Porady dla początkujących fotografów: pomysły na nietypowe zdjęcia

Poniżej znajdziesz kilka najpopularniejszych pomysłów na zdjęcia, a także podstawowe wskazówki, jak je wykonać.

Od zmierzchu do świtu

Pierwszą rzeczą, która zwykle przychodzi do głowy, gdy chcesz sfotografować coś pięknego i ekscytującego, ale niezbyt trudnego, jest zachód słońca. Zachód słońca trwa tylko kilka minut. W takich momentach światło staje się ciepłe i miękkie, pozbawione twardości południa. Wielu fotografów wykorzystuje światło zachodzącego słońca do tworzenia romantycznych i nastrojowych portretów.

Przed kręceniem nie zaszkodzi trochę się przygotować - wybierz odpowiednie miejsce z ciekawą kompozycją i zabierz ze sobą statyw. Istnieją dwa rodzaje zachodów słońca - późny i wczesny. Czas zachodu słońca nazywany jest „reżimem”, trwa zwykle 10-15 minut, ale czas ten może się różnić w różnych porach roku. Wczesny zachód słońca ma miejsce wtedy, gdy słońce jeszcze się nie schowało i oglądasz je na ogólnym tle. Późny zachód słońca można nazwać czasem, w którym tarcza słoneczna jest całkowicie schowana za horyzontem, ale jej światło jest nadal widoczne.

Gdy słońce zbliża się do horyzontu, światło się zmieni temperatura barwowa od żółtawej do czerwonej

Gdy słońce zbliża się do horyzontu, światło zmieni temperaturę barwową z żółtawej na czerwoną. Wykorzystaj ten moment.

Ale im bliżej końca zachodu słońca, tym mniej światła wpada do obiektywu, więc fotografowanie z ręki może być przytłaczającym zadaniem. W takich przypadkach lepiej użyć statywu.

Nie ma uniwersalnych ustawień do fotografowania zachodów słońca, ale jest kilka wskazówek, o których należy pamiętać, aby nie zepsuć zdjęcia.

- Najpierw spróbuj ustawić minimalną wartość ISO i ustaw przysłonę na f/5,6 – f/11. Niskie ISO nasyci zdjęcie szczegółami, a zakryta przysłona pozwoli uniknąć braku głębi ostrości. Jeśli chcesz uzyskać efekt „długich promieni emanujących ze słońca”, lepiej zakryć aperturę tak bardzo, jak to możliwe - f/22.

- Następnie musisz ustawić punkt fotografowania, w przeciwnym razie zdjęcie nie powiedzie się w zakresie dynamicznym (DD). Wskazując na słońce, DD będzie maksymalne, a jeśli zostanie umieszczone z boku, zmniejszy się. Im bliżej źródła światła znajduje się punkt ostrości, tym większe będzie DD.

- Dla początkującego najlepiej używać czasu otwarcia migawki i trybu przysłony, ale warto dążyć do ręcznego (M). Aby to zrobić, w ustawieniach aparatu musisz ustawić wymaganą przysłonę i czas otwarcia migawki. Dobieramy je eksperymentalnie - robiąc kilka ujęć, a wraz ze zmianą zdjęcia zwiększamy lub zmniejszamy czas otwarcia migawki do akceptowalnego rezultatu.

Fotografując późny zachód słońca, nie używaj niepotrzebnie krótkich czas otwarcia migawki, to jest obarczone niedoświetlonym obrazem

- Jeśli aparat nie radzi sobie ze zbyt dużym DR i podczas fotografowania z dowolnym czasem otwarcia migawki występują prześwietlenia lub niedoświetlenia, w takim przypadku należy fotografować z braketingiem ekspozycji. Funkcja ta jest dostępna w prawie każdej nowoczesnej lustrzance jednoobiektywowej i obejmuje wykonywanie dużej liczby identycznych ujęć z różnymi wartościami ekspozycji. Następnie możesz dowolnie wybrać najbardziej udaną. Ponadto te zdjęcia można następnie połączyć w jedno i osiągnąć lepszy efekt - ta technika nazywana jest mapowaniem tonów.

- W przypadku fotografowania zachodów słońca przydatne może być użycie filtra gradientowego. To akcesorium znacznie poprawi wynik, z jego pomocą można przyciemnić zbyt jasną część światła, podczas gdy reszta kadru pozostanie bez zmian. Przykładem jest zbyt jasne niebo - z filtrem gradientowym uzyskasz wyważone ujęcie.

- Podczas fotografowania słońca na czole może pojawić się odblask, którego można uniknąć, fotografując pod innym kątem lub zasłaniając słońce dowolnym fotografowanym obiektem. Brud na soczewce może również powodować odblaski.

— Do fotografowania późnych zachodów słońca wymagany jest statyw. Sam proces jest nieco prostszy niż fotografowanie wczesnego zachodu słońca, ponieważ słońce nie świeci w obiektyw. Ale zamiast tego pojawia się inny problem - za mało światła. Spróbuj jak najszybciej sfotografować zachód słońca lub zwolnij czas otwarcia migawki. Ale czułość ISO powinna być podnoszona tylko w ostateczności, ale jeśli nie da się tego uniknąć, to lepiej to zrekompensować otwierając przysłonę na maksimum. Ogólna ostrość spadnie, ale nie stracisz szczegółów, co oznacza, że możesz ją wyostrzyć już w edytorze zdjęć.

Sylwetka

Sylwetka to jeden z tych efektów, który nie wymaga od fotografa specjalnej wiedzy ani trudnych warunków fotografowania. Ale jednocześnie wynik może Cię zaskoczyć - zdjęcie okaże się bardzo klimatyczne i niezwykłe.

Wyostrzany jest specjalny obiekt, na jasnym tle powstaje cień, który podkreśla jego kształt. Sylwetkę zawsze wykonuje się na jasnym tle, najczęściej używa się słońca, ale nadają się też inne źródła, jak lampa, światło latarni, reflektory, a nawet księżyc. Tematem filmowania może być również wszystko – osoba, budynek, zwierzęta itp.

Nie ma znaczenia, jaki aparat masz, o ile ma ustawienie priorytetu migawki i możliwość zmiany ekspozycji, możesz uchwycić sylwetkę. Ale niektóre mydelniczki nie mają w swoim arsenale ustawień ręcznych, w takim przypadku należy oszukać aparat. Najczęstszym sposobem na to jest skierowanie obiektywu na bardzo jasny obiekt, wciśnięcie spustu migawki do połowy, a następnie szybkie skomponowanie żądanej kompozycji i zrobienie zdjęcia. Jednak takie tańce z tamburynem mogą do niczego nie prowadzić.

Sylwetka jest zawsze wykonywana na jasnym tle, najczęściej używa się słońca, ale inne źródła wystarczą.

Aby uzyskać najlepsze zdjęcie, musisz znaleźć rozpoznawalny obiekt. Przed rozpoczęciem fotografowania należy zmniejszyć wartość ekspozycji i jeśli wydaje się, że tło jest zbyt jasne, nieco skrócić czas otwarcia migawki. Ustawiając parametry ekspozycji na tło, można spotkać się z tym, że sylwetka jest zbyt jasna. Niestety, częściej pojawia się to już podczas przeglądania zdjęć na komputerze. W razie wątpliwości najlepiej na początku zmniejszyć ustawienia ekspozycji jeszcze o jeden krok.

Najczęściej sylwetkę zdejmuje się z rąk. Ale jeśli światła jest za mało, musisz skorzystać ze statywu. Warto pamiętać, że podczas fotografowania w pobliżu wody ilość światła zauważalnie wzrasta, po czym ponownie przychodzi czas otwarcia migawki.

Kolejnym bardzo ważnym parametrem jest ostrość. Jeśli zdjęcie nie jest wystarczająco ostre, widz od razu zobaczy, gdzie jest małżeństwo.

Nocne niebo

Naiwnością jest sądzić, że nocą nie ma co fotografować. Wręcz przeciwnie, nocą niebo jest pełne gwiazd i to wszystko można sfotografować. Ale najpierw spróbujmy nauczyć się strzelać do księżyca.

Fotografowanie księżyca bardzo różni się od fotografowania zachodu słońca lub sylwetki. Wielu, którzy próbowali sfotografować księżyc na nocnym niebie, zamiast zwykłej fotografii otrzymało rozmytą jasną kulę na czarnym tle. Musisz zrozumieć, że przy automatycznych ustawieniach kamera nie może odpowiednio ustawić niezbędnych parametrów, jest to spowodowane tym, że księżyc jest bardzo jasnym obiektem, a niebo bardzo ciemnym tłem. Aparat nie jest w stanie określić, jakim obiektem jesteś zainteresowany, dlatego robi zdjęcie jako całość i stara się rozjaśnić ciemne obszary. W rzeczywistości wszystko powinno być na odwrót.

Warunkiem koniecznym do fotografowania księżyca jest możliwość skrócenia czasu otwarcia migawki i regulacji przysłony

Do pracy będziesz potrzebować obiektywów o różnych ogniskowych, w zależności od interesującego Cię gatunku. Jeśli interesuje Cię maksymalne powiększenie, przyda Ci się także swego rodzaju technika powiększania. Tak więc lustrzanka powinna nawinąć obiektyw telezoom, a dobry ultrazoom sprawdzi się jako pudełko na mydło.

Każdy gatunek może wymagać różnych ogniskowych, ale w rzeczywistości można fotografować z dowolną ogniskową, nawet obiektywem typu rybie oko. Nie możesz też obejść się bez statywu, ponieważ zrobienie zdjęcia księżyca rękami jest bardzo trudne, jeśli w ogóle niemożliwe.

Kilka podstawowych wskazówek dotyczących fotografowania księżyca na nocnym niebie:

- Warunkiem jest możliwość skrócenia czasu otwarcia migawki i dostosowania przysłony.

- Nie bój się niskiego ISO - to nawet dobre dla detali. Być może na początek całkiem możliwe jest rozpoczęcie od następujących ustawień: czas otwarcia migawki około 1/200 s - 1/250 s, ISO 100, przysłona f / 11. Ponadto, w zależności od fazy księżyca, czasu strzelania i fabuły, możesz nieznacznie zmienić parametry w jednym lub drugim kierunku. Mówiąc o fazie księżyca, bardzo ważne jest, aby zrozumieć, że im większy okrąg, tym więcej światła odbija od słońca. Im pełnia księżyca, tym krótszy powinien być czas otwarcia migawki, a im mniejszy, tym dłuższy powinien być czas otwarcia migawki.

- Są jeszcze dwa ważne ustawienia, które trzeba dostosować - fotografowanie w trybie samowyzwalacza i brak stabilizacji. Bez samowyzwalacza poruszysz aparatem w momencie robienia zdjęcia, a kadr najprawdopodobniej będzie rozmazany. Obecność stabilizacji może rozmywać kadr, ponieważ aparat jest nieruchomy, a stabilizacja działa w czasie rzeczywistym.

Fotografowanie nocnego nieba oznacza również strzelanie do gwiazd i ewentualnie innych obiektów, które wpadają w kadr. Aby uzyskać dobry wynik, potrzebujesz szybkiej optyki o krótkiej ogniskowej. Wiele osób uważa, że ustawiając czas naświetlania na 30 sekund uzyskamy maksymalne światło, można też trochę przytrzymać przysłonę dla ostrości. Problem w tym, że gwiazdy, a właściwie nasza planeta z wami, nie stoi w miejscu. A jeśli chcesz uzyskać statyczne ujęcie rozgwieżdżonego nieba, musisz ustawić czas otwarcia migawki na ogniskową obiektywu.

Robi się to po prostu dzieląc 600 przez ogniskową obiektywu. W takim przypadku otrzymamy maksymalny dozwolony czas otwarcia migawki, przy którym rozgwieżdżone niebo będzie statyczne. Tak więc dla obiektywu 18 mm maksymalny dostępny czas otwarcia migawki wynosi 33,33 sekundy.

Fotografując gwiaździste niebo, należy zwiększyć czułość ISO do wartości granicznej lub bliskiej wartości granicznej

Podczas fotografowania gwiaździstego nieba światło nie wystarczy, należy zwiększyć czułość ISO do wartości granicznych lub bliskich granicznych. Najczęściej będą to parametry ISO 800-1600, w niektórych przypadkach może być potrzebne ISO 6400.

Podczas fotografowania gwiaździstego nieba zdecydowanie zalecamy użycie formatu RAW. W nim utrata detali nie będzie tak duża jak w JPG, a szum będący konsekwencją podniesienia ISO można stłumić w dowolnym edytorze zdjęć.

Ze względu na brak światła lub przy długich czasach otwarcia migawki na pewno przyda się statyw. Bez tego zdjęcia będą rozmazane i nieostre. Podobnie jak w przypadku fotografowania księżyca należy włączyć samowyzwalacz i wyłączyć stabilizację. Potrzebny będzie również tryb ręcznego ustawiania ostrości, w którym należy ustawić ostrość na nieskończoność, w przeciwnym razie gwiazdy będą nieostre i zdjęcie nie zadziała.

Wiele kamer może nagrywać wideo z funkcją timelapse. W tym trybie aparat robi jedno zdjęcie co kilka sekund, a następnie skleja je w jeden film. W ten sposób możesz nakręcić niesamowity film z efektem przyspieszonego czasu.