Porównanie Deepcool CC560 ARGB czarny vs Deepcool CK560 czarny

Rodzaj płyty głównej, dla której jest przeznaczona konstrukcja. Parametr ten jest wskazywany według współczynnika kształtu płyty głównej, dla której zaprojektowana jest obudowa. Opcje mogą być następujące:

- ATX. Jeden z najpopularniejszych obecnie rodzajów płyt głównych, standardowy rozmiar ATX to 30,5 x 24,4 cm. Jest używany zarówno w domowych, jak i biurowych komputerach klasy średniej.

- XL-ATX. Ogólna nazwa dla kilku standardów płyt głównych, zjednoczonych, jak sama nazwa wskazuje, są dość dużymi wymiarami i odpowiednim wyposażeniem. Konkretne wartości dla tych wymiarów mogą wahać się od 324 do 345 mm długości i od 244 do 264 mm szerokości, w zależności od producenta i modelu. W związku z tym wybierając taką obudowę, warto osobno wyjaśnić jej kompatybilność z konkretną płytą główną.

- E-ATX (Extended ATX). Największy rodzaj płyt głównych, dla których wykonywane są nowoczesne obudowy, ma wymiary 30,5x33 cm i jest zwykle stosowany w systemach o wysokiej wydajności, które wymagają dużej liczby gniazd rozszerzeń.

- micro-ATX (m-ATX). Kompaktowa wersja płyty ATX, ma wymiary 24,4x24,4 cm. Głównym obszarem zastosowania takich płyt są systemy biurowe, które nie wymagają wysokiej wydajności.

- mini-ITX. Jedna z kolejnych, po m-ATX, zmniejszonych wersji formatu pły...t głównych, zakłada rozmiar płyty około 17x17 cm i jedno (najczęściej) gniazdo rozszerzeń. Przeznaczona również do kompaktowych systemów, które nie wyróżniają się wydajnością.

- Thin mini-ITX. Modyfikacja opisanej powyżej mini-ITX, zaprojektowana w celu zmniejszenia grubości obudowy (do 25 mm), a kości pamięci RAM nie wystają i leżą na płycie głównej równolegle do samej płyty (więcej szczegółów, patrz „Współczynnik kształtu”). Podobnie jak większość kompaktowych wersji, płyty Thin mini-ITX nie oferują dużej mocy obliczeniowej.

Zauważ, że większość obudów pozwala również na instalację płyt głównych o mniejszych wymiarach - na przykład wiele obudów na E-ATX może być używanych z płytami głównymi ATX. Jednak w każdym przypadku konkretną kompatybilność należy wyjaśnić osobno.

Możliwa długość zasilacza, który można zamontować w obudowie.

Maksymalna długość karty graficznej, którą można zainstalować w tej obudowie.

Nowoczesne wysokowydajne karty graficzne średniego i najwyższego poziomu często wyróżniają się znaczną długością, dlatego taka karta nie pasuje do każdej obudowy. Wobec tego przed zebraniem komponentów warto ocenić długość planowanej karty graficznej i wybrać obudowę, w której na pewno się zmieści. Takie przewidywanie nie będzie zbyteczne w żadnym wypadku, ale jest szczególnie istotne, jeśli budujesz system, który wymaga wydajnej karty graficznej - na przykład wysokiej klasy komputer do gier lub stację roboczą do projektowania 3D.

Najwyższa dopuszczalna wysokość chłodnicy dla tej obudowy.

W tym przypadku chodzi o chłodnicę służącą do chłodzenia procesora – taki komponent jest dostępny w zdecydowanej większości współczesnych komputerów. Wysokość mierzona jest względem płyty głównej.

Liczba miejsc na wentylatory z tyłu obudowy, a także rozmiar wentylatorów, dla którego te miejsca są przeznaczone. Obecność samych wentylatorów w zestawie należy wyjaśniać osobno.

Uważa się, że im większy wentylator, tym bardziej zaawansowany on jest: duża średnica pozwala na wydajną pracę przy stosunkowo niskich obrotach, co zmniejsza hałas i zużycie energii. Wentylatory obudowy są dostępne w kilku standardowych średnicach; dla tylnego panelu rozmiar do 92 mm jest uważany za stosunkowo mały, 120 mm — za średni, 140 mm — za duży.

Najczęściej otwory do montażu wentylatorów są zaprojektowane dla jednego konkretnego rozmiaru, ale są też gniazda „wielorozmiarowe”, dla 2 - 3 opcji średnicy.

Obecność w obudowie specjalnego filtra, który zapobiega przedostawaniu się kurzu do środka. Bez takiego filtra kurz osiada na elementach systemu; szczególnie podatne na to są radiatory, które tracą swoją skuteczność wskutek zapychania się kurzem. Jeśli masz filtr przeciwkurzowy, musisz czyścić nie wnętrze komputera, tylko sam element filtrujący, co jest znacznie prostsze i wygodniejsze.

Przegródki na filtry przeciwkurzowe mogą znajdować się na przednim panelu obudowy, z tyłu, na dole lub w bocznych ściankach. Istnieją również modele obudów z kilkoma miejscami do montażu filtrów przeciwkurzowych — wersja kombinowana zakłada obecność takich przegródek z kilku stron obudowy jednocześnie.

Rozmiar miejsca na system chłodzenia wodą przewidzianego z tyłu obudowy.

W obudowach z obsługą systemu chłodzenia wodnego radiatory są instalowane w tych samych gniazdach, co tradycyjne wentylatory. Innymi słowy, w tym samym miejscu można zainstalować wentylator (wentylatory) lub radiator chłodzenia wodnego. Rozmiar miejsca pod system chłodzenia wodnego jest oznaczony jedną liczbą - długością (na większym boku); szerokość można określić na podstawie tych danych. Chodzi o to, że współczesne radiatory chłodzenia wodnego zwykle wykorzystują wentylatory o jednym ze standardowych rozmiarów - 120 mm lub 140 mm; a jeśli jest kilka takich wentylatorów, są one ustawione w rzędzie. W rezultacie długość radiatora jest wielokrotna, a szerokość jest równa jednej z tych liczb: na przykład 280 mm to 2x140 mm o szerokości 140 mm, a 360 mm to 3x120 mm o szerokości 120 mm.

Należy pamiętać, że w tym przypadku istotne są te same niuanse, co w przypadku chłodzenia powietrznego: większy wentylator zajmuje więcej miejsca i jest droższy, ale jest uważany za bardziej zaawansowany, ponieważ może działać skutecznie przy niższej prędkości - a to zmniejsza poziom hałasu i wibracji.

Rozmiar miejsca na system chłodzenia wodą, przewidzianego na górnej stronie obudowy.

W obudowach z obsługą systemu chłodzenia wodnego radiatory są instalowane w tych samych gniazdach, co tradycyjne wentylatory. Innymi słowy, w tym samym miejscu można zainstalować wentylator (wentylatory) lub radiator chłodzenia wodnego. Rozmiar miejsca pod system chłodzenia wodnego jest oznaczony jedną liczbą - długością (na większym boku); szerokość można określić na podstawie tych danych. Chodzi o to, że współczesne radiatory chłodzenia wodnego zwykle wykorzystują wentylatory o jednym ze standardowych rozmiarów - 120 mm lub 140 mm; a jeśli jest kilka takich wentylatorów, są one ustawione w rzędzie. W rezultacie długość radiatora jest wielokrotna, a szerokość jest równa jednej z tych liczb: na przykład 280 mm to 2x140 mm o szerokości 140 mm, a 360 mm to 3x120 mm o szerokości 120 mm. Ogólnie rzecz biorąc, rozmiar górnego radiatora 240 mm lub mniej jest uważany za stosunkowo mały, 280 mm - za średni, 360 mm - za duży, a w niektórych modelach osiąga 420 mm lub nawet więcej.

Należy pamiętać, że w tym przypadku istotne są te same niuanse, co w przypadku chłodzenia powietrznego: większy wentylator zajmuje więcej miejsca i jest droższy, ale jest uważany za bardziej zaawansowany, ponieważ może działać skutecznie przy niższej prędkości - a to zm...niejsza poziom hałasu i wibracji.

Liczba natywnych złączy USB 2.0 zapewnionych w obudowie.

Złącza te znajdują się zwykle z przodu (więcej szczegółów w „Rozmieszczenie”). Są najwygodniejsze w przypadku urządzeń peryferyjnych, które trzeba często podłączać i odłączać - na przykład pendrive'ów (w przypadku urządzeń podłączonych na stałe wygodniej jest używać złączy płyty głównej znajdujących się na tylnym panelu). W szczególności USB 2.0 jest obecnie uważany za przestarzały: zapewnia prędkość przesyłania danych tylko 480 Mb/s i stosunkowo niski pobór mocy. Niemniej jednak w wielu przypadkach okazuje się to w zupełności wystarczające, a porty USB 2.0 są nadal wykorzystywane, także w dość zaawansowanych obudowach.