Świat bez lustra: 5 aparatów systemowych z wymiennymi obiektywami

Bezlusterkowiec dla początkujących w świecie fotografii od wybitnej japońskiej marki Canon jest wykonany w najprostszym stylu i wyposażony w minimalny zestaw klawiszy na korpusie do zmiany parametrów fotografowania. Zamiast tego, początkujących fotografów zapraszamy do skorzystania z 3-calowego ekranu dotykowego, za pomocą którego można celować, ustawiać punkt ostrości czy sterować ustawieniami aparatu.

Wyświetlacz jest montowany na obrotowym zawiasie, co ułatwia przestawienie do pozycji selfie. Jednocześnie automatycznie włącza się tryb autoportretu i aktywują się programowe „ulepszacze” skóry twarzy. Ogniskowanie ma się odbywać wyłącznie przez ekran, ponieważ aparat nie ma wbudowanego wizjera ani możliwości podłączenia zewnętrznej kamery – na jego kompaktowej płytce nie było miejsca na gorącą stopkę.

W sercu aparatu bezlusterkowego zainstalowana jest ta sama matryca, co w przyciętych lustrzankach firmy Canon (format APS-C). Dlatego tworzy zgodnie z oczekiwaniami obraz o wysokiej jakości i dobrze radzi sobie z przenoszeniem szczegółów na zdjęciach podczas fotografowania z wysokimi wartościami ISO(3200-6400 jednostek). Wbudowana wysuwana lampa błyskowa pomoże oświetlić ramkę w przypadku braku światła.

System autofokusa aparatu ma 49 punktów, które pokrywają około 70% obszaru kadru. Na szczególną pochwałę zasługuje ciągła praca autofokusa podczas filmowania. Stanie się profesjonalnym kamerzystą sparowanym z Canonem EOS M10 raczej się nie powiedzie – ani żywotność baterii aparatu na jednym ładowaniu akumulatora, ani brak portu do podłączenia słuchawek i mikrofonu nie przyczyniają się do tego. Ale przy kręceniu poranka w przedszkolu lub amatorskim nagrywaniu wideo do rodzinnego archiwum bezlusterkowiec poradzi sobie z hukiem.

Przesyłanie materiału do smartfona może odbywać się bezprzewodowo za pomocą modułów Wi-Fi i NFC. Początkujący fotografowie mają również dostęp do szeregu wstępnie zainstalowanych programów do fotografowania scen. Jedynym czynnikiem ograniczającym zakup aparatu bezlusterkowego jest nierozwinięta flota optyki do systemu Canon EF-M. W pozostałym zakresie aparat jest całkiem dobrą opcją dla niewymagających fotografów amatorów, którzy postawili stopę na długiej i krętej ścieżce do świata fotografii.

Najmłodszy model w topowej linii bezlusterkowców OM-D japońskiej firmy Olympus jest jednocześnie najbardziej kompaktowym przedstawicielem serii. Niemniej jednak udało się umieścić na jego korpusie wystarczającą liczbę klawiszy, aby uzyskać szybki dostęp do większości parametrów strzelania.

Prawie wszystkie ważne elementy sterujące znajdują się pod prawą ręką: w górnej części znajdują się trzy kółka do przewijania, a przy ekranie klawisz nawigacyjny otoczony czterema kolejnymi przyciskami. Oprócz sterowania analogowego użytkownik może zmieniać ustawienia za pomocą wprowadzania dotykowego. Do tych celów przeznaczono 3-calowy ekran o rozdzielczości 720x480 pikseli. Ekran można podnosić o 90 ° i opuszczać o 45 °, zapewniając wygodniejszą obserwację z niestandardowych kątów fotografowania.

Aparat jest pozycjonowany jako nieco okrojona wersja flagowca . Analogicznie do starszego brata, w bezlusterkowcach zastosowano 5-osiowy system stabilizacji obrazu matrycy, co pozwala uzyskać aż 4 poziomy ekspozycji podczas fotografowania z ręki w warunkach słabego oświetlenia. W parze z kompletnym obiektywem wyposażony w elektryczny zoom, można spróbować uzyskać wyraźny obraz na maksymalnej ogniskowej przy czasach otwarcia migawki do 1/4 s.

System autofokusa aparatu pracuje w trybie pojedynczym, ciągłym, pojedynczym z ręczną regulacją oraz w trybach śledzenia. Wybór obszaru ostrości może odbywać się automatycznie lub ręcznie między 35 a 81 obszarami. Przy wystarczającej ilości światła nie ma narzekań na pracę autofokusa, ale w kiepskich warunkach oświetleniowych ma tendencję do zwalniania.

Aparat posiada kompletny zestaw sprzętu, którego będzie potrzebował zaawansowany fotograf-amator: efektowny wypust matrycy, ekran dotykowy, elektroniczny wizjer o dużej szczegółowości, a co najważniejsze bogata flota optyki jest z nim kompatybilna. Do nagrywania wideo Olympus OM-D E-M10 II jest mniej odpowiedni, ponieważ między portami interfejsu nie ma wyjść do podłączenia mikrofonu i słuchawek. I generalnie sprzęt Olympusa bardziej skupia się na segmencie fotograficznym, w przeciwieństwie do produktów swojego odpowiednika w systemie Mikro 4/3 – Panasonica.

Zamawiając aparat Panasonic z innych krajów trzeba uważać, bo ten sam bezlusterkowiec ma różne indeksy w różnych regionach: na rynku krajowym jest powszechnie znany jako GX80, w Japonii aparat sprzedawany jest jako GX7 Mark II, a w USA warto szukać pod symbolem GX85.

Z jednej strony bezlusterkowiec to uproszczona wersja flagowca Panasonic DMC-GX8 body , az drugiej strony ulepszona wersja poprzedniej kamery w linii reprezentowanej przez . Ma tradycyjną matrycę Micro 4/3 o rozdzielczości 16 MP, która straciła filtr antymorowy. W praktyce jego brak wpływa pozytywnie na ostrość uzyskiwanych obrazów.

Czujnik kamery jest zamontowany na specjalnej ruchomej platformie zdolnej do kompensacji przemieszczeń kamery w pięciu płaszczyznach (góra-dół, prawo-lewo oraz wzdłuż własnej osi). Możemy więc mówić o obecności na pokładzie bezlusterkowca układu stabilizacji obrazu z matrycą 5-osiową. W połączeniu ze stabilizowaną optyką pozwala wygrać nawet 4,5 kroku naświetlania i całkowicie zapomnieć o konieczności używania statywu. Szeroka flota obiektywów do systemu Mikro 4/3 została zaprojektowana, aby pomóc w odwróceniu się podczas robienia zdjęć i filmów.

Kamery Panasonic są znane ze swoich możliwości wideo. Panasonic Lumix DMC-GX80 nagrywa filmy w rozdzielczości do 4K przy 30 kl./s. Filmowcom brakuje jedynie portów do podłączenia mikrofonu i słuchawek, dlatego kamera nie może być polecana do poważnej produkcji wideo. Funkcja zdjęć 4K umożliwia wyodrębnienie pojedynczych 8-megapikselowych nieruchomych obrazów z sekwencji wideo. I jeszcze jedna przydatna funkcja to „postfocus” – wybór strefy ostrości można zrobić bezpośrednio na gotowym zdjęciu.

Przy autonomii bezlusterkowca wszystko nie jest zbyt płynne – jedno ładowanie jego akumulatora wystarcza na niecałe 300 zdjęć. Zapasowa bateria lub bateria zewnętrzna może pomóc w rozwiązaniu problemu, ponieważ kamera obsługuje ładowanie przez złącze microUSB. Jednak ta wada blednie na tle wysokiej jakości obrazu, szybkiego autofokusa i doskonałej szybkostrzelności aparatu.

Japońska firma Sony zaprezentowała publicznie spadkobiercę popularnego bezlusterkowca Sony A6000 kit 16-50 na początku 2016 roku. Chociaż bardziej słusznie byłoby nazwać to nie nowym modelem, ale aktualizacją, aparat otrzymał minimalny pakiet ulepszeń i się nie zmienił w ogóle na zewnątrz.

Główne zmiany dotyczyły układu autofokusa, który miał do dyspozycji 425 punktów typu fazowego i 169 kontrastu. Jest najlepszy wśród bezlusterkowców zarówno pod względem szybkości ogniskowania, jak i dokładności ogniskowania. Co więcej, flagowe lustrzanki pełnoklatkowe również w większości pozostają w tyle za zaawansowanym systemem autofokusa Sony A6300. Aparat trzyma się obiektu przez rekordowe 0,05 s i nie gubi się z oczu nawet przy maksymalnej szybkości zdjęć seryjnych 11 kl./s.

Wysoka szybkostrzelność wskazuje na dobre reporterskie cechy bezlusterkowca, ograniczone jedynie pojemnością bufora pamięci. Przy fotografowaniu w formacie RAW bufor zacznie się dławić po serii 25-30 klatek, a w JPEG wystarczy na 50-60 zdjęć seryjnych. Na proces robienia zdjęć można przyjrzeć się zarówno na 3-calowym wyświetlaczu, jak i za pomocą dużego wizjera o rozdzielczości 1024x768 pikseli i wysokiej częstotliwości odświeżania (120 kl./s).

Ekran aparatu może odchylać się do przodu i do tyłu w zakresie 45 °, ale z jakiegoś powodu producent nie przewidział obsługi dotykowej. Ten pojawił się dopiero sześć miesięcy po zapowiedzi kamery - na pokładzie kamery . Dodatkowo starszy brat modelu został wyposażony w matrycowy system stabilizacji obrazu (patrz artykuł „Wszystko, co musisz wiedzieć o systemach stabilizacji obrazu”).

Zaktualizowana matryca aparatu ma rozdzielczość 24,2 MP i może pochwalić się doskonałą wydajnością przy wysokim ISO (do 6400-12800 jednostek). Wreszcie kolejna innowacja, która znalazła zastosowanie w Sony A6300, dotyczy nagrywania wideo 4K. Bezlusterkowy aparat rejestruje filmy w rozdzielczości 3840x2160 przy 30/24 kl./s i przepływności do 100 Mb/s. Operator może pracować z kodekiem XAVC S i ma możliwość korzystania z profili S-Log 3, które rozszerzają zakres dynamiczny o 14 stopni ekspozycji. Maksymalny czas ciągłego nagrywania wideo jest ograniczony do pół godziny.

Aparat od segmentu pro oddziela jedynie brak gniazda słuchawkowego i ekranu bez dotykowego. A w swojej klasie średniej jest jednym z niekwestionowanych liderów, co dla wielu entuzjastów fotografii staje się priorytetowym wyborem.

W bezlusterkowej hierarchii japońskiej marki Fujifilm aparat z indeksem X-T2 zajmuje zaszczytne drugie miejsce, ustępując jedynie średnioformatowemu „potworowi” Fujifilm GFX50S. Aparat posiada też praktycznie równe możliwości Fujifilm X-Pro2 kit , ale wciąż pozostaje w tyle za X-T2 pod względem wyposażenia.

Wewnętrzne „wypełnienie” kamery jest niezawodnie chronione przed wpływami zewnętrznymi przez obudowę odporną na kurz i wilgoć. Ma rząd kół i klawiszy sterujących, elektroniczny wizjer o wysokiej rozdzielczości, gorącą stopkę i obrotowy ekran. Ten ostatni jest niestety bezdotykowy, więc należy ustawić punkt ostrości lub parametry fotografowania tradycyjną metodą przycisku. Dodatkowo brak wbudowanego „zaciągnięcia” wskazuje na konieczność zadbania o pozyskanie zewnętrznej lampy błyskowej.

Aparat zapewnia naprawdę sztandarowe możliwości. Dotyczy to zwłaszcza autofokusa w trybie śledzenia – 325-punktowy system radzi sobie z rozpoznawaniem twarzy w kadrze w niemal każdych warunkach, w tym. podczas wykonywania zdjęć seryjnych z maksymalną prędkością(8 kl./s w trybie normalnym i 11 kl./s z zamocowanym uchwytem na baterię). Booster do kamery znacznie wydłuża czas działania na jednym ładowaniu, a także pozwala wydłużyć ciągłe nagrywanie wideo 4K ze skromnych 10 minut. do pół godziny. Nawiasem mówiąc, możliwość nagrywania wideo w formacie UltraHD wśród aparatów Fujifilm została po raz pierwszy zaimplementowana na pokładzie X-T2.

Niskoszumowa 24-megapikselowa matryca X-Trans CMOS III zapewnia wysokiej jakości rezultaty z szerokim zakresem dynamiki w większości scen. Świetnie radzi sobie przy wysokich czułościach ISO, a wynik fotografowania jest zapisywany na jednej z dwóch kart pamięci SD. Podwójne gniazdo można skonfigurować zarówno do pracy szeregowej, jak i równoległej(na przykład jeden dysk flash jest przeznaczony do nagrywania plików RAW, a drugi do JPEG). Ponadto oba gniazda obsługują instalację szybkich kart pamięci UHS-II Class 3.

Fujifilm X-T2 to jeden z najbardziej zaawansowanych produktów w rodzinie aparatów bezlusterkowych. Nic więc dziwnego, że nie każdego stać na koszt modelu. Aparat jest przeznaczony do wykonywania poważnych zadań i nie nadaje się dla początkujących, ponieważ brak automatycznych ustawień wymaga umiejętności posługiwania się sprzętem fotograficznym i zrozumienia zasad ustawiania niezbędnych parametrów do kręcenia konkretnej sceny.