Porównanie Samsung Odyssey OLED G9 G95SC 49 49 " vs Samsung Odyssey Neo G9 49 49 " czarny

— Monitor. W tym przypadku mają się na myśli monitory przeznaczone głównie do klasycznego zastosowania - jako ekran do komputera osobistego. Ich funkcjonalność może być dość zróżnicowana - od ekranów dla początkujących z 1-2 wejściami do podłączenia, po modele wielofunkcyjne z wbudowanymi głośnikami, tunerami TV, pilotami itp. To samo dotyczy przekątnej. Większość tradycyjnych monitorów należy do przedziału 22-30” (te rozmiary są dziś uważane za optymalne dla ekranów, których odległość określa szerokość pulpitu), jednak są też urządzenia wielkoformatowe, których przekątna może przekraczać 32”.

— Przenośny monitor. Oddzielna kasta monitorów przeznaczonych do podłączenia do laptopów. Wyróżniają się niewielką przekątną, nieprzekraczającą 18 cali, cienkim formatem i brakiem podstawy, dzięki czemu wyglądają jak tablety.

— Monitor gamingowy. Monitory uważane za optymalne do gier. Niekoniecznie są to urządzenia specjalnie zaprojektowane do takiego stosowania (chociaż są też takie); jednak wszystkie monitory gamingowe mają szereg funkcji, które z pewnością docenią gracze. Po pierwsze, rozdzielczość (patrz poniżej) w takich modelach nie jest niższa niż Full HD. Po drugie, matryce charakteryzują się niskim czasem reakcji - nie większym niż 5 ms, co pozwala na wysokiej jakości wyświetlanie dynamicznych scen; a częstotliwość odświeżania często sięga 120 Hz lub nawet więcej (chociaż są dość skromne...wartości). Po trzecie, urządzenia tego typu często mają specjalne funkcje do gier (patrz poniżej) i podobne funkcje - w szczególności większość monitorów gamingowych jest kompatybilna z technologiami FreeSync i/lub G-Sync (patrz „Funkcje i możliwości”).

— Panel LCD. Jedną z kluczowych cech odróżniających panele LCD od konwencjonalnych monitorów jest szeroka gama złączy: oprócz wyjść wideo zawiera dodatkowe porty, takie jak LAN lub RS-232 (patrz „Złącza (opcjonalne)”). Uważa się również, że panel LCD należy zawiesić na ścianie, ale ma to swoją specyfikę. Wiele urządzeń tego typu jest tak naprawdę przeznaczonych tylko do montażu na ścianie, a niektóre modele można łączyć w ścianę wideo, emitując jeden obraz na kilka ekranów. Ale poza tym istnieją rozwiązania wyposażone w podstawy, które mogą być używane na biurku (a czasem - ogólnie oryginalnie do niego zaprojektowane). Jednocześnie pierwsza wersja, „czysto naścienna”, może mieć niemal dowolną przekątną - w tym skromną 21-22", podczas gdy wymiary paneli „desktopowych" zaczynają się od 32", ponadto często mają one zaawansowane matryce jak IPS. W każdym razie takie ekrany są używane głównie w raczej określonych obszarach. Na przykład instalacja naścienna jest wygodna do organizowania tablic informacyjnych na dworcach, lotniskach, w centrach handlowych, do wykorzystania na stoiskach wystawienniczych, w salach konferencyjnych itp. Modele typu desktop są przydatne dla tych, dla których kluczowa jest duża wielkość i wysoka jakość obrazu. Wśród nich jest również wiele urządzeń z ekranami dotykowymi, co dodatkowo poszerza doznania użytkownika.

— Panel plazmowy. Urządzenia tego typu są bardzo podobne do opisanych powyżej paneli LCD, ale mają też pewne kluczowe różnice. Główną jest technologia zastosowana w ekranie: zamiast matrycy ciekłokrystalicznej panele plazmowe wykorzystują komórki wypełnione specjalnym gazem i pokryte świecącą substancją - luminoforem. Technologia ta zapewnia bardzo wysoką jakość obrazu z głębokim odwzorowaniem barw i kontrastem. Jednocześnie nie jest łatwo stworzyć małą komórkę plazmową, dlatego piksele na tego typu ekranach mają bardziej rygorystyczne ograniczenia minimalnego rozmiaru. W efekcie panele plazmowe w zasadzie nie są małe - 42" jak na taki ekran uważany jest za niemal minimalny rozmiar. Dodatkowo minusem opisywanych zalet jest też nieco krótsza żywotność i wyższy koszt niż w matryc LCD. W efekcie "plazma„ nie doczekała się zbyt dużego rozpowszechnienia, takie urządzenia kupowane są głównie nie do użytku „publicznego”, ale do osobistego - np. jako ekran kina domowego czy sprzęt dla zaawansowanego gracza.

— Ściana wizyjna. Modele przeznaczone do tworzenia ścian wizyjnych. Taka ściana składa się z dużej liczby blisko rozmieszczonych ekranów, które mogą współpracować i generować duży ogólny obraz; każdy ekran odpowiada za swój własny fragment obrazu. Takie konstrukcje używany są w szczególności na koncertach i innych imprezach publicznych, gdzie pojedyncze ekrany przestają wystarczać. Główną cechą monitorów do ścian wizyjnych jest bardzo wąska ramka - dzięki temu granice między stykami są prawie niewidoczne, a obraz odbierany jest jako jednolity.

— Wyświetlacz informacyjny. Urządzenia o wąskim przeznaczeniu, zakładające stacjonarny sposób montażu. Takie wyświetlacze montowane są na ścianach, wbudowywane w specjalne nisze lub otwory. Są wykorzystywane jako szyldy reklamowe, potrafią transmitować materiały reklamowe oraz odtwarzać rozmaite treści wideo. Poszczególne modele wyświetlaczy informacyjnych mogą obsługiwać sterowanie dotykowe, posiadać preinstalowany system operacyjny Smart i inne „inteligentne” funkcje. Z reguły do ​​sterowania pracą takich urządzeń wykorzystywane jest specjalistyczne, autorskie oprogramowanie.

Obecność zakrzywionego ekranu w konstrukcji monitora.

Taki ekran ma lewą i prawą krawędź zakrzywioną do przodu – uważa się, że taki kształt znacząco poprawia percepcję w porównaniu do płaskiej powierzchni. Jednocześnie sensowne jest zapewnienie tej funkcji tylko na dość dużych przekątnych - co najmniej 30"; dlatego jest ona typowa głównie dla modeli z wyższej półki. Warto też zaznaczyć, że aby wykorzystać wszystkie zalety zakrzywionego ekranu trzeba na niego patrzeć z pewnego punktu - z optymalnej odległości, dokładnie pośrodku, jednak w przypadku monitorów komputerowych zwykle nie stanowi to problemu.

Głównym parametrem zakrzywionego ekranu jest promień krzywizny. Jest on wskazany w milimetrach wzdłuż promienia okręgu, którego zagięcie odpowiada zagięciu monitora: na przykład oznaczenie 1800R oznacza promień 1,8 m.

Im mniejsza liczba w tym oznaczeniu, tym bardziej zakrzywiony ekran (przy wszystkich pozostałych czynnikach niezmienionych). Jednocześnie niektórzy producenci twierdzą, że idealna wartość krzywizny wynosi 1000R: podobno przy tej krzywiźnie ekranu obraz na nim okazuje się być jak najbliżej naturalnego pola widzenia człowieka, a im bliżej krzywizna monitora wynosi 1000R, tym lepsze wrażenia wizualne. Jednak w praktyce wiele zależy od osobistych preferencji; a przy oglądaniu z dużej odległości (przekraczającej promień krzywizny półtora raza lub więcej) tracone są wszystkie zalety zakrzywionego ekranu.

Technologia, w której wykonana jest matryca monitora.

— TN+film. Najstarsza i najbardziej rozpowszechniona technologia produkowania matryc. Oryginalne monitory TN (Twisted Nematic) mają szybki czas reakcji i niski koszt, ale jakość obrazu jest przeciętna. Na przykład jakość odwzorowania barw jest niska, a idealna czerń jest generalnie niemożliwa do odtworzenia. Ponadto oryginalna technologia TN zapewnia stosunkowo małe kąty widzenia. Aby poprawić tę sytuację, na powierzchnię matrycy nakłada się specjalną folię. Te matryce nazwano „TN+film”. Monitory z taką matrycą są rozpowszechnione i niedrogie. Idealnie nadają się do wykorzystania przez niewymagających użytkowników zarówno w domu, jak i w biurze, a gracze docenią szybki czas reakcji.

— *VA (Vertical Aligment, opcje: MVA, PVA, Super MVA, Super PVA). Swego rodzaju przejściowa opcja między drogą i wysokiej jakości IPS a budżetową TN. Zapewniają dość wysokiej jakości odwzorowanie barw, w tym czerni, kąty widzenia sięgają 178°. Główną wadą matryc VA jest znaczny czas reakcji (szczególnie w przypadku monitorów MVA), przez co takie monitory stosunkowo słabo nadają się do oglądania filmów i szybkich gier. Ta wada jest stopniowo eliminowana, a najnowsze monitory VA zbliżają się do TN+film pod względem czasu reakcji.

— IPS. Początkowo techn...ologia IPS została stworzona z myślą o monitorach wysokiej klasy (w szczególności „designerskich”), dla których kluczowymi parametrami była jakość odwzorowania barw oraz szeroka przestrzeń barw. Przy tych wszystkich zaletach oryginalne matryce IPS miały szereg poważnych wad - przede wszystkim niską szybkość reakcji i imponujący koszt. W związku z tym opracowano wiele modyfikacji technologii IPS, mających w pewnym stopniu skompensować te wady.

— OLED. Monitory z ekranami wykorzystującymi organiczne diody elektroluminescencyjne - OLED. Takie diody LED można wykorzystywać zarówno do podświetlenia tradycyjnej matrycy, jak i jako elementy, z których zbudowany jest ekran. W pierwszym przypadku przewagami OLED nad tradycyjnym podświetleniem LED są kompaktowość, wyjątkowo niski pobór mocy, równomierność podświetlenia, a także doskonała jasność i kontrast. A w matrycach w całości składających się z OLED te zalety są jeszcze wyraźniejsze. Głównymi wadami monitorów OLED są: wysoka cena (która jednak stale spada wraz z rozwojem i udoskonalaniem technologii), a także podatność pikseli organicznych na wypalanie się przy transmisji statycznych obrazów przez długi czas lub obrazów ze statycznymi elementami (pasek powiadomień, zegar itp.).

— QLED. Monitory zbudowane w technologii kropek kwantowych (QLED). Ta technologia może być stosowana w różnych rodzajach matryc. Polega ona na zastąpieniu zestawu kilku filtrów barwnych stosowanych w klasycznych matrycach specjalną cienkowarstwową powłoką opartą na nanocząsteczkach, a tradycyjnych białych diod LED na niebieskie. Pozwala to na uzyskanie wyższej jasności, nasycenia kolorów i jakości odwzorowania barw przy jednoczesnym zmniejszeniu grubości i zużycia energii. Ponadto QLED dobrze nadaje się do zakrzywionych ekranów. Minusem tych zalet jest wysoki koszt.

— QD-OLED. Rodzaj hybrydowych matryc, łączących w sobie „kropki kwantowe” (Quantum Dot) i organiczne diody elektroluminescencyjne (OLED). Technologia czerpie najlepsze rozwiązania z QLED i OLED: opiera się na niebieskich diodach LED, samoświecących pikselach (zamiast zewnętrznego podświetlenia) i „kropkach kwantowych”, które pełnią rolę filtrów barwnych, ale jednocześnie prawie nie osłabiają światło (w odróżnieniu od tradycyjnych filtrów). Dzięki zastosowaniu szeregu zaawansowanych rozwiązań twórcom udało się uzyskać bardzo imponujące parametry, znacząco przewyższające wiele innych matryc OLED. Należą do nich wysoka jasność szczytowa od 1000 nitów (cd/m²), doskonały kontrast i głębia czerni, a także rozszerzona przestrzeń barw (ponad 120% gamy DCI P3). Takie matryce spotyka się głównie w drogich, zaawansowanych monitorach o dużej przekątnej ekranu.

— AHVA. Rodzaj matrycy stworzony przez AU Optronics (joint venture pomiędzy Acer i BenQ) jako rozwiązanie podobne do współczesnego IPS. Wśród kluczowych zalet tej opcji w porównaniu z analogami jest prawie całkowity brak zniekształceń kolorów pod każdym kątem widzenia.

— PLS (Plane to Line Switching). Ten rodzaj matrycy został opracowany przez inżynierów Samsunga. Opiera się na znanej technologii IPS. Pod pewnymi względami, a mianowicie: jasność i kontrast PLS przekracza IPS o 10%. Głównym celem stworzenia nowego typu ekranów było obniżenie kosztu matrycy, zdaniem dewelopera koszt produkcji został obniżony o 15%, co wpłynie pozytywnie na ostateczną cenę monitorów w porównaniu z odpowiednikami IPS.

— IGZO. Technologia wprowadzona przez firmę Sharp w 2012 roku. Kluczową różnicą pomiędzy matrycami IGZO a klasycznymi matrycami LCD jest to, że w warstwie aktywnej (odpowiedzialnej za tworzenie obrazu) zastosowano nie krzem amorficzny, a materiał półprzewodnikowy na bazie tlenku indu, galu i cynku. Umożliwia to tworzenie ekranów o niezwykle krótkim czasie reakcji i dużej gęstości pikseli, a ta technologia jest uważana za dobrze dopasowaną do ekranów o ultrawysokiej rozdzielczości. Przy tym wszystkim cechy odwzorowania barw pozwalają na stosowanie monitorów IGZO nawet w profesjonalnym polu, a pobór mocy jest bardzo niski. Główną wadą tej odmiany jest jej wysoki koszt.

- UV2A. Technologia LCD opracowana przez firmę Sharp i wprowadzona w 2009 roku. Jedną z kluczowych cech matryc UV2A jest to, że są zbudowane na ciekłych kryształach wrażliwych na światło ultrafioletowe. I to właśnie promieniowanie UV jest wykorzystywane jako sygnał sterujący – zapewnia to, że kryształy obracają się we właściwym kierunku, tworząc obraz. Techniczne cechy takich układów są takie, że położenie poszczególnych kryształów można regulować z niezwykle dużą dokładnością – nawet do kilku pikometrów (przy wielkości samych kryształów około 2 nm). Według producenta zapewnia to dwie kluczowe korzyści: brak „wycieku” podświetlenia oraz lepszą transmisję światła przy „otwartych” kryształach. Pierwsza pozwala osiągnąć bardzo głęboką i bogatą czerń, druga zapewnia doskonałą jasność przy niskim zużyciu energii, a w połączeniu te dwie cechy umożliwiają tworzenie ekranów o bardzo wysokim współczynniku kontrastu statycznego - aż 5000:1. Jednocześnie zwracamy uwagę, że rzeczywiste cechy kontrastu w monitorach UV2A mogą być zauważalnie skromniejsze – wszystko zależy od specyfikacji konkretnej matrycy oraz cech, które producent był w stanie lub uznał za konieczne zapewnić.

- Mini LED IPS. Odmiana znanej matrycy IPS, która jest oświetlona szeregiem diod LED o zmniejszonych rozmiarach. Mały kaliber poszczególnych źródeł światła (około 100-200 mikronów) pozwala na formowanie znacznie większej liczby stref kontrolowanego lokalnego ściemniania ekranu. Razem zapewnia to lepszą jasność, kontrast, nasycenie kolorów i głębię czerni oraz podnosi poprzeczkę dla technologii HDR.

- Mini LED VA. Odmiana matryc VA z systemem podświetlenia Mini LED. Składa się z mnóstwa maleńkich diod LED, które ze względu na swoją liczbę tworzą wielokrotnie więcej lokalnych stref przyciemniania ekranu niż standardowe płótna. W rezultacie panele VA z podświetleniem Mini LED mogą pochwalić się lepszym odwzorowaniem kolorów, imponującą głębią czerni i znacznie poprawioną wydajnością treści HDR.

- Mini LED QLED. Za płaszczyzną paneli QLED w monitorach z systemem podświetlenia Mini LED kryją się tysiące miniaturowych diod LED nie większych niż 200 mikronów, które dzielą ekran na bardzo wiele stref z kontrolowanym, lokalnym ściemnianiem. Można je indywidualnie przyciemniać w celu pełnego wyświetlania treści HDR z jasnym światłem i głęboką czernią.

Czas, jaki potrzebuje każdy pojedynczy punkt na monitorze, aby przełączyć się z jednego stanu do drugiego. Im krótszy czas reakcji, tym szybciej matryca reaguje na sygnał sterujący, tym mniejsze opóźnienie i lepsza jakość obrazu w scenach dynamicznych.

Zwróć uwagę, że w danym przypadku stosowana jest metoda gray-to-gray (czas uruchomienia od 10% szarego do 90%). Warto zwrócić uwagę na parametr ten, jeśli monitor kupuje się do dynamicznych gier, oglądania filmów i innych zastosowań związanych z szybkim ruchem na ekranie. I nawet w takich przypadkach wystarczy szybkość reakcji 8 ms; dalsze skrócenie czasu odpowiedzi nie wpływa na jakość postrzeganego obrazu.

Maksymalna jasność zapewniana przez ekran monitora.

Monitor o dużej jasności warto wybierać przede wszystkim wtedy, gdy urządzenie ma być używane w jasnym otoczeniu - na przykład gdy światło słoneczne wpada do miejsca pracy. Takie oświetlenie może „zagłuszyć” przyciemniony obraz, przez co praca jest niewygodna. W innych warunkach wysoka jasność ekranu bardzo męczy oczy.

Większość współczesnych monitorów jest w stanie zapewnić około 200 - 400 cd/m2 - to zwykle wystarcza nawet w słońcu. Jednak są też wyższe wartości: na przykład w panelach LCD (patrz „Rodzaj”) jasność może osiągać kilka tysięcy cd/m2. Jest to konieczne biorąc pod uwagę specyfikę takich urządzeń - obraz musi być wyraźnie rozpoznawalny z dużej odległości.

Głębia koloru obsługiwana przez monitor.

Parametr ten charakteryzuje liczbę odcieni, które może wyświetlić ekran. I tu warto przypomnieć, że obraz we współczesnych monitorach budowany jest w oparciu o 3 podstawowe kolory - czerwony, zielony, niebieski (schemat RGB). Liczba bitów jest wskazana nie dla całego ekranu, ale dla każdego koloru podstawowego. Na przykład 6 bitów (minimalna głębia kolorów dla współczesnych monitorów) oznacza, że ekran jest w stanie wyprodukować 2^6, czyli 64 odcienie czerwieni, zieleni i koloru niebieskiego; całkowita liczba odcieni wyniesie 64*64*64 = 262 144 (0,26 mln). 8-bitowa głębia kolorów (256 odcieni dla każdego koloru podstawowego) daje już łącznie 16,7 mln kolorów; a dzisiejsze najbardziej zaawansowane monitory obsługują 10-bitowe kolory, umożliwiając pracę z ponad miliardem odcieni.

Osobna wzmianka dotyczy ekranów z obsługą technologii FRC; obecnie można znaleźć modele oznaczone „6 bit + FRC” i „8 bit + FRC”. Technologia ta została opracowana w celu poprawy jakości obrazu w sytuacjach, gdy przychodzący sygnał wideo ma większą głębię kolorów niż ekran - na przykład gdy 10-bitowe wideo jest podawane na 8-bitową matrycę. Jeśli taki ekran obsługuje FRC, obraz na nim będzie zauważalnie lepszy niż na zwykłym 8-bitowym monitorze (choć nieco gorszy niż na pełnoprawnym 10-bitowym, ale ekrany „8...-bit + FRC” są dużo tańsze).

Wysoka głębia kolorów jest ważna przede wszystkim w przypadku profesjonalnej pracy z grafiką i innych zadań wymagających dużej dokładności odwzorowania barw. Z drugiej strony, takie cechy znacząco wpływają na koszt monitora. Ponadto warto pamiętać, że jakość odwzorowania barw zależy nie tylko od głębi kolorów, ale także od innych parametrów - w szczególności od przestrzeni barw (patrz poniżej).

Przestrzeń barw monitora według modelu kolorów NTSC.

Dowolna przestrzeń barw jest wskazywana w procentach, ale nie w odniesieniu do całej gamy widocznych kolorów, ale w odniesieniu do warunkowej przestrzeni barw (modelu kolorów). Wynika to z faktu, że żaden współczesny ekran nie jest w stanie wyświetlić wszystkich kolorów widocznych dla ludzi. Niemniej jednak im większa przestrzeń barw, tym szersze możliwości monitora, tym lepsze odwzorowanie barw.

W szczególności NTSC jest jednym z pierwszych modeli kolorów stworzonych w 1953 r. wraz z pojawieniem się telewizji kolorowej. Nie jest używany do produkcji nowoczesnych monitorów, ale często jest używany do ich opisu i porównania. NTSC obejmuje szerszą przestrzeń barw niż standard sRGB w sprzęcie komputerowym: na przykład pokrycie tylko 85% w NTSC daje około 110% w sRGB. A więc przestrzeń barw dla tego modelu podawana jest najczęściej w celach reklamowych - jako potwierdzenie wysokiej klasy monitora; bardzo dobry wskaźnik w takich przypadkach to 75% lub więcej.

Przestrzeń barw monitora według modelu kolorów sRGB.

Każdą przestrzeń barw podaje się w procentach, ale nie w odniesieniu do całej gamy widocznych kolorów, ale w odniesieniu do warunkowej przestrzeni barw (modelu kolorów). Wynika to z faktu, że żaden współczesny ekran nie jest w stanie wyświetlić wszystkich kolorów widocznych dla ludzi. Niemniej jednak im większa przestrzeń barw, tym szersze możliwości monitora, tym lepsze odwzorowanie barw.

Obecnie sRGB jest de facto standardowym modelem kolorów dla sprzętu komputerowego; jest używany przy projektowaniu i produkcji większości kart graficznych. W przypadku telewizji stosowany jest standard Rec. o podobnych parametrach. Jednocześnie modele te są identyczne w gamie kolorystycznej, a procent pokrycia według nich okazuje się taki sam. W najbardziej zaawansowanych monitorach może osiągnąć, a nawet przekroczyć 100%; to właśnie te wartości są uważane za niezbędne w przypadku ekranów z najwyższej półki, m.in. profesjonalnych.

Przestrzeń barw monitora według modelu kolorów Adobe RGB.

Dowolna przestrzeń barw jest wskazywana w procentach, ale nie w odniesieniu do całej gamy widocznych kolorów, ale w odniesieniu do warunkowej przestrzeni barw (modelu kolorów). Wynika to z faktu, że żaden współczesny ekran nie jest w stanie wyświetlić wszystkich kolorów widocznych dla ludzi. Niemniej jednak im większa przestrzeń barw, tym szersze możliwości monitora, tym lepsze odwzorowanie barw.

W szczególności model kolorów Adobe RGB został pierwotnie opracowany do użytku w druku; zakres kolorów, które obejmuje, odpowiada możliwościom profesjonalnego sprzętu poligraficznego. W związku z tym wsparcie dla tego modelu i szeroka przestrzeń barw zgodnie z nim są ważne przede wszystkim, jeśli monitor jest używany do projektowania i układu wysokiej jakości produktów drukowanych. W najbardziej zaawansowanych ekranach wskaźnik ten może wynosić 99% lub więcej. Jednocześnie zauważamy, że Adobe RGB jest szerszy niż popularny sRGB, a wartości procentowe dla tego modelu są mniejsze: na przykład 99% dla RGB często daje tylko około 87% dla Adobe RGB.