Dźwięk o wysokiej rozdzielczości: nowe doświadczenie starej muzyki

Jak to się wszystko zaczeło

Pierwszą rzeczą, którą należy wiedzieć, jest to, że nie ma jednego powszechnie akceptowanego standardu dźwięku wysokiej rozdzielczości i tak nazywa się różne rodzaje nagrań muzycznych. Wszystko zaczęło się od muzycznych płyt CD. W 1982 roku pojawił się standard Audio CD. A już w 1999 roku opracowano alternatywy wyższej jakości dla Super Audio CD (SACD) i DVD-Audio. Płyty te nie trafiły jednak do masowej dystrybucji i pozostają udziałem wąskiego kręgu entuzjastów.

Statystyki sprzedaży płyt muzycznych są raczej orientacyjne. Tak więc w 2003 roku, według RIAA, sprzedano 400 000 płyt DVD Audio, 1,3 miliona SACD i 745 milionów konwencjonalnych płyt CD. Jak widać, różnica między sprzedażą „superdysków” a zwykłymi płytami CD jest ogromna. Miłośnicy muzyki różnie oceniali, dlaczego SACD i DVD-Audio nie weszły do głównego nurtu. Niektórzy byli niezadowoleni z podziału płyt na dwa różne standardy, inni byli zmartwieni wysokimi kosztami odpowiednich odtwarzaczy i trudnością w zakupie płyt, a jeszcze inni narzekali, że ich ulubiona muzyka nie została wydana na „superpłytach”.

Bystrzy szefowie branży audio wyciągnęli z tej historii słuszne wnioski. Teraz oferują nam nagrania w wysokiej rozdzielczości jako pliki bez wad SACD i DVD-Audio. Nagrania High-Resolution Audio są dostępne w każdym miejscu na świecie (tam gdzie jest Internet), można je odtwarzać na różnym sprzęcie (poza drogimi rozwiązaniami dla entuzjastów, są opcje dla zwykłych konsumentów), nie ma wojny formatów (sprzęt zwykle odtwarza wszystkie rodzaje nagrań).

Nowa era

Rok 2015 można nazwać rokiem dźwięku o wysokiej rozdzielczości. Ponieważ producenci wydali sporo sprzętu kompatybilnego z Hi-Res Audio, a wytwórnie muzyczne z kolei zapowiadają ponowne wydanie dużej ilości starych płyt i zachwycają się wydaniem nowych albumów w wysokiej rozdzielczości. Co więcej, zmiany te dotyczą nie tylko zamożnych audiofilów, gotowych wyłożyć na swoje hobby ponad tysiąc dolarów, ale także zwykłych melomanów, którzy chcą słuchać muzyki w dobrej jakości. Na przykład Sony ożywiło legendarną serię odtwarzaczy Walkman z modelami odtwarzającymi dźwięk Hi-Res Audio, a dyskografia Iron Maiden (17 albumów i 2 kompilacje) zostanie ponownie wydana w Hi-Res Audio.

W przeciwieństwie do wideo w wysokiej rozdzielczości, nie ma jeszcze dokładnej definicji dźwięku Hi-Res Audio. Przyjęło się więc, że wszystkie nagrania są wywoływane w jakości lepszej niż konwencjonalne płyty Audio CD lub ich kopie w postaci plików. Nagrania w wysokiej rozdzielczości brzmią lepiej, ponieważ materiał muzyczny przechowywany jest z lepszymi parametrami niż nagrania CD - 24bit/96kHz lub więcej zamiast 16bit/44,1kHz. Różnica w liczbach jest imponująca, ale na ucho wzrost jakości nie jest tak zauważalny.

Nagrania w wysokiej rozdzielczości są bliższe źródłom analogowym niż CD i są bezstratne

„Nie słyszę różnicy między MP3 320 kb/s a FLAC.

„Jeśli tego nie słyszysz, to nie znaczy, że nie istnieje!”

Widziałeś takie dyskusje w sieci? To samo będzie teraz z FLAC i Hi-Res Audio. Historia kręci się w spiralę? To wygląda jak. Jeśli porównamy różnicę w jakości między MP3, FLAC i Hi-Res Audio a DVD, Blu-Ray i wideo 4K, to różnica jest zauważalnie większa w przypadku wideo. Zresztą, nawet jeśli różnice w jakości nie są tak duże, ale będą zauważalne. To prawda, tylko z dobrą technologią.

Szybkość transmisji dźwięku o wysokiej rozdzielczości jest kilkakrotnie większa niż w przypadku płyt CD, a jeszcze bardziej w przypadku MP3

Gdzie mogę uzyskać nagrania Hi-Res Audio?

Wiele firm fonograficznych wydaje lub będzie wydawać nagrania w jakości 24bit/96kHz i lepszej jako pliki. W tym giganci branżowi Warner Music, Universal i Sony Music, a także małe firmy, takie jak Blue Coast Records. Dzięki ich pracy w Hi-Res Audio reprezentowanych jest wiele popularnych trendów w muzyce i artystach. Dużo uwagi poświęca się muzyce rockowej i popowej, a także klasycznej i jazzowej. A liczba wydań muzyki alternatywnej, hip-hopu, ścieżek dźwiękowych do filmów itp. nie jest duża.

Miłośnikom muzyki proponujemy zarówno nagrania „starej” muzyki, jak klasyczne albumy (np. Imagine Johna Lennona), jak i nowości, jak The Pale Emperor Marilyn Manson. Co więcej, ważne jest, aby płyty z lat 60-80 były zazwyczaj remasterowane (mastering odbywa się w studio w nowy sposób). I wbrew przekonaniu niektórych konserwatywnych melomanów, że „remastery są złe”, czasem reedycje okazują się bardzo udane. Na przykład jak w projekcie Why Pink Floyd...? Więc nawet płyty, których już zmęczyłeś słuchaniem, mogą nabrać drugiego oddechu – będziesz miał powód, aby posłuchać swoich ulubionych (choć trochę nudnych) płyt, przynajmniej po to, by ocenić, czy jest różnica, czy nie.

Tak więc wybór muzyki jest świetny, ale gdzie można uzyskać nagrania Hi-Res Audio?

1. Źródłem legalnej treści są strony specjalne. Do najbardziej znanych należą www.hdtracks.com, www.highresaudio.com, www.nativedsd.com. Na nich można kupić albumy w różnych formatach i różnej jakości. Zwykle im lepsza jakość nagrania, tym wyższa jego cena. Chociaż wiele albumów jest dostępnych w tym samym formacie i w tej samej cenie.

2. W sieci można znaleźć różne witryny, które są źródłem nielegalnych treści: kopie nagrań z płyt SACD i DVD-Audio, kopie plików z witryn takich jak www.hdtracks.com oraz własna digitalizacja płyt winylowych. Nawiasem mówiąc, takie digitalizacje są unikalnym rodzajem treści, ponieważ są „produkowane” tylko przez amatorów do darmowej dystrybucji w sieci.

3. Usługi strumieniowego przesyłania muzyki mogą rozpocząć strumieniowanie dźwięku Hi-Res Audio w przewidywalnej przyszłości. Do tej pory popularne Apple Music, Google Play itp. nie obsługują tej opcji. Jednak Tidal (wraz z producentem sprzętu hi-fi Meridian) zademonstrował nowy standard przesyłania strumieniowego MQA i planuje uruchomić „nadawanie w wysokiej rozdzielczości” przez Internet w Wielkiej Brytanii w 2015 roku. Nawiasem mówiąc, ten duet nie jest przypadkowy. W końcu Tidal pozycjonuje się jako pierwszy serwis muzyczny z jakością dźwięku High Fidelity, a Meridian opracował standard DVD-Audio.

Czego słuchać?

Największy wkład w rozwój muzyki cyfrowej i Hi-Res Audio wniosły firmy japońskie. W szczególności Sony, Pioneer, Marantz zrobiły wiele zarówno w celu dystrybucji „superdysków”, jak i popularyzacji Hi-Res Audio w postaci plików. Tak więc Sony wzięło udział w rozwoju standardu SACD, Pioneer DV-AX10 stał się pierwszym odtwarzaczem odtwarzającym płyty SACD i DVD-Audio, a Marantz prawie wszystkie odtwarzacze CD odtwarzają płyty SACD. W ciągu ostatnich kilku lat japońscy giganci przemysłu zintensyfikowali swoje wysiłki. W 2013 roku firma Sony wprowadziła serię nowych produktów, od źródła po głośniki, które odtwarzają nagrania 24-bitowe/96kHz. Jednak inne firmy, nie tylko z Kraju Kwitnącej Wiśni, ale także z USA i Europy zaczęły prezentować swoje rozwiązania. Analizując ofertę produktową wielu firm w 2015 roku możemy wyciągnąć kilka optymistycznych wniosków.

Po pierwsze, jasne jest, że producenci starają się wdrażać obsługę Hi-Res Audio niemal wszędzie tam, gdzie jest to możliwe – od przenośnych odtwarzaczy po amplitunery AV. Możliwe, że już niedługo ta „cecha szczególna” stanie się nieodłączną cechą wysokiej jakości sprzętu. Po drugie, zauważamy, że aby połączyć nagrania w wysokiej rozdzielczości, nie trzeba kupować sprzętu Hi-Fi o przerażającej cenie. Możesz korzystać z produktów, które są mniej lub bardziej dostępne dla wielu melomanów. Po trzecie, aby zanurzyć się np. w koncept albumie Drones firmy Muse, nie trzeba układać w domu systemu dużych głośników, wzmacniacza itp. Można obejść się z kompaktowymi rozwiązaniami, takimi jak przetwornik cyfrowo-analogowy podłączony do komputer i słuchawki. Co więcej, możesz słuchać muzyki w najwyższej jakości nie tylko w domu i biurze, ale nawet w podróży.

Specjalne logotypy pomogą Ci szybko zidentyfikować sprzęt, kompatybilny z Hi-Res Audio i powiązanymi nagraniami muzycznymi

Rozważ kilka systemów, w których źródła odtwarzają pliki Hi-Res Audio, a wzmacniacze, głośniki i słuchawki odtwarzają nagrania do 40 kHz. Nawiasem mówiąc, uważa się, że technika powinna mieć rozszerzony zakres częstotliwości, ponieważ nagrania o częstotliwości próbkowania 96 kHz i wyższej mogą zapisywać dźwięki do 40 kHz. Jak ważne jest to, biorąc pod uwagę, że słyszymy dźwięki do 20 kHz, to trudne pytanie. Najważniejsze, żeby technika była wysokiej jakości – inaczej różnice między Hi-Res Audio a zwykłymi nagraniami nie będą zauważalne.

Słuchaj muzyki w podróży - przenośny odtwarzacz + słuchawki.

Sony NWZ-15 + SONY-MDR-1A.htm, FiiO X3 2. generacji + Audio-Technica ATH-MSR7.

Muzyki słuchamy przy komputerze - PC + karta dźwiękowa lub DAC + słuchawki lub wzmacniacz z akustyką.

PC lub Mac + AudioQuest DragonFly v1.2 + Audio-Technica ATH-MSR7 lub Arcam FMJ A19 + Monitor Audio Gold 100 (wersja 2015).

Muzyki słuchamy na stacjonarnym systemie stereo - odtwarzacz sieciowy + wzmacniacz z akustyką.

Marantz NA8005 + Marantz PM8005 + Dali Mentor 1.

Muzyki słuchamy za pomocą kina domowego - odtwarzacz sieciowy + amplituner AV z wielokanałową akustyką.

Pioneer N-50 + Pioneer VSX-824 + seria Magnat Quantum 750.

Komputer PC ze specjalnym oprogramowaniem może służyć jako repozytorium muzyki we wszystkich formatach, w tym nagrań w wysokiej rozdzielczości

Wady koncepcji dźwięku o wysokiej rozdzielczości

Zastanów się, jakie pułapki napotkasz:

1. Potrzebujesz więcej miejsca na dysku do przechowywania plików. Album nagrany z częstotliwością 24bit/96kHz jest około dwa razy dłuższy niż bezstratna kopia zwykłej płyty Audio CD (standard 16bit/44,1kHz). Chociaż jeśli już zdecydowałeś się przejść z MP3 na FLAC ze względu na jakość dźwięku, prawdopodobnie będziesz skłonny poświęcić miejsce na dysku dla jeszcze lepszej jakości.

2. W sieci można znaleźć "podróbki" - nagrania w formacie 24 bit/96 lub 196 kHz wykonane przez rzemieślników ze zwykłych płyt CD (tzw. upconvert od słów upconvert). Mogą mieć dobrą jakość dźwięku, ale nadal nie jest to Hi-Res Audio. Korzystaj z zaufanych źródeł treści... i ufaj swoim uszom.

3. Urządzenia mobilne szybciej zużywają baterię. Odtwarzanie nagrań w wysokiej rozdzielczości powoduje szybsze rozładowywanie baterii urządzeń mobilnych. Na przykład odtwarzacz Sony NWZ-A15 odtwarza pliki MP3 do 50 godzin, podczas gdy FLAC o wysokiej rozdzielczości odtwarza tylko 30 godzin.

4. Wiele standardów i formatów. Na początku trudno zrozumieć, co to jest lepsze FLAC lub WAV z parametrami nagrywania 24bit / 96kHz, jaka jest różnica między plikami DXD i DSD itp. Jeśli znajdziesz odpowiednie źródła nagrywania (np. www.hdtracks.com), to Nie potrafię zagłębiać się w takie subtelności i czerpać z tego, co oferują – wybór jest zazwyczaj niewielki.

5. Musisz wyjść ze swojej strefy komfortu. Wadą nowego standardu przechowywania muzyki jest to, że aby do niego dołączyć, melomani muszą szukać nagrań muzycznych, aktualizować sprzęt itp. Jednak poszukiwanie nowych doznań muzycznych jest integralną cechą charakteru melomana. A dołączenie do Hi-Res Audio może nie zmieni twojego wyobrażenia o muzyce, ale dostarczy nowych wrażeń, da powód do komunikowania się ze znajomymi itp.

Jeśli posiadasz sprzęt obsługujący Hi-Res Audio, z nagraniami w wysokiej rozdzielczości możesz zacząć całkiem legalnie. Na przykład portal www.hdtracks.com oferuje bezpłatne pobieranie kolekcji nagrań muzycznych różnych gatunków. Wypróbuj - być może ten eksperyment będzie jaśniejszy niż podobne artykuły. W końcu, parafrazując znane powiedzenie, lepiej raz usłyszeć niż sto razy przeczytać.