Nic zbędnego: pięć czystych smartfonów z Androidem

Prefiks Plus w nazwie czwartego pokolenia pracowników silnego państwa serii E pojawia się nie bez powodu - wskazuje on zarówno na zwiększony rozmiar ekranu w porównaniu z podstawową modyfikacją smartfona (5,5 cala vs.

Ogólnie różnice w stosunku do klasycznego na tym się nie kończy. Wersja „plus” może się na przykład pochwalić nietypowym rozkładem pamięci (3 GB RAM i 16 GB ROM), chipem NFC i bardziej zaawansowanym zestawem aparatów (główny 13 MP i front 5 MP z własną lampą błyskową). Niby drobiazgi, ale wszystkie razem zwiększają wygodę codziennego użytkowania smartfona.

Z przedniego panelu 5,5-calowy panel IPS patrzy na użytkownika z nie największą rozdzielczością 1280x720 pikseli, jak na taką przekątną. Część użytecznej przestrzeni na wyświetlaczu zabierają ekranowe klawisze nawigacyjne, które można wyeliminować, przypisując ich polecenia do czujnika linii papilarnych z warstwą dotykową. Zarządzanie w tym przypadku odbywa się poprzez przeciągnięcie na skanerze linii papilarnych.

Smartfon nie jest przystosowany do dużych obciążeń i zaczyna zwalniać w „ciężkich” aplikacjach. W tym przypadku nawet 3 GB pamięci RAM nie oszczędzają, ponieważ podstawowy procesor MediaTek MT6737 po prostu nie jest przeznaczony do obracania programów wymagających dużej ilości zasobów. Jego wydajność wystarcza do codziennych zadań i części oprogramowania, reprezentowanej przez „nagą” wersję Androida 7.1 z minimum preinstalowanych aplikacji „po wyjęciu z pudełka” (galeria, a tę trzeba będzie pobrać w osobne zamówienie) zapewnia pomoc platformie sprzętowej w tym zakresie. Niemniej jednak urządzenie idealnie wpasowuje się w swoją niszę, zajmując jeśli nie pozycję lidera, to jedną z najwyższych.

Przeniesienie marki Nokia pod skrzydła HMD Global oznaczało odrodzenie nazwy niegdyś najpopularniejszego producenta telefonów komórkowych. Jedną z pierwszych oznak reinkarnowanej legendy była Nokia 6.

Bliska znajomość ze smartfonem pozostawia po sobie podwójne wrażenie. Z jednej strony podczas montażu urządzenia zastosowano wysokiej jakości komponenty, które zamknięto w mocnej aluminiowej obudowie. Według opinii telefon łatwo znosi upadki, ale głośnik „odporność na wstrząsy” w jego specyfikacji technicznej pozostaje pusta. Z drugiej strony smartfon nie otrzymał najświeższego sprzętu - podstawowego układu Snapdragon 430 w połączeniu z 3/4 GB RAM-u i 32/64 GB pamięci stałej, a także grafiką Adreno 505.

Bez względu na to, że wielu rywali w tej klasie jest wyposażonych w bardziej zaawansowany sprzęt, Nokia 6 nadal nie pozostaje w tyle pod względem wydajności - wpływa na to standardowy system operacyjny Android 7.1, z możliwością dalszej aktualizacji do wersji Oreo. W codziennej pracy aplikacje ładują się szybko, a spowolnienia występują tylko podczas uruchamiania „ciężkich” gier. Jednak przy średnio-niskich ustawieniach graficznych również pójdą.

Najwięcej pochlebnych słów od właścicieli modelu przeszkadza wysokiej jakości 5,5-calowy wyświetlacz FullHD. Owszem, ramek wokół niego nie można nazwać małymi, ale wyglądają harmonijnie i nie odstają od ogólnej stylistyki mobilnego gadżetu, podkreślając brutalne cechy jego charakteru. Pod ekranem znalazło się miejsce na inteligentny czytnik linii papilarnych, który chroni dane osobowe przed niepowołanym dostępem.

Kamery na pokładzie Nokii 6 są reprezentowane przez 16-megapikselowy moduł fotograficzny oraz przedni aparat o rozdzielczości 8 MP. Przyzwoite zdjęcia za ich pomocą można uzyskać w świetle dziennym, przy pogorszeniu jakości oświetlenia, wzrasta prawdopodobieństwo rozmycia na zdjęciach, ponieważ w arsenale aparatów nie ma optycznego ani cyfrowego odgałęzienia. Nawiasem mówiąc, aby wydobyć więcej szczegółów ze zdjęcia, fotografowanie w trybie HDR jest dość niespieszne. Ale to, w czym jeszcze smartfon jest mocny, to dźwięk zewnętrznych głośników – głośnik konwersacyjny bierze udział w tworzeniu efektu stereo podczas odtwarzania muzyki. Ogólnie rzecz biorąc, urządzenie wygląda na droższe niż w rzeczywistości kosztuje i pozostawia pozytywne wrażenie, zachwycając zwolenników marki godnym powrotem.

Młodszy brat flagowego HTC U11 stał się pierwszym smartfonem tajwańskiej firmy, który znalazł się w programie Android One. Jego uczestnikom gwarantuje się możliwość otrzymywania aktualizacji systemu operacyjnego do najnowszych wersji w odpowiednim czasie.

Zewnętrznie smartfon zachował maksymalne podobieństwo do topowej modyfikacji – zapożyczył zarówno ciekawy design ze szklanym tyłem, który mieni się w świetle, jak i koronkowy „chip” w postaci wrażliwych bocznych ścianek. Technologia Edge Sense pozwala rozpoznać siłę ściskania ścian bocznych na trzech poziomach i wykonać jedną z czynności określonych w ustawieniach(np. uruchomić latarkę lub zrobić zrzut ekranu).

Pod względem sprzętowym HTC U11 Life należy do kategorii silnych mid-rangerów. „Pod maską” urządzenia kryje się garść chipa Snapdragon 630 i 3 GB pamięci RAM – dobry „wypak” do codziennego użytkowania smartfona i do „grania”(choć nie na maksymalnych ustawieniach graficznych w „ciężkich” grach ). Dodatkowo nawiązaniem do klasy średniej jest wyświetlacz modelu – 5,2-calowa matryca typu Super LCD (główny konkurent matryc SuperAMOLED) o rozdzielczości 1920x1080 pikseli.

Pod względem możliwości fotograficznych smartfon okazał się prostszy od swoich kolegów z linii (podstawowa modyfikacja i model HTC U11 Plus 64 GB / 4 GB ). Zarówno z przodu, jak i z tyłu ma 16-megapikselowe moduły z maksymalnym otworem przysłony f/2.0. Tylny aparat jest tradycyjnie nieco lepszy – obsługuje nagrywanie wideo 4K, fotografię HDR i ma wytrwały laserowy autofokus.

Wśród mankamentów modelu warto podkreślić brak gniazda audio jack 3,5 mm, cichy głośnik oraz tendencję do zbierania odcisków palców na błyszczącym korpusie wraz z innymi zabrudzeniami. Śladów na etui możesz pozbyć się bez większego wysiłku – wystarczy umyć smartfon pod bieżącą wodą. Nie musisz się martwić o jego awarię, ponieważ HTC U11 Life jest wodoodporny zgodnie ze standardem IP67. Tak, a model jest o połowę tańszy od flagowej wersji, co zwiększa jego atrakcyjność w oczach potencjalnych nabywców.

Czystość Android OS jest dziedziczona przez smartfony Moto od czasu, gdy światowej sławy gigant wyszukiwania Google przejął prawa do marki, a następnie przekazał je Lenovo. Jednak druga generacja projektanta smartfonów Motorola Moto Z Play 32 GB / 3 GB jest interesujące nie tylko ze względu na brak zastrzeżonej powłoki innej firmy.

Głównym „atutem” urządzenia jest obsługa zewnętrznych modułów Moto Mods, które znacząco „pompują” funkcjonalność urządzenia. Tak więc nakładka kamery Hasselblad True Zoom zamienia smartfon w pełnowartościowy aparat z 10-krotnym zoomem optycznym i systemem optycznej stabilizacji obrazu. Moduł projektora Insta-Share pozwala na transmisję obrazu ze smartfona po przekątnej do 70 cali na ścianie. Głośnik JBL Soundboost 2 sprawia, że mobilny gadżet staje się centrum atrakcji dla melomanów. Wreszcie, Turbo Power Pack z wbudowaną baterią 3000 mAh podwaja żywotność baterii smartfona.

Motorola Moto Z2 Play jest warta uwagi bez tego wszystkiego. Smartfon konkuruje niemal na równi z obecnymi flagowcami, choć jego platformy sprzętowej nie można od razu nazwać szczególnie produktywną. Opiera się na podkręconym do 2,2 GHz procesorze Snapdragon 626, któremu towarzyszą 4 GB RAM-u i 64 GB pamięci stałej. Gniazdo na kartę microSD w celu zwiększenia wolnego miejsca jest wyjęte oddzielnie od dwóch gniazd na karty SIM. Urządzenie działa szybko i wyraźnie reaguje na wszystkie polecenia użytkownika, nawet jeśli w tle jest wiele uruchomionych aplikacji.

Użytkownik powinien spodziewać się 5-6 godzin aktywności ekranu SuperAMOLED w mieszanym użytkowaniu. To nieco mniej niż u poprzednika (Motorola Moto Z Play 32 GB / 3 GB ), ale wciąż wystarcza na dzień pracy bez ładowania. W takim przypadku na ratunek przychodzi wsparcie dla technologii szybkiego ładowania – zbiorniki akumulatora o pojemności 3000 mAh są o połowę napełnione energią w zaledwie pół godziny przy wylocie.

W „nagiej” postaci obiektyw aparatu głównego znacząco wystaje ze smartfona (rozdzielczość 12 MP, maksymalna przysłona f/1.7). Można go schować pod „ubrań” wymiennych tylnych osłon na każdy gust lub pod zewnętrznymi modułami Moto Mods. Ich wsparcie sprawia, że model jest naprawdę wyjątkowy i bezkonkurencyjny, pozwalając właścicielowi smartfona wyróżnić się z szarej masy konwencjonalnych urządzeń.

Drugi „Googlephone” z linii Pixel to jeden z najbardziej kontrowersyjnych modeli na rynku. Z jakiegoś powodu dostał duże „czoło” i „podbródek” na przednim panelu, który jest na tle prawie bezramkowego wygląda niesamowicie, a przy tym dostałem najmocniejszy sprzęt wraz z zestawem zaawansowanych kamer.

Obecność dużych ramek na górze i na dole 5-calowego wyświetlacza można pogodzić, bo. miejsce na nich nie jest puste, ale przeznaczone na głośne głośniki stereo. Ale błyszcząca wstawka z tyłu gadżetu jest kontrowersyjnym elementem projektu, który jest rozpoznawany przez wielu. Obiektyw głównego aparatu z przysłoną f/1.8 jest w nią osadzony bezpośrednio, a najzwyklejszy nie jest sparowany. Mimo to aparat Google Pixel 2 zasłużenie zajmuje czołową pozycję pod względem jakości filmowania. Ma szybki autofokus, stabilizację obrazu i sztuczną inteligencję, aby stale ulepszać fotografowanie w trybie portretowym.

Rozmycie tła za tematem fotografowania jest możliwe nie tylko dla głównego aparatu, ale także dla przedniego aparatu, gdzie zamontowana jest matryca o rozdzielczości 8 MP. Niemal niemożliwe jest znalezienie sobie równych w rysowaniu bokeh na zdjęciach selfie. Również wyświetlacz AMOLED patrzy na użytkownika z przedniego panelu z funkcją ciągłego wyświetlania czasu i powiadomień w stanie zablokowanym (Always On). Jako bonus ekran wyświetla imię wykonawcy i tytuł utworu podczas odtwarzania dowolnej muzyki w pobliżu smartfona.

Technicznie Google Pixel 2 to jeden z najmocniejszych smartfonów naszych czasów – jego sprzęt oparty jest na topowym chipie Snapdragon 835, współpracującym z wydajną grafiką Adreno 540 i 4 GB RAM-u. Wbudowana pamięć ma pojemność 64 GB, obsługa kart pamięci nie została dostarczona do smartfona. Ale to nie jest problem, ponieważ. użytkownicy mają do dyspozycji nieograniczoną przestrzeń w „chmurze” na zdjęcia i filmy.

W celu ochrony przed wilgocią zgodnie z normą IP67 urządzenie straciło gniazdo słuchawkowe 3,5 mm. Ale z nowych technologii na pokładzie smartfon może pochwalić się ściśliwymi bokami (jak HTC U11 64 GB / 4 GB ). Niestety nie można ich skonfigurować, więc funkcjonalność wrażliwych ścian bocznych ogranicza się do obsługi dzwonienia do Google Assistance i możliwości resetowania połączenia przychodzącego. Ostatnim czynnikiem, który może odstraszyć od zakupu smartfona, jest wysoka cena. Można to jednak uzasadnić rekordową szybkością modelu i gwarantowanym „przybyciem” najnowszych aktualizacji podstawowego systemu operacyjnego Android.