Porównanie TP-LINK M7450 vs TP-LINK M7350

Prędkości połączeń Wi-Fi, a dokładniej standardy Wi-Fi obsługiwane przez modem o odpowiednich możliwościach (patrz „Rodzaj”, „Połączenie”).

- Wi-Fi 3 (802.11g). Dalszy rozwój standardu Wi-Fi 1 (802.11b), opracowanego przede wszystkim z myślą o zwiększeniu przepustowości łącza (2,4 GHz) i zaprezentowanego w 2003 roku. Sprzęt 802.11g jest w pełni kompatybilny wstecznie z 802.11b, więc nawet najprostsze nowoczesne urządzenia Wi-Fi obsługują oba te standardy.

- Wi-Fi 4 (802.11n). Standard Wi-Fi, będący dalszym rozwinięciem opisanych powyżej formatów – w szczególności poprzez uzupełnienie ich o obsługę technologii MIMO (rozdział wejścia i wyjścia pomiędzy wiele anten). Wprowadzony w 2009 roku. Główna częstotliwość pracy to 2,4 GHz, jednak zdarzają się urządzenia uzupełnione o pasmo 5 GHz.

- Wi-Fi 5 (802.11ac). Zbudowany na szczycie 802.11n, wprowadzony pod koniec 2013 roku. Głównymi usprawnieniami było zwiększenie liczby strumieni na drugiej częstotliwości (5 GHz) oraz wprowadzenie bardziej zaawansowanych standardów MIMO i modulacji, co skutkowało odpowiednim wzrostem przepustowości.

Największa liczba urządzeń, które można na raz podłączyć do modemu przez Wi-Fi (patrz „Podłączenie”).

Ograniczenie to wynika z faktu, że przetwarzanie zapytań sieciowych z kilku urządzeń na raz wymaga dość dużej ilości zasobów obliczeniowych, a nie jest ich tak dużo w miniaturowej elektronice, takiej jak modemy bezprzewodowe. Jednak nawet niedrogie modele potrafią obsługiwać około 5 – 6 urządzeń, co w większości przypadków jest więcej niż wystarczające; a w bardziej zaawansowanych modemach liczba ta może sięgać 10.

Prędkość połączenia mobilnego 4G (LTE) obsługiwana przez modem.

Wszystkie współczesne urządzenia LTE są zaliczane do jednej lub drugiej kategorii (Cat.3, Cat.4, Cat.6, Cat.7, Cat.9, Cat.12, Cat.13, Cat.16, Cat.18, Cat.19, Cat.20, Cat.22), od której bezpośrednio zależy prędkość przekazywania danych. W tym punkcie określa się zarówno tę kategorię, jak i konkretne wskaźniki prędkości, ponadto w dwóch parametrach - do pobierania i do wysyłania. Prędkość wysyłania jest zawsze znacznie niższa, jednak biorąc pod uwagę specyfikę mobilnego dostępu do Internetu, szczegół ten zazwyczaj nie jest krytyczny.

Należy pamiętać, że sprzęt z różnymi kategoriami prędkości będzie kompatybilny ze sobą, jednak przepustowość będzie ograniczona możliwościami wolniejszego urządzenia. Warto również wspomnieć, że w tym rozdziale podaje się teoretyczne maksimum; wskaźniki praktyczne mogą być zauważalnie niższe (w zależności od jakości zasięgu, zatłoczenia eteru, cech konkretnej elektroniki).

Technologie transmisji danych obsługiwane przez modem.

- GPRS. Najstarsza obecnie stosowana technologia komunikacyjna. Opracowany jako standard dla sieci komórkowych GSM, który umożliwia przesyłanie danych równolegle z komunikacją głosową i wiadomościami tekstowymi, a także ocenianie dostępu do sieci ilością przesyłanych danych, a nie czasem połączenia (jak w poprzednim CSD standard). W momencie jego powstania był bardzo postępowy, ale teraz jest uważany za całkowicie przestarzały i jest używany tylko w przypadkach, gdy nie można zastosować bardziej zaawansowanych standardów.

- KRAWĘDŹ. Technologia stworzona jako modyfikacja GPRS opisanej powyżej, która zwiększy przepustowość kanału i poprawi niezawodność komunikacji. Poza tym standard ten jest całkowicie podobny do GPRS pod względem głównych cech praktycznych.

- W-CDMA. Jeden z najwcześniejszych standardów komunikacyjnych trzeciej generacji (3G). Jest używany w sieciach formatu UMTS. Jedną z głównych zalet takich sieci jest możliwość budowania sieci w oparciu o istniejącą infrastrukturę GSM. Dlatego UMTS, a konkretnie W-CDMA, jest używany przez wielu operatorów telefonii komórkowej na wczesnych etapach przejścia z 2G na 3G.

- HSUPA. Technologia komunikacji trzeciej generacji (3G), ewolucja opisanego powyżej W-CDMA....Nazwa oznacza „High-Speed Uplink Packet Access” – szybką pakietową transmisję danych w kierunku „od abonenta”. To tak naprawdę opisuje przeznaczenie tej technologii: zwiększa szybkość przesyłania danych z modemu do stacji bazowej, co może być przydatne do niektórych konkretnych zadań - na przykład komunikacji wideo.

- HSDPA. Dalej, po HSUPA, udoskonalenie standardu W-CDMA (patrz wyżej). Należy do sieci trzeciej generacji (3G), ale jest uważany za „rozszerzony” standard, dlatego sieci z obsługą HSUPA można oznaczać jako 3.5G, 3G+ itp. Sama nazwa – „High-Speed Downlink Packet Access” – tłumaczy się jako „szybka transmisja pakietowa danych ze stacji bazowej do urządzenia”.

- HSPA+. Najbardziej zaawansowany obecnie standard komunikacji trzeciej generacji oparty na sieciach UMTS (W-CDMA). Dzięki szeregowi ulepszeń pozwala osiągnąć wyższe prędkości niż opcje opisane powyżej, zbliżając się do możliwości sieci czwartej generacji; dlatego jest czasami konwencjonalnie określany jako 3,75G.

- WiMAX. Początkowo WiMAX powstał w dwóch wersjach – „mobilnej” i „stałej”; zdecydowana większość nowoczesnych modemów komórkowych korzysta z drugiej opcji. Należy do standardów czwartej generacji – 4G (podczas gdy „mobilny” był konkurentem dla technologii 3G, choć czasem w celach marketingowych określany jest też mianem komunikacji czwartej generacji). Jakiś czas temu WiMAX był aktywnie promowany jako alternatywa dla przewodowego szerokopasmowego dostępu do Internetu (w szczególności jako najlepsza opcja dla sektora prywatnego, gdzie kabel jest trudno dostępny). Jednak obecnie ten standard stopniowo traci popularność – w szczególności ze względu na rozwój i promocję bardziej zaawansowanego LTE (które zresztą nie ma podziału na typy „mobilne” i „stacjonarne”).

- LTE (do 173 Mb/s). Standard komunikacji komórkowej czwartej generacji jest obecnie najpopularniejszą technologią 4G - w szczególności ze względu na to, że jest to dalszy rozwój W-CDMA/UMTS i może być wdrażany poprzez ulepszanie istniejących sieci (zarówno UMTS, jak i CDMA2000). Kolejnym powodem jego popularności jest ta sama wygoda zarówno dla sprzętu stacjonarnego, jak i mobilnego. Z drugiej strony przy wyborze modemu tego standardu należy mieć na uwadze, że w różnych krajach zasięgi i kanały LTE mogą się różnić, dlatego samo wsparcie tej technologii nie gwarantuje kompatybilności z konkretną siecią. Należy również pamiętać, że w niektórych krajach sieci LTE są dopiero na etapie wdrażania, a w niektórych zupełnie ich nie ma.

- EV-DO (Rev. A). EV-DO to technologia transmisji danych trzeciej generacji (3G) stosowana w sieciach komórkowych w standardzie CDMA (nie mylić z W-CDMA, zbudowanym na innym podstawowym standardzie - UMTS). Należy zauważyć, że w niektórych krajach ten typ sieci 3G rozpowszechnił się znacznie wcześniej niż W-CDMA i jego modyfikacje, a z wielu przyczyn technicznych jest używany głównie do transmisji danych - czyli do obsługi modemów 3G. Jeśli chodzi o Rev. A, jest to druga i najbardziej rozpowszechniona wersja standardu EV-DO.

- EV-DO (Rev.B). Trzecia wersja technologii EV-DO, rozwój i doskonalenie Rev.A; patrz wyżej, aby uzyskać szczegółowe informacje. W tym miejscu zauważamy, że ten standard jest również często używany jako połączenie 3G do transmisji danych; jego zasięg nie jest tak rozległy jak w poprzedniej wersji, ale nadal obejmuje większość dużych osad i ich otoczenia. Należy również pamiętać, że do korzystania ze wszystkich funkcji Rev.B wymagany jest modem z obsługą tej wersji, a nie wszystkie nowoczesne urządzenia EV-DO mogą się tym pochwalić.

Oceniając możliwości modemu należy mieć na uwadze, że podane dla każdej technologii wartości prędkości są maksymalne, co w praktyce jest osiągalne tylko w idealnych warunkach. Rzeczywiste wartości prędkości są z reguły niższe niż potencjalne; mogą zależeć zarówno od charakterystyki sieci, siły sygnału i innych kwestii technicznych, jak i od polityki operatora i warunków określonej taryfy.

Pojemność baterii zainstalowanej w modemie z odpowiednim rodzajem zasilania (patrz niżej).

Przy ceteris paribus, im wyższa pojemność, tym dłużej bateria może pracować bez doładowania. Należy jednak pamiętać, że sytuacja ceteris paribus praktycznie nie występuje we współczesnych modemach bezprzewodowych. Po pierwsze, różne technologie transmisji danych (patrz powyżej) charakteryzują się różnymi wskaźnikami zużycia energii; po drugie, nawet modele obsługujące te same standardy mogą różnić się pod względem zużyciem energii (i czasem pracy) ze względu na różnice konstrukcyjne. Dlatego w większości przypadków dany wskaźnik pełni rolę czysto informacyjną, a nawet bardzo podobne modele można za jego pomocą porównać tylko w przybliżeniu. Przy wyborze należy skupić się przede wszystkim na bezpośrednio deklarowanej specyfikacji dotyczącej żywotności (patrz niżej).

Maksymalny czas pracy modemu z zasilaniem bateryjnym (patrz „Zasilanie”) na jednym ładowaniu w trybie surfowania po Internecie. Taki zasilacz jest typowy dla routerów Wi-Fi, dlatego z reguły podczas surfowania po Internecie ma zapewniać dostęp do sieci WWW zewnętrznemu urządzeniu Wi-Fi.

Ta cecha jest głównym wskaźnikiem autonomii każdego modemu zasilanego bateryjnie. opisuje czas używania go do głównego celu bez ładowania. Jednocześnie należy pamiętać, że wskaźnik ten jest mierzony w pewnych „idealnych” warunkach; rzeczywisty czas działania zależy od wielu czynników, w tym intensywności surfowania, ilości przesyłanych danych, liczby podłączonych urządzeń i odległości do nich, siły sygnału sieci komórkowej itp. Dlatego w praktyce autonomia modemu może być nieco mniejsza. Niemniej jednak różne modele można łatwo porównać ze sobą pod względem czasu pracy zadeklarowanego w charakterystyce.