Porównanie Ugreen CM400 vs Gembird EE2-U3S-6

Współczynnik kształtu napędu, dla którego zaprojektowano kieszeń.

Takie akcesoria są wykonane dla standardowych formatów dysków wewnętrznych: 3,5", 2,5"(często dla obu naraz), a także dysków SSD M.2. Oto cechy każdej z tych wariantów:

- HDD 3,5" 3,5" - tradycyjny kształt dysków wewnętrznych do pełnowymiarowych komputerów stacjonarnych. W związku z tym kieszenie wewnętrzne na ten współczynnik są używane wyłącznie w komputerach PC lub serwerach, są zbyt obszerne dla laptopów; ponadto większość z nich kieszenie to podwozia - "sanki" (patrz "Przeznaczenie"). Zewnętrzne rozwiązania okazują się bardziej nieporęczne niż modele poniżej 2,5", jednak ze względu na brak ścisłych ograniczeń co do wielkości pojemnych napędów takie kieszenie są znacznie tańsze niż miniaturowe analogi o tej samej pojemności. Należy również zauważyć, że większość dysków 3,5-calowych to tradycyjne dyski twarde (lub hybrydowe urządzenia SSHD), moduły SSD w tym formacie są praktycznie niedostępne.

- SSD lub HDD 2,5". Obudowa 2,5" została pierwotnie stworzona jako "laptop", co odpowiada większości dysków we współczesnych laptopach. Dlatego wewnętrzne kieszenie tego współczynnika kształtu są przeznaczone głównie do laptopów; Klasyczna wersja takiego akcesorium to adapter do instalacji napędu w gnieździe napędu optycznego. W modelach komputerów PC ta opcja nie zyskała dużego rozpowsze...chnienia - nowoczesne komputery stacjonarne mają zwykle nie tylko 3,5-calowe, ale także 2,5-calowe wnęki na napędy; i z wielu powodów wygodniej jest stosować rozwiązania na saniach 3,5 "jako szybko odłączanych" (patrz wyżej). Ale w przypadku serwerów produkowane są wewnętrzne kieszenie o tym współczynniku kształtu - na kilka gniazd; zwykle reprezentują one również podwozia „sanki”. Jeśli chodzi o modele zewnętrzne, kieszenie 2,5” są zauważalnie mniejsze niż analogi 3,5”, ale dyski do nich są droższe za gigabajt pojemności (szczególnie przy dużych wolumenach).

- SSD lub HDD 2,5"/3,5". Modele zaprojektowane z myślą o dwóch obudowach jednocześnie. Znaczenie tego oznaczenia zależy od konkretnego typu kieszeni. Tak więc w modelach zewnętrznych i stacjach dokujących (patrz „Typ”) zwykle zakłada się możliwość zainstalowania dysku w kieszeni o dowolnym z dwóch współczynników kształtu do wyboru. Z reguły wnęki lub gniazda w takich modelach są początkowo projektowane na 3,5 ", a do mocowania dysków 2,5 cala w takich gniazdach służą specjalne wtyczki (należy pamiętać, że takich wtyczek w dokach może być mniej niż gniazd) Podobna konstrukcja jest stosowana w modelach wewnętrznych dla serwerów, a także w obudowach dla komputerów PC, które wyglądają jak „sanki” (patrz „Przeznaczenie”).Jednak w modelach na komputery PC istnieje inna opcja - adaptery do umieszczenia dysku twardego / SSD 2,5" w gniazdach o współczynniku kształtu 3,5" ; takie akcesoria również znajdą się w tej kategorii.

- SSD M.2. Obudowa zaprojektowana specjalnie dla miniaturowych komponentów wewnętrznych, w tym dysków półprzewodnikowych. Wymiary obrzeża M.2 to od 12 do 30 mm szerokości i od 16 do 110 mm długości, takie elementy łączy się złączem o tej samej nazwie. Zewnętrzne kieszenie tego współczynnika kształtu są kompaktowe. Z kolei modele wewnętrzne to najczęściej laptopowe rozwiązania do instalacji dysku SSD w gnieździe napędu optycznego. Istnieje jednak również dość specyficzna opcja - akcesoria do komputera PC, które umożliwiają podłączenie dysków M.2 do gniazda PCI-E (jak osobna karta dźwiękowa lub inna karta rozszerzeń).
Należy pamiętać, że połączenie przez M.2 może odbywać się zarówno w oparciu o PCI-E, jak i w oparciu o SATA; więcej szczegółów w rozdziale „Interfejs napędu”, tutaj zwracamy uwagę, że aktualny moment i kompatybilność z konkretnym napędem należy wyjaśniać osobno.

Interfejs napędu przewidziany w konstrukcji kieszonkowej, czyli inaczej sposób podłączenia napędu.

Sensowne jest używanie kieszeni do przechowywania danych wewnętrznych, dlatego do połączenia wykorzystywane są odpowiednie interfejsy. Należy również pamiętać, że w modelach wewnętrznych (patrz „Typ”) interfejs napędu często nie jest określony, ponieważ odpowiada interfejsowi łączącemu samą kieszeń z komputerem. Jeśli chodzi o konkretne opcje, obecnie najbardziej odpowiednie są SATA 3 i PCI-E 4x. Więcej szczegółów na ich temat:

— SATA 3. Najnowsza i najbardziej zaawansowana, a w kieszeniach dyskowych także najpopularniejsza wersja interfejsu SATA. Interfejs ten jest przeznaczony dla wewnętrznych urządzeń pamięci masowej, głównie dysków twardych; Stosunkowo słabo nadaje się do dysków SSD, ponieważ nie pozwala na wykorzystanie wszystkich potencjalnych możliwości pamięci półprzewodnikowej. Konkretnie, SATA 3 zapewnia prędkość przesyłu danych do 600 MB/s, podczas gdy do takich złączy można podłączyć także dyski wcześniejszych wersji SATA - z tą różnicą, że prędkość połączenia będzie ograniczona możliwościami wolniejszego interfejsu.
Warto dodać, że oprócz tradycyjnych dysków SATA 2,5” i 3,5” (patrz „Format Factor”), podłączanych za pomocą złącza o tej samej nazwie, obecnie można znaleźć także moduły SSD w formacie M.2, które również użyj połączenia w formacie SATA. Takie modele są zauwa...żalnie gorsze pod względem szybkości działania od rozwiązań dla M.2 PCI-E, ale są tańsze. Podłączane są do gniazda M.2, które musi obsługiwać SATA.

— SATA 2. Poprzednik SATA 3 opisanego powyżej; Ta wersja umożliwia przesyłanie danych z prędkością do 300 Mbit/s. Znacznie rzadziej spotykany jest w kieszeniach, głównie wśród przestarzałych modeli – np. rozwiązań zewnętrznych korzystających z USB 2.0 (patrz „Podłączenie”).

- PCI-E. Opcja występująca wyłącznie w modelach z napędami M.2 (patrz „Format dysku”). Moduły takie wykorzystują złącze M.2, przez które połączenie jest najczęściej realizowane w formacie PCI-E. Jednocześnie specyfikacje zwykle określają wersję i liczbę linii PCI-E - obsługiwane prędkości zależą bezpośrednio od tego. Na przykład oznaczenie „PCI-E 3.0 2x” oznacza 2 ścieżki PCI-E w wersji 3.0; ta wersja zapewnia 984 MB/s na linię, więc całkowita prędkość wynosi odpowiednio około 1,97 GB/s. Jednak obecnie częściej spotykane są bardziej zaawansowane opcje - np. PCI-E 3.0 4x, gdzie prędkość wynosi już około 3,9 GB/s. Jednocześnie dyski i kieszenie o różnych wersjach i liczbie linii PCI-E w tym przypadku są zwykle ze sobą kompatybilne, z tym wyjątkiem, że prędkość będzie ograniczona możliwościami wolniejszego interfejsu.

-SATA/SAS. Modele obsługujące połączenie poprzez dwa interfejsy - SATA lub SAS. Ten ostatni jest specjalistycznym standardem stosowanym przede wszystkim w systemach serwerowych; Kieszenie z tą funkcją mają również odpowiedni cel. A taką wszechstronność osiąga się dzięki temu, że kontrolery SAS są kompatybilne także z dyskami SATA, dzięki czemu oba typy złączy można mieć w kieszeni. Jednocześnie SAS wyraźnie przewyższa SATA szybkością działania - w zależności od wersji wynosi ona do 22,5 Gbit/s (w porównaniu z maksymalnie 6 Gbit/s w SATA). Warto jednak wziąć pod uwagę, że interfejs SAS nie ma ściśle określonego typu złącza – do takiego połączenia można zastosować kilka rodzajów wtyczek; Nie zaszkodzi wyjaśnić tę kwestię osobno.

Przewidziany w konstrukcji sposób podłączenia kieszeni z zainstalowanym napędem do komputera.

Należy zauważyć, że parametr ten jest określany tylko w przypadkach, gdy interfejs połączenia różni się od interfejsu przemiennika (patrz wyżej). Podobna funkcja jest typowa dla wszystkich modeli zewnętrznych i stacji dokujących (patrz "Typ"): obecnie najczęściej używają USB 3.2 gen1, rzadziej - USB 2.0 lub USB C w tej lub innej wersji (patrz poniżej). W rozwiązaniach wewnętrznych złącze napędu rzadko różni się od złącza samej kieszeni, chociaż zdarzają się wyjątki.

Należy również powiedzieć, że w modelach zewnętrznych sposób połączenia jest zwykle określany przez rodzaj dostarczonego kabla; Co więcej, taki kabel często jest rozpinany, z możliwością zastąpienia go „przewodem” z innym rodzajem wtyczki.

Jeśli chodzi o konkretne metody połączenia, oto ich główne możliwości:

-USB 2.0. USB służy do podłączania zewnętrznych urządzeń peryferyjnych, w tym kieszeni; jest to najpopularniejszy nowoczesny interfejs do tego celu. A wersja 2.0 jest najstarszym obecnie używanym standardem USB. Możliwości takiego połączenia są bardzo skromne - w szczególności zasilanie przez złącze to 2,5 W, a maksymalna szybkość przesyłania danych nie przekracza 480 Mbit/s. Jest to zauważalnie wolniejsze niż chociażby SATA 2 (3Gb/s) nie wspominając o SATA 3 (6 Gb/s); więc ogó...lnie ten standard jest uważany za przestarzały, a w kieszeniach z tego typu połączeniem ogólna szybkość pracy jest ograniczona tylko możliwościami USB 2.0. Jednak obsługa tego interfejsu jest niedroga; w przypadku prostych zadań, które nie są związane z dużą ilością informacji, często wystarcza; ponadto urządzenia USB 2.0 są w pełni kompatybilne z nowszymi portami USB. Tak więc w dzisiejszych czasach wciąż można znaleźć kieszenie z tego typu połączeniem - są to w zasadzie najprostsze i najtańsze modele.

- USB 3.2 gen.1. Łączy się z pełnowymiarowym złączem USB (nie USB C) zgodnym z wersją 3.2 gen1. Ta wersja (wcześniej znana jako USB 3.1 gen1 i USB 3.0) jest bezpośrednim następcą USB 2.0, oferując 10x szybszy transfer danych – do 4,8 Gb/s – i większą moc. Wspomniana prędkość jest prawie jeden do jednego z możliwościami popularnego wewnętrznego interfejsu SATA 3; dlatego kieszenie z tego typu połączeniem są obecnie niezwykle powszechne.

-USB C 3.2 gen1. Połączenie USB C zgodne z wersją 3.2 gen1. Pod względem możliwości ta metoda jest identyczna z opisanym powyżej „zwykłym” USB 3.2 gen1, jedyną różnicą jest rodzaj złącza. USB C to stosunkowo nowy standard stosowany zarówno w elektronice stacjonarnej, jak i przenośnej. Złącze to jest zauważalnie mniejsze od standardowego USB A (nieco większe niż microUSB), a jednocześnie ma wygodną, dwustronną konstrukcję. Jednak szczególnie w komputerach, a nawet laptopach, porty USB C są używane znacznie rzadziej niż pełnowymiarowe USB, więc ta opcja jest stosunkowo rzadka w kieszeniach.

-USB C 3.2 gen2. Połączenie USB C zgodne z wersją 3.2 gen2. Więcej ogólnych informacji na temat USB C można znaleźć powyżej. A wersja USB 3.2 gen2 (wcześniej znana jako 3.1 gen2 lub po prostu 3.1) jest następcą 3.2 gen1 z jeszcze bardziej zaawansowanymi parametrami: maksymalna prędkość połączenia w tym standardzie wynosi 10 Gb/s. Z drugiej strony taka prędkość jest zbędna dla dysków SATA, obsługa tej wersji jest dość droga, a porty USB C 3.2 gen2 wciąż są stosunkowo rzadkie. Dlatego ta opcja nie otrzymała dystrybucji w kieszeniach: jest dostępna tylko w niektórych modelach dla dysków SSD M.2 z połączeniem PCI-E, gdzie prędkość wewnętrznego interfejsu jest już mierzona w dziesiątkach gigabitów na sekundę.

- PCI-E. Łączy się ze standardowym gniazdem PCI-E na płycie głównej. Innymi słowy, te kieszenie są podłączone do komputera w taki sam sposób, jak karty graficzne, karty dźwiękowe i inne karty rozszerzeń. Ta konstrukcja jest używany w wybranych modelach wewnętrznych dysków SSD M.2; korzystając z takiej kieszeni, można podłączyć podobny dysk do komputera stacjonarnego, nawet jeśli własne porty M.2 płyty głównej są zajęte, niedostępne, nie nadają się do podłączenia (np. wykorzystują interfejs SATA, podczas gdy dysk jest przeznaczony dla PCI -E) lub w ogóle.
Zwróć uwagę, że takie kieszenie są zazwyczaj kompatybilne z modułami SSD dla M.2 PCI-E bez żadnych problemów, ale kompatybilność z M.2 SATA powinna być wyjaśniona osobno (chociaż taka funkcjonalność jest również spotykana). Należy również powiedzieć, że gniazda PCI-E i urządzenia do nich mogą mieć różną liczbę linii, a ogólna zasada jest następująca: liczba linii dla gniazda na „płycie głównej” nie powinna być mniejsza niż liczba podłączona płytka. Jednak w kieszeniach z takim połączeniem zwykle przewidziane są nie więcej niż 4 linie, więc można je podłączyć do slotów PCI-E już od 4x.

- IDE. Przestarzały interfejs do podłączania dysków wewnętrznych. Niezwykle rzadko występuje we współczesnych kieszeniach - w poszczególnych modelach przeznaczonych do montażu nowoczesnych lub HDD/SSD w przestarzałych komputerach bez SATA i innych odpowiednich złączy.

Maksymalna pojemność pamięci obsługiwana przez kieszeń. W modelach z wieloma dyskami/dyskami SSD (patrz „Gniazda napędów”) ta pozycja wskazuje największą łączną objętość obsługiwaną przez urządzenie; dzieląc ten wolumen przez liczbę gniazd, można określić maksymalną dopuszczalną objętość każdego pojedynczego dysku.

Ograniczenie maksymalnej głośności dotyczy głównie modeli zewnętrznych, w tym stacji dokujących (patrz „Typ”). Wynika to z faktu, że w takich modelach do napędu i do podłączenia samej kieszeni używane są zasadniczo różne interfejsy (najczęściej odpowiednio SATA i USB, patrz powyżej, aby uzyskać więcej informacji). Do normalnej interakcji takich interfejsów wymagany jest sterownik elektroniczny; a im większa objętość zainstalowanego dysku (dysków), tym wyższe wymagania dotyczące wydajności takiego kontrolera.

Należy pamiętać, że przy wszystkich innych rzeczach bez zmian, obsługa dużych wolumenów jest droższa, a same pojemne dyski nie są tanie. Dlatego przy wyborze według tego wskaźnika warto brać pod uwagę realne potrzeby, a nie gonić za maksymalnymi liczbami.