Porównanie Pioneer PL-990 vs Denon DP-29F

Model przystawki (kartridża) dostarczany wraz z gramofonem. Przetwornik jest jedną z najważniejszych części każdego gramofonu winylowego, od jego jakości zależy jakość odbieranego dźwięku. Znając nazwę modelu, możesz znaleźć szczegółowe dane na jego temat i określić, w jakim stopniu jesteś zadowolony z tego konkretnego wkładu.

Poziom sygnału na wyjściu przetwornika dostarczonego z gramofonem jest w rzeczywistości mocą sygnału dochodzącego z przetwornika do przedwzmacniacza gramofonowego. Parametr ten jest niezbędny przede wszystkim w przypadkach, gdy odtwarzacz ma być podłączony do zewnętrznego przedwzmacniacza gramofonowego: taki sprzęt musi być zaprojektowany dla odpowiedniej siły sygnału z przetwornika.

Siła nacisku igły na płytę, na jaką zaprojektowano kompletny przetwornik (wkład).

Siła ta zależy od sztywności (giętości) igły: im większa siła docisku, tym odpowiednio sztywniejszy wkład, tym mniej jest giętki. Uważa się też, że mniejszy nacisk zużywa się na mniejsze zużycie nagrania, ale „lekkie” wkładki niekoniecznie są lepsze – jest wiele innych niuansów. W praktyce więc informacja o ciśnieniu kompletnego podbieracza jest potrzebna głównie w przypadku wymiany. Zazwyczaj ciśnienie zapewniane przez ramię gramofonu jest regulowane w tych samych granicach, więc nowa wkładka musi być również przystosowana do tej samej siły prowadzącej - w przeciwnym razie istnieje ryzyko, że gramofon nie zostanie odpowiednio wyrównany.

Efektywna długość całego ramienia to odległość od punktu mocowania (osi obrotu) do igły.

Wskaźnik ten jest ważny przede wszystkim w przypadku obrotowych ramion gramofonowych: im dłuższa długość - im mniejszy błąd kątowy, tym mniejsza niewspółosiowość między kierunkiem toru a osią wzdłużną głowicy (szczegóły w rozdziale "Typ") i niższe poziom odpowiedniego zniekształcenia. Ponadto dłuższa długość obniża częstotliwość rezonansową i zmniejsza prawdopodobieństwo zniekształceń. Z drugiej strony dłuższe ramię jest cięższe, co wymaga pewnych technicznych poprawek i może również negatywnie wpłynąć na czystość dźwięku. Dlatego długa długość nie zawsze jest gwarantem wysokiej jakości – warto również zwrócić uwagę na wagę (patrz niżej).

Przedwzmacniacz gramofonowy to specjalnie zaprojektowany przedwzmacniacz używany z przetwornikami winylowymi. Początkowo dźwięk na takich płytach był rejestrowany ze zniekształceniem charakterystyki amplitudowo-częstotliwościowej, a mianowicie ze wzrostem głośności od niskich częstotliwości do wysokich; wynika to z technicznych cech procesu nagrywania. W związku z tym korektor gramofonowy nie tylko wzmacnia sygnał do poziomu wystarczającego do zasilania wzmacniacza mocy, ale także koryguje pasmo przenoszenia, „rozciągając” basy i obniżając głośność wysokich częstotliwości. Wbudowany przedwzmacniacz gramofonowy umożliwia bezpośrednie podłączenie gramofonu do wzmacniacza mocy, bez użycia sprzętu pośredniego. Co prawda pod względem właściwości wbudowane przedwzmacniacze-korektory są gorsze od zewnętrznych. Dlatego w niektórych modelach z tą funkcją może być przewidziany tryb „bypass”, który pozwala ominąć sygnał z wbudowanego przedwzmacniacza gramofonowego do zewnętrznego, bardziej zaawansowanego. Są też odtwarzacze winylowe bez przedwzmacniacza gramofonowego.

Zakres częstotliwości, które odtwarzacz jest w stanie wyprowadzić przy użyciu standardowego przetwornika.

Im szerszy zakres częstotliwości, tym pełniejszy obraz dźwiękowy, tym mniej niskich i/lub wysokich częstotliwości pozostanie poza ramką. Jednak z praktycznego punktu widzenia nie ma sensu rozszerzać zakresu poza wartości 16 – 22000 Hz – to właśnie w tych granicach ucho ludzkie słyszy dźwięk (a nawet wtedy nie każdy). W high-endowym sprzęcie audio, w tym gramofonach, istnieją również szersze zakresy; jednak te cechy są swego rodzaju „efektem ubocznym” zaawansowanej technologii, którą producenci wykorzystują do celów reklamowych.

Ponadto zauważamy, że szeroki zakres częstotliwości nie jest jeszcze gwarancją wysokiej jakości dźwięku: obraz dźwięku zależy od wielu innych parametrów, od odpowiedzi amplitudowo-częstotliwościowej po zewnętrzne zakłócenia.

Stosunek sygnału użytecznego do szumu obcego na wyjściu odtwarzacza. W mowie potocznej nazywany jest również „szumem elektrycznym” (choć nie jest to do końca prawdą).

Im wyższy wskaźnik, tym cichszy dźwięk (nie da się ich całkowicie wyeliminować), tym wyraźniejszy będzie sygnał. W przypadku gramofonów uważa się, że stosunek sygnału do szumu wynosi co najmniej 50 dB; a w urządzeniach najwyższej jakości może przekroczyć 90 dB.

Zauważ, że ta klauzula może dodatkowo wskazywać wartość hałasu mechanicznego. Mimo podobieństwa w nazwie, jest to zupełnie inny wskaźnik – opisuje on głośność obcych dźwięków wydawanych przez silnik, napęd i inne ruchome części „gramofonu”. W związku z tym w przypadku hałasu mechanicznego im niższy poziom decybeli, tym lepiej. Możesz oszacować jego przybliżony poziom za pomocą specjalnych tabel porównawczych.

Maksymalny współczynnik stukania, na jaki narażony jest gramofon w normalnych warunkach.

Detonacja w tym przypadku nazywana jest zniekształceniem dźwięku związanym z krótkotrwałymi okresowymi nieprawidłowościami w obrocie dysku. Im niższy współczynnik detonacji, tym niższy poziom takich zniekształceń; uważa się, że dla sprzętu klasy audiofilskiej nie powinna ona przekraczać 0,2%, choć w skromniejszych modelach może być wyższa.

Zauważ, że współczynniki stukania mogą być różne dla różnych prędkości odtwarzania. Producenci w takich przypadkach mogą wskazać wartość minimalną, podczas gdy można ją osiągnąć nie przy zwykłych 33 obr./min, ale przy 45, a nawet 78 obr./min. Dlatego wybierając wysokiej klasy „gramofon” nie zaszkodzi wyjaśnić ten punkt.

Średnica tarczy, na której montowana jest płyta.

Standardowa średnica płyty winylowej 33 rpm to 12", czyli 300 mm. Średnica talerza może różnić się od tej wartości w jednym lub drugim kierunku; przy normalnym słuchaniu muzyki nie odgrywa to szczególnej roli, ale dla gramofony DJ ”, pożądane jest, aby płyta była szersza - dzięki temu wygodniej jest kontrolować obrót.