Porównanie Garmin HRM Pro Plus vs Aqua M70C

— Krokomierz. W tej kategorii znajdują się urządzenia, których głównym zadaniem jest liczenie kroków wykonanych przez użytkownika. Dodatkowe pomiary przewidziane w konstrukcji są bezpośrednio związane z liczeniem kroków - mogą również obejmować prędkość ruchu, przebytą odległość, zużycie energii itp. Zliczanie kroków z reguły odbywa się na podstawie danych z akcelerometru – innymi słowy urządzenie reaguje na charakterystyczne drżenie, które pojawia się podczas chodzenia; jednak niektóre krokomierze wykorzystują moduł GPS i nie działają z pojedynczymi krokami, ale z przebytą odległością. Inną specyficzną odmianą są modele przeznaczone dla pływaków; takie urządzenia mierzą uderzenia, a nie kroki, ale w większości kluczowych funkcji są one identyczne z tradycyjnymi krokomierzami, dlatego należą do tej samej kategorii z nimi.

— Pulsometr. Urządzenia przeznaczone do śledzenia tętna użytkownika i odpowiednich obliczeń na podstawie tych danych. Nie są w stanie liczyć kroków - w przeciwieństwie do krokomierzy i mierników kombi, patrz poniżej. Istnieją zarówno urządzenia z wbudowanym czujnikiem, jak i zewnętrznym.

— Pulsometr / krokomierz. Połączone modele, które łączą możliwości pulsometrów i krokomierzy - czyli mogą mierzyć zarówno liczbę kroków, jak i tętno (plus powiązane parametry). Urządzenia tego typu są najbardziej uniwersalne, jednak ich tworzenie wiąże...się z szeregiem trudności technicznych, które mogą wpłynąć zarówno na jakość pomiarów, jak i całkowity koszt. Dlatego na rynku jest stosunkowo niewiele takich modeli.

— Pulsoksymetr. Urządzenia zdolne do pomiaru tętna i saturacji krwi tlenem. Z reguły wyglądają jak klips przyczepiony do palca; specjalna technologia pozwala określić poziom tlenu we krwi metodami nieinwazyjnymi (czyli bez uszkadzania skóry). Takie urządzenia mogą być wykorzystywane zarówno w sporcie, jak i w medycynie – do monitorowania stanu pacjenta w przypadku braku bardziej zaawansowanego sprzętu medycznego. W rzeczywistości, zgodnie z ich przeznaczeniem, są one bliższe wyrobom medycznym: klips na palcu nie jest zbyt wygodny dla energicznej aktywności.

— Czujnik tętna. Modele tego typu to zewnętrzne czujniki tętna przeznaczone do łączenia z innymi urządzeniami – najczęściej pulsometrami (patrz wyżej), sprzętem do ćwiczeń czy smartfonami – i nie są przeznaczone do samodzielnego użytku. W związku z tym możliwości czujników kardiologicznych są bardzo ograniczone, ale nie jest to wada, a specyficzna cecha związana z formatem aplikacji – zakłada się, że dodatkowe pomiary będą wykonywane przez urządzenie zewnętrzne, natomiast czujnik musi jedynie zapewniać niezbędne do tego dane.

- Nadgarstkowy. Mocowanie na nadgarstku, jak zwykły zegarek; w rzeczywistości wiele modeli do tego celu jest bardzo podobnych do zegarków elektronicznych. To jedna z najwygodniejszych metod noszenia. Z punktu widzenia pomiaru pasek na nadgarstek jest dość wygodny w przypadku pulsometrów, ponieważ korpus urządzenia przylega bezpośrednio do skóry, a czujniki tętna można łatwo w nim umieścić. Ale w przypadku krokomierzy ta opcja jest nieco gorsza: z ręki urządzenie podlega dużej liczbie różnych wibracji, a do prawidłowego działania wymagana jest złożona kalibracja akcelerometru lub użycie modułu GPS; oba wpływają na koszt urządzenia.

- Naramienny. Umieszczenie czujnika na przedramieniu (część ramienia od łokcia w górę) jest zarówno łatwiejsze, jak i mniej niewygodne. Jednak odległość czujnika od serca może mieć wpływ na dokładność pomiaru. Dlatego większość czujników tętna jest wykonana z pasami na klatkę piersiową (patrz punkt powyżej).

- Na pierś. Mocowanie do klatki piersiowej specjalnym paskiem, który owija się wokół klatki piersiowej. Metoda ta pozwala na umieszczenie urządzenia jak najbliżej serca, co zapewnia dużą dokładność śledzenia tętna. Z drugiej strony nie ma sensu wyposażać takich urządzeń w wyświetlacze – bardzo niewygodne byłoby patrzeć na wyświetlacz. Dlatego ta opcja jest używana wyłącznie w czujnikach serca (patrz „Rodzaj”).

...- Na szyję. Tradycyjna wersja takiego mocowania polega na umieszczeniu go na sznurku, taśmie lub innym podobnym urządzeniu, co pozwala w zasadzie zawiesić urządzenie na szyi. Jednak wiele modeli do tego celu może również pracować w kieszeni (a niektóre z nich w ogóle nie są przeznaczone do zapinania na sznurku i są klasyfikowane w tej kategorii bardzo umownie). Większość urządzeń „na szyję” to krokomierze (patrz „Rodzaj”).

- Na buty. Mocowanie do butów – najczęściej na cholewce, gdzie sznurówki znajdują się w klasycznych butach. Ten styl noszenia jest wygodny dla krokomierzy i zapewnia bardzo dokładne śledzenie kroków. Jednocześnie takie urządzenia mogą być niekompatybilne z niektórymi butami, a korzystanie z niektórych funkcji na nich jest trudne (na przykład, aby pracować z wyświetlaczem, będziesz musiał pochylić się lub zdjąć gadżet). Dlatego ta opcja nie była powszechnie stosowana.

- Zapięcie na klips. Obecność w konstrukcji urządzenia uniwersalnego klipsa, który pozwala przymocować ją do krawędzi odzieży - na pasek, kołnierz, krawędź kieszeni itp. Ta opcja znajduje się wśród klasycznych krokomierzy (patrz „Rodzaj”) - takie urządzenia nie wymagają bezpośredniego kontaktu ze skórą podczas pracy. Sam sposób montażu jest znacznie bardziej uniwersalny niż mocowanie go na butach (patrz wyżej), a dla niektórych użytkowników jest również wygodniejszy niż noszenie krokomierza na szyi lub na nadgarstku / ramieniu.

Istnieją modele, które mają kilka przeznaczeń - z reguły są to urządzenia z mocowaniem na nadgarstek, uzupełnione alternatywnymi opcjami (na przykład klipsem).

— Zewnętrzny. Czujnik zewnętrzny (klatkowy), mocowany bezpośrednio na klatce piersiowej (naprzeciwko serca) za pomocą specjalnego pasa. Z reguły taki czujnik komunikuje się z jednostką główną za pomocą interfejsu bezprzewodowego; może to być albo uniwersalny interfejs, jak Wi-Fi lub Bluetooth (patrz „Transmisja danych”), albo wyspecjalizowany - np. ANT+(patrz ibid.), a nawet częstotliwość naturalna odbiegająca od ogólnie przyjętych standardów. W każdym razie taka konstrukcja zapewnia dobrą dokładność pomiaru i pozwala zapewnić dowolny sposób montażu jednostki głównej pulsometru (patrz „Przeznaczenie”), a czujniki stwarzają minimum niedogodności, prawie nie ograniczają ruchu i mają raczej łagodne wymagania dotyczące wymiarów i wagi, co ma pozytywny wpływ na koszt. Dzięki temu czujniki na klatkę piersiową zyskały powszechną popularność.

— Wbudowany. Wbudowane w tym przypadku czujniki, które są instalowane bezpośrednio w jednostce głównej pulsometru i są w stałym kontakcie ze skórą ( czujniki palcowe mogą być również umieszczone bezpośrednio w obudowie, ale znajdują się one w osobnej kategorii, patrz poniżej). Urządzenia z wbudowanymi czujnikami są wygodne, ponieważ wszystko, czego potrzebujesz do pracy, znajduje się w jednym urządzeniu – z grubsza mówiąc, czujnik można zgubić tylko razem z samym urządzeniem. Ponadto zapewniają ciągłe...monitorowanie tętna (w przeciwieństwie do wspomnianych czujników palcowych). Jednocześnie taka konstrukcja ogranicza metody mocowania (patrz „Przeznaczenie”), ponieważ urządzenie musi pozostawać w stałym kontakcie ze skórą. Tak naprawdę jedyną opcją dostępną dla pełnoprawnych czujników tętna jest nadgarstek – umieszczenie go na klatce piersiowej zamienia urządzenie w czujnik tętna (patrz „Rodzaj”). Jednocześnie surowe wymagania dotyczące wymiarów i wagi, a także złożoność konstrukcji, odpowiednio wpływają na cenę, a dokładność pomiaru jest niska. Z tego powodu wbudowane czujniki nie są szeroko rozpowszechnione.

— Czujnik palcowy. Czujnik, który odczytuje dane o tętnie z czubka palca (zwykle palca wskazującego). Konstrukcja takiego czujnika może być inna. Tak więc wiele modeli z uchwytem na nadgarstek (patrz „Przeznaczenie”) ma czujniki zainstalowane bezpośrednio w obudowie. Kluczową różnicą między takimi czujnikami a wbudowanymi opisanymi powyżej jest to, że aby zmierzyć puls, należy dotknąć czujnika - w związku z tym nie ma mowy o ciągłym monitorowaniu; z drugiej strony czujniki palcowe mają lepszą dokładność. Jest też inna opcja - charakterystyczny klips typu „clothespin” mocowany na czubku palca (podobny do czujników stosowanych w stacjonarnym sprzęcie medycznym). Takie klipsy pozwalają na stałe monitorowanie tętna, ale nie są zbyt wygodne do energicznej aktywności, dlatego są bardzo rzadkie.

— Klips do ucha. Inny rodzaj klipsa, w tym przypadku - przeznaczony do przymocowania do płatka ucha. Te klipsy są mniej ciężkie niż klipsy na palce, są mniej restrykcyjne i lepiej nadają się do energicznych aktywności. Jednocześnie czujnik powinien być lekki i kompaktowy, co jest trudne do osiągnięcia przy połączeniu bezprzewodowym; a dodatkowe przewody są niewygodne i mogą sprawić, że cała konstrukcja będzie raczej nieporęczna. Z tego powodu klipsy na uszy są bardzo rzadkie, głównie w modelach mocowanych na szyję (patrz „Przeznaczenie”).

Kształt wyświetlacza przewidziany w konstrukcji urządzenia. W tym przypadku istnieją dwa główne typy wyświetlaczy – okrągłe i prostokątne. Należy jednak zauważyć, że taki podział jest bardzo arbitralny, a same grupy są bardzo rozbudowane: np. ekspozycje owalne i jajowate należą do okrągłych, niektóre przypominają prostokąty o skrajnie zaokrąglonych rogach w obrysie; klasyczny prostokątny wyświetlacz można zmieścić w okrągłej obudowie itp. Ponadto kształt prawie nie wpływa na funkcjonalność wyświetlacza. Dlatego przy wyborze należy kierować się nie tyle formą, co rodzajem wyświetlacza (patrz niżej), cechami wyświetlania na nim różnych danych i ogólną zgodnością z własnymi preferencjami estetycznymi.

Rodzaj wyświetlacza przewidziany w konstrukcji urządzenia.

— Monochromatyczny. Wyświetlacze monochromatyczne to takie, które wyświetlają tylko jeden kolor podstawowy (oprócz koloru tła). Większość z tych ekranów stosowanych we współczesnych krokomierzach i monitorach tętna to klasyczne czarno-białe ekrany, takie jak te używane w zegarkach elektronicznych. Ponadto istnieją specyficzne odmiany, w których główny kolor jest inny - na przykład niebieski lub zielony, na ciemnym lub jasnym tle. W każdym razie wyświetlacze monochromatyczne nie prezentują się tak bogato i nie dostarczają tak różnorodnych informacji jak kolorowe – jednak w przypadku większości zadań taka różnorodność po prostu nie jest wymagana, a matryce jednokolorowe są znacznie tańsze. W rezultacie ta opcja jest zdecydowanie najbardziej powszechna i znajduje się we wszystkich kategoriach cenowych, od niedrogich po topowe.

— Kolorowy. Wyświetlacze kolorowe to te, które mogą obsługiwać kilka kolorów podstawowych. Funkcjonalność takich wyświetlaczy i różnorodność wyświetlanych kolorów mogą się różnić, ale ogólnie pulsometry i krokomierze charakteryzują się prostszymi ekranami niż inne rodzaje nowoczesnej przenośnej elektroniki (na przykład odtwarzacze multimedialne lub inteligentne zegarki). Niemniej jednak kolorowe ekrany w każdym razie dają więcej możliwości informowania niż monochromatyczne, ponadto ładniej wyglądają - są jednak droższe, podczas gdy realna potr...zeba „pokolorowania” obrazu jest rzadkością, rola tej możliwości jest bardziej estetyczna. Dlatego ta opcja jest znacznie mniej powszechna.

— Brak wyświetlacza. Całkowity brak wyświetlacza wskazuje, że urządzenie jest przeznaczone do podłączenia do zewnętrznego urządzenia z ekranem (smartfon, maszyna do ćwiczeń itp.). Wszystkie czujniki kardiologiczne mają taką konstrukcję, ale spotyka się ją również wśród innych typów urządzeń (patrz „Rodzaj”) – np. wśród krokomierzy z mocowaniem na butach lub na ramieniu (patrz „Przeznaczenie”), gdzie spojrzenie na wbudowany wyświetlacz byłoby po prostu niewygodne.

Obecność podświetlenia w konstrukcji wyświetlacza, w który wyposażone jest urządzenie.

Własne podświetlenie pozwala widzieć obraz na ekranie niezależnie od oświetlenia otoczenia – innymi słowy z takiego ekranu można korzystać nawet w całkowitej ciemności. Najczęściej włącza się na krótki czas, naciskając specjalny przycisk - pozwala to zminimalizować dodatkowe zużycie energii baterii. Wyjątkiem są wyświetlacze zbudowane w oparciu o matrycę OLED – w nich każdy piksel jest osobnym elementem świecącym, obraz świeci stale, a oszczędności energii osiągane są dzięki wysokiej wydajności oraz pewnym poprawkom projektowym i programowym.

Pomiary i obliczenia, które można przeprowadzić za pomocą urządzenia.

— Tętno. Pomiar tętna w chwili obecnej; ta funkcja jest najważniejsza dla urządzeń z funkcją pulsometru i prawie jedyna dla czujników serca i pulsoksymetrów. Tętno jest prawdopodobnie najważniejszym parametrem przy uprawiania fitnessu: różne cele treningu (spalanie tłuszczu, utrzymanie sylwetki, wzmocnienie układu krążenia) odpowiadają różnym wartościom optymalnego tętna. Ponadto wiele modeli z tą funkcją jest w stanie wykryć niebezpieczne sytuacje – zaburzenia rytmu serca, krytyczny wzrost tętna – i ostrzec o nich użytkownika. Jednocześnie warto zauważyć, że nie wszystkie monitory tętna lub połączone urządzenia są w stanie stale monitorować tętno - w niektórych modelach pomiar odbywa się poprzez dotknięcie czujnika. Dlatego jeśli chcesz stale otrzymywać dane tętna, upewnij się, że wybrane urządzenie zapewnia taką możliwość.

— Poziom tlenu we krwi. Funkcja pomiaru saturacji (poziomu saturacji krwi tlenem) za pomocą specjalnego czujnika - pulsoksymetru. Pomiary wykonywane są metodą nieinwazyjną, tj. bez nakłuć i innych uszkodzeń skóry. Należy pamiętać, że czujnik do pomiaru poziomu tlenu we krwi nie jest certyfikowanym urządzeniem medycznym, jednak jest w stanie odpowiednio reagować na krytyczny spadek nasycenia, gdy wspinacze pokonują duże wysokości lub ze względu na specyfikę przebieg...u niektórych chorób aparatu oddechowego.

— Wskaźnik perfuzji (PI). Parametr występujący wyłącznie w pulsoksymetrach (patrz „Rodzaj”). Wskaźnik perfuzji (PI) jest miarą przepływu krwi w mierzonym palcu. Wskaźnik PI mierzony jest procentowo i może wahać się od 0,3 do 20%. Za normę uważa się wartość mieszczącą się w przedziale 4 – 7%. W przypadku odchylenia się od tego zakresu wyniki pomiaru saturacji mogą zostać zniekształcone.

— Liczba kroków. Pomiar liczby poszczególnych kroków wykonanych przez użytkownika. Kilka zaleceń dotyczących zdrowego stylu życia, dbania o kondycję, fizjoterapii itp. dokładnie opisują liczbę kroków, które użytkownik musi przejść w określonym czasie; ta funkcja służy do ich obliczania. Konkretne możliwości pomiaru liczby kroków mogą być różne: na przykład niektóre modele są w stanie rejestrować wyniki dla kilku sesji roboczych lub nawet dni, wyświetlać całkowitą i średnią liczbę za okres, zapamiętywać wartość docelową i sygnalizować jej osiągnięcie itp. Jednocześnie zauważamy, że ten pomiar nie jest obsługiwany przez wszystkie urządzenia z funkcją krokomierza (patrz „Typ”). Faktem jest, że niektóre z tych urządzeń są przeznaczone do uprawiania sportów wyczynowych, w których szybkość ruchu odgrywa kluczową rolę, a liczba kroków może w ogóle nie mieć znaczenia.

— Przebyta odległość. Pomiar całkowitej odległości przebytej przez użytkownika. Najprostsze modele z tą funkcją obliczają tylko odległość na raz, bardziej zaawansowane potrafią podsumowywać wyniki, pracować z wartościami docelowymi itp. Istnieją dwa główne sposoby mierzenia przebytej odległości: klasyczne krokomierze obliczają ją jako liczbę kroków pomnożoną przez określoną długość kroku (patrz "Ustawienia indywidualne"), modele z GPS (patrz "Funkcje/możliwości") wykorzystują dane nawigacji satelitarnej. Pierwsza metoda ma duży błąd, jednak najczęściej ta wada nie jest krytyczna; drugi jest dość dokładny, jednak droższy i może nie działać dobrze w gęsto zabudowanych obszarach miejskich, w pomieszczeniach i innych miejscach, gdzie sygnał z satelitów jest słaby.

— Prędkość ruchu. Pomiar aktualnej prędkości ruchu. Podobnie jak przebytą odległość, wskaźnik ten można obliczyć na dwa sposoby – na podstawie liczby kroków lub danych z modułu GPS; patrz powyżej, aby uzyskać szczegółowe informacje na temat obu metod. Najprostsza opcja pomiaru przewiduje mierzenie prędkości tylko w bieżącym czasie, jednak mogą być zapewnione dodatkowe funkcje - na przykład budowanie harmonogramu treningu.

— Wydatek energetyczny (kalorie). Mierzenie ilości energii zużytej przy treningu („spalone kalorie”). Zużycie energii jest jednym z głównych parametrów w przypadkach, gdy trening ma na celu zmniejszenie lub przybranie na wadze: przy takich ćwiczeniach musisz monitorować swój metabolizm. To prawda, należy pamiętać, że nowoczesne pulsometry i krokomierze nie są w stanie określić rzeczywistego zużycia energii - obliczają jedynie przybliżoną liczbę kalorii na podstawie danych dotyczących tętna, prędkości ruchu, liczby kroków, cech osobistych użytkownika (patrz „Ustawienia indywidualne”) oraz inne parametry pośrednie. Niemniej jednak dokładność takich obliczeń w większości przypadków jest wystarczająca do praktycznego zastosowania.

— Liczba spalonych kalorii. Obliczanie ilości tłuszczu (w jednostkach masy – np. gram) spalonego przy treningu. Podobnie jak w przypadku opisanego powyżej zużycia energii, urządzenie nie mierzy rzeczywistej ilości spalonego tłuszczu, lecz oblicza ją na podstawie różnych danych pomocniczych. Dokładność takich pomiarów jest raczej niska, a sam ten parametr nie jest najważniejszy w fitnesie. Jednocześnie dane dotyczące ilości usuniętego tłuszczu mogą być dobrą dodatkową motywacją.

— Średnie/maksymalne tętno. Obliczanie średniej i maksymalnej wartości tętna za określony czas (zwykle dla jednej sesji treningowej). Obliczenia te opierają się na ogólnych informacjach o tętnie; o jego znaczeniu patrz wyżej.

— Czas aktywności. Pomiar całkowitego czasu aktywności fizycznej użytkownika. Jednocześnie rejestrowany jest tylko czas, w którym czujniki urządzenia zarejestrowały wspomnianą aktywność, przerwy w zajęciach nie liczą się: np. jeśli przeszedłeś 1000 kroków w 20 minut, robiąc przy tym 3 minutową przerwę czas aktywności wyniesie 20 - 3 = 17 minut. Ta funkcja różni się od zwykłego stopera (patrz „Funkcje/możliwości”); a jej użycie pozwala dokładnie śledzić czas trwania i intensywność obciążeń podczas treningu.

Standardy przekazywania danych obsługiwane przez urządzenie.

- Wi-Fi. Interfejs bezprzewodowy, pierwotnie stworzony do budowania sieci komputerowych i uzyskiwania dostępu do Internetu przez takie sieci, ale ostatnio jest również wykorzystywany do bezpośredniej komunikacji między dwoma urządzeniami. Jest to drugi przypadek użycia – połączenie bezpośrednie – które najczęściej występuje w urządzeniach fitness. Można również zapewnić połączenie z Internetem, ale z reguły nie do surfowania po Internecie, ale do określonych zadań, takich jak aktualizacja oprogramowania układowego lub zapisywanie zarejestrowanych danych w pamięci sieciowej. Najpopularniejsza obecnie wersja Wi-Fi - 802.11n - teoretycznie jest w stanie zapewnić zasięg komunikacji do 100 m w pomieszczeniach i do 200 m na otwartej przestrzeni (choć w praktyce liczby te są zauważalnie skromniejsze), a kolejne generacje, które już są wprowadzane, mają większy zasięg. Należy zaznaczyć, że moduły Wi-Fi to obowiązkowy element wyposażenia wielu rodzajów nowoczesnej elektroniki przenośnej – w szczególności smartfonów, tabletów i laptopów. Z drugiej strony ten standard przegrywa z Bluetooth i ANT+ pod względem oszczędności.

- Bluetooth. Technologia bezprzewodowa opracowana jako uniwersalny standard do bezpośredniego łączenia różnych urządzeń elektronicznych. Jest prezentowany na rynku w kilku kompatybilnych ze sobą wersjach. Jednocześnie najnowsza wersja...spośród najbardziej rozpowszechnionych - Bluetooth 4.0 - zapewnia zasięg połączenia do 100 m i zawiera standard komunikacji o niskim zużyciu energii, co znacznie przewyższa Wi-Fi pod względem energooszczędności. Ten ostatni jest bardzo wygodny w przypadku miniaturowych urządzeń elektronicznych, takich jak pulsometry i krokomierze, gdzie trudno jest zainstalować pojemną baterię. Z drugiej strony moduły Bluetooth są nieco mniej popularne niż Wi-Fi: na przykład, jeśli ta technologia jest szeroko stosowana w smartfonach, to wśród tabletów i laptopów są urządzenia, które jej nie obsługują. Należy to wziąć pod uwagę przy wyborze modelu z tą metodą przesyłania danych.

- ANT+. Specjalistyczna technologia bezprzewodowej transmisji informacji przeznaczona do wykorzystania w sprzęcie sportowym i zdalnym sterowaniu. Charakteryzuje się niskim poborem mocy. Urządzenia, z którymi można podłączyć pulsometr lub krokomierz z tą technologią, to zarówno sprzęt do ćwiczeń, jak i smartfony i tablety – przy obecności USB On-The-Go można komunikować się przez specjalny adapter, a w niektórych modelach z wyższej półki cenowej istnieje obsługa ANT+ „na własną rękę”, bez użycia dodatkowego sprzętu.

Stopień ochrony przed wodą przewidziany w konstrukcji urządzenia.

Zwyczajowo podaje się parametr ten w postaci głębokości pod wodą, na której urządzenie rzekomo działa. Należy jednak pamiętać, że wskaźniki te są bardzo warunkowe i mają niewiele wspólnego z rzeczywistymi możliwościami zanurzenia w wodzie. Wynika to z faktu, że przy ocenie ochrony przed wodą brane jest pod uwagę tylko ciśnienie statyczne - ciśnienie przy absolutnie stojącej wodzie. Każdy ruch (w tym zanurzenie w samej wodzie) stwarza dodatkowe ciśnienie dynamiczne.

W praktyce wszystko to prowadzi do tego, że o wodoodporności można mówić tylko przy wskaźniku ponad 30 m - a nawet wtedy takie cechy pozwalają tylko wytrzymywać wnikanie małych kropli (na przykład podczas deszczu). Wodoszczelne to modele ze wskaźnikiem WR50, które tolerują krótkie zanurzenie w wodzie (nie we wszystkich modelach), lecz nurkowanie na głębokość 2-3 m dostępne dla modeli ze wskaźnikiem WR100.