Porównanie Biol 1526C 26 cm vs Biol 0528C 28 cm

Całkowity rozmiar patelni (bez rączki). W przypadku modeli okrągłych tutaj wskazywana jest średnica zewnętrzna, w przypadku modeli kwadratowych - najczęściej rozmiar zewnętrzny po jednej stronie. Dla zestawów składających się odpowiednio z kilku patelni (patrz "Liczba w zestawie") podawane są dane o wszystkich elementach z zestawu.

Najmniejsze współczesne patelnie mają rozmiar 18 cm, 16 cm, a nawet mniej. Większość modeli waha się od 20 do 28 cm, przy czym parzyste wartości średnicy są znacznie popularniejsze niż nieparzyste. Tak więc produkty o rozmiarach 20, 22, 24, 26 i 28 cm są produkowane zauważalnie więcej niż modele 21, 23, 25, 27 i 29 cm. W największych patelniach średnica wynosi 30 cm lub więcej; w sprzedaży jest sporo takich modeli.

Generalnie od rozmiaru zależy przede wszystkim całkowita pojemność patelni i możliwości umieszczenia na niej określonych składników (duży kawałek mięsa, cała ryba itp.). Rzeczywista pojemność jest jednak również związana z wysokością ścianek (patrz poniżej); jednak patelnie tego samego...typu mają zwykle podobną wysokość, a ich pojemność charakteryzuje się przede wszystkim ich średnicą. Ponadto wymiary naczynia decydują również o możliwości jego wykorzystania w konkretnym piekarniku (o ile w zasadzie taka możliwość istnieje – patrz „Funkcje i możliwości”); jednak kompatybilność z konkretnym palnikiem najlepiej ocenia się na podstawie bezpośrednio deklarowanej średnicy dna (patrz niżej) - zwykle jest ona mniejsza niż całkowita średnica, z rzadkimi wyjątkami.

Średnica dna patelni o okrągłym kształcie.

Parametr ten jest niezbędny przede wszystkim do oceny kompatybilności patelni z konkretnym palnikiem na kuchence. Jest to szczególnie istotne, jeśli planowane jest użycie produktu na kuchence elektrycznej: średnica palnika musi być co najmniej nie mniejsza niż średnica dna, w przeciwnym razie nagrzewanie okaże się nierówne i nieskuteczne. A w indukcyjnych kuchenkach elektrycznych (patrz „Funkcje i możliwości - Dno indukcyjne”) średnice te muszą w ogóle się pokrywać. Dobór odpowiednich patelni jest nieco uproszczony przez fakt, że nowoczesne kuchenki elektryczne zwykle zapewniają palniki o różnych średnicach, a w niektórych modelach grzałki można nawet regulować rozmiarem - aż do automatycznego rozpoznawania wielkości naczynia w poszczególnych kuchenkach indukcyjnych). Niemniej jednak nawet w takich przypadkach warto wyjaśnić, czy patelnia pasuje do zakresu odpowiednich rozmiarów.

Całkowita pojemność patelni to z grubsza ilość jedzenia, która może się na niej zmieścić w jednym „ładunku”. Parametr ten jest w pewnym sensie drugorzędny - przy wyborze patelni główną rolę nadal odgrywa rodzaj i rozmiar (patrz punkty powyżej), a pojemność jest z nimi bezpośrednio związana. Może się jednak przydać przy wyborze podobnych opcji: zwykle im większa szacowana objętość gotowania, tym większą pojemność lepiej wybrać.

Ogólnie rzecz biorąc, grube dno jest uważane za bardziej preferowane niż cienkie: im grubsze dno, tym równomierniej rozprowadza się na nim ciepło, tym wyższa jakość gotowania i mniejsze prawdopodobieństwo, że produkt przypali się w niektórych miejscach. Ponadto gruby materiał jest mniej podatny na odkształcenia pod wpływem wysokich i ekstremalnych temperatur. Co prawda, masywne dno wpływa również na wagę produktu, ale w większości przypadków ten szczegół nie jest w żaden sposób znaczący - a wręcz przeciwnie, przyczynia się do stabilności patelni i zmniejsza ryzyko jej przewrócenia przez nieostrożność. Z jednoznacznych wad można zauważyć jedynie wysoki koszt grubych patelni, ale zwykle jest to uzasadnione biorąc pod uwagę charakterystykę wydajności.

Uważa się, że w większości przypadków pożądana jest grubość dna co najmniej 5 mm. Natomiast w patelniach do naleśników (patrz "Rodzaj") i innych "szybko" smażonych potrawach dopuszczalne są mniejsze wartości - od 3 mm. Z reguły grubość dna odpowiada grubości ścianek (patrz niżej), ale możliwe są wyjątki.

Wysokość ścianek dobiera producent w zależności od rodzaju patelni (patrz wyżej) i jej wielkości, jednak podobne produkty mogą różnić się wysokością boków. W takich przypadkach warto zastanowić się nad cechami zamierzonego stosowania. Wysokie ścianki są więc wygodne do duszenia, robienia sosów i innych rodzajów gotowania, które wymagają dużej ilości płynu; pozwalają również pomieścić więcej treści. Głębokie patelnie jednak są droższe i cięższe. Z kolei płytka głębokość ułatwia obracanie naleśników, omletów i innych podobnych potraw, ale zmniejsza pojemność.

— Metal. Uchwyty metalowe są zwykle wykonane z tego samego materiału co patelnia – ze stali lub aluminium (patrz wyżej). Ich głównymi zaletami są wysoka wytrzymałość i odporność na ciepło – w rzeczywistości uchwyt wytrzymuje taką samą temperaturę jak patelnia. Zapewnia to maksymalne bezpieczeństwo przeciwpożarowe: jeśli niefortunnie zostawisz patelnię z uchwytem nad ogniem, metal tylko się nagrzeje, ale nie zapali się, no i taką patelnię można bez problemu włożyć do piekarnika. Jednocześnie materiał ten charakteryzuje się wysoką przewodnością cieplną – innymi słowy, uchwyt bardzo mocno się nagrzewa wraz z samą patelnią. Z tego powodu naczynia można wyjąć z ognia tylko za pomocą specjalnych urządzeń (na przykład chwytaków i rękawic wykonanych z grubej tkaniny) - jeśli przytrzymasz uchwyt gołymi rękami, możesz się poparzyć.

- Żeliwo. Materiał używany na uchwyty w patelniach żeliwnych (patrz „Materiał patelni”). Posiada wszystkie charakterystyczne zalety i wady uchwytów metalowych (patrz wyżej).

- Bakelit. Rodzaj tworzywa sztucznego; został stworzony dawno temu, ale nadal jest szeroko rozpowszechniony ze względu na szereg zalet. W przypadku patelni najważniejszą jest niska przewodność cieplna: uchwyty bakelitowe na tyle słabo się nagrzewają, że można je bezpiecznie brać gołymi rękami, gdy patelnia jest gorąca. Ponadto materiał ten jest ognioodporny: nawet jeśl...i przypadkowo zostawisz uchwyt nad otwartym ogniem, nie zapali się, co najwyżej się zwęgli. Dla większego bezpieczeństwa wiele uchwytów tego typu ma kombinowaną konstrukcję: niewielka część bezpośrednio przy patelni wykonana jest z metalu, reszta z bakelitu. Pod względem wytrzymałości i kruchości materiał ten jest nieco słabszy od metali, jednak bez problemu znosi większość uderzeń i wstrząsów oraz jest niewrażliwy na zarysowania, wilgoć i chemikalia. Dzięki temu ten rodzaj uchwytu jest szeroko stosowany we współczesnych patelniach. Najbardziej uderzającą wadą bakelitu jest słaba przydatność do stosowania w piekarniku; jednak naczynia ze zdejmowanymi uchwytami mogą poprawić sytuację (oba punkty, patrz „Zaawansowane”).

- Drewno. Drewniane uchwyty mają przyjemny „klasyczny” wygląd, a jednocześnie praktycznie nie przewodzą ciepła, co pozwala brać je gołymi rękami. Jednocześnie materiał ten jest dość wrażliwy na wilgoć, brud, podatny na pękanie i stosunkowo krótkotrwały; jego bezpieczeństwo przeciwpożarowe jest bardzo niskie - przypadkowo umieszczony uchwyt nad ogniem może łatwo się zwęglić, a nawet się zapalić. Ponadto takie uchwyty nie nadają się do piekarników, należy je usunąć (jeśli istnieje taka możliwość, patrz „Zaawansowane”) lub użyć innych naczyń w piekarniku. W rezultacie drewno jest dość rzadkie we współczesnych patelniach i jest rodzajem modnego materiału przeznaczonego dla miłośników tradycyjnego wzornictwa.

- Silikon. Sam w sobie materiał ten jest zbyt miękki, aby można go było użyć w uchwytach patelni w czystej postaci; dlatego w tym przypadku zwykle chodzi o metalowy uchwyt z silikonową nakładką. Silikon zapewnia dobrą izolację termiczną, z reguły można bezpiecznie brać takie uchwyty nawet przy nagrzanej patelni; dodatkowo są bardziej miękkie i przyjemniejsze w dotyku niż np. bakelitowe. Wśród wad warto zwrócić uwagę na wrażliwość na silne ciepło, dlatego w naczyniach kompatybilnych z piekarnikami silikonowe uchwyty muszą być zdejmowane.

Rodzaj powłoki nieprzywierającej zastosowanej w patelni (jeśli jest dostępna, niektóre patelnie nie mają specjalnej powłoki).

Jeżeli w specyfikacji po prostu wskazano obecność powłoki, bez określenia jej rodzaju, należy przyjąć, że jest to najprawdopodobniej teflon (funkcjonalny, jednak krótkotrwały i wymagający ostrożnego obchodzenia się - więcej szczegółów poniżej). Da to maksymalną gwarancję na różne problemy. A oto szczegółowy opis różnych rodzajów powłok nieprzywierających:

- Teflonowa. Powłoka na bazie politetrafluoroetylenu znana jako „teflon”. Jedna z najpopularniejszych opcji w nowoczesnych patelniach jest stosunkowo niedroga, bardzo wygodna w gotowaniu i łatwa do czyszczenia. Jednocześnie ten materiał ma swoje własne cechy użytkowe. Przede wszystkim należy go jak najbardziej chronić przed zarysowaniami: do gotowania należy używać drewnianej lub silikonowej szpatułki (nie metalowej, nie wspominając o nożach), a do mycia nie należy używać środków ściernych i metalowych gąbek (jednak zwykle nie jest to wymagane). Jeśli pojawi się rysa lub jakieś inne uszkodzenie, patelni teflonowej używać nie można - zaczyna wydzielać szkodliwe substancje, jedyną opcją jest wymiana naczyń. Powłoka ta jest wrażliwa na przegrzanie (rozpoczyna się również uwalnianie szkodliwych substancji, mogą pojawić się pęknięcia), nie można jej stosować w wysokich temperaturach i...nie jest zalecana do stosowania na kuchenkach elektrycznych. Ponadto uważa się, że grubość patelni teflonowych powinna wynosić co najmniej 5 mm, pożądane jest wielowarstwowe dno (patrz "Cechy dodatkowe"). Zwracamy również uwagę, że nawet najwyższej jakości teflon, przy najbardziej starannej obsłudze, ma ograniczoną żywotność - zwykle około 5 lat.

- Ceramiczna. Powłoka zaprojektowana w celu wyeliminowania niektórych wad teflonu. Jego główną zaletą jest całkowita nieszkodliwość: ceramika nie wydziela szkodliwych substancji w wysokich temperaturach i zarysowaniach. Jednocześnie dość trudno ją zarysować, dlatego można używać szpatułek wykonanych z dowolnego materiału na patelni, myć środkami ściernymi itp. Ponadto taka powłoka wygląda dość estetycznie. Jednocześnie jest to rodzaj szkła i jak każde szkło jest dość wrażliwe na uderzenia. Kolejną wadą jest delikatność podczas mycia: gorących patelni ceramicznych nie można umieszczać pod zimną wodą (w przeciwnym razie mogą pojawić się pęknięcia, a nawet odpryski) i są słabo kompatybilne ze zmywarką.

- Kamienna (marmurowa). Ta kategoria obejmuje wszystkie powłoki wzmocnione wtrąceniami kruszywa kamiennego. Materiał takich wtrąceń może być różny: marmur, granit, pozostałe minerały, w tym ich kombinacje. Takie rozwiązania z reguły są stabilniejsze i trwalsze niż teflon, jednak konkretne właściwości mogą się różnić, dlatego cechy działania należy doprecyzować zgodnie z instrukcją naczyń.

- Tytanowa. Powłoki nieprzywierające na bazie tytanu wyróżniają się przede wszystkim wysoką wytrzymałością. Tak więc, jeśli we wszystkich innych odmianach zaleca się stosowanie drewnianych szpatułek, wówczas powierzchnie tytanowe często pozwalają na pracę z urządzeniami metalowymi (jednak ten punkt nadal warto wyjaśnić zgodnie z instrukcjami dotyczącymi patelni). Taka powłoka jednak jest dość droga.

- Emaliowana. Powłoki na bazie emalii wyróżniają się dobrą wytrzymałością i odpornością na zarysowania, zwykle tolerują kontakt z widelcami, a nawet nożami, a także nie boją się przegrzania. Właściwości antyadhezyjne takich powłok mogą być nieco gorsze niż innych odmian, jednak wszystko zależy od konkretnego rodzaju emalii. Wśród jednoznacznych wad można wymienić stosunkowo słabą przewodność cieplną oraz prawdopodobieństwo odpryskiwania podczas uderzeń i upadków. Ponadto niektóre emalie są mikroporowate i wymagają więcej oleju podczas smażenia niż inne powłoki. Dlatego ta opcja jest stosunkowo rzadka.

- Brak. Brak powłoki nieprzywierającej w konstrukcji patelni nie zawsze jest jednoznaczną wadą. Po pierwsze, dodatkowe powłoki nieuchronnie wpływają na cenę (a im lepszy skład, tym droższy); po drugie, wiele z nich wymaga ostrożnego obchodzenia się (patrz wyżej). To sprawia, że patelnie niepowlekane są tańsze i łatwiejsze do czyszczenia (chociaż samo czyszczenie może być dość pracochłonne). Należy zauważyć, że niektóre materiały same w sobie mają właściwości nieprzywierające; typowym przykładem jest żeliwo (patrz „Materiał patelni”).

- Dno indukcyjne. Możliwość stosowania patelni na kuchenkach elektrycznych typu indukcyjnego. Nagrzewanie w takich kuchenkach następuje dzięki polu elektromagnetycznemu wytwarzanemu przez specjalne elementy i to nie kuchenka się nagrzewa, jednak stojące na niej naczynia. Jest to wygodne pod wieloma względami, jednak nakłada dość surowe ograniczenia na materiały - nie wszystkie naczynia, nawet metalowe, będą działać normalnie z tą technologią. Dlatego wybierając patelnię do kuchenki indukcyjnej warto zwrócić szczególną uwagę na kompatybilność.

- Wielowarstwowe dno. Dno wykonane jest z kilku warstw tego lub innego materiału. Uważa się, że ta konstrukcja zapewnia dodatkową wytrzymałość, odporność na przegrzanie i równomierne nagrzewanie, a także zmniejsza prawdopodobieństwo odkształcenia. Jednak kosztują takie garnki odpowiednio.

- Faliste dno. Dno, które posiada komplet wypukłości, zwykle w postaci charakterystycznych pasków. Taka powierzchnia może pokrywać cały obszar roboczy patelni lub tylko jego część; większość modeli z tą cechą należy do tego lub innego rodzaju grilla (patrz „Rodzaj”), chociaż istnieją inne rodzaje patelni z falistym dnem. W każdym razie osobliwością takiej powierzchni jest to, że tylko wypukłości mają bezpośredni kontakt z gotowanym produktem, a tłuszcz, sok warzywny lub inna ciecz, która wrze pod wpływem ciepła, wpływa do zagłębień m...iędzy nimi. Dzięki temu na gotowym daniu powstają charakterystyczne wysmażone paski, a powierzchnia między tymi paskami okazuje się nie tyle smażona, co ugotowana. Powierzchnia falista jest uważana za optymalną, w szczególności do gotowania mięsa: ponieważ tłuszcz może kapać z jedzenia, gotowe danie jest mniej tłuste niż w przypadku gładkiej powierzchni. Ponadto takie powierzchnie są dość wygodne do smażenia ryb i niektórych innych rodzajów żywności.

- Wskaźnik nagrzania. Wskaźnik wskazujący stopień nagrzania patelni. Najprostszą i najczęstszą wersją takiego wskaźnika jest wstawka wykonana ze specjalnego materiału, który po nagrzaniu do określonej temperatury zmienia kolor. Istnieją również bardziej zaawansowane opcje, aż do wbudowanych termometrów cyfrowych z wyświetlaczami do monitorowania temperatury i sygnałem dźwiękowym po osiągnięciu żądanej wartości. W każdym razie, jeśli masz wskaźnik nagrzania, nie musisz sprawdzać stopnia nagrzania za pomocą dostępnych narzędzi - kropli wody, kawałka ciasta itp. Dodatkowo funkcja ta zapobiega nadmiernemu nagrzewaniu oraz oszczędza energię elektryczną lub gaz (w zależności od rodzaju kuchenki). A w przypadku modeli z nieprzywierającą powłoką teflonową lub marmurową (patrz wyżej), a także naczyń aluminiowych (patrz „Materiał patelni”), to ostatnie jest również ważne, ponieważ po przegrzaniu powłoka może emitować szkodliwe substancje, a aluminium może się odkształcać. Co prawda, wskaźnik nagrzania jest tylko urządzeniem sygnałowym i nadal musisz ręcznie działać, aby uniknąć przegrzania.

- Dzióbek. Urządzenie w postaci charakterystycznego lejka lub dzióbka na krawędzi patelni, które pozwala wygodnie usuwanie tłuszczu, sosów i innych płynów. Dzióbki często wykonywane są parami - z przeciwnych stron; dzięki temu trzymając patelnię za rączkę, możesz zlewać zawartość zarówno w prawo, jak i w lewo - w zależności od tego, który kierunek jest w danej chwili wygodniejszy lub dostępniejszy.

- Odłączana rączka. Możliwość odpięcia rączki patelni. Funkcja ta jest przydatna przede wszystkim dla tych, którzy planują używać patelni jako naczynia do piekarnika - naczynia bez rączki łatwiej jest umieścić w środku. A jeśli rączka jest bakelitowa lub drewniana (patrz „Materiał uchwytu”), należy ją odłączyć przed umieszczeniem w piekarniku - materiały te nie tolerują dobrze wysokich temperatur. Dodatkowo odłączana rączka ułatwia przechowywanie i transport – pod tym względem funkcja ta jest zbliżona do opisanej poniżej składanej rączki.

- Składana rączka. Cecha występująca głównie w patelniach grillowych (patrz „Rodzaj”) o kwadratowym i prostokątnym kształcie (chociaż są wyjątki od tych zasad). Taka rączka montowana jest na obrotowym uchwycie, a po złożeniu przylega bezpośrednio do powierzchni roboczej patelni i w tej pozycji nie wystaje poza jej krawędzie. To znacznie upraszcza przechowywanie i przenoszenie, nawet w porównaniu z opisanymi powyżej odłączanymi rączkami: urządzenie składane jest zawsze z patelnią i się nie zgubi. Nie wszystkie takie rączki jednak są kompatybilne z piekarnikiem; a jeśli zapewniona jest taka kompatybilność, często konieczne jest użycie pokrywki, aby złożona rączka nie leżała bezpośrednio na gotowanym daniu.

- Rączka pomocnicza. Patelnia posiada dodatkową rączkę, po przeciwnej stronie głównej. Taka rączka jest znacznie krótsza i zwykle ma kształt pętli; jej obecność pozwala na łatwe trzymanie naczyń dwiema rękami, co jest wygodne przy dużych ilościach gotowania. Należy pamiętać, że garnki z parą identycznych uchwytów (takich jak te zainstalowane na garnkach) nie należą do tej kategorii.

- Możliwość mycia w zmywarce. Zmywarki mają swoje własne wymagania dotyczące rozmiarów i materiałów, dlatego jeśli planujesz używać takiego urządzenia, warto wybrać kompatybilne garnki - na pewno nie spowodują problemów.

- Możliwość stosowania w piekarniku. Możliwość użytkowania patelni do gotowania w piekarniku. Garnki te muszą dobrze znosić wysokie temperatury (szczególnie w przypadku powłoki nieprzywierającej, patrz wyżej), a także często są wyposażone w odłączaną rączkę lub małe sparowane uchwyty, co ułatwia umieszczenie ich w ograniczonej przestrzeni. Z reguły rondle i woki robione są „do piekarnika”, a wśród zwykłych patelni (patrz „Rodzaj”) funkcja ta jest dość rzadka.

- Przegrody wewnętrzne. Przegrody dzielące powierzchnię roboczą patelni na oddzielne strefy. Funkcja ta umożliwia jednoczesne gotowanie kilku potraw i zapobiega mieszaniu się smaków. Zwracamy również uwagę, że w niektórych modelach poszczególne strefy różnią się kształtem powierzchni: z jednej strony przegrody dno może być faliste (patrz wyżej), z drugiej może być tradycyjnie gładkie.