Średnica głośnika niskotonowego lub głośnika niskotonowego zainstalowanego we wzmacniaczu combo. Konkretna wartość tego parametru może być różna w zależności od liczby pasm (patrz wyżej). W systemach trójdrożnych mówimy o głośniku niskotonowym, w systemach dwudrożnych – o głośniku odpowiedzialnym za niskie i średnie częstotliwości; a jeśli wzmacniacz nie ma podziału na drogi, ta klauzula wskazuje średnicę głównego radiatora.
Ogólnie rzecz biorąc, im większy przetwornik, tym głośniej może brzmieć i tym bogatszy jest bas z takiego głośnika. Jednocześnie zwracamy uwagę, że średnica głośnika jest dobierana przez producenta na podstawie mocy wbudowanego wzmacniacza i oczekiwanej głośności dźwięku. Tak więc głównym wskaźnikiem przy wyborze nadal jest moc nominalna, a wielkość głośnika jest raczej wartością referencyjną.
Typ korektora, przewidzianego w konstrukcji urządzenia
.
Korektor pozwala na zmianę głośności poszczególnej części zakresu dźwiękowego (pasma częstotliwości), zmieniając tym samym barwę całego dźwięku. Jest to jedna z najważniejszych funkcji, związanych ze konfiguracją dźwięku, dlatego może być przewidziana bezpośrednio w samych wzmacniaczach gitarowych. Natomiast typ korektora wskazuje się przez ilość pasm, dostępnych do regulacji.
.
Im więcej tych pasm, tym dokładniej można skonfigurować dźwięk, lecz tym bardziej skomplikowany i kosztowny wyjdzie sprzęt. W świetle tego najprostszy wariant zakłada obecność jedynie
2 pasm — niskich i wysokich częstotliwości; często taki korektor ma dwa osobne pokrętła do regulacji poziomu owych częstotliwości. Jednocześnie należy zaznaczyć, że taka funkcjonalność może występować zarówno w budżetowych, jak i high-endowych wzmacniaczach gitarowych: w drugim przypadku zakłada się, że jeśli potrzebujemy bardziej dokładnej regulacji, możemy skorzystać z zewnętrznego sprzętu. Obecnie największą popularnością cieszą się rozwiązania
trzypasmowe (niskie, średnie oraz górne częstotliwości): taki korektor daje duże możliwości w zakresie konfiguracji brzmienia, a do tego jest stosunkowo niedrogi (a jeśli potrzebujesz bardziej dokładnej regulacji - możesz skorzystać z zewnętrznego sprzętu).
4-pasmowe korektory są znacznie mniej pows
...zechne, lecz wciąż popularne (także w tanich urządzeniach); a niektóre modele mają 5 lub więcej (do 12) pasm regulacji.Wbudowane efekty, przewidziane we wzmacniaczu combo. Osiągnięcie różnych efektów jest możliwe za pomocą zewnętrznych akcesoriów, jednak takie akcesoria trzeba szukać i podłączać we własnym zakresie, a wbudowane efekty są dostępne natychmiast i bez zbędnych ustawień.
—
Overdrive. Zniekształcenie w postaci charakterystycznego „brzęczenia” gitary elektrycznej przy niskich częstotliwościach i „wycie” przy wysokich częstotliwościach, trochę bardziej miękkie niż distortion. Popularne w szczególności w hard rocku.
—
Distortion. Wystarczająco twarde i ostre zniekształcenie, podobne w dźwięku do overdrive, jednak bardziej intensywne i wyraźne. Jest szeroko stosowane w różnych stylach metalu, a także w rocku.
—
Reverb. Efekt oparty na imitacji wielokrotnie zanikających ech z każdego dźwięku. W zależności od czasu trwania i intensywności powtórzeń może nadawać dźwiękowi rożne barwy. Używany jako technika artystyczna; między innymi może stworzyć efekt tego, że gitara brzmi w określonym pomieszczeniu (sala koncertowa, sala z kamiennymi ścianami, otwarta przestrzeń w górach itp.). Należy pamiętać, że rewerbację można regulować zarówno za pomocą indywidualnych parametrów (intensywność, czas trwania echa itp.), jak i wybierając wstępnie ustawiony zestaw parametrów (na przykład „ostry dźwięk w pokoju” lub „miękki dźwięk w sali”).
—
Tremolo. Tremolo to w zasadzie efekt drżenia dźwięku, który wynika z małych i szybkich wahań głośności każdej nuty. Czasami określenie to oznacza vibrato (patrz niżej) – aż do tego stopnia, że sami producenci wzmacniaczy gitarowych nazywają efekt vibrato efektem tremolo i odwrotnie. Tak więc, specyfika tego efektu w każdym przypadku powinna być wyjaśniona osobno. W każdym razie tremolo może być „stałe” lub regulowane pod względem głębokości (zakresu zmiany głośności) i szybkości (częstotliwości drgań).
— Vibrato. Kolejny efekt „drżenia” dźwięku, często mylony z tremolo (patrz wyżej) – do tego stopnia, że oba te terminy są używane zamiennie. Nie jest to jednak poprawne; różnica polega na tym, że vibrato jest wykonywane kosztem szybkich wahań nuty nie pod względem głośności, lecz pod względem częstotliwości. Podobny efekt można osiągnąć na samej gitarze poprzez „pulsujący” naciąg strun, jednak w większości przypadków korzystanie z wbudowanego narzędzia wzmacniacza jest znacznie wygodniejsze.
—
Chorus. Efekt imitujący chóralne brzmienie instrumentu. W tym celu wzmacniacz kopiuje dźwięk gitary i odtwarza kilka kopii jednocześnie z oryginalnym sygnałem, nieznacznie przesuwając je w czasie (około 20 – 30 ms ze stałą zmianą) i częstotliwości. Co prawda nie da się w ten sposób osiągnąć pełnowartościowego brzmienia chóralnego, jednak efekt sam w sobie jest dość oryginalny.
—
Delay. Specyficzny rodzaj rewerbacji (patrz „Reverb”), który upowszechnił się jako odrębny efekt. Delay imituje wyraźne pojedyncze echo odtwarzanego dźwięku; w tym celu oryginalny sygnał jest kopiowany i odtwarzany z pewnym opóźnieniem (co najmniej 50 ms).
Oprócz opisanych powyżej, we współczesnych wzmacniaczach gitarowych można spotkać inne efekty, a w szczególności:
— Flanger. Efekt, przypominający gwizdanie silnika odrzutowego; często jest porównywany do startującego samolotu. Powstaje podobnie do opisanego powyżej Chorusa, różni się od niego krótszym czasem opóźnienia i obecnością sprzężenia zwrotnego.
- Echo. Inny rodzaj rewerbacji, podobny do opóźnienia (patrz „Delay”). Różni się tym, że w danym przypadku echo jest odtwarzane wielokrotnie.
— Octaver. Efekt, w którym do sygnału dodawana jest jego kopia, przesunięta o oktawę lub dwie.
— Wah-Wah. Efekt, który wytwarza charakterystyczny dźwięk „rechotania”.
W każdym razie ta lista nie jest wyczerpująca: we współczesnych wzmacniaczach gitarowych mogą występować inne, bardziej szczegółowe warianty obróbki dźwięku. Aby wyjaśnić konkretną specyfikę takich efektów, należy zapoznać się z dokumentacją producenta.
Obecność wbudowanego kompresora we wzmacniaczu combo.
Kompresor to moduł, który „kompresuje” zakres dynamiczny wzmacniacza, innymi słowy zmniejsza różnicę głośności między najgłośniejszymi i najcichszymi dźwiękami. Zapewnia to lepsze wybrzmienie – to znaczy, że grana i nietłumiona nuta brzmi dłużej, z gładszą głośnością i wolniejszym wybrzmieniem niż bez kompresora. Z drugiej strony użycie tej funkcji nieznacznie zwiększa poziom zewnętrznych szumów i pogarsza dynamikę.
Sprężarki mogą być również dostarczane w wyposażeniu zewnętrznym, ale wbudowany moduł jest często wygodniejszy: jest dostępny „po wyjęciu z pudełka” i nie zajmuje dodatkowej przestrzeni.
