Wideorejestratory: specyfikacje, typy, rodzaje

— Wideorejestrator. Klasyczne wideorejestratory — urządzenia, dedykowane do nagrywania ruchu drogowego, a czasami — również wnętrza samochodu. Główne przeznaczenie nagrań z wideorejestratora — zbieranie bazy dowodowej na wypadek awarii lub niespodziewanej sytuacji. Należy pamiętać, że większość takich urządzeń jest obliczona na montaż we wnętrzu samochodu, jednak są również modele dla motocyklistów — z mocowaniem na kask lub kierownicy (patrz "Montaż") z podwyższoną odpornością na kurz i wilgoć.

— Wideorejestrator DVR. Wideorejestratory (patrz wyżej), początkowo przeznaczone do konkretnego modelu lub modeli samochodów. Należy pamiętać, że możliwości montażu takiego urządzenia mogą być dość obszerne — patrz "Fabryczny wideorejestrator dla". W każdym przypadku montaż takiego urządzenia w fabryczne auto jest bardzo prosty, w niefabryczne — bardzo utrudniony, a często nawet niemożliwy.

— Wielofunkcyjne wideorejestratory. Urządzenia, które łączą w sobie funkcje wideorejestratora i wykrywacza radarów, zdolne do wykrywania policyjnych przyrządów do pomiaru prędkości. Więcej o wykrywaczach radarów - patrz "Funkcje", należy pamiętać, że jedno urządzenie łączące te funkcje zazwyczaj jest mniejsze oraz łatwiejsze względem instalacji, a często nawet tańsze, niż dwa oddzielne specjalistyczne urządzenia.

Modele samochodów, do których przeznaczony jest fabryczny rejestrator DVR (patrz „Rodzaj”).

Urządzenia fabryczne mogą być wykonane zarówno pod konkretny model samochodu, jak i kilku modeli jednego lub nawet różnych producentów. Natomiast kompatybilność z konkretnym samochodem nadal nie zaszkodzi wyjaśnić przed zakupem, ponieważ ten sam model może mieć kilka wersji różniących się cechami konstrukcyjnymi.

Dziś w sprzedaży można znaleźć rejestratory fabryczne, w szczególności do samochodów takich marek (w kolejności alfabetycznej): Audi, BMW, Chevrolet, Ford, Honda, Hyundai, Jeep, KIA, Land Rover, Lexus, Mazda, Mercedes-Benz, Mitsubishi, Nissan, Porsche, Seat, Skoda, Subaru, Toyota, Volkswagen, Volvo.

System operacyjny (OS), pod kontrolą którego pracuje rejestrator.

Należy zaznaczyć, że nie każde oprogramowanie układowe jest systemem operacyjnym. Pełnowartościowy system operacyjny ma dwie kluczowe cechy: po pierwsze, rozbudowany zestaw dodatkowych funkcji (często bardzo odległych od pierwotnego przeznaczenia rejestratora), a po drugie, możliwość dalszego rozszerzania tego zestawu poprzez instalowanie dodatkowych aplikacji. W rzeczywistości obecność systemu operacyjnego zamienia rejestrator z najprostszej samochodowej kamery wideo w urządzenie wielofunkcyjne - do tego stopnia, że ​​niektóre z tych modeli można zdjąć z uchwytów i używać jako tablety.

Jeśli chodzi o konkretne systemy operacyjne, prawie wszystkie urządzenia z tego typu oprogramowaniem układowym korzystają z tej lub innej wersji Androida – bezpłatnego systemu operacyjnego firmy Google , który dzięki otwartemu kodowi źródłowemu można łatwo zoptymalizować nawet pod kątem tak specyficznych urządzeń jak rejestratory. Zwróć uwagę, że modele z Androidem koniecznie mają ekrany dotykowe i moduły bezprzewodowe umożliwiające dostęp do Internetu - Wi-Fi, czasami także modemy 3G/4G (patrz "Funkcje"). Autorski sklep internetowy dla Android oferuje bardzo rozbudowany zestaw aplikacji, wiele z nich działa bezproblemowo nawet na rejestratorach; a dla modeli o specyficznych cechach sprzętowych może być zapewnione specjalistyczne oprogramowanie.

Należy również...powiedzieć, że ten system operacyjny jest prezentowany na rynku w różnych wersjach (najstarsza to 4.4). Jednak w tym przypadku punkt ten wpływa głównie na kompatybilność z poszczególnymi aplikacjami. Resztę różnic funkcjonalnych pomiędzy wersjami nie ma sensu szczegółowo opisywać: edycje Androida stosowane w rejestratorach są często tak mocno modyfikowane, że różnica pomiędzy poszczególnymi wersjami Androida jest prawie że niewidoczna dla zwykłego użytkownika.

Sposoby montażu, przewidziane konstrukcją i wyposażeniem rejestratora.

— Na szybie przedniej. Mocowanie od wewnątrz w górnej części przedniej szyby za pomocą przyssawki lub naklejki (patrz "Mocowanie do szyby"). Najbardziej popularny sposób instalacji rejestratorów w samochodach: miejsce rozmieszczenia urządzenia daje dobry widok, a samo mocowanie można zrobić uniwersalnym, tak, aby pasowało ono praktycznie do dowolnej szyby przedniej. Zresztą, spotykane są również zwykłe rejestratory (patrz "Rodzaj") z opisanym sposobem instalacji — są one obliczone do geometrii szkła w określonych modelach samochodów.

— Na lusterko wsteczne. Instalacja bezpośrednio na standardowe lusterko wsteczne (we wnętrzu samochodu) lub w ogóle zamiast niego. Przy tym takie rejestratory same mają stalową powierzchnię, zastępującą zdjęte lub zakryte lusterko. Część tej powierzchni, zwykle zajmuje ekran, ale nie jest to kłopotliwe, tym bardziej, że niektóre modele przewidują nawet podłączenie kamery cofania, która jest jeszcze bardziej wygodna niż zwykłe lusterko.

— Na kask. Mocowanie na motocyklowy lub inny podobny kask — najczęściej za pomocą charakterystycznej platformy, zagiętej pod kształt skorupy kasku. Uważa się, że takie rejestratory przeznaczone są przede wszystkim dla motocyklistów, jednak mogą się one przydać i innym osobom, noszącym kaski — na przykład, profesj...onalnym kierowcom wyścigowym, narciarzom/snowboardzistom i innym miłośnikom sportów ekstremalnych. Urządzenie z podobnym mocowaniem może być dobrą alternatywą dla kamer sportowych — tym bardziej, że obiektyw stale podąża za odwracaniem głowy użytkownika. Z drugiej strony kamery sportowe zazwyczaj są lepiej chronione przed brudem, wilgocią oraz innymi niekorzystnymi czynnikami.

— Na kierownicy (moto). Mocowanie na kierownicy motocykla, roweru lub innego podobnego pojazdu (na przykład, skuterów śnieżnych). Takie mocowanie bazuje na pierścieniu-zaciskowym, który jest zakładany na rurę kierownicy i mocno na niej usztywniany. Często podobny przyrząd jest dostarczany w zestawie z mocowaniem na kask (patrz wyżej).

Należy pamiętać, że powyższa lista nie jest wyczerpująca — w nowoczesnych rejestratorach wideo mogą obowiązywać inne sposoby mocowania, na przykład, na osłonę przeciwsłoneczną lub na odzież/sprzęt za pomocą specjalnego zacisku.

Mocowanie do szyby, przewidziane w modelu z odpowiednim typem montażu (patrz wyżej).

Należy pamiętać, że w wielu modelach do szyby jest mocowany nie sam rejestrator, a uchwyt, na który, z kolei, jest montowane urządzenie. O sposobach mocowania rejestratora na wsporniku patrz "Montaż rejestratora". A warianty mocowania do szyby mogą być takie:

— Przyssawka. Tradycyjna przyssawka, działająca za pomocą niskiego ciśnienia między uchwytem a szkłem — w końcu siła ciśnienia powietrza zewnętrznego utrzymuje konstrukcję na miejscu. Jedną z głównych zalet tego wariantu — "wielorazowość": przyssawkę można wielokrotnie przylepiać i odłączać na życzenie użytkownika, a po zdjęciu prawie nie pozostawia śladów. Co prawda, ten typ mocowania jest nieco mniej wiarygodny, niż naklejki; jednak przyssawki, stosowane w wideorejestratorach, zwykle mają specjalną konstrukcję, która zapewnia wystarczającą dla praktycznego zastosowania niezawodność. Dlatego ten typ mocowań jest niezwykle popularny w nowoczesnych rejestratorach

— Naklejki. Płyta z warstwą specjalnego kleju, dzięki któremu cała konstrukcja utrzymuje się na szybie. Podobne mocowania są uważane za bardziej wiarygodne niż przyssawki, są mniej podatne na zużycie oraz nie tracą skuteczności nawet przy drobnych uszkodzeniach tj. pęknięcia i odpryski. Z drugiej strony, naklejka jest zazwyczaj montowana "raz na zawsze" i nie przewiduje możliwo...ści zdjęcia w razie potrzeby. I choć sam w sobie demontaż jest możliwy, jednak korzystać z naklejki ponownie się nie uda, a szkło, najprawdopodobniej, będzie musiało zostać oczyszczone od pozostałości kleju. Więc montowanie rejestratora o podobnym mocowaniu wymaga szczególnej dokładności i uważności.

Należy pamiętać, że poszczególne modele rejestratorów są dostarczane bezpośrednio z obydwoma powyższymi typami mocowań w zestawie. To pozwala użytkownikowi wybrać według własnego uznania — w tym zmienić przyssawkę na naklejkę, jeśli zajdzie taka potrzeba.

Sposób mocowania rejestratora na przyrządzie, które pełni rolę mocowania — wspornika do szyby przedniej, platformie kasku, zacisku do kierownicy lub innej podobnej konstrukcji.

— Zatrzask. Jeden z najbardziej popularnych w dzisiejszych czasach wariantów. Zatrzask, wraz z magnesem (patrz poniżej), odnoszą się do łatwo zdejmowanych mocowań, pozwalających na łatwe i szybkie zdjęcie/podłączenie urządzenia. Taka możliwość może się przydać, na przykład, jeśli pozostawić samochód na noc w niestrzeżonym miejscu, gdzie niezdjęty rejestrator może stać się przynętą dla złodziei; ponadto, urządzenie czasem trzeba zdejmować w całości do przeglądania i kopiowania nagranych materiałów. Konkretnie zaś zatrzaski są uważane za bardziej niezawodne, aniżeli magnesy, mogą być one używane nawet z masywnymi urządzeniami, a do tego są mniej kosztowne w produkcji.

— Magnes. Jeszcze jedna odmiana szybko zdejmowalnego mocowania: stały, potężny magnes, mocy którego wystarczy aby utrzymać rejestrator w miejscu. Taki rodzaj mocowania jest łatwiejszy w użyciu niż zatrzask: w celu zamontowania wystarczy przylepić urządzenie do mocowania, w celu zdjęcia — mocno pociągnąć. Kolejną zaletą jest to, że zatrzask można przypadkowo złamać, wkładając więcej wysiłku, podczas gdy w magnesach brak czegokolwiek nadającego się do zepsucia. Z drugiej strony, ten typ mocowania jest mniej niezawodny:...w razie drgań lub potężnego szarpnięcia siły przyciągania może okazać się niewystarczająco. Dlatego magnesy, choć i są powszechnie obecne, jednak ustępują one pod względem popularności zatrzaskom.

— Magnes/zatrzask. Wariant, przewidujący obecność w zestawie obu typów mocowania — magnesu oraz zatrzasku. Pozwala to wybrać wariant według własnego uznania, w zależności od sytuacji. Na przykład, do spokojnego poruszania się po mieście i częstego postoju przy którym trzeba zdejmować rejestrator - lepiej nadaje się magnes, a bardziej solidny zatrzask przyda się w dalekiej podróży, szczególnie jeśli droga nie cechuje się dobrą jakością. Podobna uniwersalność nie jest tak często wymagana, zatem ten wariant nie cieszy się dużą popularnością.

— Wkrętowe. Mocowanie przy pomocy wkrętu, który wkręca się do gniazda na obudowie rejestratora. Podłączanie i odłączanie takiego mocowania zajmuje znacznie więcej czasu, niż w przypadku zatrzasku lub magnesu, nie mniej jednak niezawodność mocowania tego typu jest bardzo wysoka — nawet silne szarpnięcie raczej zerwie przyssawkę lub naklejkę, na której trzyma się cała konstrukcja, niż spowoduje uszkodzenie mocowania śrubowego.

— Stałe. Jest to sposób mocowania, spotykany wyłącznie w rejestratorach do szyby przedniej, montowanych za pomocą naklejki (patrz "Mocowanie do szyby"). Platforma z naklejką w takich modelach jest sztywno zamocowana na obudowie, a w niektórych modelach rolę takiej platformy pełni górna część obudowy, specjalnie wykonana na płasko. Zalety stałych mocowań to: prostota, kompaktowość oraz wysoka niezawodność. Z drugiej strony taki sposób montażu polega na ciągłym przebywaniu rejestratora na szybie i nie pozwala szybko go zdjąć i umieścić z powrotem: odłączanie naklejki jest dość trudną czynnością, w dodatku nie da się jej już użyć ponownie.

Ta cecha szczególna oznacza, że zasilanie do wideorejestratora (zazwyczaj z zapalniczki) podawane jest bezpośrednio przez mocowanie, na którym jest on zainstalowany, a nie przez oddzielny kabel. Samo mocowanie jest zwykle wykonane jako szybko odpinane.

Właściwie, kabel zasilający też jest obecny w takich modelach — ale jest on on doprowadzony do mocowania, a nie do samego rejestratora. Dzięki temu taki kabelek można z łatwością zamocować w ściśle określonym położeniu; zresztą, nawet bez specjalnego mocowania nie ruszy się on ze swojego miejsca. Ta właściwość zapewnia szereg zalet w porównaniu do bardziej tradycyjnego formatu podłączenia. Po pierwsze, przewód nie wisi we wnętrzu i nie stwarza uciążliwości. Po drugie, nie trzeba go za każdym razem szukać i podłączać ponownie przy instalacji rejestratora — wystarczy zainstalować urządzenie na mocowaniu. To ostatnie jest szczególnie przydatne, jeśli rejestrator wymaga częstego wyjmowania i ponownego instalowania— na przykład, jeśli samochód regularnie zostawia się na niestrzeżonym parkingu, gdzie istnieje ryzyko kradzieży z wnętrza.

Kabel jest zazwyczaj podłączany do mocowania za pomocą złącza z możliwością szybkiego podłączania i rozłączania — na wypadek, jeśli przewód trzeba usunąć z wnętrza, nie zdejmując mocowania. Przy tym w wielu modelach zastosowano standardowe złącze miniUSB lub microUSB, co pozwala w razie potrzeby użyć innego przewodu zasilającego (na przykład, w...przypadku utraty lub uszkodzenia ogólnego kabla). Jednak dla pełnej pewności, takie szczegóły nie zaszkodzi wyjaśnić oddzielnie.

Rodzaj złącza używanego w wideorejestratorze do jego zasilania. Należy zwrócić uwagę na ten punkt w pierwszej kolejności, jeśli planujesz wymieniać wideorejestrator z gotowym okablowaniem pod ten lub inny rodzaj złącza (miniUSB, microUSB, USB C, DC 12 V). Tak więc wymiana wideorejestratora sprowadza się do zamontowania nowego bez ponownej wymiany kabla.

Matryca to kluczowy element każdej kamery cyfrowej; jakość uzyskanego obrazu zależy przede wszystkim od niej i od technologii przetwarzania sygnału. W danym przypadku typ odnosi się raczej do marki matrycy; zwykle wskazywany jest w przypadku gdy rejestrator jest wyposażony w wysokiej jakości czujnik, który znacznie przewyższa większość dostępnych na rynku rozwiązań.

Jednym z najpopularniejszych takich wariantów jest Sony. Konkretna specyfikacja matryc ( IMX179, IMX222, IMX291, IMX307, IMX317, IMX322, IMX323, IMX326, IMX335, IMX415) mogą się różnić, jednak w każdym przypadku taki czujnik jest oznaką wysokiej jakości rejestratora.

Ponadto dostępne są modele wyposażone w matryce innych producentów – Aptina, OmniVision, Samsung(GalaxyCore), Sandvik. Takie rozwiązania są ogólnie uważane za prostsze i bardziej dostępne niż Sony – zarówno pod względem ceny, jak i funkcjonalności. Mimo to, Samsung ma sporo opracowań w dziedzinie elektroniki, i nawet tak stosun...kowo „proste” sensory są zwykle bardziej zaawansowane i wysokiej jakości niż "bezimienne".

Kolejnym producentem, który produkuje matryce dość wysokiej jakości, jest Panasonic. Takie czujniki nie są tak rozpowszechnione jak te opisane powyżej, jednak wciąż można je spotkać w rejestratorach, m.in. w dość zaawansowanych.

Model układu graficznego lub procesora stosowanego w wideorejestratorze

Termin "układ graficzny" używany jest głównie w stosunku do urządzeń z możliwościami podstawowymi, "procesor" — dotyczy zaawansowanych modeli z dużą ilością nietypowych funkcji. Jednak w każdym przypadku chodzi o ten sam podzespół — czyli główną jednostkę obliczeniową, od specyfikacji której zależą ogólne możliwości rejestratora. Znając model układu graficznego/procesora, można znaleźć szczegółowe dane na jego temat i ocenić poziom satysfakcji z urządzenia bazującego na tej elektronice. Z najbardziej zaawansowanych i nowoczesnych układów można wymienić, w szczególności, Ambarella A7L, Ambarella A12, Novatek NTK96655, Novatek NTK96660 i HiSilicon Hi3516.

Maksymalna rozdzielczość i liczba klatek na sekundę wideo nagrywana rejestratorem w standardzie VGA (480p).

Standard 480p obejmuje kilka rozdzielczości o rozmiarze 480 px w pionie; wśród wideorejestratorów spotykane są warianty 640x480, 720x720480i 848x848480 Ogólnie, to wszystkie te rozdzielczości są uważane za dość niskie, jako podstawowe rozdzielczości są one stosowane wyłącznie w rejestratorach niedrogich. Zresztą, możliwość nagrywania w 480p może zostać wdrożona w bardziej zaawansowanym urządzeniu — np. w celu zaoszczędzenia miejsca na dysku.

Co do liczby klatek na sekundę, to im jest ona wyższa, tym bardziej płynne i mniej rozmyte będzie wideo, tym lepiej będą widoczne szczegóły na poruszających się obiektach, a także więcej miejsca będą zajmować nagrane materiały. Uważa się, że dla ludzkiego oka wystarczająca jest prędkość od 24 do 60 kl./s, jednak wśród rejestratorów są modele, które potrafią nagrywać w rozdzielczości 480p przy 120 lub nawet 240 klatkach na sekundę. Taka prędkość nagrywania będzie przydatna w zwolnionym tempie lub przy odtwarzaniu pojedynczych zdjęć z nagranych materiałów: pozwala to bardzo wyraźne obserwowanie nawet szybko poruszających się przedmiotów, co jest ważne przy analizie niejednoznacznych sytuacji.

Maksymalna rozdzielczość i liczba klatek na sekundę wideo nagrywanego przez rejestrator w standardzie HD (720p) .

Klasyczna rozdzielczość dla tego standardu to 1280x720, jednak w rejestratorach spotykane są również inne warianty - w szczególności 1280x960 (proporcje obrazu 4:3). W każdym razie HD nie jest wybitny, lecz całkiem przyzwoity wskaźnik, który pozwala uzyskać wideo z dobrą szczegółowością (na przykład zwykle całkiem możliwe jest rozróżnienie tablic rejestracyjnych na samochodach znajdujących się w pobliżu).

Jeśli chodzi o liczbę klatek na sekundę, im jest ona wyższa - tym płynniejsze i mniej rozmyte będzie wideo, tym lepiej będą widoczne szczegóły poruszających się obiektów i tym więcej miejsca zajmie materiał filmowy. Warto zauważyć, że w niektórych niedrogich modelach, w celu obniżenia kosztów, stosuje się filmowanie w HD z bardzo niskimi prędkościami – 15 – 20 kl./s. Taka prędkość nagrywania pozwala mniej więcej normalnie oglądać wideo, lecz do komfortowego wyświetlania poruszających się obiektów nadal pożądana jest wyższa liczba klatek na sekundę - co najmniej 25 klatek/s. Warto również powiedzieć, że ogólnie dla wygodnego postrzegania przez człowieka - prędkość od 24 do 60 klatek na sekundę jest uważana za wystarczającą, lecz wśród rejestratorów są modele zdolne do nagrywania HD i przy 120 klatek/s. Znaczenie tej prędkości polega na tym, że poszczególne elementy porusza...jących się obiektów są wyraźnie widoczne w zwolnionym tempie lub oglądaniu klatka po klatce.

Maksymalna rozdzielczość i liczba klatek na sekundę wideo nagrywanego rejestratorem w standardzie Full HD (1080p).

Termin Full HD u wielu kojarzy się z rozdzielczością 1920x1080 — rzeczywiście, rozdzielczość ta jest bardzo popularna, w tym wśród wideorejestratorów. Jednak standard ten obejmuje również inne warianty, w tym w szczególności, 1440x1080(proporcje 4:3) i 1920x540(obniżona o połowę rozdzielczość w pionie). Ogólnie, obsługiwanie tej rozdzielczości jest dobrym wskaźnikiem dla współczesnego rejestratora, sugerujące że urządzenie należy do co najmniej klasy średniej.

Co do liczby klatek na sekundę , to im jest ona wyższa , tym bardziej płynne i niewyraźne będzie wideo, tym lepiej będą widoczne szczegóły na poruszających się obiektach, a także więcej miejsca będą zajmowali nagrywane materiały. Należy podkreślić, że w niedrogich Full HD rejestratorach nagrywanie może odbywać się z bardzo niskimi prędkościami — 15 kl./s lub nawet 10 kl./s. Taka prędkość nagrywania pozwala na w miarę komfortowe oglądanie filmów, ale do normalnego wyświetlania elementów ruchomych, pożądana jest jednak wyższa liczba klatek na sekundę — przynajmniej 25 klatek/s.

Maksymalna rozdzielczość i liczba klatek na sekundę wideo nagrywanego rejestratorem w standardzie Super HD.

Super HD to dość specyficzny standard, który przewyższa Full HD, ale "nie dociąga" do Quad HD. Tradycyjnym rozmiarem kadru dla tego formatu jest rozdzielczość 2304x1296 jednak są modele z niższą rozdzielczością w poziomie — 1728x1296 W każdym razie Super HD jest dość popularny wśród wideorejestratorów: zapewnia doskonałą szczegółowość i nie wymaga szczególnie potężnej platformy sprzętowej.

Co do liczby klatek na sekundę, to im jest ona wyższa, tym bardziej płynne i mniej rozmyte będzie wideo, tym lepiej będą widoczne szczegóły na poruszających się obiektach, a także więcej miejsca będą zajmować nagrane materiały. Zresztą, w modelach Super HD wskaźnik ten wynosi zwykle od 25 do 30 kl./s, i ta różnica raczej nie jest zasadnicza.

Maksymalna rozdzielczość i liczba klatek na sekundę wideo nagrywanego rejestratorem w standardzie Quad HD.

Według jakości obrazu standard Quad HD znajduje się między Super HD i Ultra HD. Nie posiada on określonej nominalnej rozdzielczości, ale najczęściej w wideorejestratorach spotykane jest nagrywanie o rozmiarze kadru 2560x1440 Zresztą, nawet takich modeli jest stosunkowo niewiele; a bardziej specyficzne wartości takie jak 2688x1440 stosuje się jeszcze rzadziej. Występują także dość nietypowe warianty — na przykład kadr kwadratowy 1440x1440

Co do liczby klatek na sekundę, to im jest ona wyższa, tym bardziej płynne i mniej rozmyte będzie wideo, tym lepiej będą widoczne szczegóły na poruszających się obiektach, a także więcej miejsca będą zajmować nagrane materiały. Zresztą, w przypadku Quad HD jest zwykle używana częstotliwość 24 kl./s lub 30 kl./s, a różnica między tymi prędkościami wcale nie jest istotna.

Maksymalna rozdzielczość i liczba klatek na sekundę wideo nagrywanego rejestratorem w standardzie 4K Ultra HD.

Do standardu UHD 4K odnoszą się głównie formaty wideo o rozmiarze kadru około 4 tys. px w poziomie — w szczególności, 3840x2160 Jednak w wideorejestratorach ta kategoria obejmuje też inne rozdzielczości z rozmiarem kadru wynoszącym 2160 px w pionie — w szczególności, 2888x2160(proporcje 4:3). Dla wideorejestratorów jest to bardzo zaawansowany standard, który zapewnia najwyższą szczegółowość obrazu, ale wymaga dużych matryc i potężnej mocy obliczeniowej. W konsekwencji, jego obsługa jest charakterystyczna tylko dla niektórych modeli poziomu topowego.

Co do liczby klatek na sekundę, to im jest ona wyższa, tym bardziej płynne i mniej rozmyte będzie wideo, tym lepiej będą widoczne szczegóły na poruszających się obiektach, a także więcej miejsca będą zajmować nagrane materiały. Zresztą, przy nagrywaniu w UHD wskaźnik ten rzadko przekracza 24 kl./s — ze względu na wspomniane wymagania sprzętowe.

Kąt widzenia, zapewniany przez główną kamerę wideorejestratora. Z reguły jest on podawany według przekątnej kadru, rzadziej – w poziomie, z tego powodu modele z jednakowymi cyframi w specyfikacji mogą nieznacznie różnić się rzeczywistym polem widzenia. Tak że jeżeli masz co do tego wątpliwości, przy wyborze nie zaszkodzi wyszukać i obejrzeć przykładowe wideo z różnych modeli.

Przy ceteris paribus szerszy kąt widzenia pozwala objąć więcej przestrzeni, lecz poszczególne detale w kadrze wychodzą drobniejsze. Ponadto szerokokątne obiektywy powodują geometryczne zniekształcenia obrazu (można jednak zastosować DEWARP, aby je wyeliminować, patrz "Funkcje"). Jeśli chodzi o konkretne dane, kąt widzenia do 120° włącznie uważany jest za stosunkowo mały dla nowoczesnych rejestratorów, wartości 121 – 140° można nazwać średnimi, 141 – 160° – powyżej średnich, a większość szerokokątnych modeli jest w stanie objąć ponad 160° przestrzeni .

Wśród używanych w rejestratorze funkcji foto i wideo możemy wyróżnić G-sensor, obiektyw obrotowy, transmisję na żywo, HDR, WDR, filtr polaryzacyjny, DEWARP oraz Time Lapse. Szczegółowe informacje o nich podano poniżej:

— G-sensor (zapisywanie wideo). Czujnik, który monitoruje wstrząsy i drgania działające na wideorejestrator. Główne zastosowanie tego czujnika — zapewnienie bezpieczeństwa nagranych materiałów w razie wypadku: przy mocnym uderzeniu, charakterystycznym dla zderzenia lub upadku, wideorejestrator z G-sensor automatycznie zapisuje nagrane przed tym wideo w pamięci nieulotnej, która jest zabezpieczona przed przepisywaniem. W ten sposób materiały o wydarzeniu nie tylko są zachowywane, ale z dużym prawdopodobieństwem są one bezpieczne nawet w przypadku uszkodzenia rejestratora. Ponadto, G-sensor jest używany w trybie parkowania — więcej informacji, patrz "Funkcje".

— Obiektyw obrotowy. Możliwość obracania obiektywu rejestratora w pionie lub w poziomie, a w niektórych przypadkach — w obu płaszczyznach. Funkcja ta pozwala na dostosowanie pola widzenia kamery.

— Nagrywanie dźwięku. Możliwość nagrywania wideorejestratorem dźwięku. W pi...erwszej kolejności chodzi o rejestrowanie rozmów we wnętrzu samochodu, co może być dodatkowym argumentem w sytuacjach spornych — na przykład, aby zweryfikować, czy kierowca mówił przez telefon komórkowy w momencie wypadku, czy zauważył sytuację na drodze, jak ją ocenił itp.

— Transmisja na żywo. Umożliwia zdalne łączenie się z rejestratorem i obserwowanie w czasie rzeczywistym, co dzieje się z kamery. Jest to szczególnie przydatne, jeśli we wnętrzu znajduje się dodatkowa kamera i można zbadać sytuację np. w taksówkach, pojazdach kurierskich itp. Funkcja ta będzie również ważna i przydatna w przypadku kradzieży samochodu, kiedy z kamery można nie tylko zobaczyć złodzieja auta, lecz także śledzić trasę jego ruchu.

— HDR (wysoki zakres dynamiczny). Funkcja zwiększająca zakres dynamiczny rejestratora. Zakres dynamiczny — jest to zróżnicowanie między najjaśniejszymi i najciemniejszymi działkami, osiągalne w obrębie jednego kadru. Początkowo cyfrowe matryce nie mogły się pochwalić wysokim wskaźnikiem zakresu dynamicznego, dlatego obraz z większym zróżnicowaniem jasności (np. droga na tle zachodzącego słońca) okazuje się mocno prześwietlony w jasnych obszarach, albo bardzo słaby na ciemnych. HDR eliminuje tę niedogodność, a także poprawia ogólną jakość kolorów. Realizowane jest to w następujący sposób: aparat robi kilka zdjęć z różnymi ustawieniami i już z nich tworzy gotowy obraz. Przy tym technologia ta jest łatwiejsza i tańsza w realizacji, niż podobna o nazwie WDR (patrz poniżej). Główną wadą HDR jest to, że przy nagrywaniu nieco zwiększa się intensywność rozmycia szybko poruszających się obiektów w kadrze.

— WDR (szeroki zakres dynamiczny). Funkcja o podobnym przeznaczeniu opisanego powyżej HDR: służy do poprawy jakości "obrazu", która ma silne zróżnicowanie pod kątem jasności. Kluczowa różnica między tymi funkcjami polega na tym, że WDR działa na poziomie sprzętowym — dzięki wysokiej jakości matrycom. Pozwala to na osiągnięcie wymaganego zakresu dynamiki w obrębie jednego kadru i obejść się bez sklejania wielu kadrów — w rezultacie WDR, w przeciwieństwie do HDR, nie daje efektu rozmycia i nie wpływa na szczegółowość ruchomych elementów w kadrze. Wadą takiej jakości jest wysoka cena.

— Filtr polaryzacyjny. Obecność filtra polaryzacyjnego w głównej kamerze rejestratora. Taki filtr zmniejsza jasność refleksów pojawiających się od jasnego światła na szybach, wodzie i innych podobnych powierzchniach. Dzięki temu znacznie poprawia się jakość obrazu, zwłaszcza przy nagrywaniu w słoneczną pogodę.

— DEWARP. Technologia stosowana do korygowania "obrazu", uzyskanego za pomocą obiektywu szerokokątnego. Takie obiektywy są często używane w wideorejestratorach; jedną z ich wad jest skłonność do efektu "rybiego oka" — charakterystycznego zniekształcenia, gdy proste linie w kadrze stają się zaokrąglonymi. Funkcja DEWARP pozwala wyeliminować tę wadę — ona "rozprostowuje z powrotem" krzywe linie, zmieniając geometrię elementów w kadrze. Należy pamiętać, że ulepszenie to nie zawsze działa dokładnie w 100%, jednak obraz przetworzony przez DEWARP okazuje się bardziej wiarygodny, niż bez użycia tej technologii.

— Time Lapse. Specjalny tryb pracy, w którym nagrywanie wideo odbywa się z spowolnioną częstotliwością, co w praktyce jest wykorzystywane głównie do nagrywania powoli zachodzących procesów. Tak więc na przykład wielogodzinowa podróż lub długi zachód słońca zmieści się w 3-minutowym filmie.

— Prędkość na wideo. Możliwość wyświetlania na nagrywanym wideo danych o aktualnej prędkości auto — zwykle w postaci cyfr w jednym z rogów kadru. Zazwyczaj informacje na temat prędkości urządzenie otrzymuje za pośrednictwem wbudowanego GPS-modułu (patrz poniżej). Funkcja ta może być szczególnie przydatna przy analizie niejednoznacznych sytuacji — na przykład, jako dodatkowy dowód na to, że kierowca nie przekroczył dozwolonej prędkości.

— Moduł GPS. Wbudowany moduł nawigacji satelitarnej GPS, który pozwala określić aktualne położenie urządzenia. Konkretne sposoby wykorzystania tej informacji mogą być różne, w zależności od stopnia zawaansowania rejestratora. Tak, to właśnie dane z GPS są używane do wyświetlania prędkości na wideo (patrz wyżej), a także do pracy wspomnianego poniżej informatora GPS i nawigacji GPS. Są też inne warianty, czasami dość oryginalne — na przykład, przy obecności 3G/4G może być przewidziany tryb odbiornika (Lokalizator GPS — patrz poniżej).

— Informator GPS. Funkcja, która dostarcza kierowcy wiele przydatnych informacji związanych z aktualną lokalizacją. Zgodnie z nazwą, sama lokalizacja jest określana za pomocą GPS. Jeden z najbardziej popularnych sposobów wykorzystania informatora GPS — ostrzeżenie o zbliżaniu się do kamer d...rogowych, posterunków policji i systemów kontroli prędkości, które nie są rejestrowane przez tradycyjny detektor radarów. Oprócz tego, przewidywane są i inne podobne funkcje — na przykład, komunikat o odcinku z większym prawdopodobieństwem wystąpienia wypadków drogowych lub obecność dużej dziury w drodze. Do pracy informatora GPS w pamięci urządzenia jest rejestrowana baza danych z właściwymi obiektami; przy zakupie nie zaszkodzi sprawdzić, co dokładnie zawiera ta baza, jak ona jest świeża i czy dopuszcza możliwość aktualizacji i ręcznego dodawania punktów.

— Nawigacja GPS. Możliwość pracy urządzenia w trybie pełnowartościowego GPS. Do tego, oprócz modułu GPS, w konstrukcji przewidziane są wbudowane mapy, a także dość duży wyświetlacz, aby móc je wyświetlić. Pozwala to obejść się bez zakupu i korzystania z oddzielnej nawigacji, jednak ta funkcja nie zyskała szczególnej popularności we współczesnych wideorejestratorach. Po pierwsze, znacznie wpływa na koszt urządzenia; po drugie, do poruszania się po drogach publicznych często wystarcza zwykły smartfon lub tablet z GPS; po trzecie, rejestratory najczęściej mają dość skromne możliwości nawigacyjne i często ustępują nawet smartfonom/tabletom, nie mówiąc już o specjalistycznych urządzeniach.

— Lokalizator GPS. Jeszcze jedna funkcja, spotykana w rejestratorach z modułem GPS (patrz wyżej). Lokalizator GPS pozwala urządzeniu pracować w trybie odbiornika, stale rejestrującego dane o lokalizacji konkretnego pojazdu— może być wykorzystywane przez firmy taksówkarskie, w przypadku przewozu ładunku itp. Podobne odbiorniki są sprzedawane w postaci osobnych urządzeń, jednak łatwiej (a czasem i taniej) jest kupić i zainstalować rejestrator z tą funkcją. W każdym razie warto pamiętać, że do transmisji danych jest zwykle używany 3G/4G modem (patrz poniżej) — tak, że do korzystania z lokalizatora należy kupić kartę SIM i regularnie płacić za telefonię komórkową.

— GLONASS. Urządzenie obsługuje system nawigacji GLONASS — rosyjskiego odpowiednika opisanego powyżej GPS. Najczęściej funkcja ta jest obecna w połączeniu z modułem-GPS: jednoczesne korzystanie z dwóch systemów poprawia szybkość i dokładność pozycjonowania, a także daje dodatkową gwarancję na wypadek awarii jednej z nich.

— Galileo. Europejski system nawigacji satelitarnej, stworzony jako alternatywa dla amerykańskiego GPS. Należy zauważyć, że znajduje się on pod kontrolą departamentów cywilnych, a nie wojskowych. Przy pełnej flocie składającej się z 24 aktywnych satelitów system zapewnia dokładność do 1 m w trybie publicznym oraz do 20 cm z serwisem GHA. Działając w połączeniu z GPS, system Galileo zapewnia dokładniejsze określanie lokalizacji, zwłaszcza w gęsto zaludnionych obszarach.

— LDWS (kontrola pasa ruchu). System, kontrolujący położenie samochodu w granicach pasa ruchu: śledzi pozycję samochodu na drodze i po odchyleniu od bieżącego pasa wyemituje sygnał ostrzegawczy, zwracając uwagę kierowcy. Sygnał ten może dosłownie uratować życie uczestnikom ruchu drogowego, jeśli kierowca jest rozproszony lub zasnął za kierownicą. Wideorejestratory z LDWS będą szczególnie przydatne dla osób, którzy muszą spędzać za kierownicą dużo czasu bez przerwy. Wprawdzie, przy niskiej jakości oznakowania drogowego jezdni lub jej braku, funkcja ta staje się bezużyteczna.

— FCWS (kontrola dystansu). System monitorujący odległość do znajdującego się z przodu samochodu i dający sygnał, jeśli ta odległość krytycznie zmniejsza się i może nastąpić zderzenie. Zazwyczaj FCWS włącza się od określonej prędkości (na przykład, od 40 km/h. i powyżej), a jej czułość można zmieniać, aby dostosować pod gęstość intensywności transportu. Ostrzeżenie o ryzyku kolizji zwykle pojawia się na wyświetlaczu za pośrednictwem sygnału dźwiękowego.

— LLWS (przypomnienie o włączeniu świateł). Czujnik, który monitoruje poziom oświetlenia otoczenia; w przypadku spadku natężenia oświetlenia LLWS przypomina kierowcy o konieczności włączenia świateł. Takie przypomnienie może być pomocne nie tylko w nocy ale i w dzień — na przykład w pochmurną pogodę lub przy wjeździe do tunelu. ...>
— href="/list/355/pr-45656/">Rozpoznawanie znaków. Inteligentny system automatycznego rozpoznawania i analizy znaków drogowych. Zazwyczaj funkcja ta ma na celu rozpoznawanie znaków ograniczenia prędkości i ostrzeganie kierowcy o konieczności przestrzegania ograniczeń prędkości. Jednakże wiele wideorejestratorów z podobną funkcją doskonale „widzi” inne znaki drogowe, duplikując je kierowcy na ekranie urządzenia głównego jako swego rodzaju zabezpieczenie.

— Antysen. Funkcja zmniejszająca ryzyko zaśnięcia za kierownicą. Przy włączonym trybie "Antysen" rejestrator zwykle okresowo, odtwarza specjalny sygnał dźwiękowy; w niektórych modelach ten dźwięk ustaje sam w sobie, w innych, kierowca musi ręcznie wyłączyć sygnał, potwierdzając, że nie śpi. Warto jednak pamiętać, że nawet najbardziej zaawansowany system "Antysen" nie daje pełnej gwarancji od zasypiania za kierownicą. Dlatego najbardziej odpowiedni wariant postępowania w przypadku silnego zmęczenia — zatrzymać się i odpocząć; z tej funkcji należy korzystać wyłącznie w skrajnych przypadkach.

— Wykrywacz radarów. Czujnik reagujący na promieniowanie radaru policyjnego i ostrzegający kierowcę o tym, że prędkość może być rejestrowana przez urządzenie. Wideorejestratory z tą funkcją odnoszą się do osobnej kategorii — kombo-urządzeń (patrz "Rodzaj"). Przypomnijmy, że wykrywacze radarów produkowane są w postaci osobnych urządzeń, jednak kombo-urządzenie zajmuje mniej miejsca podczas instalacji. Z drugiej strony, "przeciwradarowe" wyposażenie w kombinowanych wideorejestratorach jest nieco skromniejsze, niż w oddzielnie wykonanych wykrywaczach radarów. Ponadto, tak zwane kombo-urządzenia są dość drogie (choć najczęściej są one tańsze niż para składająca się z osobnego rejestratora i wykrywacza radarów o podobnych możliwościach). Oddzielnie należy podkreślić, że obecność tej funkcji nie uwalnia od obowiązku przestrzegania prędkości, określonej przepisami ruchu drogowego.

— Sygnaturowe rozpoznawanie. Funkcja opisanego powyżej wykrywacza radarów, usprawniająca dokładność rozpoznawania i minimalizująca prawdopodobieństwo fałszywych alarmów. Do tego w pamięć urządzenia są wprowadzane próbki (sygnatury) promieniowania najbardziej popularnych modeli radarów, a po wykryciu sygnału urządzenie porównuje je z danymi w pamięci. W ten sposób można dość precyzyjnie określić, czy otrzymany sygnał jest promieniowaniem radaru (również wyświetla rodzaj), czy to po prostu obca przeszkoda. Wady wykrywaczy radarów...z rozpoznawaniem sygnaturowym — to dość wysoka cena, nieco wydłużony czas reakcji i niezdolność do "rozpoznania" radarów, nie zapisanych w pamięci (zresztą, niektóre modele pozwalają na aktualizację bazy sygnatur).

- Tryb parkowania. Specjalny tryb, który pozwala nagrywać zdarzenia awaryjne na wideo, gdy samochód jest zaparkowany; do działania jest używany G-sensor (patrz "Funkcje nagrywania"). W trybie parkowania rejestrator znajduje się w trybie „uśpienia”, a jeśli G-sensor wykryje wstrząs, włącza się pełnowartościowe nagrywanie. W tym przypadku wideo z bufora jest „przyklejane” do początku nagrania, co pozwala zarejestrować nie tylko moment zdarzenia, lecz także kilka sekund przed nim.

- Czujnik ruchu. Funkcja rejestratora oparta na detekcji ruchu obiektywem kamery. Jeżeli rejestrator „zrozumie”, że w kadrze jest ruch, następuje automatyczne rozpoczęcie nagrywania. Pozwala to skonfigurować automatyczne włączenie rejestratora po rozpoczęciu poruszania się, a także zarejestrować ewentualne wypadki, kradzieże, w tym samochodów z parkingów, które znalazły się się w polu widzenia Twojego urządzenia.

— Sterowanie głosem. Możliwość sterowania wideorejestratorem za pomocą poleceń głosowych. Szczegółowa lista takich poleceń (i języków) może różnić się w zależności od modelu. Jednak w każdym przypadku funkcja ta przyczynia się do zachowania bezpieczeństwa ruchu: umożliwia ona nie zdejmować rąk z kierownicy i nie odwracać uwagi od drogi podczas sterowania rejestratorem.

— Sterowanie gestami. Możliwość sterowania urządzeniem za pomocą gestów. Należy pamiętać, że możliwość takiego sterowania w wideorejestratorach jest mocno ograniczona: zazwyczaj służy do tego czujnik reagujący na ruch ręki użytkownika przed urządzeniem i może wykonać tylko jedną czynność. Jednak nawet taka możliwość zapewnia dodatkową wygodę i bezpieczeństwo (w porównaniu z naciskaniem przycisków i tym bardziej pracą z menu): ruch ręką trwa zaledwie ułamek sekundy, przy czym kierowca praktycznie nie odwraca uwagi od drogi. Co do konkretnych funkcji, realizowanych przez sterowanie gestami, to mogą one obejmować ochronę nagranego wideo od przepisywania, zapisywanie zdjęcia, wyłączenie sygnału dźwiękowego od wykrywacza radarów (patrz wyżej), itp. W niektórych modelach funkcja ta jest ściśle wpisana w ustawienia i nie być modyfikowana, w innych istnieje możliwość wyboru jednej z kilku opcji.

— Wi-Fi-moduł. Technologia Wi-Fi jest znana głównie jako sposób bezprzewodowego dostępu do Internetu, jednak ona może być stosowana do bezpośredniego połączenia z innym urządzeniem. Sposoby na zastosowanie tej technologii w rejestratorach mogą różnić się w zależności od zakresu funkcjonalności. Na przykład, niektóre modele są w stanie przez to połączenie aktualizować oznaczenia na mapach dla GPS-urządzenia i bazy danych GPS-informatora (patrz wyżej); inne pozwalają na przesyłanie wideo bezpośrednio do internetu (np. na YouTube), a najbardziej zaawansowane urządzenia z tą funkcją posiadają ekrany dotykowe i po wyjęciu z mocowania mogą być stosowane nawet jako pełnowartościowe tablety z możliwością przeglądania stron internetowych i instalacją różnych aplikacji. Spotykane są dość specyficzne wariacje urządzeń — na przykład, z możliwością transmisji nagranego lub nagrywanego wideo za pośrednictwem smartfona lub tabletu oraz udostępnienia mobilnego Internetu na inne urządzenia (w przypadku 3G/4G modułu) itp. Należy pamiętać, że liczba publicznych punktów dostępu do sieci Wi-Fi stale rośnie, są one dostępne w większości dużych stacji benzynowych i często są obecne w określonych obszarach dużych miast (parkach, historycznych i biznesowych dzielnicach, itp.). Więc wyjście do sieci globalnej z rejestratora bez konieczności wyjmowania go z samochodu, może okazać się o wiele łatwiejsze, niż to wygląda na pierwszy rzut oka.

— 3G/4G-modem. Moduł telefonii komórkowej 3G lub 4G. Przeznaczony jest głównie do transmisji danych — mówiąc prościej, do korzystania z mobilnego Internetu; połączenia głosowe dla wideorejestratorów uważane za przesadą i z reguły nie są obsługiwane. Szybkość komunikacji w nowoczesnych sieciach mobilnych jest często porównywalna z podłączeniem poprzez sieć Wi-Fi; tak że możliwości zastosowania 3G/4G połączenia mogą różnić się w zależności od konkretnego modelu. Zresztą, najczęściej występują trzy funkcje: wyświetlanie informacji o korkach i innych aktualnych danych (aktualizacje dla GPS-informatora, prognozy pogody, itp.); praca w roli GPS-odbiornika(w przypadku tej funkcji — patrz wyżej); a także tryb punktu dostępu do sieci Wi-Fi z udostępnieniem Internetu mobilnego na inne urządzenia (w przypadku posiadania własnego Wi-Fi modułu). Jeśli porównać 3G/4G i Wi-Fi, to łączność mobilna jest praktycznie wszędzie, ale za korzystanie z niej trzeba zapłacić.

— Bluetooth. Obecność w rejestratorze wbudowanego modułu Bluetooth. Technologia ta służy do bezpośredniego połączenia z innymi urządzeniami; jej zastosowanie może różnić się, w zależności od zakresu funkcjonalności konkretnego rejestratora. Jedna z najbardziej popularnych opcji — transmisja dźwięku do magnetofonu radiowego z obsługą Bluetooth lub do zestawu słuchawkowego samego kierowcy: to mogą być różne powiadomienia z nawigatora, wykrywacza radarów itp., sygnały systemu "Antysen" (patrz wyżej), a w niektórych modelach nawet muzyka z wbudowanego odtwarzacza. Inny popularny format zastosowania — dzielenie się plikami ze smartfonem, laptopem lub innym podobnym urządzeniem (przede wszystkim chodzi o kopiowanie nagranych materiałów). Oprócz tego, mogą obowiązywać inne, bardziej specyficzne sposoby korzystania z technologii Bluetooth. I tu należy zauważyć, że większość rejestratorów z tą funkcją działa na Androidzie (patrz odpowiedni punkt), tak że zakres możliwości w nich jest bardzo szeroki — w rzeczywistości jest on ograniczony asortymentem kompatybilnych aplikacji.

— Głośnik. Własny głośnik zamontowany w obudowie rejestratora. Przez taki głośnik może być, na przykład, odtwarzany dźwięk podczas oglądania nagranego wideo, wspomaganie kierowania z GPS/informatora, sygnały wykrywacza radarów (patrz wyżej), itp. Należy wziąć pod uwagę, że moc dźwięku może być dość niska, i w hałaśliwym otoczeniu ze słyszalnością głośnika mogą wystąpić trudności.

Obecność dodatkowej kamery w konstrukcji urządzenia, przeznaczonej do nagrywania wnętrza samochodu i skierowanej odpowiednio w przeciwną stronę od kamery głównej. Specyfikacja takiej kamery jest zwykle nieco skromniejsza od specyfikacji kamery głównej, lecz zwykle pozwala określić, co działo się we wnętrzu w określonym momencie czasowym - może to być przydatne w rozwiązywaniu sytuacji konfliktowych.

Jedna lub kilka kamer zewnętrznych wchodzących w skład zestawu, służących do wideorejestracji pasa drogowego z tyłu samochodu. W zdecydowanej większości przypadków kamera zewnętrzna jest dostarczana z wideorejestratorem w jednym egzemplarzu. Odpowiada za nagrywanie tyłu samochodu i jednocześnie służy jako asystent przy parkowaniu tyłem – obraz z kamery może być wyświetlany na ekranie wideorejestratora w czasie rzeczywistym. Może być kilka kamer zewnętrznych, co zapewnia szersze pole widzenia wideorejestratora.

Maksymalna rozdzielczość nagrywania wideo, obsługiwane przez dodatkową kamerę wideo rejestratora. W zależności od konstrukcji i wyposażenia, może chodzić zarówno o zewnętrzną kamerę jak i kamerę do nagrywania wnętrza samochodu (o nich patrz wyżej); ten szczegół należy wyjaśnić osobno.

Im wyższa rozdzielczość, tym bardziej szczegółowe będzie obraz z kamery, tym więcej drobnych szczegółów będą na nim widoczne. Z drugiej strony, duża szczegółowość przekłada się na większą pojemność nagrywanych materiałów i wymogi sprzętowe rejestratora. (i, odpowiednio, wpływa na cenę).

Ogólnie, kamery dodatkowe nowoczesnych rejestratorów można podzielić na takie kategorie:

— SD. "Standardowa" rozdzielczość (w przeciwieństwie do HD — "wysokiej rozdzielczości"). Dość skromny rozmiar kadru, który pozwala znacznie zaoszczędzić pamięć pod nagrywanie wideo i jest odpowiedni nawet dla tanich rejestratorów. Konkretne warianty rozdzielczości obejmują, w szczególności, 628x582 640x480 i 720x480.

— HD 720p. Tradycyjna, najbardziej popularna rozdzielczość dla danego standardu nagrywania wideo — 1280x720. Oprócz niej, w rejestratorach występuje również rozdzielczość 960x720 (proporcje 4:3) oraz zmniejszona w wysokości 1280x480 HD — najbardziej oszczędny z nowoczesnych standardów wysokiej rozdzielczości, zapewniający, dość przyzwoitą jakość obrazu.

— Full HD 1080p. "Klasyką gatunku" dla tego standardu jest rozdzielczość 1920x1080, jednak w rejestrat...orach są inne wartości, w tym bardzo specyficzne — takie jak 1440x1080(proporcje 4:3) i 1920x540(obniżona o połowę rozdzielczość w pionie). To dość solidny wynik nawet dla kamery głównej rejestratora, a już o dodatkowych mówić nie przychodzi.

— Super HD. Nie jest to szczególnie popularny standard wideo, nie mniej jednak, znalazł on zastosowanie w wideorejestratorach. Najczęściej przewiduje rozdzielczość 2304x1296, co zapewnia jeszcze większą szczegółowość obrazu, jednocześnie stając się bardziej wymagający do charakterystyk sprzętowych urządzenia.

Maksymalna liczba klatek na sekundę przy filmowaniu wideo, obsługujące przez dodatkową wideokamerę rejestratora. W zależności od konstrukcji i wyposażenia, może chodzić o zarówno o kamerę zewnętrzną jak i o kamerę służącą do fotografowania wnętrza (o nich patrz wyżej); ten niuans warto wyjaśnić osobno. Jak by nie było, domyślnie, to właśnie z tą częstotliwością obowiązuje proces filmowania.

Im większa liczba klatek na sekundę, tym wyraźniejsze będą poruszające się obiekty, ponadto, będą one wyglądać mniej rozmazane i mniej "urywany" będzie sam film. Uważa się, że najbardziej komfortowe dla ludzkiego oka jest prędkość od 24 do 60 klatek na sekundę; bardziej niska częstotliwość jest już postrzegana jako "pokaz slajdów", a wyższa jedynie zwiększa ilości filmowanych materiałów, nie dając widocznej poprawy jakości. Jednocześnie w kamerach rejestratorów mogą obowiązywać i wyższe prędkości nagrywania aniżeli 60 kl./s — zapewnia to dobrą widoczność poszczególnych elementów ruchomych w zwolnionym tempie lub podczas odtwarzania pojedynczych zdjęć.

Kąt widzenia kamery pomocniczej rejestratora. W zależności od konstrukcji i wyposażenia, może chodzić o kamerę zewnętrzną, jak i kamerę do nagrywania wnętrza (o tej i innej - patrz wyżej); tę kwestię warto doprecyzować osobno. A kąt widzenia może być wskazywany zarówno w poziomie, jak i po przekątnej kadru, przez co modele z jednakowymi cyframi w specyfikacji mogą się nieco różnić rzeczywistym polem widzenia. Jednak w tym przypadku różnica ta nie jest krytyczna.

W teorii szeroki kąt widzenia pozwala objąć większą przestrzeń, jednak poszczególne detale w kadrze wyglądają na mniejsze. Dodatkowo obiektywy szerokokątne dają geometryczne zniekształcenia na krawędziach obrazu, a technologia DEWARP (patrz "Funkcje"), stosowana do ich usunięcia, w zaawansowanych kamerach zazwyczaj nie jest używana.

Przekątna wyświetlacza zamontowanego w wideorejestratorze.

Duży wyświetlacz, z jednej strony, daje dodatkowy komfort, z drugiej — wpływa na wymiary i cenę całego urządzenia. Dlatego producenci wybierają przekątną w taki sposób, aby z urządzenia można było wygodnie korzystać i w tym samym czasie nie byłoby ono zbyt kosztowne i masywne. Dlatego klasycznemu rejestratorowi, nie mającemu dodatkowych funkcji, wystarczy małego ekranu — 2 – 2,5 cala, 1,5 – 2 cala, i nawet mniej: pozwala on zarządzać ustawieniami oraz kontrolować, co trafia w kadr, a do pełnowartościowego oglądania nagranych materiałów nadal potrzebny jest komputer, telewizor lub inny duży ekran. Wielkość 2,5 – 3" jak na standardy takich urządzeń można już nazwać średnią, a ekrany3" i większe charakterystyczne głównie dla dość zaawansowanych modeli, często z dużą ilością dodatkowych funkcji.

Należy również pamiętać, że istnieją modele, w ogóle nie mające wyświetlacza. Do zarządzania parametrami pracy i kontroli położenia kadru taki rejestrator jest podłączany do urządzenia zewnętrznego, na przykład ze smartfonem przez Wi-Fi.

Rozdzielczość wyświetlacza zainstalowanego w rejestratorze.

Im wyższa rozdzielczość (przy tej samej przekątnej) — tym bardziej wyraźny jest obraz i droższy sam ekran. Równocześnie do instalacji kamery w żądanej pozycji i do pracy z podstawowymi ustawieniami urządzenia wysokie rozdzielczości nie są potrzebne. Więc zwracać uwagę na parametr ten należy tylko w przypadku, jeśli planujesz korzystać z dodatkowych funkcji, które wymagają wysokiej jakości obrazu— na przykład, nawigacji GPS (patrz "Funkcje") lub zewnętrznej kamery pełniącą rolę kamery cofania.

Technologia ta zapewnia wysoką jakość odwzorowania kolorów, dobrą jasność oraz szerokie kąty widzenia, a dzięki udoskonaleniu i potanieniu ceny wyświetlaczy IPS stale spadają. Jednocześnie sens użycia wyświetlacza IPS może pojawić się w przypadku użycia rejestratora wideo na miejscu wypadku w celu wyjaśnienia sytuacji i przejrzenia nagranego materiału. A obecność matrycy IPS świadczy o tym, że jest to urządzenie wyższej klasy.

Dotykowy wyświetlacz taki jak w smartfonach i tabletach. Sterowanie poprzez dotknięcie ikonek na takim wyświetlaczu często okazuje się bardziej wygodne i szczegółowe, aniżeli przyciski klasyczne, a czasami jest to po prostu niezbędne — na przykład, dotykiem bardzo wygodnie oznaczać punkty na mapie przy użyciu GPS (patrz "Funkcje"). Z drugiej strony, takie ekrany są droższe od zwykłych, a ich stosowanie ma sens głównie w zaawansowanych rejestratorach z dużą ilością dodatkowych funkcji.

Należy pamiętać, że w rejestratorach są i inne specyficzne typy sterowania — sterowanie głosem i sterowanie gestami. Nie są one tak funkcjonalne, jak dotykowe sterowanie, ale uważane są za znacznie bezpieczniejsze w przypadku korzystania podczas jazdy; aby uzyskać więcej informacji, patrz "Funkcje".

Możliwość odchylenia ekranu rejestratora — z boku na bok, w górę i w dół, a często — i w obu osiach. To pozwala dobrać optymalny kąt oglądania, na którym ekran nie będzie refleksować i zniekształcać kolory. Bez obrotowego wyświetlacza w tym celu należałoby ruszać cały rejestrator, a to nie zawsze jest wygodne, a często nawet niemożliwe.

Port HDMI — wyjście, które pozwala wykorzystać rejestrator w roli zewnętrznego odtwarzacza — a mianowicie transmitować wideo i audio do telewizora, monitora lub inną technikę, co ma odpowiednie wejście. Standard HDMI jest specjalnie zaprojektowany do treści w wysokiej rozdzielczości, umożliwia on przesyłanie nawet bardzo wysokiej jakości wideo (do UltraHD 4K włącznie); a wejścia tego typu dostępne są praktycznie we wszystkich urządzeniach wideo obsługujących HD-standardy — w szczególności, w zdecydowanej większości nowoczesnych telewizorów. Należy pamiętać, że w rejestrator montowana jest zwykle zmniejszona wersja gniazda HDMI, z reguły w zestawie dostarczany jest odpowiedni kabel, jednak jego obecność nie zaszkodzi wyjaśnić osobno.

wyjście AV — wyjście analogowe, stosowane do transmisji nagrań audio i wideo na ekran zewnętrzny, na przykład, telewizor. W rejestratorach takie wyjście zazwyczaj ma postać gniazda mini-Jack, a do podłączenia niezbędny jest specjalny kabel (często jest w zestawie, ale są wyjątki). Interfejs ten pozwala na pracę z rozdzielczościami HD, jednak nie wymaga obecności mocnych podzespołów i może być obecny nawet w najbardziej prostych i niedrogich urządzeniach. Kolejną zaletą jest fakt, że wejścia AV (zwykle zwane kompozytowymi) spotykane są się nie tylko we współczesnych, ale też w dawno nieaktualnych urządzeniach wideo, np. w kineskopowych telewizorach.

Złącze AV umożliwiające podłączenie do wideorejestratora dodatkowej kamery zewnętrznej, która może służyć do zapewnienia widoczności z tyłu lub nagrywania tego, co dzieje się wewnątrz pojazdu.

Obecność w rejestratorze dwóch gniazd na karty pamięci .

Ta cecha daje urządzeniu szereg dodatkowych możliwości. Przede wszystkim pozwala zwiększyć ilość dostępnej pamięci do przechowywania wideo. Przypomnijmy, że większość nowoczesnych rejestratorów działa w formacie nadpisywania: gdy napęd jest pełny, nowe wideo zaczyna nadpisywać najstarsze fragmenty. A im więcej pamięci ma urządzenie, tym więcej wideo może jednocześnie przechowywać bez nadpisywania.

Dodatkowo, druga karta pamięci może być używana w trybie backupu danych – jako zapasowy nośnik danych, zwiększając prawdopodobieństwo „przeżycia” nagranego wideo w razie wypadku lub innej sytuacji awaryjnej. W niektórych modelach tryb ten jest aktywowany w szczególnych przypadkach - przy uruchomieniu G-sensora, na polecenie użytkownika itp.; w innych modelach może on być stale włączony.

Maksymalna pojemność karty pamięci, która dostępna jest dla urządzenia. Ograniczenie to związane jest z tym, że do pracy z większymi pojemnościami wymagane są bardziej zaawansowane podzespoły sprzętowe. Ponadto, istnieją niuanse, związane z poszczególnymi podtypami kart. W każdym razie przekraczać tej wartości nie można: z dużym prawdopodobieństwem rejestrator nie będzie działał poprawnie lub nie będzie działał w ogóle, a nawet może dojść do całkowitego zepsucia.

Większość nowoczesnych rejestratorów obsługuje karty o pojemności do 32 GB lub 64 GB, ale są modele kompatybilne z bardziej pojemnymi kartami — na 128 GB a nawet 256 GB.

Obecność pamięci wewnętrznej w rejestratorze i jej objętość w gigabajtach.

Wideo można nagrywać na wbudowaną pamięć bez konieczności korzystania z zewnętrznego nośnika danych, a w zaawansowanych rejestratorach (w szczególności z systemem operacyjnym Android) standardowa pamięć wykorzystywana jest na instalację dodatkowego oprogramowania. Należy wziąć pod uwagę, że system operacyjny urządzenia również wymaga miejsca - o ilości wbudowanej pamięci rejestratora można wskazać zarówno wartość ogólną, jak i wolną pamięć, która jest przeznaczona do instalowania aplikacji.

Obecność pilota w zestawie z urządzeniem. Najczęściej jest to bezprzewodowy pilot, działający zarówno w zakresie podczerwieni, jak i przez kanał radiowy; drugi wariant pozwala na tworzenie pilotów z możliwością zamocowania na kierownicy, tuż pod ręką użytkownika. Jak by nie było, funkcja ta zapewnia dodatkową wygodę w sterowaniu: skorzystanie z pilota jest zwykle łatwiejsze, niż sięgnięcie do samego rejestratora (tym bardziej, że nieostrożne dotknięcie może przesunąć urządzenie z miejsca i tym samym zmieniając pole widzenia kamery).

Obecność odseparowanego modułu głównego w konstrukcji wideorejestratora.

Jak wskazuje sama nazwa, taki moduł jest wykonany oddzielnie od kamery; zwykle znajduje się w nim tak zwana "moc obliczeniowa", która nie jest odpowiedzialna bezpośrednio za nagrywanie. Dzięki temu kamery są bardzo lekkie, kompaktowe i niezauważalne, co ułatwia ich montaż, zwiększa niezawodność mocowania oraz zmniejsza atrakcyjność samochodu dla złodziei. Sam moduł może być dość duży bez uszczerbku dla wygody użytkowania — a to znaczy, że w nim bez problemu można umieścić duży wyświetlacz i zaawansowaną elektronikę. Jeżeli chodzi o wady takich konstrukcji, to oprócz wysokiego kosztu, można wyróżnić utrudniony montaż: nie w każdym samochodzie znajdzie się odpowiednie miejsce na moduł główny, ponadto potrzeba prowadzenia dodatkowych przewodów też nie sprzyja wygodzie.

Obecność rezerwowego źródła zasilania w konstrukcji urządzenia. Takie źródło włącza się w przypadku braku zasilania głównego z sieci pokładowej pojazdu, dla sfinalizowania zapisu przy wyłączeniu zapłonu, podczas wypadku oraz w innych sytuacjach (np. jeśli chcesz obejrzeć zapisane nagrania na wideorejestratorze).

— Akumulator. Akumulator wideorejestratora ma najczęściej małą pojemność, której wystarcza na kilkanaście minut pracy. Z reguły jest to akumulator litowo-jonowy lub litowo-polimerowy, co stanowi dodatkową gwarancję na wypadek sytuacji awaryjnych. Przede wszystkim akumulator może przydać się w razie wypadku: jeśli na skutek uszkodzenia zniknie napięcie w gnieździe zapalniczki, wideorejestrator będzie nadal działał i będzie mógł nagrywać co najmniej kilka minut po wypadku.

— Superkondensator (jonister). Specjalne urządzenie do przechowywania energii — kondensator o bardzo dużej pojemności. Takie urządzenie ma szereg zalet w stosunku do akumulatora. W szczególności superkondensatory są odporne na niskie i wysokie temperatury, światło słoneczne, nie tracą pojemności w miarę zużywania się, nie zapalają się i nie eksplodują nawet w ekstremalnych sytuacjach. Nawet w przypadku silnego uderzenia (na przykład w razie wypadku) takie źródło zasilania z większym prawdopodobieństwem pozostanie sprawne aniżeli akumulator. Superkondensatory są słusznie uważane za znacznie bardziej zaawansowany...i niezawodny wariant zasilania rezerwowego. Co prawda pojemność takiego kondensatora wystarczy tylko do zapisania ostatniego zapisanego wideo i prawidłowego jego wyłączenia — nie pozwala on na pracę urządzenia nawet przez kilka minut. Jednak przy tradycyjnym użytkowaniu wideorejestratorów DVR to na ogół wystarcza, także w takich przypadkach praktyczne zalety tego rodzaju zasilania rezerwowego znacznie przewyższają wady.

Pojemność akumulatora zainstalowanego w urządzeniu (patrz „Źródło zasilania”).

Od tego wskaźnika w dużej mierze zależy ogólne przeznaczenie akumulatora. Jeżeli rejestrator korzysta ze stosunkowo słabej baterii, do 500 mAh, to najczęściej oznacza to, że pełni ona rolę zasilania awaryjnego w przypadku odłączenia od gniazda zapalniczki (np. w razie wypadku, gdy sieć pokładowa nie działa). W takich przypadkach można zignorować wskaźnik pojemności - z reguły gwarantuje ona, że ​​wystarczy jej na co najmniej kilka minut nagrywania offline, a do ciągłej pracy urządzenie nadal będzie musiało być podłączone do zapalniczki. Lecz do pełnowartościowego (nie „zapasowego”) zasilania potrzebne są znacznie pojemniejsze baterie - co najmniej 800 mAh, a najlepiej 1000 mAh i więcej. Wyjątkiem są ultrakompaktowe modele motocyklowe, które nie mają ekranów i nie zużywają dużo energii – czasami wystarcza im 200 mAh lub nawet mniej.

Należy pamiętać, że teoretycznie bardziej pojemna bateria pozwala na dłuższą pracę urządzenia bez ładowania. Jednak w praktyce porównywanie różnych modeli za pomocą tego wskaźnika w rzeczywistości nie ma sensu: w końcu autonomiczność rejestratora zależy również od jego zużycia energii, a determinuje ją szereg cech. Co więcej, producenci czasami stosują akumulatory o różnej pojemności do różnych modeli z taką właśnie kalkulacją, aby osiągnąć mniej więcej taki sam czas pracy na jednym ładowaniu.