TOP 5 zaawansowanych aparatów bezlusterkowych

Wraz z EOS-em M5 Canonowi udało się wreszcie zająć należne mu miejsce w składzie bezlusterkowców, ponieważ poprzednie pokolenia tej rodziny pod wieloma względami nie doszły do miana poważnych narzędzi fotograficznych.

Po całym dobrze zbudowanym korpusie aparatu rozproszonych jest wiele elementów sterujących : bębenek do wybierania trybów fotografowania, trzy tarcze przewijania (jednego z nich można użyć zarówno do zmiany ustawień ISO, jak i do regulacji balansu bieli), a także jak duża liczba programowalnych przycisków. Na dodatek z tyłu aparatu znajduje się 3,2-calowy ekran dotykowy, który rozkłada się do pozycji selfie. Na proces fotografowania można patrzeć nie tylko na ekranie – w arsenale Canona EOS M5 znajduje się wizjer o rozdzielczości 1024x768 pikseli.

Aparat wykorzystuje przetwornik obrazu o rozdzielczości 24 MP, który można znaleźć w lustrzankach cyfrowych Canon EOS 77D i Canon EOS 80D średniej klasy. Z lustrzanymi odpowiednikami model ma też wspólnego z zaimplementowanym systemem ustawiania ostrości Dual Pixel AF, który zapewnia szybkie ustawianie ostrości w Live View oraz podczas filmowania. W trybie nagrywania wideo (FullHD, 60 kl./s) użytkownik ma dostęp do 5-osiowej elektronicznej stabilizacji obrazu, która współpracuje z końcówką optyczną na pokładzie niewielkiej floty obiektywów do systemu Canon EF-M.

Aparat „kręci” serię 25 klatek w obrazach JPEG lub 15 RAW z prędkością do 9 kl./s(z zablokowaną ostrością), co w zupełności wystarcza do fotografowania dynamicznych scen. Na szczególną pochwałę zasługuje Canon EOS M5, który jest wyposażony w pełną gamę modułów bezprzewodowej transmisji danych (Bluetooth, Wi-Fi i NFC). Podsumowując, model łączy w sobie wysoką jakość obrazu (jak osławione lustrzanki cyfrowe) i kompaktowy rozmiar korpusu, co podnosi go do rangi odpowiednich rozwiązań na co dzień dla zaawansowanych fotografów amatorów.

Uproszczona wersja flagowego aparatu bezlusterkowego Fujifilm X-T2, dopasowana do kompaktowego dalmierza filmowego. Ten projekt jest doceniany przez wielu zwolenników marki, oprócz stylu vintage, aparat wyróżnia się wygodnymi ustawieniami mechanicznymi.

W trosce o zachowanie kompaktowości z górnej krawędzi aparatu zniknęła wbudowana lampa błyskowa. Nie warto się tym denerwować, ponieważ producent dostarczył w opakowaniu miniaturowy zewnętrzny „puff”. Jest zamontowany na gorącej stopce, której towarzyszą dwa pokrętła przewijania (czasu otwarcia migawki i kompensacji ekspozycji) wraz z przyciskiem migawki. Ponadto Fujifilm FinePix X-E3 otrzymał wizjer OLED – filozofia aparatu polega na fotografowaniu podczas celowania przez niego. Alternatywą dla EVF jest 3-calowy wyświetlacz - choć stały, ale z obsługą wprowadzania dotykowego.

Wszystko, co najciekawsze, kryje się we wnętrznościach korpusu aparatu, w szczególności Matryca X-Trans CMOS III w formacie APS-C o rozdzielczości 24 MP. Nowo opracowany czujnik obrazu pomaga uzyskać wysokiej jakości rezultaty podczas fotografowania w różnych warunkach, m.in. przy wysokim ISO (do 12800 jednostek, co stanowi górną granicę standardowego zakresu ISO). Zaawansowany sensor jest uzupełniony przez zwinny i wytrwały system autofokusa z 325 punktami, dzięki któremu kamera jest nakierowana na cel w ciągu ułamków sekundy. Przemyślany autofokus cierpi tylko podczas filmowania, co nigdy nie było mocną stroną bezlusterkowców Fuji. Niemniej jednak charakterystyka obsługi nagrywania wideo do nagrywania filmów w formacie 4K.

Po raz pierwszy wśród braci na linii montażowej kamera zyskała energooszczędny moduł Bluetooth. Umożliwia powiązanie zdjęć z danymi geolokalizacyjnymi otrzymanymi z podłączonego smartfona przy minimalnym zużyciu energii, a także przesyłanie obrazów zmniejszonych do 2 MP na gadżet mobilny. Ogólnie rzecz biorąc, aparat bezlusterkowy jest zarówno potężnym narzędziem twórczym, jak i pięknym modnym urządzeniem, które łączy styl retro i cechy zaawansowanego, nowoczesnego aparatu w jednej butelce.

Zewnętrznie bezlusterkowiec A6300 firmy Sony to niemal kompletna kopia przebojowego aparatu Sony A6000. Jednak po dokładniejszym przestudiowaniu modelu staje się jasne, że pod wieloma względami przewyższa on swojego poprzednika.

Zaktualizowany przetwornik obrazu 24,2 MP na pokładzie aparatu zapewnia pewne działanie przy wysokiej czułości ISO (do 6400-12800 jednostek). Ale główną innowacją, która znalazła zastosowanie w Sony A6300 jest najlepszy w swojej klasie system autofokusa, który zawiera 425 punktów fazowych i 169 punktów kontrastowych. Zapewnia natychmiastowe ustawianie ostrości (w zaledwie 0,05 s) i wytrwale utrzymuje ostrość obiektu nawet przy maksymalnej szybkości zdjęć seryjnych (11 kl./s). Kilka egzemplarzy konkurentów zarówno bezlusterkowców, jak i lustrzanek może konkurować z aparatem pod względem szybkości działania systemu autofokusa.

Wiele aparatów Sony opiera się na zaawansowanych możliwościach wideo. Sony A6300 nie jest wyjątkiem i uzyskał obsługę nagrywania filmów w rozdzielczości 4K (3840x2160 pikseli) przy 30 kl./s i przepływności 100 Mb/s. Do tego dochodzi praca z formatem XAVC S i wykorzystanie profili S-Log 3 z 14 krokami ekspozycji. W FullHD wideo nagrywane jest z prędkością do 120 kl./s, co pozwala na zatrzymanie ruchu w kadrze. Aby wykorzystać kamerę w roli profesjonalnego instrumentu wśród złączy interfejsu, nie ma wyjścia do podłączenia słuchawek.

Obudowa pierwszego z nich wykonana jest ze stopu magnezu, dzięki czemu bezlusterkowiec lekko zyskał na wadze (aż 404 g). Z tyłu znajduje się elektroniczny wizjer i odchylany ekran bez obsługi dotykowej. Prerogatywę wyboru punktu ostrości i zmiany parametrów fotografowania poprzez stukanie w wyświetlacz pozostawiono kolejnej generacji aparatu w obliczu Sony a6500, który w dodatku otrzymał matrycowy system stabilizacji obrazu (patrz artykuł „Wszystko trzeba wiedzieć o systemach stabilizacji obrazu”. Jednak nawet bez tego model, o którym mowa, plasuje się w czołówce ligi aparatów APS-C, które są w stanie poradzić sobie z każdym fotograficznym wyzwaniem.

Japońska firma Panasonic wyznaczyła czas zapowiedzi bezlusterkowca o nazwie GX9 na wyjątkową datę - setną rocznicę jego powstania. Model skierowany jest do zaawansowanych fotografów-amatorów i za swoje pieniądze jest w stanie zapewnić naprawdę dużo.

Wewnątrz aparatu zamontowana jest ta sama matryca, co we flagowym Panasonic Lumix DC-G9 - 20-megapikselowy sensor formatu Micro 4/3 bez filtra antymorowego. Jej brak wpływa pozytywnie na zwiększenie poziomu ostrości obrazu, jednak mora jako zjawisko nie została anulowana. Stamtąd model zapożyczył zwinną Depth z systemu autofokusa Defocus, który przylega do obiektu w zaledwie 0,04 s i niezawodnie prowadzi go w trybie śledzenia.

Światłoczułość matrycy aparatu waha się w zakresie od 200 do 25600 jednostek ISO (z możliwością rozszerzenia do ISO 100). Nawiasem mówiąc, czujnik kamery zamontowany jest na ruchomej platformie stabilizującej, dzięki której przemieszczenia w 5 osiach są tłumione wibracje i drżenie rąk oraz kompensowane do 4 stopni ekspozycji. Stabilizację matrycy można połączyć ze stabilizacją optyczną na pokładzie szerokiej gamy kompatybilnych obiektywów, co pozwala uzyskać jeszcze płynniejsze obrazy podczas nagrywania filmów (do rozdzielczości 4K przy szybkości 30 kl./s) i wyeliminować rozmycie obrazu podczas robienia zdjęć.

„Chip” z wyglądu modelu to obrotowy wizjer o rozdzielczości 1024x900 pikseli. 3-calowy wyświetlacz jest również zamontowany na elastycznym zawiasie, jednak może on przechylać się w górę i w dół tylko w niewielkim zakresie. Ponadto Panasonic Lumix DC-GX9 może pochwalić się kilkoma interesującymi funkcjami oprogramowania: Auto Marking (wykrywanie ruchu w klipie i ustawianie znacznika, aby szybko przejść do jego początku) oraz Sequence Composition (łączenie w aparacie kilku klatek z ruchem w jedną strzał). Dopiero brak złącza mikrofonowego i krótki czas pracy na baterii może nieco przyćmić przyjemne wrażenie modelu - jedno naładowanie baterii wystarcza na „strzelenie” około 260 ujęć, co częściowo rekompensuje możliwość ładowania aparatu „w biegu” przez Power Bank.

Odniesienie. Wizualnie efekt mory to wzór przypominający falę, który pojawia się na przedmiotach o drobnej strukturze (ceglana ściana wzięta z daleka, ubrania w małej celi itp.).

Odporny na kurz i wodę flagowy aparat bezlusterkowy zyskuje wszystko, co najlepsze. Właściwie dlatego jest to jedno z najdroższych rozwiązań wśród aparatów z matrycą APS-C.

W Olympusie OM-D E-M1 Mark II prawie każdy parametr jest konfigurowany i dostosowywany, najważniejsze jest zrozumienie nieco mylącego menu. Pod względem wygody trzymania w dłoni bezlusterkowiec pozostawia daleko w tyle innych rywali, jednak nie można wymienić aparatu szczególnie kompaktowego. „Trusz” ze stopu magnezu pokazuje na wadze 574 g, co w przybliżeniu odpowiada wadze podstawowych lustrzanek cyfrowych. Kamera wyposażona jest w podwójny czytnik kart pamięci, z których jeden obsługuje szybki interfejs UHS-II(gwarantuje stabilną prędkość zapisu informacji z prędkością co najmniej 30 Mb/s).

Bezlusterkowiec jest uzbrojony w matrycę formatu Micro 3/4 o rozdzielczości 20 MP o zakresie czułości 100-25600 ISO. Robocze wartości ISO dochodzą do 3200-6400 jednostek, przy wyższych wartościach obraz może być zbyt „rozmyty”. Również „pod maską” Olympus OM-D E-M1 Mark II znajduje się 5-osiowy wypust matrycy (pozwala na kompensację 5,5 stopnia ekspozycji, jeszcze jeden krok jest dodawany podczas pracy w połączeniu z obiektywami serii Olympus Pro) .

Być może aparat jest pretendentem nr 1 wśród aparatów bezlusterkowych do użytku jako poważne narzędzie do raportowania. Przy mechanicznej migawce prędkość zdjęć seryjnych sięga 15 kl./s, a przy elektronicznej migawce szybkostrzelność aparatu wzrasta do imponujących 60 kl./s, co jest już porównywalne z parametrami filmowania. Tak duże przyspieszenie uzyskuje się w trybie Pro Capture, przeznaczonym do fotografowania szybko poruszających się scen i wydarzeń, których początek trudno jest dokładnie przewidzieć.

Do obserwacji w trakcie robienia zdjęć i podczas nagrywania wideo w rozdzielczości do 4096x2160 pikseli (Cinema 4K) stosuje się 3-calowy wyświetlacz obrotowy z obsługą dotykową lub duży wizjer OLED z wysoką częstotliwością odświeżania (120 kl./s). Ważnym argumentem „za” przy wyborze aparatu jest również szeroka flota wymiennych obiektywów do systemu Mikro 4/3, w skład której wchodzą obiektywy do wszystkich możliwych scen zdjęciowych.