Porównanie Eleaf iJust 3 Pro Kit vs Eleaf iWu Pod

- Zestaw startowy. Kompletny zestaw, znany również jako „wieloryb” lub „modyfikacja pudełka”. Zawiera wszystko, czego potrzebujesz do vapingu - zarówno mod akumulatora, jak i atomizer; innymi słowy „zestaw” to gotowy do użycia elektroniczny papieros (chyba, że w niektórych modelach baterię trzeba dokupić osobno). Jednocześnie w tej kategorii znajdują się zarówno stosunkowo niedrogie i proste urządzenia, jak i modele z wyższej półki. W każdym razie zestawy startowe docenią ci, którzy nie chcą osobno dobierać modu akumulatora i atomizera i chcieliby od razu otrzymać urządzenie, którego komponenty są ze sobą optymalnie kompatybilne.

- system POD. Specyficzny rodzaj papierosów elektronicznych, w którym nie wykorzystuje się tradycyjnych atomizerów, ale wymienne kasety – „kapsułki”. Każda taka kaseta składa się z parownika i pojemnika z płynem; „Pod” może być zarówno otwarty (z możliwością uzupełnienia według własnego uznania), jak i zamknięty (jednorazowy, dostarczany napełniony i wyrzucany po wyczerpaniu zapasu płynu). W każdym razie systemy POD są zwykle sprzedawane jako gotowe zestawy, które mają wiele zalet w porównaniu z tradycyjnym wapowaniem. Po pierwsze, kasety są stosunkowo niedrogie i zajmują bardzo mało miejsca; W rezultacie możesz nosić ze sobą kilka „kapsułek” naraz o różnych gustach i / lub mocach, zmieniając je w try...bie akumulatora według własnego uznania. Po drugie, same modyfikacje akumulatora okazują się bardziej kompaktowe i lżejsze niż w konwencjonalnych papierosach elektronicznych, są wygodniejsze w noszeniu i mniej przyciągają uwagę. Po trzecie, systemy POD są niezwykle łatwe w utrzymaniu – właściwie nie ma sensu serwisować wymiennych kaset. Wśród wad takich urządzeń można zauważyć stosunkowo małą pojemność akumulatora i zbiorników w kasetach, choć zdarzają się wyjątki.

- Atomizer. Sprzedawany osobno waporyzator elektronicznego papierosa - czyli część, w której powstaje para; do pracy parownik jest zainstalowany na mod akumulatora (patrz poniżej). Niektóre typy takich urządzeń są również nazywane „clearomizerami”, ale termin ten jest coraz rzadziej spotykany, w naszych czasach zwykle wszystkie parowniki są zjednoczone pod terminem „atomizer”. Tak czy inaczej, na ogólne wrażenia związane z waporyzatorem wpływają głównie właściwości parownika: w szczególności smak i nasycenie pary, a także możliwość dostosowania pary do własnych preferencji, bezpośrednio od nich zależą . Aby więc zmienić odczucie waporyzacji, wystarczy wypróbować inny atomizer. Ponadto, kupując nowy waporyzator, wielu użytkowników (szczególnie doświadczonych) woli nie polegać na gotowych zestawach startowych, ale osobno wybrać atomizer i mod akumulatora, według własnego uznania.

- Mod akumulatora. Część papierosa elektronicznego odpowiedzialna za zasilanie waporyzatora (atomizera). Funkcjonalność takiego modu może być różna - od prostego pojemnika na wymienną baterię z przyciskiem włączania / wyłączania po zaawansowane urządzenie ze złożoną elektroniką sterującą i zaawansowanymi możliwościami (patrz "Mod akumulatora"). Tak czy inaczej, sprzedawane oddzielnie mody akumulatorów są skierowane do tych, którzy chcą złożyć e-papierosa zgodnie z ich indywidualnymi wymaganiami, bez polegania na kompletnym zestawie zestawów startowych.

Dodatkowe funkcje karty dostępne w elektronicznym trybie bateryjnym (patrz "Battery Mod").

- Vw. Modyfikacje akumulatora do regulacji napięcia dostarczanego do atomizera. Z tego powodu zmienia się zasilanie i odpowiednio moc grzewcza i ogólny tryb wapowania są regulowane. Jednocześnie, w przeciwieństwie do variwatta (patrz niżej), zmiana napięcia w variwatt odbywa się wyłącznie ręcznie, samodzielnie od rezystancji rozpylacza. W praktyce oznacza to, że jeśli użytkownik chce uzyskać taką samą moc na atomizerze o innej rezystancji, będzie musiał przekonfigurować wariwolt.

- Vv. Mody bateryjne z możliwością automatycznego utrzymywania zadanej mocy dostarczanej do atomizera. Zautomatyzowana wersja wariwoltów, która jest w stanie automatycznie dostosowywać się do zmian rezystancji rozpylacza. Napięcie w variwatt jest ustawione na określoną rezystancję rozpylacza; jeśli zmienia się rezystancja, to elektronika automatycznie ustawia napięcie na wyjściu modu akumulatorowego, aby moc pozostała niezmieniona. Dzięki temu na akumulatorze można umieścić grzałki o różnych rezystancjach bez obaw o przekonfigurowanie parametrów mocy – vv samodzielnie dobierze żądane napięcie, utrzymując intensywność wapowania na zwykłym poziomie. Główną wadą tej opcji w porównaniu z wariwoltami jest stosunkowo wysoki koszt, a w porównaniu z kontrolą termiczną...(patrz poniżej) - konieczność doświadczalnego doboru mocy, metodą prób i błędów.

- Vv + vw. Mody bateryjne mogące działać w dwóch różnych trybach - vw lub vv, na życzenie użytkownika. Tryby te są opisane bardziej szczegółowo osobno, a ich połączenie w jednym pakiecie akumulatora może być przydatne dla tych, którzy doceniają zalety wariwolta, ale nie mają nic przeciwko eksperymentowaniu z wariwoltem.

- Kontrola termiczna + vv. Mody bateryjne, które łączą możliwości opisanego powyżej varwatta z funkcją kontroli termicznej. Kontrola termiczna pozwala monitorować temperaturę cewki, utrzymywać ją na optymalnym poziomie i wyłączać zasilanie przy zbliżaniu się do krytycznego nagrzewania. Połączenie tych dwóch regulacji jest obecnie najbardziej zaawansowaną opcją, faktycznie eliminującą potrzebę ręcznego wyboru optymalnych parametrów mocy przez vapera. W tym przypadku para okazuje się przyjemna w smaku (zarówno ze względu na własną temperaturę, jak i ze względu na to, że prawdopodobieństwo spalenia knota jest zredukowane prawie do zera), a ładowanie akumulatora jest wykorzystywane optymalnie . Poważną wadą kontroli termicznej, oprócz dość wysokich kosztów, jest ograniczona kompatybilność z atomizerami: aby funkcja ta działała poprawnie, wymagana jest „głowica” ze spiralą niklową lub tytanową, a takie modele są stosunkowo rzadkie i są nie tanie same w sobie.

- Kontrola termiczna. Mody bateryjne, których ustawienia są ograniczone tylko kontrolą termiczną. Funkcja ta jest opisana bardziej szczegółowo powyżej; tutaj zauważamy, że sama kontrola termiczna nie pozwala na kontrolowanie intensywności wapowania, więc ta opcja nie była szeroko stosowana.

Pojemność zbiornika cieczy przewidziana w konstrukcji rozpylacza. Należy pamiętać, że parametr ten można określić nawet dla rozpylaczy typu Squank (patrz „Rodzaj napełnienia”): chociaż pracują ze zbiornikiem zewnętrznym, pewna ilość „gnojowicy” może zmieścić się w samym parowniku.

Im większy zbiornik, tym więcej płynu możesz przechowywać w elektronicznym papierosie i tym rzadziej trzeba go uzupełniać. Z drugiej strony pojemne zbiorniki mają odpowiednie wymiary, a zbyt duży zbiornik byłby niewygodny, a nawet jedna długa sesja wapowania zużywa stosunkowo mało płynu. W rezultacie objętość ponad 6 ml jest już uważana za dość dużą dla waporyzatorów, a w najmniejszych modelach liczba ta nie przekracza 2 ml.

Zwracamy również uwagę, że przy wyborze pojemności zbiornika producenci zwykle biorą pod uwagę rezystancję cewki, moc akumulatora (jeśli jest w zestawie) oraz inne parametry, które wpływają na przewidywane zużycie płynu. Nie ma tu sztywnej zależności, jednak generalnie mocniejsze atomizery są zwykle wyposażone w większe zbiorniki.

- Góra. Tradycyjny rodzaj tankowania, początkowo dość popularny, ale teraz takie atomizery stopniowo ustępują modelom z tankowaniem od dołu. Główną zaletą tej opcji jest możliwość dolewania płynu bez obracania atomizera i bez wyjmowania kolby z baterii mod. Jednak tankowanie zazwyczaj wymaga demontażu – np. odkręcenia korka z ustnikiem.

- Dolna. Ta opcja zakłada, że do tankowania należy odwrócić atomizer do góry nogami i wlać płyn od spodu. Na pierwszy rzut oka ta procedura jest mniej wygodna niż napełnianie od góry, ale zapewnia ważną zaletę w przypadku serwisowanych grzejników: w razie potrzeby można zdjąć i zwinąć podstawę bez spuszczania płynu ze zbiornika. Zwróć uwagę, że rozpylacze kroplowe w formacie „squonk” są formalnie również tankowane od dołu, jednak mają swoją specyfikę, dlatego nie należą do tej kategorii i wyróżniają się osobno; zobacz poniżej szczegóły.

- Bok. Tankowanie przez specjalny otwór w boku atomizera. Podobnie jak górna, ta konstrukcja pozwala nie wyjmować kolby z mod baterii; otwór zwykle otwiera się i zamyka łatwo i szybko, bez konieczności np. odkręcania wieczka. Ta opcja jest dość popularna w bacodripsach (patrz „Typ atomizera”), chociaż występuje również w innych odmianach.

- Squonk. Specyficzny typ wypełnienia dna stosowany w modelach z r...ozpylaczami kroplowymi (patrz „Typ rozpylacza”). W takich waporyzatorach w trybie bateryjnym zainstalowany jest dość duży zbiornik płynu, a za każdym razem, gdy naciśniesz specjalny przycisk (lub na elastycznej ściance zbiornika), płyn jest podawany do atomizera małymi porcjami bezpośrednio przez złącze . Taka konstrukcja eliminuje główną wadę rozpylaczy kroplowych - konieczność ciągłego ręcznego dodawania płynu „kropla po kropli”: zamiast kłopotów z ręcznym tankowaniem wystarczy okresowe naciskanie przycisku. Jednocześnie większość tych parowników można zainstalować w konwencjonalnym trybie akumulatorowym, bez squank - w tym celu w zestawie znajduje się wymienne złącze o standardowej konstrukcji, bez kanału do dostarczania cieczy; a na modach bateryjnych ze squankiem z reguły można instalować zwykłe atomizery bez ograniczeń. Wadami tej opcji mogą być nieco wyższe koszty niż analogi z tradycyjnymi rodzajami nadzienia.

Rodzaj przepływu powietrza w atomizerze e-papierosa.

Parametr ten jest wskazywany przez lokalizację komórek wlotowych powietrza wchodzących do parownika. Według tego kryterium rozróżnia się nadmuch dolny, górny i boczny, oto ich główne cechy:

- Niższy. Najpopularniejsza opcja w naszych czasach. Ta popularność wynika przede wszystkim z faktu, że wielu vaperów uważa, że najsmaczniejsza jest para „dolna”. Ponadto rozpylacze z dmuchawą dolną są łatwiejsze w utrzymaniu niż modele „boczne”, nie są tak wymagające pod względem jakości uzwojenia. Wady tej wariantów obejmują zwiększone prawdopodobieństwo wycieku, w tym podczas przelewania się cieczy; a kondensacja, która tworzy się dość intensywnie przy wlotach powietrza, ma tendencję do spływania do modułu akumulatora. Jednak te momenty nie są szczególnie krytyczne.

- Górna. Stosunkowo nowy format. Generalnie takie dmuchanie przekazuje smak nieco gorszy niż dolny, ponadto para okazuje się być gorętsza; jednak ten punkt jest w dużej mierze subiektywny, a niektórzy użytkownicy lubią ten rodzaj pary. Do obiektywnych zalet „górnych” atomizerów należą minimalne prawdopodobieństwo przepełnienia, prawie całkowity brak kondensacji spływającej do trybu baterii, a także brak rozprysków nawet przy użyciu spiral o bardzo niskim oporze.

- Bok. Rodzaj nadmuchu, stosowany głównie w „kroplówkach” (pa...trz „Typ rozpylacza”). Jeśli dolny strumień powietrza daje najsmaczniejszą parę, to boczny strumień powietrza jest najgęstszy i najbogatszy. Osiąga się to dzięki temu, że powietrze opływa spiralę tak intensywnie, jak to możliwe i wychwytuje największą ilość oparów. Dodatkowo prawdopodobieństwo przelania się i rozpryskiwania cieczy w takich atomizerach jest bardzo małe, a przy odpowiednim ustawieniu smak przekazywany jest prawie tak samo jak w modelach „niższych”. Główną wadą tej wariantów jest konieczność starannej regulacji i prawidłowego montażu spirali, aby nie było martwych punktów. Tak więc boczny przepływ powietrza jest ogólnie przeznaczony dla zaawansowanych użytkowników; Wyjątkiem są bezobsługowe atomizery, jednak ten format pracy jest w nich stosowany niezwykle rzadko.

Należy również zauważyć, że w sprzedaży dostępne są opcje łączone, dla których jednocześnie wskazane są dwa rodzaje nadmuchu. Tutaj szczegóły mogą być inne. Tak więc łączenie górnego i dolnego przepływu powietrza w jednym parowniku jest nierealne, dlatego opcja ta jest wskazana tylko dla zestawów składających się z kilku atomizerów o różnych typach nadmuchu. Ale boczny format pracy można dobrze połączyć z górą lub dołem - pozwala to połączyć zalety obu wariantów i zapewnić bogatą parę. Z drugiej strony potrzeba starannego dostrojenia takich urządzeń jest tak samo istotna, jak w przypadku „czystych” urządzeń bocznych.

Systemy, które są aktywowane i dają parę nie za pomocą przycisku, ale w momencie zaciągania. Takie rozwiązanie ułatwia palenie, ponieważ nie jest konieczne ciągłe przytrzymywanie przycisku. Dodatkowo aktywacja na zaciągnięciu eliminuje prawdopodobieństwo przypadkowego przyciśnięcia podczas noszenia w kieszeni, torbie itp.

Najmniejszy opór cewki grzewczej elektronicznego papierosa.

Znaczenie tego parametru będzie różne w zależności od tego, która część urządzenia jest omawiana (patrz „Typ”). Tak więc w przypadku rozpylaczy parametr ten jest podawany w przypadku, gdy w zestawie dostarczane są zapasowe grzałki - odpowiednio jest on wskazany dla „głowicy” o najniższej rezystancji. W przypadku modów bateryjnych jest to najmniejszy opór, jaki można do niego podłączyć. A w zestawach startowych minimalna rezystancja jest zwykle wskazywana przez tryb baterii; W takich przypadkach „głowice” o niskiej impedancji mogą, ale nie muszą być zawarte w zestawie dostawy.

Dane dotyczące minimalnej rezystancji są w każdym razie ważne przy wzajemnym doborze rozpylacza i modu baterii (w tym przy tworzeniu niestandardowych uzwojeń) - podłączenie parownika o zbyt niskiej rezystancji jest obarczone przeciążeniami i różnymi nieprzyjemnymi konsekwencjami aż do pożaru. Jednak parametr ten ma szczególne znaczenie dla miłośników tzw. suboma - waporyzacja przy niskiej rezystancji grzałki (do 1 Om), co pozwala osiągnąć wysokie nasycenie parą (przy spadku oporu wzrasta moc). Nie wszystkie akumulatory są w stanie współpracować z grzałkami sub-omowymi, więc przydatność modu akumulatora do takiego vapingu należy wyjaśniać osobno.

Największy opór cewki grzewczej elektronicznego papierosa.

Znaczenie tego parametru będzie różne w zależności od tego, która część urządzenia jest omawiana (patrz „Typ”). W przypadku atomizera może to być albo rezystancja całej grzałki, albo, jeśli w zestawie jest kilka „głowic”, rezystancja wymiennej cewki o najwyższej rezystancji. W przypadku modelu akumulatora wskazana jest najwyższa rezystancja, przy której akumulator jest w stanie dostarczyć wystarczającą moc do działania. W przypadku zestawu startowego dane są zwykle podawane przy trybie bateryjnym, natomiast rezystancja kompletnej grzałki(ów) może być niższa niż maksymalna.

Dane dotyczące maksymalnej i minimalnej (patrz wyżej) rezystancji są niezbędne przede wszystkim do dobrania kompatybilnego ze sobą atomizera i modu baterii. Rozpylacz musi mieścić się w zakresie roboczym trybu bateryjnego, w przeciwnym razie akumulator albo będzie przeciążona (jeśli rezystancja parownika będzie zbyt niska), albo po prostu nie zapewni wymaganego stopnia nagrzania (jeśli będzie zbyt wysoka).

Rodzaj złącza do podłączenia atomizera do pakietu akumulatorów znajdującego się w urządzeniu. Najpopularniejsze są dziś dwa rodzaje złączy:

- ego. Standard stosowany głównie w zestawach startowych (patrz Typ) na poziomie podstawowym. W takich modelach mod baterii wygląda jak cylinder o małej średnicy i odpowiednio nie różni się specjalną mocą i pojemnością. Samo złącze jest śrubowe, a po podłączeniu akumulator wkręca się w atomizer (w przeciwieństwie do standardu 510). Ładowanie odbywa się również przez złącze ego, a zatem wymaga użycia specjalistycznych ładowarek. W przypadku bardziej solidnego sprzętu złącze to jest słabo przystosowane i dlatego nie jest używane w mniej lub bardziej wydajnych pakietach akumulatorów.

- 510. Najpopularniejsze nowoczesne złącze do papierosów elektronicznych stosowane w większości akumulatorów i atomizerów; jest instalowany w prawie wszystkich urządzeniach klasy średniej i najwyższej, a także w większości modeli niedrogich. Podobnie jak ego używa połączenia śrubowego, jednak w tym przypadku atomizer jest wkręcany w gniazdo na obudowie modu na baterie, a nie odwrotnie.

Dla normalnej kompatybilności atomizera z modem baterii konieczne jest, aby oba używały tego samego złącza. Jednak ze względu na ekstremalną popularność typu 510 problemy z tym pojawiają się bardzo rzadko, a w skrajnych przypadkach produkowane są adaptery pomiędzy tymi standardami.