Polska
Pompy cyrkulacyjne Grundfos 

Pompy cyrkulacyjne: specyfikacje, typy, rodzaje

Przeznaczenie

Główne zastosowanie, do którego przeznaczona jest pompa.

- Do systemów grzewczych. Jak sama nazwa wskazuje, takie pompy są przeznaczone do cyrkulacji chłodziwa w systemie grzewczym. Pozwala to uniknąć stagnacji i zapewnia wydajną i równomierną wymianę ciepła; bez pompy szybkość cyrkulacji byłaby niewystarczająca ze względu na wysoką hydrooporność systemu. Obowiązkową cechą jednostek do tego celu jest możliwość pracy w wysokiej temperaturze pompowanej cieczy (patrz poniżej) - około 95 °C, a nawet więcej. Należy pamiętać, że pozwala to na stosowanie takich pomp również w systemach zaopatrzenia w zimną i ciepłą wodę (patrz poniżej), ale trudno to nazwać najlepszą opcją - modele do ogrzewania są zwykle droższe niż inne typy ze względu na ich wysoką odporność na temperaturę i wydajność , a punkty te znajdują się w obiegach CWU są zbędne.

- Do recyrkulacji CWU. Pompy, których zadaniem jest „napędzanie” wody wzdłuż obwodu dostarczania ciepłej wody. Takie jednostki są stosowane w autonomicznych systemach zaopatrzenia w ciepłą wodę - innymi słowy w domach i mieszkaniach z własnymi bojlerami. Stała cyrkulacja zapewnia równomierne rozprowadzanie wody w całym obwodzie; w praktyce oznacza to, że po odkręceniu odpowiedniego kranu nie trzeba czekać, aż ciepła woda dotrze do punktu analizy z grzałki – od razu będzie gorąca. Podobnie jak „ogrzewanie” (patrz wyżej), pompy CWU mogą pracować z wodą o wysokiej...temperaturze; jednak w przypadku większości modeli maksymalna temperatura (patrz poniżej) wynosi 60 - 65 °C, dlatego taka urządzenie nie może być zainstalowana w systemie grzewczym. Jednocześnie istnieją wyjątki, które mogą wytrzymać do 95 °C - różnią się one od pomp grzewczych raczej umownie, głównie ze względu na niższą wydajność (zwykle nie więcej niż 600 - 700 l/h). Przy zimnej wodzie modele do tego celu zwykle radzą sobie bez problemów.

- Aby zwiększyć ciśnienie zimnej wody. Pompy zaprojektowane w celu zapewnienia dodatkowego ciśnienia w obwodzie zasilania zimną wodą - na przykład, jeśli ciśnienie w dopływie wody spadnie lub jeśli główna pompa zasilająca system wodą „nie wyciąga” wymaganego ciśnienia. Kluczową różnicą tego typu od innych opisanych powyżej jest niska temperatura robocza (maksymalna - nie więcej niż 60 °C) i odpowiednio niemożność pracy z gorącą wodą.

Wiele modeli może być używanych w innych obszarach niż te opisane powyżej - na przykład modele do cyrkulacji CWU mogą być odpowiednie do pracy w systemach klimatyzacyjnych lub chłodniczych.

Konstrukcja

- Pojedynczy. Klasyczna konstrukcja z pojedynczą komorą z wirnikiem. Wśród takich pomp znajdują się modele o niemal dowolnej mocy i wydajności. Przy pozostałych warunkach równych, pompy jednogłowicowe są tańsze niż pompy dwugłowicowe. Co prawda są bardziej podatne na niepowodzenie, ale w większości przypadków nie jest to decydujące, a ogólna niezawodność jest wystarczająca zarówno w przypadku zadań domowych, jak i wielu zawodowych.

- Sparowane. Modele Twin są wyposażone w dwa wirniki; w rzeczywistości taka urządzenie to dwie pompy połączone równolegle. Zapewnia to wyższy stopień niezawodności w porównaniu z pojedynczymi konstrukcjami: pompa tandemowa nadal pracuje, nawet jeśli jedna połowa całkowicie się zepsuła (chociaż wydajność jest naturalnie zmniejszona). Dodatkowo w ten sposób łatwiej zapewnić dobrą wydajność – w efekcie nawet najskromniejsze jednostki tego typu są w stanie dostarczyć około 6-7 tys. litrów na godzinę. Minusem tych zalet jest złożoność projektu i odpowiednio wysoki koszt; dlatego warto zwrócić uwagę na takie modele w przypadku, gdy kluczowa jest dla Ciebie wysoka niezawodność i zachowanie wydajności w przypadku awarii.

Zasada działania

- odśrodkowe. Jak sama nazwa wskazuje, ten typ pompy wykorzystuje siłę odśrodkową. Ich głównym elementem jest wirnik zamontowany w okrągłej obudowie; wlot znajduje się na osi obrotu tego koła. Podczas pracy ciecz jest wyrzucana od środka do jej krawędzi pod wpływem siły odśrodkowej powstającej w wyniku obrotu koła, a następnie wchodzi do rury wylotowej skierowanej stycznie do okręgu obrotu koła. Pompy odśrodkowe są dość proste w konstrukcji i niedrogie, a jednocześnie niezawodne i ekonomiczne (ze względu na wysoką wydajność), mają dużą wysokość ssania (patrz poniżej), a przepływ płynu jest ciągły. Jednocześnie wydajność takich jednostek może znacznie spaść przy wysokiej rezystancji w obwodzie.

- Wir. Pompy Vortex są nieco podobne do pomp odśrodkowych: mają również okrągłą obudowę i wirnik z łopatkami. Jednak w takich zespołach zarówno wlotowe, jak i wylotowe odgałęzienia komory roboczej są skierowane stycznie do koła, a łopatki różnią się konstrukcją. Zasadniczo inny jest też sposób pracy – zgodnie z nazwą wykorzystuje wiry powstałe na łopatkach koła. Agregaty Vortex znacznie przewyższają agregaty odśrodkowe pod względem ciśnienia, ale są wrażliwe na zanieczyszczenia – nawet drobne cząstki dostające się do wirnika mogą spowodować uszkodzenie, co znacznie obniża wydajność. A wydajność samych pomp wirowych jest niska - 2 - 3 razy niższa niż w przypadku pomp odśrodkowych.

Rodzaj wirnika silnika

Typ wirnika - obracająca się część silnika elektrycznego - w który wyposażona jest pompa.

- „ Mokry ”. Wirniki, które mają bezpośredni kontakt z pompowaną cieczą, nazywane są „mokrymi”. Daje to szereg korzyści. Tak więc płyn zapewnia smarowanie i chłodzenie wirnika - co zwiększa niezawodność, umożliwiając pracę pompy przez długi czas bez dodatkowej konserwacji, a także zmniejsza poziom hałasu. To ostatnie jest szczególnie ważne w przypadku pomieszczeń mieszkalnych, dlatego właśnie w nich stosuje się pompy „mokre”. Ponadto same jednostki są proste (pod względem projektu i naprawy), kompaktowe i niedrogie. Ich główną wadą jest niższa wydajność niż w modelach „suchych” – zwykle do 50%. Nie jest to krytyczne w przypadku użytku domowego, ale w przypadku profesjonalnych modeli o wysokiej wydajności „mokre” wirniki są słabo przystosowane.

- " Suche ". Nazwa takiego wirnika wynika z faktu, że w żaden sposób nie ma on kontaktu z pompowaną cieczą. Kluczową przewagą takiej konstrukcji nad „mokrą” jest jej wysoka wydajność – około 80%. Z drugiej strony suche wirniki wytwarzają więcej hałasu i słabo nadają się do zastosowań mieszkaniowych. Dlatego ta opcja jest typowa głównie dla jednostek o wysokiej wydajności przeznaczonych do użytku przemysłowego.

Wydajność

Wydajność pompy to ilość cieczy, którą jest w stanie przepompować przez określony czas.

Cechy wyboru najlepszej opcji wydajności zależą przede wszystkim od przeznaczenia pompy (patrz wyżej). Na przykład w przypadku modeli recyrkulacyjnych dla CWU ogólna zasada jest taka, że wydajność pompy nie powinna przekraczać wydajności podgrzewacza wody. Na przykład, jeśli kocioł jest w stanie dostarczyć 10 litrów na minutę do obwodu CWU, maksymalna wydajność pompy wyniesie 10 * 60=600 l/h. Podstawowy wzór do obliczania wydajności instalacji grzewczej uwzględnia moc grzałki i różnicę temperatur na wlocie i wylocie, a dla instalacji wody zimnej liczbę punktów poboru. Bardziej szczegółowe informacje na temat obliczeń dla każdego obszaru aplikacji można znaleźć w dedykowanych źródłach, a same obliczenia lepiej powierzyć profesjonalistom - zmniejszy to prawdopodobieństwo przeoczenia znaczących niuansów.

Wysokość podnoszenia

Głowicę można opisać jako maksymalną wysokość, na jaką pompa jest w stanie podnieść ciecz w pionowej rurze bez załamań lub rozgałęzień. Parametr ten jest bezpośrednio związany z ciśnieniem, jakie zapewnia pompa: 10 m wysokości odpowiada w przybliżeniu ciśnieniu 1 bara (nie mylić tego wskaźnika z ciśnieniem roboczym - więcej na ten temat poniżej).

Głowica jest jednym z kluczowych wskaźników większości pomp obiegowych. Tradycyjnie oblicza się ją na podstawie różnicy wysokości między lokalizacją pompy a najwyższym punktem systemu; jednak zasada ta dotyczy tylko jednostek, które zwiększają ciśnienie zimnej wody(patrz „Cel”). Modele cyrkulacyjne do ogrzewania i ciepłej wody użytkowej pracują z obiegami zamkniętymi, a dla nich optymalna wysokość podnoszenia zależy od całkowitego oporu hydraulicznego układu. Szczegółowe wzory obliczeniowe dla pierwszego i drugiego przypadku można znaleźć w dedykowanych źródłach.

Min. ciśnienie robocze

Najniższe ciśnienie w obwodzie/linii, do której podłączona jest pompa, przy którym może normalnie wykonywać główne zadanie (patrz „Przeznaczenie”), zapewniając deklarowane parametry pracy. Cechy techniczne wielu nowoczesnych modeli są takie, że niektóre z nich mogą działać przy praktycznie zerowym ciśnieniu, po prostu dzięki obecności wody w rurze; dlatego parametr ten może nie być w ogóle określony.

Maks. ciśnienie robocze

Najwyższe ciśnienie w obwodzie/linii przy którym podłączona tam pompa może pracować normalnie.

Oczywiście tej liczby nie można przekroczyć - urządzenie może ulec awarii z powodu awarii spowodowanej zbyt wysokim ciśnieniem (a nawet jeśli nie nastąpiło to od razu, może się zdarzyć w każdej chwili). Jednak oprócz tego warto wybrać model z pewnym marginesem - aby pompa mogła normalnie tolerować skoki ciśnienia, które są prawie nieuniknione w każdej rurze.

Min. temperatura płynu

Najniższa temperatura płynu, przy której pompa może normalnie pracować.

Prawie wszystkie pompy, niezależnie od celu (patrz wyżej), są w stanie normalnie tolerować zimną wodę; dlatego w przypadku normalnego użytku domowego parametr ten nie jest krytyczny, a w przypadku niektórych modeli może w ogóle nie być wskazany. Ale jeśli potrzebujesz możliwości pracy z cieczami o temperaturze poniżej 15 °C, warto zwrócić szczególną uwagę na minimalną temperaturę. Niektóre modele, które można stosować z płynem niezamarzającym, mogą nawet tolerować temperatury poniżej zera; takie możliwości przydają się np. w przypadku budynków, które mogą „stać” w zimnych porach roku.

Maks. temperatura płynu

Najwyższa temperatura płynu, przy której pompa może normalnie pracować.

Możliwości wykorzystania urządzenia zależą bezpośrednio od tego wskaźnika (patrz „Przeznaczenie”): na przykład modele systemów grzewczych muszą wytrzymać temperatury co najmniej 95 °C, dla zaopatrzenia w ciepłą wodę - co najmniej 65 °C. Cóż, w każdym razie nie wolno przekraczać tego parametru: „przegrzana” pompa bardzo szybko ulegnie awarii, a konsekwencje tego mogą być bardzo nieprzyjemne.

Maks. rozmiar cząstek

Największy rozmiar cząstek stałych w pompowanej cieczy, przez które pompa jest w stanie przejść bez uszkodzeń i nienormalnych obciążeń. Im mniejszy jest ten rozmiar, tym więcej czystej wody jest potrzebne do normalnej pracy. Jeśli istnieje prawdopodobieństwo dostania się większych cząstek do wody, warto zadbać o instalację odpowiedniego filtra.

Funkcje

- Prędkości pracy. Liczba prędkości przewidziana w konstrukcji pompy. Każda prędkość odpowiada własnej wartości wydajności (patrz powyżej). Opcje mogą być następujące:
  • 1 prędkość. W takich modelach nie ma regulacji, pompa po włączeniu może działać tylko z jedną prędkością - maksymalną. Jest to najprostsza i najtańsza opcja ze względu na brak dodatkowych elementów (regulatorów) w konstrukcji. Oczywiście jest to wygodne tylko w tych przypadkach, gdy urządzenie musi pracować z pełną wydajnością za każdym razem, gdy jest włączane - jednak takie przypadki są dość powszechne w zakresie zastosowania pomp obiegowych.
  • 2 prędkości. 2 prędkości dają użytkownikowi pewien wybór: pompa nie musi być włączana z pełną mocą - gdy nie jest to wymagane, agregat można uruchomić na zredukowanej, aby zaoszczędzić energię elektryczną i nie zużywać mechanizmów poza co jest potrzebne.
  • 3 prędkości. Największa ilość regulacji spotykana we współczesnych pompach – nie ma sensu przewidywać większej ilości z wielu powodów. Daje jeszcze większe możliwości ustawienia parametrów pracy niż 2 prędkości.
  • Płynna regulacja. Ta opcja zakłada możliwość ustawienia regulatora w dowolnej pozycji od minimum do maksimum (niektóre modele mogą również zapewniać stałe ustawienia, ale tylko jako opcja dodatkowa). Zapewnia to maksymalną swobodę i dokładność w wyborze trybu pracy, ale znacząco wpływa na cenę; a rzeczywista potrzeba płynnej regulacji jest rzadka.
- Automatyczny tryb pracy.... Istota tej funkcji różni się w zależności od przeznaczenia urządzenia (patrz wyżej). Tak więc w modelach do zwiększania ciśnienia zimnej wody automatyka włącza pompę po otwarciu kranu i wyłącza ją po zamknięciu - specjalny czujnik reaguje na ruch wody. W modelach do ogrzewania i CWU automatyka odpowiada za regulację parametrów pracy - np. przy dokręceniu zaworów i zmniejszeniu przepływu pompa może obniżyć ciśnienie - a także za funkcje dodatkowe, takie jak włączanie -wyłącznik czasowy. W każdym razie funkcja ta „ułatwia życie” użytkownikowi, eliminując konieczność wykonywania niektórych operacji ręcznie i dodawania nowych funkcji do pompy; ale konkretny zestaw tych możliwości zależy od modelu.

- Wyświetlacz. Na wyświetlaczu mogą być wyświetlane różne dodatkowe informacje: tryb pracy, ustawienia wydajności, temperatura wody, ustawione zegary, komunikaty o błędach i wiele innych. Dzięki temu sterowanie jest wygodniejsze i bardziej intuicyjne. Pompy zwykle używają najprostszego typu czarno-białych ekranów LCD, ale to wystarcza do powyższych celów.

- Panel sterowania. W tym przypadku panel sterowania oznacza panel, który posiada przełącznik z możliwością wyboru trybu pracy pomiędzy automatycznym (patrz wyżej) a ręcznym. W związku z tym obecność kilku trybów prawie koniecznie oznacza obecność panelu sterowania. Ale same przełączniki prędkości nie liczą się jako funkcja ta.

Maks. pobór mocy

Moc elektryczna pobierana przez pompę podczas normalnej pracy i maksymalnej wydajności.

Wskaźnik ten bezpośrednio zależy od wydajności - w końcu do pompowania dużych ilości wody potrzebna jest odpowiednia ilość energii. Z kolei od samej mocy zależą dwa główne parametry - zużycie energii elektrycznej i obciążenie sieci energetycznej, które określa zasady połączenia. Na przykład pomp o mocy większej niż 5 kW nie można podłączyć do zwykłych gniazd domowych; bardziej szczegółowe zasady można znaleźć w dedykowanych źródłach.

Napięcie zasilania

Napięcie robocze, dla którego zaprojektowana jest pompa.

- 230 V. Standardowe napięcie sieci domowych. Większość z tych pomp może być zasilana ze zwykłego gniazdka, co czyni je bardzo łatwymi do podłączenia. Jednocześnie ta opcja słabo nadaje się do tworzenia jednostek o wysokiej wydajności - nawet przy poborze mocy powyżej 5 kW wymagane będą pewne sztuczki w połączeniu, a ogólnie 230 V zapewnia mniej energii niż 400 V. Dlatego taka moc jest typowa głównie dla modeli na poziomie początkującym i średniozaawansowanym.

- 400 V. Ta opcja oznacza zasilanie z sieci trójfazowych o napięciu 400 V. Takie sieci są rzadko spotykane w życiu codziennym, ale są szeroko rozpowszechnione w sferze zawodowej, m.in. w obiektach przemysłowych - są wygodne do zasilania urządzeń dużej mocy. Dlatego w profesjonalnych pompach o wysokiej wydajności zwykle zapewnia się zasilanie trójfazowe.

Rodzaj silnika

Rodzaj silnika elektrycznego przewidzianego w konstrukcji pompy.

- Asynchroniczny. Silniki tego typu wyróżniają się prostą konstrukcją oraz niską ceną połączoną z niezawodnością. Ich główną wadą jest zależność prędkości obrotowej od obciążenia, co powoduje, że dla takiego silnika trudno jest dokładnie wyregulować tę częstotliwość. Jednocześnie dla użytku domowego moment ten jest zwykle bezkrytyczny, a w sferze zawodowej rzadko stwarza trudności. Dlatego silniki asynchroniczne są bardzo popularne we współczesnych pompach.

- Synchroniczny. Silniki synchroniczne wyróżniają się dużą dokładnością w regulacji prędkości - praktycznie nie zależy to od obciążenia wirnika; jest to ich główna przewaga nad asynchronicznymi. Z drugiej strony ten typ jest bardziej skomplikowany i droższy, a potrzeba precyzyjnej regulacji jest rzadka. Dlatego synchroniczne silniki elektryczne są instalowane głównie w pompach wysokiej jakości, przeznaczonych do pracy w określonych warunkach.

Rozmieszczenie wału

Umieszczenie wału silnika w normalnej pozycji roboczej pompy.

Od tego parametru zależy przede wszystkim ogólny układ urządzenia i jego przydatność w określonych warunkach. Tak więc przy najpopularniejszym współosiowym rozmieszczeniu otworów (patrz poniżej) wał silnika jest zwykle umieszczony prostopadle do kierunku ruchu wody. Oznacza to, że tylko pompa z poziomym wałem nadaje się do podłączenia do pionowej rury. Ale w przypadku linii poziomej wybór zależy od tego, w którym kierunku wygodniej jest obrócić korpus pompy - w górę (gdy jest zainstalowany w wąskiej, wydłużonej niszy) lub na boki (gdy nad rurą znajdują się inne obiekty, które kolidują z pionem instalacja urządzenia).

Zwróć uwagę, że istnieją uniwersalne modele, które umożliwiają obie opcje umieszczenia.

Materiał wału

Materiał, z którego wykonany jest wał silnika w pompie.

- Spiekany metal. Materiał łączący metale i ich stopy z komponentami niemetalicznymi. We współczesnych pompach można stosować różne rodzaje cermetali, różniące się ceną i jakością; z reguły cechy w każdym konkretnym przypadku zależą bezpośrednio od półki cenowej jednostki. Jednak ogólnie uważa się, że ta opcja dobrze nadaje się do modeli domowych o stosunkowo niskiej wydajności, ale słabo nadaje się do użytku profesjonalnego. Dlatego w pompach o wydajności ponad 15 000 litrów na godzinę wały cermetalowe praktycznie nie są używane.

- Stal nierdzewna. Materiał ten jest bardzo trwały i niezawodny, dzięki czemu znajduje się w prawie wszystkich kategoriach pomp - od stosunkowo prostych po profesjonalne, których wydajność liczona jest w dziesiątkach tysięcy litrów na godzinę. Co prawda kosztuje trochę więcej niż cermetal.

Rodzaj przyłącza pompy

Rodzaj połączenia używanego do podłączenia pompy do rurociągu.

- Rzeźba. Tradycyjna nić stosowana w hydraulice. Ta opcja jest typowa dla rurociągów cienkościennych, które nie wymagają wysokiej wydajności, dlatego występuje głównie w pompach domowych o stosunkowo małej mocy.

- Kołnierz. Kołnierz wygląda jak charakterystyczne przedłużenie, zwykle krążek, znajdujący się w miejscu połączenia. Po połączeniu kołnierz pompy i kołnierz rury są mocno do siebie dociśnięte i dokręcone śrubami, zapewniając niezawodne i szczelne połączenie. Ta konstrukcja jest stosowana w rurociągach grubościennych, dlatego pompy kołnierzowe są zwykle średniej i wyższej klasy i mają wysoką wydajność.

W przypadku normalnego połączenia typ połączenia w pompie musi odpowiadać temu w rurach. Jednocześnie istnieją adaptery od jednego typu do drugiego, które można zastosować w skrajnych przypadkach.

Umiejscowienie przyłączy wlotu/wylotu

Względne położenie wlotu i wylotu w pompie.

- Współosiowy. Otwory umieszczone na jednej linii prostej, tak aby ich osie pokrywały się; innymi słowy, strumień wody wypływa z takiej pompy w tym samym kierunku i na tym samym poziomie, z jakim wchodzi. Ta opcja jest bardzo wygodna, ponieważ pompa nie wpływa na kierunek przepływu podczas instalacji. W praktyce oznacza to również, że urządzenie można łatwo wbudować w dowolną rurę o odpowiednim rozmiarze - wystarczy usunąć część rury o wymaganym rozmiarze i w jej miejsce zainstalować pompę. Dlatego zdecydowana większość nowoczesnych modeli wykorzystuje dokładnie współosiowy układ otworów.

- Pod właściwymi kątami. Zgodnie z nazwą wylot w takich modelach jest umieszczony w taki sposób, że przepływ wody wypływa z niego w kierunku prostopadłym do przepływu wlotowego. Sytuacje, w których taka konfiguracja może być potrzebna, są bardzo rzadkie, dlatego pompy tej konstrukcji nie były szeroko stosowane.

Przyłącze od strony wlotowej

Średnica przyłącza od strony wlotowej przewidziana w konstrukcji pompy. W przypadku gwintów hydraulicznych (patrz "Połączenie") średnica przyłącza jest tradycyjnie podawana w calach i ułamkach cala (1/2", 3/4", 1", 1 1/4", 1 1/2" lub 2"), dla kołnierzy stosuje się oznaczenia według średnicy nominalnej (DN) otworu przelotowego w milimetrach ( DN 32, DN 40, DN 50, DN 65, DN 80, DN 100, DN 125).

Parametr ten musi odpowiadać wymiarom mocowania na rurze, do której pompa ma być podłączona – w przeciwnym razie konieczne będzie użycie przejściówek, co jest mało wygodne, a czasami w ogóle nie jest zalecane.

Przyłącze od strony wylotowej

Wielkość wylotu przewidziana w konstrukcji pompy. Wartość tego parametru jest całkowicie zbliżona do wielkości wlotu (patrz wyżej).

Materiał korpusu

Materiał, z którego wykonana jest zewnętrzna część obudowy pompy.

- Stal nierdzewna. Jak sama nazwa wskazuje, stal nierdzewna jest praktycznie niekorozyjna. Nie jest to jednak jedyna zaleta – materiał ten jest bardzo trwały i niezawodny, dzięki czemu znajduje zastosowanie nawet w mocnych modelach o wysokiej wydajności.

- Żeliwo. Materiał ten jest pod wieloma względami podobny do stali – w szczególności jest uważany za bardzo niezawodny – ale ma nieco większą wagę. Z drugiej strony w większości przypadków nie jest to zauważalna wada, ale żeliwo kosztuje nieco mniej niż „stal nierdzewna”.

- Mosiądz. Stop na bazie miedzi i cynku o charakterystycznym złotym kolorze. Odmiany stosowane w pompach obiegowych są wysoce odporne na korozję, a nawet przewyższają stal nierdzewną. Dlatego ta opcja dobrze nadaje się do wody o wysokiej zawartości tlenu. Wadę mosiądzu można nazwać wyższym kosztem niż ta sama stal.

- Brązowy. Innym stopem na bazie miedzi jest najczęściej cyna, ale można również stosować inne metale. Pod względem swoich głównych cech materiał ten jest podobny do mosiądzu opisanego powyżej.

Materiał wirnika silnika

Materiał, z którego wykonany jest wirnik, jest główną częścią pompy, która zapewnia ciśnienie poprzez ruch.

- Plastikowe. Materiał ten sam w sobie jest tani, a ponadto jest łatwy w obróbce, dzięki czemu wyróżnia się niskim kosztem. Dodatkowo tworzywo sztuczne nie koroduje. Z drugiej strony jest uważany za najmniej niezawodny ze wszystkich materiałów stosowanych we współczesnych pompach i dlatego jest stosowany w stosunkowo niedrogich modelach, które nie są przeznaczone do dużych obciążeń. Wyjątkiem od tej reguły są specjalne polimery o wysokiej wytrzymałości, ale są one rzadkie.

- Stal nierdzewna. Jak sama nazwa wskazuje, stal nierdzewna jest praktycznie niekorozyjna. Nie jest to jednak jedyna zaleta – materiał ten jest bardzo trwały i niezawodny, dzięki czemu znajduje zastosowanie nawet w mocnych modelach o wysokiej wydajności.

- Żeliwo. Materiał ten jest pod wieloma względami podobny do stali – w szczególności jest uważany za bardzo niezawodny – ale ma nieco większą wagę. Z drugiej strony w większości przypadków nie jest to zauważalna wada, ale żeliwo kosztuje nieco mniej niż „stal nierdzewna”.

- Mosiądz. Stop na bazie miedzi i cynku o charakterystycznym złotym kolorze. Odmiany stosowane w pompach obiegowych są wysoce odporne na korozję, w tym wskaźniku przewyższają nawet stal nierdzewną. Dlatego ta o...pcja dobrze nadaje się do wody o wysokiej zawartości tlenu. Wadę mosiądzu można nazwać dość wysokim kosztem.

Kraj pochodzenia

W tym przypadku kraj pochodzenia oznacza kraj, z którego pochodzi marka produktu. Marka z kolei to ogólne oznaczenie, dzięki któremu produkty danej firmy są znane na rynku. Kraj jego pochodzenia nie zawsze pokrywa się z faktycznym miejscem produkcji produktu: aby obniżyć koszty produkcji, wiele nowoczesnych firm przenosi go do innych krajów. To normalne, że produkt, na przykład marki amerykańskiej lub niemieckiej, jest produkowany na Tajwanie lub w Turcji. Wbrew powszechnemu przekonaniu, samo to nie prowadzi do obniżenia jakości produktu – wszystko zależy od tego, jak starannie właściciel marki kontroluje produkcję. A wiele firm, zwłaszcza dużych i „wybitnych”, bardzo pilnie przygląda się jakości – w końcu od tego zależy ich reputacja.

Poziom hałasu

Poziom hałasu wytwarzanego przez pompę podczas normalnej pracy. Dla porównania: hałas o natężeniu 50 decybeli w przybliżeniu odpowiada hałasowi w pomieszczeniu biurowym, 60 dB to średnia głośność telewizora, 70 dB to ciężarówka w odległości około 8 m, 80 dB to hałas uliczny, 90 dB to głośny krzyk . Im niższy poziom hałasu, tym wygodniej jest korzystać z pompy i im bliżej ludzi można ją umieścić. Parametr ten jest szczególnie ważny w przypadku modeli instalowanych w lokalach mieszkalnych - tutaj należy skupić się na normach sanitarnych określonych w oficjalnych dokumentach.

Stopień ochrony

Wskaźnik określający stopień ochrony niebezpiecznych (ruchomych i przewodzących prąd) części „napełnienia” pompy przed niekorzystnymi wpływami, a mianowicie ciałami stałymi i wodą. Ponieważ pompy z definicji służą do pompowania cieczy, a wiele z nich może normalnie przepuszczać dość duże cząstki, w tym przypadku mówimy o ochronie przed wilgocią i ciałami obcymi z zewnątrz.

Poziom ochrony jest zwykle wskazywany przez oznaczenie składające się z liter IP („ochrona przed wnikaniem”) i dwóch cyfr, z których pierwsza oznacza ochronę przed wpływem ciał stałych, a druga przed wnikaniem wody.

Dla pierwszej cyfry każda wartość odpowiada następującym wartościom ochrony: 1 - ochrona przed przedmiotami o średnicy większej niż 50 mm (duże powierzchnie ciała) 2 - przed przedmiotami o średnicy większej niż 12,5 mm (palce itp.) 3 - przed przedmiotami o średnicy powyżej 2,5 mm (większość narzędzi) 4 - przed przedmiotami o średnicy powyżej 1 mm (prawie wszystkie narzędzia, większość przewodów) 5 - pyłoszczelna (całkowicie zabezpieczona przed kontaktem; kurz może dostać się do środka, ale nie narusza działanie urządzenia) 6 - pyłoszczelna (skrzynia z pełną ochroną przed kurzem i kontaktem).

Dla drugiej cyfry: 1 - ochrona przed kroplami wody spadającymi pionowo 2 - przed kroplami wody z odchyleniem do 15 ° od osi pionowej urządzenia 3 - przed kroplami wody z odchyleniem do 60 ° od osi pionowej urządzenia (deszcz) 4 - od rozbryzgów z dowolnego kierunku 5 - od strumie...ni z dowolnego kierunku 6 - od fal morskich lub silnych strumieni wodnych 7 - możliwość krótkotrwałego nurkowania do głębokości 1 m (bez możliwości ciągłego praca w trybie zanurzonym) 8 - możliwość długotrwałego nurkowania na głębokość powyżej 1 m (z możliwością pracy ciągłej w trybie zanurzenia).

W niektórych przypadkach jeden z numerów może być zastąpiony literą X – oznacza to, że nie przeprowadzono oficjalnej certyfikacji na dany parametr. W pompach X jest zwykle umieszczane w miejscu pierwszej cyfry, ponieważ wysoki stopień odporności na wilgoć sam w sobie oznacza wysoki stopień ochrony przed zanieczyszczeniami stałymi. Jednocześnie dla takich modeli można podać dodatkowy indeks literowy, który opisuje stopień ochrony przed określonymi obiektami stałymi - np. IPX2D. Litera D oznacza najwyższy stopień odporności na przebicie drutu; poprzednie opcje A, B i C oznaczają odpowiednio ochronę przed dłonią (tył), przed palcem i małym narzędziem, takim jak śrubokręt.

Klasa izolacji

Klasa odporności cieplnej materiałów izolacyjnych użytych do budowy pompy. Im wyższa odporność na ciepło, tym bardziej niezawodne urządzenie, tym mniejsze prawdopodobieństwo pożaru lub uszkodzenia izolacji w przypadku przeciążenia lub przegrzania. Ponadto potężne jednostki o wysokiej wydajności mogą się bardzo nagrzewać nawet podczas normalnej pracy.

We współczesnych pompach wyróżnia się głównie następujące klasy izolacji:

- B. Materiały o granicy grzania 130 °C. W rzeczywistości są najskromniejszą opcją według standardów pomp. Stosowane są spoiwa i impregnaty pochodzenia organicznego.

- F. Dla tej klasy granica grzania wynosi 155 °C - średnia dla pomp. Taka izolacja wykorzystuje głównie spoiwa syntetyczne.

- H. Materiały izolacyjne na bazie spoiw krzemoorganicznych / impregnatów. Dzięki temu ich odporność na ciepło sięga 180 °C.

Długość montażowa

Długość montażowa to odległość między wlotem a wylotem pompy, innymi słowy długość odcinka zajmowanego przez pompę w linii. Parametr ten pozwala oszacować ilość miejsca potrzebnego na jednostkę, a w przypadku wiązania pozwala również określić długość odcinka rury, który należy przyciąć.
Filtry
Cena
oddo zł
Marki
Przeznaczenie
Wydajność
Wysokość podnoszenia
Pobór mocy
Funkcje i możliwości
Liczba stopni prędkości obrotowej
Rodzaj przyłącza
Przyłącze gwintowane
Przyłącze kołnierzowe
Długość montażowa
Zasada działania
Rodzaj wirnika silnika
rozwiń
Materiał korpusu
Materiał wirnika silnika
Kraj pochodzenia
Wyczyść parametry