Pojemność
Pojemność nominalna to jeden z kluczowych parametrów dysku twardego, określający, ile informacji może się na nim zmieścić. W przypadku dysków SSHD ta pozycja wskazuje pojemność tylko dysku twardego, a w przypadku macierzy RAID — całkowitą pojemność macierzy.
Ilość informacji we współczesnym świecie stale rośnie i wymaga coraz pojemniejszych urządzeń pamięci masowej. Dlatego w większości przypadków warto wybrać większy dysk. W rzeczywistości kwestia wyboru według tego parametru często zależy tylko od ceny: koszt napędu zależy bezpośrednio od pojemności.
Jeśli pytanie brzmi w ten sposób, że trzeba wybrać dysk „mniejszy i tańszy, ale wystarczający”, warto ocenić ilość informacji, z którymi mamy do czynienia, oraz specyfikę jej użytkowania. Na przykład dla zwykłego komputera biurowego przeznaczonego głównie do pracy z dokumentami dysk wewnętrzny o pojemności
2 TB, a nawet
1 TB będzie więcej niż wystarczający, a entuzjastyczny gracz będzie potrzebował
4 TB,
6 TB, a nawet
8 TB nie będzie zbędny. Jeśli używasz dysku do nagrywania z kamer, możesz kupić
dysk HDD o pojemności 10 TB,
12 TB,
14 TB,
16 TB,
18 TB lub więcej.
Gwarancja producenta
Gwarancja producenta na ten model.
W rzeczywistości jest to minimalna żywotność obiecana przez producenta, z zastrzeżeniem zasad działania. Najczęściej rzeczywista żywotność urządzenia jest znacznie dłuższa niż gwarantowana.
Pojemność bufora
Wielkość własnej pamięci RAM dysku twardego. Ta pamięć jest pośrednim ogniwem między szybką pamięcią o dostępie swobodnym komputera a stosunkowo powolną mechaniką odpowiedzialną za odczytywanie i zapisywanie informacji na talerzach dysków. W szczególności bufor służy do przechowywania najczęściej żądanych danych z dysku, skracając w ten sposób czas dostępu do nich.
Technicznie rzecz biorąc, rozmiar bufora wpływa na prędkość dysku twardego - im większy bufor, tym szybszy jest dysk. Jednak wpływ ten jest raczej znikomy, a na poziomie ludzkiej percepcji znaczna różnica w wydajności jest zauważalna tylko wtedy, gdy wielkość bufora obu dysków różni się wielokrotnie – na przykład
8 MB i
64 MB.
Prędkość obrotowa
W przypadku dysków używanych w komputerach stacjonarnych (patrz „Przeznaczenie”) standardowe prędkości to
5400 obr./min (normalna) i
7200 obr./min (podwyższona). Dostępne są również
bardziej specyficzne opcje, w tym modele z możliwością dostosowania prędkości w zależności od obciążenia. Z kolei w dyskach serwerowych mogą się stosować wyższe prędkości –
10 000 obr./min, a nawet
15 000 obr./min.
Funkcje i możliwości
-
Moduł Wi-Fi. Dysk twardy ma własny moduł Wi-Fi. Standard Wi-Fi został pierwotnie stworzony do budowania bezprzewodowych sieci komputerowych, ale można go również wykorzystać do bezpośredniego połączenia z różnymi urządzeniami. Dyski z tą funkcją mogą być używane jako sieciowe urządzenia magazynujące - magazyny danych, do których dostęp może mieć każdy użytkownik w sieci. Przydają się również w przypadku smartfonów i tabletów: pojemność pamięci wbudowanej takich urządzeń rzadko przekracza kilkadziesiąt gigabajtów, a pamięć zewnętrzna może być bardzo przydatna. Wiele dysków Wi-Fi jest początkowo zoptymalizowanych do użytku z przenośną elektroniką (a niektóre są nawet zaprojektowane dla określonych popularnych modeli), ale w każdym razie należy wcześniej upewnić się, że dysk i gadżet są kompatybilne.
-
Obudowa odporna na wstrząsy. Obudowa, która chroni „wypełnienie” dysku twardego przed uderzeniami i wstrząsami. Celowe upuszczanie takich nośników jest niepożądane, ale w każdym razie mogą one wytrzymać upadki lepiej niż niezabezpieczone odpowiedniki. Konkretny stopień ochrony przed wstrząsami należy wyjaśniać osobno; za tradycyjny wskaźnik jest uważana odporność na upadki z wysokości 1 - 1,5 m.
- Szyfrowanie danych. Zapewnia bezpieczeństwo przechowywania informacji na dysku: tylko osoby znające hasło mogą uzyskać dostęp do zaszyfrowanych informacji. Moduł szyfrujący jest częścią dysku i nie za
...leży od komputera, do którego jest podłączony. Możliwość szyfrowania danych ma kluczowe znaczenie, jeśli planujesz zapisywać poufne informacje na dyskach; funkcja ta jest szczególnie przydatna w przypadku dysków przenośnych i dysków do laptopów, które są bardziej narażone na kradzież niż systemy stacjonarne i ich części składowe.
- Wbudowane złącze USB. Wtyczka USB przewidziana w konstrukcji samego dysku. Tak więc, aby podłączyć taki dysk do portu USB komputera, nie są wymagane żadne dodatkowe kable, przejściówki itp.
- Przycisk kopii zapasowej. Oddzielny przycisk do uruchamiania procedury tworzenia kopii zapasowej pliku znajdujący się na obudowie zewnętrznego dysku twardego. Po naciśnięciu, informacje ważne dla użytkownika na dysku są automatycznie kopiowane do predefiniowanego folderu. Warto wziąć pod uwagę, że parametry kopii zapasowej należy wcześniej skonfigurować ręcznie.
- Tryb oszczędzania energii. Przy pozostałych warunkach równych, dyski z trybem oszczędzania energii zużywają mniej energii niż dyski konwencjonalne, zarówno w trybie pracy, jak i w trybie czuwania. Zwykle mają niską prędkość obrotową (patrz „Prędkość obrotowa (obr./min)”).
Niższe zużycie energii jest szczególnie ważne w przypadku dysków do laptopów, ponieważ pozwala dłużej pracować na baterii.Standard militarny MIL-STD-810
Dysk
spełnia normę ochrony MIL-STD-810.
Początkowo jest to zestaw specyfikacji, który określa pewne poziomy ochrony sprzętu elektronicznego przed czynnikami środowiskowymi. Norma została opracowana z myślą o testowaniu sprzętu wojskowego dla armii amerykańskiej w celu utrzymania wydajności w różnych niesprzyjających warunkach. Stawia badanym urządzeniom dość rygorystyczne wymagania: sprawdzany jest poziom odporności na wstrząsy podczas upadków i uderzeń, przeprowadzane są testy na wibracje, działanie urządzenia jest testowane w szerokim zakresie temperatur, w deszczu, we mgle, pod wpływem piasku, kurzu itp. Jednak oznaczenie MIL-STD-810 na produktach cywilnych nie zawsze oznacza najwyższy stopień ochrony. Wynika to z braku ścisłej regulacji testowania. Tak więc najsprytniejsi dostawcy testują testowane gadżety dosłownie pod względem jednego lub dwóch punktów programu z obszernej listy i często celowo nie mówią, które testy zostały zdane. W związku z tym konkretne cechy takiej ochrony pozostają do końca nieznane. Norma obowiązuje od 1962 roku. Każda nowa wersja jest oznaczona na końcu literą alfabetu łacińskiego. Im dalej litera w alfabecie, tym nowocześniejsza wersja certyfikatu. Od 2008 roku wszędzie obowiązuje specyfikacja MIL-STD-810G, a w 2019 roku zatwierdzono nową edycję standardu MIL-STD-810H.
Obudowa
Główny materiał użyty do wykonania obudowy zewnętrznego dysku twardego (patrz „Wekonanie”).
-
Plastikowa. Najpopularniejsza opcja. Tworzywo sztuczne jest lekkie, tanie, wystarczająco praktyczne, m.in. ma dobre wskaźniki wytrzymałości. Ponadto umożliwia tworzenie obudów o skomplikowanych kształtach i niemal dowolnym kolorze.
-
Metalowa. Zazwyczaj do produkcji obudów metalowych stosuje się stopy na bazie aluminium, ale dostępne są również inne opcje. W każdym razie takie obudowy są znacznie mocniejsze niż plastikowe, a także mają stylowy wygląd. Pod względem ochrony przed wstrząsami materiał ten nie ma jednak przewagi nad tworzywem sztucznym, ale jest znacznie droższy i może ważyć znacznie więcej (w zależności od konkretnego stopu).
-
Gumowana. W tym przypadku zwykle oznacza to dodatkową zewnętrzną powłokę gumową nałożoną na plastikową lub metalową obudowę. Wszystkie gumowane obudowy są odporne na wstrząsy (patrz „Funkcje i możliwości”) – dzięki swojej miękkości i elastyczności powłoka ta zapewnia dodatkową ochronę przed uderzeniami. Ponadto materiał ten nie ślizga się w dłoniach, co zmniejsza ryzyko upuszczenia urządzenia.
- Skórzana. Obudowa wykonana z solidnego materiału (metalu lub tworzywa sztucznego, patrz wyżej), pokrytego skórą lub sztuczną skórą. Ta powłoka odgrywa wyłącznie rolę estetyczną: nadaje dyskowi elegancki wygląd, w r
...zeczywistości zamieniając urządzenie w modne akcesorium. Co więcej, użycie skóry znacząco wpływa na koszt; warto więc zwrócić uwagę na takie modele dla tych, dla których design napędu jest nie mniej ważny niż funkcjonalność.
