Porównanie Intel Core i3 Skylake i3-6100 BOX vs AMD FX 8-Core FX-8300 BOX

Seria, do której należy procesor.

Seria zwykle łączy chipy, które są podobne pod względem ogólnego poziomu, właściwości, funkcji i przeznaczenia - na przykład procesory budżetowe o niskim zużyciu energii, modele średniej klasy z zaawansowanymi możliwościami graficznymi itp. Wybór procesora najlepiej rozpocząć od określenia, która seria jest odpowiednia dla użytkownika; należy jednak pamiętać, że układy z tej samej serii mogą należeć do różnych generacji.

Oto najpopularniejsze serie procesorów Intel:

- Celeron. Procesory niższej półki cenowej, najprostsze i najtańsze chipy firmy Intel do komputerów stacjonarnych klasy konsumenckiej, z odpowiednimi specyfikacjami. Mogą łączyć procesor z wbudowanym modułem graficznym.

- Pentium. Seria niedrogich procesorów do komputerów stacjonarnych firmy Intel, nieco bardziej zaawansowana niż Celeron.

- Core i3. Seria procesorów klasy podstawowej i średniej, najbardziej budżetowa seria z rodziny Core ix. Wykonane w oparciu o architekturę dwurdzeniową, mają pamięć podręczną trzeciego poziomu i zintegrowany procesor graficzny.

- Core i5. Seria procesorów średniej klasy, zarówno ogólnie, jak i należąca do rodziny Core ix. Architektura jest dwu- lub czterordzeniowa, mają pamięć podręczną trzeciego poziomu, wiele modeli jest również wyposażonych w zinteg...rowany układ graficzny.

- Core i7. Seria wydajnych procesorów; przed wprowadzeniem linii i9 w maju 2017 roku były najbardziej zaawansowane w rodzinie Core ix. Mają co najmniej 4 rdzenie (w najlepszych rozwiązaniach-do 8), dużą 3-poziomową pamięć podręczną i zintegrowaną grafikę.

- Core i9. Wysokowydajne procesory do komputerów stacjonarnych wprowadzone w 2017 roku; Najbardziej zaawansowana seria Core ix i najmocniejsza linia procesorów do komputerów stacjonarnych w momencie premiery. Mają od 10 rdzeni (od 6 w wersjach mobilnych).

- Xeon. Seria wysokowydajnych procesorów zaprojektowanych głównie dla serwerów. Dobrze nadają się do systemów wieloprocesorowych. Liczba rdzeni to 2, 4 lub 6, wiele modeli ma pamięć podręczną trzeciego poziomu.

Do najpopularniejszych obecnie serii procesorów AMD należą Ryzen 3, Ryzen 5, Ryzen 7, Ryzen 9, Ryzen Threadripper, EPYC.

— A-Series. Seria tzw. procesorów hybrydowych firmy AMD, zwanych też APU-Accelerated Processing Unit. Są to głównie wysokiej klasy rozwiązania z zaawansowaną zintegrowaną grafiką, której możliwości w niektórych modelach są porównywalne z dedykowanymi kartami graficznymi. W szczególności w przypadku najnowszych procesorów z serii A deklarowana jest możliwość pełnej pracy z wieloma popularnymi grami online przy maksymalnych ustawieniach.

- EPYC. Seria profesjonalnych procesorów firmy AMD przeznaczonych głównie dla serwerów; pozycjonowanych m.in. jako rozwiązania zoptymalizowane pod kątem zastosowań w usługach w chmurze. Zbudowany na mikroarchitekturze Zen, podobnie jak stacjonarny Ryzen (patrz poniżej).

- FX. Rodzina wydajnych procesorów AMD, pierwsza na świecie seria z ośmiordzeniowym procesorem do komputerów PC. Istnieją jednak również stosunkowo skromne czterordzeniowe. Kolejną cechą jest chłodzenie cieczą, które jest standardowo zawarte w zestawie dostaw niektórych modeli: klasyczne chłodzenie powietrzem nie jest wystarczające, biorąc pod uwagę dużą moc i odpowiednią TDP (patrz poniżej).

- AMD Fusion. Cała rodzina procesorów Fusion została pierwotnie zaprojektowana jako zintegrowane urządzenia graficzne, które łączą jednostkę centralną i kartę graficzną w jednym układzie; takie układy nazywane są APU - Accelerated Processing Unit, a ich wydajność graficzna jest często porównywalna z niedrogimi dedykowanymi kartami graficznymi. Nowoczesne procesory Fusion są oznaczone literą A i parzystą liczbą od A4 do A12; im wyższa liczba, tym bardziej zaawansowana seria.

- Athlon. Sama etykieta Athlon jest używana w wielu rodzinach procesorów AMD, w tych przestarzałych. Obecnie nazwa ta może oznaczać zarówno Athlona X4, jak i „zwykłych” Athlonów z wyjaśnieniem nazwy kodowej - zwykle Bristol Ridge lub Raven Ridge. Wszystkie te procesory są przeznaczone głównie do systemów klasy konsumenckiej. W tym samym czasie chipy X4 zostały wydane w 2015 roku i są pozycjonowane jako stosunkowo niedrogie i jednocześnie produktywne rozwiązania dla gniazda FM +. Procesory Athlon Bristol Ridge pojawiły się w 2016 roku i stały się najnowszą serią „atlonów” opartych na mikroarchitekturze Excavator (proces technologiczny 28 nm). Następna generacja, Raven Ridge, wykorzystywała mikroarchitekturę Zen, która wprowadziła szereg kluczowych ulepszeń - w szczególności proces technologiczny 14 nm i obsługę wielowątkowości. Obie te serie są pośrednie.

- Ryzen 3. Trzecia seria procesorów AMD zbudowana na mikroarchitekturze Zen (po Ryzen 7 i Ryzen 5). Pierwsze chipy z tej serii ukazały się latem 2017 roku i stały się najbardziej budżetowym rozwiązaniem spośród wszystkich Ryzenów. Są produkowane przy użyciu tych samych technologii, co starsza seria, ale w Ryzen 3 połowa rdzeni obliczeniowych jest dezaktywowana. Niemniej jednak ta linia obejmuje dość wydajne urządzenia, w tym przeznaczone do konfiguracji gier i stacji roboczych.

- Ryzen 5. Seria procesorów AMD zbudowanych na mikroarchitekturze Zen. Druga seria na tej architekturze, wydana w kwietniu 2017 roku jako tańsza alternatywa dla układów Ryzen 7. Układy Ryzen 5 mają nieco skromniejszą wydajność (w szczególności niższą częstotliwość taktowania a w niektórych modelach, pamięć podręczną L3). Poza tym są one całkowicie podobne do „siódemki” i są również pozycjonowane jako wysokowydajne układy do gier i stacji roboczych. Zobacz „Ryzen 7” poniżej, aby uzyskać szczegółowe informacje.

- Ryzen 7. Pierwsza seria procesorów AMD zbudowana na mikroarchitekturze Zen. Została wprowadzona w marcu 2017 roku. Ogólnie rzecz biorąc, układy Ryzen (wszystkie serie) są sprzedawane jako zaawansowane rozwiązania dla graczy, programistów, grafików i edytorów wideo. Jedną z głównych różnic między Zen a poprzednimi mikroarchitekturami jest użycie współbieżnej wielowątkowości (patrz „SMT (wielowątkowość)”), co znacznie zwiększyło liczbę operacji na cykl przy tej samej częstotliwości zegara. Ponadto każdy rdzeń otrzymał własną jednostkę obliczeniową zmiennoprzecinkową, zwiększyła się szybkość pamięci podręcznej L1, a rozmiar pamięci podręcznej L3 w Ryzen 7 wynosi nominalnie 16 MB.

- Ryzen 9. Seria wprowadzona w 2019 roku wraz z wydaniem chipów Matisse trzeciej generacji na mikroarchitekturę Zen. Podobnie jak wszystkie Ryzen, jest skierowany do zaawansowanych stacji do gier i roboczych, systemów do gier i entuzjastów komputerów PC; w tym samym czasie ta seria stała się najlepsza wśród wszystkich „ryzenów" wypierając z tej pozycji Ryzen 7. Na przykład pierwsze modele Ryzen 9 miały 12 rdzeni i 24 wątki, w późniejszych liczba ta została zwiększona odpowiednio do 16/32.

- Ryzen Threadripper. Seria wysokowydajnych procesorów AMD, sprzedawanych jako „rozwiązania do gier i kreatywności według producentów systemy Threadripper są specjalnie zaprojektowane dla wysokowydajnych systemów i stacji roboczych dla graczy. Mają od 8 rdzeni i obsługują wielowątkowość.

Oprócz serii, nowoczesne procesory są również podzielone na generacje, zgodnie z datą wydania. W tym przypadku jedna generacja obejmuje kilka serii, a jedna seria może być produkowana w ciągu kilku pokoleń. Aby uzyskać szczegółowe informacje, patrz „Nazwa kodowa”.

Parametr ten charakteryzuje, po pierwsze, proces technologiczny, a po drugie niektóre cechy wewnętrznej budowy procesorów. Nowa nazwa kodowa jest wprowadzana na rynek z każdą nową generacją procesorów; chipy tej samej architekturze są „rówieśnikami”, lecz mogą należeć do różnych serii (patrz wyżej). W takim przypadku jedna generacja może zawierać jedną lub kilka nazw kodowych.

Oto najpopularniejsze obecnie nazwy kodowe Intela: Cascade Lake-X (10. generacja), Comet Lake (10. generacja), Comet Lake Refresh (10. generacja), Rocket Lake< /a> (11. generacja), Alder Lake (12. generacja), Raptor Lake (13. generacja), Raptor Lake Refresh (14. generacja).

W przypadku AMD są to: Zen+ Picasso, Zen2 Matisse, Zen2 Renoir, Zen3 Vermeer, Zen3 Cezanne, Zen4 Raphael, Zen4 Phoenix oraz Zen5 Granite Ridge.

Rodzaj złącza (gniazda) do montażu procesora na płycie głównej. W celu zapewnienia normalnej kompatybilności konieczne jest, aby procesor i płyta główna były zgodne z typem gniazda; kwestię tę należy wyjaśnić osobno przed zakupem jednego i drugiego.

W przypadku procesorów Intel, obecnie aktualne są następujące gniazda: 1150, 1155, 1356, 2011, 2011 v3, 2066, 1151, 1151 v2, 3647, 1200, 1700 , 1851.

Procesory AMD z kolei wyposażone są w następujące typy gniazd: AM3/AM3+, FM2/FM2+, AM4, AM5, TR4/TRX4, WRX8.

Proces technologiczny, w którym wykonany jest procesor.

Parametr jest zwykle określany przez wielkość poszczególnych elementów półprzewodnikowych (tranzystorów) tworzących układ scalony procesora. Im mniejszy jest ich rozmiar, tym bardziej zaawansowany jest proces techniczny: miniaturyzacja poszczególnych elementów pozwala zmniejszyć wydzielanie ciepła, zmniejszyć całkowity rozmiar procesora i równocześnie zwiększyć jego wydajność. Producenci procesorów starają się zmierzać w stronę zmniejszenia procesu technologicznego, im nowszy procesor, tym niższe cyfry można zobaczyć w danym rozdziale.

Proces technologiczny mierzony jest w nanometrach (nm). Na współczesnej arenie procesorów dominują rozwiązania wykonane w technologii 7 nm, 10 nm, 12 nm, modele procesorów z wyższej półki produkowane są w technologii 4 nm i 5 nm, wciąż na rynku dostępne są rozwiązania 14 nm i 22 nm, które szybko odchodzą na drugi plan, natomiast okresowo można obserwować procesy technologiczne 28 nm i 32 nm.

Liczba fizycznych rdzeni przewidziana w konstrukcji procesora. Rdzeń to część procesora odpowiedzialna za wykonanie strumienia instrukcji. Obecność kilku rdzeni pozwala procesorowi na jednoczesną pracę z kilkoma zadaniami, co ma pozytywny wpływ na wydajność. Początkowo każdy rdzeń fizyczny miał wykonywać jeden strumień instrukcji, a liczba strumieni odpowiadała liczbie rdzeni. Jednak obecnie istnieje sporo procesorów, które obsługują technologie wielowątkowości i są w stanie wykonywać dwa strumienie instrukcji jednocześnie na każdym rdzeniu. Patrz „Liczba wątków”, aby uzyskać więcej informacji.

W stacjonarnych procesorach 2 rdzenie (2 wątki) z reguły są typowe dla modeli budżetowych. 2 rdzenie (4 wątki) i 4 rdzenie są typowe dla niskobudżetowych modeli ze średniej półki cenowej. 4 rdzenie (8 wątków), 6 rdzeni, 6 rdzeni (12 wątków), 8 rdzeni to średnia półka cenowa. 8 rdzeni (16 wątków), 10 rdzeni, 12 rdzeni, 16 rdzeni i więcej to oznaki zaawansowanych modeli, w tym procesorów do serwerów i stacji roboczych.

Należy wziąć pod uwagę, że o rzeczywistych możliwoś...ciach procesora decyduje nie tylko dany parametr, ale także inne parametry – przede wszystkim seria i generacja/architektura (patrz odpowiednie punkty). Nierzadko zdarza się, że bardziej zaawansowany i/lub nowy dwurdzeniowy procesor jest mocniejszy niż czterordzeniowy układ starszej serii lub architektury. Dlatego sensowne jest porównywanie procesorów według liczby rdzeni w ramach tej samej serii i generacji.

Liczba wątków instrukcji, które procesor może wykonywać jednocześnie.

Pierwotnie każdy rdzeń fizyczny (patrz „Liczba rdzeni”) miał wykonywać jeden wątek instrukcji, a liczba wątków odpowiadała liczbie rdzeni. Jednak obecnie istnieje wiele procesorów obsługujących technologie wielowątkowe Hyper-Threading lub SMT (patrz poniżej) i zdolnych do wykonywania dwóch wątków jednocześnie na każdym rdzeniu. W takich modelach liczba wątków jest dwukrotnie większa niż liczba rdzeni - na przykład 8 wątków zostanie określonych w układzie czterordzeniowym.

Ogólnie rzecz biorąc, większa liczba wątków, przy wszystkich innych niezmiennie równych warunkach, ma pozytywny wpływ na szybkość i wydajność, ale zwiększa koszt procesora.

Obsługa przez procesor funkcji wielowątkowości.

W przypadku Intela to Hyper-threading, w przypadku AMD to SMT. Ta technologia służy do optymalizacji obciążenia każdego fizycznego rdzenia procesora. Jej kluczową zasadą (mówiąc z grubsza) jest to, że każdy taki rdzeń jest definiowany przez system jako 2 rdzenie logiczne – np. system „widzi” czterordzeniowy procesor jako ośmiordzeniowy. Jednocześnie każdy rdzeń fizyczny stale przełącza się między dwoma rdzeniami logicznymi, a właściwie między dwoma wątkami instrukcji: gdy w jednym wątku występuje opóźnienie (na przykład w przypadku błędu lub w oczekiwaniu na wynik poprzedniego polecenia), rdzeń nie jest bezczynny, a rozpoczyna wykonywanie instrukcji drugiego wątku. Dzięki tej technologii skraca się czas odpowiedzi procesora, a w systemach serwerowych zwiększa się stabilność przy dużej liczbie podłączonych użytkowników.

Liczba cykli zegara na sekundę, które procesor wytwarza w normalnym trybie pracy. Taktem nazywany jest oddzielny impuls elektryczny służący do przetwarzania danych i synchronizacji procesora z pozostałymi elementami systemu komputerowego. Różne operacje mogą wymagać zarówno ułamków zegara, jak i kilku cykli zegara, jednak w każdym przypadku częstotliwość taktowania jest jednym z głównych parametrów charakteryzujących wydajność i szybkość procesora - przy pozostałych warunkach równych, procesor o wyższej częstotliwości taktowania będzie działać szybciej i lepiej radzi sobie ze znacznymi obciążeniami. Jednocześnie należy pamiętać, że rzeczywistą wydajność chipa determinuje nie tylko częstotliwość zegara, ale także szereg innych cech - od serii i architektury (patrz odpowiednie punkty) po liczbę rdzeni i wsparcie dla specjalnych instrukcji. Dlatego sensowne jest porównywanie częstotliwości taktowania tylko z chipami o podobnej charakterystyce, należącymi do tej samej serii i generacji.

Maksymalna częstotliwość taktowania procesora, jaką można osiągnąć podczas pracy w trybie przetaktowania Turbo Boost lub Turbo Core.

Nazwa „Turbo Boost” jest używana dla technologii przetaktowania stosowanej przez firmę Intel, „Turbo Core” jest używana dla rozwiązań firmy AMD. Zasada działania w obu przypadkach jest taka sama: jeśli niektóre rdzenie nie są zaangażowane lub pracują pod obciążeniem poniżej maksymalnego, procesor może przenieść część obciążenia z obciążonych rdzeni na nie, zwiększając w ten sposób moc obliczeniową i wydajność. Praca w tym trybie charakteryzuje się wzrostem częstotliwości taktowania i jest to wskazane w tym przypadku.

Należy pamiętać, że mówimy o maksymalnej możliwej częstotliwości taktowania - nowoczesne procesory są w stanie dostosować tryb pracy w zależności od sytuacji, a przy stosunkowo niskim obciążeniu rzeczywista częstotliwość może być niższa niż maksymalna możliwa. Ogólne znaczenie tego parametru można znaleźć w rubryce „Częstotliwość zegara".