Komplet bezlusterkowej optyki pełnoklatkowej Sony

Kompaktowy obiektyw stałoogniskowy 28 mm może zastąpić jednocześnie trzy obiektywy szerokokątne. Ale tylko w przypadku zakupu specjalnych przetworników wypuszczanych specjalnie dla niego: SEL075UWC (zmniejszenie ogniskowej do 21 mm) i SEL057FEC („rybie oko” o 16 mm).

Średnica obiektywu niemal zlewa się z rozmiarem bagnetu bezlusterkowców Sony, a jego długość korpusu to zaledwie 6 cm, przy czym z metalu wykonano wszystkie zewnętrzne elementy konstrukcyjne, w tym szeroki pierścień do manualnego ustawiania ostrości. Wnętrze soczewki chronione jest przed kurzem i wilgocią gumowymi uszczelkami, niewidocznymi dla oka z zewnątrz.

Ogniskowa 28 mm jest uniwersalna dla wielu gatunków fotografii. Na przykład równie dobrze nadaje się do fotografowania krajobrazów, architektury i fotografii ulicznej. Obiektywowi dosyć dobrze oddano również wnętrza budynków, zwłaszcza biorąc pod uwagę dużą przysłonę, która pozwala na fotografowanie z ręki w warunkach słabego oświetlenia bez nadmiernego zastraszania wartości ISO.

Optyka szerokokątna ze swej natury cierpi na zniekształcenia geometryczne. Podczas fotografowania w formacie JPEG system korekcji dystorsji w aparacie z powodzeniem radzi sobie z nimi, ale w formacie RAW linie znajdujące się blisko krawędzi kadru zaczynają zauważalnie się wyginać. Aparat skutecznie koryguje również aberracje chromatyczne, które występują na krawędziach przejść obrazu o wysokim kontraście podczas fotografowania przy otwartych przysłonach. Otóż efekt winietowania, który występuje w tym samym przypadku, jest usuwany w razie potrzeby już w edytorze zdjęć.

Obiektyw rysuje soczysty i kontrastowy obraz, a także praktycznie nie ma na niego wpływu podświetlenie. Oprócz konwerterów filtry mogą być używane w połączeniu z Sony FE 28mm f/2. Nawiasem mówiąc, niewielka średnica przedniego obiektywu (49 mm) pozwala znacznie zaoszczędzić na ich zakupie. A sam obiektyw nie uderzy mocno w portfel, nawet jeśli weźmiesz go razem z jednym lub dwoma adapterami - w każdym razie taki zestaw będzie kosztował mniej niż zakup trzech oddzielnych obiektywów szerokokątnych.

Sercem filozofii Carl Zeiss jest przemyślane ręczne ustawianie ostrości. Tak proponuje się fotografowanie na drogich okularach portretowych i . Ale przedstawiciel linii Batis jest zupełnie inny od starszych braci, bo na pokładzie znalazło się miejsce nie tylko na szybki i cichy system autofokusa, ale także na skuteczny stabilizator obrazu, co jest zupełnie nietypowe dla produktów Zeissa.

Kluczową cechą Zeiss Batis 85mm f/1.8 jest obecność wbudowanego wyświetlacza OLED, który wyświetla dane o wartości głębi ostrości(na podstawie wybranej wartości przysłony i odległości ogniskowania). Ekran pomaga precyzyjnie kontrolować granice pola ostrości, co ma szczególne znaczenie przy fotografowaniu portretów.

Gdy obiektyw jest zamontowany w aparatach bez stabilizatora matrycy, system optycznej stabilizacji obiektywu jest w stanie skompensować do 4 stopni ekspozycji podczas fotografowania z ręki. Oznacza to, że wyraźny obraz można łatwo uzyskać przy czasach otwarcia migawki do 1/5 s.

Dokładność kolorów zasługuje na osobne pochlebne słowa, a także na bajeczne odwzorowanie bokeh. Dla tych parametrów „portret” jak fotografowie w pierwszej kolejności. Obiektyw praktycznie nie podlega pasożytniczym efektom, wyróżnia się wśród nich jedynie winietowanie. Ale w fotografii portretowej często ozdabia obraz swoją obecnością.

Obiektyw jest dostarczany z osłoną przeciwsłoneczną, która jest wizualną kontynuacją beczkowatego korpusu modelu, który przyjemnie chłodzi dłoń metalem. Zastrzeżenie do wyglądu korpusu jest tylko jedno – gumowy pierścień do ustawiania ostrości zbiera na sobie kurz. Ale z jego pomocą wygodnie jest ustawiać ostrość ręcznie, ponieważ płynny i miękki ruch pierścienia zapewnia maksymalną dokładność ogniskowania.

Kontynuując chwalebne tradycje firmy Minolta, które odeszły w zapomnienie, pierwszy z linii teleobiektywów Sony do aparatów bezlusterkowych został wydany w śnieżnobiałym kolorze korpusu. Czarne były tylko duże pierścienie do zoomu i ostrości, a i to dzięki gumowanym podkładkom zapewniającym lepszy chwyt palców.

Zanim przejdziemy do możliwości fotograficznych obiektywu, grzechem jest nie wyróżniać jego rozwiniętej ergonomii w osobnych liniach. Na metalowej obudowie wygodnie umieszczono całą masę różnych elementów sterujących: selektory autofokusa i stabilizacji, ogranicznik odległości ostrzenia, przełącznik trybu stabilizacji, a także 3 dodatkowe klawisze programowalne(wszystkie przyciski pełnią tylko jedną określoną funkcję). Dodatkowo obiektyw jest chroniony przed kurzem i wilgocią, co pozwala na użytkowanie go w najróżniejszych warunkach atmosferycznych.

Maksymalny otwór przysłony f/4 sprawdza się dla teleobiektywu w całym zakresie ogniskowych. Co więcej, na najbardziej otwartym otworze zapewniona jest płytka głębia ostrości, skutecznie oddzielająca obiekt od tła. Światła w strefie rozmycia są okrągłe, nawet jeśli trochę je przykryjesz (do f/5,6).

Teleobiektywy stawiają szereg wymagań dotyczących maksymalnej szybkości migawki podczas fotografowania z ręki. Zgodnie ze znaną zasadą (czas otwarcia migawki nie powinien być krótszy niż 1/ogniskowa) należałoby ustawić jego wartość w zakresie od 1/80 do 1/200 s (migawka aparatu nie działa 1/70 s). W rzeczywistości można uzyskać wyraźny obraz przy znacznie dłuższych czasach otwarcia migawki (1/15-1/20 s), w czym bardzo pomaga skuteczny system stabilizacji optycznej. A jeśli zainstalujesz obiektyw na aparacie ze stabilizatorem matrycy (druga generacja linii Sony Alpha A7), wtedy wypustki będą się uzupełniać i można uzyskać wysokiej jakości wynik przy wartościach do 1/8 -1/10 s.

Wewnątrz korpusu teleobiektywu ukryty jest również szybki autofokus, który ustawia ostrość bezgłośnie. Dzięki temu obiektyw nadaje się nie tylko do fotografii, ale również do filmowania. We wszystkich przypadkach zapewniona jest wysoka szczegółowość ramy, w tym. podczas fotografowania 42-megapikselowym aparatem . Alternatywą dla telewizora jest jeszcze bardziej progresywny obiektyw , na co nie każdy może sobie pozwolić. Ale na jego tle koszt Sony FE 70-200 f/4 G OSS na pewno nie będzie wydawał się przesadnie wysoki.

Zestaw „pięćdziesięciu dolarów” dla bezlusterkowców Sony obejmuje kilka różnych instancji. Najwyższym w ofercie jest obiektyw Sony ZEISS Planar T* FE 50mm f/1,4 ZA, który jest kompatybilny zarówno z przyciętymi, jak i pełnoklatkowymi aparatami japońskiego producenta.

Jak widać z nazwy modelu, konstrukcja obiektywu stałoogniskowego opiera się na konstrukcji optycznej Planar, która powstała pod koniec XIX wieku. Tylko ona dostosowała się do współczesnych realiów i dostała aż 12 elementów w 9 grupach. Tandem metalowego korpusu i duża ilość elementów wpłynął na wymiary i wagę obiektywu, który okazał się cięższy od największego pełnoklatkowego bezlusterkowca - 627-gramowego .

Na dużym korpusie udało się umieścić dwa elektronicznie sterowane pierścienie: szerszy odpowiada za ustawianie ostrości, a mniejszy pierścień bliżej podstawy obiektywu służy do kontrolowania przysłony. Pierścień do ustawiania ostrości ma nieliniowy przebieg, tj. maksymalną dokładność ogniskowania można uzyskać, obracając go płynnie, a grubszą, obracając go szybko. A „sztuczką” pierścienia przysłony jest możliwość wyboru trybów pracy: pierwszy jest śladami fotografii (w krokach co 1/3 stopnia), a drugi to płynne przełączanie podczas nagrywania wideo.

Rozdzielczość obiektywu wystarczy, aby uzyskać wyraźny i ostry kadr przy fotografowaniu z przysłoną f/1.4 przy użyciu 42-megapikselowego aparatu . Co prawda na tak otwartym otworze mogą czasem wystąpić drobne aberracje chromatyczne i winietowanie w rogach obrazu. Efekty pasożytnicze znikają prawie całkowicie przy f/2. Drugą stroną medalu podczas strzelania z dużej odległości jest możliwość uzyskania schludnego, zaokrąglonego bokeh, który jest uformowany za pomocą 11-listkowej przysłony.

W oznaczeniu modelu widać symbol T*. Wskazuje na specjalną powłokę przedniej soczewki, która zwalcza odblaski i zjawy. Dodatkowo obiektyw wyposażono w osłonę przeciwsłoneczną, dzięki czemu bez problemu znosi podświetlenie. Stała cena nie może być nazwana demokratyczną, ale a priori produkt tak wysokiej klasy nie może kosztować niewiele. A dla tych, którzy chcą zaoszczędzić, Sony oferuje kilka alternatyw: 55 mm fix i dostępne pięćdziesiąt dolarów .

Seria obiektywów G Master obejmuje tylko trzy obiektywy. Ale wszystkie zapewniają bezkompromisową jakość obrazu – pod względem szczegółowości, ostrości i odwzorowania kolorów praktycznie nie ma sobie równych z pierwszą trójką.

Zakres ogniskowych 24–70 mm, który pokrywa wszechstronny obiektyw zmiennoogniskowy, umożliwia fotografowanie wszystkich codziennych scen bez konieczności zmiany obiektywów. Jeśli chcesz, fotografuj architekturę na minimalnej ogniskowej, a jeśli chcesz, portrety na długim końcu, a wszystko to można zrobić na najszerszym otworze przysłony (f/2.8), którego wartość nie zmienia się podczas powiększania.

Najbardziej odpowiedni dla obiektywu jest przydomek „ciężka artyleria”: pomimo ogromnych rozmiarów i dużej wagi (około 900 g) „strzela” bardzo szybko i celnie. Zasługa tego leży na barkach ultradźwiękowego napędu ostrości, który łapie obiekt w 0,2 s przy dowolnej jakości oświetlenia. Autofokus można wyłączyć na siłę w celu ręcznego ustawiania ostrości za pomocą przełącznika AF/MF na tubusie obiektywu.

Obiektyw po prostu nie ma wad, jeśli chodzi o renderowanie obrazu. Wystarczy powiedzieć, że zapewnia tak wysoki poziom szczegółowości, że chcesz godzinami patrzeć na drobne szczegóły na zdjęciu. A jeśli chodzi o jakość i piękno efektu bokeh, Sony FE 24-70mm f/2.8 GM łatwo pomylić z jakimś obiektywem portretowym.

Podczas powiększania model wyrasta mały „pień” (do 3 cm w pozycji tele). Obiektyw nie będzie jednak wciągał kurzu - całkowicie chroniony futerał niezawodnie ogranicza przenikanie brudu i wilgoci do wnętrza. Mimo gigantycznych rozmiarów i bardzo wysokich kosztów obiektywowi brakuje wbudowanego systemu stabilizacji, na który miejsca byłoby aż nadto. Dlatego podczas fotografowania fotograf pozostaje polegać na solidności swoich rąk lub polegać na systemie stabilizacji matrycy, zastosowanym w którymkolwiek z trzech aparatów drugiej generacji pełnoklatkowych bezlusterkowców Sony.