Ramki do gniazd i włączników: specyfikacje, typy, rodzaje

Słupek nazywany jest oddzielnym gniazdem do gniazdka lub przełącznika znajdującego się w ramie. W związku z tym liczba słupków to całkowita liczba urządzeń, dla których zaprojektowana jest rama. Podkreślamy, że w tym przypadku mamy na myśli standardowe, pełnowymiarowe gniazdo lub włącznik; jeśli rama ma możliwość instalowania produktów o „połowej” wielkości, dodatkowo określona jest dla niej liczba modułów (patrz poniżej).

Zwróć uwagę, że gniazda są najczęściej instalowane pojedynczo, maksymalnie dwa w jednej ramce. Podobny układ jest również popularny wśród przełączników, ale dość często stosuje się dla nich bardziej przestronne rozwiązania – na trzy, cztery, a nawet pięć, a nawet sześć słupków. Ponadto w większości przypadków nic nie stoi na przeszkodzie, aby zastosować obszerną ramkę do gniazd, a nawet do łączonego rozmieszczenia - gniazd w połączeniu z przełącznikami.

Liczba modułów przewidziana w konstrukcji ramy.

Jeśli parametr ten jest wskazany w charakterystyce, oznacza to, że rama została pierwotnie zaprojektowana z myślą o możliwości instalowania gniazd i przełączników o rozmiarze „połowa” (zajmująca 1/2 standardowego słupka). W tym przypadku moduł jest siedziskiem dla jednego takiego „pół” produktu. A liczbę modułów wskazują dwie liczby, z których pierwsza wskazuje liczbę stanowisk, a druga - liczbę modułów w każdym poście (zwykle 2). Na podstawie tych danych całkiem możliwe jest określenie całkowitej liczby modułów: na przykład oznaczenie 3x2 oznacza ramę z 3 słupkami, z których każdy zawiera 2 moduły, a całkowita liczba modułów wynosi 3 * 2=6.

Zwróć uwagę, że ramki z tą funkcją są zazwyczaj dość kompatybilne ze standardowymi, pełnowymiarowymi ramkami/przełącznikami.

Pozycja montażowa, dla której rama została pierwotnie zaprojektowana.

Produkty uniwersalne, umożliwiające montaż zarówno w poziomie, jak i w pionie, są zazwyczaj uniwersalne i zgodne z ich przeznaczeniem i mogą być stosowane zarówno z gniazdami, jak i przełącznikami. Jednak ich głównym celem są zwykle te same gniazda; jednak standardowe gniazdo z reguły może być również zamocowane w ościeżnicy w dowolnej pozycji - z otworami poziomymi lub pionowymi. Ale jeśli dla ramy wskazana jest konkretna opcja lokalizacji - pozioma lub pionowa - zwykle oznacza to, że ten model został pierwotnie zaprojektowany dla przełączników. Niestandardowa instalacja takich produktów jest technicznie całkiem możliwa, ale nie jest uzasadniona z punktu widzenia wygody: w takim przypadku przełączniki umieszczone w ramie zostaną obrócone o 90 ° w bok.

Kształt wycięcia pod gniazdko lub wyłącznik - innymi słowy kształt słupka (słupków), w który wyposażona jest rama.

Większość nowoczesnych gniazd i przełączników wpuszczanych ma kształt prostokątny (kwadratowy); w rezultacie to właśnie ten kształt wycięcia jest najbardziej popularny w ramach takiego sprzętu. Znacznie rzadziej spotykane są okrągłe wycięcia, wiele ramek z tą cechą należy do designerskich modeli przeznaczonych do gniazd i przełączników w oryginalnym designie.

Kształt ramy wzdłuż zewnętrznych konturów.

Najpopularniejsze w dzisiejszych czasach są tradycyjne prostokątne ramy, z prostymi liniami i wyraźnie zaznaczonymi narożnikami. Kształt ten dobrze wygląda i pasuje do większości wnętrz, a jednocześnie jest łatwy w produkcji. Znacznie mniej powszechne są produkty o zaokrąglonym kształcie zewnętrznym, o gładkich liniach; są to z reguły modele projektowe tworzone z oczekiwaniem oryginalnego wyglądu. Nie mają praktycznych zalet w stosunku do prostokątnych odpowiedników, ale wyglądają naprawdę nietypowo i często okazują się najlepszym wyborem do wnętrza o niestandardowym wystroju.

Główny materiał, z którego wykonana jest rama.

Spód ramy (dolna część stykająca się ze ścianą) jest prawie zawsze wykonana z tworzywa sztucznego. Dlatego przyjęło się wskazywać jako główny materiał materiał, z którego wykonana jest górna, zewnętrzna strona. Ta część często różni się od podłoża; często stosuje się do tego termoplast (tworzywo ABS), ale są też inne, droższe i rzadsze opcje: pleksi, metal, kompozyt marmurowy, a nawet drewno. Oto opis każdego z tych materiałów:

- Termoplast (tworzywo ABS). Najpopularniejszy obecnie materiał na ramy. Plastik jest niedrogi i łatwy w obróbce, a jednocześnie dość trwały i praktyczny. Ponadto takiej powierzchni można nadać niemal dowolny odcień i kolorystykę, w tym stworzyć dość niezawodną imitację innego, bardziej zaawansowanego materiału - metalu, kamienia itp. Całość. Jeśli jednak rama jest używana w zwykłych warunkach domowych, bez „ekstremalnych” - pierwsza chwila nie jest krytyczna; rysy wpływają tylko na wygląd produktu (i znowu rzadko pojawiają się w normalnym użytkowaniu domowym).

- Pleksiglas. W rzeczywistości jest to bardziej zaawansowany, trwały (a w rezultacie drogi) analog plastiku. W takim przypadku pleksi jest zwykle wykonana przezroczystą lub półprzezroczystą, dzięki czemu widoczne jest przez nią podłoże z twor...zywa sztucznego – od koloru tego podłoża zależy ogólny odcień ramy. Takie produkty są zwykle monochromatyczne, bez specjalnych „fanaberii” w projektowaniu; z drugiej strony przezroczysty materiał zewnętrzny nadaje im wyjątkowego stylu. Tak więc tę opcję można znaleźć nawet w dość drogich oprawkach; z drugiej strony znaczny (w porównaniu z tym samym tworzywem) koszt ogranicza zastosowanie pleksi w stosunkowo prostych modelach.

- Metal. Jedną z głównych zalet metalu jest wysoka wytrzymałość: doskonale opiera się zadrapaniom i jest w stanie wytrzymać nawet dość silne uderzenia bez konsekwencji. Ponadto materiał ten wygląda stylowo i bogato - zarówno sam, jak i z nałożoną na niego dodatkową powłoką; a metal jest ogólnie przyjemniejszy w dotyku niż plastik, stwarza wrażenie solidności. Z drugiej strony metalowe ramy są drogie, a opisywane zalety rzadko mają fundamentalne znaczenie z praktycznego punktu widzenia. Dlatego w naszych czasach takich produktów jest niewiele, większość z nich należy do klasy premium i jest przeznaczona do wnętrz na odpowiednim poziomie.

- Kompozyt marmurowy. Sztuczny materiał kompozytowy imitujący wygląd i fakturę marmuru; często zawiera w składzie wióry z kamienia naturalnego. Różni się nietypowym wyglądem - z charakterystycznym wzorem na powierzchni; w dotyku jest postrzegany jako bardzo wysokiej jakości i solidny materiał; jest bardzo odporny na zarysowania, ale może pęknąć pod wpływem silnego uderzenia. Oczywiście koszt kompozytu marmurowego jest dość wysoki. Ogólnie rzecz biorąc, ramy wykonane z tego materiału należą do produktów designerskich i warto zwrócić na nie uwagę w przypadkach, gdy bogaty wygląd i ogólny wizerunek są nie mniej ważne niż właściwości praktyczne.

- Drewno. Dość rzadki materiał, który ma wyłącznie dekoracyjny przeznaczenie. Takie ramy doskonale komponują się z wnętrzami o określonych stylach (na przykład z drewnianymi ścianami lub pokojami w stylu „eko”). Jednak z praktycznego punktu widzenia nie mają przewagi nad tymi samymi plastikowymi, ale są znacznie droższe; ponadto wśród plastikowych ramek znajduje się wiele produktów, które bardzo niezawodnie imitują wygląd drzewa. Dlatego w dzisiejszych czasach drewniane ramy są raczej egzotyczne, przeznaczone dla zagorzałych zwolenników naturalnych materiałów.

Stopień ochrony według normy IP wskazuje, jak bardzo konstrukcja jest chroniona przed wnikaniem ciał obcych i wody. W tym przypadku mówimy o tym, jak rama chroni zainstalowane w niej urządzenie (gniazdo lub przełącznik).

Parametr ten jest tradycyjnie wskazywany przez dwucyfrowy indeks IP; pierwszy odpowiada poziomowi ochrony przed ciałami obcymi i kurzem, drugi - przed wilgocią. Jednak szczególnie w ramach gniazd/przełączników stopień takiej ochrony jest zwykle niski. Tak więc wiele modeli ma oznaczenie IP20; pierwsza cyfra „2” w tym przypadku odpowiada ochronie przed przedmiotami o średnicy większej niż 12,5 mm (np. palce), a wodoodporność „0” oznacza, że produkt w zasadzie nie jest przeznaczony do kontaktu z wilgocią i nie zatrzymuje go. A maksymalny stopień ochrony IP, jaki można znaleźć w ramach to IP44: pierwsza „czwórka” oznacza ochronę przed przedmiotami powyżej 1 mm (grube przewody i większe przedmioty), a druga – ochronę przed bryzgami wody z dowolnego kierunku.

Zwracamy również uwagę, że liczby w tym oznaczeniu można uzupełnić indeksem alfabetycznym - oznacza to dodatkowe zabezpieczenie przed dostępem ciał obcych do niebezpiecznych części wewnętrznych. Typowy przykład, dość powszechny w ramach gniazd/przełączników – IP21 D. Przypomnijmy, że cyfra „2” oznacza tutaj odporność na przebicie przedmiotów o wielkości 12,5 mm, ale indeks „D” wskazuje, że produkt dodatkowo chroni wyjście / przełącznik z przebicia drutu. (Jeśli chodzi o ochronę przed w...ilgocią na poziomie 1, oznacza to odporność na ściśle pionowe krople wody).

Stopień ochrony zgodnie z normą IK opisuje odporność produktu na wstrząsy i inne wpływy mechaniczne; innymi słowy, parametr ten charakteryzuje ogólną wytrzymałość ramy.

Poziom ochrony IK jest wskazywany dwucyfrową liczbą od 00 (brak ochrony) do 10 (wartość maksymalna). Każdy konkretny poziom zakłada odporność na określoną energię uderzenia. Na przykład oznaczenie IK04 zakłada maksymalną siłę uderzenia 0,5 J - można to porównać z upadkiem ładunku o wadze 100 g z wysokości 50 cm.Ale dla IK07 dopuszczalna energia wynosi już 2 J; podobne produkty są testowane przez zrzucenie półkilogramowego przedmiotu z wysokości 40 cm.

Bardziej szczegółowe informacje na temat konkretnych kodów IK można znaleźć w dedykowanych źródłach. Tutaj zwracamy uwagę, że warto zwrócić uwagę na wskaźnik ten głównie w przypadkach, gdy rama ma być używana w stosunkowo trudnych warunkach - na przykład w hali produkcyjnej, gdzie możliwe są przypadkowe uderzenia i kolizje z ciałami obcymi.