Flagowe modele pełnoklatkowe: 5 najlepszych modeli

Wszystkie trzy drugie wersje pełnoklatkowej serii bezlusterkowców Sony wcielają się w rolę flagowców: modele A7 II, A7R II i A7S II. Najbardziej przystępną opcją wśród tego trio jest pierwszy model.

Sony A7 II był debiutem pełnoklatkowym aparatem wyposażonym w 5-osiowy stabilizator obrazu matrycy(góra-dół, prawo-lewo, wzdłuż własnej osi). Pod tym względem konkurować z modelem mogą tylko aparaty z tej samej serii. Odcinek pozwala wygrać do 4-5 kroków ekspozycji. Tych. uzyskanie rozmycia obrazu podczas fotografowania przy długich czasach otwarcia migawki rękami stało się trudniejsze. Do tego stabilizacja za pomocą optyki nigdzie nie zniknęła (jeśli na pokładzie jest wbudowany stabilizator). Tak naprawdę mamy do czynienia z podwójną stabilizacją obrazu – zarówno przez matrycę, jak i przez obiektyw.

Ponieważ Sony Alpha A7 II jest aparatem bezlusterkowym, jest prawie dwukrotnie lżejszy od lustrzanych odpowiedników. W związku z tym jego wymiary są mniejsze. Ale nie ze szkodą dla ergonomii - elementy sterujące na „tuszy” aparatu są przemyślane i rozsądne. Wygody w procesie filmowania dodaje pochylony ekran, który jest dobrze widoczny z dolnego i górnego kąta. Jest bezdotykowy, więc będziesz musiał ustawić punkt ostrości za pomocą klawiszy. Nawiasem mówiąc, model wyposażony jest w autofokus 4D ze 117 czujnikami ostrości fazowej umieszczonymi bezpośrednio na matrycy. System ogniskowania nie rozmazuje się nawet w ciemności.

W systemach Sony Alpha denerwuje tylko jedno – nierozwinięta flota optyki. Oczywiście jest to kwestia czasu iw niedalekiej przyszłości różnorodność soczewek będzie się powiększać. Na razie musisz zadowolić się tym, co masz, lub skorzystać z optyki systemów innych firm zainstalowanych za pomocą adaptera. Plus w tym stanie rzeczy nadal istnieje: nawet najstarszy manualny obiektyw zostanie ustabilizowany.

Aparat stanie się wiernym towarzyszem pejzażysty lub miłośnika fotografowania architektury. Dla celów raportowania jest mniej odpowiedni - nie ułatwia tego ogólna responsywność i krótki czas działania na jednym ładowaniu akumulatora. Ponadto model jest jedną z najbardziej zrównoważonych opcji na rynku pod względem stosunku ceny do jakości.

D810 to logiczna kontynuacja profesjonalnych aparatów z serii 800 firmy Nikon. Inżynierowie nie wymyślili czegoś radykalnie nowego i po prostu zaktualizowali model Nikon D800. Ulepszenia dotknęły prawie wszystkiego.

Przede wszystkim zaktualizowano matrycę aparatu. Jego rozdzielczość pozostała na tym samym poziomie (36,3 MP), ale całkowita liczba pikseli nieznacznie wzrosła, a filtr antyaliasingowy (w celu zwalczania mory) zniknął. To od razu wpłynęło na ostrość obrazu, która stała się znacznie lepsza. Rozdzielczość czujnika wpłynęła również na rozmiar plików. Najcięższe pliki RAW mogą ważyć do 70 MB. Dlatego jeśli zadaniem nie jest uzyskanie ultra-szczegółowego zdjęcia, można przełączyć się na 9-megapikselowy tryb fotografowania – finalny obraz będzie ważył kilka razy mniej.

Drugą innowacją jest procesor EXPEED 4. Dzięki niemu udało się zwiększyć szybkość robienia zdjęć seryjnych do 5 kl./s, a także zwiększyć zakres czułości(w rozszerzonym zakresie waha się od 32-51200 jednostek ISO). Fotografowanie w jasnym lub słabym oświetleniu jest łatwiejsze, a ilość szumów na zdjęciach robionych przy wysokich czułościach ISO została zmniejszona.

Należy przydzielić osobną linię 51-punktowy system ustawiania ostrości. Do jej umiejętności dodano możliwość grupowego śledzenia obiektu strzelania w 5 ustalonych punktach. Stracenie celu stało się trudniejsze.

Co zaskakujące, przy dużej rozdzielczości matrycy aparat nie obsługuje nagrywania wideo w popularnym obecnie formacie 4K. W formacie FullHD filmy nagrywane są z hukiem - dla operatora dostępne są wszelkiego rodzaju asystenci oprogramowania ("zebra" do identyfikacji prześwietlenia, regulacja głośności itp.) oraz porty do podłączenia dodatkowych akcesoriów (zewnętrzny mikrofon, rejestrator itp.) .

Nikon D810 to narzędzie dla profesjonalistów. Biorąc pod uwagę ogromną flotę wymiennych obiektywów do systemów pełnoklatkowych, aparat ma niemal nieograniczone możliwości.

Na początku 2015 roku wypuszczono parę lustrzanek cyfrowych o indeksach 5DS i 5DS R. Następcy linii o numerze „5” stały się pierwszymi lustrzankami o gigantycznej rozdzielczości 50,6 megapiksela, bardziej typowej dla technologii średnioformatowej.

W praktyce zastosowanie matrycy o tak wysokiej rozdzielczości pozwala na uzyskanie zdjęć o doskonałej szczegółowości. Fotograf otrzymuje również bonus w postaci możliwości wycięcia pożądanego fragmentu z finalnego zdjęcia bez utraty jakości. Opłata za 50 megapikseli to niska maksymalna robocza wartość ISO - już przy ISO 3200 szum potrafi zepsuć zdjęcie. Wynika to z faktu, że każdy piksel ma niewielki rozmiar, więc może pochłaniać mniej światła. Maksymalną czułość ISO można podnieść do wartości 6400 jednostek (12800 w rozszerzonym zakresie).

Kamera ma zainstalowane jednocześnie dwa procesory obrazu DIGIC 6, ponieważ zarządzanie takim „potworem” nie jest łatwym zadaniem. Zostały zaprojektowane tak, aby zapewnić szybką pracę kamery jako całości i wysoką szybkostrzelność do 5 kl./s przy maksymalnej rozdzielczości. Bufor podczas zdjęć seryjnych „nie dusi”, nawet biorąc pod uwagę, że rozmiary plików są bardzo imponujące : około 65 MB waży 1 plik RAW, a 20 MB - plik JPEG. Zanim kupisz taki aparat, spójrz na swój komputer – czy poradzi sobie z obróbką zdjęć o tak dużej wadze?

Model jest bardzo wymagający w stosunku do obiektywów. Nie każdy z nich jest w stanie efektywnie pracować w połączeniu z wysoką rozdzielczością kamery. Listy zalecanych optyki można znaleźć zarówno na oficjalnej stronie firmy Canon, jak i w zasobach stron trzecich (Sigma, Tamron itp.).

Lustrzanka firmy Canon przeznaczona jest dla reklamodawców, malarzy krajobrazowych, tematów. Ogólnie wszyscy, którzy potrzebują niesamowitych szczegółów w każdych warunkach fotografowania - nawet w studiu, nawet na ulicy w strugach deszczu lub śniegu.

D4S jest liderem w segmencie aparatów premium firmy Nikon. Trudno powiedzieć coś złego o modelu, bo jest czysto profesjonalny i wypchany różnymi „bajerami” do gałek ocznych.

W przeciwieństwie do młodszej serii 800 ( Nikon D800, Nikon D810) na pokładzie flagowca nie znajdziemy matrycy z pewnego rodzaju rekordową liczbą megapikseli. „Wszystko z umiarem” dotyczy konkretnie D4S. Pełnoklatkowa matryca aparatu ma rozdzielczość 16 megapikseli, co jest normalną równowagą - wyścig o megapiksele jest potrzebny tylko w niektórych gatunkach fotografii, a przy szczegółowości flagowca wszystko jest w porządku, nawet w tej rozdzielczości .

Stosunkowo duży fizyczny rozmiar każdego pojedynczego piksela, który tworzy obraz, pozwala na pochłonięcie większej ilości światła. Wynika z tego, że mocną stroną aparatu jest fotografowanie w słabym świetle. Podnosząc czułość ISO do 51200 (wartość nieosiągalna dla większości aparatów), obraz w wielu przypadkach nadal będzie nadawał się do publikacji w Internecie. Pod względem światłoczułości z Nikonem może konkurować jedynie bezlusterkowiec Sony Alpha A7S II, ale jego elementem jest wideo, a nie zdjęcia.

System ustawiania ostrości aparatu pełnoklatkowego ma 51 punktów. To niewiele, ale łapie strzelający obiekt w niemal całkowitej ciemności, a przy maksymalnej szybkości zdjęć seryjnych (11 kl./s) również nie traci go z oczu. Z takim „potworem” można spokojnie udać się na nocny etap Formuły 1 w Singapurze, wystarczy kupić szybki teleobiektyw.

Zazwyczaj najwyższej klasy aparaty nie są wyposażone w żadne specjalne „chipy”. Ale D4S je ma. Aparat świetnie radzi sobie z wykonywaniem i łączeniem ujęć o wysokim zakresie dynamicznym (innymi słowy HDR), a także ma spore możliwości i ogromną różnorodność ustawień w fotografowaniu interwałowym i poklatkowym, tj. w tworzeniu time-lapsów.

Odniesienie. Fotografia poklatkowa to fotografowanie obiektu pod tym samym kątem w określonych odstępach czasu. Głównym celem tego typu filmowania jest pokazanie powolnych procesów. Cechą charakterystyczną fotografowania interwałowego jest to, że w przypadku fotografowania poklatkowego wszystkie zrobione zdjęcia są automatycznie gromadzone w filmie, podczas gdy w przypadku fotografowania interwałowego wszystkie zdjęcia pozostają jako osobne ujęcia.

Przed premierą 1D X firma Canon podzieliła flagowe aparaty na dwie odrębne grupy – studyjną i reportażową. Canon EOS 1D X łączy je wszystkie.

Lustrzanka cyfrowa ma tylko jednego poważnego konkurenta – Nikona D4S. Oba aparaty są do siebie pod wieloma względami podobne i są nastawione wyłącznie na profesjonalne zastosowanie. Jednak pod trzema względami Canon wyprzedził swojego głównego rywala: w jego sercu zainstalowana jest 18-megapikselowa matryca, prędkość zdjęć seryjnych sięga 12 kl./s w RAW i 14 kl./s w JPEG, a system ustawiania ostrości ma 61 punktów (przy 41 krzyż). Różnice nie są tak znaczące, ale są.

Szczególnie wyróżnia się system ogniskowania. 6 trybów jego działania otwiera niemal nieograniczone możliwości w śledzeniu tematu fotografowania. Co więcej, każdy z trybów autofokusa można dodatkowo skalibrować ręcznie, co stukrotnie ułatwia pracę fotografowi. Co tu dużo mówić, nawet jeden punkt ostrości może niezawodnie zaczepić jadący samochód.

Dla miłośników fotografowania w orientacji portretowej klawisze sterujące są zduplikowane, aby można było ustawić główne parametry fotografowania bez rozpraszania się procesem. Z przyzwyczajenia nie spodoba ci się tylko waga i wymiary aparatu. Ale inni fotografowie będą patrzeć na niego z zazdrością i zachwytem.

Ponadto lustrzanka cyfrowa bardzo dobrze nagrywa wideo. Maksymalna rozdzielczość filmów to 1920x1080 pikseli. Dlatego jeśli masz w salonie telewizor UltraHD i zamierzasz oglądać na nim materiał własnymi rękami, lepiej spojrzeć na towarzysza aparatu w obliczu Canona EOS 1D C – może nagrywać filmy w ultrawysoka rozdzielczość 4K.

Aparat jest przeznaczony do wykonywania wysokiej jakości zdjęć w każdych warunkach fotografowania. Nawet w mroźny dzień jego bateria nie zawiedzie i pozwoli Ci spędzić dzień zdjęciowy bez siły wyższej.