Porównanie Crucial P5 Plus CT2000P5PSSD8 2 TB

bez radiatora

vs Samsung 970 EVO Plus M.2 MZ-V7S2T0BW 2 TB

Interfejs połączeniowy obsługiwany przez dysk M.2 (patrz współczynnik kształtu).

Wszystkie takie dyski używają standardowego złącza sprzętowego, jednak przez to złącze można zaimplementować różne interfejsy elektryczne (logiczne) - SATA (zwykle SATA 3 ) lub PCI-E (najczęściej w PCI-E 3.0 2x, PCI-E 3.0 4x, PCI-E 4.0 4x, PCI-E 5.0 4x). Gniazdo M.2 na płycie głównej musi obsługiwać odpowiedni interfejs, w przeciwnym razie dysk SSD nie będzie działał normalnie. Rozważmy bardziej szczegółowo każdą opcję.

Łączność SATA 3 zapewnia szybkość przesyłania danych do 5,9 Gb/s (około 600 MB/s); jest uważana za bardzo prostą opcję i jest używana głównie w niedrogich modułach M.2. Wynika to z faktu, że ten interfejs został pierwotnie stworzony dla dysków twardych, a dla szybszych dysków SSD jego możliwości mogą już nie wystarczyć.

Z kolei interfejs PCI-E zapewnia większą prędkość połączenia i umożliwia implementację specjalnych technologii, takich jak NVMe (patrz poniżej). Oznaczenie takiego interfejsu wskazuje na jego wersję i liczbę linii - na przykład PCI-E 3.0 2x oznacza wersję 3 z dwoma liniami danych. Dzięki temu oznaczeniu możesz określić maksymalną prędkość połączenia: PCI-E wersja 3.0 daje nieco mniej niż 1 GB/s na linię, wersja 4.0 — dwa razy (do 2 Gb/s) 5.0 — jeszcze 2 razy więcej wzg...lędem wersji 4.0 (prawie 4 Gb/s). Dla PCI-E 5.0 4x maksymalna szybkość wymiany danych wyniesie około 15 GB/s (4 linie po 4 GB/s). Jednocześnie zauważamy, że nowsze i szybsze dyski można podłączać do wcześniejszych i wolniejszych złączy M.2 - chyba że szybkość przesyłania danych będzie ograniczona przez możliwości złącza.

Model kontrolera zainstalowanego w dysku SSD.

Kontroler jest obwodem sterującym, który w rzeczywistości zapewnia wymianę informacji między komórkami pamięci a komputerem, do którego podłączony jest dysk. Możliwości jednego lub drugiego modułu SSD (w szczególności prędkość odczytu i zapisu) w dużej mierze zależą od tego konkretnego obwodu. Znając model kontrolera można znaleźć szczegółowe dane na jego temat oraz ocenić możliwości dysku. Do prostego codziennego użytku informacje te zwykle nie są potrzebne, ale dla profesjonalistów i entuzjastów (moderów, overclockerów) mogą się przydać.

Obecnie wysokiej klasy kontrolery produkowane są głównie pod markami: InnoGrit, Maxio, Phison, Realtek, Silicon Motion, Samsung.

Najwyższa prędkość zapisu charakteryzuje prędkość, z jaką moduł może odbierać informacje z podłączonego komputera (lub innego urządzenia zewnętrznego). Ta prędkość jest ograniczona zarówno przez interfejs połączenia (patrz „Złącze”), jak i przez funkcje samego urządzenia.

Najwyższa prędkość wymiany danych z komputerem (lub innym urządzeniem zewnętrznym), jaki może zapewnić dysk w trybie odczytu; Mówiąc najprościej - najwyższa prędkość przesyłania informacji z dysku do urządzenia zewnętrznego. Ta prędkość jest ograniczona zarówno przez interfejs połączenia (patrz „Złącze”), jak i przez funkcje samego urządzenia. Jego wartości mogą wahać się od 100 - 500 MB/s w najwolniejszych modelach do ponad 3 GB/s w najbardziej zaawansowanych.

Średni czas bezawaryjnej pracy - czas, w którym urządzenie jest w stanie pracować bez przerw bez awarii i usterek; innymi słowy, czas pracy, po którym występuje duże prawdopodobieństwo awarii.

Z reguły charakterystyka ta wskazuje pewien średni czas, wynikający z rezultatów testów umownych. Dlatego rzeczywista wartość tego parametru może różnić się od deklarowanej w tym czy innym kierunku; jednak w praktyce kwestia ta nie jest szczególnie istotna. Faktem jest, że w przypadku nowoczesnych dysków SSD MTBF jest obliczany w milionach godzin, a 1 milion godzin odpowiada ponad 110 latom - i mówimy o czystym czasie działania. Tak więc z praktycznego punktu widzenia trwałość dysku jest często ograniczona przez bardziej szczegółowe parametry - TBW i DPWD (patrz poniżej); a gwarancja producenta nie przekracza kilku lat. Jednak dane dotyczące średniego czasu działania w godzinach mogą się również przydać przy wyborze: jeśli pozostałe parametry są podobne, więcej czasu oznacza większą niezawodność i żywotność dysku SSD jako całości.

Wskaźnik IOPS który zapewnia dysk w trybie zapisu.

Termin IOPS odnosi się do największej liczby operacji wejścia/wyjścia, które moduł SSD może wykonać w ciągu sekundy, w tym przypadku podczas zapisywania danych. Wskaźnik ten jest często używany do oceny prędkości dysku; jednak nie zawsze jest to prawda. Po pierwsze, wskaźnikiIOPS różnych producentów mogą być mierzone na różne sposoby - przez wartość maksymalną, przez średnią, przez zapis losowy, zapis sekwencyjny itp. Po drugie, zalety wysokich IOPS stają się zauważalne dopiero przy określonych operacjach - w szczególności jednoczesne kopiowanie dużej liczby plików. Ponadto w praktyce prędkość dysku może być ograniczona przez system, do którego ten dysk jest podłączony. W świetle tego wszystkiego, generalnie dozwolone jest porównywanie różnych modułów SSD pod względem IOPS, ale prawdziwa różnica w wydajności najprawdopodobniej nie jest tak zauważalna, jak różnica w liczbach.

Jeśli chodzi o konkretne wartości, dla trybu zapisu z IOPS do 50 tys. Jest to relatywnie skromne, 50 - 100 tys. - średnie, ponad 100 tys. - wysokie.

Wskaźnik IOPS który zapewnia dysk w trybie odczytu.

Termin IOPS odnosi się do największej liczby operacji wejścia/wyjścia, które moduł SSD może wykonać w ciągu sekundy, w tym przypadku podczas odczytu z niego danych. Wskaźnik ten jest często używany do oceny prędkości dysku; jednak nie zawsze jest to prawda. Po pierwsze, wskaźniki IOPS różnych producentów mogą być mierzone na różne sposoby - przez wartość maksymalną, przez średnią itp. Po drugie, zalety wysokiego IOPS stają się zauważalne dopiero przy pewnych określonych operacjach - w szczególności kopiowaniu dużej liczby plików jednocześnie. Ponadto w praktyce prędkość dysku może być ograniczona przez system, do którego ten dysk jest podłączony. W świetle tego wszystkiego, generalnie dozwolone jest porównywanie różnych modułów SSD pod względem IOPS, ale prawdziwa różnica w wydajności najprawdopodobniej nie jest tak zauważalna, jak różnica w liczbach.

Dla nowoczesnych dysków SSD w trybie odczytu wskaźnik IOPS poniżej 50 tysięcy jest uważany za bardzo skromny wskaźnik, w większości modeli parametr ten mieści się w przedziale 50 - 100 tysięcy , ale są też liczby wyższe .

Moduł obsługuje komendy TRIM .

Osobliwością modułów SSD jest to, że podczas usuwania danych w trybie normalnym (bez użycia TRIM) zmiany są dokonywane tylko w „spisie treści” dysku: niektóre komórki są oznaczone jako puste i gotowe do zapisania nowych informacji. Jednak stare informacje nie są z nich usuwane, a przy zapisywaniu nowych danych trzeba faktycznie przepisać - to znacznie zmniejsza szybkość pracy. Komenda TRIM ma na celu zaradzenie tej sytuacji: po jego odebraniu sterownik dysku sprawdza, czy komórki oznaczone jako puste są faktycznie puste i czyści je w razie potrzeby.

Oczywiście funkcja ta musi być obsługiwana nie tylko przez dysk, ale także przez system, jednak możliwość współpracy z TRIM jest wbudowana w większość popularnych nowoczesnych systemów operacyjnych.

Szyfrowanie danych zapewnia bezpieczeństwo przechowywania informacji na dysku: dostęp do zaszyfrowanych informacji mają tylko osoby znające hasło. Moduł szyfrujący stanowi integralną część dysku i jest niezależny od komputera, do którego jest podłączony. Możliwość szyfrowania danych ma kluczowe znaczenie, jeśli planujesz zapisywać poufne informacje na dyskach; funkcja ta jest szczególnie przydatna w przypadku dysków przenośnych i dysków do laptopów, które są bardziej podatne na kradzież niż komputery stacjonarne.