Pojemność
Nominalna pojemność dysku. Specyfikacja ta bezpośrednio określa nie tylko ilość danych, które mogą zmieścić się na urządzeniu, ale także jego koszt; wiele modeli dysków SSD jest nawet dostępnych w kilku wersjach o różnych pojemnościach. Dlatego przy wyborze należy wziąć pod uwagę rzeczywiste potrzeby i osobliwości zastosowania - w przeciwnym razie możesz przepłacić znaczną kwotę za pojemność, która w praktyce nie jest potrzebna.
Jeśli chodzi o rzeczywiste wartości, pojemność do 120 GB jest w naszych czasach uważana za niewielką. Wskaźniki od
120 GB do
240 GB można nazwać średnimi, od
500 GB do
1 TB (w zakresie, w jakim mieszczą się
dyski SSD o pojemności 400 i
800 GB ) - solidne, a najbardziej pojemne współczesne dyski SSD mogą pomieścić
2 TB lub
nawet więcej .
Sposób zapisywania danych
Rodzaj pamięci głównej napędu określa specyfikę rozmieszczenia informacji między komórkami sprzętowymi i fizyczne cechy samych komórek.
—
MLC. Pamięć Multi Level Cell oparta na komórkach wielopoziomowych, z których każda zawiera kilka poziomów sygnału. Komórki pamięci MLC przechowują 2 bity informacji. Posiada optymalne wskaźniki niezawodności, zużycia energii i wydajności. Do niedawna technologia ta była popularna w modułach SSD klasy podstawowej i średniej, teraz jest stopniowo zastępowana przez bardziej zaawansowane warianty, takie jak TLC lub 3D MLC.
—
TLC. Ewolucja technologii MLC. Jedna pamięć pamięci flash Triple Level Cell może przechowywać 3 bity informacji. Taka gęstość zapisu nieznacznie zwiększa prawdopodobieństwo błędów w porównaniu z MLC, ponadto pamięć TLC jest uważana za mniej trwałą. Pozytywną cechą tej technologii jest jej przystępna cena, a różne poprawki konstrukcyjne mogą zostać zastosowane w celu poprawy niezawodności dysków SSD z pamięcią TLC.
—
3D NAND. W strukturze 3D NAND kilka warstw komórek pamięci jest ułożonych pionowo, a między nimi organizowane są wzajemne połączenia. Zapewnia to większą pojemność pamięci bez zwiększania fizycznego rozmiaru dysku i poprawia wydajność pamięci dzięki krótszym połączeniom każdej komórki pamięci. W dyskach SSD pamięć 3D NAND może wykorzystywać układy MLC, TLC lub QLC — więcej szczegółów
...na ich temat znajdziesz w odpowiednich rozdziałach.
— 3D MLC NAND. Pamięć MLC o wielowarstwowej strukturze - jej komórki są umieszczone na płycie nie na jednym poziomie, lecz na kilku „piętrach”. W rezultacie producenci osiągnęli podwyższenie pojemności napędów bez zauważalnego zwiększenia wymiarów. Ponadto pamięć 3D MLC NAND charakteryzuje się wyższymi wskaźnikami niezawodności niż oryginalna MLC (patrz odpowiedni punkt), przy niższych kosztach produkcji.
— 3D TLC NAND. „Trójwymiarowa” modyfikacja technologii TLC (patrz odpowiedni punkt) z umieszczeniem komórek pamięci na płycie w kilku warstwach. Taki układ pozwala na większe pojemności przy mniejszych rozmiarach samych napędów. W produkcji taka pamięć jest prostsza i tańsza niż pamięć jednowarstwowa.
— 3D QLC NAND. Rodzaj pamięci flash z czteropoziomowymi komórkami (Quad Level Cell), zapewniającymi 4 bity danych w każdej komórce. Technologia ta ma na celu upowszechnienie dysków SSD o dużych pojemnościach i bezpowrotne wysłanie tradycyjnych dysków twardych na emeryturę. W konfiguracji 3D QLC NAND pamięć jest budowana według schematu „wielopoziomowego” z rozmieszczeniem komórek na płycie w kilku warstwach. Konstrukcja „trójwymiarowa” obniża koszty produkcji modułów pamięci i pozwala na zwiększenie pojemności dysków bez wpływu na ich wagę i rozmiar.
— 3D XPoint. Zupełnie nowy rodzaj pamięci, radykalnie różny od tradycyjnej pamięci NAND. W takich napędach komórki pamięci oraz selektory znajdują się na przecięciach prostopadłych rzędów ścieżek przewodzących. Mechanizm zapisywania informacji do komórek bazuje na zmianie rezystancji materiału bez użycia tranzystorów. Pamięć 3D XPoint jest prosta i niedroga w produkcji oraz oferuje znacznie większą szybkość i trwałość. Przedrostek „3D” w nazwie technologii mówi, że komórki na krysztale są ułożone w kilku warstwach. Pierwsza generacja 3D XPoint otrzymała dwuwarstwową strukturę i została wykonana w 20-nanometrowej technologii procesowej.Zewnętrzna prędkość zapisu
Najwyższa prędkość
zapisu charakteryzuje prędkość, z jaką moduł może odbierać informacje z podłączonego komputera (lub innego urządzenia zewnętrznego). Ta prędkość jest ograniczona zarówno przez interfejs połączenia (patrz „Złącze”), jak i przez funkcje samego urządzenia.
Gwarancja producenta
Gwarancja producenta wyznaczona dla tego modelu.
W rzeczywistości jest to minimalna żywotność deklarowana przez producenta, pod warunkiem przestrzegania zasad eksploatacji. Najczęściej faktyczna żywotność urządzenia jest znacznie dłuższa niż gwarantowana. Należy jednak pamiętać, że gwarancja często zapewnia dodatkowe warunki - na przykład „[tyle lat] lub do wyczerpania TBW” (więcej szczegółów na temat TBW, patrz wyżej).
Dokładne warunki gwarancji mogą się różnić nawet w przypadku podobnych dysków tego samego producenta. Najpopularniejsze opcje to
3 lata i
5 lat , ale są też inne liczby - do
10 lat w najdroższych modelach.
Szyfrowanie danych
Szyfrowanie danych zapewnia bezpieczeństwo przechowywania informacji na dysku: dostęp do zaszyfrowanych informacji mają tylko osoby znające hasło. Moduł szyfrujący stanowi integralną część dysku i jest niezależny od komputera, do którego jest podłączony. Możliwość szyfrowania danych ma kluczowe znaczenie, jeśli planujesz zapisywać poufne informacje na dyskach; funkcja ta jest szczególnie przydatna w przypadku dysków przenośnych i dysków do laptopów, które są bardziej podatne na kradzież niż komputery stacjonarne.
Dołączony kabel
Typ kabla dostarczanego z dyskiem.
Parametr ten ma znaczenie tylko dla modeli zewnętrznych (patrz „Typ”).Typ kabla wskazują rodzaje złączy na jego końcach, przy czym wtyczkę do podłączenia do dysku wskazuje się jako pierwszą, a druga wtyczka służy do podłączenia do komputera. Konkretne typy złączy mogą być następujące:
- USB A. Wtyczka do tradycyjnych pełnowymiarowych portów USB - takich jakie są w większości komputerów i laptopów. Właściwie taka wtyczka jest używana tylko na „komputerowym” końcu kabla - dla samych dysków złącza USB A są zbyt nieporęczne.
- USB C. Najnowsze nowoczesne złącze USB. W przeciwieństwie do swoich poprzedników ma konstrukcję dwustronną - wtyczkę można włożyć do złącza z dowolnej strony. Bardzo kompaktowy, dzięki czemu nadaje się do montażu w obudowie dysku; jednak występuje również w komputerach / laptopach, więc wtyczki USB C można umieścić po jednej lub obu stronach kabla.
- Micro B. Wtyczka pod złącze typu microUSB; To złącze jest znane wielu z przenośnych gadżetów, takich jak smartfony i tablety, można je również znaleźć w dyskach SSD. Właściwie wtyczka micro B znajduje się tylko z boku dysku - złącza tego praktycznie nie ma w komputerach.
- MiniUSB. Kolejna mniejsza wersja wtyczki USB, pod wieloma względami podobna do opisanej powyżej micro B. W naszych czasach uważana jest za przestarzałą i praktycznie nieużywaną.
Najpopularniejsze opcje dołączonych kabli to
USB C do USB A..., USB C do USB C , micro B do USB A i mini USB do USB A. Niektóre dyski ze złączem USB C są wyposażone w dwa rodzaje przewodów jednocześnie - z USB C i USB A po stronie „komputera”.Materiał
Materiał, z którego wykonana jest obudowa dysku. Parametr ten ma znaczenie głównie dla modeli zewnętrznych (patrz „Rodzaj”), ponieważ wewnętrzne są chronione przez obudowę komputera i w normalnych warunkach nie wchodzą w interakcję z otoczeniem.
- Plastikowy. Niedrogi i jednocześnie dość praktyczny materiał. Plastik jest gorszy od metalu pod względem wytrzymałości, ale jest dość niezawodny (jest stosowany w modelach odpornych na wstrząsy), a ponadto nie boi się wilgoci. Ponadto materiał ten z łatwością przybiera różnorodne kształty i kolory, co „ułatwia życie” projektantom i pozwala tworzyć oryginalnie wyglądające urządzenia. Z tego powodu większość obudów SSD jest wykonana z tworzywa sztucznego.
- Metal. Z praktycznego punktu widzenia metal z jednej strony jest mocniejszy niż plastik, z drugiej trudniejszy w obróbce i droższy; jednak w praktyce rzadko wymagana jest wysoka wytrzymałość. Dlatego metalowa obudowa jest typowa głównie dla dość zaawansowanych rozwiązań.