wpływów atmosferycznych. Panasonic Leica DG Vario-Elmaryt 12-60mm f/2.8-4 ASPH Power OIS można polecić zapalonym podróżnikom, leniwym fotografom (nie mogący znieść ciągłego przestawiania obiektywów) i po prostu wszystkim zwolennikom systemów bezlusterkowych Mikro 4/3. Niedrogą alternatywą dla tego kombi jest ciemniejszy Panasonic Lumix G Vario 12-60mm f/3.5-5.6 Power OIS.

Wysoka szczegółowość w całym polu kadru, stała przysłona f/2.8 w całym zakresie ogniskowych, system stabilizacji optycznej, kompaktowe rozmiary i niewielka waga (jak na teleobiektyw).
7-łopatkowa membrana.

Teleobiektywy o zakresie ogniskowania 70-200 mm odniosły sukces wśród profesjonalnych fotografów we wszystkich zakątkach globu. To właśnie te ograniczenia zoomu są zapisane w „paszporcie” modelu Panasonic Lumix GX Vario 35-100mm f/2.8 II Power OIS – kompaktowego teleobiektywu do bezlusterkowców systemu Mikro 4/3.

Konstrukcja optyczna obiektywu (18 elementów w 13 grupach) została osłonięta przez korpus o długości poniżej 10 cm i wadze około 357 g. Na tle np. półtora kilogramowej lustrzanki Canon EF 70-200mm f/2.8L IS III USM, wygląda na prawdziwy „cal” i nie będzie obciążać fotografa dodatkowym obciążeniem. Z elementów sterujących na „osłonie” obiektywu dostępne są pierścienie zoomu i ręcznego ustawiania ostrości, a także dwupozycyjny suwak optyczny.

Maksymalny otwór względny obiektywu pozostaje stały w całym zakresie ogniskowych - f/2.8. A biorąc pod uwagę doskonałą ostrość w całym polu kadru, znacznie łatwiej będzie fotografować ptaki lub portrety z otwartej przysłony w niedoskonałych warunkach oświetleniowych. Jedyny zarzut dotyczący teleobiektywu to 7-listkowa konstrukcja membrany. W modelu z wyraźnym naciskiem na fotografowanie portretowe nadal chciałbym zobaczyć 9 listków przysłony, aby uzyskać bardziej efektowny bokeh.

Teleobiektyw zostanie ujawniony w pełnej krasie wraz z bezlusterkowcami Olympusa i Panasonica. Jest zobowiązany do uzupełnienia floty optyki każdego zwolennika systemu Mikro 4/3, który nie wyobraża sobie istnienia bez fotografowania portretów, zwierząt, zbliżeń czy dzieci. Otóż jako dodatkowy „body kit” na przednim obiektywie obiektywu, każdy z filtrów o średnicy 58 mm stanie się.

Doskonała ostrość z otwartej przysłony, płynny i cichy autofokus, minimalne zniekształcenia i aberracja chromatyczna, ochrona przed kurzem i wilgocią, metalowa obudowa.
Czasami łapie odblaski i słoneczne „króliczki”.

Optyka szerokokątna jest pożądana w rytmie życia metropolii, w gatunkach fotografii wnętrz i krajobrazu. Obiektyw Panasonic Leica DG Vario-Elmarit 8-18mm f/2.8-4 ASPH jest słusznie uważany za idealny ultraszerokokątny obiektyw do aparatów Micro 4/3.

Pod względem ekwiwalentu pełnej klatki model strzela w zakresie ogniskowych 16-36mm, oferując kąt widzenia 107-62°. W pozycji szerokokątnego zoomu dobrze radzi sobie z fotografowaniem panoramicznym, przy maksymalnym przybliżeniu - fotografując codzienne sceny pod kątem widzenia znanym ludzkiemu oku. Maksymalny otwór względny obiektywu „pływa” od f/2.8 na krótkim końcu do f/4 na pozycji teleobiektywu.

Aby zapewnić wysoką jakość optyczną, obiektyw jest wypełniony wieloma specjalnymi elementami: jego konstrukcja obejmuje 1 soczewkę asferyczną o bardzo niskiej dyspersji, 3 soczewki o bardzo niskiej dyspersji, 2 soczewki o bardzo niskiej dyspersji, 1 soczewkę o ultrawysokiej rozdzielczości . W sumie pod skrzydłami 10 grup zebrano 15 elementów. Ich ruch podczas powiększania i ustawiania ostrości odbywa się wewnątrz odpornego na kurz i wilgoć korpusu obiektywu, dzięki czemu nie zmienia on swoich rozmiarów.

Mocnym asem w rękawie obiektywu Panasonic Leica DG Vario-Elmarit 8-18mm f/2.8-4 ASPH jest najwyższa ostrość z otwartej przysłony w pozycji szerokokątnej. Co więcej, obiektyw nie ulega aberracji chromatycznej i tylko sporadycznie łapie słoneczne „królicze”. Zniekształcenie geometryczne obrazu przy szerokim kącie fotografowania jest skutecznie korygowane przez profil korekcyjny. Podsumowując, model jest praktycznym narzędziem do fotografowania wnętrz i krajobrazu miejskiego, niezależnie od tego, czy jest to zdjęcie, czy wideo.