Hybrydowy smartfon i tablet: TOP-5 phabletów 2016-2017

Platforma produkcyjna, wyświetlacz z naturalnym odwzorowaniem kolorów, szybki skaner linii papilarnych, port podczerwieni, długa autonomia, cena.

Trudne do kontrolowania jedną ręką, słaba jakość wideo.

Konstrukcja przypominającego tablet smartfona z ekranem o przekątnej 6,44 cala pokazuje wspólne cechy obecnej linii telefonów komórkowych Xiaomi. Jest to szczególnie widoczne, gdy spojrzymy na tył gadżetu, podzielony na metalowy środek, a także plastikowe wstawki na górze i na dole.

Phablet jest dostępny w różnych konfiguracjach, od najprostszej z 2 GB pamięci RAM i 16 GB pamięci wewnętrznej na pokładzie do najwyższej z 4 GB pamięci RAM i 128 GB pamięci. Złotym środkiem między tymi odmianami jest 32-gigabajtowa wersja smartfona, która działa na 8-rdzeniowym układzie Qualcomm Snapdragon 650 i ma 3 GB pamięci RAM. Syntetyczny test AnTuTu daje wynik 77 tysięcy „papug” za taki pakiet, co wskazuje na możliwość bezproblemowego wykonywania dowolnych codziennych zadań i uruchamiania ciężkich aplikacji.

Gigantyczny ekran gadżetu pokryty jest szkłem 2.5D, a po bokach znajdują się dość duże ramki. Jednak na tle ogólnych rozmiarów modelu tak nie wygląda. Dzięki imponującej przekątnej wygodnie steruje się gadżetem jedną ręką tylko dla posiadaczy dużych dłoni i długich palców.

Jakość zdjęć w głównym aparacie smartfona zasługuje na ocenę „ponadprzeciętną”: w świetle dziennym 16-megapikselowy moduł z przysłoną f/2.0 daje doskonały wynik, a gdy poziom światła spada, obraz może zostać zepsuty przez hałas. Korzystanie z ustawień ręcznych zwiększa szansę na uzyskanie akceptowalnych strzałów. Nagrywanie wideo jest z trudem oddane do aparatu - choć może nagrywać filmy w formacie 4K (3840x2160 pikseli), sekwencja wideo nie błyszczy wysoką jakością. Dodatkowo daje o sobie znać brak systemu stabilizacji. Przedni aparat ma rozdzielczość 5 MP i może nagrywać wideo w formacie FullHD.

Jednym z „chipów” smartfonów Xiaomi jest obecność portu podczerwieni do sterowania sprzętem, co nie było wyjątkiem dla Xiaomi Mi Max. Na wielki szacunek zasługuje poziom autonomii gadżetu – bateria o pojemności 4850 mAh zapewnia 2 pełne dni aktywnego użytkowania smartfona. I choć producent oficjalnie nie zapowiedział wsparcia dla technologii Qualcomm Quick Charge, tak naprawdę szybkie ładowanie (patrz artykuł „Krótki program edukacyjny na temat technologii szybkiego i bezprzewodowego ładowania”) są obecne. Wreszcie, kolejnym czynnikiem pro jest atrakcyjna cena tego modelu, co czyni go jednym z najbardziej przystępnych cenowo phabletów na rynku.

Pierwszy phablet w składzie chińskiej firmy Meizu został wypuszczony, aby konkurować z . Wskazuje na to wyraźnie podobieństwo nazw obu modeli, a także ich bezpośrednie porównanie w ramach publicznej premiery Meizu M3 Max, która miała miejsce na początku jesieni 2016 roku.

W przeciwieństwie do swojego rywala , smartfon Meizu ma przekątną ekranu, która jest wygodniejsza do sterowania jedną ręką(6” w stosunku do 6,44” dla Xiaomi). Jednocześnie gabaryty gadżetu praktycznie nie przekraczają zbliżonych do 5,5-cala . Cienkie ramki wokół wyświetlacza dodatkowo zwiększają użyteczność smartfona. Nawiasem mówiąc, ekran oparty jest na matrycy IPS o rozdzielczości 1920x1080 pikseli i dobrych kątach widzenia. Nie ma żadnych skarg na jakość odwzorowania kolorów od właścicieli urządzenia.

Wielofunkcyjny klawisz Home został zaimplementowany w ciekawy sposób: dotykając jego powierzchni, cofasz się o jedną pozycję, a po jego naciśnięciu następuje przekierowanie do ekranu startowego. Ponadto posiada szybki i dokładny skaner linii papilarnych, który działa całkowicie bezbłędnie.

Okucie super popularnego modelu . Jest reprezentowany przez 8-rdzeniowy procesor MediaTek Helio P10, 3 GB pamięci RAM i akcelerator graficzny Mali T-860. Tego „nadzienia” nie można nazwać wysoką wydajnością, ale może uruchamiać dowolne nowoczesne gry przy średnich ustawieniach graficznych. Ale objętość wbudowanej pamięci masowej phabletu zaczyna się od 64 GB - w końcu gadżet jest pozycjonowany jako urządzenie multimedialne, więc chińscy inżynierowie uznali wydanie wersji na 16 lub 32 GB za niski priorytet. Pamięć można również rozszerzyć za pomocą karty microSD do 128 GB.

Pod względem możliwości foto i wideo obydwa aparaty smartfonów (główna 13-megapikselowa przysłona f/2.2 i 5-megapikselowy aparat przedni z przysłoną f/2,0) niczym się nie wyróżniają, będąc raczej przeciętnymi. Na ich tle korzystniejsza jest pojemna bateria o pojemności 4100 mAh ze wsparciem dla technologii szybkiego ładowania - ogniwa baterii są naładowane do 45% w zaledwie 30 minut. A na smartfonie przyjazna powłoka Flyme jest ujawniana z mocą i głównym (zobacz artykuł „Dlaczego konto Flyme jest ważne lub jakie jest niebezpieczeństwo zakupu „szarego” Meizu”) za pomocą wszelkiego rodzaju gestów i machnięć, które sprawiają, że proces zarządzania dużą przekątną jest znacznie wygodniejszy.

Druga wersja phabletu z prefiksem Plus stała się bardziej podobna do rodziny smartfonów niż tablet pierworodny . To wszystko za zmniejszenie przekątnej ekranu modelu z ogromnych 6,8 cala do nieco wygodniejszego 6,4.

Korzenie tabletów w urządzeniu są wydawane przez układ MediaTek MT8783, ponieważ. Osiem tysięczna seria procesorów została zaprojektowana specjalnie do instalacji w tabletach. Ogólna wydajność gadżetu i szybkość jego działania nie są najwyższe, ale na poziomie gospodarstwa domowego nie ma szczególnych niedogodności.

Komponent audio Lenovo Phab 2 Plus obejmuje głośnik i słuchawki JBL, które są starannie zapakowane w pudełko z urządzeniem. Na przechowywanie muzyki i innych treści przeznaczono około 25 GB pamięci wewnętrznej (z 32 GB całkowitej pojemności), a także istnieje możliwość zastąpienia drugiej karty SIM dyskiem microSD o maksymalnej pojemności do 128 GB.

Jakość obrazu na ekranie gadżetu o rozdzielczości 1920x1080 pikseli nie denerwuje. Przy przekątnej 6,4 cala gęstość pikseli wynosi 344ppi, co wpływa na komfort odbioru obrazu i minimalne obciążenie procesora podczas wyprowadzania obrazu. W związku z tym model charakteryzuje się umiarkowanym poborem energii – bateria 4050 mAh rozładowuje się dopiero po 5-6 godzinach aktywności ekranu.

Najciekawszą cechą phabletu jest podwójny aparat główny. A jeśli w Huawei P9 32 GB / 3 GB drugi moduł pełni funkcję fotografowania monochromatycznego, a w Apple iPhone 7 Plus działa jako dłuższa ogniskowa, w pomysłach Lenovo drugie oko jest przeznaczone do obrazy po wyostrzeniu. Innymi słowy, użytkownik może zmienić obszar ostrości po zrobieniu zdjęcia. Poza tym 13-megapikselowy aparat główny i 8-megapikselowy aparat przedni są nijakie, a jakość fotografowania w kiepskich warunkach oświetleniowych pozostawia wiele do życzenia.

Phablet jest odpowiedni dla fanów tej klasy urządzeń, które nie stawiają poważnych wymagań co do poziomu wydajności. Element gadżetu polega na zapewnieniu komfortu korzystania z treści – czy to filmów, muzyki czy surfowania po sieci.

Minimalne ramki boczne wokół ekranu smartfona od Sony nie od razu dają w nim ogromny rozmiar. Z wyświetlaczem o przekątnej 6 cali, szerokość urządzenia jest tylko o milimetr większa od flagowych telefonów Apple z 5,5-calowym ekranem (iPhone 6s Plus i iPhone 7 Plus). Bezramkowa konstrukcja znacznie ułatwia sterowanie gadżetem jedną ręką.

Gry i aplikacje są uruchamiane przez phablet z hukiem, chociaż procesor MediaTek Helio P10 nie zawsze wyciąga ciężkie programy przy maksymalnych ustawieniach graficznych. Nie ma w tym nic dziwnego, bo. gadżet jest bardziej skoncentrowany na odtwarzaniu plików multimedialnych (oglądanie filmów, programów telewizyjnych, filmów online itp.).

Wysokiej jakości ekran FullHD phableta posiada szeroki zakres regulacji jasności, co w zupełności wystarcza do wygodnego czytania w ciemnym pokoju przed pójściem spać oraz do korzystania ze smartfona w jasnym świetle słonecznym. Kolorystyka wyświetlacza tradycyjnie dla telefonów Sony daje trochę niebieskiego.

Przedni panel gadżetu przyciąga uwagę ogromnym „okiem” przedniego aparatu, obok którego znajduje się lampa błyskowa. Na tym nie kończą się przyjemne cechy modułu do selfie, bo wszystko, co najciekawsze, jest ukryte w środku – duży sensor (1/2,6”), wysoka przysłona (f/2.0), zaawansowany autofokus i system optycznej stabilizacji obrazu to jasne Potwierdzenie tego.Skrót pomaga nie tylko zabezpieczyć zdjęcia przed ewentualnym rozmyciem, ale także przyczynia się do kręcenia filmów, co niewątpliwie ucieszy wideoblogerów.

Z jakiegoś powodu główny aparat okazał się mieć mniejszą przysłonę (f/2.2) i brakowało mu optycznej stabilizacji. Ale jest dumna ze swojej matrycy o imponującej rozdzielczości 21,5 MP. Zdjęcia i filmy można przechowywać albo we wbudowanej pamięci telefonu (z łącznej liczby 16 GB do dyspozycji użytkownika jest około 10 GB) albo na karcie pamięci, na którą przewidziano osobny slot.

Biorąc pod uwagę skupienie smartfona na segmencie multimediów, pojemność jego akumulatora wynosząca 2700 mAh wygląda dość dziwnie. Przy aktywnym graniu bateria zejdzie do zera w zaledwie 3 godziny, a podczas czytania wystarczy na 12 godzin. Właścicieli phabletów zachęca się do stosowania wydajnych algorytmów oszczędzania energii lub zakupu zewnętrznej baterii.

Największy smartfon z linii południowokoreańskiej marki Samsung ma jeden z najwyższych wskaźników w segmencie phabletów pod względem stosunku ekranu do obudowy (76%), co sprawia, że urządzenie jest wygodne w obsłudze jedną ręką.

6-calowy wyświetlacz o rozdzielczości FullHD zbudowany jest w technologii SuperAMOLED, która słynie z dobrego odwzorowania kolorów, szerokich kątów widzenia i krótkiego czasu reakcji. Ponadto takie ekrany zapewniają głęboką czerń wyświetlacza, prawie bez zużywania energii do jego wyświetlania. Wyświetlacz zwieńczono szkłem Corning Gorilla Glass 4. generacji, które chroni ekran przed zarysowaniami.

Wewnątrz stylowej metalowej obudowy skrywa się sprzęt klasy średniej: procesor Qualcomm Snapdragon 562, który ma 8 rdzeni taktowanych zegarem 1,8 GHz, 3 GB pamięci RAM i wbudowaną pojemność 32 GB. Chociaż „nadzienie” nie należy do najlepszych, radzi sobie z rzucaniem i obracaniem ciężkich aplikacji oraz uruchamianiem nowoczesnych gier na wysokich ustawieniach graficznych, co jest również zasługą akceleratora graficznego Adreno 510.

Pochlebne słowa zasługują na oba moduły aparatów do smartfonów – Samsung dużo wie o produkcji matryc, które często są wykorzystywane w ich projektowaniu przez zewnętrznych producentów gadżetów mobilnych. Główny aparat może się więc pochwalić 13-megapikselową rozdzielczością, szybkim autofokusem i optycznym systemem stabilizacji obrazu, a także doskonałymi trybami HDR i zdjęć panoramicznych. Przedni moduł przewyższa również większość rozwiązań konkurencji, wyróżniając się na ich tle 8-megapikselową rozdzielczością. Oba aparaty mogą nagrywać wideo w formacie FullHD, ale filmowanie w coraz bardziej popularnej rozdzielczości 4K niestety nie jest przez nie obsługiwane.

Jedynym punktem, który wywołuje krytykę w projektowaniu modelu, jest brak wskaźnika powiadomień. Ale nie zapomnij o skanerze linii papilarnych wbudowanym w klawisz Home. Ogólnie rzecz biorąc, Samsung Galaxy A9 2016 został zaprojektowany jako świetne rozwiązanie dla mobilnych graczy i fanów oglądania treści wideo na dużym ekranie smartfona, dając im wszystkie możliwości osiągnięcia tych celów.