Porównanie Hop-Sport HS-1075 vs Hop-Sport HS-1055

Największa waga użytkownika, dla którego przeznaczona jest konstrukcja. Z reguły odnosi się to tylko do ciężaru ciała danej osoby, bez uwzględnienia sztangi, hantli czy innych ciężarów, które trzyma „na sobie” podczas treningu. Producenci biorą jednak pod uwagę, że sportowcy często stosują różne ciężary (których waga jest często porównywalna z wagą samego sportowca) i wkładają w konstrukcja odpowiedni margines bezpieczeństwa. Tak więc parametr ten jest raczej arbitralny i nie jest twardym ograniczeniem: w rzeczywistości jest to największa waga sportowca, przy której konstrukcja nie pęka podczas pracy z dodatkowymi ciężarami (w granicach rozsądku). Jeśli obciążenie jest stosunkowo niewielkie, całkiem możliwe jest nadwagę sportowca. Na przykład ławka z limitem 100 kg lub mniejszym raczej nie złamie się pod ciężarem użytkownika o 120 kg z hantlami 5 kg.

Mając na uwadze powyższe, warto zwrócić uwagę na maksymalną wagę użytkownika przy wyborze czy symulator jest zakupiony do użytku publicznego, czy dla profesjonalnych sportowców pracujących z dużym ciężarem. Tutaj zauważamy, że wspomniane wyżej ograniczenie do 100 kg jest raczej skromne; 100 - 120 kg również nie jest wybitnym wskaźnikiem; modele o wadze 120 - 150 kg są dość popularne; a najbardziej solidne i niezawodne rozwiązania mają limit wagowy przekraczający 150 kg....

Największa waga dodatkowego obciążenia, jaką może przenieść konstrukcja. Zazwyczaj odnosi się to do ciężaru, który nie trafia bezpośrednio na ławkę lub siedzisko dla użytkownika: na przykład w modelach ze stojakiem na sztangę (patrz poniżej) maksymalny ciężar ładunku to największy ciężar sztangi, który można bezpiecznie obsługiwane na stojaku zasilającym. Osobno w związku z tym warto wspomnieć o ławkach ze stojakami z zawieszeniem na naleśniki (patrz również poniżej): w nich całkowita waga naleśników powinna być mniej więcej równomiernie rozłożona na „siedziskach”.

Nie wolno przekraczać maksymalnej masy ładunku: może to prowadzić do awarii, i to niekoniecznie od razu - „wypadek” może nastąpić później, przy całkowicie dopuszczalnej masie.

Rodzaj ławki / stojaka wskazuje rodzaj ćwiczeń podstawowych, do których jest przeznaczona. Obecnie wśród takich muszli wyróżnia się 4 główne typy: do wyciskania na ławce, do wyciskania, na przeprost i na biceps ( wyciskanie na ławce Scotta). Te typy można z powodzeniem łączyć w jeden model: na przykład ławki Scotta często uzupełniają wyciskanie i/lub wyciskanie. A oto główne cechy każdej opcji:

- Na ławkę. Konstrukcje przeznaczone głównie do pracy ze sztangą - wyciskanie na klatkę piersiową i/lub barki (patrz Typy ćwiczeń). Pierwsza opcja przewiduje obecność miejsca w pozycji leżącej, druga - siedzącej, z podparciem pleców; w modelach, które umożliwiają oba zastosowania, zwykle stosuje się odchylane oparcie. Dodatkowo dostępne są stojaki do wyciskania, które nie posiadają siedzisk – przeznaczone są do przysiadów ze sztangą.

- Dla prasy. Konstrukcje do wykonywania brzuszków na prasie (patrz „Rodzaje ćwiczeń”). Sercem każdego takiego projektu jest pochylona ławka z podpórkami na nogi, na której użytkownik jest początkowo ustawiony pod ujemnym kątem (głowa poniżej nóg). Niektóre modele mają dodatkowe wyposażenie, które pozwala zwiększyć wagę podczas skręcania.

- Za ławkę Scotta. Jedna z najpopularniejszych maszyn do treningu bicepsów. Główną częścią ławki Scotta jest pochylona...podstawka, na której sportowiec opiera się barkiem (lub obiema rękami); a ćwiczenia na takim stojaku przedstawiają zgięcie i wyprost ramion z ciężarkami zaciśniętymi w pięści. Kluczową zaletą takiego symulatora jest to, że mięśnie obręczy barkowej są praktycznie wyłączone z pracy - całe obciążenie jest skoncentrowane na bicepsach, co pozwala skutecznie to wypracować.

- Przeprost. Rodzaj „ławki do prasy tyłem do przodu”: użytkownik kładzie się na takim symulatorze plecami do góry, mocuje nogi w specjalnych mocowaniach, a samo ćwiczenie polega na podnoszeniu górnej części obudowy za pomocą mięśni pleców . W związku z tym główną korzyścią przeprostu jest wzmocnienie „gorsetu mięśniowego” pleców, co pomaga w utrzymaniu prawidłowej postawy i zapobiega problemom z kręgosłupem. Jednak przy takich ćwiczeniach pompowane są również niektóre mięśnie pośladkowe i udowe.

W stojakach to urządzenie jest zwykle wykonane w postaci dwóch równoległych uchwytów. Generalnie są podobne do tradycyjnych poręczy gimnastycznych, jednak prawie nie nadają się na elementy zamachowe i w tym przypadku są przeznaczone do treningu siłowego – przede wszystkim w postaci pompek.

Rodzaje kątów pochylenia dostępne dla stołu maszynowego. Zwróć uwagę, że w ramach tego samego typu można regulować określony kąt nachylenia – np. ławkę o ujemnym kącie można ustawić bardziej stromą lub płytszą.

- Pozytywnie. Kąty nachylenia nazywane są dodatnimi, przy których górna część pleców (strona, w której głowa sportowca znajduje się w normalnej pozycji) patrzy w górę. Wyjątkiem jest pozycja pionowa, która jest określana osobno. Mówiąc najprościej - jest to pozycja oparcia pleców na symulatorze. Ta pozycja jest używana w wielu rodzajach ćwiczeń.

- Pionowy. Pozycja pleców ściśle pionowa. W większości ćwiczeń, w których to oparcie jest używane, nie jest ono wymagane, ale dodatkowe podparcie może zapewnić komfort i zwiększyć ogólną efektywność ćwiczenia.

- Poziomy. Pozycja pozioma (dla sportowca - leżąca) jest klasyczna dla prasy na klatkę piersiową (patrz "Rodzaje ćwiczeń"), ale może być stosowana w innych rodzajach treningu.

- Negatywne. Kąt nachylenia, pod którym głowa i tułów sportowca, gdy są podparte na plecach, są skierowane w dół; innymi słowy kąt, pod którym głowa jest niższa niż w pozycji poziomej. Ta sytuacja znana jest wielu przede wszystkim z ćwiczeń skręcających - pozwala na dość intensywne obciążenie prasy. Jednak jego zastosowanie nie ogranicza się do tego: na przykład niektó...re rodzaje wyciskania na klatkę piersiową obejmują również niską pozycję głowy.

Rodzaje ćwiczeń, do których przeznaczony jest symulator.

Ławeczki i stojaki siłowe mogą być używane do dość szerokiej gamy ćwiczeń: podciąganie w pionie, martwy ciąg, pulower, wyciskanie na klatkę piersiową, wyciskanie ramion, przysiad, uginanie ramion , prostowanie ramion, podnoszenie ramion, brzuszki, prostowanie pleców, uginanie/prostowanie nóg, pchanie -podciągnięcia i podciągnięcia. Oto główne cechy każdej z tych opcji:

- Ciąg pionowy. Ćwiczenie imitujące podciąganie na drążku poziomym: siedzący atleta ściąga drążek obciążony układem bloków. Takie treningi są bardziej elastyczne niż tradycyjne podciąganie, ponieważ. pozwalają na zmianę obciążenia w niemal każdym zakresie. Konkretne zaangażowane grupy mięśni mogą się różnić w zależności od chwytu. Z drugiej strony napór pionowy wymaga dość skomplikowanego sprzętu, co znacząco wpływa na wymiary, wagę i cenę całej konstrukcji. Dlatego taka możliwość jest typowa głównie dla złożonych symulatorów mocy, a jest niezwykle rzadka w przypad...ku ławek i stojaków.

- Martwy ciąg. Jedno z podstawowych, najbardziej znanych i popularnych ćwiczeń do pracy z dużymi ciężarami. Początkowo wykonywane ze sztangą. Ogólną istotą ćwiczenia jest podniesienie ciężaru z podłogi do poziomu miednicy. Istnieje kilka technik wykonywania takiej trakcji, jednak w każdym przypadku jest to ćwiczenie złożone, obciąża większość mięśni ciała, a także ma zauważalny wpływ rozwojowy i wzmacniający na całe ciało.

- Zjechać na pobocze. Ćwiczenie, którego podstawą jest podnoszenie ciężaru zza głowy. Jedną z zalet tej techniki jest to, że pozwala jednocześnie ćwiczyć trzy grupy mięśni jednocześnie: piersiową, najszerszą i tricepsową. Ale stopień obciążenia każdej z tych grup może być inny, w zależności od techniki wykonywania swetrów. Tak więc, wykonując ćwiczenie leżąc na poziomej ławce, tricepsy są ćwiczone głównie, mięśnie piersiowe są mniej zaangażowane, a najszersze w ogóle nie obciążają się w stopniu niezbędnym do treningu; aby ćwiczyć najszerszy grzbietu, pozycja na pochyłej ławce jest lepsza z opuszczoną głową itp.

- Nacisk na klatkę piersiową. Wyciskanie leżąc z klatki piersiowej w pozycji leżącej - zwykle poziomej, pozwalającej na ćwiczenie mięśni tricepsa, mięśnia piersiowego większego i mięśnia naramiennego. Jednak stojaki/ławeczki mogą oferować inne warianty wyciskania, na przykład z dodatnim lub ujemnym kątem (patrz „Kąt ławki”), który umożliwia przesunięcie obciążenia odpowiednio na górną lub dolną klatkę piersiową.

- Prasa barkowa. Ćwiczenie będące przeciwieństwem podciągania: sztangę (lub inne obciążenie, np. hantle) należy „pchnąć” do góry z poziomu barków. Wspomaga rozwój mięśni obręczy barkowej, w szczególności mięśnia naramiennego i czworobocznego. W rzeczywistości wyciskanie ramion można wykonać na dowolnej ławce, która pozwala ci bezpiecznie usiąść z wyprostowanymi plecami.

- Przysiady. Przysiady z trzymaniem na ramionach sztangi, która pełni rolę dodatkowych ciężarów. Przysiady rozwijają głównie mięśnie ud i pośladków, generalnie jest to jeden z ważniejszych rodzajów ćwiczeń nie tylko w kulturystyce, jednak również w treningu ogólnorozwojowym. Do bezpiecznego wykonywania takich ćwiczeń ze sztangą potrzebny jest stojak na sztangę umieszczony na odpowiedniej wysokości, aby sportowiec mógł pod nim usiąść i wziąć sztangę na ramiona, prostując się. Stojak taki jest nieodzownym elementem wyposażenia symulatorów do przysiadów ze sztangą.

- Zgięcie ramion. Ćwiczenie na zginanie ramion w stawach łokciowych. Główny ładunek w tym przypadku dotyczy mięśnia bicepsa i barku; dodatkowo w zależności od techniki wykonania do pracy można podłączyć inne mięśnie. Uginanie ramion można wykonywać zarówno na maszynach do wyciskania, jak i na ławeczkach Scott (patrz „Typ”).

- Przedłużenie ramion. Ta kategoria obejmuje różne ćwiczenia na rozwój tricepsa. Może to być wyciskanie na ławce francuskiej (podnoszenie ciężarów zza głowy w pozycji leżącej lub półleżącej) lub inne ćwiczenia, w których główny ciężar zapewnia wyprost ramion.

- Ręce hodowlane. W tym przypadku z reguły oznacza to rozłożenie ramion na boki w pozycji leżącej lub siedzącej z ciężarkami. Główny nacisk w pierwszym przypadku kładzie się na mięśnie piersiowe, jednak niektóre przeznaczenie prostowania ramion w leżeniu to złożone ćwiczenia, które obciążają dość rozbudowany zestaw mięśni tułowia. Wersja ćwiczenia „na siedząco” służy do ćwiczenia mięśni naramiennych. Dla bezpieczeństwa przy hodowli ramion z ciężarkami konieczne jest niezawodne oparcie na podłodze, co stawia pewne wymagania dotyczące wysokości ławki.

- Skręcanie. Standardowe ćwiczenia dla prasy; umiejętność wykonywania zwrotów akcji jest obowiązkowa dla symulatorów odpowiedniego typu. Obciążenie zapewnia wygięcie w plecy - uniesienie górnej części tułowia w kierunku miednicy. Skręcanie można wykonywać zarówno bezpośrednio, jak iz obrotem, w drugim przypadku zwiększa się obciążenie skośnych mięśni brzucha. Możliwe jest również wykonywanie ćwiczeń z ciężarkami na niektórych symulatorach, dla wygody takiej pracy mogą być zapewnione specjalne urządzenia.

- Przedłużenie pleców. Standardowy rodzaj ćwiczeń w treningu na przeprost (patrz „Typ”); w rzeczywistości terminy „przeprost” i „rozciągnięcie pleców” są często używane zamiennie. Ćwiczenie jest swoistym przeciwieństwem skręcania: atleta leży twarzą w dół, a obciążenie generowane jest przez unoszenie tułowia do tyłu i do góry. W tym przypadku pracują przede wszystkim mięśnie prostowników grzbietu, a także mięśnie pośladkowe i zginacze bioder. Wyciąganie pleców uważane jest za dość delikatne, a jednocześnie skuteczne ćwiczenie, odpowiednie nawet dla osób bez doświadczenia lub z osłabionymi plecami.

- Zgięcie / wyprost nóg. Ćwiczenia, które działają na określone mięśnie ud. Zwykle w tym przypadku sportowiec siedzi na ławce, podczas gdy stała para rolek podporowych znajduje się pod kolanami, a ruchoma powyżej kostek. Samo ćwiczenie jest wykonywane ze względu na pracę stawów kolanowych, zwykle stosuje się ciężarki.

- Pompki. W przypadku ławek i stojaków do ćwiczeń zwykle sugeruje się pompki na specjalnych uchwytach (patrz wyżej), techniką podobną do pompek na nierównych drążkach. Główne obciążenie przy takiego treningu przypada na triceps i mięśnie piersiowe.

- Podciąganie. Klasyczne podciąganie na drążku poziomym (patrz wyżej). Obciążenie dotyczy zarówno wielu mięśni ramion (bicepsy, przedramiona), jak i najszerszego grzbietu; podczas gdy stosunek obciążenia różnych grup mięśniowych będzie zależał od użytego chwytu. Warto w tym miejscu zaznaczyć, że w niektórych ławkach i stojakach do ćwiczeń drążek poziomy wygląda jak para osobnych uchwytów i umożliwia podciąganie się tylko szerokim nachwytem, gdy główny ładunek idzie na plecy. W innych modelach może być również przewidziana pełnowartościowa poprzeczka, pozwalająca na stosowanie innych rodzajów chwytów, a niekiedy uzupełniona o uchwyty prostopadłe.

Możliwość regulacji ogranicznika zamontowanego w ławce. Może to być podnóżek w ławce do wyciskania, podpórka pod nadgarstki w ławce Scotta, podpórka uda w strukturach przeprostowych (patrz „Typ”) itp. W związku z tym możliwości regulacji mogą się różnić: na przykład podpórki na uda są regulowane tylko w wysokości, a dla nóg - często także w grubości nogawek. W każdym razie funkcja ta pozwala dostosować wymiary robocze symulatora do budowy ciała sportowca, co jest ważne nie tylko dla wygody, ale także bezpieczeństwa treningu.

Możliwość kompaktowego złożenia konstrukcji. Funkcja ta będzie wygodna do przechowywania i transportu: w różnych modelach zwartość po złożeniu może być również inna, ale złożony symulator w każdym przypadku zajmie mniej miejsca niż rozłożony. Jednocześnie modele składane mogą być znacznie droższe niż niezdarne odpowiedniki z tymi samymi ograniczeniami obciążenia; wynika to nie tylko ze złożoności projektu, ale także z faktu, że w produkcie składanym trudniej jest zapewnić wymagany poziom wytrzymałości. Dlatego do stałej instalacji w jednym miejscu (na przykład na siłowni) nadal zalecane są nieskładane symulatory.