Obudowy dysków: specyfikacje, typy, rodzaje

Ogólny typ kieszeni do przechowywania. Główny podział takich urządzeń w naszych czasach to zewnętrzny i wewnętrzny, ale są też bardziej specyficzne odmiany – stacje dokujące i osłony. Oto bardziej szczegółowy opis każdej opcji:

- Zewnętrzny. Modele stosowane poza obudowami komputerów PC/laptopów i przeznaczone do konwersji dysków wewnętrznych na zewnętrzne. Kieszenie tego typu spełniają dwie główne funkcje. Po pierwsze umożliwiają podłączenie HDD i SSD z „wewnętrznym” interfejsem, takim jak SATA, do zewnętrznego złącza, najczęściej USB. Po drugie kieszeń zapewnia wygodę w przechowywaniu i transporcie oraz dodatkowo chroni zawartość przed kurzem, wilgocią i innymi niekorzystnymi czynnikami. Takie urządzenie może się przydać na przykład w podróży służbowej, gdzie trzeba mieć dużo materiałów roboczych: można wyjąć cały dysk twardy z komputera i mieć go przy sobie, używając go jako dysku zewnętrznego. Innym przykładem zastosowania jest działający dysk HDD lub SSD, pozostawiony po starym systemie i niepotrzebny w nowym komputerze: taki dysk z zewnętrzną kieszenią może być dobrą (i zdecydowanie tańszą) alternatywą dla nowego urządzenia do celów czysto zewnętrznych .
Zauważ, że chociaż większość kieszeni tego typu jest przenośna, istnieją również modele stacjonarne; patrz „Cel”, aby uzyskać specyficzne informacje.

- Wewnętrz...ne. Kieszenie zaprojektowane tak, aby zmieściły się w obudowie komputera PC, laptopa lub serwera. Mogą pełnić różne funkcje w zależności od specjalizacji (więcej szczegółów w rozdziale „Cel”). Tak więc w laptopach kieszenie służą do instalowania dysków wewnętrznych w „nie-rodzimym” siedzeniu. W komputerach PC i serwerach specyfika takich urządzeń jest nieco inna - często są one używane w celu zapewnienia możliwości szybkiego przenoszenia dysków z jednej obudowy do drugiej. Istnieją jednak również rozwiązania, które pełnią rolę adapterów - w szczególności do montażu dysków 2,5" w gniazdach 3,5" oraz do podłączania modułów SSD formatu M.2 do gniazd PCI-E na karty rozszerzeń. Zwróć uwagę, że interfejs napędu w modelach wewnętrznych takich modeli najczęściej odpowiada interfejsowi połączenia (patrz poniżej) - innymi słowy ten sam interfejs służy do podłączenia napędu do kieszeni i połączenia kieszeni z zainstalowanym napędem do komputer. Ale znowu mogą być wyjątki - jak wspomniane adaptery M.2-PCIe.

- Stacja dokująca. Specjalny rodzaj kieszeni zewnętrznych, przeznaczony głównie do użytku stacjonarnego. Główna różnica między „dokami” a zwykłymi zewnętrznymi kieszeniami polega na tym, że w tym przypadku zamiast pełnoprawnych zatok na napędy przewidziano tylko złącza - w postaci wgłębień ze złączami. Dzięki temu dyski są instalowane na stacji dokującej jak na stojaku, a przy tej instalacji pozostają prawie całkowicie otwarte. Główną zaletą tego projektu jest maksymalna prostota i szybkość wymiany; więc sensowne jest korzystanie z doków w przypadkach, w których często trzeba wymieniać zainstalowany dysk HDD/SSD. Jednym z przykładów takiej aplikacji jest profesjonalna diagnostyka urządzeń pamięci wewnętrznej: zamiast wkładać kolejnego „pacjenta” bezpośrednio do etui lub do tradycyjnej kieszeni zewnętrznej, łatwiej jest korzystać ze stacji dokującej. Należy również pamiętać, że stacje dokujące często zapewniają kilka gniazd na dyski jednocześnie, a poszczególne gniazda można konfigurować w celu dostosowania do różnych typów obudowy (więcej informacji można znaleźć w sekcji „Gniazda dysków”).

- Pokrywa. Zwykłe etui do przenoszenia dysków; nie pełnić żadnej innej funkcji poza przechowywaniem zawartości i zabezpieczaniem jej przed kurzem, wilgocią i innymi niekorzystnymi czynnikami. Z reguły pokrowce dobrze są odporne na zabrudzenia, ale odporność na wstrząsy może być różna, a najczęściej nie jest wysoka - jeśli ten szczegół jest dla Ciebie ważny, nie zaszkodzi wyjaśnić go osobno.

Kieszeń ogólnego przeznaczenia.

Zwróć uwagę, że w przypadku różnych typów podobnych akcesoriów (patrz wyżej), do ich celów używane są różne podziały. Tak więc kieszenie zewnętrzne dzielą się na przenośne i stacjonarne, a wewnętrzne - na modele laptopów , obudowy komputerów PC i rozwiązania serwerowe. W przypadku stacji dokujących i pokryw parametr ten nie jest w ogóle określony: te pierwsze są początkowo przeznaczone do użytku stacjonarnego, te drugie są z definicji przenośne.

Oto bardziej szczegółowy opis wariantów, które dotyczą kieszeni zewnętrznych:

- Przenośny. Modele przeznaczone do częstego przemieszczania się z miejsca na miejsce, a nawet do użytku w podróży (na przykład podłączanie do laptopa w podróży). Do tej kategorii należy większość nowoczesnych kieszeni zewnętrznych – wszak początkowo dyski zewnętrzne (alternatywą dla których są podobne kieszenie) są również wykonane głównie jako przenośne. Konkretne cechy takich akcesoriów mogą się różnić, ale wszystkie są dość kompaktowe i są przeznaczone tylko do jednego wewnętrznego urządzenia pamięci masowej i są zasilane z tego samego portu USB, do którego są podłączone (patrz „Zasilanie”).

- Stacjonarny. Kieszenie zewnętrzne zaprojektowane tak, aby przez cały czas pozostawały w jednym miejscu i nie wymagały częsteg...o przemieszczania się i użytkowania na drodze. Takie modele są znacznie mniej powszechne niż przenośne; większość z nich to dość duże struktury zaprojektowane tak, aby pomieścić 2 lub więcej dysków i często są rodzajem „serwera NAS bez funkcji sieciowych”. Istnieją jednak również modele na 1 slot – od przenośnych analogów zazwyczaj różnią się obecnością podstawki, która pozwala na postawienie kieszeni w pionie (dzięki czemu zajmuje mniej miejsca na stole) oraz zasilaniem z zasilacza jednostka.

Z kolei kieszenie wewnętrzne o różnym przeznaczeniu mają następującą specyfikę:

- Do laptopów. Ten typ jest zwykle przeznaczony do instalacji dysków 2,5" lub M.2 we wnęce na napęd optyczny (CD/DVD) - ze względu na kompaktowe rozmiary notebooków jest to często jedyny możliwy sposób na zainstalowanie dodatkowego dysku.

- Podwozie. Kieszenie przeznaczone na zwykłe komputery stacjonarne. Należy zauważyć, że termin „podwozie” tradycyjnie oznacza tylko jeden specjalny rodzaj takich kieszeni – tzw. Mobile Rack, potocznie zwany „saniami”. Głównym celem takich akcesoriów jest zapewnienie możliwości szybkiego przenoszenia dysków z jednej obudowy do drugiej. Aby to zrobić, projekt przewiduje dwie części: podstawę, która jest zamontowana w gnieździe 5,25" w obudowie i wymienną kasetę, w której napęd jest bezpośrednio zainstalowany. Aby zapobiec kradzieży lub nieautoryzowanemu dostępowi fizycznemu, "sanki "mogą być wyposażone w blokadę blokującą wyjęcie dysku. W dzisiejszych czasach stosuje się je dość rzadko, głównie przy pracy z macierzami dyskowymi, a także w niektórych innych szczególnych przypadkach - np. tak, aby po zakończeniu dnia pracy dysk z materiałami możesz zabrać ze sobą lub schować w sejfie, aby zapewnić poufność.
Innym rodzajem kieszeni na komputery PC są adaptery do instalowania dysków w niestandardowych gniazdach. Klasycznym przypadkiem jest użycie dysku 2.5"laptopa" w gnieździe 3.5" obudowy desktop, ale obecnie istnieje bardziej konkretna opcja - użycie dysku SSD M.2 jako karty rozszerzeń PCI-E (więcej szczegółów , patrz " Współczynnik kształtu ") ...

- Dla serwera. Systemy serwerowe najczęściej mają do czynienia z dużymi ilościami informacji, które wymagają wysokiej niezawodności i/lub szybkości dostępu. W związku z tym większość kieszeni do tego celu jest przeznaczona na kilka dysków (od dwóch do sześciu) - pozwala to zapewnić niezbędne woluminy i, jeśli to konieczne, zorganizować macierz RAID jednego lub drugiego poziomu. Jednocześnie w tego typu urządzeniach nie ma wbudowanej obsługi RAID (patrz niżej) - prościej i rozsądniej jest zorganizować ją za pomocą środków samego serwera. Warto również zauważyć, że pod względem sposobu instalowania dysków, takie kieszenie są zwykle określane jako „sanki” (patrz „Podwozie” powyżej) – zapewnia to dodatkową wygodę, pozwalając np. na szybką wymianę uszkodzonego dysku w macierz RAID. Kieszenie serwerowe mogą korzystać ze specjalistycznych interfejsów, takich jak SAS, chociaż tradycyjne SATA jest nadal bardziej popularne.

Współczynnik kształtu napędu, dla którego zaprojektowano kieszeń.

Takie akcesoria są wykonane dla standardowych formatów dysków wewnętrznych: 3,5", 2,5"(często dla obu naraz), a także dysków SSD M.2. Oto cechy każdej z tych wariantów:

- HDD 3,5" 3,5" - tradycyjny kształt dysków wewnętrznych do pełnowymiarowych komputerów stacjonarnych. W związku z tym kieszenie wewnętrzne na ten współczynnik są używane wyłącznie w komputerach PC lub serwerach, są zbyt obszerne dla laptopów; ponadto większość z nich kieszenie to podwozia - "sanki" (patrz "Przeznaczenie"). Zewnętrzne rozwiązania okazują się bardziej nieporęczne niż modele poniżej 2,5", jednak ze względu na brak ścisłych ograniczeń co do wielkości pojemnych napędów takie kieszenie są znacznie tańsze niż miniaturowe analogi o tej samej pojemności. Należy również zauważyć, że większość dysków 3,5-calowych to tradycyjne dyski twarde (lub hybrydowe urządzenia SSHD), moduły SSD w tym formacie są praktycznie niedostępne.

- SSD lub HDD 2,5". Obudowa 2,5" została pierwotnie stworzona jako "laptop", co odpowiada większości dysków we współczesnych laptopach. Dlatego wewnętrzne kieszenie tego współczynnika kształtu są przeznaczone głównie do laptopów; Klasyczna wersja takiego akcesorium to adapter do instalacji napędu w gnieździe napędu optycznego. W modelach komputerów PC ta opcja nie zyskała dużego rozpowsze...chnienia - nowoczesne komputery stacjonarne mają zwykle nie tylko 3,5-calowe, ale także 2,5-calowe wnęki na napędy; i z wielu powodów wygodniej jest stosować rozwiązania na saniach 3,5 "jako szybko odłączanych" (patrz wyżej). Ale w przypadku serwerów produkowane są wewnętrzne kieszenie o tym współczynniku kształtu - na kilka gniazd; zwykle reprezentują one również podwozia „sanki”. Jeśli chodzi o modele zewnętrzne, kieszenie 2,5” są zauważalnie mniejsze niż analogi 3,5”, ale dyski do nich są droższe za gigabajt pojemności (szczególnie przy dużych wolumenach).

- SSD lub HDD 2,5"/3,5". Modele zaprojektowane z myślą o dwóch obudowach jednocześnie. Znaczenie tego oznaczenia zależy od konkretnego typu kieszeni. Tak więc w modelach zewnętrznych i stacjach dokujących (patrz „Typ”) zwykle zakłada się możliwość zainstalowania dysku w kieszeni o dowolnym z dwóch współczynników kształtu do wyboru. Z reguły wnęki lub gniazda w takich modelach są początkowo projektowane na 3,5 ", a do mocowania dysków 2,5 cala w takich gniazdach służą specjalne wtyczki (należy pamiętać, że takich wtyczek w dokach może być mniej niż gniazd) Podobna konstrukcja jest stosowana w modelach wewnętrznych dla serwerów, a także w obudowach dla komputerów PC, które wyglądają jak „sanki” (patrz „Przeznaczenie”).Jednak w modelach na komputery PC istnieje inna opcja - adaptery do umieszczenia dysku twardego / SSD 2,5" w gniazdach o współczynniku kształtu 3,5" ; takie akcesoria również znajdą się w tej kategorii.

- SSD M.2. Obudowa zaprojektowana specjalnie dla miniaturowych komponentów wewnętrznych, w tym dysków półprzewodnikowych. Wymiary obrzeża M.2 to od 12 do 30 mm szerokości i od 16 do 110 mm długości, takie elementy łączy się złączem o tej samej nazwie. Zewnętrzne kieszenie tego współczynnika kształtu są kompaktowe. Z kolei modele wewnętrzne to najczęściej laptopowe rozwiązania do instalacji dysku SSD w gnieździe napędu optycznego. Istnieje jednak również dość specyficzna opcja - akcesoria do komputera PC, które umożliwiają podłączenie dysków M.2 do gniazda PCI-E (jak osobna karta dźwiękowa lub inna karta rozszerzeń).
Należy pamiętać, że połączenie przez M.2 może odbywać się zarówno w oparciu o PCI-E, jak i w oparciu o SATA; więcej szczegółów w rozdziale „Interfejs napędu”, tutaj zwracamy uwagę, że aktualny moment i kompatybilność z konkretnym napędem należy wyjaśniać osobno.

Interfejs napędu przewidziany w konstrukcji kieszonkowej, czyli inaczej sposób podłączenia napędu.

Sensowne jest używanie kieszeni do przechowywania danych wewnętrznych, dlatego do połączenia wykorzystywane są odpowiednie interfejsy. Należy również pamiętać, że w modelach wewnętrznych (patrz „Typ”) interfejs napędu często nie jest określony, ponieważ odpowiada interfejsowi łączącemu samą kieszeń z komputerem. Jeśli chodzi o konkretne opcje, obecnie najbardziej odpowiednie są SATA 3 i PCI-E 4x. Więcej szczegółów na ich temat:

— SATA 3. Najnowsza i najbardziej zaawansowana, a w kieszeniach dyskowych także najpopularniejsza wersja interfejsu SATA. Interfejs ten jest przeznaczony dla wewnętrznych urządzeń pamięci masowej, głównie dysków twardych; Stosunkowo słabo nadaje się do dysków SSD, ponieważ nie pozwala na wykorzystanie wszystkich potencjalnych możliwości pamięci półprzewodnikowej. Konkretnie, SATA 3 zapewnia prędkość przesyłu danych do 600 MB/s, podczas gdy do takich złączy można podłączyć także dyski wcześniejszych wersji SATA - z tą różnicą, że prędkość połączenia będzie ograniczona możliwościami wolniejszego interfejsu.
Warto dodać, że oprócz tradycyjnych dysków SATA 2,5” i 3,5” (patrz „Format Factor”), podłączanych za pomocą złącza o tej samej nazwie, obecnie można znaleźć także moduły SSD w formacie M.2, które również użyj połączenia w formacie SATA. Takie modele są zauwa...żalnie gorsze pod względem szybkości działania od rozwiązań dla M.2 PCI-E, ale są tańsze. Podłączane są do gniazda M.2, które musi obsługiwać SATA.

— SATA 2. Poprzednik SATA 3 opisanego powyżej; Ta wersja umożliwia przesyłanie danych z prędkością do 300 Mbit/s. Znacznie rzadziej spotykany jest w kieszeniach, głównie wśród przestarzałych modeli – np. rozwiązań zewnętrznych korzystających z USB 2.0 (patrz „Podłączenie”).

- PCI-E. Opcja występująca wyłącznie w modelach z napędami M.2 (patrz „Format dysku”). Moduły takie wykorzystują złącze M.2, przez które połączenie jest najczęściej realizowane w formacie PCI-E. Jednocześnie specyfikacje zwykle określają wersję i liczbę linii PCI-E - obsługiwane prędkości zależą bezpośrednio od tego. Na przykład oznaczenie „PCI-E 3.0 2x” oznacza 2 ścieżki PCI-E w wersji 3.0; ta wersja zapewnia 984 MB/s na linię, więc całkowita prędkość wynosi odpowiednio około 1,97 GB/s. Jednak obecnie częściej spotykane są bardziej zaawansowane opcje - np. PCI-E 3.0 4x, gdzie prędkość wynosi już około 3,9 GB/s. Jednocześnie dyski i kieszenie o różnych wersjach i liczbie linii PCI-E w tym przypadku są zwykle ze sobą kompatybilne, z tym wyjątkiem, że prędkość będzie ograniczona możliwościami wolniejszego interfejsu.

-SATA/SAS. Modele obsługujące połączenie poprzez dwa interfejsy - SATA lub SAS. Ten ostatni jest specjalistycznym standardem stosowanym przede wszystkim w systemach serwerowych; Kieszenie z tą funkcją mają również odpowiedni cel. A taką wszechstronność osiąga się dzięki temu, że kontrolery SAS są kompatybilne także z dyskami SATA, dzięki czemu oba typy złączy można mieć w kieszeni. Jednocześnie SAS wyraźnie przewyższa SATA szybkością działania - w zależności od wersji wynosi ona do 22,5 Gbit/s (w porównaniu z maksymalnie 6 Gbit/s w SATA). Warto jednak wziąć pod uwagę, że interfejs SAS nie ma ściśle określonego typu złącza – do takiego połączenia można zastosować kilka rodzajów wtyczek; Nie zaszkodzi wyjaśnić tę kwestię osobno.

Model chipsetu zainstalowanego „pod maską” kieszeni na dane.

W rzeczywistości chipset to zestaw chipów zapewniający wspólne działanie dysku z pozostałymi komponentami komputera. W kontekście kieszeni chipset odpowiada za przetwarzanie danych, przesyłanie ich, monitorowanie temperatury i zużycia energii w celu optymalizacji wydajności itp.

Przewidziany w konstrukcji sposób podłączenia kieszeni z zainstalowanym napędem do komputera.

Należy zauważyć, że parametr ten jest określany tylko w przypadkach, gdy interfejs połączenia różni się od interfejsu przemiennika (patrz wyżej). Podobna funkcja jest typowa dla wszystkich modeli zewnętrznych i stacji dokujących (patrz "Typ"): obecnie najczęściej używają USB 3.2 gen1, rzadziej - USB 2.0 lub USB C w tej lub innej wersji (patrz poniżej). W rozwiązaniach wewnętrznych złącze napędu rzadko różni się od złącza samej kieszeni, chociaż zdarzają się wyjątki.

Należy również powiedzieć, że w modelach zewnętrznych sposób połączenia jest zwykle określany przez rodzaj dostarczonego kabla; Co więcej, taki kabel często jest rozpinany, z możliwością zastąpienia go „przewodem” z innym rodzajem wtyczki.

Jeśli chodzi o konkretne metody połączenia, oto ich główne możliwości:

-USB 2.0. USB służy do podłączania zewnętrznych urządzeń peryferyjnych, w tym kieszeni; jest to najpopularniejszy nowoczesny interfejs do tego celu. A wersja 2.0 jest najstarszym obecnie używanym standardem USB. Możliwości takiego połączenia są bardzo skromne - w szczególności zasilanie przez złącze to 2,5 W, a maksymalna szybkość przesyłania danych nie przekracza 480 Mbit/s. Jest to zauważalnie wolniejsze niż chociażby SATA 2 (3Gb/s) nie wspominając o SATA 3 (6 Gb/s); więc ogó...lnie ten standard jest uważany za przestarzały, a w kieszeniach z tego typu połączeniem ogólna szybkość pracy jest ograniczona tylko możliwościami USB 2.0. Jednak obsługa tego interfejsu jest niedroga; w przypadku prostych zadań, które nie są związane z dużą ilością informacji, często wystarcza; ponadto urządzenia USB 2.0 są w pełni kompatybilne z nowszymi portami USB. Tak więc w dzisiejszych czasach wciąż można znaleźć kieszenie z tego typu połączeniem - są to w zasadzie najprostsze i najtańsze modele.

- USB 3.2 gen.1. Łączy się z pełnowymiarowym złączem USB (nie USB C) zgodnym z wersją 3.2 gen1. Ta wersja (wcześniej znana jako USB 3.1 gen1 i USB 3.0) jest bezpośrednim następcą USB 2.0, oferując 10x szybszy transfer danych – do 4,8 Gb/s – i większą moc. Wspomniana prędkość jest prawie jeden do jednego z możliwościami popularnego wewnętrznego interfejsu SATA 3; dlatego kieszenie z tego typu połączeniem są obecnie niezwykle powszechne.

-USB C 3.2 gen1. Połączenie USB C zgodne z wersją 3.2 gen1. Pod względem możliwości ta metoda jest identyczna z opisanym powyżej „zwykłym” USB 3.2 gen1, jedyną różnicą jest rodzaj złącza. USB C to stosunkowo nowy standard stosowany zarówno w elektronice stacjonarnej, jak i przenośnej. Złącze to jest zauważalnie mniejsze od standardowego USB A (nieco większe niż microUSB), a jednocześnie ma wygodną, dwustronną konstrukcję. Jednak szczególnie w komputerach, a nawet laptopach, porty USB C są używane znacznie rzadziej niż pełnowymiarowe USB, więc ta opcja jest stosunkowo rzadka w kieszeniach.

-USB C 3.2 gen2. Połączenie USB C zgodne z wersją 3.2 gen2. Więcej ogólnych informacji na temat USB C można znaleźć powyżej. A wersja USB 3.2 gen2 (wcześniej znana jako 3.1 gen2 lub po prostu 3.1) jest następcą 3.2 gen1 z jeszcze bardziej zaawansowanymi parametrami: maksymalna prędkość połączenia w tym standardzie wynosi 10 Gb/s. Z drugiej strony taka prędkość jest zbędna dla dysków SATA, obsługa tej wersji jest dość droga, a porty USB C 3.2 gen2 wciąż są stosunkowo rzadkie. Dlatego ta opcja nie otrzymała dystrybucji w kieszeniach: jest dostępna tylko w niektórych modelach dla dysków SSD M.2 z połączeniem PCI-E, gdzie prędkość wewnętrznego interfejsu jest już mierzona w dziesiątkach gigabitów na sekundę.

- PCI-E. Łączy się ze standardowym gniazdem PCI-E na płycie głównej. Innymi słowy, te kieszenie są podłączone do komputera w taki sam sposób, jak karty graficzne, karty dźwiękowe i inne karty rozszerzeń. Ta konstrukcja jest używany w wybranych modelach wewnętrznych dysków SSD M.2; korzystając z takiej kieszeni, można podłączyć podobny dysk do komputera stacjonarnego, nawet jeśli własne porty M.2 płyty głównej są zajęte, niedostępne, nie nadają się do podłączenia (np. wykorzystują interfejs SATA, podczas gdy dysk jest przeznaczony dla PCI -E) lub w ogóle.
Zwróć uwagę, że takie kieszenie są zazwyczaj kompatybilne z modułami SSD dla M.2 PCI-E bez żadnych problemów, ale kompatybilność z M.2 SATA powinna być wyjaśniona osobno (chociaż taka funkcjonalność jest również spotykana). Należy również powiedzieć, że gniazda PCI-E i urządzenia do nich mogą mieć różną liczbę linii, a ogólna zasada jest następująca: liczba linii dla gniazda na „płycie głównej” nie powinna być mniejsza niż liczba podłączona płytka. Jednak w kieszeniach z takim połączeniem zwykle przewidziane są nie więcej niż 4 linie, więc można je podłączyć do slotów PCI-E już od 4x.

- IDE. Przestarzały interfejs do podłączania dysków wewnętrznych. Niezwykle rzadko występuje we współczesnych kieszeniach - w poszczególnych modelach przeznaczonych do montażu nowoczesnych lub HDD/SSD w przestarzałych komputerach bez SATA i innych odpowiednich złączy.

Obsługa macierzy RAID wbudowanych w samą kieszeń.

Z definicji macierz RAID składa się z wielu dysków, więc funkcja ta jest dostępna tylko w modelach z więcej niż jednym dyskiem. Jednocześnie zauważamy, że w przypadku wewnętrznej instalacji dysków wygodniej jest tworzyć macierze za pomocą samego komputera PC lub serwera. Tak więc obsługa RAID znajduje się wyłącznie w urządzeniach zewnętrznych i stacjach dokujących (patrz „Typ”); Pod względem funkcjonalności takie rozwiązania często zbliżają się do serwerów NAS, przystosowanych do braku funkcji sieciowych.

Zwykle macierz ma na celu nie tylko zjednoczenie woluminów wszystkich dysków, ale także zwiększenie szybkości dostępu do danych i/lub zwiększenie niezawodności ich przechowywania. Specyfika zależy od poziomu RAID: na przykład RAID 0 z „rozproszeniem” bloków danych na osobnych dyskach zwiększa prędkość dostępu, RAID 1 z dublowaniem informacji pozwala na zapisanie wszystkich danych, nawet jeśli jeden dysk ulegnie awarii itp. Istnieje również tryb prosty łączący woluminy wszystkich dysków - nazywa się JBOD i jest używany wraz z RAID. Różne modele kieszeni mogą obsługiwać różne poziomy RAID, ten punkt należy wyjaśnić osobno.

Główny materiał, z którego wykonany jest korpus kieszeni.

- Tworzywo sztuczne / gumowe. Ta kategoria obejmuje modele, które w konstrukcji obudowy wykorzystują tworzywo sztuczne i/lub gumę. Specyficzny stosunek i cechy zastosowania tych materiałów są różne: korpus może być w całości z tworzywa sztucznego, mieć gumowe podkładki na końcach w celu zwiększenia ochrony przed wstrząsami, być całkowicie pokryty gumą itp. A w przypadkach (patrz „Typ”) materiały te można również uzupełnić innymi – takimi jak EVA, neopren czy nawet tkanina. Tak czy inaczej, plastikowe / gumowe obudowy można znaleźć wyłącznie w modelach zewnętrznych, w tym w stacjach dokujących. Takie kieszenie są nieco gorsze od metalowych pod względem wytrzymałości i niezawodności, ale są tańsze, a przy normalnym codziennym użytkowaniu wspomniana różnica nie jest krytyczna.

- Stal. Obudowy wykonane z metalu są najczęściej wykonane ze stali, ale istnieją inne opcje (na przykład stopy aluminium). Tylko ta opcja znajduje się w wewnętrznych kieszeniach – wynika to z szeregu cech takich akcesoriów. Jeśli chodzi o modele zewnętrzne w podobnej konstrukcji, są one znacznie mocniejsze i bardziej niezawodne od plastikowych, ponadto metalowa obudowa stwarza dodatkowe poczucie solidności. Przeciwną wadą tych zalet jest wyższa cena.

Liczba osobnych gniazd na napędy, przewidziana w konstrukcji kieszeni, innymi słowy - liczba napędów, dla których ten model jest przeznaczony.

Oprócz modeli na jeden slot, w dzisiejszych czasach można znaleźć rozwiązania bardziej pojemne – na dwa napędy, a nawet więcej. To „wielokrotne ładowanie” występuje w trzech typach urządzeń. Pierwsza to kieszenie wielkoformatowe do celów stacjonarnych (patrz wyżej), działające w formacie oddzielnych magazynów na duże ilości danych. Modele te mogą obsługiwać macierze RAID (patrz wyżej) i inne funkcje specjalne. Drugi typ urządzeń z więcej niż jednym gniazdem to oddzielne stacje dokujące (patrz „Typ”) o podobnej funkcjonalności. Trzeci typ to modele serwerowe (patrz „Przeznaczenie”) z instalacją wewnętrzną; ponownie pozwalają na organizację tablic, ale za pomocą samego serwera.

Należy pamiętać, że urządzenia zewnętrzne z jednym gniazdem mogą być zasilane z portu USB, ale kilka napędów w tym przypadku nieuchronnie wymaga oddzielnego zasilacza (patrz „Zasilanie”).

Maksymalna pojemność pamięci obsługiwana przez kieszeń. W modelach z wieloma dyskami/dyskami SSD (patrz „Gniazda napędów”) ta pozycja wskazuje największą łączną objętość obsługiwaną przez urządzenie; dzieląc ten wolumen przez liczbę gniazd, można określić maksymalną dopuszczalną objętość każdego pojedynczego dysku.

Ograniczenie maksymalnej głośności dotyczy głównie modeli zewnętrznych, w tym stacji dokujących (patrz „Typ”). Wynika to z faktu, że w takich modelach do napędu i do podłączenia samej kieszeni używane są zasadniczo różne interfejsy (najczęściej odpowiednio SATA i USB, patrz powyżej, aby uzyskać więcej informacji). Do normalnej interakcji takich interfejsów wymagany jest sterownik elektroniczny; a im większa objętość zainstalowanego dysku (dysków), tym wyższe wymagania dotyczące wydajności takiego kontrolera.

Należy pamiętać, że przy wszystkich innych rzeczach bez zmian, obsługa dużych wolumenów jest droższa, a same pojemne dyski nie są tanie. Dlatego przy wyborze według tego wskaźnika warto brać pod uwagę realne potrzeby, a nie gonić za maksymalnymi liczbami.

Rodzaj żywności przewidzianej w konstrukcji kieszeni.

Parametr ten dotyczy wyłącznie modeli zewnętrznych (w rozwiązaniach wewnętrznych zasilanie jest określane wyłącznie przez interfejs połączeniowy). Opcje mogą być następujące:

- USB. Zasilany przez ten sam port USB, który jest używany do głównego połączenia. Zaleta tej opcji jest oczywista: pozwala obejść się bez zbędnych przewodów i korzystać z kieszeni bez względu na obecność gniazd (co jest ważne np. podczas pracy z laptopem w podróży). Jednocześnie moc zasilacza USB jest na ogół niska, co więcej, zależy to bezpośrednio od wersji złącza (patrz „Połączenie”). Tak więc w przypadku kieszeni na kilka płyt ta opcja zasadniczo nie jest odpowiednia. W innych przypadkach należy zwrócić uwagę na kompatybilność podczas podłączania do złącza USB starszej wersji niż obsługiwane przez kieszeń. Na przykład model z USB 3.2 gen1 można bez problemu fizycznie podłączyć do portu USB 2.0, ale do normalnej pracy może nie mieć wystarczającego zasilania. Jednak nowsze wersje (USB 3.2 gen1 i gen2) praktycznie nie mają takich problemów ze zgodnością.

- Zasilacz. Zasilany osobnym zasilaczem, zwykle podłączonym do gniazdka. Te kieszenie są bardziej nieporęczne i mniej mobilne niż modele zasilane przez USB, nie mogą działać bez gniazdek w pobliżu, a dodatkowy przewód jest uciążliwy. Z drugiej strony zasilacz jest w stanie dostarczyć większą moc niż USB, a ta moc jest stała i nie zależy...od wersji portu, do którego podłączony jest dysk. Tak wiele modeli stacjonarnych korzysta z tego rodzaju mocy; a w przypadku zewnętrznych kieszeni na dwa lub więcej dysków jest to zazwyczaj jedyna dostępna opcja.

Obecność aktywnego systemu chłodzenia w konstrukcji kieszeni.

Systemy aktywne to systemy, które wymuszają odprowadzanie ciepła; klasycznym przykładem jest wentylator (lub chłodnica, czyli wentylator z radiatorem), właśnie takie urządzenia stosuje się w kieszeniach do przechowywania. Ich główną zaletą jest wysoka efektywność odprowadzania ciepła. Z drugiej strony aktywne chłodzenie generuje dodatkowy hałas, zwiększa rozmiar i zużycie energii, a także wpływa na koszt projektu - podczas gdy kieszenie do przechowywania zwykle nie nagrzewają się tak bardzo, a wspomniana wydajność jest dla nich rzadko wymagana. W związku z tym funkcja ta występuje wyłącznie wśród modeli stacjonarnych przeznaczonych do kilku napędów. Takie modele mogą mieć dość mocną elektronikę sterującą, która generuje dużo ciepła i wymaga dodatkowego chłodzenia, a wspomniane wady nie są dla nich szczególnie istotne.

Obecność pokrowca w zestawie dostawczym

Pokrowiec jest kompletny wyłącznie dla modeli zewnętrznych w wersji przenośnej (patrz „Przeznaczenie”). Funkcje takiego akcesorium są tradycyjne: chroni urządzenie przed kurzem, wilgocią i innymi problemami podczas przechowywania i transportu, a także może służyć do przechowywania dodatkowych przedmiotów, takich jak kabel połączeniowy czy zewnętrzny zasilacz. Ponadto okładki są zazwyczaj wygodniejsze i bardziej funkcjonalne niż opakowania improwizowane. Mogą być wykonane z różnych materiałów, każda opcja ma swoje zalety: miękkie materiały pozwalają kompaktowo złożyć pokrowiec, gdy nie jest potrzebny, twarde lepiej chronią zawartość przed uderzeniami i wstrząsami.