Projektory: specyfikacje, typy, rodzaje

Podstawowe przeznaczenie projektora.

Parametr ten jest dość umowny, w dużej mierze zależy od tego, jak urządzenie jest pozycjonowane przez producenta; niemniej jednak, aby zapewnić jak najwygodniejsze użytkowanie, najlepiej jest dokładnie przestrzegać deklarowanego przeznaczenia. Opcje tutaj mogą być następujące: uniwersalny, do prezentacji, do kina domowego, profesjonalny, przenośny, do gier. Oto bardziej szczegółowy opis każdej opcji:

— Uniwersalny. Najprostsza odmiana projektorów, z grubsza mówiąc — wszystkie modele, które nie należą do żadnej z opisanych poniżej specjalizacji. Większość z nich ma stałą optykę, odległość projekcyjną w granicach 1 — 12 m, przekątną obrazu rzędu 1 — 7 m (patrz niżej), a także stosunkowo niski koszt.

— Do prezentacji. Projektory przeznaczone głównie do zastosowań biznesowych, w szczególności do prezentacji. Z reguły mają niewielką odległość projekcyjną przy dość dużej przekątnej, co pozwala na stosowanie ich w małych pomieszczeniach; są w stanie pracować zarówno z szerokoekranowymi, jak i zwykłymi formatami obrazu (patrz poniżej), a także obsługują rozdzielczości typowe dla kart graficznych komputera — na przykład 1280x800. W takim przypadku sama rzeczywista rozdzielczość (patrz poniżej) może być raczej niska. Ponadt...o niemal obowiązkową cechą tego typu projektorów (z nielicznymi wyjątkami) jest obecność 15-pinowego wejścia D-Sub (patrz „Złącza”).

— Do kina domowego. Projektory przeznaczone głównie do oglądania filmów. Głównym kryterium klasyfikacji konkretnego modelu w tej kategorii jest to, jak projektor jest pozycjonowany przez samego producenta (innymi słowy, czy to przeznaczenie jest wskazane w oficjalnej dokumentacji). Istnieje jednak kilka wspólnych cech: modele kinowe zazwyczaj obsługują formaty obrazu panoramicznego, mają wysoką rzeczywistą rozdzielczość (patrz poniżej), co pozwala na pracę z wideo HD, i są wyposażone w odpowiednie interfejsy (patrz „Złącza”).

— Profesjonalny. Wysokiej jakości projektory o zaawansowanej specyfikacji, z mnóstwem funkcji, co z kolei wiąże się z wysoką ceną. Charakteryzują się wysokim kontrastem obrazu, obsługują wideo o wysokiej rozdzielczości (w tym formaty obrazu kinowego), posiadają zoom optyczny umożliwiający skalowanie obrazu bez utraty jakości, umożliwiają podłączenie wielokanałowych systemów dźwiękowych i wiele więcej. Konkretny zestaw opcji na pokładzie profesjonalnych projektorów może się różnić w zależności od modelu, ale w każdym przypadku są to najbardziej wypasione urządzenia z topową specyfikacją.

— Przenośny projektor. Niezwykle kompaktowa odmiana projektorów: większość modeli można nosić w kieszeni. Takie urządzenia są przeznaczone przede wszystkim do robienia improwizowanych prezentacji. Format pracy i zasilania może być różny. Tak więc niektóre modele są tworzone jako oddzielne urządzenia z własnymi wbudowanymi napędami i akumulatorami (a czasami nawet z pełnoprawnym mobilnym systemem operacyjnym, takim jak Android). Inne są zbliżone konstrukcją do obudów zewnętrznych lub dekoderów i podczas pracy są umieszczane bezpośrednio na telefonie komórkowym, wykorzystując go jako źródło sygnału i zasilania. Jednak w każdym razie przenośne projektory, ze względu na swoje małe wymiary, mają raczej skromne parametry techniczne — nie różnią się więc ani jasnością, ani kontrastem obrazu. Czas pracy na baterii (w modelach z własnymi akumulatorami) z reguły waha się od 40 minut do półtorej godziny. Również ta odmiana charakteryzuje się oszczędnymi lampami LED (patrz poniżej).

— Do gier. Specjalistyczne projektory przeznaczone do użytku w grach wideo. Zewnętrznie często wyróżniają się charakterystycznym „agresywnym” wyglądem, podczas gdy design może być wykonany w stylu pewnej linii komputerów do gier lub laptopów. Jeśli chodzi o cechy praktyczne, zgodnie z nazwą mają one na celu przede wszystkim zapewnienie wysokiej jakości obrazu gry. W tym celu takie projektory zapewniają m.in. wysoką rozdzielczość rzeczywistą (nie mniejszą niż 1920×720, a częściej 1920×1080 i więcej), odwzorowanie barw na poziomie 1 miliarda kolorów, obsługę szybkości klatek (patrz poniżej) do 120 Hz włącznie, a także co najmniej jedno wejście HDMI do odbioru sygnału cyfrowego z karty graficznej komputera. Ponadto w takich modelach często zapewniana jest obsługa 3D. Maksymalna przekątna obrazu może wynosić do 7,5 m lub więcej; jednocześnie w tej kategorii znajdują się również urządzenia ultraszerokokątne, które mogą zapewnić obraz o przekątnej około 3 m z odległości około pół metra.

— Smart TV (system własny). System operacyjny projektora jest reprezentowany przez markową powłokę oprogramowania producenta. Z reguły takie systemy operacyjne mają atrakcyjne i zrozumiałe menu, podobne do tradycyjnego Smart TV. Markowy system operacyjny jest opracowywany przez samego producenta dla zasobów sprzętowych konkretnego modelu projektora lub całej linii. Ale, jak pokazuje praktyka, w porównaniu z klasycznym Smart TV, funkcjonalność własnego systemu często ma znaczne ograniczenia, a sam system jest w rzeczywistości okrojoną wersją pełnowartościowego Smart TV.

— Smart TV (Android AOSP). System operacyjny tego typu to modyfikacja popularnego systemu operacyjnego Android, wyróżniająca się przede wszystkim otwartym kodem źródłowym. Jest to uniwersalny system operacyjny, który daje użytkownikowi znacznie większą swobodę działania w zakresie tworzenia zmian i ustawień w samym systemie. Jednocześnie instalacja i stabilność niektórych aplikacji na tej platformie nie są gwarantowane, a ogólne sterowanie systemem nie zostało specjalnie dostosowane do dużych ekranów, co może powodować pewne niedogodności. Przede wszystkim takie rozwiązania wzbudzą zainteresowanie użytkowników, którzy rozumieją funkcje systemu operacyjnego Android, lubią dostosowywać wszystko dla siebie i kontrolować, i mają na to czas.

— Android TV. Projektory tego typu mogą pochwalić...się pełnym oprogramowaniem Android TV specjalnie dostosowanym do dużych ekranów. Jak sama nazwa wskazuje, jest to rodzaj systemu operacyjnego Android opracowany z myślą o projektorach/telewizorach itp. Oprócz wspólnych cech wszystkich „Androidów” (takich jak możliwość instalowania dodatkowych aplikacji, w tym nawet gier), posiada szereg funkcji specjalnych: zoptymalizowany interfejs, integracja ze smartfonami (w tym możliwość wykorzystania ich jako pilota), wyszukiwanie głosowe itp. Dzięki temu telewizory z tą funkcją znacznie przewyższają funkcjonalnością modele ze „zwykłym” Smart TV. Oczywiście do działania wielofunkcyjnego systemu operacyjnego przewidziany jest dedykowany procesor, podsystem graficzny i pamięć, a dostępność takich zasobów sprzętowych znajduje odzwierciedlenie w całkowitym koszcie projektora. Przy takiej samej konstrukcji optycznej modele telewizorów z systemem Android będą kosztować więcej niż klasyczne projektory z prostym, wielowierszowym menu.

Brak obiektywu w dostarczanym zestawie projektora. Kupując taki projektor, możesz wybrać i osobno kupić obiektyw, który jest najbardziej odpowiedni dla Twoich celów, warunków użytkowania itp.; jednocześnie nie będziesz musiał przepłacać za standardową optykę, która nie zawsze jest najbardziej odpowiednią opcją.

Obecność wymiennego obiektywu pozwala w razie potrzeby zastąpić standardowy obiektyw innym o różnych wskaźnikach i możliwościach. Ta cecha nie tylko sprawia, że projektor jest wszechstronny (choć za dodatkową opłatą), ale także ułatwia naprawy w przypadku uszkodzenia obiektywu.

— HID (High-intensity discharge). Ogólna nazwa lamp wyładowczych, tj. lamp, w których strumień świetlny powstaje w wyniku wyładowania elektrycznego między elektrodami wewnątrz żarówki. W przypadku projektorów takie lampy mogą być rtęciowe, metalohalogenkowe i ksenonowe (szczegóły patrz wyżej).

— LED. Jako źródło światła wykorzystywane są diody LED. Zapewniają wysoką jasność przy bardzo umiarkowanym zużyciu energii.

— Laser-LED. Źródło światła oparte na laserowych diodach LED. Ma jeszcze wyższą jasność niż klasyczne diody LED przy stosunkowo niskim poborze mocy.

— UHP (Ultra-high performance). Wysokociśnieniowa lampa rtęciowa opracowana przez firmę Philips. W porównaniu z innymi lampami zużywa mniej energii, a jest nie gorszej jasności. Projektory na takich lampach są mniejsze i lżejsze od zwykłych ze względu na mniejszy zasilacz, chłodnica pracuje z mniejszym hałasem. Twórcy deklarują żywotność do 10 000 h. Jeden z najpopularniejszych obecnie rodzajów lamp do projektorów.

— UHE (Ultra-high energy). Odmiana lamp UHP (patrz wyżej).

— UHB (Ultra-high brightness). Kolejna odmiana lamp UHP (patrz wyżej).

— NSH (New Super High Pressure). Dotyczy to również wysokociśnieniowych lamp rtęciowych firmy Ushio. Nieco mniej popularna niż UHP i odpowiedniki, jednak jest również szeroko rozpow...szechniona. Szacowany czas pracy — około 2000 h.

— SHP. Wysokociśnieniowe lampy rtęciowe firmy Phoenix.

— P-VIP (Video Projector). Wysokociśnieniowa lampa rtęciowa firmy OSRAM. Lampy o wysokiej jasności, żywotność 4000 — 6000 h.

— UHM (Ultra High Performance Lamp of Matsushita). Wysokociśnieniowa lampa rtęciowa, wyprodukowana przez firmę Panasonic. Łatwa wymiana, żywotność w zależności od typu stanowi 2000 — 5000 h.

— Ksenon. Budowa i zasada działania takich lamp są podobne do wysokociśnieniowych lamp rtęciowych — światło powstaje w wyniku wyładowania w środowisku gazowym. Jednak zamiast par rtęci w tym przypadku pod wysokim ciśnieniem stosuje się gaz obojętny, ksenon. Pozwala to na tworzenie lamp o dużej mocy (od 2 kW) o odpowiednim strumieniu świetlnym. Lampy ksenonowe stosuje się przede wszystkim w profesjonalnych modelach projektorów.

— HPM. Technologia wysokociśnieniowych lamp rtęciowych opracowana przez firmę Sony i stosowana głównie w jej projektorach (chociaż można znaleźć urządzenia również innych marek). Łączy kompaktowy rozmiar i stosunkowo niski koszt z dobrą jasnością.

— DC. Skrót od „direct current”, tj. „prąd stały”. W przypadku lamp projekcyjnych to oznaczenie ogólnie odnosi się do lamp rtęciowych na prąd stały. Napięcie robocze tych lamp może się różnić w zależności od modelu projektora. W ich konstrukcji zwykle stosuje się różne „sztuczki” w celu poprawy parametrów w stosunku do zwykłych lamp tego typu — w szczególności wydłużyć żywotność i zmniejszyć zużycie energii bez poświęcania jasności.

— AC. Skrót ten pochodzi od „alternating current”, tj. „prąd przemienny”. Takie lampy są prawie we wszystkim podobne do opisanych powyżej DC, różniąc się od nich jedynie rodzajem zasilania.

Model lampy, dla której jest zaprojektowany projektor. Większość projektorów jest dostarczana z lampami, więc ta informacja nie jest potrzebna do normalnego użytkowania. Jednak przy poszukiwaniu lampy zapasowej lub zamiennej dane modelu mogą być bardzo przydatne: znalezienie części zamiennej według jej dokładnej nazwy jest znacznie łatwiejsze niż na podstawie ogólnych danych, takich jak marka projektora.

Liczba lamp przewidzianych w konstrukcji projektora.

Większość współczesnych projektorów ma jedną lampę, ale są też modele wielolampowe. Więcej lamp zwiększa strumień świetlny, a w konsekwencji jasność obrazu wyświetlanego przez projektor. Ponadto w modelach na 4 lampy może być możliwa kontynuacja pracy, nawet jeśli jedna z lamp się wypali — jasność pozostałych jest wystarczająca, aby zapewnić pożądaną jasność. W projektorach dwulampowych najczęściej konieczna jest wymiana wypalonej lampy.

Minimalna żywotność lampy projektora deklarowana przez producenta. Wskazywana jest jako łączny czas ciągłej pracy. Zwróć uwagę, że jeśli projektor pracował bez zakłóceń, to po osiągnięciu tego czasu lampa niekoniecznie ulega awarii — wręcz przeciwnie, może pracować dość długo. Jednak przy ocenie trwałości najlepiej skupić się na deklarowanym okresie użytkowania.

Podczas pracy projektora w trybie oszczędnym zauważalnie zmniejsza się jasność podświetlenia, średnio o 30-50%. Wraz ze spadkiem jasności zmniejsza się również wytwarzanie ciepła, co oszczędza zasoby robocze oświetlacza, zwiększając w ten sposób żywotność lampy. Tym samym tryb ECO pozwala wydłużyć żywotność lampy średnio o 30%. Przy typowej żywotności lampy projektora wynoszącej 4000 godzin regularne używanie trybu ECO wydłuży żywotność podświetlenia do około 5500 godzin.

Pobór mocy lampy zainstalowanej w projektorze.

Teoretycznie im mocniejsza lampa, tym jest ona jaśniejsza. Jest to jednak prawdą tylko przy porównywaniu lamp tego samego typu (patrz wyżej), a nawet w tym przypadku jasność może również zależeć od niuansów budowy. Dlatego przy ocenie możliwości lampy warto skupić się nie tyle na mocy, co na bezpośrednio deklarowanej jasności w lumenach (patrz niżej).

To, na co bezpośrednio wpływa parametr ten, to całkowite pobór mocy przez projektor: lampa jest najbardziej „żarłocznym” elementem urządzenia, w porównaniu z nim pobór mocy przez resztę elektroniki jest znikome. Należy również pamiętać, że wiele lamp o dużej mocy charakteryzuje się wysokim odprowadzaniem ciepła i wymaga układów chłodzenia, co wpływa na wymiary i wagę projektora.

Jasność obrazu wyświetlanego przez projektor przy maksymalnej jasności podświetlenia. Zazwyczaj podawana jest średnia jasność ekranu, wyliczana za pomocą specjalnego wzoru. Im jest wyższa, tym mniej obraz zależy od światła otoczenia: jasny projektor może zapewnić wyraźny obraz nawet w świetle dziennym, ale przyciemniony projektor będzie wymagał przyciemnienia. Z drugiej strony zwiększenie jasności zmniejsza kontrast i wierność odwzorowania barw.

W związku z tym, wybierając według tego parametru, musisz wziąć pod uwagę warunki, w których planujesz korzystać z projektora. Tak więc w przypadku zastosowań biurowych lub szkolnych/uniwersyteckich pożądana jest jasność co najmniej 3000 lumenów — pozwala to uzyskać normalną widoczność bez zacieniania pomieszczenia. Z kolei wśród topowych modeli jest też bardzo niska jasność, bo takie projektory są zwykle instalowane w specjalnie zaprojektowanych pomieszczeniach o dobrej ciemności. Natomiast w ultrakompaktowych urządzeniach nie da się osiągnąć wysokiej jasności ze względów technicznych.

Szczegółowe zalecenia dotyczące optymalnej jasności w określonych warunkach można znaleźć w dedykowanych źródłach. Tutaj zauważamy, że w każdym razie warto wybierać według tego wskaźnika z pewnym marginesem. Jak wspomniano powyżej, zwiększenie jasności powoduje zmniejszenie kontrastu i jakości odwzorowania barw i może być konieczne użycie projektora o niższej jasności, aby uzyskać żądaną jakość obrazu.

Parametr ten w dużej mierze determinuje zdolność projektora do pracy w jasnym pomieszczeniu. W ciemnym pokoju wystarczy 1000 lumenów, aby wyświetlany obraz był jasny, nasycony, wyraźny i zrozumiały. Ale podczas pracy w oświetlonym pomieszczeniu projektor będzie potrzebował co najmniej 3500-4000 lumenów. Nie należy mylić wartości ANSI lumenów z lumenami szczytowymi (Peak lumens). To są dwa różne standardy jasności. Aby zamienić jeden rodzaj jasności na inny, musisz pomnożyć wartość lumenów szczytowych (Peak lumens) przez 10-12. To daje przybliżoną wartość ANSI lumenów.

Jednak eksperci nie zalecają gonienia za wysokimi wartościami ANSI lumenów. Istnieje wiele profesjonalnych projektorów o jasności do 3500 lumenów. Im niższa jasność, tym niższe zużycie energii, a jednocześnie dłuższa żywotność lampy. Oczywiście, jeśli projektor będzie zainstalowany w biurze lub sali na uczelni, gdzie wymagane jest dobre oświetlenie, zaleca się zakup modelu o jasności ANSI lumen wynoszącej 4000 lm i więcej.

Kontrast statyczny obrazu wyświetlanego przez projektor.

Kontrast statyczny to maksymalna różnica między najjaśniejszą bielą a najciemniejszą czernią, jaką projektor może zapewnić w pojedynczej klatce. W przeciwieństwie do kontrastu dynamicznego (patrz niżej), parametr ten opisuje nie warunkowe, ale całkiem realne możliwości urządzenia, osiągalne bez użycia dodatkowych funkcji, takich jak automatyczna regulacja jasności. Przypomnijmy, że jakość odwzorowania barw i szczegółowości zależy od kontrastu — im wyższy wskaźnik ten, tym mniejsze prawdopodobieństwo, że szczegóły będą nie do odróżnienia w jasnych lub ciemnych obszarach.

Kontrast dynamiczny obrazu zapewniany przez projektor.

Kontrast dynamiczny to stosunek między najjaśniejszą bielą a najciemniejszą czernią, jaką może zapewnić projektor. Przypomnijmy, że od kontrastu zależy jakość odwzorowania barw i szczegółowość, im wyższy wskaźnik ten, tym mniejsze prawdopodobieństwo, że szczegóły będą nie do odróżnienia w jasnych lub ciemnych obszarach. Kontrast dynamiczny to jednak dość specyficzny parametr. Chodzi o to, że przy jego obliczaniu bierze się pod uwagę najjaśniejszą biel przy maksymalnych ustawieniach jasności i najciemniejszą czerń przy minimalnych. W rezultacie uzyskane liczby mogą być imponujące, ale nie da się osiągnąć takiego kontrastu w ramach jednej klatki.

Wprowadzając parametr ten, producenci użyli pewnej chytrości. Nie oznacza to jednak, że kontrast dynamiczny nie ma w ogóle nic wspólnego z jakością obrazu. W projektorach może się stosować automatyczna kontrola jasności, która potrafi zwiększać lub zmniejszać ogólną jasność w zależności od obrazu na ekranie. Ten format pracy opiera się na tym, że oko ludzkie nie potrzebuje zbyt jasnych obszarów na ogólnie ciemnym tle i bardzo ciemnych obszarów na jasnym, obraz jest normalnie odbierany bez tego. Maksymalna różnica jasności osiągalna w tym trybie pracy właściwie jest dokładnie opisywana przez kontrast dynamiczny.

Liczba poszczególnych odcieni kolorów, które projektor może wyświetlić.

Minimalny wskaźnik dla współczesnych projektorów to tak naprawdę 16 milionów kolorów (dokładniej 16,7 mln — to standardowa liczba związana z funkcjami cyfrowego przetwarzania obrazu). W najbardziej zaawansowanych modelach wartość ta może przekroczyć 1 miliard. Należy jednak wziąć pod uwagę dwa niuanse: po pierwsze, ludzkie oko jest w stanie rozpoznać tylko około 10 milionów odcieni kolorów, a po drugie, nie ma ani jednego nowoczesnego urządzenia do wyświetlania obrazu (projektory, monitory itp.), które byłoby w stanie pokryć całe spektrum barw widocznych dla ludzkiego oka. Dlatego imponujące wartości odwzorowania barw są bardziej chwytem marketingowym niż rzeczywistym wskaźnikiem jakości obrazu i w praktyce warto zwrócić uwagę na inne parametry — przede wszystkim jasność i kontrast (patrz wyżej), a także konkretne dane, takie jak diagram przestrzeni barw.

Częstotliwość skanowania w poziomie obsługiwana przez projektor.

Parametr ten ma znaczenie podczas pracy z analogowym sygnałem wideo. W takim wideo obraz jest tworzony linia po linii: każdy piksel w linii jest kolejno podświetlany, następnie podświetlana jest kolejna linia itd. Częstotliwość skanowania w poziomie opisuje, ile razy na sekundę wiązka podświetlenia biegnie od krawędzi do krawędzi ekranu. W celu normalnego wyświetlania projektor musi utrzymywać tę samą częstotliwość, z jaką nagrany jest sygnał wejściowy. Jednak większość modeli obsługuje dość szeroki zakres częstotliwości i nie ma problemów z obsługą. Pamiętaj również, że jeśli nie jesteś profesjonalistą, to przy wyborze projektora całkiem możliwe jest kierowanie się częstotliwością skanowania w pionie (częstotliwością odświeżania) (patrz poniżej) — parametr ten jest prostszy i bardziej intuicyjny, a obsługa określonej liczby klatek automatycznie oznacza wsparcie dla odpowiedniej częstotliwości skanowania w poziomie.

Częstotliwość skanowania w pionie to, innymi słowy, częstotliwość odświeżania obsługiwana przez projektor.

Do normalnego wyświetlania bardzo pożądane jest, aby częstotliwość odświeżania projektora była zgodna z oryginalną częstotliwością sygnału wideo. Jednak większość współczesnych modeli nie obsługuje określonej liczby klatek na sekundę, ale cały zakres częstotliwości i to dość obszerny.

Zwróć uwagę, że do oglądania większości materiałów wideo jest wystarczający zakres od 24 do 60 kl./s. Wyjątkiem jest zawartość 3D — może wymagać podwójnej liczby klatek, do 120 Hz (więcej szczegółów w punkcie „Obsługa 3D”).

Technologia, według której zbudowana jest matryca projektora.

— DLP. Technologia ta oparta jest na chipie z tysiącami obrotowych miniaturowych luster. Każde takie lusterko odpowiada jednemu pikselowi i ma dwie stałe pozycje – „świeci się” i „przyciemnione”. W większości projektorów DLP matryca jest jedna, a wyjście kolorowego obrazu zapewnia się przez tzw. koło kolorów, które umożliwia projektorowi przełączanie między obrazami czerwonym, zielonym i niebieskim; są one wymieniane tak szybko, że widz postrzega nie oddzielne klatki, ale integralny kolorowy obraz. W porównaniu z modelami LCD (patrz odpowiedni punkt), takie projektory z jedną matrycą są bardziej kompaktowe, dają ostrzejszy obraz z głębszymi poziomami czerni (co ma pozytywny wpływ na jakość obrazu czarno-białego). Jednak jasność obrazu kolorowego w urządzeniach DLP jest stosunkowo niska, dodatkowo podlegają one „efektowi tęczy”: w scenach dynamicznych artefakty kolorów mogą być zauważalne z powodu niedopasowania składowych czerwonej, zielonej i niebieskiej obrazu. Tych wad są pozbawione projektory DLP z trzema matrycami; jednak taka konstrukcja jest bardzo droga, więc nie jest często spotykana, głównie wśród urządzeń premium.

— 3LCD. Technologia oparta na wykorzystaniu półprzezroczystych matryc LCD. Istnieją trzy takie matryce, każda z nich prześwituje własnym kolorem podstawowym (czerwonym, zielonym lub niebieskim), a ostateczny...obraz barwny składa się z trzech obrazów, jednocześnie nałożonych na siebie. Dzięki temu formatowi pracy można uzyskać jaśniejsze, bardziej nasycone kolory niż w projektorach DLP z pojedynczą matrycą (patrz odpowiedni punkt); ponadto technologia ta jest całkowicie pozbawiona „efektu tęczy”. Wśród jej wad jest stosunkowo niski kontrast (w szczególności ze względu na skromną głębię czerni) oraz większe rozmiary projektorów.

— LCD (Liquid Crystal Display). Technologia odwzorowania barw oparta na modulacji światła przez ciekłe kryształy. Nie należy mylić matryc LCD i 3LCD. Technologia 3LCD tworzy obraz z trzech oddzielnych wiązek światła, a w matrycy LCD obraz płynie natychmiast z pojedynczej wiązki światła. Matryce tego typu zapewniają stabilny, kontrastowy i bogaty w kolory obraz. Wśród wad tej technologii można zauważyć „przeglądanie” kratki świetlnej, jeśli spojrzeć na obraz z bliskiej odległości. Ponadto podłoże matryc LCD jest podatne na blaknięcie, dlatego niebieski kolor z biegiem czasu może zacząć żółknąć (zwróć uwagę, że może się to zdarzyć po długim czasie aktywnego użytkowania). Matryce LCD wymagają okresowej konserwacji, serwis sprowadza się do czyszczenia filtra powietrza. Projektory LCD są na ogół kompaktowe i lekkie, narażone na wysoką temperaturę i ponadprzeciętny poziom szumów.

— LCoS. Technologia łącząca właściwości DLP i LCD. Podobnie jak LCD, zapewnia trzy oddzielne matryce dla trzech podstawowych kolorów (czerwony, zielony, niebieski), a ostateczny kolorowy obraz jest tworzony przez jednoczesne nałożenie tych trzech składników. Różnica polega na tym, że w projektorach LCoS matryce nie są przezroczyste, ale odblaskowe. Pozwala to na uzyskanie doskonałego kontrastu (jak w DLP) w połączeniu z jasnymi, wysokiej jakości kolorami bez „efektu tęczy” (jak w LCD). Główną wadą tej technologii jest jej wysoki koszt, dlatego stosuje się ją głównie w projektorach premium.

Rozmiar matrycy wpływa na głębię i ostateczną jakość obrazu. Im większa matryca, tym więcej światła jest w stanie przetworzyć, co oznacza, że obraz będzie wyraźniejszy i bardziej uporządkowany. Przeciętny projektor ma matrycę 0,5-0,7″, zaawansowane projektory wykorzystują matrycę 1,2-1,5″ lub więcej.

Natywna rozdzielczość obrazu wyświetlanego przez matrycę projektora.

Minimum dla współczesnych projektorów jest tak naprawdę standard VGA, który zakłada rozdzielczość 800x600 lub podobną. Najskromniejszym ze współczesnych standardów wysokiej rozdzielczości jest HD (720); klasyczny rozmiar takiej klatki to 1280x720, ale są też inne rozdzielczości (aż po 1920x720). Bardziej zaawansowanym formatem HD jest Full HD (1080), który również ma kilka odmian (najpopularniejszy to 1920x1080). Projektory wysokiej klasy obejmują modele Quad HD, Ultra HD (4K), a nawet Ultra HD (8K).

Ogólnie rzecz biorąc, im wyższa rozdzielczość, tym wyraźniejszy i bardziej szczegółowy obraz może wyświetlić projektor. Wartość ta jednak bezpośrednio wpływa na koszt; ponadto wszystkie zalety wysokiej rozdzielczości można docenić tylko wtedy, gdy odtwarzana treść również jej odpowiada. Należy pamiętać, że współczesne projektory mogą pracować w wyższych rozdzielczościach niż tylko natywna — więcej szczegółów na ten temat można znaleźć w rozdziale „Maksymalna rozdzielczość wideo”.

Maksymalna rozdzielczość jest ściśle związana zarówno z ogólną jakością obrazu, jak i przekątną ekranu. Im wyższa rozdzielczość projektora, tym wyraźniejsze stają się szczegóły obrazu, szczególnie podczas oglądania obrazu na dużym ekranie.

W przypadku większości zadań zwykle wystarczająca jest rozdzielczość od HD (1280 x 720) do Full HD (1920 x 1080). Jeśli projektor będzie służył do grania w nowoczesne gry, to warto wybrać model o rozdzielczości od Quad HD (2560 x 1440) do 4K (3840 × 2160), a nawet 8K (7680 x 4320).

Oczywiście należy wziąć pod uwagę sam rozmiar ekranu. Faktem jest, że na powierzchni projekcyjnej 40-50″ nie będzie dużej różnicy między formatami Quad HD i 4K. Obraz o wysokiej rozdzielczości może pokazać się na naprawdę dużym ekranie.

Formaty obrazu obsługiwane przez projektor.

Format w tym przypadku oznacza współczynnik proporcji obrazu. Ogólna zasada jest taka, że projektor musi obsługiwać ten sam format, co oryginalna treść. W przeciwnym razie obraz zostanie rozciągnięty na wysokość lub szerokość lub z czarnymi paskami po bokach lub od góry do dołu. W szczególności formaty można podzielić na trzy główne kategorie:

— Tradycyjne, inaczej prostokątne. Klasyczne formaty, w których wysokość obrazu jest niewiele mniejsza od szerokości. Najpopularniejsze opcje to 4:3, który jest szeroko stosowany w telewizji analogowej, i 5:4, który jest powszechny w sprzęcie komputerowym. Tradycyjne formaty dobrze nadają się do prezentacji, pracy z dokumentami i grafiką oraz innych podobnych zadań.

— Panoramiczne. Formaty, w których szerokość obbrazu jest znacznie (ponad 1,5 razy) większa niż wysokość. Najpopularniejsze z tych standardów to 16:9 i 16:10. Te proporcje dobrze sprawdzają się w grach i filmach; w szczególności większość treści w wysokiej rozdzielczości (HD 720p i wyższe) jest nagrywana w formacie szerokoekranowym.

— Ultrapanoramiczne. Formaty są jeszcze szersze niż panoramiczne opisane powyżej – na przykład 21:9. Stosowane głównie w kinematografii.

Należy zauważyć, że wiele współczesnych projektorów jest w stanie pracować jednocześnie z kilkoma rodzajami form...atów — na przykład z klasycznym 4:3 i panoramicznym 16:9.

Projektor obsługuje technologię HDR — wysoki zakres dynamiki.

Technologia ta pozwala na rozszerzenie zakresu jasności wyświetlanego w ramach jednej klatki – innymi słowy, jednoczesne wyświetlanie zarówno bardzo jasnych, jak i bardzo ciemnych kolorów. Dzięki temu zauważalnie poprawia się odwzorowanie barw; ponadto w bardzo jasnych lub bardzo ciemnych obszarach klatki pozostają widoczne drobne szczegóły, które na normalnym obrazie nie byłyby widoczne. Jednocześnie warto zauważyć, że wszystkie zalety HDR stają się zauważalne dopiero na ekranie z najwyższej półki przy maksymalnym przyciemnieniu. Ponadto funkcja ta znacząco wpływa na koszt projektora, a odtwarzana treść musi być początkowo nagrana w HDR – i to w dokładnie takiej technologii, jaką obsługuje projektor (ten punkt można doprecyzować zgodnie z instrukcją). W związku z tym obsługę HDR można znaleźć głównie wśród wysokiej klasy modeli kina domowego (patrz „Przeznaczenie podstawowe”).

Znak zgodności IMAX Enhanced Seal of Conformity przyznawany jest projektorom, które spełniają wymagania certyfikacji urządzeń wideo IMAX Corporation. Dotyczy to treści przesyłanych strumieniowo i Blu-Ray nagranych kamerami IMAX lub przetworzonych przy użyciu specjalnego oprogramowania DMR (Digital Media Remastering). Aby zakwalifikować się do certyfikacji IMAX Enhanced, projektor musi mieć rozdzielczość 4K, 10-bitową głębię kolorów, obsługę HDR10 i HDR10+ oraz dźwięk DTS:X. Dzięki temu widzowie mają możliwość cieszenia się wciągającym efektem kina IMAX w domu.

Projektor obsługuje tę lub inną technologię poprawy jasności/kontrastu.

Z reguły w tym przypadku oznacza to programowe przetwarzanie obrazu w taki sposób, aby poprawić jasność i/lub kontrast (w razie potrzeby). Konkretne metody przetwarzania mogą być różne – w szczególności w niektórych przypadkach chodzi tak naprawdę o konwersję zwykłych treści do HDR, a niektórzy producenci w ogóle nie podają szczegółów technicznych. Skuteczność różnych technologii też może być różna, co więcej, silnie zależy od konkretnej treści: w niektórych przypadkach poprawa będzie oczywista, w innych może być prawie niewidoczna.

Projektor obsługuje tę lub inną technologię poprawy kolorów.

Takie technologie zwykle zakładają programowe przetwarzanie obrazu, aby zapewnić jaśniejsze i/lub dokładniejsze kolory. Konkretne metody przetwarzania mogą być różne, niektórzy producenci w ogóle nie podają szczegółów technicznych, ograniczając się do oświadczeń reklamowych. Efekt zastosowania takich technologii może się również różnić: w niektórych przypadkach jest wyraźnie widoczny, w innych — prawie nie występuje, w zależności od cech obrazu.

Projektor obsługuje tę lub inną technologię poprawy czerni.

Głęboka czerń jest tak samo ważna dla obrazu, jak wysokiej jakości odwzorowanie innych kolorów. Jednocześnie osiągnięcie tego nie jest tak łatwe, jak mogłoby się wydawać na pierwszy rzut oka: czarne obszary ekranu mogą wydawać się niewystarczająco ciemne. W związku z tym współczesne projektory wykorzystują różne dodatkowe technologie poprawy czerni.

Technologia poprawy rozdzielczości wykorzystuje algorytmy oprogramowania w celu poprawy jakości obrazu. Poprawa rozdzielczości pozwala na wyostrzenie tekstur. Sposobów na to jest wiele: redukcja szumów, zwiększenie kontrastu, korekta kolorów itp. Oczywiście nie można liczyć na znaczący wynik poprawiając rozdzielczość programowo, ale może to dać zauważalny efekt. Poprawa rozdzielczości może być bardzo przydatna w przypadkach, gdy projektor wyświetla obraz na dużym ekranie, obejmując możliwie największą przekątną.

Możliwość pracy projektora w trybie tylnej projekcji(odwrócenie obrazu).

Istnieją dwie główne odmiany tylnej projekcji. Najczęściej w projektorach spotyka się poziome odwrócenie obrazu — stosuje się je przy instalacji urządzenia za ekranem projekcyjnym. Pionowe odwrócenie stosuje się z kolei w projektorach ze stałą korekcją trapezu — ze względu na cechy konstrukcyjne, przy montażu na suficie, takie uradzenia muszą być odwrócone do góry nogami, co wymaga odpowiedniej korekcji wyświetlanego obrazu.

Jest to odległość między ekranem a projektorem. Od odległości zależy bezpośrednio rozmiar wyświetlanego obrazu. Im dalej odsuniesz projektor od ekranu, tym większy będzie obraz. Nie zapominaj, że wraz ze wzrostem odległości projekcyjnej jakość obrazu ulega rozproszeniu, obraz traci nasycenie odcieni, tekstury stają się bardziej rozmyte. A przy mocnym przybliżeniu staje się płytki, cały sens korzystania z projektora zostaje utracony.

Odległość projekcyjna ma swoje granice. Producent zwykle wskazuje minimalne i maksymalne wartości odległości projekcyjnej. Dzięki projektorom z obiektywem o krótkim rzucie można uzyskać duży obraz nawet z niewielkich odległości.

Najkrótsza odległość od ekranu, przy której można używać projektora. Zazwyczaj jest to minimalna odległość, przy której obraz projektora pozostaje ostry.

Parametr ten jest szczególnie istotny, jeśli urządzenie ma być umieszczone w niewielkiej odległości od ekranu (np. w ograniczonej przestrzeni). Niektóre współczesne projektory są w stanie normalnie pracować już w odległości 10-20 cm. Należy również pamiętać, że odległości projekcyjne są określane przede wszystkim przez obiektyw, a jeśli początkowy zakres tych odległości nie odpowiada, być może sytuację można rozwiązać poprzez wymianę optyki.

Najdłuższa odległość od ekranu, przy której można używać projektora. Jest to maksymalna odległość, przy której obraz pozostaje ostry i zachowuje akceptowalną jasność – przynajmniej wystarczającą do oglądania w zaciemnionym pomieszczeniu na wysokiej jakości ekranie.

Wybierać według tego parametru należy z uwzględnieniem przewidywanych warunków pracy i odległości. Jednocześnie nie zaszkodzi mieć pewien margines na maksymalną odległość — skoro, jak już wspomniano, zwykle jest to wskazane dla idealnego ekranu i zaciemnionego pomieszczenia, a takie warunki nie zawsze są dostępne. Zwracamy również uwagę, że chociaż odległości projekcyjne zależą od obiektywu, nie każdy projektor z wymiennym obiektywem pozwala na instalację bardziej „dalekosiężnej” optyki niż standardowa – urządzenie może po prostu nie mieć wystarczającej jasności na większą odległość.

Przekątna obrazu wyświetlanego przez projektor. Z reguły jest wskazywana jako zakres — od najmniejszej, przy minimalnej odległości projekcyjnej, do największej, przy maksymalnej. Więcej informacji na temat odległości projekcyjnych można znaleźć powyżej; tutaj należy powiedzieć, że wybór według przekątnej zależy zarówno od odległości między ekranem a widzami, jak i od formatu projektora. Na przykład do oglądania wideo najlepszą opcją jest sytuacja, gdy odległość od widza do obrazu odpowiada 3 – 4 przekątnym, a do pracy z prezentacjami może przydać się również stosunkowo duży obraz. Bardziej szczegółowe zalecenia dotyczące różnych sytuacji można znaleźć w dedykowanych źródłach; tutaj tylko przypominamy, że obraz musi pasować do ekranu używanego z projektorem.

Odległość projekcyjna jest istotna przy określaniu rozmiaru ekranu projekcyjnego i odległości, w jakiej powinien on znajdować się od projektora. Większość projektorów ma zmienny współczynnik projekcji. Na skrajnych pozycjach są to tryb szerokokątny (najmniejsza wartość) i tryb teleobiektywu (największa wartość). Znając te wartości, możesz określić zakres odległości projekcyjnej, w których musisz umieścić projektor, aby wyświetlany obraz pasował do określonych wymiarów ekranu projekcyjnego.

Według tych wartości należy sprawdzać lub ustawiać powiększenie optyczne. Większą wartość dzielimy przez mniejszą wartość, a otrzymamy liczbę, na przykład 1,33-2,16:1.

Jeśli chcemy obliczyć dla określonego rozmiaru obrazu lub ten projektor jest odpowiedni, robimy to w następujący sposób: 1,33*3 (szerokość obrazu)=odległość, na której projektor powinien wisieć.

Wskaźnik ten pozwala obliczyć minimalną odległość, z której obraz będzie dobrze widoczny i wyraźny. Jeśli pomnożymy minimalny współczynnik projekcji przez szerokość ekranu, otrzymamy minimalną odległość projekcyjną, z której można oglądać obraz. Wartość minimalnego współczynnika projekcji zależy od cech schematu optycznego, jest określana przez producenta i wskazywana w charakterystyce urządzenia.

Wskaźnik ten pozwala obliczyć maksymalną odległość projekcyjną, z której obraz będzie dobrze widoczny i wyraźny. Jeśli pomnożymy maksymalny współczynnik projekcji przez szerokość ekranu, otrzymamy maksymalną odległość projekcyjną. Z kolei maksymalny współczynnik projekcji pozwala zrozumieć, jak daleko można umieścić projektor od ekranu. Wartość maksymalnego współczynnika projekcji zależy od schematu optycznego projektora, jest obliczana przez producenta i wskazywana w charakterystyce urządzenia.

Współczynnik powiększenia optycznego, jaki jest w stanie zapewnić projektor.

Optyczne powiększenie obrazu odbywa się dzięki działaniu soczewek w obiektywie projektora. To powiększenie zmienia rozmiar całego obrazu; może być przydatne zarówno do dopasowania obrazu do wielkości ekranu, jak i do szczegółowego oglądania pojedynczych szczegółów (najważniejsze jest to, żeby te szczegóły nie wydostały się poza granice ekranu po powiększeniu). Ogólnie rzecz biorąc, zoom optyczny jest uważany za bardziej zaawansowany niż cyfrowy, ponieważ umożliwia regulację przekątnej bez przesuwania projektora i zachowuje oryginalną rozdzielczość obrazu niezależnie od powiększenia. Co prawda, obiektywy z taką możliwością („obiektywy zmiennoogniskowe”) są bardziej skomplikowane i droższe niż optyka stała, ale różnica w cenie jest prawie niezauważalna na tle kosztu samych projektorów.

Współczynnik powiększenia cyfrowego, jaki jest w stanie zapewnić projektor.

Nie ma możliwości cyfrowego powiększenia przekątnej, więc w tym przypadku zwykle chodzi o powiększenie obrazu w obrębie istniejącej przekątnej. Można więc np. „rozciągnąć” zdjęcie lub schemat tak, aby wypełniło cały ekran, usunąć ramki przy krawędziach, powiększyć osobny fragment obrazu w celu dokładniejszego oglądania itp. W niektórych modelach zoom cyfrowy oznacza w rzeczywistości zmniejszenie, gdy zamiast całej matrycy wykorzystuje się tylko jej część. Może to być przydatne, jeśli oryginalny rozmiar obrazu nie mieści się na ekranie.

Należy zauważyć, że w obu przypadkach działanie „zoomu” wiąże się ze spadkiem rozdzielczości i pewnym pogorszeniem ogólnej jakości obrazu.

Rodzaj skalowania i ustawiania ostrości stosowany w projektorze.

Procedury te są przeprowadzane poprzez przesuwanie poszczególnych elementów obiektywu i zmianę jego ogólnych właściwości optycznych. Ruch ten można wykonać na różne sposoby, na tej podstawie rozróżnia się następujące rodzaje skalowania i ustawiania ostrości:

— Ręczne. Jak sama nazwa wskazuje, w tym przypadku użytkownik musi ręcznie wyregulować optykę projektora (najczęściej poprzez przekręcenie specjalnych pierścieni na obiektywie). Zaletami tej opcji są prostota, niski koszt i niezawodność. Natomiast w takich projektach niemożliwe jest zdalne sterowanie zoomem i ostrością, co może powodować problemy, szczególnie w przypadku instalacji urządzenia w trudno dostępnym miejscu (np. pod sufitem).

— Zmotoryzowane. Systemy skalowania i ustawiania ostrości napędzane silnikiem elektrycznym. Taka konstrukcja umożliwia zdalne sterowanie optyką projektora — na przykład za pomocą pilota lub przez port sterowania RS-232 (patrz poniżej). Jej główne wady to złożoność i wysoki koszt.

W modelach dostarczanych bez obiektywu (patrz niżej) parametr ten jest podawany przez to, czy urządzenie obsługuje obiektywy z silnikami. Jeśli taka optyka może być zainstalowana na projektorze, jest on określany jako model zmotoryzowany, w przeciwnym razie jest określany jako model ręczny.

Automatyczne ustawianie ostrości dostosowuje obraz w celu uzyskania optymalnej ostrości bez pomocy użytkownika. Opcja ta będzie niezwykle przydatna, jeśli projektor musi być często transportowany z miejsca na miejsce — w takim przypadku użytkownik nie musi ręcznie obracać regulatora ogniskowej, aby ustawić optymalną ostrość obrazu. Automatyczne ustawianie ostrości polega na zastosowaniu specjalnego czujnika (dalmierza), który określa odległość do ekranu. Znając odległość i współczynnik projekcji (patrz odpowiedni punkt), automatyka projektora dostosowuje ostrość obiektywu. Projektory z automatycznym ustawianiem ostrości są wyposażone w zmotoryzowany obiektyw, który obraca regulator ogniskowej.

Automatyczne wyrównanie obrazu po oddaleniu projektora od ekranu. Jeżeli oś środkowa wiązki projekcyjnej nie pokrywa się z osią środkową ekranu, pojawia się tak zwany efekt „trapezu”. Projektor wykorzystuje specjalny algorytm oprogramowania do emulacji wyrównania ekranu i wiązki projekcyjnej. Nie wpływa to na jakość odwzorowania barw ani głębię tekstury, ale obraz da się wyrównać. Funkcja automatycznej korekcji zniekształceń trapezowych (Auto Keystone Correction) działa w oparciu o czujnik zbliżeniowy, który szacuje różnicę między wymiarami krawędzi obrazu. Jeśli pojawi się trapez, projektor wyrówna obraz bez interwencji użytkownika.

Projektor posiada ruchomy obiektyw, który może poruszać się przynajmniej w pionie, a w najbardziej zaawansowanych modelach także w poziomie. Funkcja ta pozwala na korektę położenia „obrazu” względem ekranu – najczęściej chodzi o umieszczenie obrazu dokładnie na środku. Używanie do tego ruchomego obiektywu jest znacznie łatwiejsze niż przesuwanie samego projektora lub ekranu. Dlatego takie modele z przesunięciem obiektywu mogą być bardzo przydatne dla tych, którzy nie są pewni, że miejsce instalacji będzie optymalnie odpowiadać pozycji ekranu.

Technologia, zwana także korekcją trapezową, która umożliwia korygowanie zniekształceń trapezowych obrazu wyświetlanego przez projektor.

Idealne miejsce dla projektora to dokładnie naprzeciw środka ekranu (na prostopadłej przechodzącej przez środek), jednak w praktyce urządzenie często musi być ustawione wyżej lub niżej, a czasem nawet bardziej w lewo/w prawo. Zniekształca to obraz: na przykład, jeśli projektor jest umieszczony wysoko, dolna część obrazu jest szersza niż górna. Korekcja Keystone pozwala skorygować takie zniekształcenia, przywracając obraz do normy. Zwróć uwagę, że korekcja może się odbywać za sprawą cyfrowego przetwarzania i pewnego obniżenia jakości obrazu; jeśli jednak nie jest możliwe ustawienie projektora w idealnej pozycji, korekcja jest niezbędna.

Korekcja Keystone, zwana również korekcją zniekształceń trapezowych lub korekcją trapezową, w pionie umożliwia wyrównanie obrazu, gdy wiązka projekcyjna jest przesunięta od środka ekranu w płaszczyźnie pionowej. Oznacza to, że jeśli projektor jest zawieszony pod sufitem i świeci od góry do dołu, pojawia się pionowy trapez. Funkcja korekcji Keystone w pionie pozwala po prostu wyrównać obraz.

W większości przypadków projektory mogą korygować tylko pionowy trapez. Ale trapez może być również poziomy, jeśli wiązka projekcyjna jest przesunięta od środka ekranu w płaszczyźnie poziomej. Zaawansowane modele są często wyposażone w funkcję automatycznej korekcji Keystone (patrz odpowiedni punkt). W tym przypadku trapez jest ustawiany w trybie w pełni automatycznym, bez interwencji użytkownika.

Korekcja Keystone, zwana także korekcją zniekształceń trapezowych lub korekcją trapezową, w poziomie umożliwia wyrównanie obrazu, jeśli wiązka projekcji jest przesunięta od środka ekranu w płaszczyźnie poziomej. Poziomy trapez występuje, gdy projektor świeci na ekranie nie z góry, jak w większości przypadków, ale z boku. Poziomy trapez często łączy się z pionowym. W takim przypadku konieczne jest skorygowanie zniekształceń zarówno w poziomie, jak i w pionie.

Projektory z korekcją Keystone w poziomie prawie zawsze posiadają także funkcję korekcji zniekształceń trapezowych w pionie (patrz powiązany punkt).

— Czujnik światła. Czujnik wykrywający poziom światła otoczenia. Najczęściej używany do automatycznego dostosowania jasności projektora do aktualnych warunków. Tak więc w zaciemnionym pomieszczeniu wysoka jasność nie jest potrzebna, jednak w świetle dziennym wręcz przeciwnie, bez niej nie można się obejść. Tryb pracy można również regulować ręcznie, jednak wygodniej jest, gdy projektor robi to automatycznie.

— Obsługa DLNA. Technologia DLNA została zaprojektowana do łączenia domowych urządzeń elektronicznych w jedną sieć i udostępniania treści w czasie rzeczywistym. Jedną z jej zalet jest gwarancja, że urządzenia DLNA będą ze sobą kompatybilne, niezależnie od modelu i producenta. W projektorze funkcja ta może być wykorzystana na przykład do oglądania filmu z dysku twardego komputera na dużym ekranie lub wyświetlania na tym ekranie webcastu pierwotnie otwartego na tablecie. DLNA działa w oparciu o zwykłą sieć lokalną, podłączoną przez LAN (patrz „Porty kontrolne”) lub Wi-Fi (patrz poniżej).

— Obsługa MHL. Projektor posiada wejścia HDMI obsługujące standard MHL. Ten standard służy do przesyłania obrazu i dźwięku z gadżetów mobilnych (przez microUSB) do urządzeń zewnętrznych. W związku z tym funkcja ta jest przydatna dla tych, którzy planują podłączyć do projektora smartfony i inny sprzęt przenośny. Jednocześnie gadżet MHL pod...łączony do kompatybilnego portu HDMI może być również ładowany w trakcie. Zwróć uwagę, że możesz również wyprowadzić sygnał MHL do zwykłego portu HDMI, jednak wymaga to adaptera, a funkcja ładowania będzie niedostępna.

— Obraz w obrazie. Możliwość odtwarzania na jednym ekranie jednocześnie dwóch kanałów: głównego i dodatkowego (w osobnym małym okienku). Dźwięk jest odtwarzany tylko dla kanału głównego. Tryb ten pozwala np. pominąć przerwę w meczu piłkarskim i nie spóźnić się na drugą połowę. Należy pamiętać, że aby funkcja ta działała, obrazy muszą pochodzić z różnych źródeł — na przykład z dwóch różnych tunerów lub z tunera i urządzenia zewnętrznego (odtwarzacz DVD, centrum multimedialne itp.).

— Protokół PJ-Link. Projektor obsługuje protokół PJ-Link. Jest to standard usług przeznaczony do sterowania projektorami w sieciach lokalnych (zwykle przez LAN lub HDBaseT, patrz „Porty sterowania”). Wszystkie urządzenia z obsługą PJ-Link (projektory, gamepady) są w pełni kompatybilne niezależnie od marki i producenta, co znacznie ułatwia budowę sieci z kilku projektorów i wymianę poszczególnych elementów w takich sieciach.

— Obsługa 3D. Obsługa 3D oznacza możliwość odtwarzania przestrzennych obrazów stereoskopowych. Obraz 3D może być oparty na różnych technologiach. Tradycyjnie technologie rozróżnia się na aktywne (patrz odpowiedni punkt), pasywne (patrz odpowiedni punkt) i hybrydowe 3D. Do oglądania obrazu przestrzennego wymagane są specjalne okulary. W przypadku aktywnego 3D w okulary wbudowane są specjalne przesłony, które działają z autonomicznego źródła zasilania. W przypadku pasywnego i hybrydowego 3D wystarczą zwykłe okulary 3D bez zasilania bateryjnego.

— Aktywne 3D. Technologia aktywnego 3D opiera się na zasadzie naprzemiennego migotania obrazu. Migotanie obrazu na ekranie jest zsynchronizowane z migotaniem soczewek w okularach, dzięki czemu każde oko otrzymuje osobny obraz, co czyni obraz trójwymiarowym. Główną zaletą aktywnego 3D jest możliwość oglądania obrazu bez pogorszenia jego oryginalnej jakości. Możesz patrzeć na ekran pod dowolnym kątem i z dowolnej pozycji, podczas gdy obraz nadal będzie przestrzenny. Wśród wad można wyróżnić obecność pewnego obciążenia oczu, które wynika z regularnego migotania soczewek w okularach. Ponadto aktywne okulary 3D mogą nieco przyciemnić oryginalną jasność obrazu. Ponadto okulary tego typu są bardzo drogie.

— Pasywne 3D. Pasywne 3D polega na wyświetlaniu na ekranie podwójnego obrazu. Pasywne okulary 3D wykorzystują specjalne soczewki, które odcinają duplikat obrazu w taki sposób, że każde oko widzi tylko obraz dla niego przeznaczony, co tworzy iluzję trójwymiarowego obrazu. Główną zaletą pasywnego 3D jest brak zmęczenia oczu, co jest typowe dla aktywnego mrugania 3D. Pasywne okulary 3D są niedrogie.

— Pióro interaktywne. Projektor obsługuje technologię pióra interaktywnego. Technologia ta pozwala na rzeczywiste przekształcenie wyświetlanego obrazu w interaktywną tablicę: za pomocą pióra można rysować, pisać i robić notatki bezpośrednio na wyświetlanym obrazie, co jest szczególnie przydatne podczas prezentacji i wydarzeń edukacyjnych. Należy pamiętać, że same pióra i dodatkowy sprzęt do ich pracy mogą nie znajdować się w zestawie.

— Multimedialny (pilot uniwersalny). Taki pilot to urządzenie wyposażone w żyroskop, które pozwala nie tylko przełączać punkty menu za pomocą przycisków „↑”, „↓”, lecz także używać pilota jako myszy. Kierując go na ekran, pojawi się kursor poruszający się w kierunku pilota. To sprawia, że sterowanie jest łatwiejsze i szybsze.

— Sterowanie głosem. Projektor obsługuje sterowanie głosem, co pozwala na dyktowanie określonych poleceń za pomocą pilota. Jednak nie wszystkie funkcje są objęte sterowaniem głosem, a dokładność rozpoznawania może wymagać ponownego wprowadzenia polecenia. Jeśli potrzebujesz szerszego zakresu funkcji, zwróć uwagę na asystenta głosowego.

— Asystent głosowy. Przez długi czas sterowanie urządzeniami przesunęło się na polecenia głosowe. W tym celu wykorzystywane są określone interfejsy i systemy. Najpopularniejsze to Amazon Alexa i Asystent Google. W przypadku urządzeń Apple jest to Apple Siri, jednak tej technologii nie ma w projektorach. Jednocześnie, w przeciwieństwie do funkcji sterowania głosem, asystent głosowy nie tylko włącza tę lub inną funkcję, tryb, sprawia, że jest głośniejszy, cichszy, jednak umożliwia wykonanie pewnych operacji w aplikacjach, np. uruchomienie pożądanego klipu w youtube lub wyświetlanie pogody w przeglądarce.

Wersja Bluetooth obsługiwana przez projektor.

Sama technologia Bluetooth jest przeznaczona do bezpośredniego połączenia bezprzewodowego między różnymi urządzeniami. W projektorach to połączenie jest najczęściej używane do przesyłania dźwięku do bezprzewodowych słuchawek lub głośników; możliwe są inne zastosowania Bluetooth (na przykład podłączenie pilota), ale są one rzadkie. W związku z tym można zignorować konkretną wersję Bluetooth obsługiwaną przez projektor – wszystkie wersje są ze sobą kompatybilne przynajmniej w podstawowej funkcjonalności (w tym transmisji dźwięku).

Standard Wi-Fi obsługiwany przez projektor.

Wi-Fi jest znane przede wszystkim jako technologia bezprzewodowego łączenia się z Internetem i sieciami lokalnymi. Ponadto od niedawna technologia ta jest również wykorzystywana do bezpośredniego łączenia urządzeń bezprzewodowych. W związku z tym sposoby korzystania z Wi-Fi w projektorach również mogą się różnić. Tak więc niektóre modele mogą łączyć się z sieciami lokalnymi, aby pracować z treścią za pośrednictwem DLNA (patrz wyżej); w innych połączenie to służy do sterowania z komputera lub innego urządzenia sieciowego; jeszcze w innych „pilot”, taki jak smartfon lub tablet, można podłączyć bezpośrednio przez Wi-Fi.

Jeśli chodzi o wersje Wi-Fi, najpopularniejsze opcje we współczesnych urządzeniach Wi-Fi — 4 (802.11n) i Wi-Fi 5 (802.11ac) — są ze sobą dość kompatybilne, a różnica między nimi nie jest tutaj krytyczna. Dlatego przy wyborze można nie zwracać uwagi na te szczegóły.

Istnieją również projektory Wi-Fi Ready, które nie mają Wi-Fi po wyjęciu z pudełka, ale po podłączeniu do odpowiedniego adaptera (do kupienia osobno) mogą nawiązać połączenie bezprzewodowe.

Projektor obsługuje technologię AirPlay. Tutaj może chodzić zarówno o oryginalną technologię (gdy obecność AirPlay jest po prostu wskazana, bez wyjaśnienia), jak i o wersję v.2 — kompatybilność z tą wersją jest bezpośrednio wskazywana w charakterystyce.

Ogólnie rzecz biorąc, AirPlay to markowa technologia Apple, zaprojektowana głównie do przesyłania sygnałów wideo i audio z iPhone'a, iPada i innych gadżetów Apple do zewnętrznych urządzeń odtwarzających. Warto więc specjalnie poszukać takiego projektora, głównie jeśli planujesz nadawać do niego treści z gadżetów Apple. Jednak sprzęt innej firmy może również działać jako źródło sygnału — na przykład laptop z zainstalowanym iTunes (lub innym kompatybilnym odtwarzaczem). W każdym razie transmisja odbywa się przez Wi-Fi, podczas gdy urządzenia muszą znajdować się w tej samej sieci. Przepustowość AirPlay wystarcza do pracy z wideo w rozdzielczościach HD, a gadżet nadawczy podczas takiej transmisji pełni również rolę pilota dla urządzenia odbiorczego.

Z kolei AirPlay v.2 to rozwinięcie i ulepszenie oryginalnego AirPlay. W przypadku projektorów główną innowacją jest możliwość sterowania odtwarzaniem poprzez asystenta głosowego Siri.

Technologia Chromecast umożliwia szybkie i łatwe przesyłanie strumieniowe wideo i audio do projektora ze smartfona, tabletu lub komputera. W rzeczywistości Chromecast jest sieciowym odtwarzaczem multimedialnym, ponieważ po wcześniejszym skonfigurowaniu tej funkcji możesz bezprzewodowo wyświetlać wideo nagrane na smartfonie na projektorze za jednym dotknięciem. Z reguły w funkcję Chromecast są wyposażone projektory z Android TV i Smart TV.

Technologia Miracast jest przeznaczona do przesyłania strumieniowego wideo przez łącze bezprzewodowe IEEE 802.11n. Technologia ta doskonale nadaje się do nadawania „ciężkich” treści o wysokiej jakości. Dzięki Miracast możesz wyświetlić wideo ze smartfona lub zdjęcie ekranu tabletu/laptopa na projektorze w ciągu kilku sekund. Miracast można uznać za opcjonalną aplikację Wi-Fi Direct.

Procesor pełni funkcję konwersji sygnału wejściowego; ogólna jakość obrazu w dużej mierze zależy od jego typu. Im mocniejszy procesor jest używany w projektorze, tym głębsze tekstury będzie miał obraz. Oczywiście potężne, wysokowydajne procesory można znaleźć głównie w zaawansowanych projektorach. Niedrogie modele projektorów otrzymują zwykły procesor o podstawowych możliwościach.

Pojemność pamięci o dostępie swobodnym (RAM) zainstalowanej w projektorze.

Parametr ten dotyczy przede wszystkim urządzeń z systemem operacyjnym Android (patrz wyżej), a nawet dla nich jest bardziej punktem odniesienia niż naprawdę znaczącym. Teoretycznie więcej pamięci RAM oznacza lepszą wydajność i możliwość obsługi zadań wymagających dużej ilości zasobów. W praktyce jednak pamięć RAM zwykle wystarcza nie tylko dla preinstalowanego oprogramowania dostępnego po wyjęciu z pudełka, ale także dla dodatkowych aplikacji pobranych przez samego użytkownika. Wyjątki można znaleźć tylko wśród bardziej „żarłocznych” programów, takich jak gry; jednak takie programy rzadko są instalowane na projektorze.

Pojemność pamięci wbudowanej zainstalowanej w projektorze.

Pamięć wbudowana umożliwia przechowywanie różnych treści — przede wszystkim filmów i zdjęć — w samym projektorze i oglądanie ich bezpośrednio, bez podłączania urządzeń zewnętrznych. Ponadto urządzenia z systemem Android (patrz wyżej) używają tego samego dysku do instalowania dodatkowego oprogramowania.

Oceniając pojemność dostępnej pamięci, warto pamiętać, że jej część nieuchronnie zajmie oprogramowanie układowe. W niektórych modelach projektorów istnieje alternatywa dla wbudowanej pamięci w postaci gniazda na karty pamięci (patrz niżej).

Urządzenie umożliwiające współpracę projektora z wymiennymi kartami pamięci. Sposoby takiej współpracy mogą być różne. Najczęściej czytnik kart zapewnia możliwość bezpośredniego odtwarzania wideo i/lub zdjęć z karty. Jest to szczególnie wygodne przy przeglądaniu materiałów nagranych aparatem lub kamerą: większość z tych urządzeń nagrywa dokładnie na kartach pamięci. Bardziej zaawansowane funkcje mogą obejmować przesyłanie plików między wymienną kartą a wbudowaną pamięcią projektora, aktualizowanie oprogramowania układowego za pośrednictwem karty, a nawet instalowanie na niej dodatkowych programów (w przypadku modeli z systemem Android, patrz wyżej).

Z reguły współczesne projektory są wyposażone w gniazda SD, a niektóre modele przenośne są wyposażone w gniazda microSD. Oba formaty mają kilka podgatunków, które nie zawsze są ze sobą kompatybilne, dlatego możliwość pracy z konkretną kartą powinna zostać wyjaśniona osobno.

Liczba portów USB 2.0 dostępnych w projektorze.

Nie należy mylić tych złączy z USB slave (patrz „Porty kontrolne”) — w tym przypadku chodzi o porty USB dla różnych urządzeń peryferyjnych. Najczęściej porty te służą do bezpośredniego odtwarzania zawartości z dysków flash i innych urządzeń pamięci masowej (na przykład zewnętrznych dysków twardych). Jednocześnie zauważamy, że w niektórych projektorach oglądanie wideo nie jest dostępne (tylko zdjęcia), w innych może się obsługiwać bardzo ograniczony zestaw formatów. Jednak bezpośrednie połączenie jest często wygodniejsze niż przeglądanie przez komputer lub inne dodatkowe urządzenie. Ponadto porty USB mogą być używane do innych celów, na przykład do aktualizacji oprogramowania układowego, wymiany plików między pamięcią flash USB a wbudowaną pamięcią projektora, a nawet do klawiatur/myszy (w urządzeniach z systemem Android, patrz wyżej).

Sam standard USB 2.0 jest uważany za przestarzały, ale w przypadku projektorów w zupełności wystarcza, a nowsze urządzenia peryferyjne są w pełni kompatybilne z takimi złączami. Jednocześnie rzadko konieczne jest jednoczesne podłączenie do projektora więcej niż jednego urządzenia zewnętrznego, dlatego istnieje niewiele modeli z więcej niż jednym USB 2.0.

Liczba portów USB 3.2 Gen1 dostępnych w projektorze. Ten interfejs był pierwotnie nazywany USB 3.0, później USB 3.1 Gen1.

Tak czy inaczej, USB jest najpopularniejszym współcześnie interfejsem do podłączania różnych urządzeń peryferyjnych do komputera — od klawiatur, myszy i dysków flash po bardzo oryginalne urządzenia. USB 3.2 Gen1 jest następcą popularnego USB 2.0, z 10-krotnie szybszym przesyłaniem danych (do 4,8 Gb/s) i zwiększoną mocą zasilania. Jednocześnie do tego złącza można podłączyć również urządzenia peryferyjne wcześniejszych standardów — najważniejsze jest to, żeby miały one pełnowymiarową wtyczkę USB A. Jeśli chodzi o liczbę, to im więcej portów USB w projektorze, tym więcej urządzeń można podłączyć do niego bez użycia rozgałęźników.

Liczba portów USB C dostępnych w projektorze. Złącza USB C różnią się od zwykłych USB mniejszymi rozmiarami i symetryczną konstrukcją (wtyczkę można włożyć do gniazda z dowolnej strony). I podobnie do poprzednika może mieć różny interfejs (3.2 Gen1 i 3.2 Gen2), różniący się prędkością — odpowiednio 5 i 10 Gb/s.

Jeśli chodzi o liczbę portów, to im jest ich więcej, tym więcej urządzeń peryferyjnych USB C można jednocześnie podłączyć do projektora.

Liczba wbudowanych głośników w projektorze.

Sama obecność głośników pozwala odtwarzać dźwięk (na przykład akompaniament do wyświetlanego wideo) bez głośników i innego dodatkowego sprzętu. Co prawda, jakość takiego odtwarzania zwykle okazuje się niska, do czystego, niezawodnego dźwięku wciąż potrzebne są głośniki zewnętrzne. Jednak w niektórych przypadkach jest to wystarczające; ponadto dostępne są projektory z zaawansowanymi wbudowanymi głośnikami.

Samych głośników może być jeden lub dwa. W pierwszym przypadku mówimy tylko o odtwarzania dźwięku monofonicznego, bez efektu przestrzenności. Dwa głośniki to już system stereo. Subwoofer jest uważany za oddzielną funkcję i nie wpływa na liczbę głośników w tym punkcie.

Obecność wbudowanego subwoofera w projektorze.

Subwoofer to dedykowany głośnik, który wzmacnia niskie częstotliwości i zapewnia mocny i bogaty bas. Takie możliwości są szczególnie ważne podczas oglądania filmów akcji z dużą ilością ujęć i wybuchów, a także koncertów. Pomimo tego jednak, że projektor z subwooferem na pewno zabrzmi lepiej niż urządzenie bez takiego głośnika, z wielu powodów funkcja ta jest niezwykle rzadka. Jednym z tych powodów jest to, że wbudowane subwoofery są gorsze od samodzielnych głośników pod względem jakości dźwięku i mocy, a do poważnych zadań (takich jak budowa kina domowego) zwykle wymagany jest oddzielny subwoofer.

Moc znamionowa głośników zainstalowanych w projektorze.

Im wyższa jest ta moc, tym głośniejszy dźwięk może wydawać urządzenie, tym lepiej będzie ono słyszane w dużym pomieszczeniu i/lub hałaśliwym otoczeniu. Jednocześnie warto zwrócić uwagę na dwie rzeczy. Po pierwsze, wbudowane głośniki są zwykle wykonane o stosunkowo niskiej mocy, w przeciwnym razie zajmą zbyt dużo miejsca. Po drugie, większość nowoczesnych projektorów umożliwia podłączenie zewnętrznych głośników (patrz „Złącza audio”), mocniejszych niż wbudowane. Dlatego warto zwrócić uwagę na wskaźnik ten, jeśli początkowo planujesz użyć „natywnego” dźwięku projektora. Szczegółowe zalecenia dotyczące wymaganej mocy w określonych warunkach można znaleźć w dedykowanych źródłach.

Wejścia do podłączenia zewnętrznych źródeł wideo w projektorze.

— VGA. Analogowy interfejs wideo uważany za przestarzały, jednak wciąż dość popularny; wyjścia VGA znajdują się w sprzęcie wideo, a także w niektórych komputerowych kartach graficznych. Obsługuje rozdzielczości do 1280x1024, co pozwala na pracę z wideo 720p, jednak bardziej zaawansowane standardy HD nie wchodzą w rachubę. Transmisja sygnału audio przez VGA nie jest zapewniona, ścieżka dźwiękowa do takiego wideo będzie musiała zostać podłączona osobno.

— DVI. Interfejs wideo używany głównie do podłączenia projektorów do komputerów. Początkowo nie przewidywał transmisji dźwięku, jednak funkcja ta jest stopniowo wprowadzana. Obecnie stosuje się kilka odmian DVI. Tak więc, w zależności od formatu sygnału, rozróżnia się całkowicie cyfrowe DVI-D i kombinowane DVI-I, które obsługują wideo cyfrowe i analogowe. Obie te wersje mogą korzystać z dwukanałowego formatu cyfrowego przesyłania danych, w którym maksymalna rozdzielczość wideo sięga 2560x1600 (w jednym kanale jest to 1920x1200). Złącza i wtyczki DVI-D i DVI-I są ze sobą kompatybilne, jeśli liczba kanałów jest zbieżna lub jeśli do dwukanałowego wejścia podłączony jest jednokanałowy sygnał wideo.

— DisplayPort. Cyfrowy interfejs pierwotnie opracowany do podłączania monitorów LCD. Nowoczesne wersje mają podobne możliwości do HDMI, obsługują rozdzielczości HD od 1080p i wy...ższe, a także wielokanałową transmisję dźwięku. Niemniej jednak takie wyjścia są rzadko spotykane w urządzeniach wideo, głównym obszarem zastosowania DisplayPort był i pozostaje sprzęt komputerowy. W szczególności jest to dokładnie takie złącze (a także jego mniejsza wersja miniDisplayPort), z którego regularnie korzysta w swoich komputerach firma Apple.

• — DisplayPort v 1.2. DisplayPort v 1.2 ma przepustowość 17,28 Gb/s. Ten standard transmisji sygnału ma pełną obsługę formatu wideo FullHD. Formaty QuadHD i 4K są obsługiwane częściowo.
• DisplayPort v 1.3. Maksymalna przepustowość DisplayPort v 1.3 wynosi 25,92 Gb/s. Ta wersja DisplayPort zapewnia pełną obsługę formatów FullHD i QuadHD. Tryby wideo 4K i 8K są obsługiwane częściowo.
• DisplayPort v 1.4. Limit przepustowości DisplayPort v 1.4 wynosi 32,4 Gb/s. Ta wersja DisplayPort oferuje ulepszoną obsługę wideo 4K, w tym o częstotliwości odświeżania 144 Hz, podczas gdy w DisplayPort 1.3 4K jest ograniczone do częstotliwości 120 Hz. Podobnie jak w poprzedniej wersji, DisplayPort 1.4 częściowo obsługuje tryby wideo 8K.

— BNC. Złącze typu bagnetowego służące do podłączenia kabla koaksjalnego. W projektorach to połączenie służy do przesyłania komponentowego analogowego sygnału wideo (patrz odpowiedni punkt) lub nieskompresowanego sygnału wideo przy użyciu standardu SDI. BNC odnosi się do profesjonalnych interfejsów i znajduje się w projektorach odpowiedniej klasy.

— S-Video. Interfejs analogowy do transmisji sygnału wideo (bez pracy z dźwiękiem). Zapewnia dwa kanały do przesyłania informacji o obrazie, w tym sensie podobny jest do wejścia komponentowego opisanego poniżej. Jednak, z jednej strony, S-Video wykorzystuje tylko jedno złącze zamiast trzech, z drugiej strony — przepustowość tego interfejsu jest zauważalnie mniejsza, nie nadaje się do rozdzielczości HD, w świetle których uważany jest za przestarzały i rzadko występuje, głównie w specjalistycznym sprzęcie wideo.

— Kompozytowe. Początkowo złącze kompozytowe jest interfejsem analogowym do transmisji obrazu i dźwięku, wykorzystującym 3 oddzielne kanały (dla sygnału wideo oraz lewego i prawego kanału audio). Jednak w tym przypadku najczęściej chodzi tylko o jedno złącze — dla wideo; wejścia audio w projektorach są wymieniane osobno i oznaczane jako RCA (audio) (patrz „Złacza audio”). Ogólnie interfejs kompozytowy nie zapewnia specjalnej jakości obrazu, ponadto nie nadaje się do przesyłania obrazów HD i jest uważany za przestarzały. Przy tym jest bardzo powszechny i występuje nie tylko w nowoczesnym sprzęcie wideo, jednak także w szczerze przestarzałym; za pomocą tego interfejsu można na przykład podłączyć do projektora VHS-VCR.

— Komponentowe. Interfejs uważany za najbardziej zaawansowany spośród współczesnych analogowych standardów wideo. Przy takim połączeniu sygnał wideo jest podzielony na trzy komponenty, przesyłane osobnymi kablami; zapewnia to dobrą odporność na zakłócenia i przepustowość wystarczającą nawet do pracy z rozdzielczościami HD. Ale dźwięk nie jest obsługiwany przez ten interfejs.

Liczba wejść HDMI przewidziana w projektorze.

HDMI to wszechstronny interfejs cyfrowy, pierwotnie zaprojektowany do obsługi wideo w wysokiej rozdzielczości i dźwięku wielokanałowego. Dziś w rzeczywistości jest to ogólnie przyjęty standard, wyjścia tego typu są obecne w zdecydowanej większości urządzeń wideo z obsługą HD — centrach multimedialnych, odtwarzaczach Blu-ray, komputerowych, kartach graficznych itp. Obecność kilku wejść HDMI umożliwia jednoczesne podłączenie kilku źródeł sygnału do projektora i przełączanie się między nimi w ustawieniach projektora bez konieczności niepotrzebnego podłączania i odłączania kabli.

Wersja HDMI obsługiwana przez projektor.

Aby uzyskać więcej informacji na temat samego interfejsu, patrz powyżej, a jego różne wersje różnią się maksymalną rozdzielczością i innymi funkcjami:

— v 1.4. Wersja wydana w 2009 roku. Mimo to ma całkiem przyzwoitą charakterystykę, dzięki czemu nadal znajduje zastosowanie w nowoczesnym sprzęcie wideo. Konkretne cechy HDMI v1.4 obejmują obsługę 3D, możliwość pracy z wideo 4K (4096x2160) przy częstotliwości odświeżania 24 kl./s i Full HD — przy 120 kl./s. Oprócz oryginalnej wersji, pojawiły się również ulepszone modyfikacje — v.1.4a i v.1.4b; różnią się tylko kilkoma ulepszeniami związanymi z 3D.

— v 2.0. Standard wprowadzony w 2014 roku. Dzięki zwiększonej przepustowości w porównaniu do v 1.4 umożliwia przesyłanie wideo 4K z prędkością do 60 kl./s, a także do 32 kanałów i do 4 strumieni audio jednocześnie. Ponadto to właśnie w tej wersji po raz pierwszy pojawiła się obsługa ultrapanoramicznego formatu 21:9, a aktualizacja v 2.0a wprowadziła kompatybilność z HDR, z dalszymi ulepszeniami tej funkcji w wersji 2.0b.

— v 2.1. Wersja wydana w 2017 roku, znana również jako HDMI Ultra High Speed. Prędkość przesyłania danych została rzeczywiście znacznie zwiększona, umożliwiając obsługę wideo do 10K przy 120 klatkach na sekundę. Ponadto wprowadzono pewne ulepszenia dotyczące HDR. Należy pamiętać, że połączenie przez HDMI v 2.1 wymaga użycia specjalnych kabli, choć podstawowe możliwości pozostają dost...ępne podczas pracy ze zwykłymi przewodami.

— RCA (audio). Analogowy interfejs audio wykorzystujący gniazda RCA (cinch). W zależności od modelu projektora może służyć zarówno jako wejście (na przykład oprócz komponentowego wejścia wideo), jak i wyjście do podłączenia zewnętrznych urządzeń audio. Warto pamiętać, że w tym przypadku przez jedno złącze RCA jest przesyłany tylko jeden kanał dźwiękowy, a za wejście lub wyjście jest uważana para gniazd RCA (dla lewego i prawego kanału).

— Wejście 3,5 mm (mini-Jack). To złącze jest bardziej kompaktowe niż RCA, a także umożliwia sterowanie dwoma kanałami stereo przez jedno gniazdo. Z drugiej strony połączenie 3,5 mm jest mniej niezawodne i bardziej podatne na zakłócenia. Dlatego takie wejście jest przeznaczone głównie do prostych zadań — jak przesyłanie dźwięku z wyjścia audio komputera stacjonarnego lub laptopa.

— Wyjście 3,5 mm (mini-Jack). W każdym razie jest to wyjście analogowe, ale jego przeznaczenie może być różne. Tak więc w niektórych projektorach pełni rolę interfejsu liniowego i służy do wyprowadzania sygnału audio do aktywnych głośników lub zewnętrznego wzmacniacza. W innych urządzeniach mini-Jack pełni rolę wyjścia słuchawkowego. Istnieją modele, w których te funkcje są połączone w jednym złączu.

— Wyjście optyczne. Wyjście do transmisji cyfrowego sygnału audio przez kabel światłowodowy; umożliwia trans...misję dźwięku wielokanałowego. Charakteryzuje się całkowitą niewrażliwością na zakłócenia elektromagnetyczne. Z drugiej strony kabel światłowodowy jest dość delikatny i musi być chroniony przed załamaniami i silnym naciskiem.

— Wejście mikrofonowe. Wejście do podłączenia zewnętrznego mikrofonu do projektora. Umożliwia transmisję dźwięku z mikrofonu za pomocą własnego wzmacniacza projektora – np. komentować prezentację przez te same głośniki, przez które przechodzi główna ścieżka dźwiękowa.

Złącza do podłączenia urządzeń sterujących, przewidziane w konstrukcji projektora. Konkretne możliwości sterowania w każdym przypadku mogą być różne, należy je doprecyzować osobno.

— COM (RS-232). Specjalistyczne złącze, oryginalnie stosowane w urządzeniach komputerowych. Ogólnie jest uważane za przestarzałe, jest stosunkowo rzadkie wśród komputerów, jednak jest bardzo popularne w różnych specjalistycznych urządzeniach.

— USB (slave). Złącze do podłączenia do portu USB komputera stacjonarnego lub laptopa. Podczas tego podłączenia projektor działa jako urządzenie peryferyjne i można nim sterować z komputera. Ponadto ostatnio pojawiły się przenośne projektory, przeznaczone do przewodowego połączenia z mobilnymi gadżetami, takimi jak smartfony czy tablety; dla nich wskazany jest również port USB (slave), chociaż konkretne złącze podłączenia może być inne (na przykład 8-stykowe w urządzeniach Apple).

— LAN (RJ45). Standardowe złącze do przewodowego połączenia z sieciami komputerowymi. Podłączony w ten sposób projektor pracuje jako urządzenie sieciowe, dostęp do niego (z odpowiednimi ustawieniami) można uzyskać z dowolnego komputera lokalnego. Jest to wygodniejsze niż używanie tylko jednego komputera sterującego. Ponadto przez sieć LAN mogą być realizowane inne funkcje — na przykład DLNA (patrz odpowiedni punkt).

— HDBaseT. Złożony interfejs używany głównie w urządzeniach profesjonalnych (patrz „Przeznaczenie podstawowe”). W rzeczywistości jest to rozszerzona i uzupełniona wersja złącza LAN opisanego powyżej, wykorzystuje te same złącza i kable, jednak ma bardziej rozbudowaną funkcjonalność. Oprócz dostępu do sieci lokalnych i Internetu, HDBaseT zapewnia wyspecjalizowane sygnały sterujące, strumieniowe przesyłanie dźwięku i obrazu, a nawet moc do 100 watów.

— 3D Sync. Port ten umożliwia podłączenie emitera 3D do projektora, który jest wymagany do tworzenia obrazu wolumetrycznego przy użyciu technologii aktywnej 3D (patrz odpowiedni punkt). W związku z tym, aby oglądać obraz stereofoniczny, należy używać aktywnych okularów 3D. Okulary są synchronizowane z emiterem 3D, co pozwala uzyskać wyraźny i zrozumiały obraz stereo.

Maksymalny poziom hałasu generowanego przez projektor podczas pracy.

W większości modeli głównym źródłem hałasu jest układ chłodzenia – często wykorzystuje on wentylatory do skutecznego rozpraszania ciepła generowanego przez lampę. Oczywiście, im niższy poziom hałasu, tym wygodniejszy w obsłudze projektor, tym mniej niedogodności powoduje i tym lepiej słychać akompaniament dźwiękowy obrazu (o ile w ogóle jest zapewniony). Poziom hałasu jednak nieuchronnie wzrasta wraz ze wzrostem rozmiaru i mocy, a środki mające na celu jego zmniejszenie znacząco wpływają na koszt projektora.

Najcichsze są modele przenośne (patrz „Przeznaczenie podstawowe”) — większość z nich nie ma aktywnego chłodzenia i praktycznie nie wytwarza hałasu, z wyjątkiem klikania klawiszy sterujących i innych podobnych dźwięków. Dlatego wskaźnik ten dla takich projektorów może w ogóle nie być wskazany. „Najgłośniejsze” są profesjonalne projektory — w nich poziom hałasu może sięgać 50 dB (poziom rozmowy przy średniej głośności).

Poziom hałasu w trybie oszczędnym znacznie się obniża dzięki zmniejszeniu wydzielania ciepła. Oznacza to, że aktywny układ chłodzenia (wentylator) zwalnia, co znacząco zmniejsza hałas. Zwykle w trybie oszczędnym poziom szumów nie przekracza 30-40 dB, w zależności od modelu projektora.

Rodzaj zasilania dostępnego w projektorze nie ogranicza się tylko do zasilania sieciowego. W przypadku modeli przenośnych nieodłączna jest obecność akumulatora, co sprawia, że jest nie tylko kompaktowy do transportu, ale także umożliwia wyświetlanie obrazu (z telefonu lub innego źródła) w dowolnym miejscu.

Pojemność akumulatora dołączonego do projektora pozwala określić czas pracy urządzenia.

Teoretycznie pojemniejszy akumulator może zapewnić dłuższy czas bez doładowania. Należy jednak pamiętać, że czas ten zależy również od poboru mocy urządzenia – a determinują go zastosowane tryby i ustawienia. Ponadto rzeczywista pojemność akumulatora zależy nie tylko od amperogodzin, ale także od jego napięcia nominalnego. Dlatego tylko projektory o tym samym napięciu akumulatora i podobnej wydajności mogą być porównywane w amperogodzinach; a najlepiej oceniać autonomię przez bezpośrednio deklarowany czas pracy.

Projektor może służyć do ładowania gadżetów z wbudowanej baterii. Ta opcja będzie najbardziej przydatna, gdy projektor jest używany w dowolnym miejscu na kempingu i w innych sytuacjach, gdy w pobliżu nie ma gniazdka 230 V.

Maksymalny czas pracy projektora na zasilaniu akumulatorowym. Warto wziąć pod uwagę, że producenci w większości przypadków podają wartość przy minimalnych ustawieniach jasności, a zatem przy korzystaniu z urządzenia w trybie optymalnym (a tym bardziej w maksymalnym) liczba ta będzie niższa.

Maksymalny czas pracy projektora z wbudowanego akumulatora w trybie oszczędnym. Wskaźnik zależy przede wszystkim od pojemności wbudowanego akumulatora. Oczywiście podczas pracy w trybie oszczędnym maksymalna jasność i kontrast urządzenia są zauważalnie zmniejszone. Generalnie w przypadku korzystania z wbudowanego akumulatora projektor powinien być dobrze zacieniony.

Moc pobierana przez projektor podczas normalnej pracy. Od tego wskaźnika zależy zarówno „obżarstwo” samego urządzenia, jak i wymagania dotyczące organizacji zasilania: na przykład ciężkich profesjonalnych projektorów o mocy 3500 W i większej nie można podłączyć do zwykłych gniazd, wymagają one specjalnego formatu podłączenia.

Należy pamiętać, że przy zastosowaniu tradycyjnych lamp rtęciowych lub wyładowczych wysoka jasność nieuchronnie wymaga dużej mocy. Oszczędne projektory LED są pozbawione tej wady, ale nadal są stosunkowo słabo rozpowszechnione, a LED nie zawsze jest odpowiednim rodzajem lampy.