Bagażniki samochodowe i boxy dachowe: specyfikacje, typy, rodzaje

- Otwórz bagażnik. Najprostszy typ bagażników dachowych, jakim jest platforma – najczęściej nie solidna, ale w formie zestawu równoległych relingów. Taka platforma jest instalowana na poprzeczkach (patrz „Instalacja”), a przewożony ładunek jest na niej zamocowany. Główną zaletą otwartych pni jest brak ograniczeń wysokości transportowanych przedmiotów: może to być prawie każda (oczywiście w rozsądnych granicach), najważniejsze jest to, że nośność konstrukcji jest wystarczająca. Z drugiej strony ładunek musi być solidnie zamocowany - w przeciwnym razie przy najmniejszym wstrząsie może po prostu wypaść z bagażnika; a kwestia aerodynamiki nie wchodzi w rachubę. Ponadto przewożone w ten sposób przedmioty nie są absolutnie zabezpieczone przed warunkami zewnętrznymi. Z tego powodu, przewożąc delikatny ładunek, będziesz musiał albo wybrać sprzyjającą pogodę, albo zapewnić dodatkową ochronę przed deszczem, kurzem itp. na własną rękę.

- Boks. Bagażniki dachowe typu zamkniętego to kontenery montowane zazwyczaj na relingach dachowych. Większość boksów ma aerodynamiczny kształt (stąd wariant nazwy – „aeroboxy”), co zmniejsza dodatkowe zużycie paliwa i poziom hałasu. Dodatkowo zamknięta konstrukcja chroni zawartość przed trudnymi warunkami zewnętrznymi, a także zapewnia, że nie wypadną one z bagażnika. Dzięki temu konieczne jest mocowanie załadunku w skrzyni tylko tak, aby nie zwisał wokół kontenera (a przy gęsty...m załadunku problem sam się rozwiązuje). Główną wadą takich modeli jest ograniczona objętość, która nie pozwala na transport dużych przedmiotów.

- Poprzeczki. Ściśle mówiąc, poprzecznice nie są bagażnikami, ale dodatkowymi urządzeniami do montażu różnych bagażników i mocowań. Są to listwy, które umieszcza się, jak sama nazwa wskazuje, w poprzek dachu auta – i już na tych listwach można doczepić dodatkowe urządzenia. Standardowy zakres dostawy obejmuje dwie poprzecznice z łącznikami; w niektórych przypadkach (w szczególności przy mocowaniu do relingów dachowych, patrz poniżej) odległość między nimi można regulować, co umożliwia dostosowanie konstrukcji do różnych modeli bagażników dachowych.

- Uchwyt na narty / deski. Urządzenie do przewożenia nart lub desek snowboardowych, najczęściej na dachu samochodu. W większości przypadków wygląda to jak sparowane mocowania zainstalowane na przedniej i tylnej belce poprzecznej; każda deska lub para nart jest mocowana w dwóch punktach. Używanie specjalistycznych uchwytów do transportu takiego sprzętu jest wygodniejsze niż uniwersalnych bagażników.

- Uchwyt rowerowy. Specjalne urządzenie umożliwiające przewóz roweru (lub kilku rowerów) bez demontażu czy składania. Istnieją dwa główne typy tych wierzchowców. Pierwsza opcja polega na montażu na dachu, na poprzeczkach, a rower w tej konstrukcji jest umieszczony pionowo wzdłuż karoserii samochodu. Druga opcja przeznaczona jest do montażu tylnego (na drzwiach, haku holowniczym lub kole) oraz do załadunku poprzecznego. W każdym razie specjalne mocowania znacznie ułatwiają transport rowerów, a same pojazdy dwukołowe przewożone są w pozycji roboczej i po wyjęciu z samochodu mogą być używane niemal natychmiast, bez specjalnego przeszkolenia.

- Uchwyt do łodzi. Przewozy łodziami - najczęściej kajaki i kanu. Zazwyczaj te mocowania to para belek poprzecznych, które są ukształtowane tak, aby pasowały do dna; łódź jest umieszczana na tych wspornikach i mocowana za pomocą pasów. Istnieją inne możliwości projektowe - na przykład zaczepy na dwa kajaki, które polegają na ułożeniu łodzi na boku, z podparciem na pokładzie.

- Uchwyt do surfowania. Uchwyt na deski surfingowe. Niektóre z tych stojaków mogą być również używane do innych podobnych urządzeń, takich jak deski SUP, ale tę możliwość należy wyjaśnić osobno.

- Góra do windsurfingu. Uchwyt na deski stosowane w windsurfingu (surfing z żaglem). Takie deski różnią się odpowiednio od desek surfingowych, a pnie są inne - są przeznaczone do większego rozmiaru deski, a także mają mocowanie do masztu. Ponadto w większości przypadków takie stojaki można wykorzystać do desek SUP (a niektóre mają nawet słowo „SUP” w nazwie).

- Balustrada. Inny rodzaj sprzętu pomocniczego przeznaczonego do montażu bagażników dachowych lub innych urządzeń. Właściwie relingi dachowe wyglądają jak para relingów, ale są montowane wzdłuż samochodu, zwykle bezpośrednio na karoserii - na przykład na rynnach. Następnie możesz zainstalować bagażnik na takich szynach - lub tych samych poprzeczkach i już na nich przymocować bagażnik. Relingi dachowe mogą być wbudowane, nieusuwalne; ale takie wyposażenie nie jest przewidziane we wszystkich samochodach. W tym przypadku produkowane są zdejmowane podłużne listwy.

Sposób montażu, dla którego przeznaczony jest produkt.

Nowoczesne bagażniki dachowe / aeroboksy można montować w stałych miejscach(opcjonalnie: na rynnach), na relingach dachowych, na poprzeczkach, za drzwiami(lub gładkim dachu), na tylnych drzwiach, na kole zapasowym, na haku holowniczym lub w przyczepie. Oto bardziej szczegółowy opis każdej z tych opcji:

- Do rynsztoków / zwykłych miejsc. Wszystkie modele z tego typu instalacją są umieszczane na dachu, ale konkretne metody umieszczania mogą się nieznacznie różnić. Jeśli bagażnik nie ma specjalizacji do konkretnego modelu samochodu (patrz „Zwykły bagażnik dla”), to jest przymocowany do rynien (charakterystyczne rynny wzdłuż krawędzi dachu); w takich przypadkach wystarczy mieć rynny na samochodzie i dopasować ich kształt do kształtu mocowań bagażnika. Z kolei standardowe modele są instalowane na siedzeniach specjalnie zaprojektowanych do bagażników; niekoniecznie jest to odpływ, chociaż ta opcja jest dość popularna.

- Na relingach dachowych. Relingi dachowe to para relingów umieszczonych wzdłuż dachu, wzdłuż jego krawędzi. W niektórych samochodach są one początkowo przewidziane w konstrukcji i są nieusuwalne; dla innych dostępne są zdejmowane relingi dachowe, któ...re można sprzedawać osobno (patrz „Rodzaj”). W każdym razie szyny mogą mieć inny kształt i lokalizację, więc wyjaśnienie zgodności bagażnika z konkretnym modelem samochodu nie będzie zbyteczne.

- Za drzwiami / na gładkim dachu. Opcja dla aut niewyposażonych w rynny (patrz wyżej): specjalne mocowania umożliwiają mocowanie bagażnika bezpośrednio do łuków drzwi lub innych elementów konstrukcyjnych. Konfiguracja elementów złącznych w takich modelach może być różna, często jest przeznaczona do konkretnego modelu (modeli) samochodu; punkty te należy wyjaśnić osobno.

- Na poprzeczkach. Montaż na poprzecznicach już przymocowanych do dachu pojazdu. Krzyżowcy są zwykle kupowani osobno; więcej szczegółów patrz "Typ". A w przypadku bagażników dachowych ten sposób montażu jest wygodny, ponieważ kompatybilność praktycznie nie zależy od modelu samochodu - wystarczy, że mocowania bagażnika będą pasować rozmiarem i rodzajem profilu do istniejących szyn (patrz niżej). Z drugiej strony same listwy zwykle wiążą się z montażem na rynnach, relingach dachowych lub w drzwiach (patrz wyżej), przy odpowiednim doborze; a bez poprzeczek bagażnik będzie bezużyteczny.

- Do tylnych drzwi. Bagażniki do samochodów z kombi i/lub hatchbackiem. Termin „tylne drzwi” w tym przypadku oznacza pokrywę wbudowanego bagażnika w takim nadwoziu; w rzeczywistości stelaż zewnętrzny z tego typu instalacją jest montowany za tylną szybą. Ten sposób transportu jest bardzo wygodny dla rowerów, dlatego mocowania tylnych drzwi znajdują się głównie w produktach odpowiedniego typu (patrz wyżej).

- Na kole zapasowym. Metoda, która dotyczy głównie Aut terenowych / Aut terenowych: w takich samochodach koło zapasowe często znajduje się na tylnych drzwiach (tylnej klapie), a bagażnik zewnętrzny jest przymocowany do tego koła. Akcesoria te są pod wieloma względami podobne do modeli z klapą bagażnika – większość z nich w szczególności do rowerów.

- Na zaczepie. Hak holowniczy to urządzenie pierwotnie przeznaczone do mocowania przyczepy do pojazdu. Hak holowniczy samochodu osobowego zazwyczaj wygląda jak charakterystyczny uchwyt z tzw. kulą zaczepową; bagażniki z tego typu mocowaniem są przeznaczone do takich konstrukcji. Większość z tych modeli jest przeznaczona do przewozu rowerów (patrz Typ), chociaż są wyjątki; a do normalnej instalacji wystarczy, aby rozmiar zaczepu kulowego odpowiadał rozmiarowi mocowania na bagażniku. To sprawia, że produkty z tego typu instalacją są bardzo wszechstronne.

- Do przyczepy. Dość specyficzny rodzaj bagażnika, służący głównie do przewożenia rowerów. Zazwyczaj takie urządzenie opiera się na poprzeczce zamontowanej w otwartej przyczepie lub innym podobnym miejscu - na przykład nadwozie pickupa; a żeby przetransportować z niego rower należy zdjąć przednie koło i przymocować widelec do specjalnego urządzenia na poprzeczce. Same takie „kufry” są dość uniwersalne, choć kompatybilność z konkretnym samochodem lub przyczepą nie zaszkodzi wyjaśnić osobno.

Model samochodu, do którego przeznaczony jest bagażnik.

Produkty pozycjonowane jako produkty standardowe mogą być produkowane zarówno pod konkretny model samochodu, jak i na konkretną linię. W każdym razie taki bagażnik lepiej nadaje się do samochodu niż model uniwersalny, ponieważ jego mocowania i kształt są z definicji zoptymalizowane pod kątem konkretnego siedzenia. Z drugiej strony znalezienie standardowej wersji jest zwykle nieco trudniejsze niż uniwersalnej, a dla niektórych marek takie kufry w ogóle nie są produkowane.

Obecnie w sprzedaży można znaleźć w szczególności regularne bagażniki do samochodów takich producentów: Audi, BMW, Chevrolet, Citroen, Daewoo, Ford, Honda, Hyundai, KIA, Lada, Mazda, Mercedes-Benz, Mitsubishi, Nissan, Opel, Peugeot, Renault, Seat, Skoda, Subaru, ...ef="/list/340/pr-14153/">Suzuki, SsangYong, Toyota, UAZ, Volkswagen.

Maksymalna waga, jaką można przewozić na bagażniku.

Zdecydowanie nie należy przekraczać tego parametru – nawet jeśli konstrukcja nie złamie się od razu, to na skutek obciążeń pozaprojektowych może to nastąpić w każdej chwili. Najlepiej jest uwzględnić pewny zapas – zapewni to dodatkową gwarancję na wypadek sytuacji awaryjnych (np. wpadnięcie koła w dziurę przy dużej prędkości).

Zauważamy również, że ciężar ładunku musi wytrzymywać nie tylko sam bagażnik, ale także poprzeczki, na których jest on zamontowany (jeśli zastosowano ten rodzaj montażu, patrz wyżej). Co więcej, poprzeczki wytrzymują ciężar zarówno ładunku, jak i bagażnika, co wymaga dla nich również większego zapasu obciążenia.

Jeśli chodzi o konkretne wartości, ogólnie wartość do 50 kg uważa się za stosunkowo niską, 51 — 75 kg — średnią, 76 — 100 kg — powyżej średniej, a w najbardziej „ciężkich” modelach dopuszczalny ciężar ładunku przekracza 100 kg.

Pojemność zamkniętego bagażnika — boxu (patrz „Rodzaj”).

Parametr ten, wraz z ładownością (patrz wyżej), określa ilość ładunku, który zmieści się w bagażniku. Zauważamy, że bardziej ładowne modele mają zazwyczaj większą przestrzeń wewnętrzną; jednak wyroby o podobnej „kategorii wagowej” mogą znacznie różnić się tym parametrem. I tutaj powinniśmy wychodzić z założenia, że przy tej samej dopuszczalnej wadze większy bagażnik lepiej sprawdzi się do przewozu lekkich i/lub nieporęcznych ładunków, jednak będzie miał większą wagę, wymiary i cenę, a także (najprawdopodobniej) będzie stwarzać dodatkowy opór podczas ruchu, szczególnie przy dużej prędkości.

Jeśli chodzi o konkretne wartości, to większość współczesnych boxów ma pojemność w przedziale 400 – 500 litrów. Pojemność 300 – 400 litrów lub mniejsza jest uważana za stosunkowo małą, a większa niż 500 litrów — zbyt dużą.

Parametr określa, z ilu stron następuje dostęp do boksu (patrz "Rodzaj"). Z praktycznego punktu widzenia wybór strony otwierania zależy od tego, kto najczęściej potrzebuje dostępu do zawartości bagażnika. Kierowcy najwygodniej jest np. wziąć ładunek z boksu po lewej stronie - ponieważ kierownica zwykle znajduje się po lewej stronie, nie trzeba obchodzić samochodu, aby otworzyć kontener. Z tego samego powodu dla pasażera na przednim siedzeniu będzie optymalne prawostronne otwieranie. Dlatego większość modeli posiada dwustronne otwieranie. Boksy jednostronne mają przeważnie otwieranie po lewej stronie. Dla pełnej wszechstronności przewidziano również tylne otwieranie - w boksach z trzystronnym otwieraniem. Jednakże jest to bardzo rzadki i niezbyt popularny wariant.

Liczba rowerów, dla których przeznaczony jest dedykowany bagażnik rowerowy (patrz Typ).

Każdy rower ma w tych uchwytach swoje miejsce, więc ilość przewożonych rowerów jest ściśle ograniczona. Należy pamiętać, że bagażniki dachowe (na relingach, poprzeczkach itp. - patrz "Montaż") są zwykle przeznaczone tylko na 1 rower, ale w modelach z tylnym umieszczeniem (na tylnych drzwiach, haku holowniczym itp.) są rozwiązania dla 2 miejsc lub więcej.

Sposób montażu przewidziany w stojakach rowerowych (patrz „Typ”)

- Rama. Mocowanie do ramy, a raczej do górnej belki poprzecznej klasycznej ramy rowerowej. Dość prosta, wygodna i niezawodna opcja, która jednak może nie być odpowiednia dla niektórych rowerów - w szczególności modeli z „kobiecą” niską ramą.

- Koło / rama. Mocowanie w tym samym czasie dla koła (kół) i ramy. Dzięki dodatkowym punktom kotwienia opcja ta zapewnia większą niezawodność niż opisane powyżej mocowanie tylko do ramy. Dodatkowo projekt może przewidywać możliwość dostosowania uchwytu do niestandardowych ramek (jednak możliwość tę należy doprecyzować osobno).

- Koła. Mocowania tylko koła (koła) są dość rzadkie – głównie wśród bagażników rowerowych montowanych na dachu. Skuteczność tych łączników nie zależy od rodzaju ramy, ale mocowanie może nie być kompatybilne z kołami o małej średnicy.

- Przedni widelec. Łączniki do widelca przedniego koła; samo koło musi zostać usunięte. Ta opcja jest stosowana w niektórych bagażnikach rowerowych montowanych na karoserii (patrz Montaż) - łatwiej jest umieścić rower z usuniętym kołem w karoserii niż w pełni zmontowany.

Liczba par nart, dla których przeznaczony jest uchwyt do bagażnika.

Należy pamiętać, że takie uchwyty są dostępne nie tylko w specjalistycznych modelach (patrz „Rodzaj”) - produkowane są również pudełka z możliwością transportu nart. Jeśli chodzi o ilość klipsów, narty zajmują stosunkowo mało miejsca, więc do 4 włącznie to stosunkowo niewielka ilość par nart do nowoczesnego bagażnika. Modele na 5-6, a nawet 7-8 par są zauważalnie częstsze, a w niektórych produktach liczba ta może nawet przekroczyć 8 par.

Obecność zamka w konstrukcji bagażnika.

Prawie wszystkie nowoczesne skrzynki są wyposażone w zamki (patrz „Rodzaj”), a w takich modelach przeznaczenie tej funkcji jest oczywisty: chroni zawartość przed kradzieżą i nieautoryzowanym dostępem. Jednak podobne wyposażenie może być zapewnione w innych typach bagażników, a nawet w poprzeczkach; w tym drugim przypadku zamek stosuje się tak, aby niepowołana osoba nie mogła zdjąć szyn z zamontowanym na nich bagażnikiem. W każdym razie obecność zamka zapewnia dodatkowe bezpieczeństwo.

Zwracamy również uwagę, że teoretycznie zamek może być dowolny (kodowany, elektroniczny itp.), jednak w praktyce najczęściej stosowane są klasyczne urządzenia, które można otwierać i zamykać za pomocą klucza.

Główny materiał użyty do budowy bagażnika. W przypadku pudełek (patrz „Rodzaj”) tutaj wskazany jest materiał pojemnika, w przypadku poprzeczek - materiał szyn itp.

- Stal. Główne zalety stali to wysoka wytrzymałość i niezawodność; dodatkowo cena tego materiału jest niska. Jest też wada: konstrukcje stalowe są dość ciężkie, co ma odpowiedni wpływ na zużycie paliwa. Jednocześnie różnica w wadze w porównaniu z aluminiowymi odpowiednikami zwykle nie jest tak duża, aby tę wadę uznać za krytyczną.

- Aluminium. Większość stopów aluminium stosowanych we współczesnych bagażnikach dachowych łączy dobrą wytrzymałość i odporność na korozję z niewielką wagą (ta ostatnia pomaga oszczędzać paliwo). Co prawda takie konstrukcje są droższe niż stalowe.

- Plastikowy. Tworzywo sztuczne wyróżnia się niskim kosztem w połączeniu z dobrymi wskaźnikami wytrzymałości, odpornością na korozję, łatwością obróbki i niską wagą. Pod względem niezawodności jest nieco gorszy od metali, ale ten szczegół nabiera znaczenia tylko przy dużych obciążeniach. Dlatego tworzywo sztuczne praktycznie nie jest używany w poprzeczkach i otwartych pniach (patrz „Rodzaj”), ale jest całkiem odpowiedni dla innych typów - z wyjątkiem być może większości modeli podnoszących.

- Włókno szklane. Materiał na bazie włókna szklanego. W przeciwieństwie do zwykłego szkła, takie nitki nie pękają ani nie łamią się, ale zamiast tego łatwo się wyginają. Włókno szklane, stosowane w bagażnikach samochodo...wych, jest niezwykle wytrzymałe i lekkie, ale jest też dość drogie, dlatego znajduje się głównie wśród modeli klasy premium.

- Tkanina. Tkanina jest używana głównie na pudełka (patrz "Typ"). Takie produkty mają miękki pojemnik, przypominający plecak turystyczny (a sama tkanina zwykle należy do odmian „turystycznych” - nylonu lub poliestru). Główną zaletą tego materiału jest możliwość zrolowania nieużywanego pnia w dość zwartą rolkę; a waga konstrukcji jest dość niewielka. Z drugiej strony pod względem właściwości aerodynamicznych i stopnia ochrony soft boksy ustępują twardym, a w innych typach bagażników ten materiał praktycznie nie ma zastosowania.

Wymiary bagażnika w pozycji roboczej; jest zwykle wskazany dla modeli otwartych i pudełek (patrz „Rodzaj”). Pojemność produktu bezpośrednio zależy od tego parametru, w szczególności jego przydatności do transportu dużych przedmiotów. A w przypadku pudełek wymiary wpływają również na aerodynamikę: zwiększenie wysokości lub szerokości zwiększa opór i zużycie paliwa. Jednocześnie należy zauważyć, że właściwości aerodynamiczne kontenera również w dużej mierze zależą od jego kształtu.

W przypadku otwartych pni najczęściej nie wskazuje się wysokości - w końcu jej rzeczywista wartość zwykle zależy nie od wymiarów konstrukcji, ale od wymiarów przewożonego ładunku.

Ciężar własny regału w stanie roboczym (w pełni zmontowanym).

Niewielka waga przyczynia się do oszczędności paliwa (szczególnie przy długotrwałym użytkowaniu), a także ułatwia transport bagażnika na zewnątrz samochodu (na przykład ze schowka do samochodu i z powrotem). Z drugiej strony rozjaśnienie produktu prowadzi albo do zmniejszenia jego wytrzymałości i nośności, albo do wzrostu kosztów. Dlatego w niektórych sytuacjach najlepszym wyborem może być stosunkowo ciężki bagażnik; a przy wyborze lekkiego modelu należy zwrócić szczególną uwagę na deklarowaną nośność.

Różnorodne elementy złączne, którymi uzupełniane są poprzecznice (patrz „Rodzaj”).

- Pełny etat. Zestawy standardowe są przeznaczone do konkretnej marki samochodu lub do konkretnej listy modeli, w których „siedzenia” na poprzeczki są prawie identyczne. Zakres zastosowania takich zestawów ogranicza się do samochodów „rodzimych”, ale do tych samochodów są one lepiej dopasowane niż te uniwersalne.

- Uniwersalny. Mocowania, które nie są przeznaczone dla żadnej konkretnej marki samochodu i nadają się do każdego samochodu, który ma „siedzenia” o pożądanym rozmiarze i kształcie. Takie zestawy wbrew nazwie nie są absolutnie uniwersalne, ich kompatybilność z konkretnym pojazdem należy wyjaśniać osobno. Ich zakres zastosowania jest zwykle szerszy niż standardowych, ale niezawodność instalacji może być niższa.

Kształt profilu szyn użytych w poprzecznicach(patrz "Typ").

- Prostokątny. Reiki, która ma prostokątny przekrój z wyraźnie zaznaczonymi narożnikami. Są łatwiejsze w produkcji niż aerodynamiczne, a co za tym idzie tańsze, ale mają wyższy opór - wpływa to na poziom hałasu i do pewnego stopnia na zużycie paliwa.

- Aerodynamiczny. Profil zaprojektowany w celu zmniejszenia oporów powietrza. Specyficzny kształt przekroju takich poprzeczek może się różnić; w naszych czasach najczęściej spotyka się egzekucje owalne i w kształcie kropli. W pierwszym przypadku profil ma kształt symetryczny lub prawie symetryczny; jest łatwiejszy w produkcji, a zatem jest nieco tańszy. Z kolei profil w kształcie łezki jest pogrubiony z przodu i zwęża się ku tyłowi; jego zaletą jest dość wysoka wydajność. Jednak w każdym przypadku aerodynamiczny kształt szyn zmniejsza opór powietrza, a tym samym poziom hałasu i zużycie paliwa. Minusem tych zalet jest dość wysoki koszt.

Możliwość zmiany wysokości poprzecznic (patrz „Rodzaj”) na uchwycie.

Cecha ta występuje głównie w dość specyficznym typie poprzecznic – produktach przeznaczonych do samochodów z podniesionym dachem (głównie minibusów). Regulacja wysokości pozwala na optymalne dopasowanie konstrukcji do wysokości tego dachu. Z drugiej strony, konfigurowalne mocowania znacznie wpływają na koszt belek poprzecznych i zmniejszają ich niezawodność, a funkcja ta jest zbędna w konwencjonalnych samochodach. Dlatego w naszych czasach jest bardzo niewiele modeli z tą funkcją.

Długość poprzeczek (patrz "Typ") zawarta w dostawie. Jeśli listwy mają różne długości, oba rozmiary są określone w tym punkcie; jeśli jest tu wskazany ten sam numer, oznacza to, że rozmiar obu poprzeczek jest taki sam.

Tak czy inaczej, długość poprzeczek powinna być nie mniejsza niż odległość między punktami mocowania każdego z nich (na przykład między lewą i prawą poręczą) - w przeciwnym razie rozmiar szyny po prostu nie wystarczy zakryj przestrzeń od jednego punktu do drugiego. Ale margines dla tego wskaźnika jest całkiem do przyjęcia: większość modeli ma możliwość dostosowania dokładnej odległości między mocowaniami (przynajmniej w granicach kilku centymetrów). Jednak, aby uzyskać pełną gwarancję, zakres takiej regulacji i kompatybilności z konkretnym samochodem nadal powinien być wyjaśniony osobno.