Porównanie Kingston A1000 M.2 SA1000M8/240G 240 GB vs Samsung 860 EVO M.2 MZ-N6E250BW 250 GB

Nominalna pojemność dysku. Specyfikacja ta bezpośrednio określa nie tylko ilość danych, które mogą zmieścić się na urządzeniu, ale także jego koszt; wiele modeli dysków SSD jest nawet dostępnych w kilku wersjach o różnych pojemnościach. Dlatego przy wyborze należy wziąć pod uwagę rzeczywiste potrzeby i osobliwości zastosowania - w przeciwnym razie możesz przepłacić znaczną kwotę za pojemność, która w praktyce nie jest potrzebna.

Jeśli chodzi o rzeczywiste wartości, pojemność do 120 GB jest w naszych czasach uważana za niewielką. Wskaźniki od 120 GB do 240 GB można nazwać średnimi, od 500 GB do 1 TB (w zakresie, w jakim mieszczą się dyski SSD o pojemności 400 i 800 GB ) - solidne, a najbardziej pojemne współczesne dyski SSD mogą pomieścić 2 TB lub nawet więcej .

Interfejs połączeniowy obsługiwany przez dysk M.2 (patrz współczynnik kształtu).

Wszystkie takie dyski używają standardowego złącza sprzętowego, jednak przez to złącze można zaimplementować różne interfejsy elektryczne (logiczne) - SATA (zwykle SATA 3 ) lub PCI-E (najczęściej w PCI-E 3.0 2x, PCI-E 3.0 4x, PCI-E 4.0 4x, PCI-E 5.0 4x). Gniazdo M.2 na płycie głównej musi obsługiwać odpowiedni interfejs, w przeciwnym razie dysk SSD nie będzie działał normalnie. Rozważmy bardziej szczegółowo każdą opcję.

Łączność SATA 3 zapewnia szybkość przesyłania danych do 5,9 Gb/s (około 600 MB/s); jest uważana za bardzo prostą opcję i jest używana głównie w niedrogich modułach M.2. Wynika to z faktu, że ten interfejs został pierwotnie stworzony dla dysków twardych, a dla szybszych dysków SSD jego możliwości mogą już nie wystarczyć.

Z kolei interfejs PCI-E zapewnia większą prędkość połączenia i umożliwia implementację specjalnych technologii, takich jak NVMe (patrz poniżej). Oznaczenie takiego interfejsu wskazuje na jego wersję i liczbę linii - na przykład PCI-E 3.0 2x oznacza wersję 3 z dwoma liniami danych. Dzięki temu oznaczeniu możesz określić maksymalną prędkość połączenia: PCI-E wersja 3.0 daje nieco mniej niż 1 GB/s na linię, wersja 4.0 — dwa razy (do 2 Gb/s) 5.0 — jeszcze 2 razy więcej wzg...lędem wersji 4.0 (prawie 4 Gb/s). Dla PCI-E 5.0 4x maksymalna szybkość wymiany danych wyniesie około 15 GB/s (4 linie po 4 GB/s). Jednocześnie zauważamy, że nowsze i szybsze dyski można podłączać do wcześniejszych i wolniejszych złączy M.2 - chyba że szybkość przesyłania danych będzie ograniczona przez możliwości złącza.

Model kontrolera zainstalowanego w dysku SSD.

Kontroler jest obwodem sterującym, który w rzeczywistości zapewnia wymianę informacji między komórkami pamięci a komputerem, do którego podłączony jest dysk. Możliwości jednego lub drugiego modułu SSD (w szczególności prędkość odczytu i zapisu) w dużej mierze zależą od tego konkretnego obwodu. Znając model kontrolera można znaleźć szczegółowe dane na jego temat oraz ocenić możliwości dysku. Do prostego codziennego użytku informacje te zwykle nie są potrzebne, ale dla profesjonalistów i entuzjastów (moderów, overclockerów) mogą się przydać.

Obecnie wysokiej klasy kontrolery produkowane są głównie pod markami: InnoGrit, Maxio, Phison, Realtek, Silicon Motion, Samsung.

Pamięć buforowa to mały chip na dysku SSD, który przesyła dane między dyskiem a płytą główną. W rzeczywistości działa jako rodzaj pośredniego łącza między pamięcią RAM komputera a własną pamięcią stałą dysku. Bufor służy do przechowywania najczęściej żądanych danych z modułu, tym samym skracając czas dostępu do nich – informacje są przesyłane z pamięci podręcznej, a nie odczytywane z nośnika magnetycznego. Z reguły im większy rozmiar bufora, tym wyższa wydajność dysku, pod warunkiem, że pozostałe parametry są podobne. Ponadto dyski z dużą ilością pamięci buforowej zmniejszają obciążenie procesora.

Obsługa dysków dla technologii NVMe.

NVMe to protokół komunikacyjny zaprojektowany specjalnie dla modułów SSD i używany po podłączeniu za pośrednictwem magistrali PCI-E. Protokół ten został opracowany w celu wyeliminowania wad wcześniejszych standardów połączeń (takich jak SCSI czy SATA) - przede wszystkim niskiej szybkości, która nie pozwalała na wykorzystanie wszystkich możliwości pamięci półprzewodnikowej. NVMe bierze pod uwagę kluczowe zalety dysków SSD - niezależny dostęp, wielowątkowość i małe opóźnienia. Obsługa tego protokołu jest wbudowana we wszystkie główne nowoczesne systemy operacyjne, działa nie tylko przez oryginalny interfejs PCIe, ale także przez M.2 (patrz „Współczynnik kształtu”). Złącze U.2 zostało ogólnie stworzone specjalnie dla dysków SSD z NVMe (chociaż obecność tego złącza sama w sobie nie oznacza zgodności z tym protokołem).

Najwyższa prędkość zapisu charakteryzuje prędkość, z jaką moduł może odbierać informacje z podłączonego komputera (lub innego urządzenia zewnętrznego). Ta prędkość jest ograniczona zarówno przez interfejs połączenia (patrz „Złącze”), jak i przez funkcje samego urządzenia.

Najwyższa prędkość wymiany danych z komputerem (lub innym urządzeniem zewnętrznym), jaki może zapewnić dysk w trybie odczytu; Mówiąc najprościej - najwyższa prędkość przesyłania informacji z dysku do urządzenia zewnętrznego. Ta prędkość jest ograniczona zarówno przez interfejs połączenia (patrz „Złącze”), jak i przez funkcje samego urządzenia. Jego wartości mogą wahać się od 100 - 500 MB/s w najwolniejszych modelach do ponad 3 GB/s w najbardziej zaawansowanych.

Parametr określający odporność dysku na upadki i wstrząsy podczas pracy. Mierzone w G - jednostkach przeciążenia, 1 G odpowiada zwykłej grawitacji. Im wyższa liczba G, tym bardziej odporne jest urządzenie na różnego rodzaju wstrząsy i tym mniejsze jest prawdopodobieństwo uszkodzenia danych, powiedzmy, w przypadku upadku. Parametr ten jest szczególnie ważny w przypadku dysków zewnętrznych (patrz Rodzaj).

Średni czas bezawaryjnej pracy - czas, w którym urządzenie jest w stanie pracować bez przerw bez awarii i usterek; innymi słowy, czas pracy, po którym występuje duże prawdopodobieństwo awarii.

Z reguły charakterystyka ta wskazuje pewien średni czas, wynikający z rezultatów testów umownych. Dlatego rzeczywista wartość tego parametru może różnić się od deklarowanej w tym czy innym kierunku; jednak w praktyce kwestia ta nie jest szczególnie istotna. Faktem jest, że w przypadku nowoczesnych dysków SSD MTBF jest obliczany w milionach godzin, a 1 milion godzin odpowiada ponad 110 latom - i mówimy o czystym czasie działania. Tak więc z praktycznego punktu widzenia trwałość dysku jest często ograniczona przez bardziej szczegółowe parametry - TBW i DPWD (patrz poniżej); a gwarancja producenta nie przekracza kilku lat. Jednak dane dotyczące średniego czasu działania w godzinach mogą się również przydać przy wyborze: jeśli pozostałe parametry są podobne, więcej czasu oznacza większą niezawodność i żywotność dysku SSD jako całości.