TOP 5 smartfonów z panoramicznym wyświetlaczem

Piąta generacja popularnej linii smartfonów Xiaomi Redmi przenosi trend szerokoekranowy do mas. W momencie ogłoszenia może konkurować tylko z urządzeniami chińskich marek drugorzędnych, kilkoma gadżetami mobilnymi ze średniej półki i oczywiście flagowymi smartfonami, w których zaglądał bezramkowy styl.

Xiaomi Redmi 5 jest zamknięty w metalowej obudowie z plastikowymi wstawkami na górze i na dole. Kardynalne różnice w stosunku do poprzednich członków rodziny widoczne są od frontu, gdzie ekran montowany jest ze stosunkowo niewielkimi ramkami na całym obwodzie. Znacząco wzrosła przekątna wyświetlacza (z 5 do 5,7 cala), czego nie można powiedzieć o rozdzielczości, która odpowiada formatowi HD+ (1440x720 pikseli). Większą gęstość pikseli może zaoferować starsza modyfikacja urządzenia - z 5,99-calowym ekranem FullHD+.

Platforma sprzętowa gadżetu opiera się na „burzy” klasy początkowej - 8-rdzeniowym procesorze Snapdragon 450. W jego rdzeniu jest to wersja średniego 625. „smoka” o obniżonej częstotliwości. W połączeniu z 3 GB pamięci RAM procesor zapewnia pewne codzienne działanie gadżetu i przyzwoitą wydajność w grach mobilnych (nie przy najwyższych ustawieniach graficznych w poważnych grach).

Ekran stał się jedynym nowomodnym trendem, który znalazł zastosowanie na pokładzie urządzenia. Aparaty w wyposażeniu smartfona pozostały „jednooki”: sensor 12 MP z przysłoną f/2.2 pełni rolę głównego fotomodułu, a Xiaomi Redmi 5 wykorzystuje moduł selfie 5 MP z maksymalną przysłoną f/2,0 jako przedni aparat . Aparat na przednim panelu jest uzupełniony o własną lampę błyskową, która oświetla twarz podczas wykonywania autoportretów.

W swojej kategorii cenowej smartfon jest jednym z najbardziej optymalnie zbalansowanych urządzeń. Posiada inteligentny skaner linii papilarnych, port podczerwieni do sterowania urządzeniami domowymi oraz pełen zestaw modułów komunikacyjnych umożliwiających dostęp do Internetu i poruszanie się po okolicy (z wyjątkiem chipa NFC). Wszystko to razem ma na celu zaspokojenie potrzeb zwykłych konsumentów, którzy nie chcą przepłacać za flagowe rozwiązania.

Ku rozczarowaniu wielu, moda na wypuszczanie mini wersji flagowych smartfonów odeszła w zapomnienie. Jednak oglądając model z prefiksem Q6 nie można tego powiedzieć – urządzenie zachowało maksymalne podobieństwo z topem , zapożyczając z niego panoramiczny ekran 18:9 i ogólne wskazówki dotyczące stylizacji.

W rzeczywistości między LG Q6 a jego starszym bratem nie ma tak mało różnic. Wyróżnia go skromny rozmiar, brak skanera linii papilarnych i podwójny moduł aparatu głównego. Mimo to, przy porównywalnych rozmiarach do 5-calowych gadżetów mobilnych, ekran modelu rozciągnął się do 5,5 cala, zamiast czytnika linii papilarnych smartfon wykorzystuje system rozpoznawania twarzy, a aparat 13 MP z tyłu obudowy pokazuje przyzwoicie wysokiej jakości zdjęcia w dobrym świetle.

Główna różnica między flagowcem a rozważanym modelem polega na wykorzystaniu zupełnie innej platformy sprzętowej. Sercem LG Q6 jest mocny chip z podstawowego składu procesorów - Snapdragon 435. W firmie z 3 GB pamięci RAM i grafiką Adreno 505 radzi sobie dobrze w codziennych zadaniach, nie tak różowo demonstrując swoje możliwości w grach i „ciężkie” aplikacje.

Wracając do kwestii fotografii, warto wspomnieć o szerokokątnym obiektywie w przednim aparacie (o polu widzenia 100°), który pozwala na uchwycenie więcej niż zwykle w kadrze podczas robienia selfie czy grufii (selfie grupowe -portrety). Kamera na przednim panelu odpowiada również za uwierzytelnienie właściciela urządzenia twarzą, z czym niestety nie radzi sobie w ciemności.

Podwójne odciski pozostawiają zabrudzony błyszczący plastikowy tył i port microUSB, zamiast którego chciałbym zobaczyć złącze USB Type-C. Ale smartfon zyskał chip NFC do płatności zbliżeniowych i innych funkcji bezprzewodowych. LG Q6 można śmiało polecić tym użytkownikom, którzy nie dążą do wysokich osiągów i chcą dostać model znanej marki, wyróżniający się jasnym punktem na tle szarej masy tego samego typu urządzeń.

Flagowy smartfon - nie bez powodu w niektórych regionach urządzenie znane jest pod drugą nazwą Mate 10 Lite.

Główny zakład w smartfonie to konsumpcja treści multimedialnych. Oceńcie sami, użytkownik ma do dyspozycji duży ekran o przekątnej 5,9 cala i proporcjach 18:9, dobrą wydajność i wytrzymałą baterię o pojemności 3340 mAh. Ale z jakiegoś powodu bateria nie zyskała wsparcia dla szybkiego ładowania, a w smartfonie brakuje chipa NFC, co byłoby wybaczalne dla pracowników państwowych, ale chciałbym zobaczyć w arsenale wszystkich urządzeń klasy średniej, do których Huawei Nova 2i jest wliczony w cenę.

Ekran modelu obramowany jest minimalnymi ramkami po bokach oraz wąskimi paskami u góry iu dołu. Na wysokiej jakości matrycy IPS zainstalowane jest szkło o zaokrąglonych krawędziach, które płynnie wnika w krawędzie metalowej obudowy. Oczy dwóch przednich obiektywów aparatu (13 + 2 MP) są skierowane na użytkownika spod brwi, co ma na celu zaimplementowanie funkcji rozmycia tła podczas wykonywania zdjęć portretowych. Główny fotomoduł jest również sparowany (16 + 2 MP) i wykonuje podobne zadania podczas fotografowania.

Atutem urządzenia jest 8-rdzeniowy procesor HiSilicon Kirin 659 ze zintegrowaną grafiką Mali-T830 MP2, 4 GB pamięci RAM i 64 GB pamięci stałej. W syntetycznych testach wydajności „żelazny” pakiet otrzymuje średnie noty (około 69 tys. „papug” w AnTuTu), co nie przeszkadza smartfonowi pochwalić się szybką reakcją na polecenia w większości zadań. W osobnej linii konieczne jest podświetlenie skanera linii papilarnych, któremu powierzono dodatkową funkcjonalność zarządzania machnięciami. Podsumowując, Huawei Nova 2i to jedna z najlepszych opcji dzięki temu połączeniu panoramicznego wyświetlacza i podwójnych aparatów przy rozsądnych kosztach, bez większych kompromisów.

OnePlus Five słusznie posiada laury jednego z najsilniejszych smartfonów z Androidem naszych czasów. O zachodzie słońca w 2017 roku przeszła małą operację plastyczną i zobaczyliśmy urządzenie z najwyższej półki w stylu bezramkowym „skończone” we wszystkich aspektach.

OnePlus 5T ma 6-calowy panoramiczny ekran OpticAMOLED. Obraz na nim wyświetlany jest w formacie FullHD+ - lekko rozciągnięta rozdzielczość pionowa 1080p (2160x1080 pikseli). Wyświetlacz jest naprawdę bardzo dobry: cieszy użytkowników dużą gęstością pikseli (401ppi) oraz jasnymi i bogatymi kolorami.

Na rzecz bezramkowej konstrukcji trzeba było poświęcić klawisz Home, w wyniku czego czujnik odcisków palców przesunął się na tył obudowy. Z przodu smartfon rozpoznaje swojego właściciela po twarzy, w którą zaangażowany jest przedni aparat (moduł 16 MP z przysłoną f/2.0). Znacząco „napompowany” został też główny aparat – miejsce drugiego modułu portretowego zajął 20-megapikselowy sensor o maksymalnej przysłonie f/1.7, którego powołaniem jest poprawianie jakości zdjęć w słabym świetle. W trybie normalnym fotografowanie odbywa się na matrycy 16 MP z optyką przysłony f/1,7.

Technicznie smartfon jest identyczny z poprzednią generacją (OnePlus 5 64 GB / 6 GB ). Moc tryska z jego „klatki piersiowej”. Nie należy jednak oczekiwać niczego innego po kilku topowych „smokach” 835 i 6 GB pamięci RAM. W wersji urządzenia o pojemności 128 GB ilość "RAM" jest jeszcze większa - 8 GB. Ponadto smartfon pracuje pod kontrolą systemu Oxygen OS, co jest doskonałym przykładem na to, jak czysty Android można uzupełnić o ciekawe funkcje bez poświęcania wydajności.

Wady modelu są trudne do znalezienia, ale nadal istnieją. Należą do nich brak obsługi kart pamięci oraz powolna wersja interfejsu USB 2.0 (z dwukierunkowym portem USB Type-C). Oba niedociągnięcia z nawiązką rekompensuje jedna z głównych zalet smartfona – szybkie ładowanie baterii o pojemności 3300 mAh. W zaledwie 15 minut. uzupełnia zapasy energii o 32%, w pół godziny - już o 63%, a po godzinie ładuje się prawie do pełnego baku.

Drugi Googlephone, i to nawet w rozmiarze XL, to przykład niemal idealnego smartfona. Jest wydajny, szybki, robi najlepsze zdjęcia, działa na czystym Androidzie i ma stopień ochrony IP67. I wszystko byłoby dobrze, gdyby nie kilka „ale”.

Znaczącą częścią konstrukcji smartfona jest panoramiczny ekran otoczony małymi ramkami. Zbudowany jest w oparciu o progresywną matrycę P-OLED o przekątnej 6 cali i rozdzielczości 2880x1440 pikseli. Wyświetlacz może stale wyświetlać ikony czasu i powiadomień (funkcja Always On). Wiążą się z tym również niedociągnięcia modelu: po pierwsze, gdy zmienia się kąt widzenia, obraz na ekranie zmienia kolor na żółty i zielony, a po drugie wypalają się na nim piksele (gdy ta sama część obrazu jest wyświetlana przez długi czas). czas).

Pod względem wydajności tylko kilku kolegów w sklepie może konkurować z Google Pixel 2 XL. I nie chodzi nawet o użycie najmocniejszego „nadzienia” (topowy układ Snapdragon 835 w firmie z grafiką Adreno 540 i 4 GB RAM), ale o fabryczną wersję Androida Oreo, pod którą urządzenie pracuje. Poza konkurencją odpadają też aparaty – główny 12,2 MP z przysłoną f/1.8 oraz moduł selfie 8 MP. Warto przyjrzeć się im bardziej szczegółowo.

Według autorytatywnego zasobu DxOMark główny aparat drugiego „Googlephone” jest uznawany za najlepszy na współczesnym rynku urządzeń mobilnych. Z wynikiem 98 punktów wyprzedza o krok i cztery nacięcia przed . Co więcej, wspomniane smartfony są wyposażone w sparowany fotomoduł, a jeden obiektyw jest zainstalowany z tyłu Google Pixel 2 XL. Aparat jest uzbrojony w optyczną końcówkę i zaawansowany programowy system rozmycia tła podczas fotografowania w trybie portretowym. Rozszerza również swoją akcję na przedni aparat.

W smartfonie nie zabrakło kilku markowych „bułków”. Boczne powierzchnie jego korpusu reagują więc na siłę kompresji (funkcjonalność ogranicza się do obsługi wezwania asystenta głosowego lub możliwość zresetowania połączenia przychodzącego), a podczas odtwarzania muzyki w pobliżu urządzenia nazwa utworu i nazwa wykonawcy są wyświetlane na ekranie. Dobra żywotność baterii, przekonujące wykonanie i zawsze aktualna wersja systemu operacyjnego również przemawiają na korzyść drugiego „piksela”.