Mikrofony: specyfikacje, typy, rodzaje

Systemami radiowymi nazywane są zestawy bezprzewodowe, które obejmują zarówno sam mikrofon radiowy (lub miniaturowy model przewodowy z zewnętrznym nadajnikiem), jak i odbiornik, który jest podłączony do wzmacniacza (lub innego sprzętu) metodą przewodową. Więcej informacji na temat połączenia bezprzewodowego można znaleźć w części „Funkcje/Możliwości”. Tutaj zwracamy uwagę, że przy takim połączeniu wymagany jest odbiornik i nie zawsze jest on zawarty w zestawie. Jeśli więc potrzebujesz mikrofonu bezprzewodowego, z którego możesz korzystać od razu po wyjęciu z pudełka, warto wybierać dokładnie spośród modeli, które są deklarowane jako systemy radiowe.

- Wokalny(do karaoke). Zgodnie z nazwą takie modele przeznaczone są przede wszystkim do przekazywania głosu ludzkiego - podczas śpiewu, artystycznego czytania itp., kiedy ważna jest nie tylko zrozumiałość mowy, jednak także odcienie intonacji. Mikrofony te można zobaczyć na scenie podczas koncertów i innych podobnych imprez, w sprzęcie karaoke itp. W tej kategorii znajdują się również modele, które mogą być również wykorzystywane w roli instrumentalnych (patrz niżej).

- Przypinany/lavalier. Nazwa tego typu mikrofonów wynika z tradycyjnego sposobu mocowania, jest przypinany na krawacie lub kołnierzu, gdzie zwykle znajduje się dziurka na guzik; charakteryzują się miniaturowymi rozmiarami i obecnością klipsa do trzymania na ubraniu. Takie urządzenia znane są przede wszystkim jako sprzęt do transmisji telewizyjnych – są wykorzystywane przez uczestników programów telewizyjnych, dzięki czemu mogą mówić bez podnoszenia rąk z większymi mikrofonami. A niektóre urządzenia tego typu to tak naprawdę „przygotowanie do zestawu słuchawkowego”, który po podłączeniu słuchawek zamienia się w pełnoprawny zestaw słuchawkowy.

- Do komputera. Mikrofony przeznaczone do użytku z pełnowymiarowymi komputerami PC. Mikrofony te zwykle mają kapsułę z długą nogą, czasem elastyczną (patrz poniżej) i stojak do umieszczenia na powierzchni stołu. Ich głównym celem jest komunikacja głosow...a za pomocą komputera, gdzie najważniejsza jest nie tyle dokładność przekazywania szczegółów, co szybkość transmisji danych i ich niewielkie wymiary - dlatego z reguły jakość dźwięku okazuje się być stosunkowo niska.

- Do laptopa. Podobnie jak opisane powyżej mikrofony do komputerów PC, modele „laptopowe” są przeznaczone głównie do komunikacji głosowej i mają raczej skromne właściwości. Ich kluczową różnicą jest skupienie się na używaniu z urządzeniami przenośnymi, co wyraża się przede wszystkim w ich kompaktowych rozmiarach. Ponadto, w przypadku wielu takich mikrofonów port połączeniowy pełni jednocześnie rolę mocowania do umieszczenia na obudowie laptopa.

- Instrumentalny. Mikrofony przeznaczone do instrumentów muzycznych takich jak saksofony, gitary akustyczne (niewyposażone w przetworniki), zestawy perkusyjne itp. Należy pamiętać, że pomimo zewnętrznego podobieństwa niektórych modeli z opisanymi powyżej wokalnymi, mikrofony „czysto instrumentalne” słabo nadają się do przetwarzania głosu i nie zaleca się ich do tego celu używania.

- Studyjny. Mikrofony przeznaczone do użytku w studiach nagraniowych. Przeznaczony, zazwyczaj, do nagrywania wokali. Wyróżniają się wysoką jakością transmisji dźwięku i odpowiednim kosztem.

- Nagłowne. Mikrofony przeznaczone do noszenia na głowie, są jak zestawy słuchawkowe (tylko w tym przypadku nie ma w konstrukcji słuchawek). Mają miniaturowe rozmiary i pod względem zastosowania są zbliżone do lavalier (patrz wyżej), jednak znajdują się bliżej ust i nie zależą od stroju mówiącego. Dzięki temu takie modele mogą być używane w określonych sytuacjach, w których mikrofon lavalier jest nieodpowiedni - na przykład, do nagrywania wideo z silnym poziomem szumu tła.

- Do konferencji. Mikrofony do użytku w salach konferencyjnych, salach spotkań, trybunach i podobnych miejscach. Konstrukcja takich modeli może być różna - kapsuła z elastyczną nogą (patrz poniżej), dysk, umieszczony bezpośrednio na stole itp. Jednak w każdym przypadku ten typ jest zoptymalizowany pod kątem transmisji mowy i ma na celu maksymalny komfort mówcy - tak, aby użytkownik nie był rozpraszany wyborem optymalnej pozycji względem mikrofonu i odległości do niego.

- Do kamery. Mikrofony zaprojektowane, jak sama nazwa wskazuje, do użytku z kamerami wideo, głównie profesjonalnymi. Zwróć uwagę, że technicznie możesz podłączyć dowolny mikrofon do wejścia kamery wideo, który pasuje do złączy i głównych cech; jednak kategoria ta obejmuje tylko te modele, które są przeznaczone do bezpośredniego montażu w dedykowanym uchwycie na korpusie kamery.

- Do dyktafonu. Specjalny typ mikrofonu przeznaczony wyłącznie do użytku z dyktafonami. Taki sprzęt z reguły jest wyposażony we własne wbudowane mikrofony, jednak ich możliwości w niektórych przypadkach mogą nie być wystarczające; a wśród wysokiej jakości profesjonalnych dyktafonów znajdują się urządzenia, które w ogóle nie mają mikrofonu. Mikrofony zewnętrzne są zwykle podłączane przez interfejs mini-jack 3,5 mm lub przez zastrzeżone złącze (patrz poniżej), a jedną z ich wyróżniających cech jest brak przewodu: wtyczka jest montowana bezpośrednio na korpusie mikrofonu i pełni rolę nie tylko łącznika, jednak także mocowania. Oczywiście takie urządzenia charakteryzują się również miniaturowymi wymiarami.

- Do telefonu/tabletu. Kategoria ta obejmuje specjalistyczne mikrofony, które pierwotnie sprzedawano jako akcesoria do smartfonów lub tabletów. Z reguły są one podobne do opisanych powyżej dyktafonów w tym sensie, że są mocowane bezpośrednio do korpusu urządzenia bez użycia dodatkowych przewodów. Ich główną specyfiką w porównaniu z tymi samymi modelami dla dyktafonów jest sposób podłączenia - zwykle używa się do tego uniwersalnego złącza, takiego jak 30pin / Lightning, microUSB lub zastrzeżonego interfejsu (szczegóły poniżej).

- Do produkcji wideo. Mikrofony przeznaczone do użytku podczas nagrywania wideo. W rzeczywistości ta odmiana obejmuje dwie podgrupy, każda z własną specjalizacją. Pierwszym z nich są mikrofony, które można umownie nazwać „reporterskimi”. Z reguły, są to modele dynamiczne (patrz „Rodzaj”) o wszechstronnej kierunkowości (patrz poniżej) i dobrej czułości. Cechy te pozwalają „usłyszeć” nie tylko głos reportera, jednak także otaczający go dźwięk; ponadto nie trzeba dokładnie utrzymywać pozycji mikrofonu w stosunku do twarzy, co jest szczególnie przydatne podczas przesłuchiwania innych osób. Ponadto modele „reporterskie” mają solidne obudowy i są na ogół dobrze chronione przed różnymi problemami (chociaż niekoniecznie są całkowicie odporne na wilgoć i wstrząsy). Drugi typ modelu do produkcji wideo to urządzenie dla „inżyniera dźwięku”: takie mikrofony często można zobaczyć na planie zdjęciowym na długich statywach. Te z kolei są zwykle jednokierunkowe lub dwukierunkowe (dla maksymalnego filtrowania obcych dźwięków) i są najczęściej typu pojemnościowego i zapewniają dość wysoką jakość i niezawodność transmisji dźwięku.

- Zawieszany. Mikrofony przeznaczone do montażu podwieszanym sposobem - np. na suficie. Takie modele przeznaczone są głównie do nagłośnienia śpiewu chóralnego, przedstawień teatralnych i innych sytuacji, w których inne rodzaje mikrofonów (stojące na statywie, trzymane w dłoni, a nawet nagłowne) nie są zbyt wygodne.

- Pomiarowy. Mikrofony pomiarowe przeznaczone są do kalibracji instalacji dźwiękowych. Za ich pomocą można szybko i dokładnie wyregulować głośność instrumentu muzycznego, głośnika, sprzętu rejestrującego itp. Kluczowe cechy mikrofonów pomiarowych to szeroki zakres częstotliwości (20 – 40 000 Hz) oraz wysoka stabilność charakterystyk częstotliwościowych. Mikrofon pomiarowy mierzy poziom hałasu i wykrywa anomalie dźwiękowe. Prawidłowo zestrojona, przy pomocy mikrofonu pomiarowego, instalacja nagłośnieniowa będzie w pełni odpowiadać charakterystyce akustycznej konkretnego pomieszczenia.

Ilość mikrofonów w zestawie.

W praktyce dość często zdarzają się sytuacje, w których konieczne jest użycie kilku mikrofonów jednocześnie. Najczęściej jest to spowodowane udziałem kilku osób – np. dwóch prezenterów na scenie – jednak zdarzają się też bardziej konkretne momenty, np. nagrywanie stereo na 2 mikrofonach za pomocą specjalnego mocowania. Dla wszystkich takich sytuacji produkowane są zestawy zawierające więcej niż 1 mikrofon (w rzeczywistości w naszym katalogu numer jest podany tylko wtedy, gdy w zestawie jest więcej niż jeden mikrofon). W najobszerniejszych zestawach liczba ta może sięgać 8.

— Dynamiczny. „Zwykły” lub cewkowymikrofony dynamiczne wykorzystują system z membrany cewki, która jest umieszczona w polu magnetycznym. Z drgań dźwięku membrana wraz z cewką zaczynają się poruszać, a w cewce generowany jest sygnał elektryczny. Takie modele są stosunkowo niedrogie, trwałe i niezawodne, a ponadto dobrze radzą sobie nawet z bardzo głośnymi i ostrymi dźwiękami; ponadto są bardziej kompaktowe i lżejsze niż inny typ mikrofonu dynamicznego – mikrofony wstęgowe (patrz poniżej). Ich główną wadą jest niska wydajność przy wysokich częstotliwościach.

— Dynamiczny (wstęgowy). Rodzaj opisanych powyżej mikrofonów dynamicznych, w których membrana jest połączona nie z cewką, a z cienką (w kilka mikronów) metalową taśmą, stąd nazwa. Historycznie jest to pierwszy typ mikrofonu z dynamiczną zasadą działania, jednak przez szereg niedociągnięć stopniowo tracił popularność, ustępując miejsca wersjom cewkowym. Takimi wadami są przede wszystkim duże gabaryty i duża masa, złożoność i wysoki koszt wykonania, a także bardzo niska impedancja wyjściowa, która komplikuje pracę ze wzmacniaczami. Jednocześnie modele wstęgowe charakteryzują się niezwykle wysoką dokładnością przenoszenia dźwięku w całym zakresie częstotliwości, co pozwala na użytek ich w studiach nagraniowych, na koncertach wysokiej klasy itp. Większość nowoczesnych modeli tego typu to modele profesjonalne, w szczególności studyjne (patrz „Przeznac...zenie”).

— Pojemnościowy. Mikrofon w którym rolę jednej z płytek pełni czuła membrana (najczęściej wykonana z metalizowanego polimeru). Z powodu wibracji membrany (pod wpływem wibracji dźwiękowych) zmienia się odległość między płytami i odpowiednio pojemność kondensatora - te wibracje pojemności zapewniają sygnał elektryczny. Mikrofony pojemnościowe charakteryzują się równomierną transmisją dźwięku w całym zakresie częstotliwości, przy minimalnych zniekształceniach, dzięki czemu technologia ta znalazła szerokie użytek w profesjonalnym sprzęcie audio. Należy pamiętać, że do działania takiego urządzenia wymagana jest dodatkowa moc - tzw. „fantomowa” (standardowe napięcie - 48 V). Nie można tego jednak nazwać jednoznaczną wadą, ponieważ wzmacniacze, amplitunery i inne urządzenia wysokiej klasy często są tworzone z myślą o tym wymaganiu. Ale wśród oczywistych niedociągnięć można wymienić wysoką cenę, wrażliwość na wstrząsy i surowe wymagania dotyczące temperatury i wilgotności; ta ostatnia sprawia, że mikrofony pojemnościowe słabo nadają się do użytku na zewnątrz.

— Pojemnościowy (lampowy). Specyficzna odmiana mikrofonów pojemnościowych opisanych powyżej. Wykorzystują tę samą zasadę produkcji dźwięku (ze wszystkimi zaletami i wadami), jednak element wzmacniający w takich modelach, zgodnie z nazwą, zbudowany jest na lampach próżniowych. Technicznie taki wzmacniacz wprowadza do sygnału więcej zniekształceń, jednak te zniekształcenia nadają dźwiękowi charakterystyczne podbarwienie, miłe wielu słuchaczom. Mówiąc najprościej, okazuje się, że jest to „ciepłe, lampowe brzmienie”; jednocześnie uzyskanie takiego efektu przy użyciu mikrofonu jest tańsze niż przy użyciu wzmacniacza lampowego, a z wielu względów technicznych opcja ta często jest optymalna. Prawie wszystkie mikrofony lampowe są przeznaczone do użytku studyjnego (patrz wyżej). Ich główną wadą jest wysoka cena (kilkakrotnie wyższa niż w przypadku „zwykłych” kondensatorowych analogów). Ponadto takie modele mają swoje własne cechy zasilania; do zasilania zwykle w zestawie dostarczany jest specjalny adapter, który odpowiada również za sterowanie dodatkowymi funkcjami, takimi jak zmiana charakterystyki promieniowania.

— Elektretowy. Konstrukcja mikrofonów tych jest podobna do mikrofonów pojemnościowych opisanych powyżej, jednak w ich konstrukcji uwzględniono płytkę wykonaną z tzw. elektretu - substancji o specjalnych właściwościach elektrycznych. Daje to szereg korzyści: mikrofony elektretowe mogą być używane na zewnątrz bez żadnych szczególnych trudności, mogą być bardziej kompaktowe, a takie modele są tańsze w produkcji; jednocześnie jakość transmisji dźwięku może być dość porównywalna z jakością kondensatorowych. W rezultacie technologię tę można znaleźć w różnych modelach - od miniaturowych lavalierów i najprostszych komputerowych po studyjne (patrz „Przeznaczenie”). Zwróć też uwagę, że mikrofony elektretowe również wymagają zewnętrznego zasilania, jednak nie zawsze jest to fantomowe 48 V – w przypadku niektórych wersji wystarcza niewielka ilość zasilania, którą może zapewnić kompaktowy akumulator lub zasilanie za pomocą kabla mini-Jack 3,5 mm.

Kierunkowość opisuje zdolność mikrofonu do odbierania dźwięków dochodzących z różnych kierunków, a dokładniej zależność czułości od kierunku, z którego dochodzi dźwięk.

- Jednokierunkowy. Jak sama nazwa wskazuje, mikrofony te mogą odbierać dźwięk tylko z jednej strony. Zwróć uwagę, że sam obszar zasięgu może być dość szeroki, ale w każdym razie znajduje się „przed” mikrofonem. Modele jednokierunkowe są bardzo wygodne do odbierania dźwięku z jednego źródła, z maksymalnym tłumieniem hałasu otoczenia.

- Dwukierunkowy. W naszym przypadku termin ten oznacza dwa rodzaje mikrofonów. Pierwsza opcja - to klasyczne modele dwukierunkowe, zaprojektowane z myślą o normalnej percepcji dźwięku z dwóch przeciwnych stron - z grubsza, „z przodu” i „z tyłu”; jednocześnie po bokach tworzą się martwe strefy, z których dźwięk prawie nie jest odbierany. Ten format pracy może być przydatny np. do nadawania dialogu w studiu radiowym lub podczas jednoczesnego nagrywania dwóch głosów na jednym mikrofonie. Drugi typ - to mikrofony z parą kapsuł skierowanych do siebie pod kątem (najczęściej prostopadle); podobna konstrukcja jest stosowana w modelach z funkcją nagrywania stereo.

- Wielokierunkowy. Również ta odmiana nazywana jest „bezkierunkową”, co również w pewnym stopniu charakteryzuje jej cechy. Takie mikrofony nie mają wyraźnie określonej kierunkowości – odbierają dźwi...ęk z dowolnego kierunku z pełną czułością. Przykładem sytuacji, w której taki format może się przydać, jest nagranie dyskusji za okrągłym stołem.

Należy pamiętać, że chociaż większość mikrofonów działa tylko w formacie jednokierunkowym, niektóre modele obsługują kilka opcji, z możliwością przełączania się między nimi na żądanie użytkownika (patrz „Funkcje/Możliwości”). Sposoby tego przełączania mogą być różne: w niektórych modelach wystarczy przesunąć przełącznik, w innych trzeba zmienić kapsułę.

Charakterystyka kierunkowa mikrofonu jednokierunkowego (patrz wyżej). Istnieją modele z przełączaniem DN.

Sam w sobie taki diagram jest wykresem czułości w funkcji kierunku, zbudowanym w tzw. biegunowy układ współrzędnych. W przypadku modeli jednokierunkowych istnieją trzy główne opcje kształtu linii na takim wykresie:

- Kardioidalna. Wykres w kształcie symbolu odwróconego serca (stąd nazwa). Mikrofony o takich charakterystykach pokrywają dość duży obszar z przodu, co utrudnia odfiltrowanie obcych źródeł dźwięku, które znajdują się blisko głównego źródła. Jednocześnie są całkowicie niewrażliwe na dźwięk dochodzący z tyłu.

- Superkardioidalna. Te mikrofony mają węższe przednie pokrycie niż „klasyczne” mikrofony kardioidalne, co ułatwia wychwytywanie dźwięku kierunkowego. Minusem tego jest pewna (choć raczej niska) wrażliwość na dźwięk dochodzący bezpośrednio z tyłu.

- Hiperkardioidalna. Charakterystyka hiperkardioidalny dodatkowo zawęża strefę czułości mikrofonu z przodu (w porównaniu z wzorcem superkardioidalnym), jednak poszerza strefę tę z tyłu.

Rezystancja elektryczna mikrofonu; parametr ten jest również nazywany „impedancją”. Jest to jedna z najważniejszych cech, decydujących o kompatybilności ze wzmacniaczem lub innym urządzeniem, do którego podłączony jest mikrofon: jeśli impedancja nie jest optymalna, może nastąpić utrata mocy sygnału. Ma swoje własne cechy, w zależności od przeznaczenia konkretnego modelu (patrz wyżej). Tak więc w przypadku mikrofonów używanych z komputerami, laptopami, dyktafonami i telefonami/tabletami impedancja może w ogóle nie być wskazana - charakterystyka takich modeli jest dobierana w taki sposób, aby zagwarantować normalną kompatybilność z odpowiednimi urządzeniami. Ale w profesjonalnym sprzęcie audio do wyboru stosuje się specjalne zasady; więcej szczegółów można znaleźć w specjalnych źródłach.

Zakres częstotliwości dźwięku, zwykle odbieranych i przetwarzanych przez mikrofon.

Im szerszy jest ten zakres, tym pełniejszy jest sygnał, tym mniejsze jest prawdopodobieństwo, że zbyt wysokie lub niskie częstotliwości zostaną pominięte z powodu niedoskonałego mikrofonu. Jednak w tym przypadku warto rozważyć kilka niuansów. Po pierwsze: szeroki zakres częstotliwości sam w sobie nie gwarantuje jeszcze wysokiej jakości dźwięku – wiele zależy też od rodzaju mikrofonu (patrz wyżej) i jego pasma przenoszenia, nie mówiąc już o jakości pozostałych elementów systemu audio. Ponadto duża szerokość również nie zawsze jest konieczna. Na przykład, dla normalnej transmisji mowy ludzkiej, za wystarczający uważa się zakres 500 Hz - 2 kHz, który jest znacznie węższy niż całkowity zakres odbierany przez ludzkie ucho. Ten ogólny zakres z kolei wynosi średnio od 16 Hz do 22 kHz, a także zawęża się z wiekiem. Nie zapominaj o osobliwościach sprzętu, do którego podłączony jest mikrofon: nie warto szukać konkretnie modelu o szerokim zakresie, jeśli np. wzmacniacz, do którego ma być podłączony, mocno „obcina” częstotliwości z góry i/lub z dołu.

Czułość opisuje siłę sygnału na wyjściu mikrofonu, gdy przetwarza on dźwięk o określonej głośności. W tym przypadku czułość odnosi się do stosunku napięcia wyjściowego do ciśnienia akustycznego na membranie, wyrażonego w decybelach. Im wyższa jest liczba, tym wyższa jest czułość. Zwróć uwagę, że z reguły wartości w decybelach są ujemne, więc możemy powiedzieć tak: im bliżej zera, tym bardziej czuły jest mikrofon. Na przykład model o -38 dB jest lepszy od modelu o -54 dB według tego parametru.

Należy pamiętać, że wysoka czułość sama w sobie nie oznacza wysokiej jakości transmisji dźwięku – po prostu pozwala urządzeniu „usłyszeć” słabszy dźwięk. I odwrotnie, niska czułość nie jest wyraźnym wskaźnikiem słabego mikrofonu. Wybór według tego parametru zależy od funkcji aplikacji: czułe urządzenie przydaje się do pracy z niskimi dźwiękami oraz w tych przypadkach, gdy trzeba uchwycić najmniejsze niuanse tego, co się dzieje, a „słaby” mikrofon będzie wygodny przy dużej głośności lub, jeśli to konieczne, odfiltruje obce, słabe dźwięki. Istnieją modele z regulacją czułości(a dla modeli z wyjściem słuchawkowym można zapewnić regulację głośności słuchawek).

Maksymalne ciśnienie akustyczne odbierane przez mikrofon, przy którym współczynnik oscylacji harmonicznych nie przekracza 0,5% – czyli najwyższa głośność dźwięku, przy której nie ma zauważalnych zakłóceń.

Im wyższy jest wskaźnik ten, tym lepiej mikrofon nadaje się do pracy z głośnym dźwiękiem. Należy tutaj pamiętać, że decybel jest wielkością nieliniową; innymi słowy, wzrost głośności z 10 dB do 20 dB lub z 20 do 40 dB nie oznacza dwukrotnego wzrostu głośności. Dlatego przy ocenie najwygodniej jest odnieść się do tabel porównawczych poziomów hałasu. Oto kilka przykładów: 100 dB to mniej więcej tyle samo, co hałas silnika motocykla lub metra; 110 dB - helikopter; 120 dB - praca młota pneumatycznego; 130 dB, porównywalne z dźwiękiem odrzutowca podczas startu, jest uważane za próg bólu dla człowieka. Jednocześnie wiele wysoko jakościowych mikrofonów może normalnie pracować przy ciśnieniu akustycznym 140 - 150 dB - i jest to poziom hałasu, który może spowodować fizyczne obrażenia osoby.

Parametr, opisujący zależność między poziomem sygnału użytecznego a poziomem hałasu wytwarzanego przez mikrofon. Zwróć uwagę, że rzeczywisty stosunek sygnału do szumu zmienia się w zależności od ciśnienia akustycznego odbieranego przez mikrofon. Dlatego w charakterystyce zwykle wskazuje się opcję dla standardowej sytuacji - przy ciśnieniu akustycznym 94 dB. Pozwala to porównywać ze sobą różne modele.

Ogólnie rzecz biorąc, wskaźnik ten dość wyraźnie charakteryzuje jakość pracy konkretnego modelu, ponieważ uwzględnia prawie wszystkie znaczące hałasy zewnętrzne, które występują podczas pracy. Im większy jest ten stosunek, tym wyraźniejszy jest dźwięk, tym mniej jest zakłóceń. Wartości 64 - 66 dB są uważane za całkiem przyzwoite, a wysokiej klasy mikrofony zapewniają 72 dB lub więcej.

Częstotliwość próbkowania przetwornika analogowo-cyfrowego (ADC) przewidzianego w konstrukcji mikrofonu.

ADC - to moduł odpowiedzialny za konwersję sygnału analogowego z kapsuły mikrofonowej na format cyfrowy. Jest używany głównie w modelach, które są połączone za pomocą interfejsów cyfrowych - na przykład USB (patrz poniżej) - a także w niektórych modelach bezprzewodowych, w których format cyfrowy jest używany do komunikacji radiowej.

Zasada konwersji analogowo-cyfrowej polega na tym, że sygnał analogowy jest dzielony na oddzielne fragmenty, z których każdy jest zakodowany własną wartością liczbową. Jeśli jest to zobrazowane graficznie, to wykres sygnału analogowego wygląda jak gładka linia, a cyfrowy wygląda jak zestaw „kroków” w pobliżu tej linii. Im wyższa częstotliwość próbkowania, tym więcej „kroków” spada na pewien odcinek gładkiej linii i tym dokładniej sygnał cyfrowy odpowiada oryginalnemu analogowi.

Tak więc wysokie wartości tego parametru świadczą o wysokiej jakości mikrofonu. Jednak należy tutaj powiedzieć, że dla normalnego przywrócenia oryginalnego sygnału z cyfrowego (innymi słowy, dla normalnego odtwarzania dźwięku odbieranego przez mikrofon) wystarczającą jest częstotliwość próbkowania, która jest dwukrotnie większa od maksymalnej częstotliwości odbieranego dźwięku . W przypadku czystej mowy ludzkiej wskaźniki 2,3 kHz są uważane za rekord, a harmonijki, które uzupełniają barwę głosu, nie przekraczają częstotliwości 8 kHz. Tak...więc, wysoka częstotliwość próbkowania nie jest wymagana do normalnego przetwarzania mowy. Jednocześnie modele przeznaczane do nagrań studyjnych (patrz „Cel”) mogą mieć dość wysokie wartości tego parametru - do 96 kHz włącznie. Wynika to nie tylko z jakości dźwięku (choć to też ważne), ale także z technicznych aspektów obróbki i miksowania.

Należy również zauważyć, że zwiększenie częstotliwości próbkowania wpływa na ilość przesyłanych danych, więc wysokie częstotliwości nie zawsze są optymalne. W związku z tym, niektóre mikrofony pozwalają na zmianę wartości tego parametru; dla takich modeli w naszym katalogu podana jest maksymalna wartość częstotliwości próbkowania.

Rozdzielczość przetwornika analogowo-cyfrowego (ADC), zainstalowanego w mikrofonie.

ADC - to moduł, odpowiedzialny za konwersję sygnału analogowego z kapsuły mikrofonowej na format cyfrowy. Jest używany głównie w modelach, które są połączone za pomocą interfejsów cyfrowych - na przykład USB (patrz poniżej) - a także w niektórych modelach bezprzewodowych, w których format cyfrowy jest używany do komunikacji radiowej. Aby uzyskać więcej informacji na temat tej konwersji, zobacz „Częstotliwość próbkowania ADC”. Ale jeśli częstotliwość próbkowania opisuje liczbę „kroków” sygnału cyfrowego w określonym obszarze, to rozdzielczość określa liczbę opcji poziomu sygnału dostępnych dla każdego pojedynczego kroku. Im wyższa jest rozdzielczość - tym więcej jest takich opcji i tym dokładniej poziom sygnału cyfrowego będzie odpowiadał poziomowi analogowemu.

Zatem parametr ten również bezpośrednio wpływa na jakość konwersji. Jeśli mówimy o konkretnych wartościach, 16-bitowe jest uważane za wystarczające dla profesjonalnych mikrofonów studyjnych (patrz „Przeznaczenie”), a modele z wyższej półki mogą mieć 32-bitowe przetworniki.

— Połączenie bezprzewodowe. Funkcja ta jest podawana dla tzw. mikrofonów radiowych - modeli, w których sygnał transmitowany jest bezprzewodowo. Należy pamiętać, że zestaw mikrofonów radiowych zwykle wymaga odbiornika, który jest podłączony do wzmacniacza (lub innego urządzenia do przetwarzania dźwięku) w klasyczny sposób przewodowy (patrz „Złącza podłączeniowe”). Natomiast sam mikrofon jest podłączony do odbiornika drogą radiową.

— Nagrywanie stereo. Możliwość wykorzystania mikrofonu do nagrywania dźwięku w stereo. Ten format zakłada obecność dwóch kanałów, a dla każdego z nich dźwięk musi być przechwytywany osobno; ale wsparcie techniczne takiego nagrania może się różnić w różnych przypadkach. Najpopularniejszą opcją są mikrofony dwukierunkowe. Jednak kategoria ta obejmuje również zestawy sparowane, dla których funkcja nagrywania stereo jest wyraźnie zadeklarowana.

— LPF (Roll-off). Obecność filtra dolnoprzepustowego w konstrukcji mikrofonu (Roll-off - to alternatywna nazwa tej funkcji). Funkcja ta pozwala na zmniejszenie poziomu niskich częstotliwości w sygnale wytwarzanym przez mikrofon. Potrzeba ta może wynikać z dwóch przyczyn. Po pierwsze, wiele obcych dźwięków - odgłos wiatru, pukanie w obudowę urządzenia, otaczające tło itp. - są precyzyjnie prezentowane w niskich częstotliwościach; tłumiąc ten zakres można znacznie obniżyć poziom obcych dźwięk...ów „słyszalnych” przez mikrofon. Po drugie, LPF przydaje się do pracy z tzw. „Efektem przybliżenia”. Efekt ten polega na tym, że przy zbliżaniu się do źródła dźwięku wiele modeli ma tendencję do zwiększania głośności basu, a przy oddalaniu się, przeciwnie, zawodzi „bas”. Włączając Roll-off przy zbliżaniu się do źródła dźwięku i wyłączając go podczas oddalania się, można ten efekt do pewnego stopnia wygładzić. Z wielu powodów technicznych funkcja ta jest używana głównie w mikrofonach pojemnościowych i elektretowych (patrz Typ). Zwróć uwagę, że w zaawansowanych modelach filtr dolnoprzepustowy można dostroić i uzupełnić dodatkowym filtrem ultra dolnoprzepustowym.

— Tłumik. Obecność tłumika w konstrukcji mikrofonu - urządzenie, które stopniowo tłumi poziom sygnału na wyjściu (swego rodzaju przeciwieństwo wzmacniacza). Funkcja ta jest przydatna podczas pracy z głośnym dźwiękiem: obniżając poziom sygnału, można uniknąć przeciążenia systemu.

— Regulacja czułości. Obecność własnego regulatora czułości w konstrukcji mikrofonu. Funkcja ta umożliwia regulację poziomu sygnału bez używania elementów sterujących w innych elementach systemu audio - na przykład, zmianę głośności "w locie"; jest to bardzo wygodne, ponieważ mikrofon jest zwykle pod ręką, a ustawienia można zmieniać bardzo szybko i bez zbędnych kłopotów.

— Regulacja głośności słuchawek. Oddzielny regulator do regulacji głośności podłączonych słuchawek (patrz „Wyjście słuchawkowe”). W zależności od modelu można go umieścić zarówno na samym mikrofonie, jak i na odbiorniku w celu połączenia bezprzewodowego. W każdym razie funkcja ta sprawia, że regulacja głośności jest wygodniejsza: sterowanie jest pod ręką, a użytkownik nie musi sięgać po inne urządzenia ani zagłębiać się w ustawienia oprogramowania.

— Wyłączenie mikrofonu. Obecność własnego przełącznika w konstrukcji mikrofonu. W niektórych przypadkach często zdarza się, że mikrofon jest stale włączany i wyłączany. Na przykład, podczas koncertu liczba wykonawców może się zmienić i lepiej wyłączyć nieużywane mikrofony; komunikując się przez Skype przez komputer, czasami musisz rozpraszać się rozmowami z innymi, których rozmówca „komputerowy” nie musi słyszeć i tak dalej. Z reguły, wyłączenie mikrofonu jest możliwe poprzez ustawienia lub panel sterowania urządzenia, do którego jest podłączony; jednak korzystanie z własnego przełącznika jest zwykle łatwiejsze i szybsze, zwłaszcza jeśli musisz często wyłączać / włączać dźwięk.

— Wbudowana pamięć. Obecność wbudowanej pamięci w mikrofonie eliminuje potrzebę stosowania zewnętrznych nośników danych do nagrywania dźwięku. Wbudowaną pamięć znajdziemy w niektórych modelach zaawansowanych mikrofonów krawatowych, mikrofonów do kamer wideo i dyktafonów – m.in. w rozwiązaniach przenośnych zaprojektowanych z myślą o komfortowej pracy w terenie.

— Przełączanie CK. CK oznacza w tym przypadku „charakterystykę kierunkową”, ale funkcja ta może oznaczać przełączanie nie tylko między opcjami dla mikrofonu jednokierunkowego (patrz „Charakterystyka kierunkowa”), ale także między działaniem jednokierunkowym, dwukierunkowym i wielokierunkowym (patrz „Mikrofon kierunkowy”). Dlatego specyficzne cechy przełączania i dostępne opcje powinny być wyjaśnione dla każdego modelu osobno.

Rodzaje złączy, przewidzianych w konstrukcji mikrofonu.

Najczęściej w tym punkcie mówimy o rodzaju złącza, przeznaczonego do podłączenia samego mikrofonu do zewnętrznego sprzętu audio. Spośród tych interfejsów najpopularniejsze w naszych czasach to analogowe XLR(w tym mniejsza wersja mini-XLR), Jack 6,35 i mini-Jack 3,5 mm, a także cyfrowe USB A, USB C i Lightning. Ponadto niektóre mikrofony posiadają własne gniazdo słuchawkowe(czasami MicroDot). Oto bardziej szczegółowy opis każdej opcji:

- XLR. Charakterystyczne okrągłe złącze jest dość duże, zwykle z zewnętrzną obudową. W mikrofonach najczęściej spotykane są 3-pinowe wtyczki XLR, jedna taka wtyczka umożliwia przesyłanie jednego kanału dźwięku; możliwe są również inne opcje - na przykład, złącze 4- lub nawet 5-pinowe w modelu z obsługą nagrywania stereo (patrz „Funkcje i możliwości”). Tak czy inaczej, główną zaletą XLR jest jego zdolność do pracy ze zbalansowanym połączeniem. Przy takim połączeniu większość szumów indukowanych na kablu jest wygaszana „sama”, bez konieczności stosowania dodatkowych filtrów; pozwala to na użycie raczej długich kabli bez pogorszenia jakości dźwięku. Ponadto złącza XLR za...pewniają szczelne połączenie, dodatkowo poprawiając odporność na zakłócenia; a dla dodatkowego bezpieczeństwa gniazda i wtyczki tego typu są często wyposażone w zamki. Główną wadą XLR jest jego duży rozmiar; dlatego głównym obszarem jego zastosowania pozostają modele profesjonalne, w których wymienione zalety znacznie przeważają nad wadami.

- mini-XLR. Zmniejszona wersja interfejsu XLR opisanego powyżej; ma te same cechy techniczne i różni się tylko bardziej miniaturowymi wymiarami. To ostatnie sprawia, że mini-XLR jest wygodniejszy w sprzęcie, w którym ważna jest zwartość. Jednocześnie takie złącza nie mają jeszcze oficjalnej standaryzacji i dlatego są dość rzadkie.

- gniazdo mini-jack 3,5 mm. Jedno z najpopularniejszych nowoczesnych złączy audio. W mikrofonach występuje jednak znacznie rzadziej niż ten sam XLR - głównie w kompaktowych modelach, a także w podstawowych i niedrogich rozwiązaniach ze średniej półki. Wynika to z faktu, że mini-Jack jest niewielki, ale zauważalnie gorszy od XLR pod względem jakości i niezawodności połączenia, przez co słabo nadaje się do profesjonalnych zadań. Warto też wziąć pod uwagę, że we współczesnych mikrofonach można spotkać różne wersje złącza 3,5 mm:

• mini-jack 3,5 mm TS. Dwupinowe złącze pozwalające na przesyłanie tylko 1 kanału dźwięku (mono). Występuje w dość zaawansowanych mikrofonach, a gniazda 3,5 mm tego formatu są używane w głównym sprzęcie audio odpowiedniego poziomu i urządzeniach specjalistycznych (takich jak nadajniki do mikrofonów lavalier).
• mini-jack 3,5 mm TRS. Trzy-pinowy, najpopularniejszy typ złącza mini-jack. Technicznie może być używany do zbalansowanego połączenia jednego kanału audio (patrz "XLR" powyżej), ale w praktyce jest częściej używany ze względów kompatybilności (aby mikrofon mógł normalnie pracować z gniazdami trzy- i czteropinowymi w laptopach, telefonach itp.), lub do przesyłania sygnału stereo (w modelach z odpowiednią funkcjonalnością - patrz „Funkcje i możliwości”).
• mini-Jack 3,5 mm TRRS. 4-pinowa wtyczka mini-jack. Stosowana jest głównie w modelach do smartfonów/tabletów, kamer wideo i innego sprzętu - taki sprzęt często wyposażony jest w 4 piny, a dla optymalnej kompatybilności taką samą liczbę pinów zapewniono na mikrofonie. Możliwe jest przesyłanie dźwięku stereo przez taki interfejs, ale funkcja ta niekoniecznie jest obsługiwana.

Najlepiej jest, kiedy mikrofon z mini-jack jest podłączony do złącza, które ma taką samą liczbę pinów - w przeciwnym razie normalne działanie nie jest gwarantowane (chociaż możliwe są wyjątki).

- Jack (6,35 mm). Pełnowymiarowa wtyczka typu Jack; ma prawie dwukrotnie większą średnicę niż opisany powyżej mini-Jack 3,5 mm. Słabo nadaje się do sprzętu przenośnego, ale zapewnia dość szczelne i niezawodne połączenie - choć pod tym parametrem jest nieco gorsza od XLR; może być również używana do połączeń zbalansowanych (patrz „XLR”), ale w tym formacie jest używana stosunkowo rzadko. Zwróć uwagę, że w niektórych mikrofonach interfejs 6,35 mm jest dostarczany nie jako pełnoprawna wtyczka, ale jako adapter do mini-jack 3,5 mm zainstalowany na przewodzie. Złącze Jack może również mieć różną liczbę pinów, ale pod tym względem nie jest tak różnorodne jak mini-jack: klasyczne 3 piny(TRS) są najbardziej rozpowszechnione, a 4-pinowy format (TRRS) prawie nie występuje.

-TA4F. Specjalistyczne złącze, stosowane w sprzęcie audio, a głównie w mikrofonach. Termin ten może również oznaczać złącze o podobnej konstrukcji TA3F (z 3 pinami).
TA4F ma dość mały rozmiar, dzięki czemu nadaje się do kompaktowych mikrofonów noszonych na głowie i lavalier. A dzięki obecności 4 pinów możliwe jest również podłączenie przez nie zasilania phantom dla mikrofonów pojemnościowych (jednak użycie TA4F nie ogranicza się do tego typu mikrofonów). Zwróć uwagę, że to złącze jest uważane za profesjonalne i występuje głównie w technice odpowiedniego poziomu.

- USB. Interfejs USB wykorzystywany jest głównie w sprzęcie komputerowym - do podłączania różnych urządzeń peryferyjnych. Jednocześnie wśród modeli dla komputerów PC i laptopów (patrz „Przeznaczenie”) opcja ta jest znacznie mniej powszechna niż opisany powyżej mini-Jack 3,5 mm, a większość mikrofonów z USB - to mikrofony studyjne. Wynika to z faktu, że sygnał przez USB jest przesyłany w formacie cyfrowym, co jest bardzo wygodne podczas nagrywania na komputer w celu późniejszego przetwarzania i miksowania (ale do komunikacji głosowej wygodniej jest używać zwykłego wejścia mikrofonowego). Istnieją jednak różne typy mikrofonów z tym interfejsem.

- Lightning. Firmowe złącze, używane wyłącznie w urządzeniach przenośnych Apple - smartfonach iPhone, iPadach i odtwarzaczach iPod touch. W związku z tym ta opcja połączenia znajduje się wyłącznie w mikrofonach do smartfonów Apple, ponadto specjalnie stworzonych dla tej technologii.

- Firmowe złącze. Kategoria ta obejmuje wszystkie interfejsy inne, niż opisane powyżej. Mogą to być nie tylko autorskie złącza używane przez konkretną firmę, ale także niektóre standardowe typy połączeń, które nie są szeroko stosowane i znajdują się w specjalistycznym sprzęcie. Jednak w każdym przypadku kupując taki mikrofon, należy osobno upewnić się o jego kompatybilności z urządzeniem, z którym planujesz go używać.

- Wyjście słuchawkowe. Oddzielne gniazdo słuchawkowe. Najczęściej wygląda jak standardowy mini-Jack 3,5 mm - interfejs ten jest stosowany w większości nowoczesnych słuchawek, co daje użytkownikowi duży wybór. Ponadto wyjście to można łączyć z własną regulacją głośności.

Pozostałe cechy samego złącza i jego zastosowania zależą głównie od typu mikrofonu (patrz „Mikrofon”). Tak więc modele lavalier zamieniają się w zestawy słuchawkowe po podłączeniu słuchawek; podczas karaoke słuchawki pozwalają lepiej słuchać muzyki, a przy nagraniach studyjnych pozwalają również usłyszeć własny głos, kontrolując to, co jest nagrywane. Należy również pamiętać, że w systemach radiowych (patrz wyżej) takie wyjście zwykle znajduje się w odbiorniku.

Obecność własnego wyświetlacza LCD w konstrukcji mikrofonu. Jest to z reguły najprostsza jednokolorowa matryca, czasem nawet segmentowa (jak w zegarze elektronicznym, gdzie symbole na wyświetlaczu składają się nie z pikseli, lecz z oddzielnych segmentów). Jednocześnie nawet najprostsze wyświetlacze dostarczają obszernych informacji i są w stanie wyświetlać różne komunikaty. Należy pamiętać, że takie rozszerzone informacje dotyczą przede wszystkim modeli z połączeniem bezprzewodowym (patrz „Funkcje / możliwości”): wyświetlacz może być przydatny do powiadamiania o wybranym kanale, stanie akumulatora itp. Dlatego większość mikrofonów z tą funkcją to mikrofony bezprzewodowe.

Obecność systemu podświetlenia w konstrukcji mikrofonu. Może pełnić zarówno funkcje dekoracyjne, jak i całkiem praktyczne. W szczególności podświetlenie wskazuje, że mikrofon jest aktywny. W wielu modelach mikrofonów kolor podświetlenia można dostosować na swój własny sposób, a w zaawansowanych egzemplarzach można go również zsynchronizować z innymi urządzeniami z tej samej linii sprzętu komputerowego. Pod względem dekoracyjnym oświetlenie mikrofonu zostanie docenione przez publiczność streamera warunkowego.

Parametr ten bezpośrednio wpływa na swobodę ruchów i łatwość użytkowania: im dalej od miejsca podłączenia można przenosić mikrofon, tym jest wygodniej, zwłaszcza przy zastosowaniu na dużych przestrzeniach.

Parametr ten bezpośrednio wpływa na swobodę ruchów i łatwość użytkowania: im dalej mikrofon można oddalić od odbiornika sygnału, tym jest to wygodniejsze, zwłaszcza przy zastosowaniu na dużych przestrzeniach. Należy pamiętać, że producenci podają odległość w najkorzystniejszych warunkach (brak przeszkód, pełne naładowanie nadajnika itp.).

Brak jakichkolwiek wtyczek w konstrukcji mikrofonu - do podłączenia służy goły odcinek na końcu przewodu (stąd nazwa; reszta przewodu jest zaizolowana w zwykły sposób). Takie modele są przeznaczone np. do głośnych systemów nadawczych na dworcach, supermarketach itp. Ponadto, w razie potrzeby, do gołego drutu można przylutować dowolną mniej lub bardziej odpowiednią wtyczkę.

Obecność elastycznego statywu w konstrukcji mikrofonu.

Elastyczny statyw pozwala na zmianę położenia kapsuły bez przesuwania mikrofonu z miejsca, w którym jest zainstalowana. Podobną rolę może pełnić sztywny statyw, która posiada obrotowe mocowanie, ale elastyczna konstrukcja pozwala na większą swobodę ruchu – dzięki niej kapsułę można przesuwać w niemal dowolnym kierunku. Funkcja ta przydaje się przede wszystkim w modelach do komputerów i laptopów, a także w urządzeniach konferencyjnych : przesunięcie kapsuły zaledwie o kilka centymetrów może znacząco poprawić jakość mowy, przekazywanej przez mikrofon, natomiast przemieszczanie całego urządzenia często jest niepożądane, lub nawet niemożliwe.

Rodzaj zasilania, wykorzystywany przez mikrofon podczas pracy.

- Fantomowe. Zasilanie 48 V, wymagane do pracy mikrofonów pojemnościowych, a także niektórych typów mikrofonów elektretowych(patrz "Typ"). Przy standardowym połączeniu prąd jest dostarczany przez ten sam kabel, który łączy mikrofon z urządzeniem odbiorczym; odpowiednio do normalnej pracy takich modeli wymagane są wzmacniacze, odbiorniki lub inny sprzęt z wejściem mikrofonowym i zasilaniem fantomowym. Jednak brak takiego wejścia również nie jest przeszkodą nie do pokonania – niektóre mikrofony posiadają przejściówki, które pozwalają na odbiór zasilania fantomowego z sieci 230 V (więcej szczegółów w dziale „W zestawie”). Inną alternatywą jest opisana poniżej kombinacja "fantom / akumulator". Ogólnie ten sposób zasilania jest wygodny, ponieważ pozwala nie martwić się o poziom naładowania akumulatora, jednak swobodę ruchów ogranicza długość przewodu zasilającego.

- Akumulator. Mikrofony zasilane od akumulatora są słabo przystosowane do modeli pojemnościowych – wymagane napięcie 48 V jest trudne do zapewnienia za pomocą małej przenośnej baterii – jednak jest ono dość często używane w mikrofonach elektretowych. Kolejnym obszarem zastosowania akumulatorów są modele z połączeniem bezprzewodowym (patrz „Funkcje/Możliwości”), w których autonomiczne zasilanie jest wym...agane przynajmniej do działania nadajnika. W każdym razie, akumulator jest wygodny przy braku zbędnych przewodów; trzeba go oczywiście okresowo doładowywać, jednak pobór mocy mikrofonów jest zwykle niski, a czas pracy na ładowaniu nawet w najskromniejszych pod względem autonomii modelach wynosi kilka godzin.

- Fantom / akumulator. Mikrofony tego typu mogą działać zarówno na zasilaniu fantomowym, jak i na własnym, wbudowanym akumulatorze (więcej szczegółów powyżej). Dzięki temu są niezwykle wszechstronne i mogą być używane niezależnie od obecności wejść zasilanych fantomowo lub odpowiednich adapterów. Należy jednak pamiętać, że charakterystyka wydajności przy użyciu różnych zasilaczy może się nieznacznie różnić; szczegół ten jest zwykle wskazany w oficjalnych danych.

Zwróć uwagę, że po podłączeniu przez USB mikrofon otrzymuje moc wymaganą do działania przez to samo złącze; dla takich modeli typ zasilacza nie jest wskazany oddzielnie.

Parametr ten dotyczy bezprzewodowych modeli mikrofonów i systemów radiowych (z nadajnikiem i odbiornikiem).

Czas pracy odnosi się do czasu autonomicznej pracy mikrofonu na w pełni naładowanym akumulatorze lub przy zastosowaniu wymiennych, jednorazowych akumulatorów. Dokładny czas pracy może zależeć od różnych czynników, w tym rodzaju technologii bezprzewodowej, pojemności baterii, sposobu użytkowania urządzenia itp. Ogólnie rzecz biorąc, parametr ten służy do przybliżonego oszacowania poziomu autonomii mikrofonu, ma także służyć do porównywania rzeczywistych możliwości różnych modeli.

Materiał, z którego wykonana jest obudowa mikrofonu.

— Plastikowy. Głównymi zaletami plastiku są niski koszt, niewielka waga i całkowita niewrażliwość na korozję. Jednocześnie jest on uważany za mniej niezawodny niż metal, ze względu na stosunkowo niską wytrzymałość (istnieją wysokowytrzymałe odmiany tworzyw sztucznych, ale w przypadku mikrofonów zazwyczaj łatwiej jest jednak zastosować metal). Dlatego materiał ten jest popularny głównie wśród modeli, dla których ważna jest lekkość i miniaturowość - przede wszystkim lavalier, nagłownych oraz tych, które są instalowane na kamerze wideo(patrz "Przeznaczenie"). Często można go również znaleźć w mikrofonach do komputera i laptopa, ale plastikowe mikrofony wokalne są zwykle w niższej półce cenowej.

— Metal. Metal jest droższy i waży więcej niż plastik. Z drugiej strony, mikrofony metalowesą znacznie mocniejsze i bardziej niezawodne, co więcej mikrofon w takiej obudowie sprawia wrażenie „solidności” (nie tylko ze względu na swoją masywność). Opcja ta jest popularna wsród studyjnych mikrofonów instrumentalnych klasy średniej i wyższej.

— Odbiornik. Odbiornik, używany w modelach bezprzewodowych (patrz „Funkcje/Możliwości”). Odbiornik w rzeczywistości pełni rolę adaptera radiowego: jest podłączony do wzmacniacza lub innego sprzętu audio w klasyczny przewodowy sposób i przekazuje sygnał z mikrofonu do tego sprzętu. Więcej informacji na temat dołączonego odbiornika, patrz „System radiowy”,

— Nadajnik. Nadajnik stosowany jest w systemach z połączeniem bezprzewodowym (patrz „Funkcje/Możliwości”), a dokładniej – nadajnik, który jest samodzielnym urządzeniem. Mikrofony miniaturowe (przede wszystkim lavalier i mikrofony nagłowne) mają taką konstrukcję, w której wymiary obudowy nie pozwalają na wbudowanie nadajnika bezpośrednio w urządzenie: mikrofon jest podłączony do zewnętrznego nadajnika za pomocą przewodu, natomiast ten ostatni jest zwykle zawieszony na pasku. Osobny nadajnik zwykle jest cechą kompaktowego mikrofonu; a jedną z praktycznych zalet tej konstrukcji jest to, że mikrofon można odłączyć i podłączyć do innego sprzętu (niekoniecznie nadajnika).

— Mocowanie na monitor. Urządzenie do mocowania mikrofonu do monitora komputerowego. Z oczywistych względów jest używany tylko w modelach komputerowych (patrz „Cel”). Funkcja ta jest szczególnie przydatna w przypadkach, gdy na biurku, na którym znajduje się komputer, jest bardzo mało wolnego miejsca lub mikrofon nie można umieścić na stole w optymalnym miejscu. Uchwyt może przydać się również do pracy z lapto...pem, choć zwykle dedykowane mikrofony są wygodniejsze.

— Uchwyt na stojak. Mocowanie, przeznaczone do umieszczania mikrofonu na stojaku, statywie lub innym urządzeniu. Wykorzystywany jest głównie przy modelach wokalnych i instrumentalnych (patrz „Przeznaczenie”), pozwala na szybkie wyjęcie i zamontowanie mikrofonu na statywie – co jest przydatne w szczególności podczas koncertów i innych występów publicznych. Uchwyty sprzedawane są osobno, jednak zakup modelu z kompletnym mocowaniem często jest wygodniejszy - takie mocowanie jest optymalnie kompatybilne z mikrofonem i nie wymaga czasochłonnego poszukiwania i wyboru.

— Zawieszenie antywstrząsowe („ pająk ”). Specjalne zawieszenie antywstrząsowe, używane z mikrofonami studyjnymi (patrz „Cel”); slangowa nazwa „pająk” pojawiła się ze względu na charakterystyczny kształt. Konieczność zastosowania takiego zawieszenia wynika z faktu, że na konwencjonalnym statywie mikrofon może doświadczać różnych wstrząsów i wibracji (od pracy znajdującego się w pobliżu sprzętu, od spadających przedmiotów na podłogę, a nawet od kroków ludzi), które zakłócają dźwięk. „Pająk” kompensuje takie wstrząsy i zmniejsza zakłócenia prawie do zera; jednak zawieszenie z zestawu jest wygodniejsze niż zawieszenie zakupione osobno ze względu na fakt, że z definicji jest kompatybilne z mikrofonem.

— Pop filtr. Taki filtr — to płytka, zwykle okrągła, montowana przed mikrofonem podczas pracy z głosem – najczęściej podczas nagrywania; w związku z tym, funkcja ta jest używana głównie z mikrofonami studyjnymi (patrz „Cel”). Ekran ochronny dobrze przepuszcza dźwięk, jednak zatrzymuje przepływ powietrza, występujący podczas oddychania – dzięki temu zapobiega „wydychaniu do mikrofonu” charakterystycznych zakłóceń. Kolejnym celem pop-filtrów jest ochrona przed drobnymi rozpryskami śliny, które mogą powodować korozję i niekorzystnie wpływać na trwałość mikrofonu.

— Ochrona przed wiatrem. Ochrona przed wiatrem - to najczęściej charakterystyczna „końcówka”, zwykle piankowa, zakładana na mikrofon; jednocześnie w modelach miniaturowych (na przykład, modele nagłowne, patrz „Przeznaczenie”) design może być różny. W każdym razie przeznaczenie takich urządzeń jest zgodne z nazwą: ochrona mikrofonu przed skutkami intensywnych prądów powietrza, które mogą powodować zakłócenia. Zwróć uwagę, że sprawa nie ogranicza się do wiatru - oddech osoby może również stać się źródłem zakłóceń, jeśli mikrofon znajduje się blisko ust.

— Odłączany kabel. Możliwość odłączenia kabla od mikrofonu nie tylko ułatwia przechowywanie i transport, jednak także umożliwia wymianę całego kabla na inny, jeśli wymagają tego okoliczności (np. podłączenie przez inny interfejs, patrz wyżej).

— Statyw. Przenośny statyw przeznaczony jest do umieszczania mikrofonu na stole lub innej podobnej powierzchni. Eliminuje to konieczność trzymania urządzenia w ręku czy organizowania stoiska „z podręcznych przedmiotów”. Statywy są sprzedawane osobno, jednak zakup zestawu zwykle jest wygodniejszy; patrz „Uchwyt do stojaka”, aby uzyskać szczegółowe informacje.

— Zasilacz. Urządzenie pozwalające na zasilanie mikrofonu pojemnościowego lub elektretowego (patrz wyżej) z zasilaniem fantomowym wymaganym do działania ze zwykłego domowego gniazdka 230 V. Umożliwia to podłączenie mikrofonu nawet do tych wzmacniaczy (odbiorniki, odtwarzacze). itp.), które nie mają wejść z fantomowym zasilaniem.

— Etui / pokrowiec. Etui zwykle nazywany jest pojemnik, wykonany z twardych materiałów, podczas gdy pokrowiec jest zwykle miękki. Jedyną kluczową różnicą między nimi jest stopień ochrony – etui są bardziej odporne na wstrząsy. Ale podstawowy cel jest ten sam: znacznie wygodniej jest przechowywać i transportować mikrofon w etui/pokrowcu niż bez takiego przedmiotu (szczególnie, że dodatkowe kompletne akcesoria zazwyczaj można również umieścić w środku).

— Etui z ładowarką. Etui wykonane z twardego materiału, które jednocześnie pełni funkcję ładowarki. Ta funkcja jest bardzo popularna w modelach bezprzewodowych. Takie etui zwykle posiada baterię, z której z kolei ładowane są mikrofon (transmiter) i odbiornik; konstrukcja ta zapewnia dodatkową wygodę z kilku powodów. Po pierwsze, obudowa służy również jako powerbank; pojemność takiego „powerbanku” może być różna, ale zazwyczaj wystarcza jej na kilka pełnych ładowań. Po drugie, możliwość ładowania małych mikrofonów bezpośrednio poprzez etui zmniejsza ryzyko ich zgubienia. Po trzecie, sama procedura ładowania jest dość wygodna – wystarczy podłączyć kabel do etui.

Zwróć uwagę, że oprócz powyższych, producenci mogą dołączyć do zestawu inne akcesoria – np. osobne klipsy do mocowania mikrofonów krawatowych, ładowarki akumulatorów, chusteczki czyszczące itp.