Torby podróżne: specyfikacje, typy, rodzaje

Ogólne przeznaczenie torby zależy przede wszystkim od rodzaju.

- Droga. Modele przeznaczone głównie do podróży. Jednocześnie ich design może być bardzo różnorodny – od klasycznych galanterii skórzanej, w stylu biznesowym lub „glamour”, po torby z tkaniny, które bardzo przypominają te sportowe.

- Sport. Torby przeznaczone głównie do przenoszenia odzieży i sprzętu sportowego. Różnią się od drogowych odpowiedników w szczególności aktywnym wykorzystaniem siatek i innych oddychających materiałów - dzięki czemu ubrania i buty przesiąknięte potem są dobrze wentylowane i nie są „kwaśne”. Ponadto w konstrukcji można przewidzieć różne specjalistyczne przegródki - na buty, na rękawice bokserskie itp.

- Torba na ubrania. Specjalistyczne torby do transportu odzieży, m.in. biznes, a w niektórych modelach także buty. Zostały zaprojektowane tak, aby ubrania w środku nie gniotły się; dla zwartości często składają się na pół. Pojemność woreczków na odzież może być różna – od jednego garnituru do zapasu ubrań na kilka dni.

- Kosmetyczka. Małe torebki lub walizki przeznaczone do przechowywania artykułów kosmetycznych, toaletowych i higienicznych, zazwyczaj przeznaczone dla kobiet. Kosmetyczki są więc pod względem przeznaczenia podobne do kosmetyczek, ale mogą pomieścić znacznie więcej przedmiotów (choć konkretna pojemność oczywiście może być inna)...i mogą być wykonane z solidnych materiałów. Ponadto takie produkty mają różne wyposażenie ułatwiające przenoszenie - uchwyty, a nawet paski na ramię. Dzięki temu kosmetyczka doskonale nadaje się do roli i domowego przechowywania kosmetyków.

- Wózek. Charakterystyczną cechą wózków jest obecność specjalnej ramy, zwykle w kształcie litery L, na której faktycznie mocowana jest tkaninowa torba. W górnej części stelaża znajduje się uchwyt do transportu; na dole dwa kółka i podpórka(y), dzięki którym torba może stać pionowo w ustalonej pozycji. Konieczne jest zwijanie takiej konstrukcji w pozycji pochyłej, aby podpory unosiły się nad ziemią - podobnie jak zwykła dwukołowa walizka. Torby na kółkach mają jednak większe koła niż większość walizek, dzięki czemu są bardziej „przejezdne” i lepiej nadają się do długotrwałego transportu „samodzielnie”, w tym po dość nierównej powierzchni. Wadę takich produktów można nazwać pewną objętością i zwiększoną wagą.

- Kosmetyczka podróżna. Małe torby przeznaczone do transportu artykułów kosmetycznych i higienicznych: szczoteczek do zębów, szamponów, dezodorantów/perfum, akcesoriów do makijażu, manicure itp. Należy pamiętać, że chociaż kosmetyczki są zwyczajowo nazywane głównie damskimi torebkami, w tej kategorii produkuje się również artykuły dla mężczyzn; męskie „torby kosmetyczne” są często nazywane torbami podróżnymi.

- Torba na walizkę. Produkty łączące cechy toreb podróżnych i walizek. Taki produkt zwykle wygląda jak torba, w której dnie znajduje się składany uchwyt i para kółek. Dzięki temu, jeśli chcesz, możesz postawić torbę pionowo na końcu, rozłożyć rączkę i przetoczyć ją na kółkach jak walizkę. Jednocześnie, dzięki miękkim materiałom, takie torby zajmują mniej miejsca niż tradycyjne walizki i są wygodniejsze w przechowywaniu, gdy nie są używane.

Zwróć uwagę, że podział na typy jest dość umowny: wiele modeli można wykorzystać do celów „nie natywnych”, a przynależność do tego czy innego typu może zależeć od tego, jak producent pozycjonuje dany model. Na przykład wiele modeli drogowych jest zewnętrznie nie do odróżnienia od sportu i na odwrót.

Pojemne torby mają przeważnie cylindryczny kształt i dużą objętość wewnętrzną, w którą można zapakować ogromną ilość rzeczy. Początkowo kufry służyły do transportu rzeczy personelu wojskowego udającego się na inną stację służbową lub na długotrwałe ćwiczenia. W powszechnym użyciu są cenione przez zapalonych podróżników i turystów. Kufry wykonane są z wodoodpornych i trwałych materiałów, często mają też półsztywną konstrukcję, która pomaga chronić zawartość przed uszkodzeniami i zachować kształt torby podczas transportu.

Całkowita objętość torby z reguły uwzględniająca wszystkie zwykłe kieszenie (w tym zewnętrzne). Duża objętość pozwala na umieszczenie w środku wielu rzeczy, ale zauważalnie wpływa na wymiary, wagę i cenę samego produktu. Dlatego przy wyborze należy zachować równowagę między pojemnością a wygodą.

Uważa się, że pojemność 25 - 35 litrów wystarczy na wszystko, czego jedna osoba potrzebuje na podróż trwającą 3-4 dni. Bardziej szczegółowe zalecenia można znaleźć w dedykowanych źródłach.

Jednocześnie zauważamy, że nawet przy dużej liczbie rzeczy duża torba nie zawsze jest najlepszą opcją. W niektórych przypadkach (na przykład, jeśli podróżuje kilka osób) wygodniej jest kupić kilka przedmiotów o stosunkowo niewielkiej objętości i podzielić bagaż między podróżnych.

Obecnie na rynku prezentowane są worki o następujących pojemnościach: małe – do 50 litrów, średnie – od 51 do 75 litrów, duże – od 76 do 100 litrów oraz ogromne, których pojemności przekraczają 100 litrów. Jednocześnie nie należy zapominać, że istnieją również torby podróżne na bagaż podręczny, a także jeszcze mniejsza wersja bagażu podręcznego dla tanich linii lotniczych.

Możliwość zwiększenia/zmniejszenia pojemności torby. Jest to realizowane poprzez rozpinanie zamka błyskawicznego. Dzięki funkcji zmiany pojemności pojemność można zwiększyć, a jeśli nie jest potrzebna — zmniejszyć.

Główny materiał użyty w konstrukcji torby.

- Poliester. Włókno syntetyczne na bazie poliestru ma dobrą wytrzymałość, odporność na wilgoć, promieniowanie UV i ekstremalne temperatury oraz jest stosunkowo niedrogie. Co prawda określony stopień wytrzymałości i trwałości zależy od gatunku poliestru: z reguły im droższa torba, tym bardziej niezawodny materiał.

- Nylon. Inny rodzaj włókna syntetycznego, podobny w podstawowych właściwościach do poliestru. Termin „nylon” może oznaczać różne rodzaje polimerów, a co za tym idzie, jakość tego materiału również może być różna – od stosunkowo krótkotrwałej tkaniny, nieprzeznaczonej do trudnych warunków, po wysokiej jakości rozwiązania, takie jak „Cordura”. Zazwyczaj właściwości nylonu są bezpośrednio związane z kategorią cenową torby.

- Polichlorek winylu. Materiał polimerowy zwykle używany nie w postaci włókien (jak nylon i poliester), ale w postaci litych arkuszy. Dzięki temu PVC ma dobrą odporność na wilgoć i jest niedrogi. Wytrzymałość - średnia, wśród mankamentów warto zwrócić uwagę na słabą przydatność do niskich temperatur (-10 ° C i poniżej).

- plandeka. Materiał łączący podkład z włókna polipropylenowego i powłokę z folii polietylenowej. Ta kombinacja zapewnia dobrą wytrzymałość w połączeniu z odpornością na wodę i promieniowanie UV. Jednocześnie pl...andeka ma błyszczącą powierzchnię i jest śliska w dotyku, co może nie spodobać się miłośnikom klasycznych tkanin. Większość produktów wykonanych z tego materiału to produkty sportowe lub podobne do nich do podróży (patrz "Typ").

- Kaprowinil. Włókno syntetyczne, którego nić jest nylonową (nylonową) podstawą z powłoką PVC na wierzchu - aby zapewnić wytrzymałość i wodoodporność. Z wielu powodów (w szczególności ze względu na fakt, że pokrycie ma tendencję do łuszczenia się), kaprowinil jest uważany za materiał budżetowy i jest stosowany głównie w niedrogich torebkach.

- Żakard. Żakard nie jest nazywany materiałem, ale specjalnym rodzajem splotu włókien; same włókna mogą być zarówno naturalne, jak i syntetyczne. Splot żakardowy zapewnia wytrzymałość, niezawodność, niską skłonność do rozciągania i odporność na ekstremalne temperatury; inne możliwości i ogólna jakość takiej tkaniny są z reguły określane przez kategorię cenową torby.

- Skórzany. Prawdziwa skóra ma bogaty i przystojny wygląd, ale jest też droga. Dlatego większość toreb wykonanych z tego materiału należy do klasy premium. Praktyczne zalety skóry to odporność na wilgoć, niezawodność i trwałość. Jego główną wadą, poza ceną, jest konieczność szczególnej pielęgnacji. Ogólnie jest to proste, ale ignorowanie tej pielęgnacji prowadzi do szybkiego starzenia się i utraty prezentacji, pojawienia się pęknięć itp.

- Skóra ekologiczna. Materiały imitujące opisaną powyżej skórę naturalną; znany również jako „skóra ekologiczna”. Wspólną przewagą wszystkich tego typu materiałów nad skórą naturalną jest ich niski koszt, wadą jest skłonność do ścierania i krótsza żywotność. Zwróć uwagę, że istnieje wiele odmian skóry ekologicznej - od najtańszej, tylko w przybliżeniu przypominającej skórę, po zaawansowane, praktycznie nie do odróżnienia od naturalnego materiału; producenci zazwyczaj wybierają konkretną imitację skóry na podstawie półki cenowej torby.

- Poliwęglan. To podchwytliwe słowo zwykle oznacza zwykły tworzywo sztuczne. Ten materiał jest najczęściej spotykany w kosmetyczkach (patrz Typ), chociaż są wyjątki. Często jest uważany za niezbyt trwały i niezawodny, ale nie jest to do końca uzasadnione: w produktach z tworzyw sztucznych producenci często stosują różne sztuczki, które zapewniają wytrzymałość niezbędną do praktycznego użytkowania. Jednocześnie poliwęglan jest niedrogi, stosunkowo lekki i może być wykonany w jasnych kolorach; a jego twardość może zapewnić dodatkową ochronę zawartości. Z jego jednoznacznych wad można jedynie zauważyć, że jest wrażliwy na zarysowania.

- Aluminium. Trwały, niezawodny, lekki materiał, który zapewnia dobrą ochronę zawartości torby, a jednocześnie wygląda stylowo i atrakcyjnie. Jednocześnie aluminium jest bardzo drogie, a generalnie nie jest dużo bardziej praktyczne niż tworzywo sztuczne. Dlatego ta opcja jest bardzo rzadka, głównie w kosmetyczkach z najwyższej półki, które mają pełnić rolę wizerunkowych akcesoriów.

- Bawełna. Naturalny materiał, zwykle stosowany w postaci gęstej, dość grubej tkaniny. Bawełna jest przyjemna w dotyku, ma dobrą wytrzymałość (którą można jeszcze zwiększyć dzięki zastosowaniu nici rip-stop), łatwo toleruje kontakt z wilgocią i zmianami temperatury, dobrze znosi światło ultrafioletowe i dobrze wygląda. Jednocześnie taki materiał nie chroni zawartości torby przed wilgocią (nawet specjalne impregnaty nie dają pełnej gwarancji), jest ciężki i dość drogi. Dzięki temu jest rzadko stosowany, głównie w modelach przeznaczonych dla fanów klasycznych, naturalnych materiałów.

- Mikro zamsz. Tkanina z syntetycznej mikrofibry imitująca naturalny zamsz. Główną zaletą produktów z mikro zamszu jest stylowy i bogaty wygląd; jednocześnie syntetyczny zamsz może nie ustępować naturalnym pod względem wydajności (choć zwykle zależy to od półki cenowej torby). Co prawda ten materiał nie jest tani - warto więc zwrócić na to uwagę przede wszystkim, jeśli odpowiedni styl torby jest nie mniej ważny niż jej praktyczne możliwości.

Umiejscowienie i konstrukcja zamka błyskawicznego zamykającego główną komorę torby.

— Pośrodku. Klasyczny prosty zamek dzielący torbę na dwie równe połowy. Prosta, niedroga i dość niezawodna opcja. Główną wadą takich zamków błyskawicznych jest mniej wygodne ładowanie dużych rzeczy, niż przez zamki w kształcie litery D lub U.

— W kształcie litery D. Zamek idzie wzdłuż obwodu torby z trzech stron - dwóch krótkich i jednej długiej. Po całkowitym rozpięciu takiego zamka można otworzyć „pokrywę” zakrywającą komorę torby i uzyskać wygodny dostęp do wewnętrznej objętości głównej komory. Zamek w kształcie litery U zapewnia podobną funkcjonalność (patrz odpowiedni punkt), jednak ta opcja jest uważana za bardziej odpowiednią dla tradycyjnych toreb i jest w nich bardziej popularna.

— W kształcie litery U. Zamek trzykierunkowy, podobny do tego w kształcie litery D (patrz odpowiedni punkt), jednak przesunięty według nieco innej zasady - wzdłuż dwóch dłuższych boków torby i jednego krótkiego. Dość specyficzna odmiana; stosowana głównie w torbach o oryginalnym wyglądzie, które mogą służyć jako plecaki.

Ilość dodatkowych zewnętrznych przegródek przewidzianych w torbie.

Przegródki różnią się od kieszeni zewnętrznych (patrz odpowiedni punkt) większymi rozmiarami – zwykle zajmują cały bok torby. Dzięki temu dość duże przedmioty zmieszczą się w przegródce zewnętrznej i łatwiej będzie się do nich dostać niż w przypadku przewożenia ich w przegródce głównej.Jednym z najpopularniejszych zastosowań takich przegródek jest przewożenie zmieniającej się odzieży podróżnej np. w podróż w pociągu.

Ilość kieszeni zewnętrznych w konstrukcji torby.

Zaletą takiej kieszeni jest możliwość dotarcia do jej zawartości bez otwierania głównej komory torby. Zewnętrzne kieszenie są szczególnie przydatne do przechowywania stosunkowo niewielkich przedmiotów wymagających szybkiego dostępu – np. dokumentów, przyborów toaletowych, apteczek z najważniejszymi lekami itp.

Ilość kieszeni wewnętrznych w konstrukcji torby.

Takie kieszenie są szczególnie wygodne do przechowywania drobnych kosztowności: rzeczy znajdują się w głównej komorze torby, pod głównym zapięciem (lub nawet zamkiem), a jednocześnie zawartość tej komory nie ginie między innymi.

Obecność zdejmowanego paska na ramię w konstrukcji torby.

Noszenie torby (zwłaszcza ciężkiej) na ramieniu jest samo w sobie wygodniejsze niż w rękach; dodatkowo ta metoda pozwala na prawie wolne ręce (chyba, że musisz trzymać torbę). Jednocześnie w niektórych sytuacjach pasek może przeszkadzać - w tym przypadku można go odpiąć.

Funkcja ta pozwala nosić torbę na ramionach, jak zwykły plecak. Należy zauważyć, że takie produkty na ogół nie są tak wygodne, jak pełnowartościowe plecaki i słabo nadają się na przykład na długie wędrówki. Jednocześnie przydaje się czasami możliwość zawieszenia torby na ramionach i uwolnienia rąk.

Obecność małych uchwytów po bokach torby, zwykle na końcach. Takie uchwyty są przeznaczone głównie do noszenia torby razem: jeden jest niewygodny do trzymania, ale dwie osoby mogą bez problemu wziąć go z obu stron. Dodatkowo boczne uchwyty mogą być przydatne do wyciągania torby z bagażnika autobusu, z trzeciej półki w pociągu itp.

Możliwość przypięcia torby do wysuwanej rączki walizki. Dzięki tej funkcji produkt można zamontować na walizce na „drugim piętrze” i przenosić bagaż na kółkach (zamiast nosić torbę osobno w rękach lub na ramieniu). Zapięcie zwykle ma postać specjalnego paska lub przegródki.

Obecność kieszeni lub przegródki ze specjalnym zabezpieczeniem przed odczytaniem tagów RFID. Tagi takie stosowane są w szczególności w zbliżeniowych kartach kredytowych wykorzystujących technologię PayPass lub PayWave; w tym przypadku zasięg komunikacji wynosi kilka centymetrów, a atakujący ze specjalnym skanerem, zbliżając się, może odczytać dane karty kredytowej nawet przez tkaninę torby. Ochrona RFID zapobiega takim problemom: osłania karty wewnątrz kieszeni, uniemożliwiając ich zeskanowanie z zewnątrz.

Obecność zamka na głównej komorze torby.

Zwróć uwagę, że w tym przypadku nie mówimy o zwykłym zapięciu (zwanym też potocznie „zamkiem”), ale o zamku otwieranym kluczem. Takie zamki mogą być różne: w niektórych torbach stosowane są zamki uchylne łączące dwa bieżniki, w innych zamek jest wbudowany w zatrzask na pasek; kod cyfrowy może być używany jako klucz itp. W każdym razie taki sprzęt znacznie komplikuje dostęp do zawartości: aby dostać się do niego bez klucza, wystarczy przeciąć lub rozerwać torbę. Zamki są szczególnie pożądane w przypadkach, gdy planowana jest odprawa torby.