Porównanie Zalman Z9 czarny vs Zalman Z3 Plus czarny

Maksymalna długość karty graficznej, którą można zainstalować w tej obudowie.

Nowoczesne wysokowydajne karty graficzne średniego i najwyższego poziomu często wyróżniają się znaczną długością, dlatego taka karta nie pasuje do każdej obudowy. Wobec tego przed zebraniem komponentów warto ocenić długość planowanej karty graficznej i wybrać obudowę, w której na pewno się zmieści. Takie przewidywanie nie będzie zbyteczne w żadnym wypadku, ale jest szczególnie istotne, jeśli budujesz system, który wymaga wydajnej karty graficznej - na przykład wysokiej klasy komputer do gier lub stację roboczą do projektowania 3D.

Grubość ścian bocznych, użytych w obudowie. Wybierając grubość, producenci muszą szukać kompromisu między kilkoma punktami naraz. Z jednej strony, cienkie ściany są niedrogie i ciepło przez nie rozprasza się szybciej, co ma pozytywny wpływ na wydajność chłodzenia. Z drugiej strony, grube ściany są niezbędne w przypadku wydajnych systemów, w przeciwnym razie obudowa może po prostu nie wytrzymać wagi zaawansowanych podzespołów. Po trzecie, stal to dość mocny materiał, nawet przy stosunkowo niewielkiej grubości. W związku z tym w większości modeli wskaźnik ten nie przekracza 0.7 — 0,8 mm, a częściej wynosi około 0.5 – 0,6 mm.

Liczba zatok zewnętrznych na komponenty o formacie 3,5 cala, przewidziana w obudowie. Nazwa "zewnętrzne" oznacza, że zatoka ma wyjście na zewnątrz (zwykle na przedni panel) i można się do niej dostać bez otwierania obudowy. Jedną z najpopularniejszych opcji wykorzystania takich slotów jest instalacja czytników kart pamięci, ponadto można je wykorzystać do innych komponentów - w szczególności koncentratorów USB.

Liczba zatok odpowiada liczbie komponentów zewnętrznych, które mogą być jednocześnie zainstalowane w obudowie. Jednak ten współczynnik kształtu na obwodzie zewnętrznym nie jest zbyt popularny, więc obudowy z więcej niż 2 takimi zatokami są rzadkie.

Liczba zatok wewnętrznych w formacie 2,5 cala przewidziana w konstrukcji obudowy.

Te zatoki są używane głównie do instalowania wewnętrznych dysków twardych i modułów SSD; współczynnik kształtu 2,5 cala został pierwotnie stworzony do laptopów, ale ostatnio jest coraz częściej stosowany w podzespołach do pełnowymiarowych komputerów osobistych. Jednocześnie, oceniając liczbę tych zatok, należy pamiętać, że zaleca się instalowanie dysków przez slot; więc idealnie liczba zatok powinna być dwukrotnie większa od planowanej liczby dysków.

Należy również zauważyć, że w niektórych przypadkach używane są zatoki combo: początkowo mają rozmiar 3,5 cala, ale w razie potrzeby można je przekonwertować na 2,5 cala. Te zatoki liczą się zarówno jako sloty 3,5-calowe, jak i 2,5-calowe. W praktyce oznacza to, że całkowita liczba dostępnych slotów nie zawsze jest równa sumie obu. Na przykład 10-zatokowa 3,5-calowa i 6-zatokowa 2,5-calowa obudowa może mieć 4 zatoki combo, a łączna liczba slotów w tym przypadku nie będzie wynosiła 16, a tylko 12.

Im więcej wentylatorów jest przewidzianych w konstrukcji, przy pozostałych warunkach równych, tym intensywniejsze będzie chłodzenie i tym mocniejsze (a zatem „gorące”) wypełnienie można umieścić w obudowie bez ryzyka przegrzania. Do codziennych zadań wystarczy obudowa z jednym, dwoma lub trzema wentylatorami fabrycznymi. Jednocześnie przy porównywaniu warto wziąć pod uwagę nie tylko liczbę, ale także specyfikację wentylatorów (średnicę, prędkość). Zwracamy również uwagę, że w sprzedaży spotyka się obudowy bez wentylatorów z wolnymi miejscami na wentylatory, co pozwala w razie potrzeby rozbudować chłodzenie i poprawić jego wydajność.

Funkcja ta jest wskazywana dla obudów, które standardowo pozwalają na montaż systemów chłodzenia cieczą. Takie systemy są niezwykle wydajne, ale złożone i drogie, dlatego są stosowane głównie w komputerach o wysokiej wydajności, dla których tradycyjne chłodnice już nie wystarczają. Należy zauważyć, że teoretycznie chłodzenie cieczą można zainstalować w prawie każdej obudowie; jeśli jednak wsparcie dla takiego chłodzenia nie jest uwzględnione w konstrukcji, może to być bardzo trudne. Jeśli więc początkowo planujesz korzystać z systemu chłodzenia cieczą, warto wybrać obudowę, dla której obsługa tej funkcji jest bezpośrednio zadeklarowana.

Umiejscowienie przedniego zestawu złączy, przewidzianego w obudowie. Złącza te mogą znajdować się na panelu przednim, na panelu bocznym lub na górze obudowy. Pierwsze dwa warianty występują we wszystkich formatach obudów (patrz wyżej), podczas gdy umiejscowienie na górze jest uważane za optymalne dla rozwiązań typu Tower, pierwotnie przeznaczonych do montażu pod biurkiem.

Możliwość ręcznego sterowania prędkością wentylatorów zainstalowanych w obudowie.

Funkcja ta umożliwia dostosowanie trybu pracy wentylatorów do konkretnej sytuacji. Na przykład w chłodną pogodę przy niewielkim obciążeniu można zmniejszyć prędkość (lub nawet całkowicie wyłączyć wentylator), zmniejszając zużycie energii i poziom hałasu, a rozpoczynając wymagającą grę, zwiększyć ją. Należy również pamiętać, że istnieją narzędzia programowe, które pozwalają automatycznie dostosować prędkość wentylatorów; więc zamiast ręcznego sterowania można przypisać tę funkcję do automatyzacji.

System sterowania wentylatorami znajduje się zwykle w najbardziej zaawansowanych modelach obudów.

Liczba natywnych złączy USB 3.2 Gen1 (wcześniej oznaczanych jako USB 3.1 Gen1 i USB 3.0) dostępnych w obudowie.

Złącza te znajdują się zwykle z przodu (więcej szczegółów w „Rozmieszczenie”). Są najwygodniejsze w przypadku urządzeń peryferyjnych, które trzeba często podłączać i odłączać - na przykład pendrive'ów (w przypadku urządzeń podłączonych na stałe wygodniej jest używać złączy płyty głównej znajdujących się na tylnym panelu). W szczególności standard USB 3.2 Gen1 zastąpił opisany powyżej USB 2.0, zapewnia 10 razy wyższą prędkość przesyłania danych (do 4,8 Gb/s) i wyższe zasilanie, a do takich złączy można również podłączyć peryferia w standardzie USB 2.0.

Warto pamiętać, że do normalnej pracy portów ich liczba i wersje muszą odpowiadać możliwościom płyty głównej.