Urządzenia sprzątające: specyfikacje, typy, rodzaje

Ogólny typ maszyny. Parametr ten opisuje głównie zasadę działania i/lub ogólne przeznaczenie urządzenia.

Maszyny czyszczące klasyczne(nie roboty) w dzisiejszych czasach mogą być następujące: maszyny czyszczące (w tym maszyny czyszczące domowe), maszyny czyszczące ssące, maszyny do oczyszczania podłóg(mają też odmianę domową), a także urządzenia do mycia okien (" odkurzacze do okien "). Dodatkowo produkowane są specjalne roboty czyszczące - do okien, podłóg oraz do oczyszczania basenu. Oto bardziej szczegółowy opis każdej z tych opcji:

- Zamiatanie. Maszyny działające na zasadzie miotły: ruchome szczotki zmiatają gruz z podłogi, chodnika lub innej powierzchni, zbierając go do specjalnego pojemnika. Takie jednostki są niezwykle proste, większość z nich ma na ogół napęd mechaniczny (patrz poniżej). A z prostoty konstrukcji wynikają takie zalety, jak niska waga, niski koszt, niezawodność i łatwość konserwacji / naprawy. Z drugiej strony, pod względem wydajności oczyszczania, taki sprzęt jest gorszy od tych samych urządzeń zamiatających i ssących. Podkreślamy, że większość modeli z tej kategorii przeznaczona jest do dużych otwartych przestrzeni, w tym na ze...wnątrz; w przypadku niewielkich ilości sprzątania i dużej ilości trudno dostępnych miejsc lepiej jest użyć domowej wersji zamiatarek (patrz poniżej)

- Zamiatanie gospodarstwa domowego. Odmiana opisanych powyżej zamiatarek, przeznaczona do użytku w mieszkaniach, małych biurach i innych podobnych warunkach – czyli tam, gdzie konwencjonalna „zamiatarka” byłaby zbyt nieporęczna. Modele do użytku domowego w konstrukcji przypominają nieco ulepszone mopy, większość z nich wygląda jak działająca nasadka zamontowana na długim uchwycie. Wymiary ssawki są zwykle niewielkie, szerokością i wysokością porównywalną do szczotki odkurzacza, co pozwala skutecznie usuwać zanieczyszczenia nawet z trudno dostępnych miejsc. Wydajność i pojemność takich urządzeń jest raczej niska, ale biorąc pod uwagę specyfikę aplikacji, tej wady nie można nazwać krytyczną.

- Zamiatanie i ssanie. Maszyny, które podczas pracy łączą zamiatanie i odsysanie, czyli pracują jednocześnie jako miotła i odkurzacz: gruz i kurz zbierają szczotki, następnie zebrane powietrze jest wciągane do pojemnika na śmieci dzięki przepływowi powietrza. Zwiększa to skuteczność oczyszczania w porównaniu z jednostkami „czystymi zamiatającymi”, ale same maszyny są cięższe i droższe, a napęd mechaniczny nie ma w nich zastosowania - do pracy układu ssącego wymagany jest silnik.

- Czyszczenie podłóg. Maszyny do oczyszczania na mokro podłóg niedywanowych (linoleum, laminat, marmur itp.). Klasyczna szorowarka osuszająca działa w następujący sposób: woda z detergentem podawana jest na podłogę przez dyszę spryskującą z przodu urządzenia, zwilżona powierzchnia jest szczotkowana, po czym brudna woda jest zbierana przez specjalne urządzenie (belkę ssącą) przy tył urządzenia i wciągnięty do oddzielnego zbiornika. Pozostawia to czystą, szybkoschnącą podłogę bezpośrednio za maszyną. Ponadto w tej kategorii znajdują się również tzw. polerki do podłóg – urządzenia przeznaczone do oczyszczania podłóg głównie za pomocą szczotek obrotowych. W takich jednostkach może być zapewniona możliwość doprowadzenia wody lub detergentu do szczotki, ale nie ma systemu ssącego; więc polerki do podłóg są pierwotnie przeznaczone do stosunkowo nieskomplikowanego oczyszczania, a także do pocierania i polerowania powierzchni innych niż dywany. Jednocześnie warto zauważyć, że niektóre z tych urządzeń są bardzo wszechstronne, można do nich dostarczyć różne dodatkowe nasadki i akcesoria - w tym tarcze do oczyszczania dywanów, a nawet moduł odkurzacza, który zamienia polerki do podłóg w maszynę zamiatająco-ssącą (patrz wyżej).

- Płuczka domowa. Różnorodność opisanych powyżej szorowarek, która ma niewielkie rozmiary i jest przeznaczona do użytku w mieszkaniach, małych biurach i innych miejscach, gdzie łatwość i możliwości przejazdu w trudno dostępnych miejscach jest ważniejsza niż wysoka wydajność. Większość z tych urządzeń zewnętrznie przypomina pionowe odkurzacze, chociaż istnieją inne opcje konstrukcyjne.

- Do okien. Ręczne myjki do okien przypominające kompaktowe odkurzacze. Takie mycie odbywa się w następujący sposób: płynny detergent nakłada się na szkło z butelki ze spryskiwaczem, następnie płyn wraz z zanieczyszczeniami jest zbierany ze szkła za pomocą tego „odkurzacza okiennego”. Atomizer często jest wbudowany, ale w niektórych modelach jest to osobny pojemnik ze sprayem, dostarczany w zestawie.

- Robot do mycia okien. Automatyczne nasadki do mycia okien: robot przyczepia się do szyby i przesuwa się po niej, wycierając przy tym szybę. Takie urządzenie znacznie ułatwia proces sprzątania, a dla mieszkańców wieżowców może być prawdziwym zbawieniem: przy pomocy robota bez problemu wytrzesz szyby od zewnątrz na każdej kondygnacji, nie ryzykując wypadnięcia z okna i bez wzywania wspinaczy przemysłowych. Co prawda takie urządzenia mogą pozostawiać brud na krawędziach i w rogach ramy - jednak naprawienie tych niedociągnięć jest łatwiejsze niż całkowite umycie szyby.

- Robot do oczyszczania podłóg. Urządzenia do automatycznego oczyszczania na mokro podłóg niedywanowych. Ogólna zasada działania jest z reguły następująca: na podłogę natryskuje się wodę lub roztwór czyszczący, który następnie zbiera się wraz z brudem na specjalnej serwetce. Jednocześnie, jak przystało na robota, taka urządzenie porusza się samodzielnie po podłodze, zmienia kierunek ruchu w przypadku napotkania przeszkód i buduje trasę w taki sposób, aby w miarę możliwości obrobić całą podłogę w obszarze roboczym. Wiele modeli samoczynnie wraca do stacji dokującej, aby naładować akumulator; a dla zwiększenia wygody i wydajności można zapewnić różne dodatkowe funkcje: praca według harmonogramu, mapowanie, bariery IR ograniczające ruch itp.
Należy pamiętać, że wydajność zrobotyzowanych szorowarek jest niska, są one przeznaczone głównie do mieszkań/domów mieszkalnych, małych biur i innych podobnych warunków i generalnie nie są przeznaczone do poważnego oczyszczania. Ponadto narożniki i inne trudno dostępne miejsca są zwykle zbyt twarde dla takiej techniki i nadal trzeba je czyścić ręcznie. Z drugiej strony roboty świetnie nadają się do utrzymywania porządku w stosunkowo czystym pomieszczeniu na służbie, przy minimalnym wysiłku ze strony użytkownika — zwykle tylko okresowe dosypywanie detergentu i czyszczenie serwetki po zakończeniu procesu.

- Robot do basenów. Specjalistyczne urządzenia do automatycznego oczyszczania basenu. Są one na ogół przeznaczone do użytku pod wodą i nie wymagają opróżniania basenu w celu oczyszczania; często konstrukcja zapewnia nie tylko możliwość oczyszczania powierzchni, ale także filtracji wody. Roboty z reguły posiadają programy do samooczyszczania – jednak dodatkowo często można wymusić wysłanie jednostki do tej lub innej części basenu, lub nawet całkowicie ręczne sterowanie. Wiele zaawansowanych urządzeń z tej kategorii jest w stanie poruszać się nie tylko po dnie, ale także po ścianach, unosząc się na samą powierzchnię i tym samym zapewniając skuteczne czyszczenie linii wodnej.
Podkreślamy, że choć roboty tego typu są zazwyczaj projektowane z myślą o maksymalnym bezpieczeństwie, to podczas sprzątania nie można korzystać z basenu. Warto też zauważyć, że takie urządzenia są zwykle zasilane z sieci – poprzez zasilacz i specjalny wodoodporny kabel. Taka konstrukcja pozwala m.in. w sytuacji awaryjnej wyciągnąć urządzenie z wody bezpośrednio za linkę (choć w normalnych warunkach nie powinno się tego robić).

- Sieć. Podłącz do zwykłego gniazdka domowego. Zaletą tej opcji jest praktycznie nieograniczony czas pracy. Z drugiej strony przewód zasilający ogranicza mobilność i nie pozwala oddalać się od gniazdek, a bez nich urządzenie staje się bezużyteczne. Ponadto w niektórych przypadkach przewód zasilający może przeszkadzać w pracy – na przykład będzie wyraźnie zbędny w przypadku ciężkiej maszyny z kierownicą i fotelem operatora.

- Akumulator. Urządzenia zasilane bateryjnie są tak mobilne, jak to tylko możliwe: są niezależne od gniazdek i nie mają przewodu ograniczającego ruch. Dodatkowo brak drutu ma pozytywny wpływ na ogólną użyteczność – „nie mieści się pod pachą”. Z drugiej strony czas ciągłej pracy takiego urządzenia jest ograniczony poziomem naładowania akumulatora, a same maszyny okazują się cięższe, nieporęczne i drogie niż podobne modele z zasilaniem sieciowym. Jednak w niektórych przypadkach opisane zalety mają decydującą przewagę nad wadami: w szczególności roboty do czyszczenia podłóg są wyposażone w zasilanie akumulatorowe (patrz „Rodzaj”), a także ciężkie pojazdy profesjonalne z układem kierowniczym (patrz poniżej).

- Sieć / akumulator. Urządzenia zdolne do pracy zarówno z sieci, jak i z wbudowanego akumulatora. Cechy tych rodzajów żywności są szczegółowo opisane powyżej; a ich połączenie jest rzadko używane. W szczególności ten sposób zasilania jest przewidziany w niektórych ro...botach okiennych: urządzenie standardowo korzysta z akumulatora, ale jeśli istnieje możliwość rozciągnięcia przewodu, można go podłączyć do sieci, oszczędzając energię akumulatora.

Sposób sterowania przewidziany w konstrukcji maszyny.

Należy pamiętać, że dla modeli z najprostszym sterowaniem ręcznym (gdy użytkownik trzyma uchwyt i w ten sposób prowadzi maszynę), jak i dla robotów sterowanych wyłącznie z własnego wbudowanego panelu, parametr ten nie jest wskazywany, jest podawany tylko dla jednostek z bardziej zaawansowanymi opcjami. W przypadku tradycyjnych zamiatarek może to być sterowanie ; z kolei robotami (patrz „Rodzaj”) można sterować za pomocą pilota i/lub smartfona. Oto bardziej szczegółowy opis tych opcji:

- Kierowanie. Sterowanie kierownicą lub kierownicą. Jest używany w ciężkim, produktywnym sprzęcie samobieżnym (patrz poniżej), który byłby trudny do ręcznego rozmieszczenia. Wiele z tych modeli ma nawet siedzisko operatora i jest w rzeczywistości rodzajem mini traktorów żniwnych. Istnieją jednak również jednostki, po których operator musi podążać pieszo podczas pracy – są one nieco mniej wygodne w obsłudze, ale bardziej kompaktowe, lekkie i niedrogie.

- Pilot. Sterowanie osobnym pilotem dostarczonym w zestawie. Najczęściej komunikacja odbywa się za pośrednictwem kanału podczerwieni - podobnie jak piloty do telewizorów, klimatyzatorów itp.; możliwe są jednak również inne opcje. Ogólnie funkcjonalność takiego sterowania jest raczej ograniczona w porównaniu z inną opcją stosowaną w robotach - sterowaniem ze sm...artfona (patrz niżej): z pilota z reguły tylko wybór zaprogramowanych programów pracy, najprostsze ustawienia, a w niektórych modelach także bezpośrednia kontrola ruchu. Z drugiej strony taka kontrola jest stosunkowo tania i w większości przypadków wystarcza.

- Ze smartfona. Sterowanie robotem ze smartfona lub innego podobnego gadżetu (na przykład tabletu) za pomocą zainstalowanej na nim specjalnej aplikacji; komunikacja odbywa się zwykle przez Bluetooth. Ta metoda okazuje się znacznie wygodniejsza i bardziej wizualna niż korzystanie z pilota: w szczególności aplikacja może zaimplementować wiele dodatkowych funkcji, niedostępnych z tradycyjnego pilota (kartografia z ręcznym trasowaniem na mapie pokoju, zaplanowane sprzątanie itp. .). Z drugiej strony utrzymanie takiej kontroli wpływa na całkowity koszt jednostki; a przy braku odpowiedniego gadżetu sterującego robot staje się całkowicie bezużyteczny. Dlatego w czystej postaci ta opcja jest rzadkością - znacznie częściej możliwość pracy ze smartfonem jest zapewniana jednocześnie z pilotem (szczegóły poniżej).

- Zdalne sterowanie / ze smartfona. Urządzenia obsługujące obie powyższe metody sterowania. Ta opcja jest tak wszechstronna, jak to tylko możliwe: podczas pracy z podstawowymi funkcjami możesz poradzić sobie za pomocą pilota, a do zaawansowanych ustawień użyj zewnętrznego gadżetu. Jednocześnie pilot jest początkowo dołączony do zestawu, dzięki czemu urządzenie może być używane bez smartfona - na przykład, jeśli odpowiedniego smartfona nie ma w gospodarstwie lub jeśli nie chcesz się bawić instalacja i konfiguracja aplikacji.

Obecność napędu mechanicznego w samochodzie.

Funkcja ta występuje głównie w zamiatarkach (patrz „Rodzaj”). Modele z napędem mechanicznym wyglądem przypominają kosiarki, posiadają charakterystyczny niski korpus z kółkami i uchwytem. Podczas pracy użytkownik pcha taką maszynę przed siebie, a obrót z kół przekazywany jest na szczotki. Urządzenia o podobnej konstrukcji mają niską wydajność; z drugiej strony są niezwykle proste, niedrogie i całkowicie niezależne od zasilaczy. Niektóre z tych modeli mogą być również wyposażone w silnik elektryczny zasilany bateryjnie, ale w razie potrzeby urządzenie może być nadal używane mechanicznie (na przykład po wyjęciu akumulatora w celu naładowania).

Ta kategoria obejmuje maszyny czyszczące, w których silnik nie tylko napędza główne mechanizmy, ale także obraca koła, przesuwając jednostkę do przodu. Zaleta tej konstrukcji jest oczywista: operator nie musi ręcznie przesuwać maszyny podczas pracy, co zapewnia dodatkową wygodę i zmniejsza zmęczenie. Jest to szczególnie ważne w przypadku ciężkich modeli profesjonalnych, których ręczne przesuwanie byłoby problematyczne. A modele ze sterowaniem (patrz poniżej) w zasadzie mogą być tylko samojezdne.

Z drugiej strony jednostki tego typu wymagają mocniejszych i cięższych silników niż bezsamobieżne (w końcu moc silnika powinna wystarczyć zarówno do głównego zadania, jak i do ruchu), są bardziej złożone w konstrukcji i sterowaniu , a także kosztować więcej. Dlatego ta cecha występuje głównie we wcześniej wspomnianych modelach profesjonalnych, w których zdolność maszyny do samodzielnego poruszania się jest krytyczną koniecznością.

Najwyższa prędkość osiągana podczas pracy z kombajnem samojezdnym (patrz wyżej).

Z jednej strony szybki ruch może mieć pozytywny wpływ na produktywność, skracając czas sprzątania. Z drugiej strony samo dokładne sprzątanie nie jest zgodne z dużą prędkością ruchu: wymagałoby to niezwykle mocnego, drogiego i ciężkiego sprzętu, co jest nieracjonalne w przypadku maszyn do zbioru. Ponadto duża prędkość może być niewygodna, a nawet niebezpieczna dla operatora i otaczających go osób; jest to szczególnie ważne podczas kierowania, patrz wyżej. Dlatego wskaźnik ten we współczesnych maszynach do zbioru z reguły nie przekracza 7 km/h - jest to prędkość szybkiego chodzenia.

Maksymalne nachylenie, które samobieżny kombajn (patrz wyżej) jest w stanie pokonać „bez pomocy”, wyłącznie dzięki własnej przyczepności.

Wzrost w tym przypadku jest wskazywany w taki sam sposób, jak w przepisach drogowych - jako procent. Przypomnijmy, że liczba ta wskazuje, jak bardzo zmienia się wysokość na 100 m podejścia: na przykład nachylenie 12% oznacza, że 100 m ścieżki daje wzrost wysokości o 12 m.

Nowoczesne kombajny często nie muszą pracować na stromych nachyleniu. Dlatego w większości modeli wskaźnik ten nie przekracza wspomnianych 12% (choć zdarzają się wartości do 18%). Warto zwrócić uwagę na wskaźnik ten, jeśli często musisz pracować na stromych zboczach - na przykład wjazdy do garaży podziemnych, rampy magazynowe itp.

Zdolność samobieżnego kombajnu (patrz wyżej) do samodzielnego poruszania się nie tylko do przodu, ale także do tyłu. Ta cecha znacząco poprawia zwrotność maszyny, co może mieć znaczenie w ciasnych przestrzeniach, a także ułatwia pracę w tym sensie, że w przypadku konieczności „cofania” nie trzeba ciągnąć maszyny ręcznie. Z drugiej strony komplikuje projekt i ma odpowiedni efekt kosztowy. Dlatego bieg wsteczny znajduje się głównie w modelach z najwyższej półki, które są ciężkie i słabo przystosowane do ruchu „ręcznego”.

Wydajność kombajnu to obszar, który urządzenie jest w stanie przetworzyć w ciągu godziny.

Należy pamiętać, że zwykle charakterystyka wskazuje maksymalną wydajność osiągniętą w idealnych warunkach. W praktyce może okazać się nieco niższy – ze względu na charakterystykę pomieszczenia, obecność uporczywych zabrudzeń i innych czynników. Niemniej jednak teoretyczna różnica jest zwykle dość zgodna z rzeczywistą: na przykład modele dla 1000 m2/hi 2000 m2/h, aw praktyce będą różnić się wydajnością około dwa razy. Tak więc, zgodnie z tym wskaźnikiem, całkiem możliwe jest ocenianie różnych modeli i porównywanie ich ze sobą.

Należy również pamiętać, że wysoka wydajność wymaga mocnego „napełniania” i pojemnych zbiorników, co wpływa na wymiary, wagę i koszt urządzenia. Dlatego nadmierna wydajność jest tak samo niepożądana, jak niedostateczna wydajność. Ponadto mocniejsze maszyny mają zwykle większe szerokości robocze i są słabo przystosowane do obszarów z dużą ilością wąskich korytarzy i zakamarków.

Jeśli chodzi o wartości rzeczywiste, to modele poniżej 1000 m2/h należą do poziomu wyjściowego, są to cechy, które posiada większość maszyn domowych (patrz „Rodzaj”), chociaż sprawa nie ogranicza się do nich. Wskaźnik od 1000 do 2000 m2/h jest stosunkowo niski dla profesjonalnych zamiatarek i średni dla maszyn do czyszczenia podłóg. 2000 - 3000 m2/h uważa si...ę za dość solidne osiągi, a modele powyżej 3000 m2/h są niezwykle rzadkie - głównie zamiatarki wysokiej klasy (niezwykle trudno jest osiągnąć takie cechy w "scrubberze").

Moc znamionowa silnika zainstalowanego w maszynie.

Najczęściej w tym punkcie podana jest całkowita moc silnika. Jednak w jednostkach z funkcją ssania - na przykład szorowarko-suszarkach (patrz "Typ") - można tutaj wskazać tylko moc przenoszoną na szczotki. W takich przypadkach moc całkowitą można wyjaśniać, dodając moc silnika i moc ssania (patrz poniżej). Te szczegóły należy wyjaśnić osobno. Zauważamy również, że w modelach samobieżnych (patrz wyżej) część mocy silnika zużywana jest na przemieszczanie jednostki, dlatego moc użyteczna takich maszyn jest niższa niż w przypadku podobnych pojazdów bez własnego napędu. W świetle tego, tylko modele z tym samym formatem ruchu mogą być bezpośrednio porównywane pod względem tego wskaźnika - tylko z własnym napędem lub tylko bez własnego napędu.

Ogólnie rzecz biorąc, wyższa moc silnika skutkuje wyższą sprawnością i produktywnością. Nie ma tu jednak sztywnej zależności, a urządzenia o podobnych właściwościach silnika mogą się znacznie różnić praktycznymi właściwościami - wydajnością, szerokością roboczą itp. Tak więc przy wyborze warto zwrócić uwagę przede wszystkim na te cechy - zwłaszcza, że w przypadku niektórych jednostek (w szczególności wielu robotów) moc silnika może w ogóle nie być podana. Jeśli chodzi o konkretne wartości mocy, to w najskromniejszym sprzęcie – w szczególności w domowych automatach szorujących – nie przekracza ona 600 W ; 600 - 1200 W...można nazwać średnimi, 1200 - 1800 W jest powyżej średniej, a w potężnych ciężkich jednostkach są też solidniejsze wartości.

Moc robocza maszyny do ssania.

Siła, z jaką urządzenie wciąga brud podczas pracy, zależy bezpośrednio od tego wskaźnika. Im więcej tego wysiłku - im wyższa jakość sprzątania, tym skuteczniejsze sprzątanie. Z drugiej strony, nawet w najcięższych i najwydajniejszych modelach moc ssania nie przekracza 1200 W – po prostu nie ma sensu dalej jej zwiększać. Ponadto należy pamiętać, że wraz ze wzrostem szerokości roboczej należy również zwiększyć moc ssania, w przeciwnym razie zmniejszy się wydajność. W praktyce oznacza to, że pod względem mocy ssania można porównywać tylko modele tego samego typu o tej samej lub prawie takiej samej szerokości roboczej.

Liczba szczotek bocznych przewidziana dla konstrukcji kombajnu.

Szczotki umieszczone po bokach korpusu stosowane są w zamiatarkach i zamiatarkach ssących (patrz Typ). Uzupełniają główną szczotkę maszyny (zazwyczaj instalowaną przed lub pod obudową) i mają dwa główne zadania. Pierwszym zadaniem jest zapewnienie skutecznego leczenia trudno dostępnych miejsc, takich jak przestrzenie przy ścianach lub krawężnikach, podłogi pod kaloryferami lub półkami itp.: konstrukcja szczotki jest taka, że z łatwością wymiata kurz z wąskich przestrzeni . Drugim wyzwaniem jest zwiększenie szerokości roboczej (patrz poniżej) i odpowiedni wzrost wydajności (patrz powyżej).

Nowoczesne maszyny czyszczące mogą być wyposażone w 1 lub 2 szczotki boczne ; w drugim przypadku takie urządzenia są instalowane po obu stronach urządzenia, a standardowa lokalizacja pojedynczej szczotki znajduje się po prawej stronie. Szczotki mogą być odłączane - może to być przydatne do pracy w wąskich przestrzeniach, gdzie zwrotność i zwartość są ważniejsze niż szerokość zamiatania.

Prędkość obrotowa szczotki zamiatarki w standardowym trybie pracy. Parametr ten dotyczy głównie modeli szorowarek (patrz „Rodzaj”), ale może być również wskazany dla jednostek zamiatających napędzanych silnikiem elektrycznym (w napędzie mechanicznym prędkość szczotki będzie zależeć od rzeczywistej prędkości ruchu).

Teoretycznie im większa prędkość, tym dokładniejsze czyszczenie, tym sprawniej maszyna radzi sobie ze starym, zaschniętym brudem. W praktyce jednak są dwa ważne punkty. Po pierwsze, nowoczesna technologia może wykorzystywać nie tylko szczotki obrotowe, ale również wibracyjne. W tym ostatnim przypadku liczbę obrotów wskazuje liczba drgań na minutę, a jeśli prędkość wirujących szczotek zwykle nie przekracza 400 obr./min, to w szczotkach wibracyjnych waha się od 700 do 1500 obr./min, a nawet więcej. Po drugie, jakość sprzątania zależy nie tylko od prędkości, ale także od średnicy szczoteczki: krawędzie większej szczotki będą poruszać się szybciej przy tej samej prędkości. Mając to wszystko na uwadze, tylko modele o tej samej zasadzie działania (obrót lub wibracje) i podobnej szerokości roboczej mogą być porównywane pod względem prędkości.

Szerokość przestrzeni, którą kombajn może obsłużyć za jednym razem. W modelach ze zdejmowanymi szczotkami bocznymi (patrz powyżej), w tym punkcie liczby są podane tylko dla samego urządzenia, a szerokość robocza ze szczotkami jest określona osobno (patrz poniżej).

Duża szerokość robocza jest wygodna podczas pracy na dużych, otwartych przestrzeniach – pozwala poradzić sobie z pracą w mniejszej liczbie przejazdów. Z drugiej strony maszyny o małej szerokości roboczej – a co za tym idzie stosunkowo wąskim korpusie – są łatwiejsze do chodzenia i lepiej nadają się do środowisk z wieloma trudno dostępnymi miejscami. Warto więc wybrać według tego parametru, biorąc pod uwagę charakterystykę obsługiwanych pomieszczeń / terytoriów.

Szerokość przestrzeni, którą kombajn może obsłużyć za pomocą jednej szczotki bocznej. Więcej informacji na temat tych pędzli znajdziesz powyżej; tutaj zwracamy uwagę, że są one stosowane w zamiatarkach (patrz Typ) w celu zwiększenia szerokości roboczej i poprawy ogólnej wydajności, a pojedyncza szczotka boczna jest zwykle montowana po prawej stronie korpusu.

Ogólnie rzecz biorąc, szersza szerokość robocza poprawia wydajność na dużych otwartych przestrzeniach, ale zmniejsza flotację w trudno dostępnych miejscach. Jednocześnie należy zauważyć, że dodatkowe szczotki nie mają prawie żadnego wpływu na szerokość obudowy; dlatego lepiej jest oszacować możliwości przejazdu maszyny na podstawie własnej szerokości roboczej, bez szczotki - patrz "Szerokość robocza". Jednak w niektórych modelach podawana jest tylko szerokość robocza z pędzelkiem - zwykle oznacza to, że szczoteczka jest nieusuwalna; w takich przypadkach możesz skupić się na ogólnych wymiarach urządzenia.

Szerokość przestrzeni, którą kombajn może obsłużyć za pomocą dwóch szczotek bocznych. Więcej informacji na temat tych pędzli znajdziesz powyżej; tutaj zwracamy uwagę, że są one używane w zamiatarkach (patrz „Rodzaj”) w celu zwiększenia szerokości roboczej i wydajnego przetwarzania trudno dostępnych miejsc (na przykład przestrzeni pod krawężnikami i ścianami). Obecność dwóch szczotek pozwala skutecznie leczyć takie miejsca, niezależnie od tego, w którą stronę zwrócona jest maszyna.

Jeśli chodzi o szerokość roboczą, ogólnie szersza szerokość poprawia wydajność na dużych otwartych przestrzeniach, ale zmniejsza flotację w trudno dostępnych miejscach. Jednocześnie należy zauważyć, że dodatkowe szczotki nie mają prawie żadnego wpływu na szerokość obudowy; dlatego lepiej jest oszacować możliwości przejazdu maszyny na podstawie własnej szerokości roboczej, bez szczotek - patrz "Szerokość robocza". Jednak w niektórych modelach podawana jest tylko szerokość robocza ze szczotkami - zwykle oznacza to, że szczotki są nieusuwalne; w takich przypadkach możesz skupić się na ogólnych wymiarach urządzenia.

Szerokość ssania zapewniana przez urządzenie. Jest wskazany głównie do szorowarek i modeli do okien (patrz "Typ"): w pierwszym przypadku mówimy o szerokości listwy ssącej, w drugim - o szerokości dyszy roboczej.

Szerokość listwy ssącej w szorowarkach jest zwykle nieco większa niż całkowita szerokość robocza - pozwala to na sprawne zbieranie wody używanej do sprzątania. Pasek ssący w niektórych modelach tego typu osiąga 75 cm; ogólnie jest to parametr drugorzędny. Z kolei w „odkurzaczach okiennych” szerokość ssania odpowiada rzeczywistej szerokości roboczej. Najczęściej wskaźnik ten wynosi około 28 - 29 cm - uważa się, że takie wartości dają optymalny stosunek wydajności do wymiarów / wagi urządzenia. Istnieją jednak również modele bardziej miniaturowe – w niektórych urządzeniach szerokość dyszy nie przekracza 17 cm.

Szerokość dodatkowej dyszy dołączonej do urządzenia.

Modele do okien są zwykle wyposażone w dodatkowe mocowania (patrz „Rodzaj”). Taka dysza jest zwykle węższa niż główna - ułatwia to pracę na małych rozmiarach szkła i w trudno dostępnych miejscach. Występuje jednak również opcja odwrotna: niewielka szerokość wychwytywania w samym urządzeniu, którą zwiększa się za pomocą dodatkowej dyszy.

Siła szczotki przyłożona przez maszynę do powierzchni roboczej.

Parametr ten dotyczy głównie maszyn do oczyszczania podłóg (patrz „Rodzaj”). Im wyższa siła docisku, tym sprawniej taka maszyna radzi sobie z trudnymi zadaniami, takimi jak usuwanie starego, spuchniętego brudu czy czyszczenie nierównych podłóg. Z drugiej strony, wyższe ciśnienie wymaga większej masy całej jednostki i mocniejszego silnika, co w konsekwencji wpływa na koszty i wymiary. Ponadto zbyt duża ilość zabiegów może uszkodzić niektóre rodzaje podłóg.

W związku z tym, wybierając szorowarkę opartą na docisku pędzla, należy wziąć pod uwagę specyfikę zamierzonego zastosowania. Tak więc na płaską podłogę z delikatną powłoką, która nie jest podatna na silne zabrudzenia, wystarczy nacisk 20 - 30 kg; jeśli pokrycie nie wymaga szczególnie ostrożnego obchodzenia się, ale wysoka intensywność nie jest krytyczna, możesz wybrać jednostkę o nacisku do 50 kg; a w najmocniejszych i najcięższych modelach liczba ta może wynosić 60 kg lub więcej.

Pojemność zbiornika na roztwór czyszczący zainstalowany w kombajnie.

Parametr ten jest bezpośrednio związany z typem urządzenia (patrz wyżej) i niektórymi cechami jego funkcjonalności. Tak więc w potężnych samobieżnych szorowarkach (patrz „Rodzaj”) można zapewnić zbiorniki o pojemności kilkudziesięciu litrów, podczas gdy w robotach do czyszczenia podłogi pojemność nie przekracza 1 litra (a w niektórych modelach jest to tylko 120 ml). Tak więc tylko agregaty tego samego typu o podobnej funkcjonalności mogą być porównywane przez tę cechę. W takim porównaniu należy przyjąć, że bardziej pojemny zbiornik z jednej strony pozwala na dłuższą pracę bez tankowania, z drugiej zaś wpływa na gabaryty i wagę.

Pojemność zbiornika na nieczystości zainstalowanego w kombajnie.

Tylko szorowarki (w tym domowe) i modele do okien (patrz „Rodzaj”) są wyposażone w takie zbiorniki: pamiętaj, że oba są przeznaczone do zasysania roztworu z oczyszczanej powierzchni. Ogólnie rzecz biorąc, im większy zbiornik, tym rzadziej trzeba go opróżniać, jednak tym większe będą wymiary i waga urządzenia. Dlatego producenci zwykle wybierają wskaźnik ten w zależności od rodzaju i zastosowania maszyny. Tak więc w urządzeniach do okien, które podczas pracy trzymane są w rękach wagowo, pojemność zbiorników na zużyty roztwór jest niewielka - zwykle około 150-200 ml; to wystarczy, biorąc pod uwagę format użytkowania, a jednocześnie ta dodatkowa waga nie powoduje niedogodności podczas pracy. Z kolei w szorowarkach stosuje się pojemniki na kilka, a nawet kilkadziesiąt litrów; z reguły objętość właściwa zależy bezpośrednio od ogólnej „kategorii wagowej” i wydajności maszyny.

Pojemność zbiornika na śmieci przewidziana w konstrukcji maszyny czyszczącej. Kosz na śmieci służy do jednostek zamiatających i zamiatająco-ssących (patrz wyżej). Im większa pojemność danego kontenera, tym więcej śmieci może pomieścić i tym rzadziej trzeba będzie go opróżniać. Z drugiej strony wskaźnik ten może znacząco wpłynąć na wagę i wymiary kombajnu, podczas gdy przy niewielkich ilościach sprzątania (na przykład okazjonalne zamiatanie ścieżki przy wyjściu z garażu) pojemny kosz na śmieci po prostu nie jest wymagany. Dlatego producenci zwykle wybierają pojemność tego zbiornika w oparciu o ogólną klasę zamiatarki i pracę, do której jest przeznaczona.

Rodzaj akumulatora używanego w prawidłowo zasilanym samochodzie (patrz wyżej). Typ wskazuje technologia, według której wykonana jest akumulator.

- Ni-Cd. Jedna z najstarszych nowoczesnych technologii. Takie elementy są zdolne do pracy przy wysokich prądach rozładowania, co jest szczególnie ważne w przypadku ciężkich i mocnych urządzeń o dużym zużyciu energii. Ponadto ładują się wystarczająco szybko, bez problemu znoszą pracę w ekstremalnych temperaturach i niskich temperaturach oraz są stosunkowo niedrogie. Jedną z głównych wad akumulatorów niklowo-kadmowych jest tzw. efekt pamięci - spadek pojemności w przypadku, gdy ładowanie zostało przeprowadzone przed pełnym rozładowaniem. Wadę tę można jednak zrekompensować stosowaniem wysokiej jakości ładowarek i przestrzeganiem zasad eksploatacji. Ale jednoznaczną wadą tej odmiany jest niepewność środowiskowa w produkcji i usuwaniu; to ona ogranicza zastosowanie akumulatorów Ni-Cd w nowoczesnej technologii.

- Ni-Mh. Technologia stworzona w celu poprawy wydajności opisanych powyżej akumulatorów niklowo-kadmowych. Próba okazała się całkiem udana: zachowując główne zalety swoich poprzedników, pierwiastki niklowo-metalowo-wodorkowe są jednocześnie mniej podatne na efekt pamięci i są bardziej przyjazne dla środowiska. Ich wady to nieznacznie podwyższony koszt oraz specyficzne zasady przechowywania długoterminowego.

- Litowo-jonowy. Akumulatory litowo-jonowe wyróżniają się przede wszystkim dużą gęstością...ładowania – innymi słowy mają dużą pojemność przy niewielkich wymiarach i wadze. Jest to szczególnie ważne w przypadku urządzeń kompaktowych, takich jak roboty lub ręczne myjki do okien (patrz Typ). Ponadto takie akumulatory praktycznie nie podlegają „efektowi pamięci”. Wśród wad tej technologii, oprócz kosztów, warto wymienić wrażliwość na wysokie i niskie temperatury, a także prawdopodobieństwo „wypadków” w nienormalnych trybach: awaria wbudowanego sterownika z przeładowaniem lub nadmiernym rozładowaniem, przegrzanie lub zwarcie może prowadzić do pęcznienia, wycieku elektrolitu, a nawet pożaru.

- Li-Po. Rodzaj akumulatora litowo-jonowego (patrz wyżej), który wykorzystuje elektrolit polimerowy (żelowy) zamiast elektrolitu płynnego. Taka konstrukcja daje dodatkowe korzyści w stosunku do oryginalnej technologii Li-Ion: akumulatory litowo-polimerowe mają jeszcze większą gęstość ładowania, a prawdopodobieństwo „wypadków” z wybuchami i pożarami w nich jest znacznie zmniejszone. Głównymi wadami takich zasilaczy są dość wysoki koszt i wymóg utrzymania optymalnego reżimu temperaturowego.

- Żel. W tym przypadku zwykle mówimy o żelowych akumulatorach kwasowo-ołowiowych, podobnych do tych stosowanych w samochodach. Takie akumulatory mają znaczną wagę, dlatego są używane wyłącznie w ciężkim sprzęcie żniwnym, gdzie kilka kilogramów masy akumulatora jest niewidocznych na tle masy samej maszyny. Z praktycznych zalet takich akumulatorów warto zwrócić uwagę na dobrą pojemność, trwałość, zdolność do bezproblemowego tolerowania głębokiego rozładowania, a także odporność na niskie temperatury i ekstremalne temperatury.

Napięcie akumulatora używanego w samochodzie z odpowiednim rodzajem zasilania. Parametr ten nie jest kluczowy przy wyborze, może być potrzebny tylko przy poszukiwaniu ładowarki innej firmy lub akumulatora zapasowego/zapasowego, a także przy konkretnych obliczeniach związanych z pojemnością (patrz poniżej).

Pojemność akumulatora zainstalowanego w odpowiednio zasilanym kombajnie.

W teorii wyższa pojemność pozwala na dłuższą pracę na jednym ładowaniu, ale w praktyce wszystko nie jest takie proste. Po pierwsze, pobór mocy maszyny wpływa również na autonomię i jest determinowany głównie przez moc silnika (patrz wyżej). Po drugie, rzeczywista ilość energii zmagazynowanej w akumulatorze zależy nie tylko od pojemności w amperogodzinach, ale także od napięcia roboczego w woltach. Dlatego tylko akumulatory o tym samym napięciu można porównywać ze sobą pod względem pojemności w Ah (lub przeliczyć amperogodziny na watogodziny za pomocą specjalnego wzoru i porównać wyniki). A najlepiej oceniać autonomię jednostki przez bezpośrednio deklarowany czas pracy (patrz niżej).

Czas pracy kombajnu akumulatorowego na jednym ładowaniu standardowego akumulatora.

Sam parametr ten jest raczej przybliżony: najczęściej jest wskazywany dla standardowego trybu pracy i prostych warunków. Jednak rzeczywista autonomia zwykle nie różni się zbytnio od wskazanej; tak więc, zgodnie z deklarowanym czasem pracy, całkiem możliwe jest zarówno ocena możliwości różnych modeli, jak i porównanie ich ze sobą.

Czas wymagany do pełnego naładowania akumulatora w zamiatarce zasilanej akumulatorem (patrz Źródło zasilania).

Im większa akumulator, tym dłużej może trwać jej ładowanie. Z drugiej strony ten szczegół zależy również od rodzaju akumulatora; ponadto w nowoczesnej technologii coraz częściej stosuje się specjalne technologie przyspieszające proces. Tak więc dwa samochody o podobnej pojemności akumulatora mogą mieć zauważalne różnice w czasie ładowania.

Poziom hałasu generowanego przez kombajn podczas pracy.

Niski poziom hałasu jest ważny dla komfortu zarówno operatora, jak i innych osób; to ostatnie jest szczególnie prawdziwe w niektórych konkretnych miejscach, takich jak szpitale czy przedszkola. Z drugiej strony, im wyższa moc, tym z reguły głośniej urządzenie pracuje i tym trudniej jest zredukować ten hałas do pewnego poziomu; ponadto w wielu przypadkach duża głośność nie stanowi szczególnego problemu. Dlatego warto szukać specjalnie „cichej” zamiatarki tylko wtedy, gdy niski poziom hałasu jest dla Ciebie bardziej krytyczny niż wysoki koszt i / lub zmniejszona moc.

Przy ocenie wartości głośności właściwej należy pamiętać, że decybel używany do wskazania poziomu hałasu jest wielkością nieliniową. Dlatego najłatwiej wycenić konkretne wartości za pomocą tabel porównawczych. Oto uproszczona tabela dla zakresu, do którego pasuje większość nowoczesnych zamiatarek:

55 dB - tło akustyczne w biurze bez specjalnych źródeł hałasu;
60 dB - głośna rozmowa;
65 dB - ulica miejska o średnim natężeniu ruchu;
70 dB - rozmowa kilku osób w podniesionych tonach.
75 dB - odkurzacz o dużej mocy.
80 dB - hałas uliczny na ruchliwej ulicy.

Obszar roboczy filtra, który jest standardowo wyposażony w maszynę do zbioru.

W tym przypadku mówimy o filtrze do drobnego pyłu. Jego powierzchnia jako całość jest parametrem drugorzędnym, jest dobierana przez producenta zgodnie z ogólnym poziomem i wydajnością urządzenia - tak, aby filtr spełniał swoją funkcję wystarczająco sprawnie, a jednocześnie nie był zbyt nieporęczny. Jeśli modele o podobnej charakterystyce różnią się tym wskaźnikiem, należy pamiętać, że większy filtr jest droższy i zajmuje więcej miejsca, ale trzeba go rzadziej czyścić.

Długość przewodu zasilającego dostarczonego w maszynie z odpowiednim zasilaczem (patrz Zasilanie).

Długi kabel pozwala na dalsze oddalanie się od gniazdka, ale może zaplątać się pod stopami i powodować niedogodności. Dlatego producenci dobierają długość przewodu zasilającego zgodnie z charakterystyką konkretnego modelu: na przykład dla robota okiennego wystarcza 4 - 5 m (patrz "Typ"), a w ciężkich szorowarkach długość przewód może przekraczać 20 m.

Całkowita waga kombajnu. Z reguły podana jest masa „sucha” – z pustymi zbiornikami na detergent, odpady, paliwo itp. Jednocześnie można brać pod uwagę dodatkowe wyposażenie takie jak szczotki boczne – takie wyposażenie jest bardzo lekkie w porównaniu z samymi maszynami i podczas montażu/demontażu nie wpływa poważnie na wagę całej konstrukcji.