Tryb nocny
Polska
Katalog   /   Komputery   /   Podzespoły   /   Zasilacze

Porównanie Chieftec Core BBS-700S vs Chieftec Proton BDF-750C

Dodaj do porównania
Chieftec Core BBS-700S
Chieftec Proton BDF-750C
Chieftec Core BBS-700SChieftec Proton BDF-750C
Porównaj ceny 15Porównaj ceny 5
Opinie
0
0
38
TOP sprzedawcy
Główne
Certyfikat 80 PLUS Gold. Platforma CWT. Szeroki zakres napięcia wejściowego.
Moc linii +12 V jest równa nominalnej mocy zasilania. Cała gama dostępnych zabezpieczeń.
Moc700 W750 W
StandardATXATX
Dane techniczne
Typ PFCaktywneaktywne
Sprawność85 %85 %
Chłodzenie1 wentylator1 wentylator
Średnica wentylatora120 mm140 mm
Rodzaj łożyskaślizgoweślizgowe
Certyfikat80+ Gold80+ Bronze
Standard ATX 12V v.2.32.3
Złącza zasilania
Zasilanie MB/CPU24+8 (4+4) pin24+8 (4+4) pin
SATA6 szt.6 szt.
MOLEX3 szt.3 szt.
PCI-E 8pin (6+2)4 szt.4 szt.
Floppy
Okablowanienie modularnemodularne
Przewody w oplocie
Długość kabli
MB650 mm500 mm
CPU650 mm550 mm
SATA500 mm450 mm
MOLEX500 mm450 mm
PCI-E500 mm500 mm
Wydajność prądowa i moc
+3.3V22 А22 А
+5V22 А22 А
+12V158 А62.5 А
-12V0.3 А0.3 А
+5Vsb2.5 А2.5 А
Moc +12V696 W750 W
Zasilanie +3.3V +5V120 W120 W
Moc -12V3.6 W3.6 W
Moc +5Vsb12.5 W12.5 W
Dane ogólne
Zabezpieczenie przed zbyt wysokim napięciem wyjściowym (OVP)
Zabezpieczenie przed przeciążeniem (OPP)
Zabezpieczenie przed zwarciem (SCP)
ZabezpieczeniaSIP, UVP, OCP, OTP, AFC
Gwarancja producenta2 lata2 lata
Wymiary (WxSxG)87x150x140 mm87x150x160 mm
Waga1.72 kg2.2 kg
Data dodania do E-Katalogkwiecień 2019październik 2017

Moc

Moc wyjściowa zasilacza, czyli maksymalna moc, jaką jest on w stanie dostarczyć do systemu. Aby komputer działał wydajnie, zasilanie musi być wyższe niż całkowity pobór mocy systemu przy maksymalnym obciążeniu. To ostatnie można obliczyć sumując moc poszczególnych elementów, jednak generalnie dla konfiguracji biurowych za wystarczającą uważa się moc około 400 W450 W, dla przeciętnych konfiguracji gamingowych – około 600 W (500 W, 550 W, 650 W, 700 W, 750 W), a dla najwyższych – moc 800 W i więcej (850 W, 1000 W, a nawet więcej niż 1 kW).

Średnica wentylatora

Średnica wentylatora (wentylatorów) w układzie chłodzenia zasilacza.

Duża średnica pozwala na dobrą wydajność przy stosunkowo niskich obrotach, co z kolei zmniejsza hałas i zużycie energii. Duże wentylatory są jednak droższe od małych i zajmują dużo miejsca, co wpływa na ogólną wielkość zasilacza. Podkreślamy też, że mały wentylator nie jest jeszcze oznaką taniego zasilacza – taki sprzęt można spotkać również w dość zaawansowanych modelach przez wzgląd na zmniejszenie wymiarów.

Jeśli chodzi o konkretne średnice, najmniejszą wartością, jaką można znaleźć we współczesnych zasilaczach konsumenckich, jest 80 mm. Najpopularniejsza opcja to 120 mm, ten rozmiar daje dobrą wydajność i stosunkowo niski poziom hałasu przy rozsądnej cenie i wymiarach. Nieco rzadziej spotykane są większe średnice – 135 mm i 140 mm.

Certyfikat

Posiadanie przez zasilacz certyfikatu 80+ lub jego brak. Ten certyfikat wskazuje na wysoką wydajność energetyczną: aby go uzyskać, sprawność (patrz wyżej) musi wynosić co najmniej 80%, przy czym w różnych trybach (20%, 50% i 100% maksymalnego załadunku). Istnieje kilka stopni 80+:

- 80+. Oryginalna wersja certyfikatu zakładająca sprawność co najmniej 82% (co najmniej 85% przy 50% obciążeniu).

- 80+ White. Druga nazwa oryginalnego certyfikatu 80+ (patrz wyżej).

- 80+ Bronze - sprawność nie mniejsza niż 85% (dla połowy załadunku - 88%).

- 80+ Silver - odpowiednio 87% (90% dla połowy załadunku).

- 80+ Gold - 89% (92% dla połowy załadunku).

- 80+ Platinium - 90% (94% dla połowy załadunku).

- 80+ Titanium - 94% (96% dla połowy załadunku).

Współczynnik mocy (patrz „Rodzaj układu PFC”) musi wynosić co najmniej 0,9 dla niższych poziomów i co najmniej 0,95 dla poziomu Platinum. Należy również zauważyć, że w przypadku nadmiarowego zasilania używanego w systemach serwerowych wymagania dotyczące sprawności są nieco niższe.

Okablowanie

Okablowanie zastosowane w zasilaczu.Według tego parametru rozróżnia się urządzenia modularne, częściowo modularne i niemodularne, oto ich cechy:

- Niemodularne. Klasyczna wersja konstrukcji, która od samego początku stosowana była w zasilaczach komputerowych i do dziś nie traci na popularności. Przewody w takim okablowaniu mają nieusuwalną konstrukcję, a podłączenie dodatkowych kabli nie jest przewidziane. W efekcie użytkownik ma do czynienia tylko z kablami dostarczonymi przez producenta, bez możliwości ich usunięcia lub wymiany (jedyne dostępne modyfikacje to montaż dodatkowych akcesoriów, takich jak przedłużacz czy rozgałęźnik). Z tego powodu takie zasilacze są mniej wygodne niż modularne i częściowo modularne: ich przewody są często nadmiernie długie, a część z nich w ogóle nie jest używana, a taka „ekonomia” dodatkowo zaśmieca obudowę, utrudniając cyrkulację powietrza i wydajność chłodzenia. Wady te jednak można zredukować prawie do zera dzięki starannemu doborowi zasilaczy i starannemu okablowaniu; i same w sobie systemy niemodularne są niezawodne i jednocześnie tanie. To właśnie dzięki tym cechom są one w naszych czasach najczęściej spotykane.

- Modularne. Systemy, w których każdy kabel jest odpinany; do mocowania przewodów służą specjalne gniazda. Dzięki tej konstrukcji można optymalnie zorganizować przestrzeń wewnątrz komputera - na przykład usunąć niepotrzebne przewody, aby nie...zakłócały cyrkulacji powietrza w jednostce systemowej; zamienić zbyt długi kabel na krótszy (lub odwrotnie); zamienić kable itp. Jednocześnie okablowanie modularne jest znacznie droższe niż niemodularne, podczas gdy jest uważane za nieco mniej niezawodne ze względu na obecność „słabych punktów” w postaci wyjmowanych uchwytów kablowych.

- Częściowo modularne. Swego rodzaju kompromis między opisanymi powyżej opcjami: część przewodów w takich zasilaczach jest nieusuwalna, część wyposażona jest w mocowania modularne. Pozwala to częściowo połączyć zalety i zrekompensować wady obu systemów: zasilacze półmodularne są tańsze i bardziej niezawodne niż modularne, a jednocześnie wygodniejsze niż niemodularne. Z reguły w systemach tego typu konstrukcję nieusuwalną mają najważniejsze przewody, które praktycznie na pewno są używane podczas montażu komputera, a kable wtórne są wyposażone w zdejmowane łączniki i można je usunąć w razie potrzeby. Jednak konkretne cechy zasilacza częściowo modularnego należy wyjaśnić osobno.

Przewody w oplocie

Przewody jednostki systemowej z zestawu - wszystkie lub przynajmniej niektóre - posiadają oplot.

Ta cecha ma pozytywny wpływ na niezawodność, czyniąc przewód tak odpornym na załamania, ścieranie, silny nacisk i inne podobne czynniki, jak to tylko możliwe; zapewnia również dodatkową ochronę przed przypadkowym kontaktem z ostrymi przedmiotami (na przykład podczas naprawy komputera). Wadami przewodów w oplocie, oprócz zwiększonego kosztu, są również zwiększona grubość i większa sztywność niż w przypadku podobnych kabli w konwencjonalnej izolacji. Może to powodować pewne trudności podczas organizowania przestrzeni wewnątrz jednostki systemowej.

+12V1

Maksymalny prąd, jaki zasilacz jest w stanie dostarczyć do pierwszej linii zasilającej +12V.

Aby uzyskać więcej ogólnych informacji na temat linii zasilających, zobacz „+3.3 V”. Warto w tym miejscu wspomnieć, że 12V jest najpopularniejszym napięciem wśród złączy zasilających komputery. Wykorzystywane jest w prawie wszystkich tego typu złączach (z kilkoma wyjątkami), a niektóre wtyczki (na przykład dodatkowy zasilacz PCI-E dla 6 lub 8 złączy) wykorzystują tylko linie 12-woltowe - i to w formacie +12V. A podział zasilania +12V na kilka oddzielnych linii jest stosowany ze względów bezpieczeństwa - w celu zmniejszenia prądu płynącego przez każdy pojedynczy przewód, a tym samym zapobieżenia niepotrzebnemu obciążeniu i przegrzaniu okablowania. Jednak niektórzy producenci nie wskazują maksymalnego prądu dla poszczególnych linii +12V i podają tylko ogólną wartość w specyfikacji; w takich przypadkach liczba ta jest wskazywana w niniejszym punkcie.

Moc +12V

Maksymalna moc, jaką zasilacz jest w stanie dostarczyć do linii zasilającej +12V.

Aby uzyskać więcej informacji na temat linii zasilających, zobacz „Maksymalny prąd i moc”. Warto w tym miejscu wspomnieć, że 12V jest najpopularniejszym napięciem wśród złączy zasilających komputery. Wykorzystywane jest w prawie wszystkich tego typu złączach (z kilkoma wyjątkami), a niektóre wtyczki (na przykład dodatkowy zasilacz PCI-E dla 6 lub 8 złączy) wykorzystują tylko linie 12-woltowe - i to w formacie +12V. Tak więc wskaźnik ten jest jedną z najważniejszych cech każdego zasilacza.

Zauważ, że wiele zasilaczy ma kilka oddzielnych linii zasilających +12V. W takich przypadkach wskazuje się tutaj całkowitą moc, która z reguły jest równo dzielona między liniami.

Zabezpieczenia

Obwody zabezpieczające zapewnione w zasilaczu. Oprócz opisanych powyżej OVP (zabezpieczenie przed zbyt wysokim napięciem wyjściowym), OPP (zabezpieczenie przed przeciążeniem) i SCP (zabezpieczenie przeciwzwarciowe), we współczesnych zasilaczach mogą się zapewniać następujące funkcje bezpieczeństwa:

- OCP. Zabezpieczenie przed przeciążeniem na oddzielnych liniach wyjściowych zasilacza. Różni się od OPP tym, że uwzględnia nie całkowity pobierany prąd, ale prąd na każdym wyjściu osobno.

- UVP. Zabezpieczenie przed zbyt niskim napięciem na liniach wyjściowych zasilacza. W przypadku niektórych komponentów takie napięcie jest tak samo niepożądane, jak podwyższone: na przykład dysk twardy o zmniejszonej mocy nie może obracać płyt do wymaganych prędkości. Zazwyczaj UVP jest wyzwalane, gdy napięcie spada o 20 - 25%.

- OTP. Zabezpieczenie przed przegrzaniem poszczególnych podzespołów zasilacza.

- SIP. Zabezpieczenie przed przepięciami jest w rzeczywistości wbudowanym stabilizatorem zdolnym do pewnego stopnia wygładzić te przepięcia. Funkcja ta nie eliminuje potrzeby stosowania zewnętrznego stabilizatora, ale zwiększa ogólną skuteczność ochrony.

- AFC. Nie tyle funkcja zabezpieczająca, co funkcja „energooszczędna”: automatyczna kontrola prędkości wentylatora, która pozwala na zmianę prędkości w zależności od załadunku i rzeczywistego rozpraszania ciepła przez zasilacz. Oprócz oszczędności energii, ta regulacja zmniejsza również zużyci...e ruchomych części chłodnicy.

- CE. Zgodność zasilacza z dyrektywami Unii Europejskiej dotyczącymi wydajności energetycznej i bezpieczeństwa.

- CB. Zgodność zasilacza z dyrektywami IEC (Międzynarodowej Komisji Elektrotechnicznej) dotyczącymi bezpieczeństwa sprzętu i komponentów elektrycznych.

- FCC. Zgodność zasilacza z dyrektywami FCC (Federalnej Komisji Łączności), przede wszystkim w zakresie zakłóceń elektromagnetycznych.

- CCC. Zgodność zasilacza z wymaganiami stawianymi do oficjalnej certyfikacji na rynku chińskim (ChRL).

- KC. Zgodność zasilacza z wymaganiami stawianymi do oficjalnej certyfikacji na rynku Korei Południowej.

- BSMI. Zgodność zasilacza z wymaganiami stawianymi do oficjalnej certyfikacji na rynku tajwańskim.

- RCM. Zgodność zasilacza z wymaganiami stawianymi do oficjalnej certyfikacji na rynku australijskim i nowozelandzkim. Wymagania RCM dotyczą przede wszystkim bezpiecznego użytkowania i kompatybilności elektromagnetycznej.

- TUV-RH. Zgodność zasilacza z kryteriami certyfikatu TÜV Rheinland Group - jednej z największych i najbardziej renomowanych światowych firm audytorsko-certyfikujących. Najczęściej chodzi o certyfikat TÜV-Mark Approval, który zaświadcza, że poszczególne części urządzenia (obudowa, płyty, części, przełączniki itp.) spełniają wymagania bezpiecznego użytkowania.

- cTUVus. Kolejna certyfikacja przeprowadzana przez wspomnianą już Grupę TÜV Rheinland. W tym przypadku chodzi o zgodność zasilacza z wymogami technicznymi niezbędnymi do dopuszczenia na rynek USA i Kanady. Certyfikat cTUVus ma taką samą ważność jak certyfikaty wydawane bezpośrednio przez upoważnione organy tych krajów.

- EAC. Zgodność zasilacza z wymaganiami technicznymi Euroazjatyckiej Unii Gospodarczej (dawniej Unii Celnej).
Dynamika cen
Chieftec Core często porównują
Chieftec Proton często porównują