Jak wybrać dysk twardy?

HDD a SSD

Daleka przyszłość niewątpliwie należy do dysków półprzewodnikowych: są ultraszybkie (od 500 do 3000 MB/s), ultrakompaktowe (mogą być wykonane w formie płyty M.2 lub ogólnie układu UFS), nie boją się wstrząsów, wibracji i innych negatywnych oddziaływań mechanicznych. Ale przez następne pięć do dziesięciu lat stare dobre dyski twarde, powszechnie nazywane „dyskami twardymi”, zdecydowanie nigdzie się nie wybierają.

Pierwszym powodem jest znacznie lepszy stosunek ceny do pojemności niż w przypadku dysków SSD. Na przykład dysk twardy o pojemności 1000 GB kosztuje mniej więcej tyle samo, co dysk SSD o pojemności 120 GB, co stanowi prawie dziesięciokrotną różnicę.

Drugim powodem jest to, że dysk twardy nie ma limitu liczby cykli ponownego zapisu, tak jak dysk SSD (1 - 3 tysiące cykli). Oczywiście wirujące części dysku twardego również z czasem zużywają się, ale w normalnych warunkach pracy współczynnik MTBF jest znacznie wyższy. Mówiąc najprościej, większość zwykłych użytkowników komputerów stacjonarnych i laptopów całkowicie przejdzie na dyski SSD w nadchodzących latach, podczas gdy profesjonaliści i firmy serwerowe nie zrezygnują wkrótce z dysków twardych.

Typowe współczynniki kształtu

W zależności od wielkości i sposobu użytkowania współczesne dyski twarde można podzielić na sześć typów: 3,5- i 2,5-calowe, wewnętrzne i zewnętrzne, a także macierze RAID i hybrydy.

Wewnętrzne dyski 3,5-calowe to „dyski twarde” w klasycznym tego słowa znaczeniu. Duże i ciężkie ze względu na dużą powierzchnię i ilość talerzy magnetycznych i głowic odczytowych, ale stosunkowo szybkie: od 150 do 200 MB/s oraz zaawansowane modele z talerzami o dużej gęstości (pojemność 10+ TB) - do 250 MB/s . Stosowany w komputerach stacjonarnych i serwerach NAS.

Wewnętrzne 2,5-calowe dyski twarde do laptopów, nettopów i konsoli do gier. Znacznie mniejszy, cieńszy i lżejszy niż 3,5-calowe odpowiedniki, dlatego maksymalna pojemność nie przekracza 2 TB, a prędkość odczytu i zapisu to 100 – 150 MB/s.

Zewnętrzne dyski 2,5-calowe to te same kompaktowe dyski twarde, ale z obudową ochronną (plastikową lub metalową) i zewnętrznym złączem USB. Przeznaczony do przesyłania i tworzenia kopii zapasowych dużych ilości danych, które nie mieszczą się na dysku flash USB. Objętość może osiągnąć 4 TB, dzięki połączeniu dwóch dysków w jednej pogrubionej obudowie.

Zewnętrzne 3,5-calowe - dyski zewnętrzne z dużym dyskiem w środku, których objętość może przekroczyć 10 TB. Do ich zasilania brakuje tylko jednego portu USB, dlatego są one dodatkowo wyposażone w zasilacz podłączony do domowego gniazdka elektrycznego.

Zewnętrzne macierze RAID to 3,5-calowe dyski twarde połączone dwoma z możliwością wyboru trybu pracy: szybki RAID 0, który zapisuje małe części dużego pliku na dyskach pojedynczo, lub lustrzany RAID 1, który całkowicie duplikuje zawartość dysków do backupu.

Hybrydowe dyski SSHD to tandem pojemnego dysku twardego i szybkiej 8 GB pamięci podręcznej SSD w postaci jednego urządzenia, które przyspiesza ładowanie systemu operacyjnego i uruchamianie często używanych aplikacji. Może być wykonany zarówno w formacie 2,5, jak i 3,5 cala. Co prawda jest nierozsądnie drogi (bardziej opłaca się kupować osobne dyski SSD i HDD), więc ma sens tylko wtedy, gdy nie można zainstalować dwóch dysków, na przykład w netbookach.

Interfejsy, prędkości i poziomy bezpieczeństwa

Oprócz kształtu, „dyski twarde” różnią się prędkością wrzeciona, interfejsem połączenia i ochroną danych.

Tak więc najwolniejsze modele przy 4200 obr./min (stosowane w komputerach pokładowych samochodów), jak i najszybsze przy ponad 10 tys. obr./min (np. słynny WD Velociraptor) bezpowrotnie odeszły w niepamięć. Dostępne są tylko dyski o niskiej prędkości obrotowej o prędkości obrotowej 5400 - 5900 obr./min (do 150 MB/s) oraz nieco szybsze i głośniejsze 7200 obr./min (180 - 250 MB/s).

Głównym interfejsem do podłączenia wewnętrznych „dysków twardych” są teraz trzy generacje SATA (SATA 150 MB/s, SATA 2 300 MB/s i SATA 3 600 MB/s), które są ze sobą wstecznie kompatybilne. Oznacza to, że stare płyty główne obsługują nowe dyski i odwrotnie, nowe dyski działają bez problemów na starych płytach głównych, ponieważ nawet przepustowość SATA pierwszej generacji jest wystarczająca dla większości dysków twardych.

Dyski dla starych serwerów przemysłowych mają interfejs SAS(inna nazwa SCSI). Moralnie jest przestarzały, ale cykl życia serwerów jest długi, więc takie dyski są nadal produkowane.

Zewnętrzne dyski twarde podłącza się przez USB 2.0 (ograniczenie prędkości 30 MB/s), USB 3.0, USB 3.1, USB typu C lub Thunderbolt (wszystko ogranicza tylko prędkość dysku zainstalowanego w środku). Rzadkie modele są wyposażone w moduł Wi-Fi do bezprzewodowej wymiany danych, w tym ze smartfonem.

Dodatkowo można zastosować odporną na wstrząsy, a nawet wodoodporną obudowę lub, w najgorszym przypadku, pokrowiec chroniący go przed zarysowaniami (dotyczy modeli błyszczących). Ponadto niektóre dyski są wyposażone w przycisk automatycznego tworzenia kopii zapasowej(wymagana jest wstępna instalacja i konfiguracja oprogramowania na komputerze).

Znane marki

W dawnych czasach wewnętrzne „dyski twarde” produkowało kilkanaście firm: IBM, Quantum, Maxtor, Fujitsu, Samsung itd. Ale wtedy niektóre firmy zbankrutowały, a niektóre zostały wchłonięte przez silniejszych graczy. W efekcie na rynku pozostało tylko czterech producentów: Western Digital, Toshiba, Seagate i Hitachi (należący do Seagate, ale produkujący dyski do serwerów pod własną marką). Ponadto dyski i.norys są czasami spotykane w sprzedaży detalicznej, ale są to po prostu modele WD i Seagate, które zostały przemianowane, a do tego przestarzałe.

Istnieje znacznie więcej producentów zewnętrznych dysków twardych: Apacer, LaCie, Transcend, Verbatim itp. Ale w środku wszyscy mają dyski wyprodukowane przez WD, Seagate i Toshiba. Niemniej jednak zewnętrzne dyski twarde różnią się nie tylko konstrukcją, ale także funkcjonalnością. Na przykład ADATA produkuje wojskowe dyski twarde MIL-STD-810G 516.6 odporne na wstrząsy, a Silicon Power produkuje wodoodporne, spełniające ogólnie przyjętą normę IP67.