Porównanie JBL Bar 2.1 Deep Bass vs JBL Bar 2.1

Obsługa przez projektor funkcji wirtualnego dźwięku przestrzennego.

Istotą tej funkcji jest to, że dzięki specjalnym ustawieniom dźwięku i odbiciu fal dźwiękowych od ścian pomieszczenia, słuchacz słyszy więcej kanałów niż jest w rzeczywistości obecnych w projektorze (patrz „Format dźwięku”). Na przykład system 3.1 z wirtualnym dźwiękiem przestrzennym może generować dźwięk podobny do dźwięku przestrzennego 5.1. Pozwala to na osiągnięcie efektu „zanurzenia” w dźwięk bez zwiększania liczby kanałów i kosztu projektora. Natomiast wierność takiego dźwięku jest zwykle zauważalnie gorsza niż prawdziwego dźwięku przestrzennego, a ogólna jakość w dużym stopniu zależy od cech konkretnego pomieszczenia.

Należy zaznaczyć, że funkcja wirtualnego dźwięku przestrzennego jest podawana dla systemów w formacie 2.0, 2.1, 3.0, 3.1. W bardziej zaawansowanych systemach wielokanałowych istnieją dodatkowe kanały do ​​odtwarzania dźwięku przestrzennego.

Wartość czułości określa głośność projektora po przyłożeniu do niego sygnału o określonej mocy. Przy tej samej mocy sygnału wejściowego i impedancji, bardziej czuły system generuje większą głośność.

Parametr ten jest ważny przede wszystkim podczas obsługi projektora ze wzmacniaczem zewnętrznym. Jednocześnie modele ze wskaźnikami do 88 dB są uważane za nieczułe, 88 - 92 dB - średnio, ponad 92 dB - o wysokiej czułości.

Dekoder można ogólnie określić jako standard, w którym nagrywany jest dźwięk cyfrowy (często wielokanałowy). Do normalnego odtwarzania takiego dźwięku urządzenie musi obsługiwać odpowiedni dekoder. Pierwszymi jaskółkami dekodowania wielokanałowego były Dolby Digital i DTS, stopniowo ulepszane i uzupełniane o nowe funkcje. Ostatnie w 2020 roku to dekodery Dolby Atmos i DTS X.

— Dolby Atmos. Dekoder, który wykorzystuje nie sztywny podział dźwięku na kanały, ale przetwarzanie obiektów audio, dzięki czemu może być używany z prawie dowolną liczbą kanałów w systemie odtwarzającym - dźwięk zostanie podzielony między kanałami tak, aby każdy obiekt audio był słyszalny jak najbliżej zamierzonego miejsca. W przypadku Dolby Atmos głośniki sufitowe (lub głośniki skierowane w sufit) są uważane za wysoce pożądane. Jednak w ostateczności można się bez nich obejść.

— DTS X. Analog do Dolby Atmos opisanego powyżej, gdy dźwięk jest rozprowadzany nie przez oddzielne kanały, ale przez obiekty audio. Sygnał cyfrowy zawiera informacje o tym, gdzie (zgodnie z intencją reżysera) powinien znajdować się słyszalny przez użytkownika obiekt i w jaki sposób powinien się poruszać, a procesor urządzenia odtwarzającego przetwarza te informacje i określa, jak dokładnie dźwięk ma być rozłożony na dostępne kanały w celu uzyskania wymaganej lokalizacji. Dzięki temu DTS X nie jest przywiązany do określonej liczby kanałów dźw...iękowych – może ich być tyle, ile chcesz, system automatycznie podzieli dźwięk na nie, osiągając pożądany dźwięk. Zwróć też uwagę, że ten dekoder umożliwia oddzielną regulację głośności okien dialogowych. Osobnym wariantem DTS X jest dekoder DTS Virtual:X, który zapewnia dźwięk przestrzenny bez konieczności stosowania dodatkowych głośników skierowanych do góry w soundbarze. Aby osiągnąć pożądany efekt, DTS Virtual:X może posługiwać się tylko na dwoma kanałami i oddzielnym subwooferem. br>
— IMAX Enhanced. Certyfikat i IMAX Enhanced jest przyznawany urządzeniom, które spełniają wymagania jakości dźwięku firmy IMAX Corporation. W połączeniu z technologią audio DTS zapewnia ona autorską jakość dźwięku jak w kinie IMAX. Najbardziej dokładne odtwarzanie takiego dźwięku jest możliwe w urządzeniach z dużą liczbą kanałów (5.1 lub więcej). Należy pamiętać, że aby uzyskać w pełni wciągające wrażenia, certyfikacja IMAX Enhanced musi obejmować także urządzeń wideo do odtwarzania treści (telewizor, projektor itp.).

— USB A. W tym przypadku chodzi o złącze USB, które umożliwia podłączenie zewnętrznych urządzeń pamięci masowej (pendrive'ów, dysków twardych) do projektora i bezpośrednie odtwarzanie z nich treści. Jednocześnie modele z wyjściami wideo (patrz poniżej) często mogą pełnić funkcję odtwarzacza multimedialnego, wysyłając sygnał wideo do telewizora lub innego zewnętrznego ekranu.

— mini-Jack (3,5 mm). Samo złącze 3,5 mm może być używane w różnych typach interfejsów; w tym przypadku chodzi o wejście liniowe audio z gniazdem mini-Jack. Wejście to służy głównie do podłączenia przenośnego sprzętu audio (odtwarzaczy, smartfonów) do projektora dźwięku.

— RCA. Technicznie rzecz biorąc, RCA (potocznie „cinch”) to rodzaj złącza, które można stosować w różnych interfejsach. Jednak termin „wejście RCA” zwykle odnosi się tylko do wejść liniowych do podłączenia sygnału analogowego w formacie stereo. Zauważ, że to wejście składa się z dwóch gniazd dla kabli RCA, gdyż jednym kablem można przesyłać tylko jeden kanał audio.

— Optyczne. Złącze do podłączenia cyfrowego sygnału audio za pomocą kabla światłowodowego TOSLINK. Interfejs ten umożliwia wielokanałową transmisję dźwięku i jest praktycznie odporny na zakłócenia elektryczne; jego wadą jest kruchość kabla.

— Koaksjalne S/P-DIF. Złącze d...o podłączenia cyfrowego sygnału audio kablem elektrycznym z wtyczką RCA (nie mylić z opisanym powyżej liniowym RCA). Podobne do wejścia optycznego opisanego powyżej, w szczególności możliwością przesyłania dźwięku wielokanałowego przez pojedyncze złącze. Jednocześnie kabel koaksjalny, z jednej strony, nie jest tak delikatny, a z drugiej - jest wrażliwy na zakłócenia elektryczne (dlatego do takiego połączenia wskazane jest zastosowanie specjalnego przewodu ekranowanego).

— Kompozytowe. W tym przypadku chodzi nie o pełnoformatowy kompozytowy interfejs z trzema złączami, który umożliwia przesyłanie sygnałów audio i wideo, ale tylko o jedno złącze do pracy z wideo. A ponieważ projektory dźwięku nie odtwarzają obrazu, wejście kompozytowe służy do przesyłania sygnału wideo przez projektor do innego urządzenia, takiego jak telewizor. Kompozytowy interfejs wideo nie pozwala na pracę z HD i nie jest wysokiej jakości; jednak jest szeroko rozpowszechniony i może być używany nawet do pracy z przestarzałym sprzętem wideo. Zazwyczaj to wejście wykorzystuje żółtą wtyczkę RCA.

— Komponentowe. Wejście przeznaczone do odbioru analogowego sygnału wideo w celu dalszej transmisji do innego urządzenia - telewizora, projektora wideo itp. Połączenie to wykorzystuje zwykle trzy złącza RCA, z których każde zawiera własny komponent sygnału wideo (stąd nazwa). Dzięki temu interfejs komponentowy ma dobrą przepustowość i jakość obrazu, pozwala na pracę z HD i jest uważany za najbardziej zaawansowany współczesny standard analogowego wideo.

— Wejście sterowania podczerwienią. Złącze do podłaczenia zewnętrznego odbiornika pilota na podczerwień. Odpowiednio umieszczony, taki odbiornik pozwoli na korzystanie z pilota nawet w miejscach, gdzie sygnał z pilota nie może dotrzeć do głównego (wbudowanego) czujnika - np. w innym pomieszczeniu. Zwróć uwagę, że rolę odbiornika może pełnić nie tylko wyspecjalizowane urządzenie, ale także inny element systemu audio - na przykład wzmacniacz z wyjściem sterowania podczerwienią.

Wersja interfejsu HDMI obsługiwana przez soundbar.

Aby uzyskać szczegółowe informacje na temat samego interfejsu, patrz powyżej („Wejście HDMI”, „Wyjście HDMI”), a jego wersje różnią się przede wszystkim przepustowością. Oto opcje, które są używane w naszych czasach:

— v 1.4. Najwcześniejsza z rozpowszechnionych wersji, która jednak ma całkiem przyzwoite możliwości: w szczególności obsługuje wideo 4096x2160 przy 24 kl./s, a w Full HD częstotliwość odświeżania może osiągnąć 120 kl./s, co już pozwala na pracę z 3D. Posiada dwie modyfikacje - v.1.4a i v.1.4b - które różnią się od oryginału głównie nieco rozszerzonymi możliwościami pracy z trójwymiarową zawartością.

— v 2.0. Wersja wprowadzona w 2013 roku. Zwiększona przepustowość umożliwia obsługę wideo 4K z szybkością klatek do 60 kl./s, a także do 32 kanałów audio i do 4 strumieni audio jednocześnie. Ta wersja ma również dwa rozszerzenia: w aktualizacji v.2.0a dodano obsługę HDR, w v.2.0b funkcja ta została ulepszona i rozszerzona.

— v 2.1. Aktualizacja standardu HDMI wydana w 2017 roku. Wśród głównych innowacji - dodano obsługę wideo 8K i 10K z prędkością do 120 kl./s, ulepszono możliwości pracy z HDR. Warto jednak wziąć pod uwagę, że wszystkie te funkcje są dostępne tylko przy użyciu specjalnych kabli HDMI Ultra High Speed.

Średnica głośników wysokotonowych (tweeterów) zainstalowanych w projektorze dźwięku. Im większa średnica głośnika, tym wyższa może być jego moc, ale niższy zakres działania. Dlatego głośniki wysokotonowe z reguły mają niewielkie wymiary, a wymaganą moc może zapewnić ich łączna liczba (patrz wyżej).

Średnica głośników niskotonowych (lub kombinowanych głośników niskotonowych i średniotonowych w systemach dwudrożnych) zainstalowanych w projektorze dźwięku. W przypadku głośników z tego zakresu szczególnie ważny jest duży rozmiar – to właśnie stożki o dużej średnicy najlepiej sprawdzają się przy niskich częstotliwościach, zapewniając jednocześnie dobrą moc. Uważa się, że dla głowicy działającej w formacie subwoofera pożądany jest rozmiar co najmniej 200 mm. Jednak ogólny zakres głośników niskotonowych może być stosunkowo niewielki.

Obecność własnego wyświetlacza w konstrukcji soundbara.

Jako wyświetlacze z reguły stosuje się małe ekrany z najprostszymi matrycami LCD. Taki ekran może wyświetlać różne informacje serwisowe: poziom głośności, tryb pracy, aktywne wejścia i wyjścia, ustawienia korektora itp. Dzięki temu sterowanie jest łatwiejsze i bardziej intuicyjne.

Możliwości sterowania soundbarem, oprócz standardowego przycisku z obudowy urządzenia, obejmują również sterowanie z pilota, pilota do telewizora, do którego podłączone są głośniki, poprzez aplikację ze smartfona lub tabletu oraz w niektórych przypadkach za pomocą asystenta głosowego. Bardziej szczegółowo o każdym z nich:

- Pilot. Obecność w zestawie klasycznego pilota na czujnikach podczerwieni, podobnie jak te stosowane w telewizorach. Może zawierać znacznie więcej funkcji ustawień niż elementy sterujące na obudowie urządzenia i naturalnie pozwala uprościć kontrolę nad soundbarem.

- Pilot do telewizora (HDMI-CEC). Podłączenie soundbara przez port HDMI umożliwia sterowanie nim za pomocą pilota do telewizora za pośrednictwem protokołu HDMI-CEC. Takie rozwiązanie zmniejszy liczbę pilotów w pomieszczeniu i ułatwi ich ustawienia. Funkcjonalność pilota „nienatywnego” może być jednak ograniczona. W takim przypadku kompatybilność telewizora i soundbara można osiągnąć przy użyciu innych protokołów (niekoniecznie HDMI-CEC).

- Sterowanie ze smartfona. Możliwość sterowania soundbarem poprzez aplikację. Ułatwia to „odnalezienie” pilota, bo telefon jest zawsze pod ręką. Aplikacja posiada również rozbudowane opcje ustawień i takie sterowanie z dużym prawdopodobieństwem może być obsługiwane przez telewizor, co pozwala na wyk...onywanie absolutnie dowolnych poleceń ze smartfona dla komfortowego spędzania czasu przed telewizorem.

- Asystent głosowy. Nie chodzi tu o asystenta wbudowanego w sam soundbar, ale o kompatybilność z urządzeniami zewnętrznymi, które mają tę funkcję (np. ze smartfonem lub tabletem). Ale nawet ta kompatybilność pozwala na wydawanie poleceń do projektora głosowego - jest to często wygodniejsze niż bardziej tradycyjne metody sterowania. Konkretny zestaw obsługiwanych poleceń i języków może się różnić w zależności od asystenta głosowego i jego konkretnej wersji. Do najpopularniejszych dziś należą Google Assistant, Apple Siri, Amazon Alexa.