Drukarki FDM

Osadzanie topionego materiału (FDM/FFF)

— najpopularniejsza technologia druku 3D w naszych czasach. Ogólna zasada tej techniki jest następująca: materiał eksploatacyjny (tworzywo termoplastyczne) w postaci filamentu podawany jest do ekstrudera, gdzie jest roztapiany przez podgrzewanie i podawany do druku przez specjalną dyszę o małej średnicy. W razie potrzeby linie w jednej warstwie układa się obok siebie, tworząc ciągłą powierzchnię wymaganego obszaru; w przypadku elementów podwieszanych stosuje się tymczasowe podpory z tego samego tworzywa (lub materiału pomocniczego), które są usuwane po zakończeniu procesu.

Popularność tej metody wynika przede wszystkim z niskich kosztów zarówno samych drukarek, jak i materiałów eksploatacyjnych, co umożliwia zastosowanie takiego druku w niemal wszystkich dziedzinach — od użytku domowego po produkcję przemysłową. Ponadto do FDM/FFF można stosować wiele rodzajów tworzyw termoplastycznych, a o różnorodności kolorów nie ma co mówić. Wadom tej technologii można przypisać być może mniejszą dokładnością niż „fotopolimerowych” SLA i DLP, ale w większości przypadków nie jest to krytyczne.

Należy zauważyć, że wspólne oznaczenie tej technologii to „FDM” to znak towarowy; w celu obejścia ograniczeń w jego stosowaniu poszczególni producenci stosują oznaczenie „FFF”, które ma to samo ogólne znaczenie.