-
Stal. Dość powszechny materiał, szeroko stosowany we wszystkich typach rowerów dziecięcych (patrz „Typ”). Przy niskich kosztach stal jest jednocześnie bardzo mocna, niezawodna i odporna na uderzenia i wstrząsy. Wielu uważa, że jego główna wada jest stosunkowo duża; jednak różnica w wadze przy tym samym aluminium zwykle nie jest tak duża (zwłaszcza w porównaniu z wagą samego rowerzysty). Warto zauważyć, że w rowerach dziecięcych można stosować różne gatunki stali, a ogólna jakość tego materiału często zależy od półki cenowej samochodu.
-
Aluminium. Stopy na bazie aluminium są bardzo mocne, lekkie i znacznie mniej podatne na korozję niż stal. Z drugiej strony koszt takich materiałów jest znacznie wyższy, a wysoka wytrzymałość nie zawsze jest krytyczna (biorąc pod uwagę specyfikę jazdy na rowerach dziecięcych, zwłaszcza trójkołowych). Dlatego aluminium jest rzadziej spotykane, chociaż można je również stosować we wszystkich typach maszyn.
-
Plastikowe. Tworzywo sztuczne jest stosunkowo lekki, całkowicie niewrażliwy na wilgoć i łatwy w obróbce – można mu nadać niemal dowolny kształt i kolor. Przy tym wszystkim ten materiał jest niedrogi. Z drugiej strony tworzywo sztuczne nie jest trwały; dlatego jest używany wyłącznie w rowerach dla najmłodszych, głównie w modelach trójkołowych i rowerach biegowych (patrz "Typ").
-
Drewno.... Ogólna charakterystyka drewna jest taka, że materiał ten słabo nadaje się do klasycznych rowerów - zarówno dwu-, jak i trójkołowych - ale bardzo wygodny do rowerów biegowych (patrz "Typ"). Drewno, nawet niepomalowane, wygląda dobrze, a materiał ten jest całkiem przyjemny w dotyku. Z jego wad możemy wspomnieć o pewnej kruchości - jeśli ten sam tworzywo sztuczne prawdopodobnie ugnie się od silnego uderzenia, drzewo może pęknąć. Jednak nadal nie jest łatwo uszkodzić drewnianą ramę rowerka biegowego. Ale taki produkt nie toleruje wilgoci, dlatego musi być przechowywany w suchym miejscu.
- Włókno szklane. Z reguły w tym przypadku nie chodzi o czyste włókno szklane, ale włókno szklane - materiał kompozytowy z włókna szklanego wypełniony plastikowym wypełniaczem. Ten materiał jest zauważalnie mocniejszy niż zwykły tworzywo sztuczne, ale kosztuje też więcej, a pod względem ogólnej niezawodności wciąż nie dorównuje stali i aluminium. Dlatego ramy z włókna szklanego są dość rzadkie, głównie wśród rowerów biegowych (patrz "Typ").
- Magnez. Stopy magnezu są podobne do opisanych powyżej aluminium: charakteryzują się dużą wytrzymałością, a jednocześnie niską wagą. Jednocześnie w porównaniu z aluminium taki stop jest mocniejszy i trwalszy, waży więcej, ale niewiele, ale kosztuje znacznie więcej - a różnica w cenie rzadko przewyższa wspomniane zalety. W efekcie ramy magnezowe nie są szeroko stosowane, występują tylko w niektórych modelach jednośladów ze starszej grupy wiekowej.-
Pedał. Opcja stosowana głównie w modelach dwukołowych (patrz Typ). Aby zahamować, musisz nacisnąć pedały w przeciwnym kierunku; samo hamowanie zapewniają klocki wewnątrz tylnej piasty. Hamulce pedałowe są proste, niedrogie, bezobsługowe i dość niezawodne, że są niezwykle popularne w rowerach dziecięcych. Ich główną wadą jest to, że gdy łańcuch spada, rower traci tylny hamulec; jednak prawdopodobieństwo tego nie jest tak duże, aby ten szczegół był krytyczny.
- Obręcz mechaniczna. Hamulec w postaci pary klocków, które dociskane są do obręczy koła
poprzez naciśnięcie uchwytu (hamulec ręczny); wysiłek z uchwytu przenoszony jest przez trakcję mechaniczną w postaci kabla (stąd nazwa). Takie hamulce, w przeciwieństwie do opisanych powyżej pedałów, działają nawet przy luźnym łańcuchu. Jednocześnie są bardziej skomplikowane, droższe i wymagają okresowej konserwacji, przez co są rzadkością, głównie w dość zaawansowanych modelach starszej kategorii wiekowej.
-
Dysk. Hamulec ma postać pary klocków, które poprzez naciśnięcie uchwytu dociskane są do specjalnej tarczy przymocowanej do piasty koła. W tym przypadku siła z rączki na klocki jest przenoszona przez trakcję mechaniczną, jak w przypadku felg mechanicznych. Jednak hamulce tarczowe uważane są za bardziej zaawansowane – są mocniejsze, wydajniejsze, mniej wrażliwe na zabrudzenia i zniekształcenia obręczy. Z dru
...giej strony takie systemy są bardziej skomplikowane i droższe niż systemy obręczy, przez co stosuje się je niezwykle rzadko – głównie w wysokiej jakości dwukołowych rowerach starszej kategorii wiekowej.
- Rękaw spustowy. Rodzaj hamulców, które łączą w sobie cechy dwóch opisanych wyżej typów: klocki znajdują się wewnątrz bębna w tylnej piaście (jak w pedałach), jednak siła hamowania jest na nie przekazywana nie z pedałów poprzez łańcuch, ale z uchwytu na kierownicy przez linkę (jak w felgach mechanicznych). Dzięki temu takie hamulce mogą być montowane na rowerach biegowych (patrz „Rodzaj”), gdzie z definicji nie ma pedałów; są w rzeczywistości systemami tulei spustowych i zostały stworzone specjalnie dla rowerów biegowych.
- Pedał i obręcz. Rowery wyposażone w tylne hamulce pedałowe i obręczowe. Szczegółowe informacje na temat każdej z tych odmian można znaleźć powyżej; a ich kombinacja jest stosowana w celu poprawy skuteczności i bezpieczeństwa hamowania. Tak więc rower z takim wyposażeniem nie boi się latającego łańcucha: hamulec pedału zawiedzie, ale hamulec szczękowy pozostanie sprawny. Jednoczesne użycie dwóch hamulców może być przydatne do zatrzymania awaryjnego. Z drugiej strony takie połączenie znacząco wpływa na cenę roweru, choć w praktyce nie jest tak często konieczne. Dlatego ta opcja nie zyskała dużego rozpowszechnienia.
- Hamulec ręczny. Typ hamulca stosowany wyłącznie w pojazdach trójkołowych. Ma formę dźwigni, zwykle montowaną z boku siedziska; gdy ta dźwignia jest podniesiona, specjalne stopery są opuszczane na tylne koła. Zwróć uwagę, że trójkołowce nie są przeznaczone do dużych prędkości, a do hamowania w nich wystarczy spowolnić ruch nóg na pedałach. W związku z tym hamulec ręczny jest dostarczany „na wszelki wypadek”, a nie do regularnego użytku; w niektórych modelach może służyć jako parking.
- Rodzicielska. Wariant stosowany w najmłodszej grupie wiekowej trójkołowców wyposażonych w uchwyt dla rodziców (patrz niżej). Jak sama nazwa wskazuje, w takich modelach rodzic kierujący rowerem steruje hamulcami - np. wciskając specjalną dźwignię na rączce rodzica.
