Jak wybrać kartę pamięci SD i microSD

Karty SD pierwszej generacji (Secure Digital)

Karty SD pierwszej generacji mają dwie odmiany, różniące się od siebie maksymalną ilością danych:

• SD 1.0 - od 8 MB do 2 GB;
• SD 1.1 - do 4 GB.

Pierwsze nośniki pamięci SD ujrzały światło dzienne pod koniec drugiego tysiąclecia – w 1999 roku. Zastąpiły one karty pamięci w formacie MMC, różniąc się od nich obecnością własnego mikrokontrolera i specjalnego chronionego obszaru, który wyklucza nieautoryzowany dostęp do danych. Właściwie stąd wzięła się nazwa formatu „Secure Digital”. Dodatkowo bezpieczeństwo informacji zapewnia specjalny przełącznik po lewej stronie pendrive'a, który odpowiada za ochronę przed zapisem. Gdy suwak jest ustawiony w trybie „blokady”, nagrywanie i usuwanie danych staje się niemożliwe.

Ważny niuans. Pendrive nie zapewnia stuprocentowej ochrony przed nadpisaniem lub usunięciem informacji za pomocą mechanicznego suwaka - tę funkcję muszą obsługiwać urządzenia, w których dysk jest używany.

Po wyjęciu z pudełka dyski o pojemności do 2 GB są sformatowane zgodnie ze standardem FAT16, a do 4 GB - FAT32.

Karty SDHC (Secure Digital High Capacity)

Druga generacja dysków, zapowiedziana w 2006 roku, została nazwana SDHC. Jego główną różnicą w stosunku do poprzedniej serii była zwiększona pojemność magazynu danych: minimalna wielkość dysku w formacie SDHC to 4 GB, a maksymalna 32 GB. System plików jest reprezentowany przez format FAT32.

Karty SDXC (Secure Digital eXtended Capacity)

Najbardziej pojemne i szybkie karty pamięci reprezentują modele z indeksem SDXC, po raz pierwszy ogłoszone w 2009 roku. Wielkość takich dysków zaczyna się od 64 GB i może osiągnąć imponującą liczbę 2 TB. W praktyce dyski flash o pojemności powyżej 128 GB nie są tak powszechne, co ułatwia ich wysoki koszt.

W 2013 roku ogłoszono bardziej zaawansowany podgatunek kart pamięci SDXC, który wyróżnia się zwiększoną szybkością przetwarzania danych (do 312 Mb/s) oraz obecnością dodatkowego rzędu styków: 17 dla formatu standardowego i 16 dla microSD.

Ważne jest, aby wiedzieć! Dyski nie są wstecznie kompatybilne z poprzednimi generacjami. Wyjątkiem od reguły są dyski flash w formacie SDXC 3.01, które są kompatybilne z niektórymi urządzeniami, które potrafią odczytywać dane z kart SDHC. Ale same poprzednie generacje są kompatybilne z kolejnymi, tj. nowoczesne gadżety, które potrafią czytać pendrive'y SDXC, bez problemu zaakceptują na pokładzie karty SD i SDHC.

Rozważ problem kompatybilności na prawdziwym przykładzie - opartym na smartfonie LG K10 8 GB / 1 GB z gamy modeli 2016. Jej charakterystyka wskazuje maksymalną możliwą pojemność karty pamięci, która jest ograniczona do 32 GB. Z tego wynika, że telefon może współpracować z pamięciami flash SD (pojemność do 4 GB) i SDHC (pojemność do 32 GB), ale nie odczytuje kart SDXC.

Rodzaje kart SD

Dyski SD są dostępne w trzech różnych rozmiarach:

• SD - 32x24x2,1 mm (często stosowany w aparatach i kamerach);
• miniSD - 21,5x20x1,4 mm (prawie nigdy nie znaleziono);
• microSD - 11x15x1 mm (główny typ napędu dla microSD, odtwarzaczy MP3, rejestratorów i innych przenośnych gadżetów).

Karty pamięci MicroSD można dostosować do większych gniazd za pomocą specjalnych adapterów.

Charakterystyka prędkości i klasy kart pamięci

Jedną z najważniejszych cech dysków SD jest szybkość przesyłania danych. Wpływa to na stabilność klatek w wideo i odtwarzanie dużych plików audio, możliwość ciągłego filmowania aparatem czy jakość sekwencji wideo zarejestrowanej na kamerze itp. Wartość minimalnej gwarantowanej szybkości zapisu plików jest zaszyfrowana w klasie karty pamięci, co jest wskazywane bezpośrednio na samym pendrive w postaci liczby otoczonej literą „C”.

Niektórzy producenci zapisują indeks szybkości karty pamięci w staromodny sposób – jako liczbę pomnożoną przez indeks „x”. Wartość 150 kb/s działa jako x - jest to minimalna prędkość odtwarzania płyty CD, która zwyczajowo była równa na początku pojawienia się kart SD.

W osobnej linii należy wyróżnić karty pamięci obsługujące szybką magistralę danych UHS (Ultra High Speed), która otrzymała przedefiniowane przypisanie niektórych styków w celu zapewnienia 4-bitowej wymiany informacji.

Pierwsza generacja napędów obejmuje dwie odmiany:

• UHS-I Class 1 - z minimalną prędkością zapisu danych 10 Mb/s, a maksymalnie do 50 lub 104 Mb/s (w zależności od architektury);
• UHS-I Class 3 - z gwarantowaną prędkością ciągłego zapisu 30 Mb/s, a maksymalnie 50 lub 104 Mb/s.

Druga generacja szczyci się najwyższą wydajnością szybkości spośród całej rodziny kart SD. Posiada oznaczenie UHS-II Class 3, co gwarantuje stabilną prędkość zapisu danych z prędkością co najmniej 30 Mb/s z maksymalnym podkręceniem do 156 lub 312 Mb/s (w zależności od architektury). Na korpusie dysku flash obsługa określonej klasy UHS jest oznaczona cyfrą 1 lub 3, umieszczoną wewnątrz litery „U”.

W tabeli przedstawiono krótkie scenariusze korzystania z kart pamięci o różnych klasach prędkości:

Potencjał dysków obsługujących UHS ujawnia się tylko na urządzeniach z kompatybilnym kontrolerem. W przeciwnym razie pendrive będzie działał zgodnie z typowymi algorytmami kart SD ze zmniejszoną prędkością zapisu i odczytu danych.

Ważne niuanse

Przed zakupem karty pamięci zapytaj, jaką maksymalną ilość pamięci może odczytać Twoje urządzenie. Na przykład pojemność wymiennej pamięci w budżetowych smartfonach i radioodbiornikach samochodowych jest często ograniczona do 32 GB. Jednocześnie nowoczesne lustrzanki cyfrowe i kamery są w stanie zabrać na pokład pendrive o maksymalnej możliwej pojemności zbiornika (do 2 TB).

Koszt kart SD zależy bezpośrednio od takich parametrów jak ilość danych, szybkość wymiany informacji oraz nazwa producenta. Niektóre marki ( SanDisk, Kingston, Transcend) nie wahają się udzielić dożywotniej gwarancji na swoje dzieła, co jest ważkim argumentem przy wyborze między nieznaną marką a produktami znanej firmy. Ponadto topowe napędy znanych producentów często posiadają dodatkowe zabezpieczenie przed promieniowaniem elektromagnetycznym i rentgenowskim (znajdującym się np. na lotniskach), upadkami, wilgocią czy wibracjami. Przy wyborze karty pamięci do kamery akcji zdecydowanie należy zwrócić uwagę na ostatnie punkty.

Podczas obsługi napędu staraj się nie napełniać zbiornika do pełna. Pełne zapełnienie pojemności karty pamięci w niektórych przypadkach może prowadzić do utraty niektórych informacji lub nieprawidłowego działania pendrive'a. Dane można prawie zawsze odzyskać za pomocą specjalnych narzędzi lub kontaktując się z wyspecjalizowanym centrum serwisowym, ale wydajność wszystkich komórek pamięci dysku najprawdopodobniej nie zostanie poprawiona.