Rozmiar
Wielkość garnka określa jego średnica ( w
przypadku garnków okrągłych) lub szerokość ( w
przypadku garnków kwadratowych). W przypadku zestawów zawierających elementy o różnych rozmiarach, w tym punkcie podane są wartości dla wszystkich elementów.
Od wielkości garnka bezpośrednio zależy pojemność (patrz poniżej). Jednocześnie zależy to również od głębokości; w praktyce oznacza to, że naczynia o tej samej pojemności mogą różnić się wielkością. W takich przypadkach przy wyborze należy pamiętać, że szersza patelnia nagrzewa się szybciej i bardziej równomiernie, ale wymaga większego palnika. W rzeczywistości, rozmiar garnka nie powinien być mniejszy niż rozmiar palnika; jest to szczególnie ważne, jeśli planujesz używać naczyń na kuchence elektrycznej.
Najmniejsze garnki sprzedawane pojedynczo mają
16 cm lub mniej, w największych wskaźnik ten
może przekraczać 25 cm. Jeśli chodzi o zestawy, to ich rozmiary mogą być dość zróżnicowane: w najmniejszych zestawach średnica największej patelni
nie przekracza 20 cm(chociaż inne rodzaje naczyń mogą być większe), w największych zestawach rozmiar wynosi
te same 20 cm(lub nawet
więcej) ma najmniejszy garnek.
Pojemność
Objętość robocza (pojemność) patelni. W przypadku zestawów (patrz „Rodzaj”), które zawierają naczynia o różnych rozmiarach, ten punkt podaje wartości dla wszystkich pozycji.
Duża objętość pozwala na jednoczesne gotowanie dużej ilości jedzenia, ale ma to wpływ na wielkość i wagę patelni. Dlatego też optymalna pojemność na różne okazje będzie różna – w zależności od objętości przygotowania i rodzaju potrawy. Tak więc w przypadku klasycznych garnków
3-4 litry są uważane za opcję uniwersalną: wygodnie jest gotować zupy i kompoty dla średniej rodziny. Popularne są również modele o pojemności
2 - 3 litrów - są wygodne do gotowania przystawek, a także do gotowania niewielkich ilości (dla 1 - 2 osób). Najmniejsze garnki mają pojemność
poniżej 1 litra, nadają się w szczególności do gotowania jajek i podgrzewania mleka. A największe mają
ponad 10 litrów, takie naczynia są przeznaczone głównie do cateringu i imprez masowych.
Istnieją również bardziej szczegółowe zalecenia dotyczące wyboru objętości, w tym dla innych rodzajów naczyń - rondli, dzbanków na mleko itp. (patrz „Rodzaj”); zalecenia te można znaleźć w specjalistycznych źródłach.
Materiał
W nowoczesnych garnkach można zastosować następujące opcje materiałowe:
aluminium,
stal,
żeliwo,
ceramika i
miedź. Więcej szczegółów na temat każdego z nich.
— Aluminium. Materiał, który wiele osób kojarzy z garnkami w stylu sowieckim; niemniej jednak w naszych czasach materiał ten nie traci na popularności. Zaletą aluminium jest niska waga, trwałość i dobra przewodność ciepła, co zapewnia szybkie nagrzewanie. Garnki aluminiowe doskonale nadają się do warzyw i zbóż, ponadto wielu uważa ten materiał za najlepszy wybór do gotowania mleka: prawie nie pali się w procesie. Jednocześnie nie zaleca się gotowania w takich naczyniach potraw zawierających kwasy i zasady (kapusta, galaretka, kompoty itp.): przy dłuższym kontakcie aluminium zaczyna reagować, co psuje smak i prowadzi do powstawania szkodliwych substancji. Ponadto materiał ten jest podatny na zarysowania, dlatego podczas mycia nie należy używać twardych szczotek i materiałów ściernych. Jeśli grubość ścianki jest niewielka, należy również uważać na temperaturę - możliwe są odkształcenia w przypadku przegrzania.
— Stal. W przypadku garnków stal nierdzewną można zaliczyć do materiałów premium: jest dość droga, jednak mocna, wytrzymała, równomiernie się nagrzewa, raczej wolno stygnie, a co najważniejsze - jest obojętna chemicznie i nie powstaj
...e żadnych szkodliwych substancji przy kontakcie z żywnością. Dzięki temu stal jest bardzo szeroko stosowana w modelach klasy średniej i najwyższej. Wśród wad, oprócz ceny, warto zwrócić uwagę na skłonność do przypalania, co wymaga ostrożności podczas gotowania.
— Żeliwo. Rodzaj „kuchennej klasyki”; w garnkach jest stosunkowo rzadki, jednak nadal jest używany do dziś. Zaletami żeliwa są równomierność nagrzewania, duża pojemność cieplna (takie naczynia długo utrzymują ciepło) oraz odporność na przegrzanie. Wielu uważa ten materiał za idealny do „wolnego” gotowania - duszenia, gotowania na wolnym ogniu itp. Duży ciężar żeliwa można przypisać zarówno wadom, jak i zaletom - zapewnia stabilność na płycie. Oczywistymi wadami są skłonność do rdzewienia (co wymaga uważności w konserwacji) oraz nieprzydatność do przechowywania żywności – długotrwały kontakt prowadzi do utleniania i psuje smak produktu. Ponadto, garnki żeliwne są stosunkowo kruche; jest to jednak częściowo równoważone niskim kosztem tego materiału, a żeliwo można zepsuć tylko dość mocnym uderzeniem.
— Ceramika. Ceramika na bazie wypalonej gliny lub innych podobnych materiałów. Takie naczynia gorzej przewodzą ciepło niż metalowe, jednak nagrzewają się bardzo równomiernie i stygną powoli, dzięki czemu idealnie nadają się do „wolnego gotowania”, takiego jak duszenie i wolne gotowanie. Garnki ceramiczne są dość łatwe w czyszczeniu i pozwalają na stosowanie „ostrych” detergentów. Do zalet należy również fakt, że ceramika jest chemicznie obojętna i nie wpływa na smak potraw, nawet jeśli jest przechowywana przez długi czas w garnku. Główną wadą tego materiału jest kruchość: garnek może pęknąć od silnego uderzenia. Również w przypadku ceramiki niepożądane jest dopuszczenie nagłych zmian temperatury - na przykład, umieszczanie podgrzanych naczyń pod zimną wodą
— Miedź. Za jedną z kluczowych zalet miedzi uważa się jej oryginalny design, dzięki czerwono-złotej barwie takie naczynia wyglądają naprawdę pięknie i stylowo. Od strony praktycznej materiał ten wyróżnia się wysoką przewodnością cieplną, dzięki czemu patelnia nagrzewa się szybko i równomiernie - a to przyczynia się do wysokiej jakości i szybkiego gotowania. Miedź słabo nadaje się do regularnego kontaktu z żywnością - prowadzi to do utleniania i pojawiania się szkodliwych substancji; jednak tę wadę kompensuje zastosowanie dodatkowych powłok (na przykład cyny lub stali). Ale jednoznaczną wadą tego materiału jest jego wysoki koszt. Ponadto miedziana powierzchnia traci połysk dosłownie po pierwszym gotowaniu, a aby przywrócić jej wygląd, należy ją myć ręcznie specjalnymi środkami.Powłoka nieprzywierająca
—
Teflonowe. Klasyka tzw.
powłok nieprzywierających, stosowanych przede wszystkim w celu zapobiegania przywieraniu przygotowanego produktu do ścianek naczynia podczas przegrzewania i spalania. Z drugiej strony, materiał ten jest bardzo delikatny: zaleca się chronić go przed zarysowaniami, myć bez środków ściernych, używać plastikowych lub drewnianych łyżek/szufelek itp. I nawet przy pełnej zgodności z zasadami użytkowania, teflon zużywa się i staje się bezużyteczny w ciągu 3 do 4 lat. Zwracamy również uwagę, że ten rodzaj powłoki zdecydowanie zaleca się łączyć z grubym, najlepiej
wielowarstwowym dnem - w celu uniknięcia deformacji i pojawienia się pęknięć na powierzchni.
—
Ceramiczne. Dość zaawansowana wersja
powłoki nieprzywierającej : w przeciwieństwie do teflonu ma wysoką wytrzymałość, a jednocześnie nie traci swoich właściwości i nie emituje szkodliwych substancji nawet w przypadku pojawienia się rys i pęknięć. Wadą ceramiki jest jej wrażliwość na zmiany temperatury – np. jeśli polać zimną wodą na nagrzane naczynie, może to spowodować pęknięcia. Taka powłoka również jest nieco bardziej wrażliwa na uderzenia niż teflon.
—
Kamień (marmur). Pod tą nazwą łączy się kilka odmian powłok nieprzywierających, które mają jedną wspólną cechę - części kamienia, najc
...zęściej spotykane marmurowe, albo granitowe itp. Właściwości takich materiałów i osobliwości ich zastosowania są często różne. Ale ogólnie taki dodatek nadaje powłoce nie tylko dodatkową wytrzymałość i odporność na zużycie, jednak także oryginalny design „w kropeczki” - cząsteczki kamienia są zwykle lżejsze niż podstawa. Specyfikę działania takich powłok w każdym przypadku należy określić osobno, jednak często są one trwalsze i bardziej odporne na różne „problemy” niż czysty teflon.
— Emaliowane. Specjalna powłoka emaliowana nie posiada żadnych specjalnych właściwości powłok nieprzywierających - służy głównie do zapobiegania kontaktowi metalowej powierzchni pojemnika z produktami. Nawet stal nierdzewna ma tendencję do utleniania się w pewnym stopniu, co przy długim przechowywaniu może zepsuć smak potraw, a nawet uczynić je niebezpieczne dla zdrowia; naczynia emaliowane są pozbawione takich wad. Z drugiej strony, emalia jest dość wrażliwa na zarysowania i pęknięcia, nie można jej myć środkami ściernymi (co utrudnia czyszczenie), a żywotność takiej powłoki jest stosunkowo krótka. Zauważamy również, że współcześni producenci stosują emalie różnych gatunków i, odpowiednio, jakości; w tym przypadku warto kierować się kategorią cenową garnka.Cechy dodatkowe
-
Kompatybilność z indukcją. Kompatybilność garnka z palnikami elektrycznymi typu indukcyjnego. Takie palniki mają specyficzne wymagania dla naczyń - w szczególności dno musi być płaskie i wykonane z określonych metali; dlatego najlepiej jest używać garnki, które oryginalnie nadają się do użytku indukcyjnego.
-
Można myć w zmywarce. Można myć w zmywarce. Nie wszystkie przybory są kompatybilne z takimi urządzeniami ze względu na rozmiar, właściwości materiału itp.; dlatego jeśli planujesz myć patelnię w zmywarce, warto osobno upewnić się o kompatybilności.
-
Możliwość stosowania w piekarniku. Możliwość wykorzystania garnka do gotowania w piekarniku - pieczenie, duszenie itp. Głównym wymaganiem w tym przypadku jest odporność na wysokie temperatury. W związku z tym, garnki z cechą tą powinny mieć metalowe uchwyty (lub
możliwość usunięcia uchwytów, jeśli te ostatnie są wykonane z materiałów mniej żaroodpornych). Powłoka nieprzywierająca nie jest przeszkodą w stosowaniu w piekarniku, jednak z niektórymi jej odmianami trzeba uważać; zobacz "Pokrycie", aby uzyskać szczegółowe informacje.
-
Pokrywka z czujnikiem termicznym. W zestawie dostawczym znajduje się pokrywka z wbudowanym czujnikiem, który wyświetla temperaturę wewnątrz naczynia. Taki czujnik ułatwia monitorowanie stopnia na
...grzewania produktu w środku, a zatem pomaga wybrać tryb gotowania. Wśród wad można zauważyć niekompatybilność takich pokrywek z piekarnikami i najczęściej ze zmywarkami (patrz wyżej). A cena garnków z czujnikiem temperatury odpowiednio wzrasta. Należy pamiętać, że jeśli funkcja ta nie jest dostępna domyślnie, pokrywkę w odpowiednim rozmiarze można kupić osobno.
- Dozownik na przyprawy. Obecność dozownika na przyprawy w standardowej pokrywce garnka. Dozownik ten znajduje się zwykle pośrodku pokrywki i jest połączony z uchwytem. Jego celem jest równomierne dostarczanie płynnych przypraw (octu, wina, oleju itp.) do gotowanej potrawy: płyn wlewa się do lejka, z którego przez mały otwór stopniowo spływa do garnka. Ponadto wiele z tych uchwytów-dozowników ma dwa przeznaczenia – ich kształt pozwala na odłożenie pokrywki uchwytem w dół i wykorzystanie go jako podstawki dla gorących naczyń.
- Odpowietrznik pary. Obecność otworu parowego w pokrywie garnka. Wysokie ciśnienie pary jest dobre w szybkowarach (patrz "Typ"), ale przy normalnej pracy nie zawsze jest to pożądane, ponieważ może doprowadzić do powstania piany i „wylewania się” przygotowanego produktu, ze wszystkimi związanymi z tym problemami – takimi jak zanieczyszczenie kuchenki, czy nawet wygasły gaz. Aby tego uniknąć, musisz lekko otworzyć pokrywkę, odsuwając ją od środka patelni. Stwarza to jednak kolejne niebezpieczeństwo – pokrywka nie jest dobrze umieszczona i może się zsunąć, jeśli nie zostanie prawidłowo umieszczona. Odpowietrznik pary eliminuje obie niedogodności: pokrywka może leżeć bezpiecznie w swoim miejscu, a nadciśnienie nadal będzie się upuszczać.
- Otwór do odcedzania. Obecność specjalnego elementu w konstrukcji garnka, która ułatwia odprowadzanie z niej cieczy. Nazwa „dziura” jest dość dowolna – zwykle odnosi się do dziobka lub rowka na górnej krawędzi garnka. Taki rowek ukierunkowuje i zawęża przepływ płynu, co jest bardzo przydatne podczas spuszczania do innego naczynia, zwłaszcza jeśli naczynie to ma wąską szyjkę (np. gdy trzeba wlać świeżo zaparzony kompot do butelki). A w najbardziej zaawansowanych wersjach przewidziana jest również osobliwa konstrukcja pokrywy: w tej części, która znajduje się naprzeciwko zaworu odpływowego, wykonane są otwory lub zainstalowana jest siatka. Dzięki temu pokrywka może pełnić funkcję sitka, uwalniając płyn z garnka i zatrzymując w nim pozostałą zawartość.
- Wielowarstwowe dno. Obecność wielowarstwowego dna w konstrukcji garnka. Funkcja ta jest najczęściej wykorzystywana w modelach stalowych, rzadziej w aluminiowych (patrz „Materiał”). Takie dno ma najczęściej trzy warstwy: zewnętrzną i wewnętrzną z głównego materiału patelni, a między nimi znajduje się warstwa pośrednia z innego materiału, który jest bardziej przewodzący i intensywnie podnoszący ciepło (na przykład, miedź). Dzięki temu zapewnione jest znacznie szybsze i bardziej równomierne nagrzewanie, a takie naczynia stygną wolniej niż jednowarstwowe.
- Skala pomiarowa. Specjalna skala umieszczona na wewnętrznej stronie patelni pozwala z pewnym stopniu dokładności określić objętość produktów w środku. Funkcja ta jest szczególnie przydatna dla tych, którzy lubią gotować według przepisów.
- Odpinane uchwyty. Możliwość odpięcia rączki (lub rączek) od garnka. Funkcja ta ma dwa główne cele. Po pierwsze, sprawia, że naczynia są bardziej zwarte, co jest przydatne przy przechowywaniu i transporcie. Po drugie, taka możliwość często jest krytyczna przy używaniu naczyń w piekarniku (patrz wyżej): długi uchwyt może tam po prostu się nie zmieścić, a niektóre materiały (patrz „Uchwyty”) w zasadzie nie są przeznaczone do piekarnika.