Zewnętrzna prędkość zapisu
Najwyższa prędkość
zapisu charakteryzuje prędkość, z jaką moduł może odbierać informacje z podłączonego komputera (lub innego urządzenia zewnętrznego). Ta prędkość jest ograniczona zarówno przez interfejs połączenia (patrz „Złącze”), jak i przez funkcje samego urządzenia.
Zewnętrzna prędkość odczytu
Najwyższa prędkość wymiany danych z komputerem (lub innym urządzeniem zewnętrznym), jaki może zapewnić dysk w trybie odczytu; Mówiąc najprościej -
najwyższa prędkość przesyłania informacji z dysku do urządzenia zewnętrznego. Ta prędkość jest ograniczona zarówno przez interfejs połączenia (patrz „Złącze”), jak i przez funkcje samego urządzenia. Jego wartości mogą wahać się od 100 - 500 MB/s w najwolniejszych modelach do ponad 3 GB/s w najbardziej zaawansowanych.
Wytrzymałość na wstrząsy w czasie pracy
Parametr określający odporność dysku na upadki i wstrząsy podczas pracy. Mierzone w G - jednostkach przeciążenia, 1 G odpowiada zwykłej grawitacji. Im wyższa liczba G, tym bardziej odporne jest urządzenie na różnego rodzaju wstrząsy i tym mniejsze jest prawdopodobieństwo uszkodzenia danych, powiedzmy, w przypadku upadku. Parametr ten jest szczególnie ważny w przypadku dysków zewnętrznych (patrz Rodzaj).
Losowy zapis IOPS
Wskaźnik IOPS który zapewnia dysk w trybie zapisu.
Termin IOPS odnosi się do największej liczby operacji wejścia/wyjścia, które moduł SSD może wykonać w ciągu sekundy, w tym przypadku podczas zapisywania danych. Wskaźnik ten jest często używany do oceny prędkości dysku; jednak nie zawsze jest to prawda. Po pierwsze, wskaźnikiIOPS różnych producentów mogą być mierzone na różne sposoby - przez wartość maksymalną, przez średnią, przez zapis losowy, zapis sekwencyjny itp. Po drugie, zalety wysokich IOPS stają się zauważalne dopiero przy określonych operacjach - w szczególności jednoczesne kopiowanie dużej liczby plików. Ponadto w praktyce prędkość dysku może być ograniczona przez system, do którego ten dysk jest podłączony. W świetle tego wszystkiego, generalnie dozwolone jest porównywanie różnych modułów SSD pod względem IOPS, ale prawdziwa różnica w wydajności najprawdopodobniej nie jest tak zauważalna, jak różnica w liczbach.
Jeśli chodzi o konkretne wartości, dla trybu zapisu z IOPS
do 50 tys. Jest to relatywnie skromne,
50 - 100 tys. - średnie,
ponad 100 tys. - wysokie.
Losowy odczyt IOPS
Wskaźnik IOPS który zapewnia dysk w trybie odczytu.
Termin IOPS odnosi się do największej liczby operacji wejścia/wyjścia, które moduł SSD może wykonać w ciągu sekundy, w tym przypadku podczas odczytu z niego danych. Wskaźnik ten jest często używany do oceny prędkości dysku; jednak nie zawsze jest to prawda. Po pierwsze, wskaźniki IOPS różnych producentów mogą być mierzone na różne sposoby - przez wartość maksymalną, przez średnią itp. Po drugie, zalety wysokiego IOPS stają się zauważalne dopiero przy pewnych określonych operacjach - w szczególności kopiowaniu dużej liczby plików jednocześnie. Ponadto w praktyce prędkość dysku może być ograniczona przez system, do którego ten dysk jest podłączony. W świetle tego wszystkiego, generalnie dozwolone jest porównywanie różnych modułów SSD pod względem IOPS, ale prawdziwa różnica w wydajności najprawdopodobniej nie jest tak zauważalna, jak różnica w liczbach.
Dla nowoczesnych dysków SSD w trybie odczytu wskaźnik IOPS
poniżej 50 tysięcy jest uważany za bardzo skromny wskaźnik, w większości modeli parametr ten mieści się w przedziale
50 - 100 tysięcy , ale są też
liczby wyższe .
TRIM
Moduł obsługuje
komendy TRIM .
Osobliwością modułów SSD jest to, że podczas usuwania danych w trybie normalnym (bez użycia TRIM) zmiany są dokonywane tylko w „spisie treści” dysku: niektóre komórki są oznaczone jako puste i gotowe do zapisania nowych informacji. Jednak stare informacje nie są z nich usuwane, a przy zapisywaniu nowych danych trzeba faktycznie przepisać - to znacznie zmniejsza szybkość pracy. Komenda TRIM ma na celu zaradzenie tej sytuacji: po jego odebraniu sterownik dysku sprawdza, czy komórki oznaczone jako puste są faktycznie puste i czyści je w razie potrzeby.
Oczywiście funkcja ta musi być obsługiwana nie tylko przez dysk, ale także przez system, jednak możliwość współpracy z TRIM jest wbudowana w większość popularnych nowoczesnych systemów operacyjnych.