Porównanie Marshall Code50 vs Marshall Code25

Całkowita moc znamionowa głośników zainstalowanych w combo gitarowym.

Od tego parametru zależy bezpośrednio głośność dźwięku, a w konsekwencji — zasięg combo gitarowego. Należy pamiętać, że rzeczywista głośność zależy nie tylko od mocy, ale także od rodzaju wzmacniacza (patrz odpowiedni punkt): modele lampowe brzmią znacznie głośniej niż tranzystorowe. Jeśli chodzi o określoną moc, to modele tranzystorowe do 15 W i modele lampowe do 5 W są przeznaczone głównie do użytku domowego — takie urządzenie wystarcza do normalnej słyszalności w pomieszczeniu, nawet bez zwiększania głośności do maksimum. Do prób w zespole bez zestawu perkusyjnego (na przykład dwie gitary plus bas) pożądana jest większa moc, około 40 watów „tranzystorowych”, a w obecności perkusji — co najmniej 60 watów. Urządzenia tranzystorowe o mocy do 150 W i lampowe do 40 — 50 W nadają się do specjalistycznych sali prób i koncertów w stosunkowo niewielkich pomieszczeniach, a wyższe wartości spotyka się głównie w sprzęcie na koncerty na dużą skalę.

Wzmacniacze basowe należy wymienić osobno: uważa się, że dla normalnej koordynacji między sobą moc kombo basowego powinna być dwa razy większa niż moc kombo gitarowego.

Średnica głośnika niskotonowego lub głośnika niskotonowego zainstalowanego we wzmacniaczu combo. Konkretna wartość tego parametru może być różna w zależności od liczby pasm (patrz wyżej). W systemach trójdrożnych mówimy o głośniku niskotonowym, w systemach dwudrożnych – o głośniku odpowiedzialnym za niskie i średnie częstotliwości; a jeśli wzmacniacz nie ma podziału na drogi, ta klauzula wskazuje średnicę głównego radiatora.

Ogólnie rzecz biorąc, im większy przetwornik, tym głośniej może brzmieć i tym bogatszy jest bas z takiego głośnika. Jednocześnie zwracamy uwagę, że średnica głośnika jest dobierana przez producenta na podstawie mocy wbudowanego wzmacniacza i oczekiwanej głośności dźwięku. Tak więc głównym wskaźnikiem przy wyborze nadal jest moc nominalna, a wielkość głośnika jest raczej wartością referencyjną.

Wbudowane efekty, przewidziane we wzmacniaczu combo. Osiągnięcie różnych efektów jest możliwe za pomocą zewnętrznych akcesoriów, jednak takie akcesoria trzeba szukać i podłączać we własnym zakresie, a wbudowane efekty są dostępne natychmiast i bez zbędnych ustawień.

— Overdrive. Zniekształcenie w postaci charakterystycznego „brzęczenia” gitary elektrycznej przy niskich częstotliwościach i „wycie” przy wysokich częstotliwościach, trochę bardziej miękkie niż distortion. Popularne w szczególności w hard rocku.

— Distortion. Wystarczająco twarde i ostre zniekształcenie, podobne w dźwięku do overdrive, jednak bardziej intensywne i wyraźne. Jest szeroko stosowane w różnych stylach metalu, a także w rocku.

— Reverb. Efekt oparty na imitacji wielokrotnie zanikających ech z każdego dźwięku. W zależności od czasu trwania i intensywności powtórzeń może nadawać dźwiękowi rożne barwy. Używany jako technika artystyczna; między innymi może stworzyć efekt tego, że gitara brzmi w określonym pomieszczeniu (sala koncertowa, sala z kamiennymi ścianami, otwarta przestrzeń w górach itp.). Należy pamiętać, że rewerbację można regulować zarówno za pomocą indywidualnych parametrów (intensywność, czas trwania echa itp.), jak i wybierając wstępnie ustawiony zestaw parametrów (na przykład „ostry dźwięk w pokoju” lub „miękki dźwięk w sali”).

— Tremolo. Tremolo to w zasadzie efekt drżenia dźwięku, który wynika z małych i szybkich wahań głośności każdej nuty. Czasami określenie to oznacza vibrato (patrz niżej) – aż do tego stopnia, że sami producenci wzmacniaczy gitarowych nazywają efekt vibrato efektem tremolo i odwrotnie. Tak więc, specyfika tego efektu w każdym przypadku powinna być wyjaśniona osobno. W każdym razie tremolo może być „stałe” lub regulowane pod względem głębokości (zakresu zmiany głośności) i szybkości (częstotliwości drgań).

— Vibrato. Kolejny efekt „drżenia” dźwięku, często mylony z tremolo (patrz wyżej) – do tego stopnia, że oba te terminy są używane zamiennie. Nie jest to jednak poprawne; różnica polega na tym, że vibrato jest wykonywane kosztem szybkich wahań nuty nie pod względem głośności, lecz pod względem częstotliwości. Podobny efekt można osiągnąć na samej gitarze poprzez „pulsujący” naciąg strun, jednak w większości przypadków korzystanie z wbudowanego narzędzia wzmacniacza jest znacznie wygodniejsze.

— Chorus. Efekt imitujący chóralne brzmienie instrumentu. W tym celu wzmacniacz kopiuje dźwięk gitary i odtwarza kilka kopii jednocześnie z oryginalnym sygnałem, nieznacznie przesuwając je w czasie (około 20 – 30 ms ze stałą zmianą) i częstotliwości. Co prawda nie da się w ten sposób osiągnąć pełnowartościowego brzmienia chóralnego, jednak efekt sam w sobie jest dość oryginalny.

— Delay. Specyficzny rodzaj rewerbacji (patrz „Reverb”), który upowszechnił się jako odrębny efekt. Delay imituje wyraźne pojedyncze echo odtwarzanego dźwięku; w tym celu oryginalny sygnał jest kopiowany i odtwarzany z pewnym opóźnieniem (co najmniej 50 ms).

Oprócz opisanych powyżej, we współczesnych wzmacniaczach gitarowych można spotkać inne efekty, a w szczególności:

— Flanger. Efekt, przypominający gwizdanie silnika odrzutowego; często jest porównywany do startującego samolotu. Powstaje podobnie do opisanego powyżej Chorusa, różni się od niego krótszym czasem opóźnienia i obecnością sprzężenia zwrotnego.

- Echo. Inny rodzaj rewerbacji, podobny do opóźnienia (patrz „Delay”). Różni się tym, że w danym przypadku echo jest odtwarzane wielokrotnie.

— Octaver. Efekt, w którym do sygnału dodawana jest jego kopia, przesunięta o oktawę lub dwie.

— Wah-Wah. Efekt, który wytwarza charakterystyczny dźwięk „rechotania”.

W każdym razie ta lista nie jest wyczerpująca: we współczesnych wzmacniaczach gitarowych mogą występować inne, bardziej szczegółowe warianty obróbki dźwięku. Aby wyjaśnić konkretną specyfikę takich efektów, należy zapoznać się z dokumentacją producenta.

Obecność wbudowanego kompresora we wzmacniaczu combo.

Kompresor to moduł, który „kompresuje” zakres dynamiczny wzmacniacza, innymi słowy zmniejsza różnicę głośności między najgłośniejszymi i najcichszymi dźwiękami. Zapewnia to lepsze wybrzmienie – to znaczy, że grana i nietłumiona nuta brzmi dłużej, z gładszą głośnością i wolniejszym wybrzmieniem niż bez kompresora. Z drugiej strony użycie tej funkcji nieznacznie zwiększa poziom zewnętrznych szumów i pogarsza dynamikę.

Sprężarki mogą być również dostarczane w wyposażeniu zewnętrznym, ale wbudowany moduł jest często wygodniejszy: jest dostępny „po wyjęciu z pudełka” i nie zajmuje dodatkowej przestrzeni.