Porównanie Zalman ZM-T7 czarny vs Deepcool Matrexx 55 Mesh czarny

Rodzaj płyty głównej, dla której jest przeznaczona konstrukcja. Parametr ten jest wskazywany według współczynnika kształtu płyty głównej, dla której zaprojektowana jest obudowa. Opcje mogą być następujące:

- ATX. Jeden z najpopularniejszych obecnie rodzajów płyt głównych, standardowy rozmiar ATX to 30,5 x 24,4 cm. Jest używany zarówno w domowych, jak i biurowych komputerach klasy średniej.

- XL-ATX. Ogólna nazwa dla kilku standardów płyt głównych, zjednoczonych, jak sama nazwa wskazuje, są dość dużymi wymiarami i odpowiednim wyposażeniem. Konkretne wartości dla tych wymiarów mogą wahać się od 324 do 345 mm długości i od 244 do 264 mm szerokości, w zależności od producenta i modelu. W związku z tym wybierając taką obudowę, warto osobno wyjaśnić jej kompatybilność z konkretną płytą główną.

- E-ATX (Extended ATX). Największy rodzaj płyt głównych, dla których wykonywane są nowoczesne obudowy, ma wymiary 30,5x33 cm i jest zwykle stosowany w systemach o wysokiej wydajności, które wymagają dużej liczby gniazd rozszerzeń.

- micro-ATX (m-ATX). Kompaktowa wersja płyty ATX, ma wymiary 24,4x24,4 cm. Głównym obszarem zastosowania takich płyt są systemy biurowe, które nie wymagają wysokiej wydajności.

- mini-ITX. Jedna z kolejnych, po m-ATX, zmniejszonych wersji formatu pły...t głównych, zakłada rozmiar płyty około 17x17 cm i jedno (najczęściej) gniazdo rozszerzeń. Przeznaczona również do kompaktowych systemów, które nie wyróżniają się wydajnością.

- Thin mini-ITX. Modyfikacja opisanej powyżej mini-ITX, zaprojektowana w celu zmniejszenia grubości obudowy (do 25 mm), a kości pamięci RAM nie wystają i leżą na płycie głównej równolegle do samej płyty (więcej szczegółów, patrz „Współczynnik kształtu”). Podobnie jak większość kompaktowych wersji, płyty Thin mini-ITX nie oferują dużej mocy obliczeniowej.

Zauważ, że większość obudów pozwala również na instalację płyt głównych o mniejszych wymiarach - na przykład wiele obudów na E-ATX może być używanych z płytami głównymi ATX. Jednak w każdym przypadku konkretną kompatybilność należy wyjaśnić osobno.

Położenie płyty głównej w obudowie; implikuje się, że obudowa znajduje się w normalnej pozycji.

Najwygodniej jest umiejscowić płytę główną wzdłuż obudowy - daje to najwięcej miejsca na nią (a płyty główne, jak pamiętamy, mają duży rozmiar). A ponieważ największą popularnością w dzisiejszych czasach cieszą się obudowy o układzie pionowym (głównie te lub inne rodzaje "wież"), zatem płyty w nich umieszczane są pionowo. Zdecydowanie rzadziej może występować układ poziomy – w poszczególnych Mini-Towerach i „kostkach” (Cube Cases), których wysokość nie jest dużo większa niż szerokość, a także w desktopach, przeznaczonych do umiejscowienia poziomego.

Maksymalna długość karty graficznej, którą można zainstalować w tej obudowie.

Nowoczesne wysokowydajne karty graficzne średniego i najwyższego poziomu często wyróżniają się znaczną długością, dlatego taka karta nie pasuje do każdej obudowy. Wobec tego przed zebraniem komponentów warto ocenić długość planowanej karty graficznej i wybrać obudowę, w której na pewno się zmieści. Takie przewidywanie nie będzie zbyteczne w żadnym wypadku, ale jest szczególnie istotne, jeśli budujesz system, który wymaga wydajnej karty graficznej - na przykład wysokiej klasy komputer do gier lub stację roboczą do projektowania 3D.

Najwyższa dopuszczalna wysokość chłodnicy dla tej obudowy.

W tym przypadku chodzi o chłodnicę służącą do chłodzenia procesora – taki komponent jest dostępny w zdecydowanej większości współczesnych komputerów. Wysokość mierzona jest względem płyty głównej.

— Zdejmowany panel. Otwieranie przez usunięcie jednego lub więcej paneli jest najpopularniejszą opcją we współczesnych obudowach PC. Ta konstrukcja jest niedroga, wygodna i praktyczna, a także nadaje się do obudów o dowolnej formacie (patrz wyżej). Konkretna budowa takiego systemu otwierania zależy przede wszystkim od współczynnika kształtu, a dokładniej od ogólnego układu obudowy. Tak więc w produktach pionowych (ten lub inny typ Tower) oba panele boczne są zwykle zdejmowane, w poziomych urządzeniach typu Desktop - panel górny, a w Cube Case opcje mogą być różne.

— Pokrywa w kształcie litery U. Jednoczęściowa pokrywa o charakterystycznym kształcie litery „U” zakrywająca obudowę jednocześnie z boków i od góry. Tak więc, gdy taka pokrywa zostanie zdjęta, okazuje się, że obudowa jest otwarta z trzech stron jednocześnie. W niektórych przypadkach (np. do dostępu do górnej zatoki 5,25 cala) funkcja ta jest bardzo przydatna. Jednocześnie pokrywy w kształcie litery U są dość nieporęczne, wyjąć i założyć taką część jest znacznie trudniej niż do wykonywać te czynności z oddzielnymi zdejmowanymi panelami; dotyczy to szczególnie obudów typu Tower o pionowym układzie. Dlatego ten mechanizm otwierania jest obecnie rzadkością, prawie wyłącznie w produktach typu Desktop i CubeCase.

— Drzwi. Kolejny dość rzadki mechanizm otwierania, w tym przypadku typowy dla obudów w różnych odmianach współczynnika kształtu Tower. Nazwa dość dokładnie...oddaje sposób działania tego mechanizmu: boczny panel obudowy nie jest usuwany, ale otwiera się na bok jak drzwi na zawiasach. Główną zaletą tej opcji jest to, że do mocowania drzwi w pozycji zamkniętej często służy wygodny zamek, który można otworzyć bez specjalnych narzędzi - na przykład poprzez naciśnięcie przycisku. To znacznie ułatwia dostęp do zawartości obudowy, zwłaszcza gdy trzeba dostroić lub szybko wymienić poszczególne elementy komputera. Natomiast otwartych drzwi nie da się odłożyć na bok jak zdejmowany panel, a w niektórych sytuacjach mogą one powodować niedogodności, zwisając z obudowy. Ponadto taka konstrukcja kosztuje nieco więcej niż te same zdejmowane elementy. Dlatego drzwi są w naszych czasach rzadkością - głównie w poszczególnych modelach do gier (patrz „Przeznaczenie”).

Im więcej wentylatorów jest przewidzianych w konstrukcji, przy pozostałych warunkach równych, tym intensywniejsze będzie chłodzenie i tym mocniejsze (a zatem „gorące”) wypełnienie można umieścić w obudowie bez ryzyka przegrzania. Do codziennych zadań wystarczy obudowa z jednym, dwoma lub trzema wentylatorami fabrycznymi. Jednocześnie przy porównywaniu warto wziąć pod uwagę nie tylko liczbę, ale także specyfikację wentylatorów (średnicę, prędkość). Zwracamy również uwagę, że w sprzedaży spotyka się obudowy bez wentylatorów z wolnymi miejscami na wentylatory, co pozwala w razie potrzeby rozbudować chłodzenie i poprawić jego wydajność.

Liczba miejsc na wentylatory z przodu obudowy, a także rozmiar wentylatorów, dla którego te miejsca są przeznaczone. Obecność samych wentylatorów w zestawie należy wyjaśniać osobno.

Uważa się, że im większy wentylator, tym bardziej zaawansowany on jest: duża średnica pozwala na wydajną pracę przy stosunkowo niskich obrotach, co zmniejsza hałas i zużycie energii. Wentylatory obudowy są dostępne w kilku standardowych średnicach; dla panelu przedniego rozmiar do 92 mm uważany jest za stosunkowo mały, 120 mm — za średni, 140 mm — za duży, a w najbardziej zaawansowanych rozwiązaniach można zamontować wentylatory o średnicy 180 mm lub więcej.

Należy również pamiętać, że najczęściej otwory do montażu wentylatorów są zaprojektowane dla jednego konkretnego rozmiaru, ale istnieją również gniazda „wielorozmiarowe”, dla 2 — 3 opcji. Co więcej, opcje te mogą różnić się zarówno średnicą, jak i ilością: na przykład może się zapewniać instalacja dwóch wentylatorów o średnicy 140 mm lub trzech o średnicy 120 mm.

Liczba miejsc na wentylatory na panelu górnym obudowy, a także rozmiar wentylatorów, dla którego te miejsca są przeznaczone. Obecność samych wentylatorów w zestawie należy wyjaśniać osobno.

Uważa się, że im większy wentylator, tym bardziej zaawansowany on jest: duża średnica pozwala na wydajną pracę przy stosunkowo niskich obrotach, co zmniejsza hałas i zużycie energii. Wentylatory obudowy są dostępne w kilku standardowych średnicach, a miejsca dla nich mogą być zaprojektowane dla jednego lub kilku rozmiarów - na przykład 120/140 mm. Jednocześnie w niektórych modelach dostępna liczba miejsc zależy również od wybranego rozmiaru: na przykład istnieją obudowy do gier, w których można zainstalować jeden wentylator o średnicy 180 mm na górze lub cztery wentylatory o średnicy 120 mm jednocześnie.

Liczba miejsc na wentylatory na dole obudowy, a także rozmiar wentylatorów, dla którego te miejsca są przeznaczone. Obecność samych wentylatorów w zestawie należy wyjaśniać osobno.

Uważa się, że im większy wentylator, tym bardziej zaawansowany on jest: duża średnica pozwala na wydajną pracę przy stosunkowo niskich obrotach, co zmniejsza hałas i zużycie energii. Wentylatory obudowy są dostępne w kilku standardowych średnicach, a miejsca dla nich mogą być zaprojektowane dla jednego lub kilku rozmiarów - na przykład 120/140 mm. Jednocześnie w niektórych modelach liczba dostępnych miejsc zależy również od wybranego rozmiaru: na przykład można zainstalować jeden wentylator o średnicy 180 mm lub dwa o średnicy 140 mm.