Porównanie Canon EOS R8 body vs Canon EOS R6 body

Wynik, który otrzymał aparat w rankingu DxOMark.

DxOMark jest jednym z najpopularniejszych i najbardziej autorytatywnych zasobów do testowania aparatów przez ekspertów. Zgodnie z wynikami testu aparat otrzymuje określoną liczbę punktów; im więcej punktów, tym wyższa ocena końcowa.

Całkowita liczba pojedynczych punktów światłoczułych (pikseli) znajdujących się w matrycy aparatu. Wskazywana w megapikselach - milionach pikseli.

Całkowita liczba Mpx jest z reguły większa niż liczba megapikseli, z których bezpośrednio zbudowana jest klatka (więcej szczegółów można znaleźć w „Efektywna liczba Mpx”). Wynika to z obecności obszarów usługowych na matrycy. Ogólnie rzecz biorąc, parametr ten jest bardziej odniesieniem niż praktycznie istotnym: większa całkowita liczba Mpx przy tym samym rozmiarze i efektywnej rozdzielczości oznacza nieco mniejszy rozmiar każdego piksela, a co za tym idzie, zwiększone prawdopodobieństwo szumu (szczególnie przy wysokich wartościach ISO).

Liczba pikseli (megapikseli) matrycy bezpośrednio zaangażowanych w konstrukcję obrazu to w rzeczywistości liczba punktów, z których zbudowany jest zrobiony obraz. Niektórzy producenci, oprócz tego parametru, wskazują również całkowitą liczbę megapikseli, biorąc pod uwagę obszary usługowe matrycy. Jednak za główny wskaźnik uważa się efektywną liczbę megapikseli - to ona bezpośrednio wpływa na maksymalną rozdzielczość wynikowego obrazu (patrz „Maksymalny rozmiar obrazu”).

Megapiksel to 1 milion pikseli. Duża liczba megapikseli zapewnia wysoką rozdzielczość wykonywanych zdjęć, jednak nie jest gwarancją wysokiej jakości obrazu - wiele zależy również od wielkości matrycy, jej światłoczułości (patrz odpowiednie punkty), a także sprzętowych i programowych narzędzi do przetwarzania obrazu używanych w aparacie. Należy pamiętać, że dla małych matryc wysoka rozdzielczość bywa czasem raczej wadą niż zaletą - takie sensory są bardzo podatne na pojawienie się szumów w obrazie.

Maksymalna rozdzielczość zdjęć, wykonywanych przez aparat w trybie normalnym (nie panoramicznym). W rzeczywistości w tym punkcie podaje się najwyższą rozdzielczość zdjęcia - w pikselach w pionie i poziomie, na przykład 3000x4000. Wskaźnik ten zależy bezpośrednio od rozdzielczości matrycy: liczba pikseli nie może przekroczyć efektywnej liczby megapikseli (patrz wyżej). Na przykład dla 3000x4000 matryca musi mieć efektywną rozdzielczość co najmniej 3000*4000 = 12 milionów punktów, czyli 12 Mpx.

Teoretycznie im większa rozdzielczość zdjęcia, tym bardziej szczegółowy obraz, tym więcej zawiera on drobnych szczegółów. Jednocześnie ogólna jakość zdjęcia (w tym widoczność drobnych szczegółów) zależy nie tylko od rozdzielczości, lecz także od szeregu innych czynników technicznych i programowych; aby uzyskać więcej informacji, zobacz „Efektywna liczba megapikseli”.

Zakres czułości matrycy aparatu cyfrowego. W fotografii cyfrowej czułość jest wyrażana w tych samych jednostkach ISO, co w przypadku błony fotograficznej; jednak w przeciwieństwie do błony, czułość matrycy w aparacie cyfrowym można zmieniać, co daje zaawansowane możliwości regulacji parametrów fotografowania. Wysoka maksymalna czułość jest ważna, jeśli z aparatem używasz obiektywu o niskiej wartości przysłony (patrz „Wartość przysłony”), a także przy fotografowaniu słabo oświetlonych scen i szybko poruszających się obiektów; w tym drugim przypadku wysokie ISO pozwala na uzyskanie niskich czasów otwarcia migawki, co minimalizuje rozmycie obrazu. Należy jednak mieć na uwadze, że wraz ze wzrostem wartości ISO zwiększa się również poziom szumów zdjęć.

Metoda stabilizacji obrazu zapewniana przez aparat. Zwróć uwagę, że układy typu optycznego i z przesunięciem matrycy są czasami łączone pod pojęciem „prawdziwej” stabilizacji - ze względu na ich skuteczność. Więcej informacji znajdziesz poniżej.

Stabilizacja sama w sobie (niezależnie od zasady działania) pozwala skompensować efekt „drgania”, gdy aparat jest niestabilny - szczególnie podczas fotografowania z ręki. Jest to szczególnie ważne podczas robienia zdjęć ze znacznym powiększeniem lub długimi czasami naświetlania. Jednak w każdym przypadku funkcja ta zmniejsza ryzyko zepsucia kadru, dlatego aparaty ze stabilizacją są niezwykle powszechne. Zasady pracy mogą wyglądać następująco:

— Elektroniczna. Stabilizację zapewnia swego rodzaju „rezerwa” - obszar wzdłuż krawędzi matrycy, który początkowo nie uczestniczy w tworzeniu ostatecznego obrazu. Jeśli jednak elektronika aparatu wykryje drgania, kompensuje je, wybierając z rezerwy żądane fragmenty obrazu. Układy elektroniczne są niezwykle proste, kompaktowe, niezawodne i jednocześnie niedrogie. Jednak do ich działania trzeba przydzielić dość znaczną część matrycy - a zmniejszenie obszaru użytecznego sensora zwiększa poziom szumów i pogarsza jakość obrazu. W niektórych modelach stabilizacja elektroniczna jest włączana tylko przy niższych rozdzielczościach i nie jest dostępna przy pełnej wielkości klatki. Dlatego w czystej postaci ta opcja wyst...ępuje głównie w stosunkowo niedrogich aparatach z niewymienną optyką.

— Optyczna. Stabilizację przeprowadzaną przy przechodzeniu światła przez obiektyw zapewnia układ ruchomych soczewek i żyroskopów. W efekcie obraz trafia na matrycę już ustabilizowany, a do niego może być wykorzystany cały obszar sensora. Dlatego układy optyczne, pomimo ich złożoności i dość wysokich kosztów, są uważane za bardziej preferowane do robienia zdjęć wysokiej jakości niż elektroniczne. Osobno zauważamy, że w aparatach SLR i MILC (patrz „Rodzaj aparatu”) dostępność tej funkcji zależy od zainstalowanego obiektywu; dlatego w przypadku takich modeli stabilizacja optyczna nie jest w zasadzie wskazywana w naszym katalogu (nawet jeśli obiektyw z zestawu jest wyposażony w stabilizator).

— Z przesunięciem matrycy. Stabilizacja, realizowana poprzez przesuwanie matrycy „podążającej” za przesuniętym obrazem. Podobnie jak opisana powyżej optyczna, jest uważana za dość zaawansowaną opcję, chociaż generalnie jest nieco mniej skuteczna. Z drugiej strony, układy z przesunięciem matrycy mają poważne zalety - przede wszystkim taka stabilizacja zadziała niezależnie od specyfikacji obiektywu. W przypadku aparatów z niewymienną optyką oznacza to, że w obiektywie można obejść się bez stabilizatora optycznego i uczynić optykę prostszą, tańszą i bardziej niezawodną. W lustrzankach i aparatach MILC przesunięcie matrycy pozwala na wygodne użytkowanie nawet „niestabilizowanych” obiektywów, a przy zamontowanej „stabilizowanej” optyce oba układy współpracują ze sobą, a ich skuteczność jest bardzo wysoka. Ponadto przesunięcie matrycy jest nieco prostsze i tańsze niż tradycyjne stabilizatory optyczne.

— Optyczna i elektroniczna. Stabilizacja, łącząca obie powyższe opcje: początkowo działa na zasadzie optycznej, a gdy obiektyw nie wystarcza, podłączany jest układ elektroniczny. Zwiększa to ogólną skuteczność w porównaniu ze stabilizatorami czysto optycznymi lub czysto elektronicznymi. Z drugiej strony, wady obu opcji w takich układach są również łączone: optyka jest stosunkowo złożona i droga, a nie cała matryca jest wykorzystywana. Dlatego takie połączenie jest rzadkie, głównie w niektórych zaawansowanych cyfrowych kompaktach.

— Przesunięcie matrycy i elektroniczna. Inny rodzaj hybrydowych układów stabilizacji. Podobnie jak „optyczna + elektroniczna” poprawia ogólną skuteczność stabilizacji, ale jednocześnie łączy wady dwóch metod (są też podobne: komplikacja i wzrost kosztu aparatu plus spadek użytecznego obszaru matrycy). Dlatego ta opcja jest używana niezwykle rzadko - w pojedynczych modelach cyfrowych ultrazoomów i zaawansowanych kompaktach.

Formaty plików, w których aparat może nagrywać wideo. Biorąc pod uwagę, że nagrywany materiał przeznaczony jest do oglądania na zewnętrznym ekranie, warto upewnić się, że urządzenie odtwarzające (odtwarzacz DVD, centrum multimedialne itp.) jest w stanie pracować z odpowiednimi formatami. Jednocześnie wiele modeli aparatów może pełnić rolę odtwarzacza, podłączając się do telewizora przez wyjście audio/wideo lub HDMI (patrz odpowiednie punkty). A jeśli materiały wideo mają być oglądane na komputerze, nie należy w ogóle zwracać szczególnej uwagi na parametr ten: problemy z niekompatybilnością formatu w takich przypadkach pojawiają się rzadko i zwykle rozwiązuje się je instalując odpowiedni kodek.

— USB C. Uniwersalny interfejs USB wykorzystujący złącze typu C. Same w sobie porty USB (wszystkich typów) służą głównie do podłączania aparatu do komputera w celu kopiowania materiału, zarządzania ustawieniami, aktualizowania oprogramowania układowego itp. Złącze typu C jest porównywalne rozmiarem z wcześniejszymi miniUSB i microUSB, ale ma dwustronną konstrukcję, która umożliwia włożenie wtyczki z dowolnej strony. Dodatkowo USB C często korzysta ze standardu USB 3.1, co pozwala na osiągnięcie prędkości połączenia do 10 Gb/s - funkcja przydatna przy kopiowaniu dużych ilości treści.

— HDMI. Zintegrowany interfejs cyfrowy, który umożliwia przesyłanie wideo (w tym o wysokiej rozdzielczości) i dźwięku (nawet wielokanałowego) jednym kablem. Obecność takiego portu umożliwia wykorzystanie aparatu jako odtwarzacza: można go bezpośrednio podłączyć do telewizora, monitora, projektora itp. i przeglądać materiał na dużym ekranie. Jednocześnie możliwości nadawcze mogą obejmować nie tylko odtwarzanie wideo, ale także demonstrację zrobionych zdjęć w formie pokazu slajdów. Wejścia HDMI można znaleźć w większości współczesnych urządzeń wideo, a połączenie zwykle nie stanowi problemu.
Obecnie na rynku dostępnych jest kilka wersji interfejsu HDMI:

• v 1.4. Najstarsza z aktualnych wersji, wydana w 2009 roku. Niemniej jednak obsługuje wideo 3D, jest w stanie pracować z rozdzielczościami do 4096x2160 przy prędkości 24 kl./s, a w rozdzielczośc...i Full HD szybkość klatek może sięgać 120 kl./s. Oprócz oryginalnej wersji 1.4, są też ulepszone modyfikacje - v.1.4a i v.1.4b; są podobne w swoich głównych cechach, w obu przypadkach ulepszenia dotyczyły głównie pracy z treścią 3D.
• v 2.0 Znacząca aktualizacja HDMI wprowadzona w 2013 roku. W tej wersji maksymalna liczba klatek na sekundę w 4K wzrosła do 60 kl./s, także z nowości możemy wspomnieć o wsparciu dla ultrapanoramicznego formatu 21:9. W aktualizacji v.2.0a do możliwości interfejsu dodano obsługę HDR, w v.2.0b funkcja ta została ulepszona i rozszerzona.
• v 2.1. Pomimo podobieństwa nazwy do v.2.0, ta wersja, wydana w 2017 roku, była aktualizacją na bardzo dużą skalę. W szczególności została dodana obsługa 8K, a nawet 10K przy prędkościach do 120 kl./s, a także zostały rozszerzone możliwości pracy z HDR. Do tej wersji został wydany zastrzeżony kabel - HDMI Ultra High Speed, wszystkie możliwości v.2.1 są dostępne tylko przy użyciu kabli tego standardu, chociaż podstawowe funkcje mogą być używane z prostszymi przewodami.

— Wyjście słuchawkowe. Wyjście słuchawkowe umożliwia podłączenie słuchawek do aparatu. Z reguły jest to zwykłe złącze mini Jack 3.5 mm. Obecność takiego złącza zapewnia możliwość monitorowania dźwięku podczas nagrywania wideo w czasie rzeczywistym. Jest to szczególnie ważne przy nagrywaniu wywiadów, vlogów i innych audycji.

— Wejście mikrofonowe. Specjalistyczne wejście do podłączenia zewnętrznego mikrofonu do aparatu. Mikrofony zewnętrzne są znacznie lepsze od wbudowanych mikrofonów pod względem jakości dźwięku. Po pierwsze, nie są tak wrażliwe na „własne” dźwięki aparatu - od przycisków, pokręteł sterujących, silników ostrości itp. (a jeśli mikrofon korzysta z długiego kabla i nie jest przymocowany do korpusu, te dźwięki w ogóle nie będą słyszalne). Po drugie, same mikrofony zewnętrzne mają bardziej zaawansowane funkcje. Z drugiej strony, ich użycie jest uzasadnione głównie do profesjonalnego nagrywania wideo; dlatego obecność wejścia mikrofonowego z reguły odpowiada zaawansowanym możliwościom nagrywania wideo.

Parametr ten można po prostu opisać jako stopień powiększenia zapewniany przez wizjer w stosunku do tego, jak obraz jest widziany gołym okiem. Osobliwością współczesnych wizjerów jest to, że większość z nich ma wartość mnożnika ogniskowej mniejszą niż 1 - to znaczy nieco zmniejsza widoczny obraz.

Generalnie im większy parametr ten, tym większe obiekty wyglądają w wizjerze i tym łatwiej jest przez niego ustawić ostrość.