Śrubokręt, który potrafi wiercić w betonie: mit czy rzeczywistość
Pochodzenie śrubokrętów
Każde narzędzie jest tworzone w celu rozwiązania określonego zakresu problemów. Dlatego warto zacząć rozważania nad tym zagadnieniem od krótkiej wycieczki do historii. Zaczęło się od pojawienia się w starożytnym Rzymie wiertarek ręcznych, które napędzano poprzez obrót rękojeści. Znacznie później, bo dopiero w XIX wieku, powstały wiertarki elektryczne, które dzięki większej prędkości obrotowej silnika elektrycznego w porównaniu z ręcznym obrotem wirnika lub korby, zwiększały kilkudziesięciokrotnie prędkość wiercenia.
Dalsza ewolucja rozwinęła się poprzez „skrzyżowanie” wiertarek elektrycznych z innymi rodzajami narzędzi. „Krzyżymy” wiertarkę z młotem pneumatycznym, włączając w jej konstrukcję mechanizm udarowy - otrzymujemy wiertarkę udarową. Zmieniamy przełożenie tak, aby zmniejszyć obroty i nie urwać łbów oraz nie zepsuć rowków śrub i wkrętów samogwintujących - dostajemy śrubokręt.
Dlaczego śrubokręt źle radzi sobie z wierceniem w betonie?
Zwykły wkrętak elektryczny, choć jest rodzajem wiertarki, jest konstrukcyjnie „dostosowany” do innych zadań. Kluczową różnicą jest zmniejszona prędkość obrotowa uchwytu. Prędkość robocza prostych wkrętarek jednobiegowych stosowanych w budownictwie i produkcji zwykle nie przekracza 750 obr/min (porównaj tę liczbę z charakterystyką wiertarek elektrycznych, które mają prędkość obrotową uchwytu co najmniej 2500 obr/min). Ta prędkość jest wystarczająca tylko do wiercenia cegły (cegła ceramiczna jest zwykle wiercona w trybach od 400 - 600 obr / min), ale niewystarczająca do wiercenia betonu (optymalna prędkość obrotowa niedrogich wierteł do betonu o średnicy 10 - 13 mm leży w zakresie od 900 obr/min do 1100 obr/min).
Ale co ważniejsze, konwencjonalny śrubokręt jednobiegowy nie ma mechanizmu udarowego. Dlatego nie może skutecznie kruszyć betonu czy cegły w miejscu styku wiertła z materiałem. Ponadto konstrukcja przekładni, zespołu łożysk i sprzęgła krańcowego nie powoduje znacznych obciążeń osiowych. Dlatego przy użyciu konwencjonalnego wkrętaka można wiercić w betonie tylko teoretycznie, jednak w praktyce próby wiercenia gęstych materiałów konstrukcyjnych kończą się zwykle długotrwałym i bezowocnym wyrywaniem, a także przyspieszonym zużyciem narzędzia.
Wiertarki/wkrętarki i wiercenie w betonie
Na szczęście w „drzewie ewolucji” elektronarzędzi ręcznych istnieje „boczna gałąź” w postaci wiertarek i wkrętaków, które reprezentowane są przez duży asortyment modeli przewodowych i bezprzewodowych. To oni potrafią (z pewnymi zastrzeżeniami i wydłużeniami) wiercić beton.
Aby pewnie i szybko wiercić beton za pomocą wiertarki, potrzebujesz:
- wystarczająca moc - do wiercenia trwałych materiałów konstrukcyjnych potrzebne jest narzędzie o mocy 750 W lub większej;
- tryb udarowy – funkcja uderzenia osiowego w połączeniu z obrotem wkładu pozwala skutecznie niszczyć beton w miejscu styku;
- mocny akumulator – narzędzie bezprzewodowe musi być wyposażone w akumulator o dużej wydajności prądowej, aby pewnie obracać wiertarką w grubym betonie;
- odpowiedni sprzęt – do wiercenia betonowych ścian i stropów potrzebne są specjalne wiertła do betonu z końcówkami węglikowymi lub powłoką diamentową.
Różnica między mechanizmami udarowymi śrubokręta i wiertarki udarowej
Warto osobno zastanowić się nad trybem szoku. Konstrukcja mechanizmu udarowego wiertarki zasadniczo różni się od konstrukcji podobnego zespołu wiertarki udarowej. Wewnątrz wkrętarki nie ma mechanizmu korbowego ani „pijanego” łożyska, które pozwalałyby na wytworzenie dużej energii udaru niezbędnej do kucia betonu. Ta funkcja jest realizowana inaczej: ruch osiowy wkładu odbywa się za pomocą dwóch falistych podkładek (zapadek). Gdy silnik się obraca, podkładka nabojowa „przeskakuje” wzdłuż występów podkładki stacjonarnej. Za nim porusza się wiertło, wykonując ruchy posuwisto-zwrotne i krusząc beton po trochu.
Amplituda ruchu końcówki wiertła wynosi ułamek milimetra, a siła uderzenia zależy całkowicie od siły, z jaką operator naciska na narzędzie. Dlatego charakterystyka wiertarek nie wskazuje maksymalnej energii udaru i są one wręcz gorsze od pełnoprawnych wiertarek udarowych pod względem wydajności wiercenia w betonie.
Ograniczone możliwości narzędzia
Możliwości śrubokręta nie są nieograniczone. Dzięki swoim właściwościom technicznym, „dostosowanym” do znacznie prostszych zadań, będzie wiercił beton od pięciu do dziesięciu razy wolniej niż bardziej odpowiednie do tego wiertarki i wiertarki udarowe. Wiele do życzenia pozostawia średnica i głębokość otworów, które można wywiercić śrubokrętem (maksymalny rozmiar wiertła, które można zacisnąć w uchwycie, pozwala na wiercenie otworów pod kołki plastikowe, ale nie pod mocne kotwy).
Dlatego śrubokręt nadaje się tylko do sporadycznego robienia dziury w ścianie. Ale po prostu nie jest konstrukcyjnie zaprojektowany do seryjnego wiercenia betonu. Aby przypadkowo nie „zabić” narzędzia podczas wiercenia kilku otworów na półki lub gzymsy, trzeba uzbroić się w cierpliwość i uważać na nadmierne obciążenia silnika i skrzyni biegów. Podczas pracy należy także monitorować temperaturę wiertła (jeśli będzie za gorąco, końcówki węglikowe mogą odpadnąć) i pozwolić mu w odpowiednim czasie ostygnąć.
Beton różni się od betonu
Pojęcie „beton” obejmuje dużą liczbę materiałów. Należą do nich lekki beton komórkowy (taki jak bloczki piankowe i gazobetonowe, które służą do układania ścian zewnętrznych i przegród wewnętrznych) oraz gęsty ciężki beton (stosowany do wylewania ram nośnych budynków i konstrukcji monolitycznych). Istnieje między nimi ogromna różnica w gęstości i wytrzymałości. Na przykład cechy typowych bloczków z betonu komórkowego, z których można wykonać ściany w mieszkaniu lub domu prywatnym, zwykle odpowiadają klasie wytrzymałości od B2.0 do B2.5. Wytrzymałość takiego materiału nie przekracza 25 – 35 kgf/cm2, czyli znacznie mniej niż najtańszego betonu M50. Wytrzymałość betonu gatunku M200, który jest używany do budowy niskich budynków, jest znacznie większa - do 200 kgf/cm2. Natomiast w budownictwie wysokościowym stosuje się beton o dużej zawartości cementu, którego wytrzymałość sięga 300 - 400 kgf/cm2. Dlatego nawet stosunkowo niedrogie wiertarki i wkrętarki przewodowe i akumulatorowe o mocy do 750 W poradzą sobie z wierceniem w gazobetonie. Ale wiercenie gęstego żelbetu za pomocą wypełniacza granitowego przekracza możliwości nawet najbardziej „zaawansowanych” modeli, będzie to wymagało mocnej wiertarki udarowej o dużej energii udaru.
wnioski
Istnieją wkrętaki, którymi można wiercić w niektórych rodzajach markowego betonu i bloków betonowych. Jeśli nie wymagamy od nich zbyt wiele, to od czasu do czasu za pomocą wiertarko-wkrętarki wyposażonej w mechanizm udarowy można wywiercić kilka otworów w betonowej ścianie. Ale tę możliwość należy uznać za przyjemny „bonus” do głównych funkcji tego typu narzędzia: dokręcania elementów złącznych i wiercenia w drewnie, plastiku i metalu.
A jeśli weźmiemy pod uwagę koszt narzędzia, zwykłemu użytkownikowi bardziej opłaca się wziąć prostą wiertarkę z dwubiegową skrzynią biegów, a oprócz niej budżetową wiertarkę udarową, niż kupić drogą profesjonalny śrubokręt „na każdą okazję”.
Artykuły, recenzje, przydatne porady
Wszystkie materiały
