Audio-Technica ATH-M50xBT

Nadążamy za duchem czasu

Każdy znany profesjonalny producent słuchawek ma kilka super udanych modeli, z którymi jest związany. Na przykład Beyerdynamic ma trio DT 770/880/990 Pro, Sennheiser ma HD650, a gdy mowa o Audio-Technica, przychodzi na myśl średniobudżetowy model ATH-M50x. Po boomie na słuchawki bezprzewodowe Japończycy postanowili ponownie wydać swój klasyczny model z połączeniem łączonym, dając mu drugie życie.

40 godzin muzyki

W zasadzie mamy te same słuchawki, ale z modułem Bluetooth, obsługą kodeków aptX i AAC oraz poważną baterią, która wystarczy na 40 godzin słuchania. Logika tego rozwiązania jest prosta, jak róg domu: w studiu można użyć przewodu po staremu, ale w domu lub na ulicy, gdy jakość transmisji audio nie jest tak krytyczna, można odłączyć przewody i słuchać ich przez Bluetooth. Do tego słuchawki mają wreszcie zestaw słuchawkowy, o którym marzyło wielu właścicieli starego modelu. Można by żałować braku redukcji szumów i topowych kodeków, takich jak aptX HD i LDAC, ale biorąc pod uwagę, że wersja Bluetooth kosztuje kilkadziesiąt dolarów więcej niż zwykły ATH-M50, takie wybieranie nitów byłoby niepotrzebne. Pod względem wzornictwa nic się nie zmieniło, co jest świetne. Stare były dobrze zmontowane, pewnie siedzieli na głowach, ale nie męczyli się, a welurowe nauszniki nie naprężały się nawet podczas intensywnego upału.

Charakterystyczny dźwięk przez przewód i bluetooth

Własny dźwięk również pozostał ten sam (i to dobrze): przezroczysty środek, schludny, nie wystający bas i umiarkowanie szczegółowe wysokie tony. Mają bardzo dokładny balans dźwięku, dźwięk stereo, jak na typ zamknięty, imponuje głośnością, a dynamika jest ponad wszelkie pochwały. Ze względu na niski opór wewnętrzny ATH-M50x nie wymaga specjalnego sprzętu ani drogich odtwarzaczy. Impedancja 38 omów pozwala na dobre trzęsienie nawet smartfona ze średniej półki z niezbyt wyrafinowanym przetwornikiem cyfrowo-analogowym. W naszych testach nie widzieliśmy dużej różnicy w jakości dźwięku na kablu i w powietrzu. W pierwszym przypadku detal i renderowanie instrumentów były nieco lepsze, muzyka grała ogólnie jaśniej, ale bas był nieco słabszy. To duży plus, ponieważ wielu producentów często ucieka się do dodatkowej korekcji sygnału bezprzewodowego, dlatego te same słuchawki grają jak 2 różne modele.