Porównanie Kettler Kinetic F7 vs Finnlo Autark 2200

Największa waga sportowca, jaką symulator jest w stanie utrzymać normalnie przez długi czas (przynajmniej do końca okresu gwarancyjnego przy regularnym treningu). Warto wybrać model do indywidualnego użytku zgodnie z tym parametrem z pewnym marginesem – wszak podczas treningu waga może się zauważalnie zmieniać i to również w kierunku wzrostu; a jeśli pracujesz nad budowaniem masy mięśniowej, to warto skupić się nie na prądzie, ale na pożądanej wadze. A w przypadku jednostek używanych w publicznych salach gimnastycznych szczególnie ważna jest duża maksymalna waga - w końcu mogą z nich korzystać osoby o dość masywnej budowie ciała. Cóż, w każdym razie limit masy nie może zostać przekroczony, nawet o „kilka kilogramów”: nie jest faktem, że symulator natychmiast się zepsuje, ale obciążenia pozaprojektowe zwiększą zużycie konstrukcji i mogą znacznie skrócić żywotność produktu, a awaria może nastąpić w najbardziej nieodpowiednim momencie i spowodować obrażenia.

Jeśli chodzi o konkretne wartości, to w większości nowoczesnych symulatorów limit ten wynosi ponad 150 kg, jednak zdarzają się wyjątki – modele o wadze 120-150 kg, a nawet 120 kg lub mniej. Więc całkowite zignorowanie tego punktu zdecydowanie nie jest tego warte.

Najmniejszy krok, za pomocą którego symulator pozwala dostosować obciążenie. Na przykład, jeśli wskaźnik ten wynosi 2,5 kg, to na urządzeniu można ustawić 2,5 kg, 5 kg, 7,5 kg itd.

Im mniejszy krok adiustacji, tym dokładniej można ustawić obciążenie, tym mniejsze prawdopodobieństwo, że optymalna waga będzie się mieścić pomiędzy dwoma zaprogramowanymi wartościami. Z drugiej strony, niepotrzebnie mały krok stwarza również więcej problemów niż komfort, ponadto taka cecha skomplikowałaby projekt i zwiększyła jego koszt. Dlatego w większości modeli parametr ten waha się od 2 do 10 kg, zakres ten jest uważany za optymalny pod względem stosunku dokładności, wygody i ogólnej wykonalności. Sporadycznie zdarzają się też wartości mniejsze – do 0,5 kg włącznie, ale większe zdarzają się niezwykle rzadko.

Należy pamiętać, że w poszczególnych symulatorach krok regulacji może być różny dla różnych zakresów obciążenia. Na przykład waga do 2 kg włącznie można regulować w odstępach co 0,5 kg, a następnie - w odstępach co 1 kg. W takich przypadkach ten punkt wskazuje minimalny krok, a dodatkowe szczegóły są określone w uwagach.

Ćwiczenia na poszczególne mięśnie, które można wykonać na symulatorze. Różnica między takimi technikami a ćwiczeniami na grupy mięśniowe (patrz wyżej) jest oczywista z nazwy: dają one ograniczone obciążenie i są przeznaczone głównie do celowania w określone mięśnie.

Lista ćwiczeń na poszczególne mięśnie, które występują we współczesnych symulatorach, obejmuje wyciskanie ramion, wyciskanie klatki piersiowej, wzruszanie ramion, motylek, uginanie, prostowanie ramion, mieszanie ramion, rozmnażanie rąk, rotację tułowia , skręcanie (prasowanie), cofanie bioder, kopanie ich stóp, cgibanie stóp, prostowanie nóg, prasy do nóg, przysiady, redukcja nóg, hodowla nóg, powstanie na skarpetki i wschodzi na deltę. Oto bardziej szczegółowy opis każdego ćwiczenia:

- Naciśnij od ramion. Ćwiczenia do podn...oszenia ciężarów z poziomu ramion; ręce znajdują się po bokach obudowy. Obejmuje wszystkie trzy wiązki mięśni delta: samą deltę, mięśnie czworoboczne i triceps. Ćwiczenie można wykonywać z wolnymi ciężarami (hantle), ale symulator z tą funkcją pozwala zapewnić poprawną, ściśle określoną trajektorię ruchu ręki.

- Naciśnij z klatki piersiowej. Ćwiczenie na przeniesienie ładunku z poziomu klatki piersiowej w kierunku do przodu (jeśli przyjmiemy pionową pozycję obudowy). Prasę maszynową do klatki piersiowej można wykonać na dwa główne sposoby. Pierwsza opcja to wyciskanie leżąc na ławce, gdy ładunek porusza się prawie pionowo. Wszystkie maszyny Smitha posiadają tę funkcję (patrz „Typ”), jednak ławka niekoniecznie wchodzi w skład wyposażenia takiego symulatora, często musi być instalowana oddzielnie. Druga opcja przewiduje siedzącą (wyprostowaną lub lekko pochyloną do tyłu) pozycję sportowca, a część robocza symulatora ma postać dwóch dźwigni związanych z układem obciążenia. Jednak w każdym przypadku takie ćwiczenie ma na celu przede wszystkim rozwój mięśnia piersiowego większego i mniejszego, chociaż (w mniejszym stopniu) obejmuje również triceps i przednie delty.

- Wzrusza ramionami. Ćwiczenie, które polega na podnoszeniu ramion z dodatkowym obciążeniem rękami w dół (sama nazwa pochodzi od angielskiego wzruszenia ramion – „wzruszając ramionami”). Szrugsy można wykonywać z wolnymi ciężarami – hantlami lub sztangą; dlatego ten typ ćwiczenia z definicji jest wskazany dla wszystkich maszyn Smitha (patrz „Typ”). Istnieją jednak również modele blokowe – symulatory siłowe, stacje fitness – z taką możliwością; w nich zwykle za tworzenie obciążenia odpowiada system dolnych bloków. Ogólnie rzecz biorąc, wzruszenia ramion są uważane za prawie idealne ćwiczenie na czworoboku izolowanym.

- Motyl. To motyl. Ćwiczenie na podniesienie rąk przed klatkę piersiową w płaszczyźnie poziomej (siedzisko) z obciążeniem. Wspomaga rozwój mięśnia piersiowego większego i mniejszego, wpływa również na przednie mięśnie delta i zębate. Zauważ, że terminy „motyl” i „ręce mieszające” nie są identyczne – motyl to tylko jedna z odmian ćwiczeń mieszających. Niemniej jednak czasami te terminy w opisie symulatorów są używane jako synonimy, a nawet muchy motylkowe nazywają odmianami redukcji ręki, które początkowo nie są związane z „motyle”. Zobacz poniżej szczegóły.

- Zgięcie ramion. Ćwiczenie na zginanie łokci z ciężarkami. W wersji klasycznej pięść trzymająca ciężarki ułożona jest poziomo dłonią do góry, a główny ciężar trafia na biceps, ale możliwy jest też inny chwyt – pionowy (młotek), skierowany głównie na mięsień ramienno-promieniowy. Zauważ, że ławki Scott (patrz „Wyposażenie dodatkowe”) z definicji są przeznaczone do pracy przy zginaniu ramion, głównie z wolnym ciężarem; więc w symulatorach z ławkami Scotta zgięcie ramienia jest wskazane tylko wtedy, gdy taki symulator ma własny (zwykle blokujący) system obciążenia dla tego ćwiczenia i pozwala na obejście się bez ciężarków „stron trzecich”.

- Przedłużenie ramion. Ćwiczenie na wyprost ramion w łokciach pod obciążeniem. Można go wykonać z różnym chwytem i różnymi rodzajami muszli - w szczególności z poziomym uchwytem górnego bloku lub głowicą liny (ta ostatnia umożliwia dodatkowo podnoszenie i rozkładanie ramion). W każdym razie to ćwiczenie ma na celu głównie rozwój tricepsa; a od konkretnej techniki wykonania zależy, która część tricepsa będzie najbardziej ćwiczona.

- Redukcja rąk. Różne ćwiczenia na zbieżność dłoni. Jednym z takich ćwiczeń jest opisana powyżej mucha motylkowa, ale to nie koniec – symulatory wykorzystują również zbieżność rąk na zwrotnicy. Ta ostatnia opcja zakłada pozycję wyjściową, w której ręce znajdują się po bokach obudowy, na poziomie ramion lub wyżej, trzymając uchwyty symulatora kabla, a podczas ćwiczenia sportowiec podnosi ręce przed brzuch. Możliwa jest praca nad redukcją rąk i leżenie na ławce, przy pomocy dolnych klocków. W obu przypadkach główne badanie dotyczy mięśni piersiowych większych.
Zauważ, że niektórzy producenci mylą pojęcia „motyla” i „uścisku dłoni”. Dlatego wybierając symulator o takich możliwościach, należy zwrócić uwagę na jego wyposażenie: charakterystyczne ograniczniki są używane do motyla, a mieszanie zwrotnicy jest zwykle zapewniane w ramkach blokowych (patrz „Typ”).

- Ręce hodowlane. Ćwiczenie do podnoszenia ramion z ciężarkami. Coś w rodzaju przeciwieństwa opisanego powyżej motyla: jest podobny w technice wykonania (w tym celu można nawet użyć tego samego zestawu przystanków, przełączanych na różne tryby), ale główny wysiłek jest skierowany w przeciwnym kierunku. Jednak technika wykonywania rozcieńczeń ramion w różnych symulatorach może być różna: siedzisko z wyprostowanymi ramionami, zgięte ramiona lub leżenie. W tych wariantach docelowe grupy mięśni również będą się różnić. Tak więc wykonywanie ćwiczenia w pozycji siedzącej pomaga przede wszystkim wzmocnić grzbiet mięśni delta, a także rozwijać mięśnie romboidalne i czworoboczne; podczas leżenia obciąża się głównie mięsień piersiowy większy.
Należy pamiętać, że to ćwiczenie (głównie w pozycji leżącej) można wykonać z wolnym ciężarem, jednak symulator daje bardziej równomierne obciążenie, z mniejszym prawdopodobieństwem kontuzji.

- Obrót tułowia. Ćwicz obracanie górnej części obudowy w pozycji siedzącej wokół osi pionowej z ciężarkami. Większość symulatorów z tą funkcją należy do wyspecjalizowanego typu - maszyn torsowych (patrz "Typ"). A samo ćwiczenie angażuje prawie wyłącznie jeden rodzaj mięśni - skośne mięśnie brzucha; uważany jest m.in. za bardzo skuteczny w korygowaniu „nadmiaru sylwetki” w okolicy talii. Możliwe jest wykonywanie takich ćwiczeń z wolnym ciężarem (tradycyjna wersja to sztanga na barkach), jednak symulator jest do tego jeszcze wygodniejszy: pozwala to zrobić bez zbędnego obciążenia barków i kręgosłupa, ponadto nie daje bezwładności podczas skręcania, w przeciwieństwie do tego samego sępa.

- Skręcanie (prasa). Podstawowe ćwiczenie do ćwiczenia mięśni brzucha (głównie górnych). Wyważone skręcanie sprzyja wzrostowi mięśni, nie obciążając – spalanie tłuszczu. We współczesnych symulatorach można zapewnić różne rodzaje sprzętu do wykonywania tych ćwiczeń. Najczęściej jest to zwykła ławka z podnóżkami, a dodatkowe obciążniki, jeśli to konieczne, należy zabrać osobno; można jednak zapewnić również specjalny mechanizm do tworzenia ciężarków - zwykle w postaci wahadłowego ramienia, które musi być popychane przez ciało podczas ruchu skręcającego.

- Odwodzenie uda. Ćwiczenie odwodzące biodro do boku lub do tyłu pod obciążeniem. Konkretna opcja implementacji zależy od typu symulatora. Tak więc w maszynach pośladkowych, które zostały pierwotnie stworzone do takiego ćwiczenia, udo jest odciągane do tyłu (więcej szczegółów w rozdziale „Typ”); obciążenie dotyczy głównie pośladków, większość z tych symulatorów jest przeznaczona do izolowanego badania tej grupy mięśni (chociaż istnieją modele, które pozwalają również na znaczne obciążenie mięśni łydki i tylnej części kości udowej). W wielu biodrach odwodzenie boczne (boczne) uda jest często zapewniane z prostą nogą; ma podobny przeznaczenie, a zmieniając pozycję nóg, możesz zmienić określone obszary mięśni pośladkowych, które są najbardziej obciążone. A wśród stacji fitness można znaleźć modele z urządzeniami, które pozwalają w ten sposób ćwiczyć obie nogi jednocześnie – dwa przystanki, które rozkładają się ze względu na ruch bioder.

- Rozbujaj nogami. Termin ten najczęściej oznacza kołysanie prostymi nogami w przód i w tył z dodatkowymi ciężarami. Jest to standardowy rodzaj ćwiczeń dla wielu bioder (patrz „Typ”), chociaż nie ogranicza się do tego, a podobny sposób pracy można zapewnić w innych typach symulatorów. Takie huśtawki obciążają głównie mięsień pośladkowy maksymalny i mały, a także niektóre mięśnie ud. Niektórzy producenci uwzględniają w tej kategorii również wymachy boczne, chociaż to ćwiczenie jest bardziej poprawnie nazywane odwodzeniem bocznym biodra (patrz wyżej).

- Zwijanie nóg. Ćwiczenie na zginanie kolan pod obciążeniem. W wersji tradycyjnej podczas jej wykonywania sportowiec kładzie się na brzuchu na specjalnej ławce, opierając kostki o ruchomą dźwignię symulatora i zgina nogi w górę, pokonując opór dźwigni. Inne opcje obejmują uginanie nóg na stojąco (tutaj musisz pracować jedną nogą na raz) i uginanie nóg w pozycji siedzącej (tutaj nogi są poziome w pozycji wyjściowej i zginają się w dół, gdy są zgięte). W każdym razie to ćwiczenie angażuje głównie ścięgna podkolanowe i, w znacznie mniejszym stopniu, mięśnie łydek.

- Przedłużenie nóg. Ćwicz z głównym obciążeniem na przedłużeniu nóg. Tradycyjnie wykonuje się to w następujący sposób: sportowiec siada na siedzisku symulatora, kładzie stopy pod ruchomą podporą tak, aby rolki znalazły się na kostkach (nogi są zgięte w pozycji wyjściowej) i odgina nogi w kolana, pokonując opór podparcia. Jest to ćwiczenie izolujące do ćwiczenia mięśnia czworogłowego - przednich (prostowników) mięśni uda.

- Prasa do nóg. Ćwiczenie na nogi, podobne w technice do przysiadów: główne obciążenie wynika z odepchnięcia części roboczej symulatora nogami od siebie. Specyficzna konstrukcja symulatorów z tą funkcją może się różnić. Tak więc w większości modeli wyciskanie na ławce odbywa się w pozycji siedzącej, w kierunku poziomym; jednak istnieją również maszyny hakerskie z tą funkcją, w których sportowiec leży na plecach, a wysiłek skierowany jest w górę (więcej szczegółów w rozdziale „Typ”). Tak czy inaczej, wyciskanie nóg działa głównie na mięśnie ud - czworogłowe i bicepsy, podobnie jak te same przysiady. Jednak ta technika jest bezpieczniejsza, ponieważ kładzie mniejszy nacisk na kręgosłup i dolną część pleców, poza tym pozwala pracować z prawie każdym obciążeniem (podczas gdy przysiady wykonuje się przynajmniej z własnym ciężarem atlety).

- Przysiady. Proste, ale skuteczne ćwiczenie ukierunkowane przede wszystkim na rozwój mięśnia czworogłowego uda (choć niektóre techniki pozwalają rozwijać inne mięśnie – w szczególności wewnętrzną część uda). Maszyny są używane głównie do przysiadów z obciążeniem i można je wykonywać na trzy różne sposoby. Pierwsza opcja to przysiady linowe, dostępne w wielu ramach blokowych, a także w niektórych maszynach siłowych i stacjach fitness (patrz Typ); ładunek zapewniają kable z blokami obciążającymi, uchwytami, z których sportowiec trzyma w rękach. Jest to dość skuteczna i bezpieczna technika, ale dodatkowo obciąża mięśnie ramion i barków (ze względu na konieczność trzymania uchwytów). Ponadto przysiady są z definicji dostępne we wszystkich maszynach Smitha, a także w maszynach hakerskich (patrz ibid.). Takie symulatory są dobre, ponieważ ładunek w nich porusza się po ustalonej trajektorii, co ułatwia prawidłowe wykonywanie ćwiczeń, a obciążenie spada głównie na pompowane mięśnie. Jednocześnie maszyna Smitha podczas przysiadów dodatkowo wykorzystuje pośladki, a maszyna Hacka – prawie wszystkie mięśnie nóg, a także dolną część pleców i brzucha.

- Zmniejszenie nóg. Ćwiczenie przynoszące nogi (zwykle ugięte w kolanach) z dodatkowym wysiłkiem. Z reguły wykonuje się go w pozycji siedzącej, a częścią roboczą symulatora jest para ruchomych ograniczników w okolicy kolan lub podudzi. Dzięki temu ćwiczeniu rozwijane są mięśnie przywodzicieli ud (zarówno powierzchowne, jak i głębokie).

- Hodowla nóg. Ćwiczenie hodowlane nóg zgiętych w kolanach z dodatkowym wysiłkiem. Najczęściej symulatory z tą funkcją wykorzystują ruchome ograniczniki, podobne do tych używanych do zbieżności nóg (patrz wyżej); często funkcje te są połączone w jednym urządzeniu, a przełączanie między nimi odbywa się poprzez zmianę trybu pracy przystanków. Jeśli chodzi o efekt, wyprost nogi obciąża głównie pośladek wielki i średni.

- Wstań na palcach. Ćwiczenie w formie podnoszenia na skarpetach z dodatkowymi obciążnikami. Działa przede wszystkim na mięśnie łydki i płaszczkowate podudzia. Można go wykonywać zarówno na stojąco, jak i na siedząco – w pierwszym przypadku sportowiec pracuje całą swoją wagą plus wagę ciężarów (jest to opcja dla dość zaawansowanego poziomu wytrenowania), w drugim przypadku tylko ciężar używane są obciążniki (ta metoda jest wygodniejsza dla początkujących). Ponadto symulatory z tą funkcją mogą być różnych typów (patrz wyżej) i mieć różne konstrukcje i funkcje. W szczególności w przypadku maszyn typu Hack ćwiczenie wykonuje się zwykle w pozycji stojącej, a ciężar zapewnia te same podpórki barkowe, co podczas kucania; Podobny format pracy można zapewnić indywidualnym trenerom siłowym. W maszynach Smitha za obciążenie odpowiada pręt. A wśród symulatorów siłowych, które polegają na podnoszeniu się na palcach podczas siedzenia, są modele z podkolannikami, a nawet konstrukcjami, w których nogi atlety są ustawione poziomo i podczas ćwiczeń odpycha od siebie ruchomy ogranicznik palcami stóp.

- Wspinaj się na delty. Ćwiczenie izolacyjne zaprojektowane, jak sama nazwa wskazuje, do ćwiczenia mięśni naramiennych. Polega na podnoszeniu ramion (głównie części barkowej) na bok, po bokach, z dodatkowymi ciężarkami. W symulatorach takich podnośników zwykle zapewnia się parę ruchomych ograniczników, których rolki znajdują się pośrodku barku. Pozwala to na obciążenie docelowych mięśni, praktycznie bez użycia „dodatków”.

Wymiary sprzętu w stanie zmontowanym i gotowym do użycia Należy pamiętać, że do wygodnego i prawidłowego korzystania z symulatora potrzeba więcej miejsca. Wynika to z potrzeby miejsca dla samej osoby, odwodzenia rąk i nóg podczas wykonywania ćwiczeń oraz korzystania z dodatkowego sprzętu. Jeśli mówimy o siłowni, to osoby ćwiczące w pobliżu lub umieszczone sprzęty itp. mogą stać się przeszkodą. Dlatego zaleca się, aby liczyć się z tym, że oprócz wymiarów symulatora może być potrzebny dodatkowy metr wolnej przestrzeni z każdej strony.